ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ο βουλευτής επικρατείας της Χρυσής Αυγής κύριος Παππά,. πολιτικός κρατούμενος  της “γενιάς πολυτεχνείου” ΑΕ,  επανέλαβε τον Σεπτέμβρη 2012 απο τα έδρανα της Βουλής το σύνθημα αγώνα  των παιδιών του Πολυτεχνείου: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία. 

«Το πολιτικό σύστημα είναι διεφθαρμένο. Δε θα συμμετάσχουμε στο θέατρο. Ο λαός να απαιτήσει ψωμί παιδεία ελευθερία μας εκφράζει απόλυτα αυτό το σύνθημα». 

Τα παιδιά τότε με αυθορμητισμό, ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση αγωνίστηκαν για ένα καλίτερο αύριο.

Την  κραυγή αγώνα και ελπίδας, ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την άρπαξαν στα λιμάρικα χέρια τους οι αυτοπροσδιορισμένοι σαν "γενιά του Πολυτεχνείου" και την έκανα ΜΙΖΑ-ΑΡΠΑΧΤΗ-ΛΑΜΟΓΙΑ.

Τα παιδιά εκείνα πάλεψαν για ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Απο τον Ιούλιο 1974 και για 40 χρόνια ένας συρφετός από αδίστακτους αριβίστες φορώντας την μάσκα του "αριστερού", του "σοσιαλιστή" του "προοδευτικού διανοούμενου" ακόμη και του "πρωτοπόρου καλλιτέχνη" ακόμη και του "τίμιου δεξιού" έπεσε σαν πεινασμένες ακρίδες πάνω στην χώρα καταβροχθίζοντας τον πλούτο που πρόσφεραν οι διεθνείς συγκυρίες. 40 χρόνια μετά τα παιδιά εκείνα που με ενθουσιασμό, αυθορμητισμό αυταπάρνηση, πίστη και ανιδιοτέλεια διεκδικούσαν ένα καλύτερο αύριο είδαν τον αγώνα τους να πέφτει στα νύχια αυτοεξόριστων περιπατητών του Quartier Latin που επέστρεψαν σαν σωτήρες όταν αποκαταστάθηκε η δημοκρατία και διαφόρων άλλων που από αφού δεν είχαν αφήσει επωμίδα αξεσκόνιστη και πουλί απεριποίητο μετεξελίχθηκαν σε “αντιστασιακούς” πολιτικούς κομισάριους κυνικούς διαχειριστές της εξουσίας, υπηρέτες των συμφερόντων των αφεντικών τους, έτοιμοι να υποθηκεύσουν την χώρα και το μέλλον της, τυφλοί εντολοδόχοι και εκτελεστές των κελευσμάτων της Νέας Τάξης.

Το ΨΩΜΙ για το οποίο πάλεψαν γίνεται όλο και πιο μαύρο, όλο και πιο λίγο και μπορεί σε λίγο να μην υπάρχει. Οι θιασώτες της κοινωνικής ισότητας το έκαναν παντεσπάνι για τους εαυτούς τους. Η λεγόμενη “γενιά του Πολυτεχνείου” μεταλλάχθηκε όπως η προβατίνα Ντόλι  στην παρέα της Μυκόνου που προχώρησε χωρίς ενδοιασμούς στην λεηλασία του δημοσίου χρήματος και των φυσικών θησαυρών της χώρας στο όνομα του λαού.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ προδόθηκε. Τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια αντί για κέντρα μάθησης και γνώσης  πέσαν στα χέρια μικρονοϊκών μειοψηφιών που τα  μετατρέψαν σε κέντρα βαρβαρότητας και εκχυδαϊσμού. Καταστρέφουν γραφεία καθηγητών, προπηλακίζουν οποιονδήποτε υψώσει φωνή διαμαρτυρίας έχοντας τις πλάτες γερά καλυμμένες από πολιτικές ηγεσίες που έχουν εξασφαλίσει το μέλλον των παιδιών τους σε κάποιο ιδιωτικό σχολείο και μετά σε κάποιο Πανεπιστήμιο στην Εσπερία.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ έχει πάει περίπατο. Από κοινό αγαθό έχει γίνει κοινή του πεζοδρομίου που μπορεί να την αγοράσει ο κάθε αγύρτης του σύγχρονου παρακράτους. Το παρακράτος Antifa, αντιεξουCIAστές και “λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις” βρίσκεται εδώ για να ρίχνει "συγκεκριμένα ποσά βίας" σε όσους αρνούνται την υποταγή. Τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) με καταπληκτική ομοιομορφία, ομοιομορφία που θα ζήλευε και η χούντα, βυσσοδομούν, χλευάζουν ασύστολα όποιον τολμήσει να μιλήσει για πατρίδα, Θράκη, Ιμια, Κύπρο,  Θρησκεία, Έθνος, καλλιεργώντας την πλέον βάναυση μισαλλοδοξία και μίσος εναντίον κάθε πατριωτικής θέσης.

Σήμερα 40 χρόνια μετά οι χρυσαυγίτες κάνουν σημαία αγώνα το ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Το κάνουν σημαία αγώνα γιατι προέρχονται απο τον λαό, είναι ο λαός και για τον λαό αγωνίζονται. Οι χρυσαυγίτες ξέρουν τον λαό τις αγωνίες του, το δράμα του γιατί είναι τα παιδιά του. Παιδιά του λαού είναι οι Μανώλης Καπελώνης και Γιώργος Φουντούλης που  παρόντες  φωτίζουν με την αυταπάρνηση τους και οδηγούν με την θυσία τους. Ποιοι  ξέρουν καλίτερα τον λαό, οι γυιοί και οι κόρες του μπαμπά και της μαμάς των βορείων προαστείων; Ποιοί ξέρουν καλίτερα τον λαό, οι αρσακειάδες και τα κολεγιόπαιδα που χλιμιντρίζουν στην βουλή; Ποιοί αφουγκράζονται τις αγωνίες του λαού οι κηφήνες της Αριστεράς ή οι κρατικοδίαιτοι εργατοπατέρες διαγουμιστάδες των πάντων; Η απαντηση είναι μία  μόνο η Χρυσή Αυγή ξέρει τον λαό, αφουγκράζεται τον λαό, αγωνίζεται για τον λαό. Είναι ο λαός.

 ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ας γίνει το σύνθημα του νέου αγώνα που θα μας απαλλάξει απο την παρακμή και την λαμογιά της “ηρωες Πολυτεχνείου ΑΕ”. 

Ο Μανώλης και ο Γιώργος οι νεοι εθνομάρτυρες  οδηγούν τον μεγάλο αγώνα κατα της υποτέλειας και της παρακμής, για την αναγέννηση του Ελληνισμού.

Νυν υπερ πάντων αγών

Οι Ηθικοί Αυτουργοί...της δολοφονίας του Μανώλη και του Γιώργου

Για  μία ακόμη  φορά γίναμε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς τραγωδίας δύο νέα παιδιά της Χρυσής Αυγής ο Μανώλης Καπελώνης και ο Γιώργος Φουντούλης -έχουν όνομα κύριε Μανδραβέλη- δολοφονήθηκαν O πολιτικός συρφετός, τα παρελκόμενα του και οι παρακεντέδες των ΜΜΕ(ξαπάτησης) φόρεσαν τις μαύρες πλερέζες της υποκρισίας και του φαρισαϊσμού και παίζουν τον θλιμένο. Για το “συνταγματικό τόξο” η νομιμότητα είναι κατ΄αποκοπή και ορίζεται αναλογα της πολιτικής συγκυρίας. Έβλεπα τους διάφορους εκπροσώπους του απο την ΝΔ, τον ΖΥΡΙΖΑ, την προοδευτική σάχλα και CIA “να καταδικάζουν” την δολοφόνια και η έκφραση τους μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια. Όταν η μάνα μου με ανάγκαζε να πιώ ένα κουταλάκι του εμετικού μουρουνέλαιου. Η τραγικές δολοφονίες  δεν είναι παρά το πεδίο η σκακιέρα που πάνω του παίζεται ένα άνοστο, ανίερο και βάρβαρο πολιτικό παιχνίδι εις βάρος και πάνω στο σώμα της πατρίδας μας.

Δύο άνθρωποι, κύριε Πρετεντέρη, είναι θύματα της μωρίας, της αγυρτείας, της διανοητικής αναπηρίας της Ελληνικής άρχουσας τάξης. Άρχουσα τάξη που επί 40 χρόνια αφήνει την "προοδευτική" τρομοκρατία να λυμαίνεται τα πανεπιστήμια,την εκπαίδευση, τον τύπο, να παραποιεί ή και να αντιστρέφει έννοιες, αλλά δεν παραλείπει να κάνει δώρα στον εαυτό της και να φροντίζει το μέλλον των παιδιών της.

Ο πολύς Αδωνις Γεωργιάδης με άφθονη οίηση, θράσος και ιταμότητα έγραψε στο Twitter, μετά τον θάνατο του Φύσσα, ότι ηθικοί αυτουργοί είναι οι ψηφοφόροι της ΧΑ. Κατά τον Αδώνιδα ηθικοί αυτουργοί είναι ο παπούς που τον παιδικό του φίλο έσφαξαν οι λαθροληστές, οι τυραγνισμένοι κάτοικοι του Άγιου Παντελεήμονα και της Κυψέλης….

Όχι ρε Άδωνι ηθικοί αυτουργοί για τον θάνατο του Φύσσα και την δολοφονία του Καπελώνη και του Φουντούλη  είναι η άρχουσα τάξη που εκπροσωπείς. Αυτή η άρχουσα τάξη που τώρα λέγεται “συνταγματικό τόξο”  και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι της είναι οι ηθικοί αυτουργοί

ΝΔ: Παίζει ρόλο διακοσμητικό του πολιτικού σκηνικού, άκρως παθητικό. Κυριαρχείται από ανθρώπους με αποξεραμένους τους γεννητικούς αδένες της δράσης χωρίς ιδεολογία και πιστεύω. Όλα τα χρόνια της ύπαρξής της δεν έχει κατορθώσει να ψελλίσει ούτε απόπειρα κριτικού λόγου και έγκυρης αντίστασης στην ιδεολογική τρομοκρατία της Νεοταξίτικης αριστεράς. Κυριαρχούμενη από βαθιά συμπλέγματα μειονεξίας περιφέρεται στην πολιτική σκηνή σαν ηττοπαθής Λευκορώσος χωρίς πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική εκδοχή, άλλη οπτική. Το κόμμα της ΝΔ είναι πολιτικά και κοινωνικά ανύπαρκτο, γιατί έχει κυριολεκτικά απορροφηθεί από την κυρίαρχη μόδα του αριστερισμού. Πανικοβάλλεται, κυριολεκτικά τρέμει και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να χαρακτηριστεί "ελληνοκεντρική", "εθνικιστική", "αντιδραστική". Τα στελέχη της τρέχουν να υιοθετήσουν τη γλώσσα, τα κριτήρια, τις αξιολογήσεις της νεοταξίτικης αριστεράς. Τους κυβερνά πάντα ο φόβος μην προκαλέσουν δυσμένειες. Όλο αυτό το συνονθύλευμα που ακούει στο όνομα ΝΔ δεν έχει τίποτα δικό της να αντιτάξει στον ιδεολογικό μονόδρομο της κατεστημένης "προοδευτικής" ασυδοσίας γιατί δεν πιστεύει σε τίποτα, το πνευματικό της κενό είναι ολοφάνερο. Μικροί άνθρωποι, χωρίς αέρα, χωρίς καμιά πλατιά χειρονομία.

ΠΑΣΟΚ Από την στιγμή που ανέβηκε στην εξουσία το 1981 ισοπέδωσε την ελληνική κοινωνία "προς τα κάτω" στο χαμηλότερο επίπεδο λειτουργίας ποιοτικών κριτηρίων, επιβάλλοντας έναν βάναυσο αμοραλίστικο, μονοκομματικό καθεστώς. Ένα καθεστώς που τυράννησε την Ελλάδα και την ξεκούρδισε. Δεν σεβάστηκε τίποτα. Στο όνομα του λαού, αυτού του αφηρημένου πλάσματος, καταρράκωσε τους θεσμούς.

Σήμερα συμμετέχει σαν απόκομμα στην διακυβέρνηση και αντί ο πολιτικός του λόγος να είναι μεστός και ουσιαστικός έχει εκπέσει σε προσβλητική και της μέσης νοημοσύνης κενολογία, σε παιδαριώδεις κομπασμούς, κυριαρχούμενος από μία εξουσιαστική λογική στην υπηρεσία της Νέας Τάξης.

ΣΥΡΙΖΑ Τα πολιτικά του ζόμπι έχουν καλουπωθεί μέσα σε ιδεολογήματα και νεκρές πολιτικές οριοθετήσεις, αναμασώντας δογματικές θέσεις και επαναστατικές φράσεις όπως τα "συγκεκριμένα ποσά βίας" του Παπαδάτου-Αναγνωστοπουλου ή την "κινηματική βία" του Βέλτσου. Είναι ένα γρανάζι του συστήματος, ή ουρά της παγκοσμιοποίησης που λόγο αδράνειας το ονομάζουμε Αριστερά. Πρακτορεύει ασύστολα τον υπερεθνικό πλανητικό Μολώχ της Νέας Τάξης. Ανίκανο να δημιουργήσει, να εκφράσει την λαϊκή οργή, καλλιεργεί την καταστροφική μανία των μαζών οδηγεί τις πλάνες τους και ακολουθεί την αλήθεια της ιστορίας. Υποθάλπει συστηματικά την βία και την ασυδοσία. Ανοίγει την αγκαλιά του σε κάθε μορφή ακραίων τάσεων του κοινωνικού περιθωρίου ηρωποιώντας απερίφραστα κάθε κοινωνικό κατακάθι. Είναι το ζιζάνιο που τρέφεται από την βενζίνη των μολότοφ, ευφραίνεται από τους ήχους των εκρήξεων και ελπίζει στο χάος. Γιατί οι αιώνιοι έφηβοι του δεν έχουν ακόμη ενηλικιωθεί.

ΚΚΕ Οι νεκρόφιλοι του ΚΚΕ προσκυνάνε την μούμια του Λένιν, προσεύχονται στον Στάλιν και ονειρεύονται την επανάσταση. Έχουν φορέσει τα "ενάντια και κόντρα" που λειτουργούν σαν το πολιτικό τους Viagra. Κλεισμένοι μέσα στο κάστρο του Περισσού κινούνται από δωμάτιο σε δωμάτιο σαν υπνοβάτες μη έχοντας ξεπεράσει το παρελθόν τους. Σήμερα μετά τις δολοφονίες για να αποφύγει την ευθύνη καταφεύγει στην προσφιλή Λενινιστική σοφιστεία ότι υπαίτιος είναι πάντα κάποιοι άλλοι, κάποιοι ανώνυμοι προβοκάτορες.

ΜΜΣ(κοταδισμού) Προσφέρουν υπηρεσίες μεγαφώνου και όχι υπηρεσίες μικροφώνου. Δημοσιογράφοι παπαγάλοι, δημοσιογράφοι κόπανοι, δημοσιογράφοι τεντιμπόηδες, κορίτσια κομματικές γλάστρες παρέα με έκφυλους σαχλάκιδες με εξόφθαλμες τις κομματικές τους εξαρτήσεις καλλιεργούν την πλέον άγρια μισαλλοδοξία. Επιλέγουν τα σενάρια με πολύ προσοχή και κομματική πειθαρχία για να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη σε ότι είναι συμφερτικότερο στους κομματικούς τους νταβατζήδες.

Αυτοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί του θανάτου του Παύλου, της δολοφονίας του Μανώλη και του Γιώργου. Αλλά πάνω από όλα ηθικοί αυτουργοί είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Εμείς τους παραδώσαμε την εξουσία..... για ένα "κουστούμ"......

Ενας άεργος κατά Χρυσής Αυγής

Πόσο σας ανησυχεί και πώς μπορεί να απαντηθεί η μεγάλη άνοδος της Χρυσής Αυγής;

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι αποτέλεσμα της οικονομικής αλλά και της πολιτισμικής κρίσης που βιώνουμε. Είναι ό,τι πιο παλαιοκομματικό. Παρουσιάζεται ως αντισυστημικό κόμμα, ενώ στην ουσία δεν είναι. Μετέχει στα πολιτικά δρώμενα για πολλά χρόνια, και την ώρα που υβρίζει το πολιτικό σύστημα, παίρνει κανονικά τις οικονομικές επιχορηγήσεις από το κράτος. Παίζει με τον πόνο του Έλληνα. Δεν έχει όμως κανένα πρόγραμμα για την οικονομία, την ανεργία και τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Μέχρι σήμερα δεν έχουν διατυπώσει καμία ουσιαστική πρόταση παρά μόνο νεοναζιστικές κραυγές.

Ποιος είναι

O Ανδρέας Παπαμιμίκος γεννήθηκε στη Λάρισα το 1979 και το 1998 εισήλθε στo τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο στις Ευρωπαϊκές Πολιτικές, ενώ ολοκλήρωσε τις σπουδές του και στη Νομική. Παρακολούθησε κύκλο σπουδών στον τομέα της επικοινωνίας και των ανθρωπίνων πόρων του Πανεπιστημίου Lille III της Γαλλίας. Εργάζεται ως ασκούμενος δικηγόρος, ενώ έχει απασχοληθεί στο χώρο της πολιτικής επικοινωνίας και έχει ενεργοποιηθεί στο χώρο των ΜΚΟ. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αγωνίστηκε στην εθνική ομάδα παίδων ποδοσφαίρου.

Ως φοιτητής οργανώθηκε στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, στη συνέχεια διετέλεσε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης και το 2010 έγινε ο πρώτος εκλεγμένος από τη βάση πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ.

Η συνέντευξη είναι από την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ 14/7/2013

Το άεργο παιδί του κομματικού σωλήνα μίλησε! Πράγματι είναι σοφό Με τα καθωσπρεπιστικα γυαλάκια και το λίγο παραπάνω από five o’clock shadow γενάκι του στο ίδιο πάντα στάδιο προσεκτικά περιποιημένο από καλλιτέχνη μπαρμπέρη στην ψυχοσωτήρια συνέντευξή του επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια και είναι βέβαιος ότι ανακαλύπτει την πολιτική Αμερική. Διένυσε έναν ελικοειδή, με σταθερή κατεύθυνση δρόμο που τον οδήγησε στην πολυπόθητη καρέκλα.

Έρχεται να μας πει με την φυτική προσαρμοστικότητα, το θράσος των “διαλεκτικά σκεπτόμενων ταβλαδόρων” της γνωστής και ως μπιντές πλατείας,  με λογική Καραγκιόζη και φιλοσοφία Ναστραντιν Χότζα να μας εξηγήσει γιατί η Χρυσή Αυγή συγκεντρώνει και συσπειρώνει τους Έλληνες τις Ελληνίδες τα Ελληνόπουλα. Τα κύρια και μοναδικά του επιχειρήματα  είναι  η κρίση. Ο κακομοίρης εκπαιδευμένος στην παρασημαντική των εννοιών, των λέξεων της μεταπολιτευτικής παρακμής και εγκλωβισμένος στον μονόλογο της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας  δεν μπορεί να δει πέραν από την μύτη του. Είναι ανίκανος να διακρίνει μεταξύ αφορμής και αιτίας.

Αφορμή είναι η  κρίση. Η κρίση ξεβράκωσε το σαθρό πολιτικό σύστημα της Δημοκρατίας 74. Ένα σύστημα που είχε στηθεί πάνω στην μίζα την απάτη την λαμογία, των δώρων στον εαυτό μας  και το συντηρούσαν οι παροχές χωρίς αντίκρισμα, οι πελατειακές σχέσεις, η ασυδοσία  του κάντε ότι θέλετε αρκεί να μας ψηφίζετε. Ο πλούτος των Ελλήνων καταβροχθίστηκε ασύστολα και μετατράπηκε χωρίς ντροπή και αιδώ σε βίλες και κότερα.  Η κρίση έγινε η αφορμή να καταλάβουν την μεγάλη απάτη.

Αιτία  είναι τα  40 χρόνια δικτατορίας της αριστεράς που είχαν μετατρέψει την δημοκρατία σε δειμοκρατία  και φοβοκρατία (Δειμος και Φόβος  οι γιοί του Αρη)  

Για 40  χρόνια η ελληνική κοινωνία είχε παραδοθεί στα νύχια των χούλιγκαν των  “προοδευτικών” δυνάμεων που διέλυσαν τα πάντα.  “Προοδευτικές” δυνάμεις που αναδείχθηκαν σε εκτροφείο συνδικαλισμένων τυράννων της κοινωνίας, ψυχανώμαλων βανδάλων, μονοδιάστατης υστερίας συμφεροντολόγων. Πανεπιστήμια καταστρέφονταν. Καθηγητές προπηλακίζονταν και τους κυνηγούσαν σαν αγρίμια μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας στο όνομα του Πανεπιστημιακού ασύλου και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Χτίζαν τα γραφεία των καθηγητών.Τέσσερεις άνθρωποι δολοφονήθηκαν στην Marfin υπό τους αλαλαγμούς των αφιονισμένων “προοδευτικών” αφήστε τους να καούν τραπεζίτες είναι. Η Αθήνα κάηκε τον Δεκέμβρη 2008 με τις ευλογίες των “προοδευτικών δυναμεων”. Επί  τρεις δεκαετίες οι κάπηλοι της “προοδευτικότητας” παρήγαν μαζικά βανδάλους, καταληψίες, ευνουχισμένους διαδηλωτές που αναμηρυκάζαν τον κρετινισμό της κομματικής ντουντούκας.

