Η Ευθύνη της ΝΔ....

“Αντίπαλοί μας είναι εκείνοι που δεν κυβέρνησαν ποτέ, αλλά έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την πορεία της χώρας” – Αντ. Σαμαράς, 07.07.2013, Πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Αυτή την ιστορική  φράση του κυρίου Σαμαρά στην μαζωξη της ΝΔ (Νυχτωμένης Διαχρονικά) διακρίνει ένας σκοτεινός ευνουχιστικός ελιγμός. Μία γεύση ημιπληγίας. Πέρα από το καιροσκοπισμό και το ευμετάβλητο του ατόμου, προδίδει την επιμονή μιας βαθιάς σύγχυσης ένα είδος ηθικής θραύσης.

“Εκείνοι που δεν κυβέρνησαν ποτέ, αλλά έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την πορεία της χώρας”. Οχι κύριε Σαμαρά την μεγαλύτερη ευθυνη για την κατάντια της χώρας την έχει το κόμμα σου.

Κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς κοινωνική πρόταση, το οποίο δεν  ειναι παρά ένα μεταλλαγμένο πολιτικό μόρφωμα, μία σχεδία πάνω στην οποία ξάπλωνουν οι άνθρωποι της και έχουν αφεθεί να τους πηγαίνουν τα κύματα των προοδευτικών ιδεών της διεθνιστικής θολο-κουλτούρας του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 20. Η ΝΔ απογύμνωσε την Ελλάδα από κάθε περιεχόμενο πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, γόνιμης ετερότητας ιστορικών εθισμών και συλλογικών αναγκών: «ανοίκομεν στην Δύση», περιορίστηκε στην διαχείριση της εξουσίας. Μπολιασμένο το κόμμα σου  Αντώνη με ανεξίτηλη φοβία μήπως και χαρακτηριστεί «εθνικιστικό»  παρέμεινε προσκολλημένο στην παθητική μίμηση της «προοδευτικής» χολερικής αρλουμπολογίας. Κόμμα ουραγός του «προοδευτικού» μηδενισμού και λακές της ιμπεριαλιστικής απανθρωπιάς της «Νέας Τάξης». Οι άνθρωποι σου, τα στελέχη σου είναι μπόγοι από σάρκες και κόκαλα ριγμένοι πάνω στην κομματική τους σχεδία. Με νερωμένο αίμα έχουν αφεθεί στο έλεος των κυμάτων της τρικυμισμένης θάλασσας των καιρών μας. Στο μυαλό τους έχουν εγκαταστήσει μπαταρίες. Δεν μπορούν να το αφήσουν να σκεφτεί γιατί κάθε φορά που σκέπτεται πονάει. Μη μπορώντας να αρθρώσουν δημιουργική λέξη μηρυκάζουν τυποποιημένες ετικέτες, αναμασούν ταξινομημένες απόψεις απλοϊκών μανιχαΐστικών σχημάτων και μισούν την Ελλάδα έχοντας στήσει μάχη μαζί της.

Η ΝΔ σου κύριε Σαμαρά για 40 χρόνια μειονεκτούσε  και ντρεπόταν να δηλώσει κριτική αντίρρηση στην «προοδευτική» απολυταρχία, στον αφελληνισμό και στην αποσύνθεση της παιδείας, στην «φενάκη» του διαλόγου, στην φρεναπάτη του «πανεπιστημιακού ασύλου». Η αριστερά ούρλιαζε «κάψτε όλα!» και το κόμμα της ΝΔ ξαπλωμένο πάνω στην σχεδία του, ελπίζοντας να περάσει η τρικυμία, συμβιβασμένο με την παρακμή, ψέλλιζε. Οι προστάτες των κουκουλοφόρων τους "χάιδευαν τα αυτιά" και η ΝΔ έτρεμε μήπως και χαρακτηριστεί οπισθωδρομική αν έβγαζε έστω και ένα βογκητό για να εκφράσει την αγανάκτηση των Ελλήνων που θέλουν κρίση και δύναμη. Περιορίστηκε σε ρητορικές υπεκφυγές αντί της καίριας και ουσιώδους απάντησης στον αμοραλισμό της αριστεράς. Η ΝΔ μειονεκτεί και ντρέπεται γιατί έχει η ίδια πιστέψει ότι ο «φωταδίστικος» μηδενισμός είναι μονόδρομος «εκσυγχρονισμού».

 Μοναδική της έγνοια ήταν να στελεχωθει μόνο με καθαρόαιμους "προοδευτικούς", μαζεύοντας, στρατολογώντας κάθε πρώην Κνίτη ή Ρήγα Φεραίο ή ΕΚΚΕτζή  μήπως και αφήσει περιθώρια υποψίας ότι εμμένει στο αμαρτωλό παρελθόν της ιδεολογικής της καταγωγής.

Ακόμη σήμερα μειονεκτεί και ντρέπεται να στυλώσει κριτική αντίρρηση στην ξεκουρδισμένη ανερμάτιστη αριστερά, βρίσκοντας μέσα στην αντι Χρυσή Αυγή ρητορική  την μαζοχιστική ευχαρίστηση της δικαιολόγησης της πνευματικής της οκνηρίας και ανεπάρκειας. Σημερα με την φράση αυτή του κυρίου Σαμαρά ξεγυμνώθηκε εξευτελιστικά, γελοιοποιήθηκε και ακυρώθηκε ανεπίστρεπτα όλος ο κούφιος λόγος της ΝΔ.

Εδώ τα πράγματα πρέπει να γίνουν ξεκάθαρα. Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μία ανάλυση, αλλά μπροστά σε μία φτηνή προπαγάνδα χωρίς αντίλογο.

Η ΝΔ κύριε Σαμαρά έδωσε την ευκαιρία στις ισοπεδωτικές κακοδαιμονίες να εγκατασταθούν θριαμβευτικά και αναπτύχθηκαν στην κυριολεξία ανεμπόδιστα, δημιουργώντας, με επιστημονικό τρόπο και μεθοδικά μια κατάσταση συλλογικής γοητείας των "προοδευτικών" ιδεών του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 1920. Η ΝΔ  σου ντρεπόταν πια έστω και να προφέρει τις λέξεις: πατρίδα, έθνος, παράδοση, ιστορικό παρελθόν. Νοχελικά, με πνευματική οκνηρία έστρωσε το κρεββάτι της αριστεράς και σαν καλή καμαριέρα πήγε και κλείστηκε στο δωμάτιο της να θρηνήσει απονέμοντας στους άλλους την ευθύνη της δικής της μοίρας.