Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Απάντηση στον σ. Κουβέλη για την βία....


ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ...
«Σκηνικό έντασης και τρόμου στήνουν στις γειτονιές της Αθήνας και στην περιφέρεια της χώρας οι ένοπλες συμμορίες της Χρυσής Αυγής» καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της η Δημοκρατική Αριστερά.
«Είναι προφανώς ότι ψάχνουν ευκαιρία για νέα Πάτρα. Μαχαιρώνουν ανυπεράσπιστους ανθρώπους, αυτοδικούν και τρομοκρατούν με καταδρομικές επιχειρήσεις» επισημαίνει η ΔΗΜΑΡ στην ίδια ανακοίνωση, τονίζοντας πως η Πολιτεία δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι απούσα.
«Οφείλει να κάνει το καθήκον της και να προστατέψει τους πολίτες. Καλούμε τις Ελληνίδες και τους Έλληνες να δώσουν με την ψήφο τους την απάντηση στη βία» καταλήγει η Δημοκρατική Αριστερά

Να θυμίσουμε στον υποκριτή με το βεβαρυμένο παρελθόν σύντροφο Κουβέλη της “Δημοκρατικής” Αριστεράς και της “προόδου” ότι η βία και αριστερά είναι σαν σιαμαίοι αδερφοί που αν τους χωρίσεις πεθαίνουν. Συντρόφια της ΔΗΜΑΡ η βία είναι της αριστεράς. Της  αριστεράς που μετά το μοιραίο 1974 πέταξε  το προσωπείο και εμφάνισε το πραγματικό της πρόσωπο, αποδεικνύοντας πόσο μισάνθρωπη, μισαλλόδοξη και μισελληνική είναι και θα είναι πάντα. Οι σελίδες της Αυγής  εφημερίδας της ανανεωτικής (καήκαμε) Αριστεράς στάζουν μίσος, μισαλλοδοξία και ρατσισμό κατά των Ελλήνων. Η παρουσία της Αριστεράς στην Ελλάδα είναι μία αφήγηση βίας, αίματος και μίσους. Από τα πειθήνια 45άρια της "17 Νοέμβρη", την λεηλασία του Δεκέμβρη 2008 και τα "αντικάλαντα 2008”,  το μαρξιστικό καθηγηταριό με την κούφια ρητορεία που προσπαθεί να βρεί μία αρρενωπή συντροφικότητα μέσα από την "κινηματική βία" του Βέλτσου(κλικ): “Στο επίπεδο της κινηματικής αριστεράς τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εκεί οι ενέργειες πρέπει να έχουν την πρωτόγονη, βίαιη υποχρεωτικά έκφραση και είναι ηλίθιοι αυτοί που λένε να καταδικάσουμε τη βία. Δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή αν δεν υπάρξει βία, ως μαμή της ιστορίας, που είναι η περίφημη έκφραση του Μαρξ”. (Το Βήμα της Κυριακής, ΒΗΜagazino, τ. 403, 6/7/2008), μέχρι τις αριστερές συμμορίες των παρακρατικών που λυμαίνονται τα πανεπιστήμια και τα έχουν μετατρέψει σε άντρα ανομίας, κρανίου τόπο  μοιράζοντας "συγκεκριμένα ποσά βίας"(κλικ) σε όποιον τολμήσει να φέρει εμπόδιο στην ποικίλη και σκοτεινή συναλλαγή φοιτητικών παρατάξεων και κομμάτων με την διοίκηση των πανεπιστημίων και τους "φωταδίστικους" μηδενιστές.

Η Ελλάδα επί 37+1 χρόνια ζει την βαρβαρότητα της "επαναστατικής" μεταπολίτευσης: “Μεταπολίτευσι η  συνέχεια του εμφυλίου πολέμου με ειρηνικά μέσα” (Στέλιος Ράμφος, Η λογική της Παράνοιας, 2011, σελ 20).  Η αριστερά γεμάτη βαθύτατη, υπεροπτική και κυνική περιφρόνηση προς τους Ελληνες και το μέλλον τους, με τρόπο αγύρτικο, δημαγωγικό και παραπλανητικό επέβαλε  την θέληση της με την απροκάλυπτη βία.
Η αριστερά  πιστεύοντας ότι η “βία είναι η μαμή της ιστορίας”  για 37+1 χρόνια κάνει καισαρική στην Ελλάδα. Η ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ δεν είναι παρά η ιδεολογική γλίτσα που έχει κατακαθίσει στα αρρωστημένα μυαλά των παπατζήδων της αριστεράς που καλουπωμένοι μέσα σε ιδεολογήματα και νεκρές πολιτικές οριοθετήσεις αδυνατούν να αρθρώσουν δημιουργικό λόγο.

Η  αριστερά πρωτοστάτησε στην οργουελικού τύπου αλλοίωση και διαστρέβλωση των εννοιών. Η βία ή τα συγκεκριμένα ποσά βίας(κλικ) χαρακτηρίστηκαν "πολιτικό γεγονός" , η κατάληψη και καταστροφή "διαμαρτυρία", η παρανομία "ανυπακοή", το 'έγκλημα "παράβαση", η εγκληματικότης "παραβατικότητα", ο νόμος "αυθαιρεσία" η νόμιμη εξουσία "αυταρχισμός",  χυδαιότης “τέχνη” , η ληστεία “απαλλοτρίωση”.

Άξιος ο μισθός σου Κουβέλη και σεις μαινόμενοι “προοδευτικοί”, καταντήσατε τον Έλληνας άνθρωπο του 21ου αιώνα να είναι ένα ηθικό ναυάγιο, κωφάλαλο, ανίκανο να ακούσει, ανήμπορο να μιλήσει και τυφλό σε ό,τι είναι απαγορευμένο να κοιτάξει. Να ζει ενστικτωδώς τον "θάνατο του Έθνους", να στερείται κάθε αναφορά του βίου και με κοκαλωμένη ψυχή να μην υποψιάζεται τα μεγάλα ερωτήματα και να μην τα θέτει ποτέ στην ψυχή του.

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Οι “Προοδευτικές δυνάμεις”



"Αποφάσισα να στηρίξω τις γνήσιες προοδευτικές δυνάμεις, που θέλουν μία προοδευτική διακυβέρνηση". Τάδε έφη Κα Κατσέλη και η συμφωνία ...έκλεισε δια θερμής χειραψίας."Γνήσιες" πλέον ...δυνάμεις.!"Προοδευτικές" πλέον ...δυνάμεις, "Προοδευτική" πλέον ...διακυβέρνηση από ένα πρόσωπο που ακούει στο όνομα ..."Αλέξης".! Αλέξης Τσίπρας.! Ο Δεκεμβριανός Νέρων του 2008. Πηγή:gianniotis

Αλλά τι είναι αυτό το πράγμα που τον τελευταίο καιρό, σαν τα γραμμόφωνα που τα κουρδίζουν, οι άνθρωποι της περιορισμένης βλακείας, των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, οι διάφορες τσούλες της πολιτικής μηρυκάζουν σαν τα κατσίκια: Οι  "Προοδευτικές δυνάμεις"; Οι γελοίοι σαλτιμπάγκοι διψασμένοι για εξουσία και κονόμα έχουν πάρει το όνομα της προόδου και το έχουν μετατρέψει σε κούφιο, κενό σύνθημα. Εκείνο που έχει ανάγκη ψυχοθεραπείας είναι η μανία των συντρόφων και των συντροφισσών να αντιπροσωπεύουν μονοπωλιακά την πρόοδο και τους Έλληνες. Οι άλλοι που δεν έχουν τις πολιτικές τους ιδέες, μοιάζουν να είναι για δαύτους από άλλο ανέκδοτο. Καθαρά ψυχολογία πανικού τελειωμένων ανθρώπων. Αλλά τέλος πάντων ας του απαλλάξουμε από τις παραπάνω κατηγορίες έστω και λόγω αμφιβολιών και ας εξετάσουμε τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα αυτός ο συρφετός που με άφθονη οίηση αυτοαποκαλείται "Προοδευτικές Δυνάμεις”