Δεν τολμούσες να μιλήσεις για πατρίδα έθνος θρησκεία και έπεφτες θύμα του πλέον χυδαίου διασυρμού, ακροδεξιός φασίστας ελληνάρας,   από τους ίδιους που σήμερα βρίζουν, όπως οι αγοραίες του πεζοδρομίου ξέρουν να βρίζουν, τους ελληνοψυχους.

Οι Έλληνες ψηφοφόροι είδαν  την παντελή έλλειψη πατριωτισμού από πλευράς των κομμάτων της συγκυβέρνησης αλλά και της αριστεράς. Όταν ακούει κανείς τον Πάγκαλο να μιλάει αναρωτιέται αν ακούει κάποιον Τούρκο πολιτικό, όταν ακούει την Δούρου αναρωτιέται αν ακούει κάποιον Αμερικανό και όταν ακούει των Αντώνη η τον Στουρνάρα αναρωτιέται αν μιλάει κάποιος Γερμανός Πολιτικός. Επιπλέον καθημερινά η κυβέρνηση αποτυγχάνει να βελτιώσει την καθημερινότητα του κόσμου, μάλλον τη χειροτερεύει για την ακρίβεια, αλλά καθημερινά αποτυγχάνει να βελτιώσει και την ευρύτερη εικόνα και θέση της χώρας. Υπάρχουν δυνατότητες τεράστιες, αλλά δεν αξιοποιείται καμία και η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ τάζει επιστροφή στο 80. Όλοι μας έχουν γραμμένους, δεν μας υπολογίζει κανείς, ούτε οι Αμερικανοί, ούτε οι Ρώσοι, ούτε οι Ευρωπαίοι, ούτε οι Τούρκοι.

Έπειτα υπάρχει μια εμφανής στρατηγική αφελληνισμού, η οποία καθοδηγείται από συγκεκριμένα συμφέροντα και χρησιμοποιεί εμφανείς και επιθετικές στρατηγικές, χωρίς η κυβέρνηση να ανθίσταται! Όταν όλες οι υποδομές αγοράζονται από Τουρκικες εταιρίες και ο Στουρνάρας λέει δεν υπάρχει πρόβλημα, όταν τον ρωτάνε ποια ήταν η χειρότερη στιγμή ως υπουργός και λέει όταν τον μάλωσε ο Σόιμπλε και όχι όταν για παράδειγμα θεώρησε τεκμήριο τα παιδιά, όταν συμπεριφέρεται σαν λογιστής και όχι σαν οικονομολόγος τότε έχει αυτός σοβαρό πρόβλημα κοντής όρασης και δημιουργεί και σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα! Επιπλέον, καθημερινά βλέπει ο κόσμος, σε αντίθεση με την κυβέρνηση, πως όλοι οι γείτονες εποφθαλμιούν αυτή τη δύσκολη στιγμή να χτυπήσουν όπως μπορούν και την κυβέρνηση να κρατάει μια γλυκανάλατη στάση έναντι τρομερών πραγματικά δηλώσεων.

Αυτό πήρε τέλος Η Χρυσή Αυγή φώναξε  "Να πάψουμε να κρύβουμε τις ιδέες μας"και οι Έλληνες οι Ελληνίδες τα Ελληνόπουλα  άκουσαν είτε ψήφισαν ΝΔ, ΔΗΜΑΡ ή ΣΥΡΙΖΑ    Η Χρύση Αυγή  φωνάζει και την φωνή την ακούει ο Έλληνας και αναγαλλιάζει. “Η Αγάπη για την Πατρίδα που είναι προϋπόθεση δημοκρατίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και ανάπτυξης, κόντρα στην λογική της ισοπέδωσης των λαών, κόντρα στην λογική της μετατροπής ιστορικών λαών σε πληθυσμούς χωρίς ταυτότητα”

Δεν θα σχολιάσουμε το ωραίο και ευρηματικό:

Είναι(η Χρυσή Αυγή) ό,τι πιο παλαιοκομματικό. Παρουσιάζεται ως αντισυστημικό κόμμα, ενώ στην ουσία δεν είναι. Μετέχει στα πολιτικά δρώμενα για πολλά χρόνια, και την ώρα που υβρίζει το πολιτικό σύστημα, παίρνει κανονικά τις οικονομικές επιχορηγήσεις από το κράτος.

Από μόνο του προκαλεί άφθονο γέλιο! Δεν το ξέρατε; Η Χρυσή Αυγή τα πήρε από την Ζίμενς, τα υποβρύχια τους, μπετατζηδες και ο Μιχαλολιακος έχει κότερο για να συναγωνιστεί  τον Βουλγαράκη ή δε κρατικές  επιχορηγήσεις δεν μοιράζονται στους Έλληνες που υποφέρουν αλλά συντηρούν κομματικά κοπρόσκυλα....

Ακου λοιπόν, Στάθη...

Ακου λοιπόν, Χρυσαυγίτη, άκου, αμόρφωτε άνθρωπε: ποιος σου είπε ότι σε όλα τα βάθρα των αγαλμάτων -θεών, ανθρώπων και τεράτων- οι αρχαίοι χάραζαν ή ζωγράφιζαν μαιάνδρους; Αντιθέτως. Συνήθως τον μαίανδρο ωςδιακοσμητικό και μόνον στοιχείο τον βρίσκουμε στα κιονόκρανα (στην επικρανίτιδα ζωγραφική) ή κάτω απ’ τη ζωοφόρο.

Σταθης

Στάθης εισαι ενας απο τους πολλούς μαρτυρολόγους καλλιτέχνες που η αριστερά έδωσε ψωμί. Η αλήθεια να λέγεται.Φάγανε ψωμάκι οι ατάλαντοι και παντεσπάνι οι ξύπνιοι. Και κοινό  γκαραντί και μπετόν αρμέ. Κάποιοι μάλιστα σαν εσένα Στάθη πρώτα φάγανε παρέα με τα μαφίοζικα συγκροτήματα  και τώρα φτύνουν στο καζάνι. Ανθρωπάκια που συμπεριφέρονται σαν τις πουτάνες της Ακομινάτου, μιά φορά και ένα καιρό.  Καλό παιδί ο Στάθης  δεν λέω. Αλλά σαν να μιλάς με αρειανό- προγλωσσική κατάσταση- τα χρόνια αλλάζουν τις προοπτικές της μνήμης. 

Το να το παιζεις αριστερός-δημοκράτης Στάθη είναι πιο οικονομικά απο παραδουλεύτρα, πιο φτηνά απο πουτάνα, πιο υγειινά απο μαγέρικο. Ο κόσμος σου είναι ο κόσμος της αριστεράς. Ένας κόσμος ανακυκλωμένος, επαναλαμβανόμενος, αναπλασμένος, κλωνοποιημένος χωρίς ρίζες και αισθητική περα απ' αυτή της γρήγορης κονόμας και του εύκολου μιμητισμού που είναι η σπουδαιότερη ικανότητα, το πιο αναμφισβήτητο ταλέντο της.   Ξέχασες τα σημαντικά και ασχολείσαι με τις ανοητες αντιδράσεις μιας αλλαφρόμυαλης "δημοκρατικής παράταξης"  που μεταλλάχθηκε σε "συνταγματικό τόξο" που έχει τις προτεραιότητες που τις αξίζουν, ανίκανη να προσφέρει μια ζωή με άλλους ορίζοντες. Φτήνια, φωνή απο σαπουνόπερα, λόγια απο σενάριο γραμμένο στο γόνατο - καμιά αίσθηση του γελοίου! Μεσα απο τα παραληρήματά σου ξεχωριζει η απόγνωση για την αδυναμία να εκφράσεις όλο σου το μίσος γι αυτόν που δεν σε παίρνει στα σοβαρά. Είσαι καλό παιδί Στάθη αν ήσουν γυναίκα θα σε λέγαμε τσόκαρο.

Θα σου δώσουμε με τη μία, πατ κιούτ, το ζουμί. The gist, για τον αγγλομαθή Τσίπρα που είναι μορφωμένος και πολύ άνετος στα αγγλικά (the bottom line, να πούμε)

Απο την «Φλογέρα του Βασιλιά» του Κωστή Παλαμά

Λόγος Δέκατος

..........................................

Οχτρός μου εμέν κ΄η άσοφη σοφία του διαβασμένου

όλοι οι φονιάδες της ζωής και οι πνίχτες της αλήθειας.

Φύτρα κακή, γραμματικοί, ρητόροι, φιλοσόφοι,

με τα γεμάτα ονόματα και τα άδεια τα κεφάλια,

πλέχτες των αερόλογων και των ανόητων ψάλτες!

Είν’ όμορφος ο θάνατος απ’ ό,τι μέσα του έχει

αξήγητο κι απέραντο κι αθάνατο και μέγα,

κ’ εσείς, αντι να γίνετε των κρίνων τρυγητάδες

που μέσα απο τα μνήματα σαν πιό χλωρά φυτρώνουν,

(γιατί τα πότισαν καρδιές με δάκρυα καί με αίμα),

και κάτου από των αμάραντων κυπαρισσιών τους ίσκιους

αντί να μελετήσετε τον κόσμο που διαβαίνει

κι όλο είν’ ο ίδιος κι όλο αλλάζει, - εσείς γυρτοί στούς τάφους

ταράζετε τα κόκκαλα κια ψηλαφολογάτε

τις κάμπιες, κι απ’ του θανάτου την νέκρα έίναι η ζωή σας.

Καί ζήτε από την ασκήμια σαν καταχωνιασμένοι,

κι’ όλο φανταζεστε πώς είναι αχτίδα της αλήθειας

τάχνόφεγγο του σκέλεθρου και της πυφολαμπίδας,

πάντα στραβοί, κι αγγρίκητα κι αμίλητα σάς είναι

όλα τα ωραία και ταγαθά, δειχτά ή κρυφά της Πλάσης.

Η γλώσσα που βροντομαχά στο λογο μου είν’ η γλώσσα

Της αργατιάς, της λεβεντιάς, και των ακέριων, και είναι

με τι δική σας άμοιαστη πόχει τα λόγια πάντα

ξεθωριασμένα σα νεκρά και σα μπαλσαμωμένα.

