Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008

Η "Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη"


Το τελευταίο καιρό σαν τα γραμμόφωνα που τα κουρδίζουν οι άνθρωποι της περιορισμένης βλακείας, των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, οι διάφορες τσούλες της πολιτικής μηρυκάζουν σαν τα κατσίκια το στεγνό και κούφιο: "Η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη". Οι γελοίοι σαλτιμπάγκοι διψασμένοι για εξουσία και κονόμα έχουν πάρει το όνομα της Δημοκρατίας και το έχουν μετατρέψει σε σύνθημα. Εκείνο που έχει ανάγκη ψυχοθεραπείας είναι η μανία των κυρίων και των κυριών να αντιπροσωπεύουν μονοπωλιακά την δημοκρατία και τους Έλληνες Οι άλλοι που δεν έχουν τις πολιτικές τους ιδέες, μοιάζουν να είναι για δαύτους από άλλο ανέκδοτο. Καθαρά ψυχολογία πανικού τελειωμένων ανθρώπων. Αλλά τέλος πάντων ας του απαλλάξουμε από τις παραπάνω κατηγορίες έστω και λόγω αμφιβολιών και ας εξετάσουμε τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα αυτός ο συρφετός που αυτοαποκαλείται "μεγάλη Δημοκρατική παράταξη". Η Ελλάδα πήρε μια γεύση του τι εστί δημοκρατική παράταξη όταν το "Κίνημα" ΄κύριος εκφραστής της και με σύνθημα "ο λαός στην εξουσία" ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας. . Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έζησαν ένα έμπρακτο συλλογικό παραλήρημα. Πουλώντας το παραμύθι της δημοκρατίας πολλοί ανίκανοι για τον επιστημονικό ή επαγγελματικό στίβο, προσκολλήθηκαν σε συνδικαλιστικές οργανώσεις ή σε κομματικές νεολαίες και έφθασαν σε υπουργικές καρέκλες λανσάροντας πίστη σε κάτι που πότε δεν πίστεψαν. Άνθρωποι που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους ΄ξαφνικά εκτοξεύθηκαν στην κορυφή και άλλοι από την φτώχεια και την ανέχεια, ανέχεια που ανάγκαζε τις γυναίκες τους να κάνουν baby sitting, στο όνομα της "μεγάλης δημοκρατικής παράταξης" βρέθηκαν να κατοικούν σε ανάκτορα τίγκα στο μάρμαρο. Για μία εικοσαετία τα προσόντα για την κατάληψη κάποιας θέσης μετρίοντουσαν με τους πόντους, μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό, τις αφίσες που είχε κολλήσει. Η μεγάλη δημοκρατική παράταξη ήξερε να αμοιβει τους ανθρώπους της. Κολακέψε ό,τι πιο εγωκεντρικό και ευτελές έχει ο Nεοέλληνας μέσα του, εκμεταλλεύτηκε την ανασφάλεια, την απαιδευσιά, την ιταμότητα, να καταξιώσει την ηδονοθηρία, την καταναλωτική βουλιμία. Aλλά σφραγίδα στον ψυχισμό ανεξάλειπτη άφησε κυρίως η γεύση της εξουσίας, η αίσθηση της εξόδου από την ανωνυμία και το περιθώριο, η ηδονή να είσαι επιτέλους «κάποιος». Αρκούσε το περιβραχιόνιο της περιφρούρησης για να αποκτήσεις πρόσωπο και να βγεις από την κοινωνική αχρωμία. Αυτοί οι κάποιοι εγκαταστάθηκαν σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου. Aυτοί έκριναν για όλα, αυτοί αποφάσιζαν. Διόριζαν, απόλυαν, έκαναν προαγωγές και μεταθέσεις, μοίραζαν επιχορηγήσεις και δάνεια. Kαταλύθηκε κάθε κρατική ιεραρχία. Σε κάθε πόλη, χωριό, γειτονιά αλλά και σε σωματεία, συλλόγους, «πνευματικά ιδρύματα», εφημερίδες , είχαν απλωθεί τα αναρίθμητα πλοκάμια του πνιγερού κομματισμού της δημοκρατικής παράταξης . H στράτευση ήταν (κατά κανόνα) με το αζημίωτο. Ασήμαντοι ρυπαροί και τρισάθλιοι ξαφνικά έγιναν πάμπλουτοι. Σε κάθε χωριό, σε κάθε συνοικία ο καθένας μας γνωρίζει έναν Χ που από την μία στιγμή στην άλλη βρέθηκε με ξενοδοχεία, πολυτελείς κατοικίες, κότερα, παιδιά να σπουδάζουν στην Εσπερία και το κυριότερο πρώτο τραπέζι πίστας στα σκυλάδικα πολυτελείας. Και ο κοσμάκης έτρωγε ότι περίσσευε και έλεγε και ευχαριστώ!

2 σχόλια:

  1. Πες τα ρε Πούστη.

    (Να με συγχωρείς για την άκομψη προσφώνηση, αλλά πολλές φορές μόνο μια βρισιά μπορεί να εκφράσει το ψυχισμό κάποιου, στην προκειμένη περίπτωση το πόσο πολύ συμφωνώ μαζί σου).


    Κάποια στιγμή και εννοώ πολύ σύντομα, θα πρέπει να καταγραφεί ιστορικά το ισοζύγιο της πολιτικής "προσφοράς" της μεγάλης δημοκρατικής παρατάξης, του κινήματος.

    Ουσιαστική πολιτική αποτίμηση της όποιας προσφοράς, δεν μπορεί να γίνει, μια και οι πολιτικοί με τα μέσα που διαθέτουν (οικονομικά, νομικά, συνταγματικά, ΜΜΕ κλπ.) είναι ικανοί να εμφανίσουν το μαύρο - άσπρο.
    Και ακριβώς αυτή η ικανότητα, τους κάνει μισητούς και διπρόσωπους στον πολίτη

    Μόνο μια ιστορική καταγραφή θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
    Ήδη έχουν περάσει 27 χρόνια από την ανάληψη της εξουσίας από το "κίνημα" και στην εποχή του ιντερνετ όπου η είδηση και η πληροφορία τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, οποιαδήποτε καθυστέρηση από τους ιστορικούς να αναλάβουν τις ευθύνες τους, μοιάζει υστερόβουλη και καιροσκοπική.
    Τι περιμένουν;
    Τι φοβούνται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η λέξη κίνημα με την οποία χαρακτήρισε το κόμμα του ο Α. Παπανδρέου είναι άσχετη και αναρμόδια να χαρακτηρίσει κόμμα. Στην Ελλάδα με τη λέξη κίνημα χαρακτηρίζαμε τα στρατιωτικά πραξικοπήματα. Ο Παπανδρέου φαίνεται απουσιάζων χρόνια πολλά από την Ελλάδα σκέφτηκε Αγγλικά και μετέφρασε λάθος τη λέξη movement που θα πεί κίνηση και χρησιμοποιείται προκειμένου για κόμματα ή συλλόγους. Ας ας αλλάξει επιτέλους αυτή η αναφορά που δείχνει άγνοια της Ελληνικής γλώσσας την οποία βεβαίως αρκετά κακοποίησαν οι οπαδοί του "κινήματος". Όσο για τη "δημοκρατική παράταξη" είναι άλλη μεγαλοπρεπής απρέπεια των κεντροαριστερών που θεωρούν μόνο εκείνους δημοκράτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή