Το Τέλος της Μεταπολίτευσης

Την αποφράδα ημέρα της 24 Ιουλίου 1974 η βάρβαρη  αριστερά έγινε εξουσία. Κυβερνούσε ο μολιερικός αρχοντοχωριάτης  Καραμανλής Α’, αλλά κυρίαρχη ιδεολογία στη χώρα, δίχως αντίπαλο, δίχως αντιπρόταση, ήταν ένας αναχρονιστικός Μαρξισμός με πλήθος δογματικές αποφύσεις. Όποια κρατική δραστηριότητα ή κοινωνικός θεσμός προσφερόταν για ιδεολογική εκμετάλλευση, στελεχωνόταν με κομματικούς της μεταπρατικής Αριστεράς, αυτονόητα. Η ένταξη στην Αριστερά, στην “Αντιστασιακοί” ΕΠΕ και “Γενιά του Πολυτεχνείου” ΑΕ μεταποιήθηκε σε εφόδιο και προϋπόθεση καριέρας, προβολής, δημοσιότητας, πλουτισμού. Πραγματικές ή επινοημένες περγαμηνές "αντίστασης" στη δικτατορία, αλλά και μόνο η οργανωτική προσχώρηση στις αριστερές "προοδευτικές δυνάμεις" έγιναν το εφαλτήριο για αναρρίχηση σε θώκους πανεπιστημιακούς, σε πόστα εξουσίας στην εκπαίδευση, σε υψηλές διοικητικές ευθύνες σε κάθε σχεδόν πτυχή του δημόσιου τομέα. Η βάρβαρη αριστερά έγινε το καταφύγιο του κάθε ατάλαντου και ανίκανου. Αρκούσε να αυτοπροσδιοριζόσουν αριστερός και αμέσως με το ραβδί της Κίρκης η αριστερά σε μεταμόρφωνε σε ποιητή, λογοτέχνη, πολιτικό, δημοσιογράφο, σκηνοθέτη, καθηγητή και ότι άλλο ήταν το παιδικό απωθημένο του κάθε κομματικού βαστάζου. Η αριστερά έγινε η ζωντανή ενσάρκωση των κτηνωδών ενστίκτων, των καταπιέσμένων παθών, των απραγματοποίητων πόθων.

Η Αριστερά έγινε πρακτική καταλήψεων, απεργιών κοινωνικού κόστους, γκανγκστερικών εκβιασμών, απροκάλυπτης αλαζονικής άρνησης των κανόνων του κοινοβουλευτισμού. Στα πανεπιστήμια, στα σχολειά, σε κάθε έκφανση οργανωμένου πολιτιστικού βίου και πληροφόρησης η Αριστερά είχε επιβάλει την αδυσώπητη δικτατορία των μετριοτήτων που έκαναν καριέρα ως αντάλλαγμα της κομματικής τους υποταγής. Τρέμοντας από λυσσαγμένο φθόνο με ψυχή γεμάτα πλέγματα, που πήραν την μορφή μίσους προς κάθε έννοια δικαίου με τη χολή να ανεβαίνει από το συκώτι και να πανιάζει τα μούτρα της  η αριστερά  δεν προσέφερε τίποτα. Υιοθέτησε,  κάθε συνδικαλιστική μαφία (τύπου ολυμπιακής, τελωνειακών,ΟΛΜΕ, ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ κλπ, η λίστα είναι ατελείωτη) που διεκδικούσε ατομικά συμφέροντα, χωρίς να σκεφτεί πραγματικά τον εργαζόμενο κόσμο των 500€, κατάφερε το τελικό χτύπημα εξουθενώνοντας ηθικά και πολιτικά την χώρα.  

Η Αριστερά έχει αποκοπεί πλέον από το δημιουργικό κομμάτι της Ελλάδας και δεν είναι παρά μία συλλογή από νευρωτικές Σταχτοπούτες και αιώνιους έφηβους. Ένας εμετός ύπαρξης, γεμάτη με αδυναμίες που την εμποδίζουν να ολοκληρώσει την ανάπτυξη της, τυφλωμένο, κολλημένο ανθρωπόμορφο ζώο, επικίνδυνο, χωρίς οίκτο και έλεος μήτε για τον εαυτό της μήτε για τους άλλους γύρω . Έχοντας βαρεθεί τα φραπέ στο Φίλιον στο DaCapo, και το Μπαλταζάρ, την άδεια και μονότονη ζωής στα χρυσά γκέτο και θέλει να ανατρέψει μία κοινωνία που της είχε στερήσει τον οργασμό της δημιουργίας.

Η 6η Μαίου 2012, ημέρα μνήμης που τα στίφη της αριστεράς αλλαλάζοντας  έκαψαν 3 ανθρώπους και ένα αγέννητο,   θα σημάνει το τέλος της μεταπρατικής, παθητικής και μιμητικά μαρξιστικής αριστεράς. Το τέλος της "αριστεράς"  που παρηκμασε, γέρασε, αρτηριοσληρώθηκε και πριν καλά-καλά ωριμάσει, μολυσμένη από μία τεχνική σκέψη είναι κλινικά νεκρή. Μεθυσμένη από την παντοδυναμία της, είχε κυλιστεί με ηδονή μέσα στις "διακριτικές χαρές της μπουρζουαζίας". Ναρκωμένη από τις εύκολες και ενορχηστρωμένες "επιτυχίες" της, αυτοθαυμαζόμενη απο κοσμικά σαλόνια και από επιτηδευμένα φερέφωνα, στο τιμόνι της BMW της περιορίστηκε τελικά στο μηρύκασα και μονότονη επανάληψη ενός μονοδρομικού μαρξιστικού τυφλοσούρτη, συνεχώς διαψευδόμενο από τα γεγονότα, την ιστορία και την πραγματικότητα. Είχε σπασμούς μέσα σε μία φαντασίωση εξουσίας. Τυλίχθηκε στον μύθο της "πάλης των τάξεων", στα αντιδραστικά της όνειρα, στις μεταφυσικές αναφορές της, την θεμελιώδη παρελθοντολογία, ένας συρφετός αξύριστων και κουλτουριάρικο ύφος  που γρατζούναγε την πλήξη του αλλά και την κοινωνική αδικία με χρήση τυφλής βίας που απλά αναπαρήγαγε την κοινωνική αδικία.

Σήμερα μετά 37+1 χρόνια η αριστερά είναι κλινικά νεκρή. Διατηρείται στη ζωή  διασωληνωμένη  με τα λεφτά  των διάφορων κέντρων,  παράκεντρων και παρασυναγωγών και με την μηχανική υποστήριξη των ΜΜΣ(κοταδισμού) για να φέρει σε πέρας την αποστολή που της έχουν αναθέσει, τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων και την μετατροπή του Ελληνα ανθρώπου από υποκείμενο στης ιστορίας σε άψυχο αντικείμενο χωρίς παρελθόν, αβέβαιο παρόν και ακόμη χειρότερο μέλλον. Η Παπαρήγα άφησε τον μποξά της και αγόρασε μοντελάκια, μακιγιαρίστηκε για να φορέσει το μικροαστικό προσωπείο Ο σύντροφος Τσίπρας και  η συμμορία του ουρλιάζοντας “το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει” έκαψαν την Αθήνα τον Δεκέμβρη του 2008 τώρα μονοπωλεί τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) με ωραία λόγια και παχιά. Ο Κουβέλης με δημώδη βλακεία, αφου άδειασε την Ρεπούση, το παιζει καλός καγαθός. Ο Καμμένος αγόρασε αραμπά τον φόρτωσε με ότι βρήκε από ταλαιπωρημένους νεοφιλελεύθερους, κλαψιάριδες πασόκους και τον νέρωνα του Πολυτεχνείου και απολύθηκε να πουλήσει την πραμάτεια του. Οι ένοχοι,κατά τον λόγο του Μωριάκ, έχουν πληθύνει τόσο πολύ, ώστε περνούν για ένοχοι οι αθώοι.

Μετα 37+1 χρόνια ήλθε  ώρα της Χρυσή Αυγής, της Χρυσής Ελπίδας, της Χρυσής Αναγέννησης που υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο. Την 6ην Μαϊου 2012 ήλθε η ώρα της Χρυσής Αυγή. Έχει πρόταση και εκπροσωπεί τους μεροκαματιάρηδες, την φτωχολογιά, την Ελλάδα του αγώνα  που οι οργανωμένες ομάδες των εγκαθέτων των βορείων προαστείων της κλινικά νεκρής αριστεράς, που τις συντηρούν τα ΜΜΣ(κοταδισμού) ,κατέστρεψαν και υποθήκευσαν το μέλλον των παιδιών τους.