Η Παπαχρήστου μας απελευθέρωσε....

Η Παπαχρήστου πρόσφερε το καλλίτερο μετάλιο στους Έλληνες. Μας απελευθέρωσε απο την χυδαία, εθνομηδενιστική, πρακτόρισα της Νέας Τάξης αριστερά.  Ακούσαμε τους "προοδευτικούς", φτωχούς γυρολόγους των ΜΜΕ(ξαπάτησης) των μπετατζήδων, να βησσοδομούν με μίσος μιγάδα σημαδεμένου απο διάφορα σημπλέγματα κατά της αθλήτριας, της Ελλάδας. Αυτό πήρε τέλος.

Για 37+1 χρόνια η Ελλάδα είχε παραδοθεί στους σκοταδιστές, στους τραμπούκους, στους λυμεώνες  της αριστεράς. Η Αριστερά είναι αυτή που καταβρόχθισε τον πλούτο της χώρας. Αριστερά είναι αυτή που μετέτρεψε τα Πανεπιστήμια σε χωματερές ελπίδων. Αριστερά είναι αυτή που διαστρέβλωσε και άλλαξε  με αργουελικό τρόπο τις έννοιες των λέξεων; “λαμογία” = ανακατανομή του πλούτου, “ανυπακοή” = αντίσταση, “κατάληψης”  = διαμαρτυρία, “ξυλοδαρμός των αντιπάλων”= δημοκρατική  έκφραση.

Η εκτραχηλισμένη Αριστερά πορνομανιακά κατέστρεψε κάθε έκφραση δημιουργίας, επέβαλε στην Ελλάδα μία άνευ προηγουμένου απολυταρχία. Εξευτέλισε κάθε έννοια λόγου, έργου και πράξης. στο όνομα της “δημοκρατίας που επανήλθεν στην κοιτίδα της”. Αντικατέστησε το πνεύμα με συνθηματολογία της δεκάρας. Και είναι,  ίσως, η πρώτη φορά που για 37+1 χρόνια στην ιστορία της λεγόμενης “δημοκρατίας”  η Αριστερά με τον μανδύα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού  συσσώρευσε τόσα σκουπίδια. Το αποτέλεσμα αυτής της προοδευτικής και εκσυγχρονιστική επέλασης ήταν η δημιουργία  πραγματικού αισθητικού, ηθικού και πολιτικού χάους, ο θρίαμβος της ασυνειδησίας και της ασυδοσίας, και ο βαρύτατος τραυματισμός της πολιτικής αισθητικής των υποταγμένων Ελλήνων χωρίς κανένα αντιστάθμισμα

Τώρα όμως η προοδευτική και εκσυγχρονιστή Αριστερά προκαλεί ένα ασυγκράτητο χασμουρητό, η δε κανθαριδίνη της Αριστεράς  ενδιαφέρει μόνο τους ανώριμους και τους ανίκανους, το λούμπεν (τσογλαναρία στην μαρξιστική) του Ψυχικού, της Πολιτείας, της Εκάλης που βαρέθηκε το αποστειρωμένο περιβάλλον των ιδιωτικών σχολείων (Κωστέα Γείτονα, Αρσάκειο, Κολεγιο, Μεωραίτη, Μακρή κλπ) και τις βουτιές στην πισίνα και κατεβαίνει στα Εξάρχεια να ρίξει καμιά μολότοφ ή συγκεκριμένα ποσά βίας για να γεμίσει την άδεια του ζωή. Αντιγράφει ξένα αποξέσματα και τα παρουσιάζει σαν την μεγαλύτερη σοφία χωρίς να σηκώνει μύγα στο σπαθί της για να γίνει κάτι...

Η Αριστερά  έκαψε την Ελλάδα τον Δεκέμβρη του 2008. Μία βόλτα στις εφημερίδες του τότε, ας είναι καλά το Διαδίκτυο, θα μας δείξει όλο το μυστικιστικό μίσος που κρύβει μέσα της η Αριστερά, αυτό το συνονθύλευμα ελαττωματικών όντων, κατά των Ελλήνων.
Καλες οι προσπάθειες των Ρεπούση, Δούρου, κόρης Κωνσταντόπουλου, Κουβέλη, Τσίπρα, των φίλων της 17Ν, του Βούρτση και των ληστών....., αλλά θα μείνουν προσπάθειες. Οι Έλληνες κατάλαβαν και τα καλλίτερα έρχονται......Αν δεν φας στο πετσί σου το χειρότερο δεν θα μπορέσεις ποτέ  να εκτιμήσεις το καλλίτερο . Η Αριστερά κατέστρεψε, έφαγε, διαγούμισε, λεηλάτησε. Έφτασε το τέλος της. 

Είναι γεγονός, ότι στον κόσμο αυτό, τα αριστεροειδή δεν επιτυγχάνουν ποτέ. Συσσωρεύουν τις νίλες και τις αποτυχίες τα μίση και τις ταπεινώσεις και τα κάνουν μια μάζα εσωστρεφή για να εκραγούν σε «κοινωνικές διεργασίες» που συνοδεύονται από τα ουρλιάγματα πόνου, τους λόξιγκες αγωνίας των θυμάτων τους και τα χάχανα των μπόγηδων («Μεγάλος» Δεκέμβρης), με συνιστώσα την καταστροφική μανία (κάψιμο Πολυτεχνείου, καταστροφές σχολείων - οχι των ιδιωτικών-κάψιμο βιβλιοπωλείων, Δεκέμβρης 2008). Μισούν την Ελλάδα που δεν τους επιτρέπει παρά ταπεινώσεις και θέσεις δευτερεύουσες και αισθάνονται την σχεδόν φυσική ανάγκη να κατασκευάσουν μίαν άλλη στην διάσταση και στα μέτρα του μίσους τους και των επιδιώξεών τους. Το ιδεώδες τους άλλωστε δεν είναι ποτέ στο παρόν (αντιληπτό σαν επικαιρότης αυτού που προϋπήρξε) αλλά σε ένα ουτοπιστικό μέλλον που θα «τραγουδά».

Το «εμπρός» των αριστερών όπως το υπερπέραν των μεταφυσικών, είναι πάντα αντιληπτό ως επανάληψη ενός «χρυσού αιώνα» ανύπαρκτου, τον οποίον η σειρά των ιστορικών γεγονότων κατέστρεψε. Ο σοσιαλιστικός παράδεισος επρόκειτο να επαναλάβει την αρχική Εδέμ, το κράτος χωρίς τάξεις, να ξαναφτιάξει την αρχέγονη κοινοκτημοσύνη, κλπ. Ετσι εκφράζεται η ιεραποστολή των ανικάνων της αριστεράς σήμερα, αυτή η πνευματική έκλυση ελαττωματικών όντων, που δεν έχουν παρά έναν «άλλο κόσμο» για να εκδικηθούν αυτόν εδώ!

Οι αριστεροί του τότε ήτανε τραγικοί και φρικτοί. Τα αριστεροειδή του σήμερα είναι φρικτά και φαιδρά.  Ονειρεύονται μια κοινωνία, της οποίας όλοι οι δρόμοι θα είναι ανήφορος και στην οποία θα πάρουν την εκδίκηση τους. Γιατί το παρελθόν τους είναι βουβό. Όλοι αυτοί οι αρρωστημένοι ελπίζουν ενστικτωδώς στη οργάνωση «αγέλης». Ο λόγος είναι αυτονόητος. Ο αριστερός πιστεύει ότι προσθέτοντας τις αδυναμίες θα μπορέσει να δημιουργήσει μία δύναμη. Ελπίζει να δημιουργήσει μια μονάδα προσθέτοντας συνεχώς μηδενικά. Είναι το ανθρωποειδές του όχι, του ιδεοληπτικού «ενάντια και κόντρα». Είναι το ανθρωποειδές της αμφισβήτησης, της μνησικακίας, του διχασμού και του παιγνιδιού των κομμάτων. Είναι το ανθρωποειδές που τα υποσυνείδητα συμπλέγματα μειονεξίας το αναγκάζουν να χαράσσει γραμμές υπεροχής καλλιεργώντας των φιλιστινισμό των μαζών, οδηγώντας τις πλάνες των όχλων και ακολουθώντας την αλήθεια της ιστορίας. Ένας εμετός ύπαρξης δηλαδή, τυφλωμένο, κολλημένο ανθρωπόμορφο ζώο, επικίνδυνο, χωρίς οίκτο και έλεος μήτε για τον εαυτό του μήτε για τους άλλους γύρω. Το συναντάμε κάθε μέρα, στην γειτονιά, στο σχολειό, στη δουλειά, στα bar, στις διακοπές. Είναι ο εκπρόσωπος ενός λούμπεν που η χαρά της ζωής και της δημιουργίας του είναι βάρος, στόματα σφιγμένα, γεμάτα μίσος και απόγνωση. Ακαλαίσθητο από φυσικού του, ακόμη και κάτω από το Armani παραμένει ο ψυχισμός του μογγόλου.

Μπορούμε να παρομοιάσουμε το αριστεροειδές με το αιλουροειδές, που τραυματίζει αντί να σκοτώσει. Είναι η άρνηση που ακολουθεί και συνοδεύει κάθε θέση, το ανάποδο σε κάθε ορθό, το όχι που απαντά σε κάθε ναι. Διαβάστε τα αποξέσματα εντέρων που ο κάθε κιτρινιάρης αριστερός, αριστερίζων, ή επαμφοτερίζων ξερνάει καθημερινά στα ΜΜΕ(εξαπάτησης) και προσπαθήστε να βρείτε έστω ένα ΝΑΙ, έστω και μια Θέση. Πολύ αμφιβάλω.

Το όχι του αριστερού είναι αλληλένδετο με το ναι, όπως το παράσιτο με τον οργανισμό σε βάρος του οποίου ζει. Υπάρχει στα ανθρωποειδή του «όχι» (τον κομουνιστή που ρίχνει ανάθεμα στον κόσμο, τον αμφισβητία που καταριέται την κοινωνία, τους κουκουλοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, τους νεσταλινικούς του ΚΚΕ+Κανέλη, τα πρακτορίδια και τους πράκτορες του Νεοταξισμού  μια κτυπητή αντίθεση μεταξύ της υπερικανότητας να καταστρέφουν και της απολύτου ανικανότητας να δημιουργήσουν. Μ΄αυτό το νόημα είναι που οι όποιες επιτυχίες του ανθρωποειδούς του όχι μεταβάλλονται όλες σε αποτυχίες, που σκοτώνεται σφάζοντας, που εξαφανίζεται εξαφανίζοντας. Γιατί δεν υπάρχει παρά σαν αντίθεση. Η θέση τού είναι μοιραία και το αναπόφευκτο τέλος του η χωματερή της Ιστορίας.

Τα έλκη της Αριστεράς....

  Ο αποκλεισμός της ελληνόψυχης αθλήτριας Παπαχρήστου αποκτά ιδιαίτερα μεγάλη σημασία επειδή αποκαλύφθηκαν ολοφάνερα τα απαίσια έλκη της εθνομηδενιστικής αριστεράς καμαρίλας που κτιζόταν και κτίζεται σύμφωνα με τις οδηγίες και τα σχέδια των υπερεθνικών νταβατζήδων. Ένα απλό εκτελεστικό όργανο, μια διακπεραιώτρια που ενεργεί βάσει υποδείξεων, που ακολουθεί τυφλά τις εντολές του Τρίτου Προσώπου, εκείνου που κρατάει τον παρά και μοιράζει τα τηλεφωνα της εκεί που πρέπει.  

Η εθνομηδενιστική αριστερά εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα με επιστημονικές αξιώσεις. Αυτοδιακηρύσσεται ως πρόοδος, και μάλιστα ώς ύψιστη προόδος, ώς η πιό προοδευτική προόδος. Η λέξη πρόοδος και τα παραγωγα της είναι πασπαρτού να της ανοίγει όλες τις πόρτες. Μία διέξοδος συναισθήματος,  με δανεικές λογικές, μέσα απο άγριες αποκαλυπτικές φαντασιώσεις, που αντικαθιστούν την πραγματικότητα. “Η φαντασίωση απο την άλλη, είναι μία παράξενη κατασκευή, προοριζόμενη να καλύψει το κενό του Άλλου, να κατευνάσει τον τρομακτικό χαρακτήρα της έλλειψης, η οποία διχάζει το αντικείμενο της ταύτισης και μας τροφοδοτεί με την επιθυμία για κάτι.” (Ρένα Δούρου, Η απόλαυση της εθνικισμού, Αθήνα 2007, σελ 24)

Η αριστερά στην Ελλάδα δεν ανακάλυψε τίποτα δικό της, κάτι παραπάνω: έχει κατ΄αρχή κληθεί να ερμηνεύει και να γενικεύει ξένες δοξασίες. Πως να “γενικεύει”; Μην ψάχνετε να βρείτε σ΄αυτό κάποιο επιστημονικό νόημα. Για τους αριστερούς, το να γενικεύουν τα συμβαίνοντα σημαίνει να λεν και να γράφουν ένα αρκετά μεγάλο αριθμό κατάλληλων λέξεων, πχ “ο εθνικισμός, αυτή η βασανιστική εμμονή στο εθνικό Πράγμα”,(Ρένα Δούρου. βλ. αν. σελ 16) ώστε να ικανοποιούν τους ανωτέρους και να μπορούν οι ίδιοι να έχουν κάποιο όφελος απο αυτό. Είναι πρόθυμοι  να θυσιάσουν όλες τις αξίες του Ελληνισμού, αρκεί να μνημονευθεί το όνομα τους στην Εσπερία, ακόμη και αν χαρακτηριστούν ανόητοι και υπηρέτες της Νέας Τάξης. Με συμπλεγματική προσκόλληση σε έναν διεθνιστικό ινφαντιλισμό προσπαθούν να επικοινωνήσουν με το περιβάλον και εκφράζονται ανάλογα είτε με εκσπερματώσεις βλακείας ή σπασμούς ανοήσιας.

Οι  εθνομηδενιστές της αριστερής καμαρίλας, που αναρωτιέται: “τι είν΄η πατρίδα μας”, δεν βασανίζονται  ψάχνοντας για νέες δημιουργικές ιδέες, γιατί τις είχαν, τις έχουν και θα τις έχουν: είναι οι ιδέες των Sizek, Lacan, Hobsbawn...καθώς και οι ιδιοφυείς (αυτό είναι αυτονόητο) σχηματικοποιήσεις του Huntington. Όλες όμως οι βαθυστόχαστες φαινομενικά (και κενές ουσιαστικά) επινοήσεις τους δίνουν την εντύπωση της υψηλής επιστήμης. Δεν υπάρχει πάντως λόγος να απορεί κανείς, γιατί ανάμεσα στους επιστήμονες δεν συναντώνται λιγότεροι ηλίθιοι απ ό,τι ανάμεσα στους εκπροσώπους άλλων επαγγελμάτων....

Είναι Ελληνίδα. Πρέπει να πληρώσει...

ΣΕ ΠΕΤΑΞΑΝ ΕΞΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ…

Δε σε ήθελαν στην Ολυμπιάδα γιατί μισούν τον Ελληνισμό, και βρήκαν την ευκαιρία να συνεχίσουν τα πισώπλατα χτυπήματα σε βάρος του, ραπίζοντας το πρόσωπο ενός παιδιού. Το θεωρούν τιμή, αλλά κι εσύ κι εμείς ξέρουμε πως είναι κατάπτυστοι.

γράφει ο ΦΟΡΟΥΜΠΗΧΤΗΣ

Και πρωτεργάτες σ αυτό το άθλιο σκηνικό δεν είναι άλλοι από τους μισέλληνες οπαδούς του "συνωστισμού" που μοίρασαν αφειδώς συγχωροχάρτι στους δολοφόνους Κεμαλοφασίστες.

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ… ΕΙΝΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ... 

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΔΩΣΙΛΟΓΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ SOROS ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ.

Σάλο έχει προκαλέσει στον αθλητικό κόσμο η απόφαση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής να αποκλείσει την Ελληνίδα πρωταθλήτρια του τριπλούν Βούλα Παπαχρήστου ύστερα από ένα προσωπικό της σχόλιο στο twitter το οποίο αρκετοί χαρακτήρισαν ρατσιστικό.

Ποιος πρότεινε τον αποκλεισμό της???

Ο Μαϊντανός της συγκυβέρνησης. Ο εγγυητής της αθλιότητας. Το «αριστερό» πλυντήριο της πολιτικής των εφιαλτών και του δωσιλογισμού, που τσαλακώνει την αξιοπρέπεια και του τελευταίου Έλληνα πολίτη. Ο ηγέτης του κόμματος – καταφυγίου των κάθε λογής εθνομηδενιστών σαν τη Ρεπούση που... 

Τόλμησαν να διαγράψουν ακόμη και αυτή την εθνική μας ιστορία, εξασφαλίζοντας κυκλοφοριακό «ανθρωπισμό» στο σφαγέα του Ελληνισμού που «συνώστιζε» στη μνήμη τα θύματά του.

Ποιος το αποφάσισε???

Οι «Ολυμπιακή Επιτροπή» των βολεμένων, των Κούβελων και των λοιπών παρατρεχάμενων που εξαργυρώνουν καθημερινά την Ολυμπιακή Ιδέα στο ταμείο της κάθε λογής συνδιαλλαγής. Αυτοί που "ξεχνούν" τα εκατομμύρια στις τράπεζες σαν να πρόκειται για χρησιμοποιημένες τηλεκάρτες.

Ποιόν χαστούκισαν???