Εμένα ροδοκόκκινα τα λόγια μου σαλεύοθν

σαν του ματού το παίξιμο, και σαν την όψη αλλάζουν,

γιατί στην γλώσσα των απλών, κάθε που την αφήσουν

όλο να δώσει τάνθος της, το Πνεύμα τάγιο πνέει

που χέρια πάει και λογισμούς προς τα μεγάλα έργα.

Και ρίμες και πιττάκια σας κι όλα σας τα γραμμένα,

φύτρα κακή, σχολαστικοί, ξυλόσοφοι, λογάδες,

δεν είναι τίποτε, μπροστ’α στο καταφρονεμένο,

στα άγραφο, σταποσπερινό τραγούδι που ταρχίζει

σάν κατεβαίνη απο το χλωμό βουνόπλαγο ο τσοπάνος

καί του ταρπάζει η θάλασσα και του ταποτελειώνει

στη μέρα που αργοσβύνοντας τακούει, κι αναγαλλιάζει!

Οι εταίροι, η λιτότητα και το αυγό του φιδιού

Με αυτό τον πιασάρικο τίτλο ο γνωστός και μη εξαιρετέος αρθρογράφος της Καθημειρνής  προσπαθεί  να δικαιολογήσει να δώσει μια εικόνα του τι γίνεται σήμερα

Όμως, το ερώτημα που τίθεται πλέον όλο και πιο πιεστικά προς τους εταίρους είναι εάν θα συνεχίσουν να λειτουργούν μόνο με ψυχρά οικονομικά κριτήρια ή θα αρχίσουν να λαμβάνουν υπόψη τους και τους κοινωνικούς και πολιτικούς κινδύνους που ελλοχεύουν από τα αυξανόμενα φαινόμενα εθνικισμού τα οποία δεν περιορίζονται στη μικρή Ελλάδα, ή ακόμη και στον ελλειμματικό Νότο, αλλά αφορούν ολόκληρη την Ευρώπη. Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη πραγματικότητα την οποία οι εταίροι μας δεν δικαιούνται να αγνοήσουν. Ιδιαίτερα, η Γερμανία, με την ευαισθησία που δημιουργεί το παρελθόν της, έχει έναν επιπλέον λόγο να ανησυχεί για τη συμβολή της στο κλίμα που διαμορφώνεται στην Ελλάδα και στην άνοδο της Χρυσής Αυγής. Αθανάσιος ΄Ελλις Καθημερινή 1/82013

Η αποστροφή περί εθνικισμού,  αποτελεί  πράγματι τίτλο τιμής να σε αποκαλούν εθνικιστή οι διάφοροι κεκράχτες του αμερικανοσιωνισμού. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση από το να σε αποκαλούν εθνικιστή ο Βερέμης και τα πουλημένα παραπαίδια του ΕΛΙΑΜΕΠ, οι πράκτορες του Ελσίνκι, η νεοταξική αριστερά, το φερέφωνο των ΗΠΑ φραγκολεβαντίνος Μανδραβέληςτ ,οι διάφοροι Ιοί και γασμούλοι.. Εθνικισμός είναι το σήμα του θάρρους των λαών του κόσμου από αγωνίζονται κατά του οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης. Εθνικιστές βαφτίζονται όσοι αντιστέκονται στις μεθοδεύσεις των υποκατάστατων της CIA, National Endowment for Democracy και Freedom House που με τις «πολύχρωμες επαναστάσεις» και βάσει προδιαγεγραμμένου στρατηγικού σχεδίου  προσπαθούν να μετατρέψουν τους λαούς του κόσμου από υποκείμενα της ιστορίας σε απλά καταναλωτικά αντικείμενα.

 Όσον αφορά τα περί “το αυγό του φιδιού” Αθανάσιε ή Θάνο ή Θανάση μου! Οι ένοχοι, κατά τον λόγο του Μωριάκ, έχουν πληθύνει τόσο πολύ, ώστε περνούν για ένοχοι οι αθώοι.

Για 40  χρόνια η Ελλάδα είχε παραδοθεί στους σκοταδιστές, στους τραμπούκους, στους λυμεώνες  της αριστεράς. Η Αριστερά είναι αυτή που καταβρόχθισε τον πλούτο της χώρας. Αριστερά είναι αυτή που μετέτρεψε τα Πανεπιστήμια σε χωματερές ελπίδων. Αριστερά είναι αυτή που διαστρέβλωσε και άλλαξε  με αργουελικό τρόπο τις έννοιες των λέξεων; “λαμογία” = ανακατανομή του πλούτου, “ανυπακοή” = αντίσταση, “κατάληψης”  = διαμαρτυρία, “ξυλοδαρμός των αντιπάλων”= δημοκρατική  έκφραση.
Είχα κάποτε διαβάσει πως εάν ποτέ γίνει πυρηνικός πόλεμος, τα μόνα όντα, που θα επιβιώσουν απ’ τον πυρηνικό όλεθρο, θα είναι οι κατσαρίδες. Τα «ορφανά του Μαρξ» δεν είναι τίποτε άλλο, παρά «οι κατσαρίδες του ιδεολογικού ολέθρου», που προέκυψε από την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων και τώρα υπηρετούν πιστά την «παγκοσμιοποίηση».

 Απο το 1974 η Μεταπολίτευση έγινε η συνέχεια ενός εμφυλίου πολέμου με άλλα μέσα, ένα ζωντανό πολιτικό διακύβευμα. Το τσουνάμι του αριστερίστικου λαϊκισμού της μεταπολίτευσης μας είχε μετατρέψει σε μία κοινωνία που θεοποιούσε την έν ψυχρώ δολοφονία κάποιου, τις καταστροφές, τις λεηλασίες, την βία,  το βρώμισμα της τέχνης.  Η σεσημασμένη δημοσιογραφία των μυστικών κονδυλίων  και των μπετατζήδων τα νομοιμοποιουσε έμμεσα. Επικροτώντας τους τρομοκράτες επειδή φροντιζαν να μη χτυπάν “αθώα θύματα”, λες και τα θύματά τους ήταν εξ’ ορισμού ένοχα επειδή η αριστερόστροφη προοδευτικάντζα αποφάσισε να το παιξει δικαστής, ένορκος και δήμιος, εκτελώντας όποιον θεωρούσε ένοχο. Θεοποιούσε την βία επειδή είναι η μαμή της ιστορίας και αντεπίθεση στο αστικό κράτος που τους έδωσε τις βίλες, τα Armani, τα Rolex τις Ferrari και το Αμερικάνικο Κολέγιο. Λάτρευε τα καλλιτεχνικά σκουπίδια που ξέρναγε η αριστερόστροφη προοδευτική σάχλα. Σφύριζε αδιάφορα στην εισβολή των λαθροστιφών.

Κάθε δημόσιος διάλογος σε αυτήν την χώρα είναι στην πραγματικότητα ένας εσωτερικός διάλογος μέσα στους κόλπους της αριστεράς, αφού εθνική ή έστω και δεξιά διανόηση φρόντισε ο Καραμανλής Α’  να μη υπάρχει. Έτσι, λοιπόν, και από την μία πλευρά και από την άλλη στέκονται «τα ορφανά του Μαρξ». Αυτοί που από τις γιάφκες της δεκαετίας του ’70 βρέθηκαν στις πολυεθνικές και από τις γενικές συνελεύσεις των σχολών με τα κόκκινα «κασκόλ» βρέθηκαν διευθυντές, παρουσιαστές και δημοσιογράφοι στα πολύχρωμα κανάλια της αποχαύνωσης του Ελληνικού λαού.Φαίνεται πως σκέφθηκαν ότι αφού δεν μπορούν να… σώσουν τους προλετάριους, καλύτερα θα ήταν να σώσουν τουλάχιστον τους εαυτούς τους και έτσι είναι σήμερα τα πιο σκληρά σκυλιά του καπιταλιστικού «παραδείσου». Δεν είναι τυχαίο ότι από έρευνα που είχε δημοσιευθεί προ καιρού, προέκυπτε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων της "γενιάς του Πολυτεχνείου" ΑΕ  οι περισσότεροι σήμερα είναι δημοσιογράφοι…”

Η εκτραχηλισμένη Αριστερά πορνομανιακά κατέστρεψε κάθε έκφραση δημιουργίας, επέβαλε στην Ελλάδα μία άνευ προηγουμένου απολυταρχία. Εξευτέλισε κάθε έννοια λόγου, έργου και πράξης. στο όνομα της “δημοκρατίας που επανήλθεν στην κοιτίδα της”. Αντικατέστησε το πνεύμα με συνθηματολογία της δεκάρας. Και είναι,  ίσως, η πρώτη φορά που για 40 χρόνια στην ιστορία της λεγόμενης “δημοκρατίας”  η Αριστερά με τον μανδύα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού  συσσώρευσε τόσα σκουπίδια. Το αποτέλεσμα αυτής της προοδευτικής και εκσυγχρονιστική επέλασης ήταν η δημιουργία  πραγματικού αισθητικού, ηθικού και πολιτικού χάους, ο θρίαμβος της ασυνειδησίας και της ασυδοσίας, και ο βαρύτατος τραυματισμός της πολιτικής αισθητικής των υποταγμένων Ελλήνων χωρίς κανένα αντιστάθμισμα

Τώρα όμως η προοδευτική και εκσυγχρονιστή Αριστερά προκαλεί ένα ασυγκράτητο χασμουρητό, η δε κανθαριδίνη της Αριστεράς  ενδιαφέρει μόνο τους ανώριμους και τους ανίκανους, το λούμπεν (τσογλαναρία στην μαρξιστική) του Ψυχικού, της Πολιτείας, της Εκάλης που βαρέθηκε το αποστειρωμένο περιβάλλον των ιδιωτικών σχολείων και τις βουτιές στην πισίνα και κατεβαίνει στα Εξάρχεια να ρίξει καμιά μολότοφ ή συγκεκριμένα ποσά βίας για να γεμίσει την άδεια του ζωή.

Η Αριστερά  έκαψε την Ελλάδα τον Δεκέμβρη του 2008. Μία βόλτα στις εφημερίδες του τότε, ας είναι καλά το Διαδίκτυο, θα μας δείξει όλο το μυστικιστικό μίσος που κρύβει μέσα της η Αριστερά, αυτό το συνονθύλευμα ελαττωματικών όντων, κατά των Ελλήνων.
Καλή η προσπάθεια Θάνο ή Athan μου. αλλά θα μείνει προσπάθεια. Οι Έλληνες κατάλαβαν και τα καλλίτερα έρχονται......Αν δεν φας στο πετσί σου το χειρότερο δεν θα μπορέσεις ποτέ  να εκτιμήσεις το καλλίτερο . Η Αριστερά κατέστρεψε, έφαγε, διαγούμισε, λεηλάτησε. Έφτασε το τέλος της.

Σήμερα μετά 40 χρόνια η αριστερά είναι κλινικά νεκρή. Διατηρείται στη ζωή  διασωληνωμένη  με τα λεφτά  των διάφορων κέντρων,  παράκεντρων και παρασυναγωγών και με την μηχανική υποστήριξη των ΜΜΣ(κοταδισμού) για να φέρει σε πέρας την αποστολή που της έχουν αναθέσει, τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων και την μετατροπή του Ελληνα ανθρώπου από υποκείμενο στης ιστορίας σε άψυχο αντικείμενο χωρίς παρελθόν, αβέβαιο παρόν και ακόμη χειρότερο μέλλον. Ο σύντροφος Τσίπρας και  η συμμορία του ουρλιάζοντας “το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει” έκαψαν την Αθήνα τον “πορτοκαλή” Δεκέμβρη του 2008 τώρα μονοπωλεί τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) με ωραία λόγια και παχιά. Ο Κουβέλης με δημώδη βλακεία το παιζει καλός καγαθός. Ο Καμμένος αγόρασε αραμπά τον φόρτωσε με ότι βρήκε από ταλαιπωρημένους νεοφιλελεύθερους, κλαψιάριδες πασόκους, πρώην ΚΝΙτες και ξαπολύθηκε να πουλήσει την πραμάτεια του.

Χορεύοντας στις "δημοσκοπήσεις"

"Τα τελευταία τρία χρόνια, το φαινόμενο της ανοικτά προπαγανδιστικής χρήσης των δημοσκοπήσεων, από τα Μέσα Ενημέρωσης, έλαβε πρωτοφανείς διαστάσεις. Το γεγονός αυτό αποτελεί άλλη μια λυπηρή ελληνική ιδιομορφία. Οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ σε επιχειρήσεις «ψυχολογικού πολέμου» (PSYOPS), για την κατίσχυση στη μάχη των «εντυπώσεων». Στo πλαίσιο του κομματικού «πολέμου» (του κομματικού ανταγωνισμού), δεδομένου και του αυξημένου ρόλου που έχουν καταλάβει στην Ελλάδα τα ΜΜΕ, απέναντι στα κόμματα, ο στόχος είναι διπλός: τόσο η κοινή γνώμη, όσο και το ηθικό των (αντίπαλων) κομματικών στελεχών." Γιαννης Μαυρης (Καθημερινή 19/11/2006)

Η δημοσκόπηση του Πολιτικού Βαρόμετρου Public Issue  στο SKAI (10/7/3013)  είναι ακόμη μία και όχι βέβαια η τελευταία προσπάθεια ώστε  οι Έλληνες να μη βγουν από τα κομματικά μαντριά των εγκεκριμένων κομμάτων, των συνδικάτων ελέγχου της κοινής γνώμης και να μη δηλώσουν με  ψήφο  στην Χρυσή Αυγή "φτάνει πια, ως εδώ και μη παρέκει". Οι Έλληνες, οι Ελληνίδες τα Ελληνόπουλα πρέπει  να ξαναμπούν στο Supermarket Democracy και να αγοράσουν με την ψήφο τους τα εγκεκριμένα προϊόντα-κόμματα που πλασάρουν οι έμποροι της απάτης, της λαμογιάς, του εθνομηδενισμού.

Ήταν μαζεμένοι γύρω από την Σια Κοσιώνη σαν καλά παιδιά. Το “συνταγματικό τόξο” ήταν εκεί. Ο γλοιώδης χολερικός αρλουμπολόγος της ΔΗΜΑΡ  ομοτράπεζος της Ρεπούση σύντροφος Ανδρέας Παπαδόπουλος, η κυρία Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου - απαρνηθηκε την by right of birth  αμερικάνικη υπηκοότητα ή την κρατάει just in case- της Νυχτωμένης Διαχρονικά (ΝΔ), προϊόν-κόμμα που ισοδυναμεί με πολιτικό τίποτα, ληγμένο, ο πρώην Κνίτης και νυν λάτρης του ΣΥΡΙΖΑ,  εκπροσωπος των πολυσυλλεκτικών Ανεξάρτητων Ελλήνων, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ+μπάζα/μούργα ΠΑΣΟΚ, των λαθρολάγνων της Υπατίας, του κόμματος των κουκουλοφόρων, των Δεκεμβριανών 2008 -  αυτά ξεχάστηκαν-, των “συγκεκριμένων ποσών βίας”των ληστών σύντροφος  Πάνος Σκουρλέτης, ο δυστυχής Πασόκος επίγονος των παρασινοφρουρών Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος και φυσικά ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τσιόδρας που πήγε να το παίξει δικηγόρος του διαβόλου, αλλά ο διάβολος είχε χτυπήσει παραλία

Άριστα εκπαιδευμένοι στην παρασημαντική των εννοιών και των λέξεων λεπτοί και ραφιναρισμένοι τα συζήτησαν, τα μιλήσανε,  τα συμφωνήσανε. Το πρόβλημα δεν είναι οι τυραγνισμένοι Έλληνες, οι φτωχοποιημένοι απο τα “δημοκρατικά” λαμόγια της “γενιάς του Πολυτεχνείου ΑΕ”, οι δολοφονημένοι απο τα λαθροστύφοι, τα θύματα των ληστών. Το πρόβλημα τους είναι η Χρυσή Αυγή.

Ο επιστήμονας δημοσκόπος ή ερευνητής της αγοράς που ήταν παρόν με πολύ λογισμό αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση μας ανέλυσε τα μερίδια αγοράς των προϊόντων-κομμάτων που πρέπει να πλασάρουν στο Supermarket Democracy για να τα αγοράσει η ψηφομάζα. Έδωσαν ένα  11% στην Χρυσή Αυγή. Είναι ένα ποσοστό, ένα νούμερο. Εκείνο που δεν μας είπε, δεν μας ανέλυσε είναι ότι περαν της ποσοτικής  αξίας του ποσοστού, οποιαδήποτε αξία άν έχει, υπάρχει και μία ποιοτική διάσταση. Τα μερίδια αγοράς κάθε προιόντος εξαρτώνται απο την διαφήμιση, την θέση στο ράφι του Supermarket, τις προσφορές, την προώθηση των προϊόντων.

Η Χρυσή Αυγή διεκδικεί το ποσοστό αυτό απομονωμένη απο τα ΜΜΕ(ξαπάτησης), κατασυκοφαντούμενη, προπηλακιζόμενη  και υβριζόμενη. Οι βουλευτές και οι αγωνιστές  της Χρυσής Αυγή ξυλοφορτώνονται  απο το αριστερό παρακράτος και η είδηση περνάει με χάρι στα ψιλά. Σε αντίθεση με τα λοιπά προϊόντα-κόμματα και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που μονοπωλούν τα τηλεπαράθυρα και τα ραδιόφωνα, η Χρυσή Αυγή είναι απούσα. Αυτή η απουσία κάνει το 11% πολύ πιο σημαντικό από όλα μαζί τα ποσοστά του “συνταγματικού τοξου” της μίζας, απάτης, λαμογιάς. Οι ρεπατζούδες, τα Botox των 8 και 9, οι κοινωνικοί φίλοι του χουβαρντά Χριστοφοράκου, οι έγκριτοι δημοσιογράφοι επισκέπτες της “πρεσβείας” είναι απασχολημένα στο να προβάλουν, να προωθούν, να διαφημίζουν τα προϊόντα-κόμματα και τα αποκόμματα τα εγκεκριμένα απο τους μπετατζήδες, τα ξένα κέντρα και τους διαπλεκόμενους ολετήρες.

Και όμως!  Η Χρυσή Αυγή προχωρά. Μπορεί τα ανεξάρτητα, μαχητικά, αδεύσμετα ΜΜΕ(ξαπατησης) να έχουν ρίξει ένα πέπλο συνωμοτικής σιωπής στους Έλληνες αγωνιστές, η κοινωνία όμως τους αγκαλιάζει. Η κοινωνία καταλαβαίνει.  Οι Έλληνες δεν λένε πολλά, αλλά καταλαβαίνουν ότι κάτι ύποπτο υπάρχει πίσω απο την σιωπή. Το σύστημα φοβάται. Οι νταβατζήδες τρέμουν. Μέχρι τώρα το καταστημένο της διαπλοκής έπαιζε με τράπουλες σημαδεμένες και ζάρια καραγκιοζάκια για να διαβουκολίσει τους Ελληνες και να τους μαντρώσει στην κομματική στρούγκα, στο Supermarket Democracy για να αγοράζουν με την έρμη ψήφο τους τα προϊόντα-κόμματα που θέλουν να μας επιβάλλουν τα Diktat της Νέας Τάξης. Να μας μεταρέψουν απο έθνος σε πληθυσμό..

Οι Έλληνες οι Ελληνίδες αλλά κυρίως τα ελληνόπουλα  κατάλαβαν το παιχνίδι που παίζεται και αγκαλιάζουν την Χρυσή Αυγή σαν τον γνήσιο εκφραστή του Έθνους και των πεπρωμένων του.

Ο παραμυθάς και οι αγωνιστές

“Η Ν.Δ. δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να συνεργαστεί με τους νεοναζί. Όπως βλέπετε δεν λέω Χρυσή Αυγή. Λέω νεοναζί. Και δεν το κάνουμε τυχαία, δεν το κάνω μόνο εγώ, το κόμμα το κάνει. Τους αποκαλούμε σαν αυτό που είναι. Όχι με το όνομα, το οποίο επικαλούνται" σημείωσε ο κ. Λαζαρίδης σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Mega .

Οι κύριος αυτός σαν γνήσιος εκπρόσωπος του νεοταξίτικου Αγκιτ-Προπ ακολουθεί κατά γράμμα  τον σταλινικό Γκλέτκιν:“Ο,τι παρουσιάζεται ως σωστό, πρέπει να λάμπη σαν το χρυσάφι. Ό,τι παρουσιάζεται ως λάθος πρέπει να είναι μαύρο σαν πίσα” (Αρτουρ Καίσλερ, “Το Μηδέν και το Απειρον” μετάφραση Αλ. Κοτζιά σελ. 204, 1970).  Είναι χαμένος στον λαβύρινθο των υπολογισμένων ψευδών και των διαλεκτικών προφάσεων, στο λυκόφως μεταξύ αλήθειας και χίμαιρας.