Η Ελλάδα πήρε μια γεύση του τι είναι “προοδευτικές δυνάμεις” όταν η Κατσέλη και το ΠΑΣΟΚ κύριος εκφραστής τους και με σύνθημα "ο λαός στην εξουσία" ανέλαβαν την διακυβέρνηση της χώρας. . Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έζησαν ένα έμπρακτο συλλογικό παραλήρημα. Πουλώντας το παραμύθι της πρόδου πολλοί ανίκανοι για τον επιστημονικό ή επαγγελματικό στίβο, προσκολλήθηκαν σε συνδικαλιστικές οργανώσεις ή σε κομματικές νεολαίες και έφθασαν σε υπουργικές καρέκλες λανσάροντας πίστη σε κάτι που πότε δεν πίστεψαν. Άνθρωποι που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους ΄ξαφνικά εκτοξεύθηκαν στην κορυφή και άλλοι από την φτώχεια και την ανέχεια, ανέχεια που ανάγκαζε τις γυναίκες τους να κάνουν baby sitting, στο όνομα της "προόδου" βρέθηκαν να κατοικούν σε ανάκτορα στην Διονυσίου Αεροπαγίτου τίγκα στο μάρμαρο.

Για μία εικοσαετία τα προσόντα για την κατάληψη κάποιας θέσης μετρίοντουσαν με τους πόντους, μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό, τις αφίσες που είχες κολλήσει. Η  “προοδευτική διακυβέρνηση” ήξερε να αμοιβει τους ανθρώπους της. Κολακέψε ό,τι πιο εγωκεντρικό και ευτελές έχει ο Nεοέλληνας μέσα του, εκμεταλλεύτηκε την ανασφάλεια, την απαιδευσιά, την ιταμότητα, να καταξιώσει την ηδονοθηρία, την καταναλωτική βουλιμία. Aλλά σφραγίδα στον ψυχισμό ανεξάλειπτη άφησε κυρίως η γεύση της εξουσίας, η αίσθηση της εξόδου από την ανωνυμία και το περιθώριο, η ηδονή να είσαι επιτέλους «κάποιος». Αρκούσε το περιβραχιόνιο της περιφρούρησης για να αποκτήσεις πρόσωπο και να βγεις από την κοινωνική αχρωμία. Αυτοί οι κάποιοι εγκαταστάθηκαν σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου. Aυτοί έκριναν για όλα, αυτοί αποφάσιζαν. Διόριζαν, απόλυαν, έκαναν προαγωγές και μεταθέσεις, μοίραζαν επιχορηγήσεις και δάνεια. Kαταλύθηκε κάθε κρατική ιεραρχία. Για χρόνια η Ελλάδα είχε παραδοθεί στους σκοταδιστές, στους τραμπούκους, στους λυμεώνες  των “προοδευτικών δυνάμεων”.


Σε κάθε πόλη, χωριό, γειτονιά αλλά και σε σωματεία, συλλόγους, «πνευματικά ιδρύματα», εφημερίδες , είχαν απλωθεί τα αναρίθμητα πλοκάμια του πνιγερού κομματισμού της “προδευτικής διακυβέρνησης” . H στράτευση ήταν (κατά κανόνα) με το αζημίωτο. Ασήμαντοι ρυπαροί και τρισάθλιοι ξαφνικά έγιναν πάμπλουτοι. Σε κάθε χωριό, σε κάθε συνοικία ο καθένας μας γνωρίζει έναν Χ που από την μία στιγμή στην άλλη βρέθηκε με ξενοδοχεία, πολυτελείς κατοικίες, κότερα, παιδιά να σπουδάζουν στην Εσπερία και το κυριότερο πρώτο τραπέζι πίστας στα σκυλάδικα πολυτελείας. Και ο κοσμάκης έτρωγε ότι περίσσευε και έλεγε και ευχαριστώ! Οι  “προοδευτικές δυνάμεις ” πορνομανιακά κατέστρεψαν κάθε έκφραση δημιουργίας, επέβαλλαν στην Ελλάδα μία άνευ προηγουμένου απολυταρχία. Εξευτέλισαν κάθε έννοια λόγου, έργου και πράξης. στο όνομα της προόδου. Αντικατέστησαν το πνεύμα με συνθηματολογία της δεκάρας. Και είναι,  ίσως, η πρώτη φορά  χρόνια στην ιστορία της Ελλάδας που  με τον μανδύα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού  συσσωρευθήκανε τόσα σκουπίδια. Το αποτέλεσμα αυτής της προοδευτικής και εκσυγχρονιστική επέλασης ήταν η δημιουργία  πραγματικού αισθητικού, ηθικού και πολιτικού χάους, ο θρίαμβος της ασυνειδησίας και της ασυδοσίας, και ο βαρύτατος τραυματισμός της πολιτικής αισθητικής των υποταγμένων Ελλήνων χωρίς κανένα αντιστάθμισμα

Τώρα όμως οι προοδευτικές δυνάμεις  προκαλούν ένα ασυγκράτητο χασμουρητό, η δε κανθαριδίνη τους   ενδιαφέρει μόνο τους ανώριμους και τους ανίκανους, το λούμπεν (τσογλαναρία στην μαρξιστική) του Ψυχικού, της Πολιτείας, της Εκάλης που βαρέθηκε το αποστειρωμένο περιβάλλον των ιδιωτικών σχολείων και τις βουτιές στην πισίνα και κατεβαίνει στα Εξάρχεια να ρίξει καμιά μολότοφ ή συγκεκριμένα ποσά βίας για να γεμίσει την άδεια του ζωή.

Οι  “προοδευτικές δυνάμεις”,  διαγούμισαν τον πλούτο της χώρας, την έκαψαν  τον Δεκέμβρη του 2008. Μία βόλτα στις εφημερίδες του τότε, ας είναι καλά το Διαδίκτυο, θα μας δείξει όλο το μυστικιστικό μίσος που κρύβουν μέσα τους οι δυνάμεις της “προόδου”, αυτό το συνονθύλευμα ελαττωματικών όντων, κατά των Ελλήνων.
Καλή η προσπάθεια . αλλά θα μείνει προσπάθεια. Οι Έλληνες κατάλαβαν και τα καλλίτερα έρχονται......Αν δεν φας στο πετσί σου το χειρότερο δεν θα μπορέσεις ποτέ  να εκτιμήσεις το καλλίτερο . Οι “προοδευτικές δυνάμεις” κατέστρεψαν, έφαγαν, διαγούμισαν, λεηλάτησαν. Έφτασε το τέλος τους.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ...

SuperMarket Democracy: Έρευνα Αγοράς (δημοσκόπηση)




"Τα τελευταία τρία χρόνια, το φαινόμενο της ανοικτά προπαγανδιστικής χρήσης των δημοσκοπήσεων, από τα Μέσα Ενημέρωσης, έλαβε πρωτοφανείς διαστάσεις. Το γεγονός αυτό αποτελεί άλλη μια λυπηρή ελληνική ιδιομορφία. Οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ σε επιχειρήσεις «ψυχολογικού πολέμου» (PSYOPS), για την κατίσχυση στη μάχη των «εντυπώσεων». Στo πλαίσιo του κομματικού «πολέμου» (του κομματικού ανταγωνισμού), δεδομένου και του αυξημένου ρόλου που έχουν καταλάβει στην Ελλάδα τα ΜΜΕ, απέναντι στα κόμματα, ο στόχος είναι διπλός: τόσο η κοινή γνώμη, όσο και το ηθικό των (αντίπαλων) κομματικών στελεχών." Γιαννης Μαυρης (Καθημερινή 19/11/2006)
Η δημοσκόπηση της GPO στο  MEGA που είδαμε εχθές  ( 29/5/2012) είναι ακόμη μία και όχι η τελευταία προσπάθεια ώστε  οι Έλληνες να μη βγουν από τα κομματικά μαντριά των εγκεκριμένων κομμάτων, των συνδικάτων ελέγχου της κοινής γνώμης και να μη δηλώσουν με  ψήφο  στην Χρυσή Αυγή "φτάνει πια, ως εδώ και μη παρέκει". Οι Έλληνες, οι Ελληνίδες τα Ελληνόπουλα πρέπει  να ξαναμπούν στο Supermarket Democracy και να αγοράσουν με την ψήφο τους τα εγκεκριμένα προϊόντα-κόμματα που πλασάρουν οι εμποροι της απάτης, της λαμογιάς, του εθνομηδενισμού.  
Ηταν μαζεμένοι γύρω απο τον Πρετεντέρη σαν καλά παιδιά, σαν καλοί πλασιέδες για να μας πουλήσου, να πλασάρουν τα προϊόντα τους. Ο γλοιώδης χολερικός αρλουμπολόγος της ΔΗΜΑΡ(κλικ) ομοτράπεζος της Ρεπούση(κλικ) και Δραγώνα(κλικ) σύντροφος Μπίστης(κλικ), Ο κύριος Σταϊκούρας της ΝΔ Νυχτωμένης Διαχρονικά(κλικ), προϊόν-κόμμα που ισοδυναμεί με πολιτικό τίποτα, ληγμένο, Ο πρώην ΛΑΟΣ, πρώην τσεκουροφόρος(κλικ) - πάει ξεχάστηκε- και νυν νεοδημοκράτης Βορίδης, η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, των λαθρολάγνων της Υπατίας, του κόμματος των κουκουλοφόρων, των Δεκεμβριανών 2008 - και αυτά ξεχάστηκαν- , των “συγκεκριμένων ποσών βίας”(κλικ), των ληστών(κλικ) και τουρκολάτρης σύντρόφισσα Δούρου.


Σιωπηρές συμφωνίες καλύπτουν τις εκφάνσεις του μίσους κατά των Ελλήνων. Λεπτοί και ραφιναρισμένοι συζήτησαν, τα μιλήσαν,  τα συμφωνήσανε. Το πρόβλημα δεν είναι οι τυραγνισμένοι Έλληνες, οι φτωχοποιημένοι απο τα “δημοκρατικά” λαμόγια της “γενιάς του Πολυτεχνείου ΑΕ”, οι δολοφονημένοι απο τα λαθροστύφοι, τα θύματα των ληστών. Το πρόβλημα τους είναι η Χρυσή Αυγή.

Οι επιστήμονες δημοσκόποι ή ερευνητές της αγοράς που ήταν παρόντες με πολύ λογισμό αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση μας ανέλυσαν τα μερίδια αγοράς των προϊόντων-κομμάτων που πρέπει να πλασάρουν στο Supermarket Democracy για να τα αγοράσει η ψηφομάζα. Έδωσαν ένα  4.1% στην Χρυσή Αυγή. Είναι ένα ποσοστό, ένα νούμερο. Εκείνο που δεν μας είπαν, δεν μας ανέλυσαν είναι ότι περαν της ποσοτικής  αξίας του ποσοστού, οποιαδήποτε αξία άν έχει, υπάρχει και μία ποιοτική διάσταση. Τα μερίδια αγοράς κάθε προιόντος εξαρτώνται απο την διαφήμιση, το ράφι στο Supermarket, τις προσφορές, την προώθηση των προϊόντων.

Η Χρυσή Αυγή διεκδικεί το ποσοστό αυτό απομονωμένη απο τα ΜΜΕ(ξαπάτησης), κατασυκοφαντούμενη, προπηλακιζόμενη  και υβριζόμενη. Οι βουλευτές και υποψήφιοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής ξυλοφορτώνονται  απο το αριστερό παρακράτος και η είδηση περνάει με χάρι στα ψιλά. Ο πασοκάνθρωπος Ευθυμίου έφαγε ένα ποτήρι νερό στην μάπα και το συμβάν έπαιζε με τις μέρες στα κανάλια της διαπλοκής χώρια οι ανακοινώσεις “καταδίκης” των προϊόντων-κομμάτων. Σε αντίθεση με τα λοιπά προϊόντα-κόμματα και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που μονοπωλούν τα τηλεπαράθυρα και τα ραδιόφωνα, η Χρυσή Αυγή είναι απούσα. Αυτή η απουσία κάνει το 4.1% πολύ πιο σημαντικό απο όλα μαζί τα ποσοστα των άλλων. Οι ρεπατζούδες, τα Botox των 8 και 9, οι κοινωνικοί φίλοι του χουβαρντά Χριστοφοράκου, οι έγκριτοι δημοσιγράφοι επισκέπτες της “πρεσβείας” είναι απασχολημένα στο να προβάλουν, να προωθούν, να διαφημίζουν τα προϊόντα-κόμματα και τα αποκόμματα τα εγκεκριμένα απο τους μπετατζήδες, τα ξένα κέντρα και τους διαπλεκόμενους ολετήρες.

Και όμως!  Η Χρυσή Αυγή προχωρά. Προχωρά γιατί δεν είναι κόμμα-προϊόν. Είναι η Ελπίδα. Μπορεί τα ανεξάρτητα, μαχητικά, αδεύσμετα ΜΜΕ(ξαπατησης) να έχουν ρίξει ένα πέπλο συνωμοτικής σιωπής στους Έλληνες αγωνιστές, η κοινωνία όμως τους αγκαλιάζει. Η κοινωνία καταλαβαίνει.  Οι Έλληνες δεν λένε πολλά, αλλά καταλαβαίνουν ότι κάτι ύποπτο υπάρχει πίσω απο την σιωπή. Το σύστημα φοβάται. Οι νταβατζήδες τρέμουν. Μέχρι τώρα το καταστημένο της διαπλοκής έπαιζε με τράπουλες σημαδεμένες και ζάρια καραγκιοζάκια για να διαβουκολίσει τους Ελληνες και να τους μαντρώσει στην κομματική στρούγκα, στο Supermarket Democracy για να αγοράζουν με την έρμη ψήφο τους τα προϊόντα-κόμματα που θέλουν να μας επιβάλλουν τα Diktat της Νέας Τάξης. Να μας μεταρέψουν απο έθνος σε πληθυσμό..

Οι έλληνες το κατάλαβαν το παιχνίδι που παίζεται και αγκαλιάζουν την Χρυσή Αυγή σαν τον γνήσιο εκφραστή του Έθνους και των πεπρωμένων του. 

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

"Όσο ψηλότερα πηδάει η μαϊμού, τόσο περισσότερο φαίνεται ο κώλος της"




Ευθύβολη και περιεκτικότατη η λαϊκή παροιμία, αποτυπώνει, «ακραιφνώς και ακιβδήλως», μιαν ανθρώπινη συμπεριφορά. Και, ως γνωστόν, το συμπαθέστατο, κατά τα άλλη, αυτό ζώο, η μαϊμού, εκτίθεται από την… πισινή του, θέα. Οι παροιμίες, σύμφωνα με τους μελετητές, είναι συμπυκνωμένοι μύθοι. Άρα, οφείλουμε, να παραθέσουμε το επιθύμιον, να την προβάλλουμε στην ανθρώπινη βιοτή. Λοιπόν. Κάποιοι άνθρωποι, ατάλαντοι και ασήμαντοι, «νοσούντες εξ ελαφρότητος και ρεκλαμομανίας», όπως θα έλεγε ο Παπαδιαμάντης, ονειροφαντάζονται λαμπρές καριέρες, υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους, αναρριχώνται στα υψηλά και… αποκαλύπτεται ο δυσειδής κώλος
τους. (Το φαινόμενο αυτό το μελέτησε επαρκώς, ο Καστοριάδης, στο εξαιρετικό βιβλίο του «η άνοδος της ασημαντότητας». Και οι αρχαίοι το συνόψισαν, αριστοτεχνικά και δωρικώς, με τρεις λέξεις: «αρχή άνδρα δείκνυσι»)...
...Πεδίον λαμπρόν στο οποίο σταδιοδρομεί το συνοθύλευμα αθλίων και μετρίων είναι… ποιό άλλο; Η πολιτική τέχνη
Το 1877, ο Ροϊδης, με το γνωστό σκωπτικό ύφος, γράφει στις «Σκνίπες», του «Ασμοδαίου»: 
«Το έθνος ημών υφίσταται πολιτικήν τινά ζύμωσιν, καθ’ ην τα ακαθαρτότερα στοιχεία ανέρχονται και επιπλέουσιν, εν είδει εξαφρίσματος, επί της επιφανείας. Ο τοιούτος αφρός, κατέχων, κατά τους νόμους της φυσικής, τα ανώτερα στρώματα, θέλει κυβερνά, φλυαρεί και κλέπτει ασυστόλως την Ελλάδα, μέχρις ου (τώρα αυτό το «ου» γυμνό από τα στολίδια του, την δασεία και την περισπωμένη, που έπαιρνε η αναφορική αντωνυμία δεν καταλήγει να φαίνεται αρνητικό μόριο;) τελειώσει η ζύμωσις και λάβη ανά χείρας ο λαός την μεγάλη εξαφριστικήν κουτάλαν». («Άπαντα», τομ. β’, σελ. 70).
 Πέρασαν 150 χρόνια από το ροϊδικό όραμα και ο λαός όχι μόνον δεν κατόρθωσε ακόμη «να λάβη ανά χείρας» την «εξαφριστικήν κουτάλαν», αλλά τα ακαθαρτότερα στοιχεία (τα καθάρματα) επληθύνθησαν σφόδρα, κλέπτοντας, ασυστόλως και ποικιλοτρόπως, την Ελλάδα, στέλνοντας τον λαό της, στον βυθό της οικονομικής φρίκης. Τοιούτος όμως αφρός, μαϊμουδίλων και επιπλέων επί της πολιτικής επιφανείας, μας προέκυψε και στις πρόσφατες εκλογές. 
Εξ αιτίας του πανάθλιου εκλογικού μέτρου, με 1500 περίπου ψήφους εξελέγη «εθνομητριά» και η κ. Ρεπούση. Αφηνιάζοντας (ή σαλτάροντας όπως λένε οι νεότεροι) από την αναπάντεχη προβολή και δόξα, άρχισε να ….. τις βλακώδεις και προδοτικές ιδεοληψίες της. Δοκός, εν τω οφθαλμώ της χαριτόβρυτης βουλευτού, η Εκκλησία. («Παν απωθούμενον προβάλλεται», έλεγε νομίζω, ο Γιούγκ).
Και ο εκλλησιασμός των μαθητών την ενοχλεί και οι εικόνες του Χριστού στην τάξη και το μάθημα των θρησκευτικών την ερεθίζει επιζητώντας την κατάργησή του ή την μετατροπή του σε θρησκειολογική τιποτολογία. Παρένθεση. Εδώ συμπλέει με τους μεταπατερικούς «αφρούς». Γι’ αυτούς ισχύει απόλυτα το, υπό τον αγίον Εφραίμ του Σύρου, ρηθέν: «η υπερηφάνεια αναγκάζειν επινοείν καινοτομίες, μη ανεχόμενη το αρχαίον», δηλαδή, την παράδοση των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Ας προσέξουν οι κενόσπουδοι «μεταπατερικοί» οικουμενιστές, μην πάθουν σαν την μαϊμού της παροιμίας.
Και έχω την εντύπωση ότι, κάποιοι, κάτω από το κέλυφος της μεταπατερικής ή συναφειακής, τάχα και θεολογίας, κρύβουν τα υπαρξιακά τους κουρέλια, την αποτυχία τους, την οποία θέλουν να κατοχυρώσουν και δογματικά, πράγμα που είναι αρχή και ρίζα πάσης αιρέσεως. Η δε περπερέουσα κ. Ρεπούση, επειδή «επικράνθη» και εξευτελίσθηκε από την υποτιμιτική απόσυρση του «κουρελουργήματος» της (Ζουράρις), εκσφενδονίζει τις θυμηδιογόνες εκκλησιομαχίες της πιστεύοντας, η ταλαίπωρη, ότι έτσι παίρνει το αίμα της πίσω. Τι να πει...; «Ο καθείς την μύξα του για βούτυρο την έχει». Εκδικείται· ποιόν; Την ιστορία μας; Τον λαό, που θεωρεί το όνομά της συνώνυμο της προδοσίας και του γραικυλισμού; «Αέρα δέρει».
Τόσα χρόνια «παίδευε» φοιτητές στο παιδαγωγικό, δεν έμαθε ότι το μεγαλείο του δασκάλου κρύβεται στην αναγνώριση του λάθους; Ότι η συγγνώμη είναι το μυστικό υφάδι της σωστής διδασκαλίας; Έφυγε από την Βουλή, γιά να μην τιμήσει τους χιλιάδες σφαγιασθέντες από τις συμμορίες του Μουσταφά Κεμάλ, δηλαδή τίμησε τους εγκληματίες. Δεν το γνωρίζει, όμως στις γενέθλιες εθνοσυνελεύσεις του κράτους μας, υπάρχει πρόβλεψη για την περίπτωσή της:
«Κάλλιον να μην υπάρχει Έλλην εις τον κόσμον, παρά να ατιμάζει το κατ’ εικόνα Θεού και ομοίωσιν, υπάρχων ανδράποδον του αναισθήτου Τούρκου, ενώ επλαίσθη από τον Θεόν ελεύθερος». (Γ’ Εθνοσυνέλευσις, Τροιζήνα 5 Μαϊου 1827). 
Ας αφήσει τις τουρκολατρικές εκκενώσεις της γιατί μας φτάνει η εξαθλίωση που μας φόρτωσαν οι κομματικές συμμορίες. Τι του έμεινε άλλωστε αυτού του πολύπαθου, πληγωμένου λαού, παρά μία ελάχιστη, ευλογημένη καύχηση για την ιστορία του; Ως πότε θα την μαγαρίζει, υπάρχουσα ανδράποδον του αναισθήτου Τούρκου; Στην κατάσταση που βρισκόμαστε, δεν είναι απίθανα, να επαναληφθούν τα λεγόμενα «Σανιδικά». Και λόγω έντονων τελευταία βροχοπτώσεων οι σανίδες είναι βρεγμένες…
Δ. Νατσιός
Δάσκαλος, Κιλκίς

Υποσχόμεθα...


 "Την δε πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν εστιν ούτε άλλου των κατοικούντων. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως (με τη θέλησή μας) αποθανούμεν εν ταύτη και ου φεισόμεθα της ζωής ημών." 