Την Ελλάδα. Γι ακόμη μια φορά χαστούκισαν την Ελλάδα. Αυτοί που δεν αγάπησαν οτιδήποτε Ελληνικό. Οι πρωταθλητές της υποκρισίας. Οι ουρακοτάγκοι του καθωσπρεπισμού. Επικαλέστηκαν γι ακόμη μια φορά το ρατσισμό οι ανθέλληνες του ρατσισμού για να βγάλουν στη σέντρα την Ελλάδα.

Όχι κορίτσι μου…

Μη ζητάς συγνώμη. Δεν έχεις κανένα λόγο να ζητάς συγνώμη από τους υποκριτές του μισθολόγιου. Δεν έχεις κανένα λόγο να ζητάς συγνώμη από τους ουρακοτάγκους που επέβαλαν το Ρεπούσιο έκτρωμα στο Ελληνικό κοινοβούλιο, και θέλησαν να πετάξουν έξω μια περήφανη Ελληνίδα γιατί τους χάλασε τη μανέστρα της πολιτικής υποκρισίας τους.

Δε σε πέταξαν έξω γιατί είσαι ρατσίστρια… Σε πέταξαν έξω γιατί είσαι Ελληνίδα.

Δε σε πέταξαν έξω γιατί είναι ανθρωπιστές… Σε πέταξαν έξω γιατί είναι ορκισμένοι ανθέλληνες.

Αυτός ο αποκλεισμός δε σε ντροπιάζει… Σε τιμά γιατί τον επέβαλαν οι δυνάμεις του σκοταδισμού… Οι δολοφόνοι της ελπίδας του γένους μας.

Αυτή η πρόκληση δεν στρέφεται ενάντιά σου… Στρέφεται εναντίον ολόκληρου του Ελληνισμού από τους αδίστακτους υπονομευτές του και ως τέτοια δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητη.

Αυτοί οι αδίστακτοι δολοφόνοι, δε δολοφόνησαν μονάχα τα όνειρα ενός παιδιού που μόχθησε για ν  ανεβεί στο βάθρο του Ολυμπισμού που κάνει περήφανο κάθε αθλητή και μαζί μ αυτός και την πατρίδα που τον γέννησε. Οι αδίστακτοι δολοφόνοι μαζί με το δικό σου το όνειρο δε δίστασαν να στήσουν γι ακόμη μια φορά στον τοίχο την Ελλάδα.

Το τίμημα λοιπόν αυτής της ντροπής… Της δικής τους ντροπής… Θα πρέπει να είναι βαρύτατο και ισάξιο της ανθελληνικής προσβολής τους.

Και το λογαριασμό αυτού του τιμήματος οφείλουμε να τον σηκώσουμε στην πλάτη μας όλοι οι Έλληνες πολίτες.

ΠΗΓΗ:http://ellinikoforoum.blogspot.gr/2012/07/blog-post_444.html

Η ΝΔ μούγκα

Η Βούλα Παπαχρήστου αποκλείσθηκε απο την Ολυμπιακή Ομάδα. Η νεοταξίτικη αριστερά δουλική και τσαμπουκαλού λύσσαξε για το αθώο σχόλιο της αθλήτριας. Η Νέα Δημοκρατία στη μούγκα. Δεν έβγαλε άχνα... Η αριστερά των κουκουλοφόρων, των ληστών, των μολοτοφ, της βίας έβγαλε τα λυσσακά της και η ΝΔ έκανε την πάπια, έκανε ότι δεν ξέρει.
Η ΝΔ αγωνίζεται να πείσει με αριστερό λαϊκίστικο λόγο τούς Ελληνες ότι είναι το κόμμα του κέντρου και ότι εκπροσωπεί την κεντρο-δεξιά. Αλλά κέντρο ποιου πράγματος; Με ποιο πολιτικό θαύμα μία αριστερά χωρίς δεξιά μπορεί να δημιουργήσει ένα πολιτικό κέντρο; Περιορίζεται μόνο σε τσιτάτα τύπου “κοινωνικός φιλευθερισμός” σε αφορισμούς χωρίς νόημα. Σε μία εποχή που τα πάντα ισοπεδώνονται. Η ΝΔ έκανε το κορόιδο στη αποπομπή της Βούλας με συστολή και ευπρέπεια, με το “σας” και με το “σεις”, επειδή διεκδικεί εύσημα καθωσπρεπισμού στην λαίλαπα της ισοπεδωτικής,  αλαζονικής αριστεράς σε μία προσπάθεια να μη κοπούν οι γέφυρες διαλόγου μαζί της. Κερδίζει μία ψευδαίσθηση του παρόντος αλλά χάνει το μέλλον. Ένα κόμμα, (η ΝΔ) που δεν σκέπτεται το μέλλον  του, αλλά επιβιώνει  επειδή συναλλάσεται, είναι οπωσδήποτε κόμμα, αλλά δεν γλυτώνει απο αυτό το οποίο καλλείται να υποστεί. Δηλαδή να χάσει το κόμμα τον σεβασμό των ταλαιπωρημένων,  απο την 38χρονη απολυταρχία της αριστεράς, Ελλήνων.

Βουλα Παπαχρήστου: Η αιτία και η αφορμή

Η Washington Post  γράφει:
"Η Ελλάδα έθεσε εκτός της αποστολής των Ολυμπιακών Αγώνων την αθλήτρια του τριπλούν Βούλα Παπαχρήστου για ένα σχόλιο της στο τουίτερ που διακωμωδούσε Αφρικανούς μετανάστες και εξέφραζε την υποστήριξή της σε ακροδεξιό κόμμα.
Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή αναφέρει σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Τετάρτη ότι η Παπαχρήστου "τέθηκε εκτός αποστολής για δηλώσεις της που αντίκεινται στις αξίες και τα ιδεώδη του Ολυμπισμού."
enikos.gr

“εξέφραζε την υπστήριξή της σε ακροδεξιό κόμμα” Αυτή είναι η αιτία για την τιμωρία της Βούλας. Η Washington Post μας λέει αυτό που κανένας απο τους ντόπιους καραγκίοζηδες δεν τολμάει να ξεστομίσει. Τα περι ιδεωδών του Ολυμπισμού και τα δήθεν ρατσιστικά σχόλια είναι οι εύκολες παρλαπίπες για να  δικαιολογήσουν το μίσος και την μανία της ντόπιας και διεθνούς καμαρίλας κατά των ελληνόψυχων και η αφορμή για να την αποκλείσουν. Τους είχε λούσει κρύος ιδρώτας με την ιδέα ενος μεταλλίου που θα μπορούσε να φέρει στην Ελλάδα η ελληνόψυχη Παπαχρήστου. Να ξαναβγεί στους δρόμους ο λαός και να φωνάξει "ειμαστε Έλληνες". Θα είχε πάει χαμένη η δουλειά της Ρεπούση και του Βερέμη. Έπρεπε να απακλεισθεί και βρήκαν την ευκαιρία..απο ένα ανεκδοτάκι όμοιο με τα χιλιάδες ανέκδοτα που κυκλοφορούν για Πόντιους, Εβραίους, Ιταλούς.

Την αλήθεια την ξέρουμε. Η Βούλα Παπαχρήστου θυσιάστηκε. Όχι μάταια. Εμείς οι Ελληνες βρήκαμε στο προσωπο της την νέα Ιφιγένεια ετοιμοι να σαλπάρουμε για τον μεγάλο αγώνα.

Επέτειος "Δημοκρατίας 74"

Μήνυμα για την 38η επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας έστειλε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας.
 «Το χρέος μας απέναντι σε όλους εκείνους που αγωνίστηκαν εναντίον της δικτατορίας είναι βαρύ και διαρκές. Ό,τι και να πούμε είναι λίγο, ό,τι και να κάνουμε για να εκφράσουμε τον σεβασμό μας δεν αρκεί. Πολύ περισσότερο σήμερα που η Δημοκρατία μας αντιμετωπίζει σοβαρούς κινδύνους από την ιδεολογία του μίσους και του φασισμού. Παρ' όλες τις αδυναμίες που έχει δείξει ιστορικά η Δημοκρατία δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος διακυβέρνησης.   
Η στάση ζωής των αντιστασιακών αποτελεί παράδειγμα για την ελληνική κοινωνία που δοκιμάζεται σκληρά, ειδικά για την νέα γενιά που πληρώνει μία κρίση στη δημιουργία της οποίας δεν είχε καμία συμμετοχή.   
Τη σημερινή μέρα το βλέμμα μας στρέφεται στην ακρωτηριασμένη Κύπρο, που 38 χρόνια μετά την καταδικαστέα τουρκική εισβολή παραμένει διχοτομημένη. Δεν εγκαταλείπουμε την ελπίδα και την προσπάθεια. Καλούμε την Τουρκία να εγκαταλείψει την αδιαλλαξία της για να πέσει το τελευταίο τείχος στην Ευρώπη.   
Η επέτειος για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας μας δίνει την ευκαιρία να σταθούμε μια στιγμή και να αναρωτηθούμε πως φθάσαμε μέχρι εδώ, γιατί η πορεία της μεταπολίτευσης ολοκληρώνεται με αυτό τον τραυματικό τρόπο, πως θα βγούμε από το τέλμα. Απαντήσεις υπάρχουν, αρκεί να αναζητηθούν, και ακόμη περισσότερο υπάρχει ανάγκη να δοθεί μία απάντηση συλλογική, οριστική και δίκαιη».