Συμπαγής και ξερόλας είναι η κτηνώδης προσωποποίηση της Μεταπολίτευσης, της “γενιάς Πολυτεχνείου” ΑΕ στην οποία  οφείλει την υπαρξή του. Παραφράζοντας τον Άκη Πάνου:”Το θολωμένο του μυαλό τον έχει προδώσει προ πολού του λέει αλλού και τρέχει αλλού τον κάνει και παραμιλει”. Είναι κουρασμένος  απο τα χρόνια του “μεγάλου φαγοπότι”, τσακισμένος απο το σκύψιμο και το γλείψιμο των κέντρων και παράκεντρων της εξουσίας. Πνευματικά αφυδατωμένος απο την αδιάκοπη νευρική υπερένταση  να κατανικά συνεχώς τον φυσικό του φόβο ότι κάποτε οι τυραγνισμένοι Έλληνες  θα σηκώσουν κεφάλη και θα αγκαλιάσουν την  Χρυσή Αυγή που δίνει φωνή στους τυραγνισμένους Έλληνες.

Στην αξιοθαύμαστη αναίδεια του κυρίου Λαζαρίδη που ξούρισε το  Ρασπούτιν μουσι, trade mark της “γενιας Πολυτεχνείου” ΑΕ, αλλά κράτησε το σταλινικό μουστάκι  και βυσσοδομεί ασύστολα  η Χρυσή Αυγή   απαντάει  με ένα μεγάλο γέλιο και συνεχίζει  την αγωνιστική της πορεία για την απελευθέρωση και αναγέννηση του Ελληνισμού...

Χρυσαυγίτες είναι η γενιά που άρχισε να σκέφτεται μετά τον κατακλυσμό, το μεταπολιτευτικό τσουνάμι της γενιάς του Πουλυτεχνείου. Είναι η γενιά που παρά τις προσπάθεις των σεσημασμένων διαγουμιστάδων του Ελληνισμού να της κόψουν τον ομφάλιο λώρο με το παρελθόν, την ιστορία, τις παραδόσεις ξεκίνησε τον αγώνα. της τιμής και της αξιοπρέπειας. Τιμή είναι να υπηρετείς την Ελλάδα χωρίς ματαιοδοξία, χωρίς να λυπάσαι τον εαυτό σου, και μέχρι την τελευταία συνέπεια.

Οι Χρυσαγίτες βγήκαν απο τα σπλάχνα του λαού. Πήγαν στα δημόσια σχολεία και όχι στα Αρσάκεια, τα Κολέγια, του Κωστέα-Γείτονα (ξέρουν αυτές), ούτε στην Εσπερία. Δουλέυουν την γή και την έχουν ποτίσει με ιδρώτα. Είναι παιδιά δικά μας. Είναι παιδιά της Ελλάδας.  Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς, οι τυρρανοκτόνοι.  Στους αρίστους, στους μοναδικούς, στους ευγενείς ανθρώπους οι φιλοδοξίες, όσο και αν είναι μεγάλες, είναι πάντοτε υψηλές, όχι βέβαια, επειδή “χτυπούν” ψηλά, αλλά επειδή αναφερονται σε στόχους που δεν έχουν επίκεντρο το άτομο που τις τρέφει. Από την μία πλευρά έχουμε την φιλοδοξία του “συνταγματικού τόξου” που σημαίνει απλά κοινωνικό ανελκυστήρα, ένα σπίτι η μία επαυλη…και απο την άλλη την φιλοδοξία της Χρυσής Αυγής, αυτή που σημαίνει ετοιμότητα θυσίας, προσφοράς και αγάπης για την αιώνια Ελλάδα.

Στην Ελλάδα σήμερα, σε μία εποχή που όλος ο κόσμος αυτοδιακηρύσσεται στ' αριστερά, ή σχεδόν, το να είναι κανείς Χρυσαυγίτης, είναι ακόμη ο καλύτερος τρόπος να είναι αλλού...Οι Χρυσαυγίτες είναι σήμερα η βαθύτερη συνείδηση μιάς πάσχουσας κοινωνίας. Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς που δεν επιτρέπουν στον  ημιμαθή Λαζαρίδη με τα πασσαλείματα γνωσεων, τις συλλογές τσιτάτων και τα πιασάρικα, κατα παρεγγελία, άρθρα του να υποθηκεύει το μέλλον της Ελλάδας. Προχωρούν ίσα μπροστά δεν στέκονται στην άκρη με ρεβεράντζες και τσιριμόνιες στην απολυταρχία των οπαδών του δόγματος του αίματος.

Η Χρυσή Αυγή,  με τις καθαρές ιδέες της, έχει δικαίωμα και υποχρέωση να αρνηθεί τις "αλήθειες" της μεταπρατικής αριστεράς, των νεοφιλελεύθερων άσχετων  και να τις αντιπαρατάξει με τις πιο δυνατές δικές της αλήθειες. Εκεί που υπάρχει θέληση υπάρχει ένας δρόμος. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Η Χρυσή Αυγή   διακηρύσσει αυτό που είναι.  Αναγνωρίζει τον κυριότερο εχθρό της Ελλάδας, τον ισοπεδωτισμό, αρνητή και μειωτή της διαφοροποιήσεως του κόσμο και το κυριότερο,   ότι τίποτα δεν είναι ουδέτερο στην ύπαρξη και ότι σε κάθε θέμα πρέπει να έχει τον λόγο της.

Η σιωπή των γαϊδουριών....

Να καταργηθεί η... έξοδος του Μεσολογγίου, η ανατίναξη της Αρμάτας στις Σπέτσες, η αναπαράσταση στο Κούγκι, οι εκδηλώσεις για το Λάβαρο της Αγίας Λαύρας, ζητεί η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Μαρία Ρεπούση, η οποία χαρακτηρίζει όλες αυτές τις αναπαραστάσεις, περιλαμβανομένης και της αναπαράστασης της εισόδου των ελληνικών στρατευμάτων στη Θεσσαλονίκη ως... «εθνικιστικά κιτς».
Δεν προσφέρουν τίποτα αναπαράγουν την εθνικιστική έξαρση, επαναλαμβάνονται συνεχώς και δεν γίνεται κανένας ιστορικός στοχασμός, λέει η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, σύμφωνα με τον «Βηματοδότη».
Ζητεί όμως από τον υπουργό Παιδείας κ. Κ. Αρβανιτόπουλο και κάτι άλλο η κυρία Ρεπούση: «Να καταργηθούν εδώ και τώρα οι μαθητικές παρελάσεις». Πηγή: gianniotis

Η  Ρεπούση μπορεί να λέει ό,τι θέλει και ο,τι κατεβάζει το μυαλουδάκι της. Αν διάβάσε και την “αβασταχτη ελαφρότητα του είναι” του Μίλαν Κούντερα τότε είναι φτασμένη, άλλωστε ο Μίλαν Κούντερα ήταν και ο αγαπημένος της Μιμής Παπανδρέου.  Η Ρεπούση συγκεντρώνει στο πρόσωπο της τα πάγια χαρακτηριστικά των ιδεολογικοπολιτικών εκλογικεύσεων της ντόπιας συντεχνίας των κλωνοποιημένων νεροκουβαλητών της Νέας Τάξης που είναι η προσπάθεια απώθησης στο κοινωνικό περιθώριο κάθε προσπάθειας υπεράσπισης παραδοσιακών ιδιαιτεροτήτων, η αμφισβήτηση της φιλοπατρίας, τα αναμάσημα μαρξιστικών καταλοίπων περί διεθνισμού, η καλλιέργεια αμπελοφιλοσοφημάτων περί κοσμοπολιτισμού και παγκοσμιοποίησης που εμφανίζουν τις πατρίδες ως περιττές και η καλλιέργεια της θέσης ότι η υποταγή στην θέληση του ισχυρότερου αποτελεί, δήθεν, αναγκαιότητα στην οποία οι αδύναμοι θα πρέπει, δήθεν, να υποτάσσονται μονίμως και αδιαμαρτύρητα. Οι θέσεις της κινούνται σε διανοητικό επίπεδο παιδαριώδους κραυγαλέου ανορθολογισμού με πολύ λογισμό, λίγη διαίσθηση, αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση. Η παρακολούθηση των διανοητικών της ακροβατισμών γεννάει πανικό, ναυτία και εμετό. Εμείς οι Ελληνες πατρίωτες την καταλαβαίνουμε. Οι ανάγκες της ζωής καθορίζουν τις διεργασίες της συνείδησης. Η ρεπούση πρέπει να καταλάβει ότι το επίθετο της είναι πλέον ένα κοινό ουσιαστικό όπως εκείνο του Νορβηγού κουίσλινγκ.

Αυτό που προκαλεί είναι η σιωπή της Νυχτωμένης Διαχρνικά (ΝΔ). Καμμία αντιδραση, κανένα σχόλιο. Οι κατά τα άλλα λαλίστατοι κατά των Ελλήνων πατριωτών της Χρυσής Αυγής κατάπιαν την γλώσσα τους. Το κόμμα του 6% επέβλήθηκε στο κόμμα του 30%.

Το κόμμα των  κυρίων Σαμαρά, Δενδια είναι ανύπαρκτο γιατί το κόμμα τους αγνοεί ολοφάνερα την σχέση πολιτικής με την ιστορία. Η ΝΔ δεν είχε ούτε θα αποκτήσει πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική άποψη, άλλη εκδοχή.

Η Νέα Δημοκρατία έχει φθάσει στο σημείο κάθε φορά που ψελλίζει πολιτικές θέσεις να αισθάνεται την ανάγκη να απολογείται για να μη δυσαρεστήσει το εμποτισμένο απο τις εκχυδαϊσμένες αριστερες αρλουμπολογίες καρατικοδίαιτο ακροατήριο της. Τρομάζει με την ιδέα ότι μπορεί τα Botox των ειδήσεων των 8, οι ομοτράπεζοι του Χριστοφοράκου,ή οι οριστερόστοφες προοδευτικάντζες του Φίλιον και του Μπαλταζάρ την κατηγορήσουν για δεξιά στροφή.

Η ΝΔ είναι κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς κοινωνική πρόταση,  δεν είναι παρά ένα μεταλλαγμένο πολιτικό μόρφωμα, μία σχεδία πάνω στην οποία ξάπλώνουν  οι άνθρωποι της και αφήνονται  να τους πηγαίνουν τα κύματα των προοδευτικών ιδεών της διεθνιστικής θολο-κουλτούρας του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 20. Εσιώπησε και σιωπά στην απογύμνωση της Ελλάδας από κάθε περιεχόμενο πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, γόνιμης ετερότητας ιστορικών εθισμών και συλλογικών αναγκών και  περιορίζεται  σε κουφια κενά περιεχομένου φληναφήματα χωρίς την μεγάλη σύνθεση που θα φέρει την Ελλάδα σε μία δημιουργική επαφή με την κληροδοτημένη πείρα της παράδοσης . Την παράδοση που δεν είναι αντίθετη με τον νεωτερισμό , αλλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να γίνονται οι νεωτερισμοί, ώστε να έχουν σημασία και διάρκεια. Όχι αυτό που είναι «πίσω μας», αλλά αυτό που είναι μόνιμο, αυτό που είναι «μέσα μας».


Αντί του δυνατού πολιτικού λόγου σε όλα από την ιστορία, την γλώσσα, την πολιτική η ΝΔ έγινε μαζική. Ανίκανη να παράγει ιδεολογία και πίστη σε ιδεώδη περιορίζεται σε κούφια διλλήματα “ευρώ ή δραχμή”. Καλλιεργεί τον φόβο αντί την υπερηφάνεια του ανήκειν.   Αυτοκαθησυχάζεται με την σκέψη μίας “σιωπηλής πλειοψηφίας”. Δεν βλέπει πως η μάζα αυτή είναι πρώτα σιωπηλή και μετά πλειοψηφία ή μάλλον δεν είναι πλειοψηφία παρά σαν σιωπή. Κυριολεκτικά γλύφει την αριστερά. Δεν έχει καταλαβει ότι όλα έχουν αλλάξει. Όπως οι μαθητές των τελευταίων θρανίων η ΝΔ παρακολουθεί το πολιτικό γίγνεσθαι ανίκανη να εκφράσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο. Χιλιάδες Έλληνες φοιτητές και μαθητές ταλαιπωρήθηκαν  απο τους τραμπούκους της εκτραχιλισμένης αριστεράς που κατάλληλα καθοδηγούμενοι εκλειναν τα σχολεία για τον νόμο Διαμαντοπούλου. Η ΝΔ αντί να καταδικάσει απερίφραστα και δυναμικά τον τραμπουκισμό των καταλήψεων και των βανδαλισμών απλά οι δήθεν λεπτεπίλεπτοι άνθρωποι της μουρμούριζουν και στηλίτευουν το φαινόμενο.

Η ΝΔ αγωνίζεται να πείσει με αριστερό λαϊκίστικο λόγο τούς Ελληνες ότι είναι το κόμμα του κέντρου και ότι εκπροσωπεί την κεντρο-δεξιά. Αλλά κέντρο ποιου πράγματος; Με ποιο πολιτικό θαύμα μία αριστερά χωρίς δεξιά μπορεί να δημιουργήσει ένα πολιτικό κέντρο; Περιορίζεται μόνο σε τσιτάτα τύπου “κοινωνικός φιλευθερισμός” σε αφορισμούς χωρίς νόημα. Σε μία εποχή που τα πάντα ισοπεδώνονται.

Η ΝΔ με συστολή και ευπρέπεια, με το “σας” και με το “σεις”, διεκδικεί εύσημα καθωσπρεπισμού στην λαίλαπα της ισοπεδωτικής αριστεράς σε μία προσπάθεια να μη κοπούν οι γέφυρες διαλόγου μαζί της.

Θα απορήσουν οι αναγνώστες με το τίτλο του άρθρου: “Η σιωπή των γαϊδουριών”. Είναι η πραγματική εικόνα της ΝΔ.

Η ΝΔ θυμίζει το γνωστό γαϊδούρι του Μπουριντάν που δεμένο σε ίση απόσταση μεταξύ σανού και κριθαριού δεν μπορούσε να αποφασίσει ποιο να φάει πρώτο και πέθανε από την πείνα. Είναι ανίκανη να εκφράσει πολιτικό λόγο γιατί ακόμη είναι εγκλωβισμένη στην κληρονομιά του ούτε δεξιά ούτε αριστερά στο ιδεολόγημα του “μεσαίου χώρου” ή με άλλα λόγια του “να τα έχουμε καλά με όλους”. Προς Θεού να μη δυσαρεστήσουμε το αριστερό ακροατήριο. Περισσότερο την ενδιαφέρουν τα τσογλάνια, οι τεντιμπόηδες πρασινοφρουροί παρά οι Έλληνες που ζούνε μέσα στην ένδεια και τον φόβο. Η Παιδεία αφελληνίζεται. Η Ιστορία έχει πέσει στα νύχια εμπαθών ιστοριοδηφών που με τα λεφτά του ΝΑΤΟ(Παρασκευή+13, 15/4/11), επιδιώκουν την αλλαγή της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Σκοτεινές και περίεργες ΜΚΟ, φωνακλάδικες και τσαμπουκαλούδες προσπαθούν να επιβάλουν στους Ελληνες τις σχηματοποιήσεις του Χάντιγκτον και να τους μετατρέψουν από Ιστορικό Έθνος σε ουδέτερο πολτό, έναν πολυπολιτισμικό Φρανκεστάιν.

Η ΝΔ δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι δύσκολοι καιροί χρειάζονται μεγάλους ανθρώπους. Στις ταραχώδης και απελπισμένες εποχές, εμφανίζεται πάντα μία μορφή στην οποία τα πεπρωμένο εμπιστεύεται να αλλάξει την ροπή των πραγμάτων. Με τους ανθρώπους της να στριμώχνονται στα διαπλεκόμενα τηλεπαράθυρα, η ΝΔ ακόμη ψάχνεται. Οι άνθρωποι της δεν έχουν άλλη εκλογή από το να παίζουν με τους αριθμούς, να χρησιμοποιούν τον απλοϊκό χωρίς πλατιές ιδέες λόγο που καταλήγει στην παρακμή. Η ΝΔ πρέπει να μάθει επιτέλους ότι κάθε πολιτική προϋποθέτει μία δύναμη και κάθε δύναμη προϋποθέτει θέληση. Ένα κόμμα άξιο του ονόματός του είναι πρώτα ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κόμμα καθοδηγούμενο από οικονομικά, χρηματικά, η κοινωνικά συνθήματα δεν είναι κόμμα, αλλά ένας συνεταιρισμός εμπόρων. Και μάλιστα ευπαθής και ευάλωτος συνεταιρισμός που τρέμει μπροστά στην αφύπνιση των τυραγνισμένων Ελλήνων  που αγκαλίαζουν τα αγόρια και τα κορίτσια της Χρυσή Αυγής.

Θέατρο Βουλή: Οι Μασκαράδες

Η ταχύτητα και η σπουδή με την όποια η βουλή ψήφισε την άρση της βουλευτικής ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής γεννά το εύλογο ερώτημα: τι εκπροσωπεί  η βουλή; Μήπως είχε δίκιο ο Καραγάτσης;

"..το μπορντέλλο, όπου τριακόσιοι μασκαράδες γαμούν τις πολιτικές ελευθερίες του ελληνικού λαού! " Μ. Καραγάτση, "Τα Στερνά του Μίχαλου"

Στη Βουλή της Ελλάδας υπάρχουν ουσιαστικώς δυο μεγάλες συμμορίες, δηλαδή, δυο οργανωμένα εχθρικά κομματικά στρατόπεδα, των οποίων η ψυχή είναι τα πάθη. Η μία που κατέχει την εξουσία και η άλλη που είναι μακρά της αρχής και που πάντοτε αυτοτιτλοφορείται “εκφραστές του λαού”η “δημοκρατική παράταξη”. Ο αντικειμενικός σκοπός της πολιτικής είναι φυσικά η κατάκτηση της εξουσίας. Στην χώρα μας όμως η κατάκτηση της εξουσίας επιδιώκεται, επί 38+1 χρόνια, όχι για την επικράτηση της μίας ή άλλης ιδεολογίας., αλλά προς εξασφάλιση θέσεων, κάτι εις χρυσόν και κυρίως προς εκδίκηση. “απόψε πεθαίνει η δεξιά” του 1981. Τα σκάγια που βρήκαν στα παράθυρά τους οι οπαδοί της ΝΔ, την επομένη του θανάτου της δεξιάς του 35% των Ελλήνων, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Οι πρασινοφρουροί, οι κλαδικές φρόντισαν για την ολοκλήρωση της εκδίκησης.

Στην Βουλή αντιπροσωπεύονται οι Έλληνες αλλά επίσης τα ατομικά συμφέροντα, τα φλογερά πάθη, αλλά δεν αντιπροσωπεύεται η Ελλάδα. Στην Βουλή η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει τους ειλικρινής και εύγλωττους αντιπροσώπους της. Είναι φυσικό το να διεξάγονται εκεί οι οξύτεροι των πολιτικών αγώνων, αλλά αυτό που αντηχεί είναι η κραυγή του πάθους και του ασυγκράτητου φανατισμού, το ισχυρότερο και φοβερότερο όπλο στα χέρια δημαγωγών που απομάκρυναν της ελληνική ευημερία κατασπαταλώντας ασύστολα τον πλούτο της χώρας.

Εύκολες ρητορικές εξάρσεις, ωραίες λέξεις βαλμένες πλάι-πλαί που χαϊδεύουν τα αυτιά. Κανένα επιχείρημα για  διαφώτιση, αλλά όλα τα επιχειρήματα προς ψυχική εξέγερση, προς ευκολότερη εξαπάτηση

Σήμερα η κομματική πειθαρχία έχει αντικαταστήσει την αυτόνομη σκέψη, την αυτόνομη παρουσία, την ανεξαρτησία γνώμης του βουλευτή. Μπορεί να ψελλίζουν κάποια διαφωνία από το βήμα της Βουλής ή από τα τηλεπαράθυρα. Σταματάνε εκεί, τα κεφάλια μέσα και στην ώρα της αλήθειας ψηφίζουν όπως πρέπει και όπως τους θέλει ο αρχηγός. Ο βουλευτικός θώκος είναι πολυτιμότερος από το μαρτύριο των Ελλήνων.

Οι κοινοβουλευτικές ομάδες δεν είναι πάρα μαντριά χειροκροτητων, πειθαρχημένων εκφραστών τη κομματικής γραμμής.

Ασφαλώς δεν έχει λησμονηθεί η ασφυκτική επιτήρηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας το 1985 ( υποψήφιος Χρ. Σαρτζετάκης) , οπότε κατά το Σύνταγμα ίσχυε η μυστική ψηφοφορία, με την χρησιμοποίηση εγχρώμων ψηφοδελτίων (κυανών) αντί των λευκών και την καταύγαση της αίθουσας με ισχυρούς προβολείς για να αποκλεισθεί η δυνατότητα αρνητικής ψήφου από μέρους των κυβερνητικών βουλευτών. Και όμως ούτε ένας δεν είχε την αξιοπρέπεια να υψώσει έστω να ψελλίσει κάτι για την αποξίωση του Κοινοβουλίου και την μεταχείριση των βουλευτών σαν εγκλείστους στο Μπούλκες.

Για 38+1 χρόνια η ελληνική κοινωνία είχε παραδοθεί στα νύχια των χούλιγκαν των  “προοδευτικών” δυνάμεων που διέλυσαν τα πάντα.  “Προοδευτικές” δυνάμεις που αναδείχθηκαν σε εκτροφείο συνδικαλισμένων τυράννων της κοινωνίας, ψυχανώμαλων βανδάλων, μονοδιάστατης υστερίας συμφεροντολόγων. Πανεπιστήμια καταστρέφονται. Καθηγητές προπηλακίζονται και τους κυνηγούνε σαν αγρίμια μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας στο όνομα του Πανεπιστημιακού ασύλου και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Χτίζουν τα γραφεία των καθηγητών ( δεν θυμάμαι να γίνεται κάτι τέτοιο στην Οξφόρδη). Τέσσερεις άνθρωποι δολοφονήθηκαν στην Marfin υπό τους αλαλαγμούς των αφιονισμένων “προοδευτικών” αφήστε τους να καούν τραπεζίτες είναι. Η Αθήνα κάηκε τον Δεκέμβρη 2008 με τις ευλογίες των “προοδευτικών δυναμεων”. Επί  τρεις δεκαετίες οι κάπηλοι της “προοδευτικότητας” παράγουν μαζικά βανδάλους, καταληψίες, ευνουχισμένους διαδηλωτές που αναμηρυκάζουν τον κρετινισμό της κομματικής ντουντούκας.   Ο πλούτος των Ελλήνων καταβροχθίστηκε ασύστολα και μετατράπηκε χωρίς ντροπή και αιδώ σε βίλες και κότερα. Οι μίζες της Siemens τροφοδότησαν ένα πολιτικό σύστημα που ανερυθρίαστα μας λέει: “πιθανολογούμε κάτι έχει συμβεί, ίσως σοβαρό”.  

Όλα αυτά και άλλα χυδαία συνέβησαν, συμβαίνουν, πιθανόν να ξανασυμβούν και όμως  η βουλη έτρεξε να ψηφίσει την άρση της βουλευτικής ασυλίας των αγωνιστών βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Πόσο γελοίοι είναι!

Να τελειώνουμε με την "ψοφιοσύνη"

Ο Ίων Δραγούμης μέσα απο τις σελίδες του βιβλίου του “Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα” αναρωτιέται πώς θα σωθούμε σαν έθνος σαν Ρωμιοσύνη  από την “ψοφιοσύνη”. Στίς μέρες μας το περιέχόμενο και η ισχύς της ιδιότυπης λέξης του Δραγούμη μας δίνει περισσότερο από ποτέ την κατάσταση που βιώνει το Έθνος μας. Η λέξη αναφέρεται στο ηθικό κλίμα. Τι είναι ψόφιος και ψοφίμι δεν χρειάζεται κουλτουριάρικη ερμηνεία. Η ψοφιοσύνη είναι η προκύπτουσα και επικρατούσα γενική κατάσταση, όταν ψόφιοι και ψοφίμια πολλαπλασιασθούν.  Ψοφιοσύνη  και σαπίλα είναι συνώνυμα και τα δύο συνδέονται με την βρώμα και την δυσοσμία. Επίσης κάθε απραξία, κάθε πλαδαρότητα η απουσία ζωντάνιας, ηθικής παρουσίας, ισχυρού Λόγου και θέληση της δυνάμεως είναι ψοφιοσύνη. Είναι χαρακτηριστικό του δημόσιου βίου και μάλιστα το χειρότερό του.
Είναι μία συστηματική κατα την ιατρική ορολογία κατάσταση.

Ψοφιοσύνη αναφέρεται σε όλους τους τομείς ζωής, σε όλα τα παρακλαδια του κοινωνικού οργανισμού. Το Πνεύμα, η Οικονομία, η Δικαιοσύνη, οι θεσμοί όλα έχουν προσβληθεί διαλυτικά. Η πλαδαρότητα, η ακινησία και η παραίτηση οδηγούν με ακρίβεια στην αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού. ‘Οπως κάθε πέτρα που δεν κυλά χορταριάζει και όπως τα νερά που δεν τρέχουν σαπίζουν. Προτού ο Έλληνας άνθρωπος “ψοφίσει” είχε γίνει κοπάδι. Δεν είναι τυχαίο ότι,  η έννοια αυτή συνδέεται με τον θάνατο των ζώων, ότι ψοφίμι είναι ένα πεθαμένο ζώο παραπεταμένο σε κάποια γωνιά.

Αυτή την σήψη φοβόταν ο Ίων Δραγούμης για τον Ελληνισμό, αυτήν ξόρκιζε  σαν τον πρώτο εχθρό του ολιγάριθμου  Έθνους μας. Χρειάζεται αγώνας ώστε οι πλατειοί ορίζοντες και ουρανοί της πατρίδας μας να αποδείξουν την αδυναμία των κοράκων, των  πολιτικών ρακοσυλλεκτών, των σκυφτών χατζηαβάτηδων μισθοφόρων της ενημέρωσης και τον αποδεκτών της έξωθεν σοφίας.
Το σάπιο πολιτικό σύστημα με αιχμή του δόρατος τις «αριστερές ιδεοληψίες» αποδόμησε το έθνος, αργά σταθερά και μεθοδικά προς ωφελός του. Η αριστερόστροφη μαφιόζικη πολιτική ελιτ, με συμμάχους την διεθνιστική και μιμητική αστική τάξη, τα ΜΜΕ και την ανθελληνική αριστερά σάπισε το μυαλό του λαού ώστε να νεκρώσει την κριτική του σκέψη, κατέστρεψε την παιδεία, αποβιομηχανοποίησε την χώρα, διέλυσε τα εθνικά χαρακτηριστικά ώστε να μοιώσει τις αντιστάσεις του έθνους. Ο λαός είναι κατά 100% υπευθυνος για την κατάντια του αφού τους το επέτρεψε. Το εθνικό DNA των λαών όταν το θελήσουν πεθαίνει. Ο δικός μας λαός επέτρεψε στην ανθελληνική και διεθνιστική αριστερά να του φτιάξει τον τύμβο. Μακάριο και αιώνιο ύπνο Έλληνίζοντες...

Το αντίθετο της ψοφιοσύνης είναι η αντίσταση, η πραγματική αντίσταση όχι όπως την κατάντησαν οι ολετήρες του Έθνους, οι εκμεταλλευτές της που την μετέτρεψαν σε επιταγή προς εξαργύρωση, σύνθημα σπατάλης, διαφθοράς με την παροιμιώδη φράση του αρχιολετηρα Ανδρεα: “Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια!”. Ολετήρας που διέλυσε την Ελλάδα παραδίδοντάς την στις ανεξέλεγκτες παρορμήσεις του όχλου υπό του ήχους της Carmina Burana του ναζι Orf

Η πραγματική αντίσταση είναι η δύναμη για δημιουργία, η αγάπη για το Έθνος που συνιστά τον άνθρωπο και εξευγενίζει την ψυχή. Να μη πηγαίνεις με το ρεύμα. Να απαλλαχθείς απο τα δεσμά της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας που για 38+1 χρόνια επέβαλλε στους Έλληνες την πιο στυγνή δικτατορία του πλέουν ευτελούς και φαύλου και παρουσίασε την σήψη, την  δυσοσμία, την σαπίλα σαν κάτι υψηλό και προοδευτικό με μηρυκάσματα, πιθηκισμούς, διχασμούς, ιδεολογικά εμέσματα, αραχνοειδή συμπλέγματα ανευθυνότητας, ψευδαισθήσεων και προδιατεταγμένες αλήθειες.

Στην Ελλάδα σήμερα, σε μία εποχή που όλος ο κόσμος προτιμάει  να αυτοδιακηρύσσεται στ' αριστερά, ή σχεδόν, το να είναι κανείς Χρυσαυγίτης , είναι ακόμη ο καλύτερος τρόπος να είναι αγωνιστής. Χρυσή Αυγή είναι ηρωισμός, ετοιμότητα για  την θυσία. Οι Χρυσαυγίτες είναι σήμερα η βαθύτερη συνείδηση μιάς πάσχουσας κοινωνίας, ο δημιουργικός κρίκος ανάμεσα σε παρελθόν και μέλλον, μέσα στον ίδιο τον σύγχρονο εαυτό τους αυτόν που είναι, και αυτόν που μπορεί να είναι. Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς που δεν επιτρέπουν σε ημιμαθείς με πασσαλείματα γνώσεων, αλλά γερά επιδοτούμενοι από το USAID να υποθηκεύουν το μέλλον της Ελλάδας. Είναι οι ήρωες που αντιστάθηκαν σιωπηλά στην δικτατορία των πρασινοφρουρων, των κλαδικών, δεν αγόρασαν τα καθρεφτάκια που τους πούλαγε η μεταπολιτευτική παράγκα, αλλά έσκυβαν στο χωράφι τους, στο περιβόλι τους, στο γραφείο και δουλεύανε για το αύριο.  Προχωρούν ίσα μπροστά δεν στέκονται στην άκρη με ρεβεράντζες και τσιριμόνιες στην απολυταρχία των οπαδών του δόγματος του αίματος. Η Χρυσή Αυγή  είναι φώς. Προχωρά…Οδηγά…

Η δικτατορία της αριστεράς σκέψης και διανόησης που επέβαλε ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει παραδεκτό αν δεν είναι δεμένο μαζί της πήρε τέλος. Η Αριστερά είναι οι πολλοί, ένα τσούρμο στρατολογημένο σε υπόγεια καπηλειά, εκεί που συναντώνται οι πιό αδίστακτες φιλοδοξίες και τα παρακολουθήματα τους η χθαμαλότητα, η ιταμότητα, “του πλούτου αχορταγιά και τση δόξας πείνα”. Υπό μίαν έννοια, η ποιότητα των ανθρώπων καθορίζει και την ποιότητα των φιλοδοξιών.

Η Χρυσή Αυγή  είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς. Είναι οι Έλληνες οι πιστοί και συνειδητοί και ολοζώντανοι. Έλληνες δυνατοί και συνεπείς και εμπνευσμένοι.  Έλληνες άξιοι, αγωνιστές και δουλευταδες αρμονικοί στην τέχνη, φωτεινοί στο λόγο, υπέροχοι στην σύλληψη και ήρωες στην πράξη. Στους αρίστους, στους μοναδικούς, στους ευγενείς ανθρώπους οι φιλοδοξίες, όσο και αν είναι μεγάλες, είναι πάντοτε υψηλές, όχι βέβαια, επειδή “χτυπούν” ψηλά, αλλά επειδή αναφέρονται σε στόχους που δεν έχουν επίκεντρο το άτομο που τις τρέφει. Από την μία πλευρά έχουμε την φιλοδοξία της αριστεράς που σημαίνει απλά κοινωνικό ανελκυστήρα…και από την άλλη την φιλοδοξία της Χρυσής Αυγής, αυτή που σημαίνει ετοιμότητα, εργασία, αξία, αγώνα, θυσία και προσφορά.