Ο πανικός των "διανοουμένων"


Ο Πανικός των “διανοουμένων” και η απάντηση των Ελλήνων




Επιστολή “είμαστε όλοι Έλληνες Εβραίοι” έστειλαν διάφοροι πανικόβλητοι “διανοούμενοι” για την είσοδο στην βουλή των ελληνόψυχων της Χρυσής Αυγής

Έναυσμα για την ανοιχτή επιστολή, που υπογράφουν μεταξύ άλλων ο Ιταλός νομπελίσταςΝτάριο Φο, ο Γάλλος φιλόσοφος Μπερνάρ Ανρί Λεβί, ο διάσημος φωτογράφος Ολιβιέρο Τοσκάνι που έγινε παγκοσμίως γνωστός με τον ιταλικό οίκο  Benetton, ο θεωρητικός της σοσιαλδημοκρατίας και θεμελιωτής του "Τρίτου Δρόμου", διευθυντής σπουδών του London School of Economics Άντονι Γκίντενς, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της ΓαλλίαςΜπερνάρ Κουσνέρ και ο αιρετικός σκηνοθέτης Άμος Γκιτάι, είναι η είσοδος στο Ελληνικό Κοινοβούλιο της Χρυσής Αυγής.

Αναφερόμενοι στη Χρυσή Αυγή οι Ευρωπαίοι διανοούμενοι σημειώνουν ότι "είναι κληρονόμος της ιδεολογίας του γερμανικού ναζισμού που οδήγησε την Ευρώπη και τον κόσμο στο χάος και την αιματοχυσία". ΠΗΓΗ:http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/05/blog-post_9660.html

Η απάντηση των Ελλήνων

ΚΥΠΡΟΣ 1955-1959


ΒΑΡΣΟΒΙΑ 1943



«Απεδείχθη πλέον ότι, αι ίδιαι δυνάμεις της βαρβαρότητος, αι οποίαι οργίασαν κατά τον προηγούμενον πόλεμον υπό τας στολάς των Ναζί, οργιάζουν και σήμερον κατά τον ίδιον τρόπον υπό τας στολάς και τα διακριτικά του αγγλικού στέμματος

(Εφημερίδα «Τα Νέα», των Αθηνών, 10 Μαΐου 1956).

Η ελληνική "νύχτα των κρυστάλλων"



...Μέσα σε διάστημα δύο ετών, από τη δολοφονία του άτυχου Μ. Καντάρη στα Πατήσια μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα όπου οι νεαροί Αφγανοί σκότωσαν το Λαζανά στην Πάτρα, οι Χρυσαυγίτες ονειρεύονται και σχεδιάζουν... Νύχτες των Κρυστάλλων...

Αυτά τα σημαντικά έγραψε -σκότωσαν δεν δολοφόνησαν- κάποιοις μεροκαματιάρης δημοσιογράφος Κανέλλης στην Ημερησια αναφερόμενος στον αγώνα των ελληνόψυχων αγωνιστών της Χρυσής Αυγής για να ξαναγίνουν νοικοκύρηδες στο σπίτι τους οι κάτοικοι της Πάτρας, οι τυραγνισμένοι απο τα λαθρομεταναστευτικά στίφοι  φίλων του Τσίπρα και των λαθρολάγνων της Υπατίας. Η Ελλάδα έζησε μια και μόνη Νύχτα των Κρυστάλλων τον Δεκέμβρη 2008.  Η δημοσιογραφία, η δημοσιογραφική “διανόηση”, οι  σωρηδόν εκφραστές της κοινής γνώμης, οι φίλοι του χουβαρντά Χριστοφοράκου, οι αποδέκτες των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ και της ΚΥΠ/ΕΥΠ και οι επ΄αμοιβή εξωραϊστές του Άκη ξέχασαν την βαρβαρότητα των Δεκεμβριανών 2008 και ότι το δίδυμο Αλαβάνος-Τσίπρας τότε χάιδευε τα αυτιά των κουκουλοφόρων. Το άρθρο που ακουλουθεί δεν αφήνει καμμία αμφιβολία.....