Από εκείνη την αποφράδα ημέρα  (24/7/1974) η αριστερά έγινε εξουσία. Κυβερνούσε ο μολιερικός αρχοντοχωριάτης Καραμανλής, αλλά κυρίαρχη ιδεολογία στη χώρα, δίχως αντίπαλο, δίχως αντιπρόταση, ήταν ένας αναχρονιστικός Μαρξισμός με πλήθος δογματικές αποφύσεις. Όποια κρατική δραστηριότητα ή κοινωνικός θεσμός προσφερόταν για ιδεολογική εκμετάλλευση, στελεχωνόταν με κομματικούς της μεταπρατικής Αριστεράς, αυτονόητα. Η ένταξη στην Αριστερά μεταποιήθηκε σε εφόδιο και προϋπόθεση καριέρας, προβολής, δημοσιότητας, πλουτισμού. Πραγματικές ή επινοημένες περγαμηνές "αντίστασης" στη δικτατορία, αλλά και μόνο η οργανωτική προσχώρηση στις αριστερές "προοδευτικές δυνάμεις", το χουντικό παρελθόν ξεχνίοταν,  έγιναν το εφαλτήριο για αναρρίχηση σε θώκους πανεπιστημιακούς, σε πόστα εξουσίας στην εκπαίδευση, σε υψηλές διοικητικές ευθύνες σε κάθε σχεδόν πτυχή του δημόσιου τομέα. Η αριστερά έγινε το καταφύγιο του κάθε ατάλαντου και ανίκανου. Αρκούσε να αυτοπροσδιοριζόσουν αριστερός και αμέσως με το ραβδί της Κίρκης η αριστερά σε μεταμόρφωνε σε ποιητή, λογοτέχνη, πολιτικό, δημοσιογράφο, σκηνοθέτη, καθηγητή και ότι άλλο ήταν το παιδικό απωθημένο του κάθε κομματικού βαστάζου.

Η Αριστερά έγινε πρακτική καταλήψεων, απεργιών κοινωνικού κόστους, γκανγκστερικών εκβιασμών, απροκάλυπτης αλαζονικής άρνησης των κανόνων του κοινοβουλευτισμού. Στα πανεπιστήμια, στα σχολειά, σε κάθε έκφανση οργανωμένου πολιτιστικού βίου και πληροφόρησης η Αριστερά με “τα συγκεκριμένα ποσά βίας” είχε επιβάλει την αδυσώπητη δικτατορία των μετριοτήτων που έκαναν καριέρα ως αντάλλαγμα της κομματικής τους υποταγής. παράγοντας πληθώρα ιδεολογικών αποπλυμάτων. Τρέμοντας από λυσσαγμένο φθόνο με ψυχή γεμάτα πλέγματα, που πήραν την μορφή μίσους πρός κάθε έννοια δικαίου με τη χολή να ανεβαίνει απο το συκώτι και να πανιάζει τα μούτρα της η αριστερά δεν προσέφερε τίποτα. Υιοθέτησε, κάθε συνδικαλιστική μαφία (τύπου ολυμπιακής, τελωνειακών, ΔΕΚΟ κλπ, η λίστα είναι ατελείωτη) που διεκδικούσε ατομικά συμφέροντα, χωρίς να σκεφτεί πραγματικά τον εργαζόμενο κόσμο, κατάφερε το τελικό χτύπημα εξουθενώνοντας ηθικά και πολιτικά την χώρα.

Έχει (η αριστερά)  αποκοπεί πλέον από το δημιουργικό κομμάτι της Ελλάδας και δεν είναι  παρά μία συλλογή από νευρωτικές Σταχτοπούτες και αιώνιους έφηβους που κηριαρχείται απο το περίφημο φροϋδικό παράδοξο της εμπειρίας του ευνουχισμού. Ένας εμετός ύπαρξης, γεμάτη με αδυναμίες που την εμπόδιζουν να ολοκληρώσει την ανάπτυξη της, τυφλωμένο, αδιάντροπο κολλημένο ανθρωπόμορφο ζώο, επικίνδυνο, χωρίς οίκτο και έλεος μήτε για τον εαυτό της μήτε για τους άλλους γύρω . Έχοντας βαρεθεί τα φραπέ, τα ζιγκ-ζαγκ, τις κόντρες,  την απόλαυση της άδειας και μονότονης ζωής στα χρυσά γκέτο θέλει να ανατρέψει μία κοινωνία που της έχει  στερήσει τον οργασμό της δημιουργίας.

Η φετινή επέτειος είναι και το τέλος της μεταπρατικής, παθητικής και μιμητικά μαρξιστικής αριστεράς. Είναι το κύκνειο άσμα της "αριστεράς" που παρήκμασε, γέρασε, αρτηριοσληρώθηκε και πριν καλά-καλά ωριμάσει, μολυσμένη από μία τεχνική σκέψη είναι κλινικά νεκρή. Μεθυσμένη από την παντοδυναμία της, είχε κυλιστεί με ηδονή μέσα στις "διακριτικές χαρές της μπουρζουαζίας". Ναρκωμένη από τις εύκολες και ενορχηστρωμένες "επιτυχίες" της, αυτοθαυμαζόμενη απο κοσμικά σαλόνια και από επιτηδευμένα φερέφωνα, στο τιμόνι της BMW και του Cayenne της περιορίστηκε τελικά στο μηρύκασμα και μονότονη επανάληψη ενός μονοδρομικού μαρξιστικού τυφλοσούρτη, συνεχώς διαψευδόμενο από τα γεγονότα, την ιστορία και την πραγματικότητα. Είχε σπασμούς μέσα σε μία φαντασίωση εξουσίας. Τα περίφημα συνθήματα “στον καθένα σύμφωνα με την εργασία του” και “στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του” είτε μετατράπηκαν σε προπαγανδιστικές κενολογίες, είτε πραγματοποιήθηκαν με μορφή άσχετη με την κατά λέξη μορφή διαγουμίζοντας τον πλούτο υπερ της αριστεράς νομενκλατούρας.  Τυλίχθηκε στον μύθο της "πάλης των τάξεων", στα αντιδραστικά της όνειρα, στις μεταφυσικές αναφορές της, την θεμελιώδη παρελθοντολογία.  Ένας μονολιθικός συρφετός μουσάτων με αμπέχονα, μπλουτζινάτων και κουλτουριάρικο ύφος, υπάλληλος του κομματικού ιδεολογικού μηχανισμού που γρατζούναγε την πλήξη του και αισθανότανε όχι ως ιδεολογικό απόπλυμα, όπως είναι στην πραγματικότητα, αλλά ως σημαντική έκφανση της πνευματικής ζωής του τόπου που  με χρήση τυφλής βίας  απλά αναπαρήγαγε την κοινωνική αδικία με επιτυχία στα παραδοσιακά του καθήκοντα, του ιδεολογικού επιτηρητού και σφαγιαστή...

Σήμερα στην επέτειο της 24 Ιουλίου η αριστερά είναι κλινικά νεκρή. Διατηρείται στη ζωή διασωληνωμένημε τα λεφτά των διάφορων ντόπιων και ξένων κέντρων, παράκεντρων και παρασυναγωγών, με την μηχανική υποστήριξη των ΜΜΣ(κοταδισμού) και της Madison Avenue για να φέρει σε πέρας την αποστολή που της έχουν αναθέσει, τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων και την μετατροπή του Ελληνα ανθρώπου από υποκείμενο στης ιστορίας σε άψυχο καταναλωτικό αντικείμενο χωρίς παρελθόν, αβέβαιο παρόν και ακόμη χειρότερο μέλλον. Ένα άψυχο πράγμα...

Στην φετινή επέτειο  το “μήνυμα” Παπούλια απευθύνεται στις πιο πετυχημένες ΑΕ στην ιστορία της χώρας “η γενιά του Πολυτεχνείου ΑΕ” και “ηρωες του Πολυτχνείου ΑΕ”.  Οι θεομπαίχτες και οι διαγουμιστάδες, οι λαμόγιες και οι μποβαρίζουσες θα γιορτάσουν την “Δημοκρατία 74”. Οι Έλληνες, οι Ελληνίδες, τα Ελληνόπουλα θα την περιφρονήσουν. Μόνο η περιφρόνηση και η αδιαφορία απέναντι της την κατεβάζει στο ανάλογο προς την κοινωνική της σημασία επίπεδο...

Σήμερα γιορτάζουμε την ώρα της Δεξιάς. Την αναγέννηση της Δεξιάς που μέσα απο την Χρυσή Αυγή  υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο. Έχει πρόταση και εκπροσωπεί τους μεροκαματιάρηδες, τους αγωνιστές της ζωής, που οι οργανωμένες ομάδες των εγκαθέτων των βορείων προαστίων, της κλινικά νεκρής αριστεράς, που τις συντηρούν τα ΜΜΣ(κοταδισμού) κατέστρεψαν την ζωή τους και υποθήκευσαν το μέλλον παιδιών τους.

"δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα"...

Οι άνθρωποι της ελίτ στη σύγχρονης μας Democracy είτε είναι αρσακειάδες ή κολεγιόπαιδα του Ψυχικού, είτε μέλη της “ήρωες πολυτεχνείου” ΑΕ , είτε είναι πειναλέοι "'αντιστασιακοί" του Quartier Latin, ή μέτοικοι που ξέβρασε η παλίρροια των καιρών στην Ελλάδα, ή ασήμαντοι κληρονόμοι σημαντικών ονομάτων εγκαταστάθηκαν στην εξουσία, φερμένοι στις αποσκευές του Τουρκικού στρατού, το 1974!  Η εγκατάσταση αυτή δεν είναι μοναδική. Κάθε ολιγαρχία έχει την καταγωγή της σε μία κατάκτηση. Αλλά η νίκη της δεν διαρκεί παρά μόνον αν ανταποκρίνεται σε μία τάση της ιστορίας. Οι ελίτ δεν διατηρούν την εξουσία τους παρά αν ενσαρκώνουν το αίμα του ίδιου του έθνους, ή την αρρώστια που βρίσκεται μέσα σ'αυτό το αίμα. Οι άνθρωποι των ελίτ δεν κοιμούνται, δεν μπορούν να κοιμηθούν, κάθε ημέρα της ιστορίας μας είναι γι αυτούς μία μάχη που πρέπει οπωσδήποτε να κερδηθεί. Πρέπει οι σημαίες τους να είναι το σύμβολο της ισχύς του έθνους ή της παρακμής του. Γιατί μία χώρα αναγνωρίζεται στο πρόσωπο της άρχουσας ελίτ. Το μεγαλείο ή θάνατός της χώρας είναι αποτυπωμένα στο πρόσωπό αυτής της ελίτ.

Η δική μας ελίτ αντιπροσωπεύει τις δύο όψεις του νομίσματος του θανάτου, που το αποτύπωμα φέρει η ιστορία μας εδώ και 37+1 χρόνια: του δηλητηρίου της μονοπώλησης των ιδεών, της κακοδαιμονίας των ιδεολογιών, της παντοδυναμίας του κομματικού κράτους, του κράτους παροχών και του συνδικαλιστικού πατροναρίσματος. Η επικράτησή τους αντικατοπτρίζει την δική μας παρακμή, γιατί η επιλογή τους αντιστοιχεί στις δύο βασικές αιτίες αυτής της παρακμής. Πρώτον υπάρχουν, γιατί πρέπει να υπάρχουν και δεύτερον είναι η ελίτ που μας αξίζει. Δεν έκλεψαν τα αξιώματα, τις θέσεις τους. Ο Τσοβόλας υπακούοντας τον "αείμνηστο" ολετήρα αρπακολατζή Ανδρέα, υπό τους ήχους της Carmina Burana του ναζί Orff, τα έδωσε όλα και εμείς τους προσφέραμε την εξουσία με την ψήφο μας. Ο Yorgo μας είπε “λεφτά υπάρχουν” τον ψήφίσαμε για να μας πουν μετά ότι: “μαζί τα φάγαμε”. ΄Υποταχθήκαμε στον κάθε μορφής εξανδραποδισμό μας από την εξουσία των σάπιων ελίτ που έχουν ένα μόνο μέλημα, ένα μόνο σκοπό: τα δώρα στον εαυτό τους και το μέλλον των παιδιών τους. Ανταλλάξαμε την ελευθερία της σκέψης, της κρίσης μας με την εθελούσια δουλεία της μηδενιστικής νοοτροπίας που απορρίπτει την δόξα, την δημιουργία, την ανέλιξη, την πίστη στην ζωή γιατί όλα αυτά σημαίνουν αδιάκοπη αγωνία και έγνοια.

Το άσμα των πονηρών πνευμάτων, η λοιμική αριστερόστροφη ρητορεία, σφετερίστηκε την φανταχτερή επίφαση της "προοδευτικότητας" και την παρουσίασε ως την χρυσή ευδαιμονία της ζωής.  Ο ασύντακτος λόγος της πενόμενης γλώσσας της αριστερής προοδευτικάντζας  καμουφλάρισε την αμηχανία, τον ινφαντιλισμό, το κενό της με αλλεπάληλες στρώσεις στερεοτύπων, μισαλοδοξίας, εθνομηδενισμού, ξενολαγνείας  και σκηνοθέτησε τους Έλληνες σαν ηλίθιους.  Με αμβλυμένα στην κοινωνική πλειοψηφία τα αντανακλαστικά των κριτικών ιεραρχήσεων, έχουμε αφεθεί "δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα" να μας ξαπλώσουν οι περιθωριακοί της νεοταξίτικης αριστερής προοδευτικότητας στο ανατομικό τραπέζι και να μας γδέρνουν όπως γδέρνουν τα πτώματα στους πίνακες του Ρέμπραντ.

Το ανατομικό τραπέζι λειτουργεί, ως τώρα, χωρίς κανένα πρόβλημα. Ας αποκτήσουμε το θάρρος να ομολογήσουμε αυτήν την αλήθεια, μπροστά στην οποία κρύβουμε υποκριτικά το πρόσωπό μας. Στο νεοταξίτικο τραπέζι ο συρφετός των ανθρώπινων απομειναριών της κατεδάφισης των άλλοτε γοητευτικών και πανίσχυρων ολοκληρωτικών ιδεολογιών, που μεταλλάχθηκε στην μεταπρατική Αριστερά, προσπαθεί να γδάρει την Ελλάδα. Συμπλεγματικά προσκολλημένη (η αριστερά)  στις διεθνιστικές της ψυχώσεις γεμάτη από δύσκαμπτα και ναρκισσιστικά στοιχεία πρακτορεύει τη Νέα Τάξη. Υπηρετεί πειθήνια, με  τη λογική της εξουσίας,  τις προστακτικές του αμερικανισμού ανακαλύπτοντας “τουρκικές μειονότητες”. Θέλει να αντικαταστήσει το “δικαιο του αιματος” με το “δικαιο της διαμονής” ώστε η Ελλάδα να πάψει να είναι Ελλάδα. Ξαναγράφει την ιστορία μας ακολουθώντας τις επιταγές του ΝΑΤΟ. Αλλοιώνει και διαφθείρει την Ελληνική γλώσσα. Μακελεύει όλα εκείνα τα γνωρίσματα που συνιστούν την ιδιαιτερότητα και τα στοιχεία της υπαρκτικής γνησιότητας του Έλληνα ανθρώπου. Το νεοταξίτικο αυτό σύμφυρμα  αφαιρεί σιγά-σιγά την ελληνική μας αυτεπίγνωση, την ιστορία μας, την γλώσσα μας, την θρησκεία μας. Στο τέλος δεν θα έχουν μείνει από το πάλαι ποτέ γένος των Ελλήνων παρά άχρηστα περιτρίμματα που θα πεταχτούν στο κρεματόριο της ιστορίας. Ένας ουδέτερος πληθυσμός που θα συνωστίζεται σε αυτόν εδώ το χώρο που κάποτε λεγόταν Ελλάδα.

Πολυπολιτισμική Ελλάδα...

Η κυρία Δούρου, η ακκιζόμενη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ  με τους θύτες της Κύπρου, με τους επίδοξους καταπατητές της Θράκης και του Αιγαίου, γραφική, προοδευτική, κοσμοπολίτισα, στα Επικαιρα (19/72012) σχολιάζοντας τον νόμο Ραγκούση είπε οτι: “σηματοδοτεί μία έστω δειλή τομή σε σχέση με το “δικαιο του αίματος” στην κατεύθυνση του “δικαίου της διαμονής”. Η κυρά δασκάλα και η κλίκα της σε συνάρτηση με διεθνικά περιβάλλοντα διαπολιτισμικής επικοινωνίας, όπως επιτάσσει η ιδεολογοπολιτική της στράτευση, με ψυχωσική ψευτοεπαναστατικότητα απεργάζεται μία Ελλάδα "πολυπολιτισμική". Μία Ελλάδα όπου οι Έλληνες θα είναι φιλοξενούμενοι στην πατρίδα τους και θα έχουν απαλλαγεί απο την βασανιστική εμμονή στο εθνικό Πράγμα.

Με θολωμένο το μυαλό απο τις θεωρίες του Lacan  και του Zizek, ρακοσυλλέκτρια τσιτάτων ανίκανη να παράγει τις δικές της ιδέες, προσαρμοσμένες στις Ελληνικές ιδιαιτερότητες,  θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε χωματερή. Δούλα των ιδεοληψιών της αναμασσά με ηδονή μουχλιασμένα προϊόντα της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας, χωρίς να βρίσκει κανένα λόγο να ξανασκεφτεί κάτι, μόνιμα ασφαλής στις γενικολογίες ή τις αερολογίες της, μόνιμα βέβαιη ότι αυτές δείχνουν τον δρόμο, τον ίσιο και λείο δρόμο προς τον  σοσιαλιστικό σουρεαλισμό,   ή τον ακόμα πιό ίσο και λείο δρόμο  προς ένα πολυπολιτισμικά αγνό μέλλον. Ένα πολυπολιτισμικό μέλλον  κακομοίρο, ημιμαθή, ανειλικρινές, όλο κορόνες, τούμπες και βαρελάκια.

Θα είμαστε ωμοί και ευθείς. Υπάρχει μία προκαθορισμένη ατζέντα που προωθείται μέσω του δόγματος της “περιορισμένης εθνικής ανεξαρτησίας”. Υπαρχει  ένα σύστημα μισθοφορικής επιβολής του Diktat της Νέας Τάξης που στοχεύει στην αποσταθεροποίηση της “άτακτης” Ελλάδας. Με την ελληνοποίηση των λαθρομεταναστών, που προβλέπει ο νόμος Ραγκούση και αρέσει στην Δούρου,  όταν τα στρατηγικά συμφέροντα το υπαγορεύσουν θα έχουμε μειονοτικές ομάδες που θα τις χρησιμοποιούν, με πρόσχημα την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επεμβαίνοντας στα εσωτερικά της χώρας μας.

Πολύ που την ενδιαφέρει. Το διαβατήριο το έχει έτοιμο στην τσέπη, κάποια θεσούλα θα της βρούν στην Εσπερία.  Οι “μετρέσσες” και οι “παρακοιμώμενοι” της μελαγχολικής Νέας Τάξης ποτέ δεν ξεμένουν απο ζυγό και αφεντικό. Οι χαχόλοι που την ψηφίσαν και θα την ξαναψηφίσουν θα τραβήξουν τον διάβολό τους και θα καταριούνται την ώρα και την στιγμή που ψήφιζαν. Κοψοχέρηδες είναι γεμάτη η Ελλάδα.

Πυρο-τρομοκρατία

Πυρο-τρομοκρατία ορίζεται ως η χρησιμοποίηση εμπρηστικών μηχανισμών για την τρομοκράτηση, τον εκφοβισμό, των  πολιτών και για να υποχρεώσει  τις κυβερνήσεις να προωθήσουν συγκεκριμένες πολιτικές η να αλλάξουν άλλες . Σε αντίθεση με τους εμπρηστές οι οποίοι έχουν κίνητρο καμιά φορά την εκδίκηση, αλλά κυρίως την κονόμα, οικοπεδοφάγοι, βοσκοτόπια, αύξηση της καλλιεργήσιμης γης, οι πυρο-τρομοκράτες έχουν  όλα τα χαρακτηριστικά που ορίζουν την τρομοκρατία: στοχεύουν  τον άμαχο πληθυσμό, έχουν πολιτικά κίνητρα, εξασκούν ψυχολογική βία, και είναι οργανωμένο.   

Η Ελλάδα είναι η τελευταία στον κατάλογο χωρών που δέχτηκαν χτυπήματα πυρο-τρομοκρατίας. Το 2003 η πόλη της  Γαλλικής Ριβιέρα  Roquebrune-sur-Argens ήταν θύμα μιας οργανωμένης επίθεσης με κοκτέιλ μολότοφ και βόμβες βενζίνη που κόστισαν 4 νεκρούς και έκαψαν 50 σπίτια. (Ο δήμαρχος της περιοχή απεκάλεσε τις φωτιές μία νέα μορφή τρομοκρατίας)  Τον Απρίλιο του 2004 το Ισραήλ βρέθηκε αντιμέτωπο με ένα κύμα πυρο-τρομοκρατίας το οποίο πήρε το όνομα Ιντιφάντα Εμπρησμών.

Μετά τις αποκαλύψεις Γιλμαζ για την εμπλοκή Τούρκων πρακτόρων στις πυρκαγιές που ρήμαξαν τα νησιά του Αιγαίου η Ελλάδα είχε υποστεί και αυτή με την σειρά της μία επίθεση πυρο-τρομοκρατίας.  Οι Τούρκοι εμπρηστές, οι υπεύθυνοι για τις καταστροφές δεν ήταν μόνοι τους. Μαζί τους δούλευε και μία ντόπια πέμπτη φάλαγγα ενισχυμένη από τις πεδινές ταξιαρχίες των ΜΜΣ(κοταδισμού) που λοιδορούσε με αγοραία παραφορά όποιον τολμούσε να εκφράσει έστω και την παραμικρή υποψία περί οργανωμένης έξωθεν δολιοφθοράς. Για όλο αυτόν τον εσμό των ντόπιων προθύμων της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας - μία βολτα στην αρθογραφία της εποχής θα πείσει - για όλα φταίγανε οι χωματερές, η ΔΕΗ,η κυβερνήσεις  και ότι άλλο κατέβαζε το φτωχό τους μυαλουδάκι. Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας πυροτρομοκρατικής εκστρατείας κατά της Ελλάδας  και όμως κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται ή να ανησυχεί. απλά κάνουν διαπιστώσεις και ευχολόγια. Για περισσότερες λεπτομέρεις εδώ http://www.rieas.gr/images/galatasnew.pdf

Το κανάλι της Βουλής

Δεν το μάθατε; Ε! λοιπόν το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι το κανάλι της Βουλής και πρέπει να κλείσει.

Οι μπετατζήδες της ενημέρωσης, οι βοθροκαναλάρχες και τα τσιράκια τους που το παίζουν ελεύθερα, ανεξάρτητα, αδεσμευτα, μαχητικά έχουν ξεσηκωθεί και σαν μία χορωδία κακών πνευμάτων, ορύονται να κλείσει το κανάλι της Βουλής. Δεν ενοχλούνται απο τις δεκάδες ΜΚΟ που πληρώνονται απο τους Ελληνες για να προσφέρουν το ύποπτο προϊόν τους. Τους ενοχλεί αφάνταστα το κανάλι της Βουλής γιατί μόνο απο αυτό οι Έλληνες ακούν τον πατριωτικό, τον εθνικό λόγο της Χρυσής Αυγής. Θέλουν να κλείσει ώστε να μπορούν να ελέγχουν τι θα ακούσουμε. 

Με πολύ λογισμό και άφθονο λαϊκισμό μας αντιπροτείνουν ότι:  τα κρατικά κανάλια θα καλύψουν το κενό που θα αφήσει το κλείσιμο του καναλιού της Βουλής. Ας γελάσουμε! Με το που θα ανεβαίνει στο βήμα η Χρυσή Αυγή οι αριστερόστροφες προοδευτικάντζες της ΝΕΤ, ΕΡΤ, ΕΤ3 θα ρίχνουν διαφημίσεις ή στην καλλίτερη περίπτωση θα κόβουν και θα ράβουν όπως υπαγορεύει η ιδεοληψία τους. 

Το κανάλι της Βουλής είναι απαραίτητο στοιχείο της άμμεσης δημοκρατίας ώστε ο Έλληνας και η Ελληνίδα να ακούν όλους και τα πάντα για να βγάζουν τα συμπεράσματα χωρίς “βοήθεια” απο τους πρόθυμους γνωμοδιαμορφωτές τους (υπο)ταγμένους στην κενότητα, στην εξαπάτηση και στα σκοτεινά κέντρα.

Για όλα φταίει ο καπιταλισμός....

Το παλικάρι της Ελληνοφρένειας σήμερα (17/7/2012) απο τo μαχητικό, ανεξάρτητο, ελεύθερο, αδέσμευτο (έτσι για να γελάσουμε!) RealFm ξαναπρόσφερε το γνωστό βιβλίο του Μπογιόπουλου, πολύ σωστά το παρομοίασε με μυθιστόρημα, “Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε”  ώστε οι ηλίθιοι να καταλάβουν επιτέλους τί είναι καπιταλισμός.

Για όλα φταίει ο καπιταλισμός. Τα ορφανά του υπαρκτού σοσιαλισμού που κατέρρευσε αφού δεν μπόρεσαν να σώσουν το “προλεταριάτο” αγωνίζονται να σώσουν το τομάρι τους με τον παρενδετικό φετιχισμό των τσιτάτων.  Από τις γιάφκες του τότε βρέθηκαν στα ωραία γραφεία με τα laptop του καπιταλισμού και απο τα κόκκινα κασκόλ και τις καταλήψεις στριμώχνονται στο γυαλί της αποχαύνωσης. Προσπαθούν να δείξουν τον δρόμο καυτοί και λάβροι εναντίον του συστήματος, ενός συστήματος που το υπηρετούν πειθήνια. Κλαψουρίζουν για τον λαό που υποφέρει, αλλά δεν έκαναν τίποτα όταν ο πλούτος του διαγουμιζόταν. Το είχαμε γράψει παλαιότερα και σήμερα είναι ακόμη επίκαιρο..

Δεν φταίει ο καπιταλισμός για τα ελληνικά χάλια...Ηλίθιε...Φταίει η αποβιομηχανοποίηση της Ελλάδας.
Τα Λιπάσματα, την TVX, την Pirelli και πάει λέγοντας τις εκλεισε η "μεγάλη δημοκρατική παράταξη" σε αγαστή συνεργασία με μία ομάδα στελεχών της νυχτωμένης διαχρονικά ΝΔ με επικεφαλής τον Καραμανλή Α' που χρειαζότανε ένα μεγάλο κοινωνικό στρατό για να πάρει στα χέρια της το κράτος. Ο στρατός αυτός είναι το διεφθαρμένο και τεμπέλικο τμήμα της γραφειοκρατίας των υπουργείων, των Δήμων και των κρατικοδίαιτων εργατοπατέρων των συνδικάτων που ζει σαν παράσιτο απο το σώμα των Ελλήνων και όλου του παραγωγικού 'Εθνους.

Αφού έκλεισαν τις περισσότερες και τις μεγαλύτερες βιομηχανίες έρχονται τώρα να πουν στους Ελληνες ότι για την αποβιομηχανοποίηση της Ελλάδας φταίνε οι βιομήχανοι, κυρίως το διεθνές κεφάλαιο που φεύγει επειδή, λένε, προτιμάει χώρες με φτηνά εργατικά χέρια...

Πρόκειται για αισχρή και χυδαία απάτη. Είναι όντως γεγονός ότι οι καπιταλιστές πάνε όπου τους συμφέρει. Αλλά οι πιο πολλές βιομηχανικές επενδύσεις στο πλανήτη γίνονται στις αναπτυγμένες χώρες που έχουν μεροκάματα διπλάσια απο τα ελληνικά και όχι στις χώρες με τα χαμηλά μεροκόματα. Στις ανεπτυγμένες χώρες δεν γίνονται επενδύσεις σε βιομηχανίες με πολλά χέρια (σε σχέση με τα μηχανήματα εργαλεία παραγωγής), αλλά γίνονται επενδύσεις σε βιομηχανίες με πολλά μηχανήματα εργαλεια παραγωγής (σε σχέση με τα χέρια) και υψηλή τεχνολογία. Έτσι όταν σε τέτοιες χώρες φεύγουν οι βιομηχανίες του σώβρακου και τις φανέλας για να πάνε με φτηνά εργατικά, στη θέση τους στήνονται άλλες πιο βαριές.

Μόνο στην Ελλάδα υπάρχει απόλυτη αποβιομηχανοποίηση γιατί εδώ σκότωσαν την βαριά βιομηχανία, συνέτριψαν την τεχνολογία και έκαναν την χώρα ανίκανη να σταθεί στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Αυτή είναι η διαφορά της ελληνικής οικονομικής κρίσης απο την ερωπαική ή αμερικανική. Εδώ έχουμε κρίση αποβιομηχανοποίησης, εκεί κρίση καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων. Αυτό εκφράζεται στο ότι εδώ οι εξαγωγές έχουν καταποντιστεί στο τίποτα, ενώ εκεί βρίσκονται στο 30-40% του ΑΕΠ. Στην Ελλάδα εχουμε κρίση εξ αιτίας ενός αντιβιομηχανικού και αντιαναπτυξιακού πολέμου 37+1 ετών. Αυτόν τον πόλεμο τον διεξάγει ένα πολιτικό σύμπλεγμα που έχει κλείσει εκατοντάδες εργοστάσια, ματαιώσει χιλιάδες επενδύσεις και χάσει χιλιάδες θέσεις εργασίας..

Πώς έγινε η αποβιομηχανοποίηση της Ελλάδας....

Α. Η μεγάλη δημοκρατική παράταξη σκάρωνε "επιτροπές κατοίκων" εναντίον της εγκατάστασης των βιομηχανιών, μία βόλτα στα αρχεία των εφημερίδων της 35ετίας θα σας πείσει. Αυτές οι επιτροπές κατέφευγαν στους Δήμους και τις Νομαρχίες που με την ανοχή και ακόμη και την ενθάρρυνση του πολιτικού κατεστημένου (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΝ) υιοθετούσαν το αίτημα τους. Τελικά όλοι μαζί, σαν "κίνημα" προσέφευγαν στο διαβρωμένο από αντιβιομηχανιστές Συμβούλιο Επικρατείας που ακύρωνε τις επενδύσεις. Έτσι έκλεισαν τα Λιπάσματα Δραπετσώνας και ακύρωσαν τεράστιες στρατηγικές επενδύσεις, όπως του χρυσού (TVX) και στη Θράκη, της Πετρόλα, του Πετροχημικού Αγρινίου κά.

Β. Με άλλοθι αυτά τα "κινήματα" οι κυβερνήσεις του λαού φτιάξανε νόμους και διατάγματα που απαγόρευαν τις νέες βιομηχανίες και τον εκσυγχρονισμό των παλιών στην Αττική, δηλαδή στο κέντρο της βιομηχανικής παραγωγής στην Ελλάδα (Νόμοι 84/84 και 2965/2001). Επίσης έδωσαν κίνητρα για να φύγουν τα εργοστάσια μακριά από το βιομηχανικό κέντρο της χώρας μέχρι και να μεταφερθούν στο εξωτερικό.

Γ. Αλλά χρησιμοποίησαν και πιο "ταξικά" μέσα. Κατέστρεψαν την φαρμακοβιομηχανία (ΧΡΩΠΕΙ) υποχρεώνοντάς την να πουλάει διατιμημένα τα φάρμακα της στο όνομα του "φτηνού λαϊκού φάρμακου". Με ειδικούς δασμούς κατέστρεψαν την πρώτη αυτοκινητοβιομηχανία (Νισσάν Βόλου). Επέβαλαν σε εργοστάσια σε κρίση το απεργιακό αίτημα καμία απόλυση ή το επέβαλαν διοικητικά (Pirelli, Izola), ή γέμιζαν τα κρατικοποιημένα εργοστάσια με υπεράριθμους διορισμένους κηφήνες και ταυτόχρονα δεν τους ανέθεταν έργα του Δημοσίου (Πειραϊκή-Πατραϊκή, ΠΥΡΚΑΛ, Σκαραμαγκάς κά)

Δ. Το μεγαλύτερο όπλο τους ήταν οι πολύχρονες καθυστερήσεις από τα  διάφορα υπουργεία στις άδειες εγκαταστάσεων ή στις άδειες για νέα προϊόντα ή στις άδειες εξαγωγών που τις εμφάνιζαν σαν "γραφειοκρατικό πρόβλημα" ενώ επρόκειτο για βιομηχανικό σαμποτάζ.

Ε. Όταν παρ όλες τις προσπάθειες μία βιομηχανία επέμενε να υπάρχει, ειδικά μία βαριά, αναλαμβάνανε τα ιδεολογικά και πολιτικά προστατευόμενα απο αυτούς πειθήνια 45 της 17Ν να δώσουν το έσχατο των χτυπημάτων στερώντας από τον φορέα του κεφαλαίου ακόμη και την φυσική του ύπαρξη.

Μία δήλωση...μία αλήθεια

Ο υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα των ΗΠΑ Mitt Romney δήλωσε:

When I was young, I had the opportunity to live abroad.  I recognized that the greatest advantage my parents had given me was being born in America.  I am passionate about the principles that have made this nation the land of opportunity and a shining city on a hill. I believe in America. I believe it is the greatest nation in the history of the earth.  I believe that the next century must be an American century. Our highest priority must be to maintain a people, an economy, and a military so strong that no nation would ever risk challenging it.7/12/2011

Μετάφραση:” Όταν ήμουν νέος, είχα τη δυνατότητα να ζήσω στο εξωτερικό. Αναγνώρισα ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που μου είχαν   δώσει οι γονείς μου ήταν  το ότι γεννήθηκα στην Αμερική. Είμαι παθιασμένος με τις αρχές που έχουν κάνει αυτό το έθνος την γη των ευκαιριών και μία λαμπερή  πόλη πάνω σε ένα λόφο.

Πιστεύω  στην Αμερική. Πιστεύω ότι είναι το μεγαλύτερο έθνος στην ιστορία της γης. Πιστεύω ότι ο επόμενος αιώνας πρέπει να είναι ένας αμερικανικός αιώνας. Η μεγαλύτερη προτεραιότητά μας πρέπει να είναι να διατηρήσει έναν λαό, μια οικονομία και έναν τόσο ισχυρό στρατό ώστε κανένα έθνος δεν θα μπορούσε ποτέ να διακινδυνεύσει να  την αμφισβητήσει.”

