Προσφέρεται από Το Βήμα στους αναγνώστες το πολύτομο έργο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου “Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος” για “να φέρει σε επαφή τον μέσο αναγνώστη με την γέννηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού, να ενισχύσει τη γνώση της συνέχειας μας μέσα σε αυτόν και να μας κάνει ικανούς να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του σήμερα”. Ο Ελλαδισμός στην “Ιστορία” του Κανελλόπουλου βλέπει την Ελλάδα του “ανήκομεν στην Δύση”. Το έργο παρουσιαστηκε με φανφάρες και δεκάρικους λόγους. Στο Μέγαρο Μουσικής, όπου έγινε η παρουσίαση της κυκλοφορίας του έργου, παρακολουθήσαμε τους Μολλιερικούς πρωταγωνιστές της ελληνικής πολιτικής ζωής, της διανόησης, του δημοσιγραφικού και του καλλιτεχνικού κόσμου να συναγωνίζονται σε αμετροέπειες και κενολογίες. Ηταν όλοι τους εκεί Ταρτούφοι και Αρχοντοχωρίατες, Μισάνθρωποι και Κατά φαντασίαν…Ηγέτες. Ο σύντροφος Κουβέλης μας το χαρακτήρισε: “Θαυμαστό κτόρθωμα ενός μόνο ανθρώπου, απότιση φόρου τιμής στο ευρωπαϊκό πνεύμα και πολύτιμο δώρο του συγγραφέα για την ουσιαστική γνωριμία της Ελλάδας με το πνεύμα της Ευρώπης και της συμμετοχής μας σε αυτό” (Το Βήμα, 21/5/10). Ο Σαμαράς με πολύ στόμφο και απλοϊκότητα αναρρωτήθηκε: “Πώς μπορεί να είναι κανείς Ευρωπαίος χωρίς να χάνει την Έλληνικότητα του.”. Όλοι τους είδαν στο εργο του Κανελλόπουλο την Ελλάδα του “ανήκομεν στην Δύση”. Ο Ευάγγελος Βενίζέλος με κάποια δειλία έδωσε τις παραγματικές συντεταγμένες του έργου: “Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ήταν πάντα δυτικοκεντρικός και εκλεκτικιστής. Και αυτή η πολύτομη “ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος” είναι ένα έργο δυτικοκεντρικό και εκλεκτικιστικό, ακομη και στην επανεπεξεργασμένη μορφή, δηλαδή ότον ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος τελικώς αποφασίζει να ανοίξει το διάλογο μ’ αυτό που λέγεται Βυζάντιο…”.
Ο Κανελλόπουλος ήταν ένας δυτικοτραφής διανοούμενος που δεν βαφτίσθηκε ποτέ στην κολυμβήθρα του νεοελληνισμού της Ανατολικής Ελληνορθόδοξης Αυτοκρατορίας. Ο Π. Πιπινέλης για το Γεώργιο Β είχε γράψει στη βιογραφία του ότι "ήταν Αγγλος στη ψυχή" το ίδιο ισχύει για τον Κανελλόπουλο. Ο άνθρωπος αυτός ήταν Γάλλος, Γερμανός, Αγγλος, Ευρωπαίος ακόμη και Αμερικανός δεν ήταν 'όμως Ελληνας στην ψυχή. Ανήκε στην Ευρώπη του Καρλομάγνου που θεωρεί τους Ελληνες ανατολίτες μη Ευρωπαίους, μεσογειακές μύγες αμόρφωτες απλοικές, ξένες που ενοχλούν, επιθετικά κουνούπια απο τα έλη.
Η Δύση για την όποια τόσο επαίρεται, απαξίωσε την χιλιετή ιστορία και τον πολιτισμό της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης. Η αποτελεσματικότερη ιστορική πλαστογράφηση που επιτεύχθηκε ποτέ, ήταν η μετονομασία αυτής της χιλιετούς αυτοκρατορίας σε "Βυζάντιο"
Γνήσιος φραγκοφορεμένος "ελληνας" είχε ξεχάσει την οργανική σχέση που συνδέει τον ελληνισμό από τα Ομηρικά έπη μέχρι σήμερα. Σπουδασμένος σε ξένα σχολεία με την συστηματική αποσιώπηση του έργου και της προσφοράς των ελλήνων συγγραφέων, όπως όλοι οι δυτικοποιημένοι, θαυμάζε τους Ιταλούς, τούς Γάλλους, τούς Γερμανούς συγγραφείς οι οποίοι είναι άκρως παραμορφωτικοί του ελληνικού πνεύματος.
Το σύγχρονο ελλαδικό κράτος φιλοδοξεί να απεμπολήσει το άμεσο ιστορικό παρελθόν του και την πολιτιστική του ιδιαιτερότητα, προκειμένου να καταστεί ένα μιμητικό αντίγραφο των δυτικοευρωπαϊκών κρατών.Εδώ και εκατόν ογδόντα χρόνια τώρα, ο Ελληνισμός, τραγικά συρρικνωμένος στο ελλαδικό κρατίδιο και με χαμένες τις πανάρχαιες ιστορικές του κοιτίδες, λειτουργεί μόνο προς την κατεύθυνση του εκδυτικισμού του, έχοντας απεμπλολίσει κάθε ενεργό πολιτιστική ιδιαιτερότητα και απογυμνωθεί από κάθε πολιτιστική δυναμική. Φυσικά όπως όλοι οι δυτικοποιημένοι ο Κανελλόπουλος με την 'Ιστορία" του ταυτίζει την Ευρώπη με την Δύση και συνεπώς δεν συμπεριλαμβάνει σ΄αυτήν την ελληνοορθοδοξη Ανατολή. Απλά κατά την συνήθεια των Δυτικών σφετερίζεται προς χάριν της Δύσης τις ρίζες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού που τον ξεκόβει με τον τρόπο αυτό από την Ελλάδα και τον προσαρτά στην Φραγκιά. Κατά την συνήθεια των δασκάλων του Ευρωπαίων να μη θεωρούν οι Δυτικοί τους Ελληνες ως Ευρωπαίους μετά το τέλος του αρχαίου κόσμου και προ της εισόδου το 1981 στην Ευρώπη του Καρλομαγνου. Οταν γράφει για " Ελλάδα" εννοεί το φραγκοφορεμένο κρατίδιο του σήμερα Για αυτόν και τους ομοίους του η πραγματική Ελλάδα της σκέψης, της αναζήτησης, της δημιουργίας τελείωσε το 526μχ με το κλείσιμο των τελευταίων φιλοσοφικών σχολών της Αθήνας και αναβιώνει στην Δύση. Δωρίζει την Αρχαία Ελλάδα στους Δυτικούς και την αφαιρεί απο τον κορμό του βυζαντινού και νέου ελληνισμού. Αγνοεί την οργανική συνέχεια και δημιουργική εξέλιξη του αρχαιοελληνικού πνεύματος στα αναστήματα των Καππαδοκών, Μάξιμου Ομολογητή, του Ιωάννη Δαμασκηνού, Γρηγορίου Παλαμά και τόσων άλλων. Δεν διδάχθηκε ποτέ ότι στην ελληνορθόδοξη ανατολή έλαβε χώρα η μεγαλύτερη σύντηξη, αυτή του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και της χριστιανική πίστης που υιοθέτησε το όνομα Ελληνορθοδοξία για να διαφοροποιηθεί από την Καθολική Εκκλησία της Ρώμης. Θαυμάζει τον Αυγουστίνο που δεν ήξερε ούτε καν ελληνικά, αλλα υποβαθμίζει ή και αγνοεί την προσφορά των πατέρων της Ανατολικής Εκκλησίας που έκαναν την μεγάλη σύνθεση, αρχαίου πνεύματος και χριστιανοσύνης.
Το ερώτημα παραμένει: Ποιος θα αφήσει βαθύτερο στίγμα στην Ιστορία της Ελλάδας: ο Περικλής Γιαννόπουλος που το σώμα του αναπαύθηκε πνιγμένο στα νερά του Σαρωνικού. Ο δολοφονημένος από τους μπόγηδες του δυτικόφιλου Βενιζέλου Ιων Δραγούμης ή ο Παναγιώτης Κανελλοπυλος. Νομίζω ότι η καρδιά της Ελληνικής νεολαίας έχει ήδη αποφασίσει υπερ των δύο πρώτων.