Η ελληνική «νύχτα των κρυστάλλων»
Του Brady Kiesling*
Στις 6 Δεκεμβρίου, ένας Ελληνας αστυνομικός παραβίασε τους σαφείς διατυπωμένους κανόνες εμπλοκής της υπηρεσίας του και χρησιμοποίησε παρανόμως το όπλο του. Ηταν τόσο άτυχος, ώστε να σκοτώσει ένα μικρό παιδί. Οι καταστροφές που ακολούθησαν δεν είχαν όμως καμιά σχέση με την τύχη. Δεκάδες Ελληνες δημοσιογράφοι έσπευσαν να βάψουν τα χέρια τους με το αίμα του Αλέξη. Χωρίς να περιμένουν την αυτοψία, τα αποτελέσματα της βαλλιστικής εξέτασης ή το πόρισμα των ανακριτικών αρχών, αποφάνθηκαν ότι η αστυνομία «δολοφόνησε εν ψυχρώ το νεαρό». Προσέθεσαν δε ότι ο θάνατος του Αλέξη ακολουθεί τη λογική παρόμοιων περιπτώσεων στο παρελθόν και ενισχύει τον ισχυρισμό ότι η ελληνική αστυνομία είναι εκτός ελέγχου. Η δέουσα αντίδραση της κοινωνίας απεικονίστηκε από τον ταλαντούχο σκιτσογράφο της «Καθημερινής», Ηλία Μακρή, ο οποίος στις 9 Δεκεμβρίου ζωγράφισε μια πένα να διαπερνά τρεις αστυνομικούς με την επισήμανση «συγγνώμη, εξοστρακίστηκε».
Καθώς περπατούσα στη Φιλελλήνων και έβλεπα τους εμπόρους να μαζεύουν τις σπασμένες βιτρίνες των καταστημάτων τους, μου ήλθε στο μυαλό η «Kristallnacht», η «Νύχτα των Κρυστάλλων». Ας μην λησμονούμε άλλωστε ότι οι βανδαλισμοί των καταστημάτων των Εβραίων από τους Ναζί, το 1938, ξεκίνησαν από τη δολοφονία ενός Γερμανού διπλωμάτη στο Παρίσι από έναν Εβραίο θερμοκέφαλο. Το ιδεολόγημα της συλλογικής ενοχής, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια από κάθε πολιτισμένο λαό, ζει και βασιλεύει στον κόσμο της ελληνικής δημοσιογραφίας. Οι αστυνομικοί είναι φονιάδες. Γι’ αυτό πρέπει να τους λούσουμε με βενζίνη και φωτιά. Για να τους φέρουμε σε απόσταση βολής, δεν πρέπει να διστάσουμε να σπάσουμε καταστήματα ή να προβούμε σε εμπρησμούς.
Αναμφίβολα, οι Ελληνες δημοσιογράφοι θα προσβληθούν από την εν λόγω σύγκριση. Αλλωστε, το πογκρόμ των τελευταίων ημερών δεν στράφηκε εναντίον Εβραίων ή Αθίγγανων, αλλά εναντίον των τρισκατάρατων αστυνομικών. Για να μην τους προκαλέσω περισσότερο λοιπόν, τους καλώ να διαβάσουν την προκήρυξη της 17 Νοέμβρη μετά το θάνατο του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά από τον αστυνομικό Μελίστα. Η γλώσσα που χρησιμοποιούν σήμερα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης ελάχιστα διαφέρει από εκείνη που χρησιμοποιούσε τότε η τρομοκρατική οργάνωση. Η διαφορά βεβαίως είναι ότι οι Ελληνες δημοσιογράφοι δεν χρειάζεται να παγιδεύσουν το αμάξι ενός αστυνομικού με εκρηκτικά, για να κατακτήσουν το δικαίωμα να παροτρύνουν άλλους να το κάνουν.
Η Νύχτα των Κρυστάλλων, ήταν ένας εκτραχηλισμός που απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να ξεσπάσει. Το ίδιο συνέβη και στη σημερινή Αθήνα. Οταν όσοι έχουν κύρος στην ελληνική κοινωνία – δάσκαλοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι – καθιστούν σαφές στους νέους ότι η καταστροφική τους μανία αποτελεί ένδειξη πολιτικής αρετής και δεν θα τύχει οιασδήποτε τιμωρίας, μία μικρή μεν, ικανή δε, ομάδα εξ αυτών θα εκμεταλλευθεί την ελευθερία κινήσεων που της παρέχεται. Για όσους δεν ζουν μόνιμα στην Ελλάδα, η άποψη ότι η Ελληνική Αστυνομία αποτελείται από αυταρχικούς φονιάδες φαντάζει τουλάχιστον βλακώδης. Εκπληκτοι οι τουρίστες παρακολουθούν τους Ελληνες οδηγούς να παραβιάζουν κάθε κανόνα οδικής κυκλοφορίας και ασφάλειας και να παραμένουν ατιμώρητοι. Σε άλλες χώρες, θεωρείται κοινός τόπος ότι ο σεβασμός στους νόμους σώζει πολύ περισσότερες ζωές από όσες καταστρέφει. Στην Ελλάδα όμως, τα ελληνικά σχολεία θρηνούν εκατοντάδες συμμαθητές του Αλέξη κάθε χρόνο, λόγω της ανοχής της κοινωνίας στη δολοφονική συμπεριφορά των οδηγών, στη διαφθορά των επιθεωρητών εργασίας και στην απόρριψη των τοξικών αποβλήτων των εργοστασίων στα ποτάμια.
Ο ανεπαρκής εξοπλισμός και εκπαίδευση και το πεσμένο ηθικό της ελληνικής αστυνομίας είναι συμπτώματα και όχι αιτίες της κατάρρευσης του κράτους δικαίου. Κάθε μήνα, το ελληνικό κοινοβούλιο ψηφίζει και έναν καινούργιο κακογραμμένο νόμο για να κατευνάσει την οργή της κοινής γνώμης για κάποια περίπτωση κατάχρησης εξουσίας. Οι Ελληνες, από την πλευρά τους, χειροκροτούν την ψήφιση αυτών των νόμων, αλλά αντιτίθενται στην εφαρμογή τους. Το ίδιο και οι πολιτικοί. Οι ανεφάρμοστοι νόμοι και οι εξευτελιστικοί μισθοί εγγυώνται την άνθηση της διαφθοράς στην ελληνική αστυνομία. Η διαφθορά οδηγεί μαθηματικά στην καταρράκωση του κύρους της. Η έλλειψη κύρους και σεβασμού για τα σώματα ασφαλείας αποτελούν μία πολύ βολική λογική εξήγηση για την ανομία σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας.
Πράγματι, υπάρχουν θερμόαιμοι στους κόλπους της αστυνομίας, οι οποίοι ενίοτε υιοθετούν βίαιες συμπεριφορές απέναντι σε όσους μετανάστες πέφτουν στα χέρια τους. Αλλά οι νταήδες αυτοί είναι ταυτόχρονα και δειλοί, ενώ η δημογραφική ομάδα των ανυπεράσπιστων τους οποίους μπορούν να βασανίσουν ατιμώρητα είναι μικρή και συρρικνώνεται συνεχώς. Οι αστυνομικοί που παραβιάζουν τον όρκο τους διακινδυνεύουν την ίδια βραδυκίνητη και επιφυλακτική απονομή δικαιοσύνης που περιμένει κάθε Ελληνα που παρανομεί.
Ο σεβασμός του κράτους δικαίου απαιτεί ο θάνατος του Αλέξη να τύχει παραδειγματικής και ταχείας τιμωρίας. Οι δικαστές και οι ένορκοι, έχοντας κατά νου όλα τα στοιχεία της υπόθεσης, οφείλουν να ζυγίσουν από τη μία πλευρά το δικαίωμα της αυτοάμυνας κάθε ανθρώπινου όντος –συμπεριλαμβανομένων και των αστυνομικών– και από την άλλη την υποχρέωση των οργάνων της πολιτείας να προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή ακόμη και με κίνδυνο της δικής τους. Η ελληνική κοινωνία θα γίνει υγιέστερη μόνο αν τιμωρηθεί το ίδιο το έγκλημα και όχι αυτό που τα ΜΜΕ αντιλαμβάνονται ως έγκλημα.
Κάθε Νύχτα των Κρυστάλλων αποτελεί πλήγμα για τον αυτοσεβασμό ενός έθνους. Αφού διασκεδάσαμε ολόκληρο τον κόσμο με την ανικανότητα της ελληνικής αστυνομίας να υπερασπίσει την Αθήνα ενάντια σε μερικές εκατοντάδες ταραξίες, τώρα μερικοί υπεύθυνοι δημοσιογράφοι αλλάζουν γραμμή προκειμένου να συντονιστούν με τον προβληματισμό της κοινής γνώμης. Ισως τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας να εντάσσονται σε μία ευρύτερη διαδικασία ωρίμασης. Οι δημοσιογράφοι είναι τα χαϊδεμένα παιδιά της ελληνικής κοινωνίας. Ας τους αφήσουμε να δικαιολογήσουν τις ναρκισσιστικές επαναστατικές τους ασκήσεις, παίζοντας το ρόλο της νομιμοποιημένης εκδοχής της 17 Νοέμβρη, αντί να υπερασπιστούν με σθένος, ως οφείλουν, το κράτος δικαίου σε μία στιγμή που το κράτος αποτυγχάνει, όπως τώρα, να προστατεύσει τους πολίτες του.
* O κ. Brady Kiesling είναι πρώην διπλωμάτης των ΗΠΑ. Παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ κι έκτοτε ζει μόνιμα στη χώρα μας.

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012


Το Αριστερό-προοδευτικό παρακράτος

Σε σοβαρή κατάσταση νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Χατζηκώστα…ο υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής στα Γιάννενα, Ιάσων Μπίμπος ο οποίος, σύμφωνα με πληροφορίες… ξυλοκοπήθηκε άγρια το μεσημέρι από τρεις αντιεξουσιαστές, που του είχαν στήσει ενέδρα, στην περιοχή Παραλίμνι.