Αν ένας Έλληνας παραφράζοντας τον Mitt Romney δήλωνε:

“Όταν ήμουν νέος, είχα τη δυνατότητα να ζήσω στο εξωτερικό. Αναγνώρισα ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που μου είχαν   δώσει οι γονείς μου ήταν  το ότι γεννήθηκα Έλληνας. Είμαι παθιασμένος με την ιστορία  αυτού του τόπου που έχει κάνει αυτό το έθνος μοναδικό   και μία λαμπερή  εξαίρεση στον κόσμο..Πιστεύω  στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι είναι το ενδοξότερο έθνος στην ιστορία της γης. Πιστεύω ότι ο επόμενος αιώνας πρέπει να είναι ένας ελληνικός αιώνας. Η μεγαλύτερη προτεραιότητά μας πρέπει να είναι να διατηρήσει έναν λαό, μια οικονομία και μια τόσο ισχυρή στρατιωτική ισχύ ώστε κανένα κρατος δεν θα μπορούσε ποτέ να διακινδυνεύσει να  την αμφισβητήσει...”

Θα είχαν έλθει τα πάνω κάτω. Θα είχε ξεσηκωθεί η ντόπια διεθνιστική/προοδευτική φράκCIA για να  τον  κατηγορήσει σαν αδιόρθωτο εθνικιστή, χρυσαυγίτη, αναγνώστη του Στόχου ακόμη και φασίστα και να του πεί με δημώδη βλακεία: “ο εθνικισμός, αυτή η βασανιστική εμμονή στο εθνικό πράγμα” και για “...συλλογικές φαντασιώσεις και πως αυτές περνούν απο το ιδωτικό στο συλλογικό” (Ρένα Δούρου, Η Απόλαυδη του Εθνικισμού, Αθήνα 2007 σελ 16, σελ 20).
Ο   γνωστός και μη εξαιρετέος κύριος Βερέμης  θα τον συμβούλευε “οι εθνικές μνήμες αποτελούν κοινό σημείο αναφοράς, ώστε να δημιουργείται ανάμεσα στους κατοίκους της χώρας αυτής η αλληλεγγύη που είναι απαραίτητη  σε περιόδους κρίσης σαν την σημερινή. Όμως καλό είναι να προσέχουμε το θυμικό. Υπήρξε πηγή μεγάλων περιπετειών στο παρελθόν. Η υπερβολική του δόση βλάπτει” (Καθημερινή 6/2/2011).

Ποιός πληρώνει τα κόμματα;

Τις τελευταίες ημέρες είδαν την δημοσιότητα πληροφορίες σχετικά με τα λεφτά της κυρία Αγγελοπούλου και το ΣΥΡΙΖΑ(εδώ). Οι πληροφορίες διαψεύστηκαν αλλά μία ερώτηση γεννήθηκε.
Ποιός πληρώνει τα κόμματα;
Είναι μία ερώτηση που βρίσκεται στα χείλη του κάθε Έλληνα και Ελληνίδας. Η απάντηση είναι πολύ απλή. Την δίνει με γλαφυρότητα ο Γ. Σεφέρης στο Πολεμικό του ημερολόγιο
...Ήτανε με τον Βενιζέλο (Σοφοκλή) στου Παπανδρέου (Γεώργιο) - προτού ορκιστεί - που έψαχνε χωρίς να τους βρίσκει συνεργάτες ή υποστήριξη. Ένα αδιέξοδο. Ξαφνικά ο Βενιζέλος του λέει. "Γιατί δεν κάνεις υπηρεσιακή κυβέρνηση;" Ο Παπανδρέου αμέσως: "Θα με υπεστήριζες εν τοιαύτη περιπτώσει;" Κι όταν ο Βενιζέλος αποκρίθηκε "ναι", δύο χέρια - του Παπανδρέου - τινάχτηκαν αμέσως στον αέρα: το ένα άρπαξε το καπέλο και το άλλο την παλάμη του Βενιζέλου. "Σε συγχαίρω δια την πατριωτική σου στάση", φώναξε ο υποψήφιος πρωθυπουργός, "πηγαίνω στην Αγγλική Πρεσβεία". Και χάθηκε. Ο Κανελλόπουλος συμπέραινε: "Σπάνια είδα στην ζωή μου άνθρωπο που να έχει τέτοια δίψα της εξουσίας." (Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο, τομ. Α, 1035-1944, Ικαρος, 1981, σελ. 212)

Δίψα για την εξουσία είναι η κινητήριος δύναμης που καθορίζει τις πολιτικές και τις επιλογές των κομματανθρωπων και των παρακεντέδων τους
Δεν είναι βέβαια μόνο η λάτρεία της εξουσίας η "του πλούτου οχορταγιά, τση δόξας πείνα, - του χρουσαφιού ακριβειά καταραμένη" (Β. Κορνάρου, Ερωφίλη), που ανοίγει τα ταμεία των κομμάτων στις οποιεσδήποτε χρηματοδοτήσεις.

Οι κρυφές και μυστικές χρηματοδοτήσεις ελέγχουν ποιος θα πάρει τη εξουσία όπως με πολύ απλότητα, αλλά και χωρίς μισές λέξεις παρατηρεί ο Καραγάτσης : "Είναι γνωστό πώς στην Ελλάδα τις εκλογές δεν τις κερδίζει το κόμμα που έχει τα ηθικότερα στελέχη, τον ικανότερο αρχηγό, το καταλληλότερο πρόγραμμα, μα εκείνο που διαθέτει τα δυνατότερα οικονομικά μέσα. Αυτό λέγεται "ελευθέρα εκδήλωσις της θελήσεως του κυρίαρχου ελληνικού λαού, εντός του πλαισίου του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος". (Μ Καραγάτση, Ο Γιούγκερμαν και τα Στερνά του, εκδ. Εστίας, σελ. 230).

Αναρωτιέται ο ελληνικός λαός γιατί οι πολιτικατζήδες οι περισσότεροι σπουδαγμένοι στην Εσπερία δεν παίρνουν την μεγάλη απόφαση για ένα νόμο που θα ελέγχει τα οικονομικά των κομμάτων και των υποψηφίων, όπως στις χώρες των σπουδών τους.

Λυπάμαι αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν και δεν θα γίνει ποτέ. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος ελέγχου μιας χώρας από το να υπάρχουν ένα, δύο, τρία, τέσσερα κόμματα με σκοτεινά ταμεία. Να παίζεις το ένα κόμμα εναντίον του άλλου ανοίγοντας ή κλείνοντας τις βρύσες των χρημάτων είναι το αποτελεσματικότερο μέσο επηρεασμού των αποφάσεων και του τρόπου δράσεως της κάθε κυβέρνησης.
Τα κόμματα πέραν της εσωτερικής πολιτικής, για την οποία  δεν ενδιαφέρεται κανείς - ποιος δίνει δεκάρα  αν τα σχολεία της χώρας είναι κάδοι απορριμάτων, τα νοσοκομεία χωματερές, και τα Πανεπιστήμια αυλές των θαυμάτων -  έχουν  γνώμη και φωνακλάδικα επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική. Εξ άλλου η μόνη πολιτική που μετρά είναι η εξωτερική πολιτική.  Από τον τρόπο που εκφράζεται και επιβάλλεται, στον εκτός των συνόρων, κόσμο, είτε λέγεται σχέδιο Ανάν, Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, η βέτο στα Σκόπια.

Παραφράζοντας τoν κ. Κύρτσο τρεις αστερίσκοι δίπλα στο κόμμα που πρέπει να υποστηριχθεί γιατί παίζει το παιχνίδι του σχεδίου Ανάν, του εθνομηδενισμού, της ακύρωσης του veto στα Σκόπια, της παράδοσης της χώρας στα στύφη των λάθρο, των "μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης" με την Τουρκία,  δυο αστερίσκοι δίπλα σε εκείνο που είναι έτσι και έτσι και ένας αστερίσκος σε εκείνα που ακόμη και το άκουσμα του ονόματός τους, π.χ. Χρυσή Αυγή, προκαλεί αλλεργία. (Γιώργος Κύρτσος, Ο Μυστικός Πόλεμος των Εξουσιών, Καστανιώτης, 2003, σελ. 30).

Έτσι είναι. Οι χρηματοδοτήσεις κομμάτων, παρατάξεων, οργανώσεων ήτανε, είναι και θα είναι το πλέον αποτελεσματικό μέσο υποταγής των κυβερνήσεων, των κρατών στη θέληση του ισχυροτέρου της ιστορικής στιγμής και ποδηγετήσεως των λαών Οι πλουσιότατα βιβλιογραφικά τεκμηριωμένες, χρηματοδοτήσεις των αντικομουνιστικών κομμάτων στις μεγάλες εκλογικές αναμετρήσεις του 1948 σε Ιταλία και Γαλλία από την CIA και τα αποτελέσματα των εκλογών εκείνων είναι αδιάψευστες μαρτυρίες του τι γινότανε, τι γίνεται και πιθανόν θα γίνεται.