Στην Θεσσαλονίκη για την μνήμη του Λαμπράκη διάφοροι ηθοποιοί και κολαούζοι έκαναν αναπαράσταση της δολοφονίας του. Να πούμε σε αυτούς τους αριστερόστροφους ρέκτες της δημοκρατίας ότι ο Γκοτζαμάνης αναστήθηκε. Είναι  δικός τους....
Να θυμίσω απλώς, έτσι για την ιστορία, ότι μετά το 1974 η ελληνική πολιτική σκηνή μπορούσε να επαίρεται ότι είχε διαγράψει το παρακράτος της Δεξιάς της εποχής του 60, ένα κατακερματισμένο κόσμο χαφιέδων και χαφιεδομένων, παπατζήδων, τεμπέληδων και ακαμάτηδων έτοιμων για κάθε λαμόγια και κάθε μορφής βίας οργανωμένο κάτω από ταμπέλες σαν την "Συντονιστική Επιτροπή Εθνικών Οργανώσεων" την οργάνωση της "Καρφίτσας", κλπ. Έναν κόσμο που το πρωί έπαιζε πρέφα στο Ideal, το γνωστό καφέ τραμπούκ και το βράδυ έβγαινε παγανιά για να ξυλοκοπήσει "κουμούνια", να κατέβει σε "αντισυγκεντρώσεις" με ευγενές πάθος χωρίς να ξέρει το γιατί και τελικά να δολοφονήσει τον Λαμπράκη. Εναν κόσμο που κινείτο στους δυσώδεις διαδρόμους των μυστικών υπηρεσιών, τον κοινωνικό ντελβέ και την βρωμιά του τότε, το λούμπεν αυτή την κοινωνική σαπίλα, τα αποβράσματα που πάνω τους στηρίχτηκε ένας ολόκληρος τρομοκρατικός μηχανισμός. Ένας μηχανισμός αναιδέστατος ασήμαντος που φυτοζοούσε με ψίχουλα και εκινείτο στα περιθώρια του νόμου με την πλάτη καλυμμένη από τους αόρατους προστάτες του Gladio και της "Κόκκινης Προβιάς" που ανάγκασαν τον τότε πρωθυπουργό, Καραμανλή Α', να ξεφωνίσει το γνωστό "ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;".

Το παρακράτος του τότε πήγε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, όμως δεν χάθηκε. Το παρακράτος του τότε, που περιέγραψε απαράμιλλα ο Ανδρέας Λεντάκης ξαναγεννήθηκε, βαφτίστηκε στην κολυμβήθρα του CI(λο)Αμ και  το ζούμε σήμερα με την καινούργια του ταμπέλα Αριστερά, δημοκρατικές δυνάμεις και τους καινούργιους μηχανισμούς, Antifa, Αντιρατσιστικές Οργανώσεις και Συσπειρώσεις, ΜΚΟ, ΜΜΕ(ξαπάτησης)  για να αποτελέσει το σύγχρονο Gladio, την σημερινή "Κόκκινη Προβιά". Το σημερινό παρακράτος  που θέλει σώνει και καλά να επιβάλει στους Έλληνες τα Diktat της Νέας Τάξης. Το σημερινό παρακράτος ξαναβγαίνει ανανεωμένο και δυνατό κινώντας τα νήματα του καινούργιου μεταλλαγμένου Gladio με τις νέες του ταμπέλες. Το αριστερό παρακράτος τρομοκρατεί τους Έλληνες που αρνούνται να καταπιούν τις κοσμοπολίτικες και πολυπολιτισμικές αρλούμπες και επιμένουν, παρ' όλα τα ελαττώματα τους, να εμμένουν στις εθνικές και αγωνιστικές παραδόσεις τους, όπως έχουν μεταφερθεί από την μία γενιά στην άλλη στην ιστορική τους πορεία πολλών δεκάδων αιώνων.

Η βρωμιά του τότε δεν διαφέρει σε τίποτα από την ανίκανη για δημιουργία έτοιμη να πουληθεί για το τίποτα να καίει, να καταστρέφει,να λεηλατεί, να βυσσοδομεί, να συκοφαντεί  βρωμιά του σήμερα. Τα αποβράσματα του τότε κλωνοποιήθηκαν όπως οι προβατίνες Ντόλη στα περιτρίμματα του "αντιεξουσιαστικού" χώρου, τους μεροκαματιάρηδες πανεπιστημιακούς, τους παρακοιμώμενους δημοσιογράφους, τ του σήμερα που πάνω του στηρίζεται ένας ολόκληρος μηχανισμός υποταγής των Ελλήνων. Οι εγκάθετοι του σημερινού παρακράτους  καίνε βιβλιοπωλεία, προκαλούν τρομακτικούς βανδαλισμούς σε σχολεία και Πανεπιστήμια, καίνε εκκλησίες, την Ελληνική Σημαία, διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, παραπληροφορούν την κοινή γνώμη, κάνουν "αντισυγκεντρώσεις", ξυλοκοπούν εκλεγμένους βουλευτές και υποψήφιους της Χρυσής Αυγής οργανωμένα και κατευθυνόμενα με την σιγουριά της ΚΑΡΦΙΤΣΑΣ του τότε, ότι τίποτα δεν θα πάθουν. Γίνονται σημεία και τέρατα και δεν συλλαμβάνεται κανένας, δεν εντοπίζεται τίποτα.

Το Παρακράτος  του σήμερα χρησιμοποιώντας τις ίδιες κλασσικές συνταγές, που στοίχησαν την ζωή στον Λαμπράκη και θανάτωσαν την δημοκρατία την δεκαετία του 60, προσπαθεί να επιβάλει τις πολιτικές λύσεις που θέλουν τα υπερεθνικά κέντρα εξουσίας. Να τρομοκρατήσει τους Ελληνες που αντιστέκονται.
Βλέπουμε, διαβάζουμε, ακούμε την αλητεία της παραμορφωμένης πολιτικής ιντριγκας, την κουστωδία των φαντασμάτων της πολυπολιτισμικότητας, προάγγελων άλλων κακών που έρχονται, και διαισθανόμαστε ότι η ΚΑΡΦΙΤΣΑ είναι εδώ. Βλέπουμε τις "αντισυγκεντρώσεις" των εγκαθέτων αφιονισμένων τραμπούκων που κινούνται στην χώρα με ασυδοσία και ατιμωρησία, ακριβώς όπως οι τραμπούκοι του τότε παρακράτους και καταλαβαίνουμε ότι οι Γκοτζαμάνηδες είναι ανάμεσα μας.

Όπως οι τραμπούκοι του τότε είχαν την υποστήριξη σκοτεινών κύκλων χρηματοδοτούμενων από μυστικά κονδύλια και κάναν τον τσάμπα κόκκορα με τα λεφτά της CIA. Οι τραμπούκοι του σημερινού Παρακράτους έχουν την υποστήριξη των ανωτάτων κομματικών ηγεσιών της “Αριστεράς” ή τουλάχιστον την ανοχή τους. Οι κάποιοι μάγκες δεν πέτυχαν πλήρη ασυλία με τον μπαμπούλα της Δεξιάς. Έχουν ασυλία γιατί κάποιος τους την παρέχει. Οι πολιτικές κακουργίες του σημερινού Παρακρατους  έχουν πολιτική κάλυψη, την ίδια πολιτική κάλυψη που είχαν οι πολιτικές κακουργίες του παρακράτους του 60.

Οι χρεοκοπημένοι...




…”Αλλά η πολιτική είναι όπως το πορνείο, πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας με τις περιστάσεις της στιγμής.” Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο, τόμος Α 1935-1944, σελ 81.

...“Τελεια χαύνωση, παρακμή, αηδία, κατάπτωση, εξευτελισμός, θεομπαιχτισμός του πολιτικού μας κόσμου. [...]” σελ 257

Δύο φράσεις του Γιώργου Σεφέρη που αν και γράφτηκαν σχεδόν πριν από 70 χρόνια είναι τόσο επίκαιρες σαν να γράφτηκαν χθες, Όταν βλέπουμε αυτόν τον συρφετό των  πολιτικατζήδων να χτυπιέται στα τηλεπαράθυρα, να αρθογραφεί, να κάνει δηλώσεις  και αβουλος και μοιραίος να κοιτάζεται σαν τις γάτες καταλάβαμε ότι οι μάσκες έπεσαν.

Έχουμε μία πολιτική τάξη ανίκανη για πλατιές χειρονομίες. Ένα καραβάνι που η ατμόσφαιρα του είναι θλιβερά ενοχλητική. Από το ΚΚΕ μέχρι τον Καμμένο, και τα προΪόντα των ΜΜΕ(εξαπάτησης) Τζίμερο και Οικολόγους-Πράσινους   με τις ιδιοσυγκρασίες τους, τις ψοφοδεείς, άνθρωποι των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, πως μπορούν να διευθύνουν την πολιτική του λαού που πολεμά να τα βγάλει πέρα, να ζήσει;  Άνθρωποι εύκολων καιρών, με το εμπόδιο της δυσαρέσκειας στην ψυχή τους, υπεροπτικοί, ωμά αδιάφοροι για τον λαό, στο όνομα του οποίου δήθεν αγωνίζονται, είναι εδώ περισσότερο για να μπερδεύουν τα πράγματα παρά για να τα διευκολύνουν.

Ο σύντροφος  Τσίπρας με τα συστηματικά του λαγούμια, τις συνιστώσες του και μεταφυσική Ναστραντίν Χότζα  ονειρεύεται τον Che, κλεισμένος μέσα στο βοναπαρτίστικο μηδενισμό της αριστεράς που παρέα με τον Τζέρι Καραμεσίνη, εγγονό του ιστορικού σταθμάρχη της CIA Τομ Καραμεσίνη, έκαψε την Ελάδα τον Δεκέμβρη 2008. Σήμερα με ατεκμηρίωτη υποσχεσιολογία και αντί ο πολιτικός του λόγος να είναι μεστός και ουσιαστικός έχει εκπέσει, με ώραία ρητορική, σε προσβλητική και της μέσης νοημοσύνης κενολογία, σε παιδαριώδεις κομπασμούς, κυριαρχούμενο από μία εξουσιαστική λογική.

Ο Καμμένος φαντασιώνεται, πουλώντας αρλουμπολογία και ψευτοπατριωτισμό, ότι είναι ο μοχλός των εξελίξεων.

Η συντρόφισσα Παπαρήγα έχει μείνει ακόμη στην δεκαετία του 20 και 30 ανίκανη να πιάσει το μήνυμα της ιστορίας και των καιρών και για να αποφύγει την ευθύνη καταφεύγει στην προσφιλή Λενινιστική σοφιστεία ότι υπαίτιος είναι πάντα κάποιοι άλλοι.

Η ΝΔ (Νυχτωμένη Διαχρονικά) χωρίς ιδεολογία και πιστεύω, προσεκτική μην κατηγορηθεί σαν δεξιά, δειλή και άβουλη αντάμα προσμένη ίσως σε κάποιο θάμα.

Το ΠΑΣΟΚ της λαμογιάς και της απάτης ξέμεινε απο λαμόγια και απατεώνες που μετακόμισαν στην φιλόξενη  στέγη  του ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας για νέες καλές ημέρες που θα ξαναδέσουν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, λουκάνικα αγορασμένα με τον ιδρώτα και αίμα του λαού.  

Άνθρωποι τελειωμένοι. Ανθρωποι που δημιουργούν γύρω τους μία ατμόσφαιρα αγοράς και φτηνής συνδιαλλαγής, όχι μία ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης. Ένας  πολιτικός κόσμος κατάβαθος περιστοιχισμένος από διάφορους παράγοντες και μύγες της πολιτικής.Είναι κιόλας για καρπάζωμα κρεμασμένος στο κενό για να τσιμπήσει ότι μπορεί.
Έχουν ξεχάσει δύο πράγματα: πώς η πολιτική έχει να κάνει με γεγονότα και πώς τα γεγονότα όταν τα νιώσεις δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσεις χωρίς την εμπιστοσύνη ανθρώπων που σ’ ακολουθούν.

Φωνάζουν οι αυλικοί του κομματισμού και οι κορώνες τους παράγουν κενά προσχήματα. Άνθρωποι ανίκανοι, κωμικοτραγικές φιγούρες πρώην πειθήνιων αφισοκολλητών επί 37+1 χρόνια "δημοκρατίας" μας χλευάζουν λογαριάζοντας μας αθύρματα σκηνογραφικών εντυπώσεων.

Άνθρωποι, που πλούτισαν τσαλαβουτώντας και τρώγοντας το βιός των Ελλήνων και υποθηκεύοντας το μέλλον της χωράς, άρπαζουν την ευκαιρία της καταστροφής από τα μαλλιά για να μας δείξουν το πόσο καλοί πολίτες είναι! Το πόσο ενδιαφέρονται για μας! Θέλουν να ξεχάσουμε ότι όλοι τους και “όταν λέμε όλοι εννούμε όλοι”  άρπαξαν τις μίζες του χουβαρντά Χριστοφοράκου. Ο Φλωράκης που βοήθησε τον γιό του Πέτρο, Σωκράτη Κόκαλη. Ο Κοροβέσης παραλίγο να εκπαραθυρωθεί απο τον ΣΥΡΙΖΑ όταν ομολόγησε ότι και η αριστερά συμμετείχε στο μιζα-παρτι. Είναι ένα φριχτό δράμα να βλέπεις την απελπισία του κόσμου, να βλέπεις τα νέα παιδιά να γυρεύουν βοήθεια από τούτες τις ανθρώπινες χαλκομανίες που λέγονται άρχοντες μας που έχουν μότο “διέλυε για να κυβερνάς.” και όπλο τους είναι η αποσύνθεση. Κάθε τους πράξη γεμάτη με ιδιοτέλεια και μωρία  μυρίζει πτωμαΐνη.


 Η πολιτική άποψη του ζητήματος είναι ότι μετά τις εκλογές της 6ης Μαϊου έγιναν περισσότερο κάλπηδες, περισσότερο σαράφηδες, περισσότερο μικροκολπαδόροι, περισσότερο δημαγωγοί. ΟΧΙ, δεν έγιναν, ξεσκεπάστηκαν...Χάνουνε τον καιρός τους  με δημαγωγία, αντιδράσεις, δηλώσεις και μανούβρες της εποχής του Δεληγιάννη, ενώ τα πράγματα περιπλέκονται με μίαν απολύτως σύγχρονη επιτάχυνση,  ο χρόνος τρέχει ροκανίζοντας τα ποδάρια της χώρας και το γκονγκ της ιστορίας να κτυπάει το απόλυτο μηδέν.
Είναι δράμα να σκέπτεται κανείς αυτήν την τραγωδία που ζούμε δημιουργούν πέντε δέκα παλιόπαιδα του κομματικού σωλήνα, πέντε δέκα εργατοπατέρες, πέντε δέκα ανεπάγγελτοι, πέντε δέκα προιόντα της Madison Avenue που πλάσαρισαν στον λαό τα κανάλια των μπετατζήδων της ενημέρωσης  που δεν θα ήταν άξιοι να πουλούν μήτε στραγάλια στο Ζάπειο. Αυτές οι πολιτικές χαλκομανίες  επιμένουν να θέλουν να διακυβερνήσουν  τις τύχες της Ελλάδας μόνο και μόνο επειδή θα άρπαξουν την ψήφο του λαού με την καλοπληρωμένη πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ(ξαπάτησης), υποσχόμενοι τα πάντα. Άνθρωπο ανίκανοι να πάν μπροστά - ενώ το λαχταρούν - αν δεν αποκτήσουν απόλυτη κι ανεξέλεγκτη εξουσία, γιατί μόνο να εξουσιάζουν είναι ικανοί.

         Το συμπέρασμα είναι πως το χαρακτηριστικό του σήμερα είναι ότι το πολιτικό μας σύστημα, η πολιτική μας τάξη αποτελείται  απο ανθρώπους που είτε δε θέλουν, είτε δεν έχουν την δύναμη να δουν. Χρεοκοπημένους.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ...