Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Ιωάννης Μεταξάς, Αιώνιος 29 Ιανουαριου 1941 ο Ηγέτης Ιωάννης Μεταξάς πέρασε στην αιωνιότητα.

Ιωάννης Μεταξάς, Αιώνιος
29 Ιανουαριου 1941 ο Ηγέτης Ιωάννης Μεταξάς πέρασε στην αιωνιότητα.
Ο χρόνος και το πέρασμά του είναι η δοκιμασία που ο κάθε πολιτικός θα υποχρεωθεί να πέραση ώστε να μετρηθεί το βάθος των αχναριών του στην ιστορία της Ελλάδας.. Ποιός θυμάται τον Πάγκαλο, τον Σοφούλη και τόσους άλλους από δαύτους; Αναρωτήθηκε κανείς πόσα εκατομμύρια έχουν επενδυθεί (βιβλία, άρθρα, συμπόσια κλπ) ώστε να κρατιέται φρέσκια η μνήμη μερικών άλλων (Βενιζέλου, Καραμανλή Α’, άντε και Ανδρέα)  για να μη μπουν στην ανυπαρξία του χρονοντούλαπου της ιστορίας. Πόσα ιδρύματα πρώην πολιτικατζήδων χρηματοδοτούν οι Ελληνες και οι Ελληνίδες για να διατηρείται ζωντανή η μνήμη των διαφόρων ολετήρων του Εθνους που ανακάλυψαν ότι η Κύπρος είναι μακρυά, έκαναν δώρα στον εαυτόν τους, κατέβασαν σημαίες και ευχαρίστησαν.
Ο Ιωάννης Μεταξάς περνάει την δοκιμασία του χρόνου και το πέρασμα του  με άριστα . Σήμερα 77 χρόνια από την 4η Αυγούστου 1936 και 72 χρόνια από τον θάνατό του αφθονούν οι βιογραφίες του, οι περισσότερες συκοφαντικές, υβριστικές και ανόητες γραμμένες από πανεπιστημιακούς, ξυλόσοφους λογάδες, δημόσιους υπαλλήλους που αγωνίζονται για το ψωμάκι τους ή το κρουασάν ελπίζοντας για καμιά θεσούλα επισκέπτη καθηγητή στην Εσπερία και τυμβωρυχόντας στα απορρίμματα των αρχείων συνθέτουν ιστορικά παραμύθια. Αφθονούν τα "περισπούδαστα" άρθρα από πουλημένους κονδυλοφόρους, πλέκτες των αερόλογων και των ανόητων ψάλτες, που προσπαθούν να βγάλουν κανένα τάλιρο με πολύ λογισμό αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση.
Ήτανε, είναι και θα είναι ο μοναδικός πολιτικός που δεν συμβιβάστηκε ποτέ. Δεν άλλαξε τις σκέψεις του, τα πιστεύω του. Δεν προσαρμόστηκε στις ανάγκες της στιγμής ώστε να διευκολύνει την πολιτική του καριέρα. Εξάλλου ο Νικολούδης μου έλεγε ότι πριν αρχίσει η δημοσιογραφική επίθεση της Ιταλίας εναντίον μας, νόμισε χρέος του να ρωτήσει τον Μεταξά μήπως θα 'πρεπε να σκεφθεί να τα φτιάξει με τους Βουλγάρους κάνοντας μερικές παραχωρήσεις (έξοδο στο Αιγαίο). Ο Μεταξάς αγρίεψε: "Όσο είμαι εγώ πρωθυπουργός, δεν παραχωρώ ούτε μία σπιθαμή ελληνικού εδάφους. Αυτά να τα κάνετε εσείς, όταν καθίστε σ' αυτή την καρέκλα."
Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο τόμος Α' 1935-1944 σελ. 33
Πόσοι και ποίοι πολιτικοί της σημερινής Ελλάδας έχουν αυτό το προνόμιο; Κανένας! Τα τελευταία πενήντα χρόνια οι εναγκαλισμοί του χθές εναλλάσσονται με τις ύβρεις του σήμερα και στη μέση ο λαός περιμένει μια καλύτερη μέρα, βλέποντας τα όνειρα του να ποδοπατούνται, τις ελπίδες του να λεηλατούνται στο όνομα της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας που από πολίτευμα έχει μετατραπεί σε ιδεολόγημα. Έχει μετατραπεί στην στυγνότερη μορφή δικτατορίας όπου στον λαό της Ελλάδας επιβάλλονται οι ανεξέλεγχετες παρορμήσεις του αφιονισμένου όχλου. Ενός όχλου που κυριαρχείται από ένστικτα,. τρώει τα ψίχουλα που περισσεύουν από το τραπέζι της κομματικής νομενκλατούρας ήσυχος ασυνείδητος και ευτυχής μη έχοντας γνωρίσει άλλη ευτυχία παρά μόνο την πλάνη της ευτυχίας των reality show. Και μία ναρκισσιστική αριστερά που αυτοαποκαλείται “δημοκρατική” με την πτώση του υπαρκτού, της πνευματικής της πατρίδας, έσπευσε να πνίξει το πένθος μπουκώνοντας το απύλωτο στόμα της με το βιός της Ελλάδας και τις επιδοτήσεις του State Department και του Soros.
Ο Ιωάννης Μεταξάς  ήτανε, είναι και θα παραμείνει  ο μοναδικός πολιτικός που μέσα στην Βουλή, («αυτό το μπορντέλο όπου τριακόσοι μασκαράδες γαμούν τις πολιτικές ελευθερίες του ελληνικού λαού» Μ. Καραγάτση, Τα στερνά του Μίχαλου, σελ. 225), βροντοφώναξε. ΕΓΩ! Αναλαμβάνω τις ευθύνες....και η βουλή υποτάχθηκε. Τα ανθρωπάκια γίνανε χαμηλά-χαμηλά, ισόπεδα, ταπεινά, χώμα-γιοφύρι να γενώ να με πατήσεις άρχοντά μου, δουλοπρεπείς χατζηαβάτηδες και τον ψήφισαν Πρωθυπουργό..και μετά άρχισαν να στριμώχνονται στις πόρτες των ξένων πρεσβειών γλείφοντας τα πόδια των ισχυρών πρακτορεύοντας την Ελλάδα μπας και τους ξαναπαραδόσουν την εξουσία.
Μετά το 1974 οι εκπορνοποιημένοι όχλοι όρμησαν με γερανούς και τσιγκέλια και γκρέμισαν κάθε άγαλμα και κάθε προτομή του. Οι ίδιοι αυτοί συρφετοί μέσα στην υστερία τους περνάνε μπρος από το άγαλμα του Τρούμαν και δεν έχουν τους γεννητικούς αδένες να το ρίξουν δημόσια , με νταϊλίκι και τσαμπουκά στο φώς της ημέρας, όπως έριξαν του Μεταξά. Του Τρούμαν που συν τοις  άλλοις, έκαψε με napalm τους ομοϊδεάτες τους στο Γράμμο... Αλλά τι μπορεί κανείς να περιμένει απο τους δειλούς νταήδες της απελπισίας επιγόνους των καπεταναίων; Τι μπορεί κανείς να περιμένει από του λαϊκούς ηγέτες που ιδρώνουν μπάς και η κόρη ή γιος δεν πάρει την πολυπόθητη υποτροφία για το......ή μιά πρόσκληση στο State Department...Έτσι δεν είναι σύντροφοι .και συντρόφισσeς....;

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Χρυσή Αυγή: το Μέλλον

Χρυσή Αυγή: το Μέλλον

"Τα τελευταία τρία χρόνια, το φαινόμενο της ανοικτά προπαγανδιστικής χρήσης των δημοσκοπήσεων, από τα Μέσα Ενημέρωσης, έλαβε πρωτοφανείς διαστάσεις. Το γεγονός αυτό αποτελεί άλλη μια λυπηρή ελληνική ιδιομορφία. Οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ σε επιχειρήσεις «ψυχολογικού πολέμου» (PSYOPS), για την κατίσχυση στη μάχη των «εντυπώσεων». Στo πλαίσιo του κομματικού «πολέμου» (του κομματικού ανταγωνισμού), δεδομένου και του αυξημένου ρόλου που έχουν καταλάβει στην Ελλάδα τα ΜΜΕ, απέναντι στα κόμματα, ο στόχος είναι διπλός: τόσο η κοινή γνώμη, όσο και το ηθικό των (αντίπαλων) κομματικών στελεχών." Γιαννης Μαυρης (Καθημερινή 19/11/2006)


Οι στρίγκλες πραγματευτούδες της παρακμής..... τρέμουν. Οι μυστικές δημοσκοπήσεις τους έχουν κάνει να χάσουν τον ύπνο τους.
Οι δημόσιοι διανοούμενοι τά έχουν χαμένα «Η διάκριση μεταξύ χρυσαυγιτών και αγανακτισμένου πολίτη έχει πάψει να υφίσταται» Τα Νέα (4/2/2012) . Οι καρικατούρες στο σταυρόλεξο του εθνομηδενισμού χρησιμοποιούν τον όρο “ακροδεξια” για να περιγράψουν τους Έλληνες πατριώτες . Ο όρος από μόνος του είναι απόδειξη της ψυχικής και πνευματικής του οκνηρίας. Είναι ρηχός απόλυτα προπονημένος με διάφορες συνταγές και δόσεις εθνομηδενισμού. Είναι η απελπισία των ίδιων αρθογράφων που δεν έχουν άλλο μέσο να εντυπωσιάσουν και που στερούνται και αυτής της στοιχειώδους ικμάδας προς παραγωγήν πραγματικού έργου. ΄Ενα μεροκάματο βγάζουν. Έχουν πάψει να σκέπτονται με τον εγκέφαλο αλλά με το στομάχι τους, όπου κατά μία ειδεχθή και απορριπτέα θεωρία, εδρεύει η ψυχή του κάθε “προοδευτικού”.

Οι Ελληνες πατριώτες, η ακροδεξιά, η Χρυσή Αυγή αν θέλουν, καρφί δεν μας καίγεται, είναι το σφυρί που βγάζει την σκουριά από την καρίνα του πλοίου Ελλάς. Η Χρυσή Αυγή κτυπάει δυνατά την σαπίλα και τον ήχο του κτυπήματος τον αρπάζει ο αέρας και μας τον αποτελειώνει. Τον ακούνε οι Έλληνες, οι Ελληνίδες τα Ελληνόπουλα, οι ήρωες αγωνιστές της ζωής και αναγαλλίαζουν. Οι Έλληνες πατριώτες, οι χρυσαυγήτες ξύνουν τα μαλάκια που έχουνε κολλήσει στα ύφαλα του πλοίου μας και τρέφονται από τους οχετούς των μυστικών κονδυλίων, τους βόθρους της μίζας, τον δυσώδη βόρβορο της αισχράς εμπάθειας.

Το πλοίο ΕΛΛΆΣ είναι στην ψυχή της Χρυσής Αυγής το αμετακίνητο κέντρο μίας ολόκληρης ύπαρξής. Σε αντίθεση με τους διψασμένους για "ορατότητα" που ρίχνουν στο χαρτί τα σκουπίδια του μεγαλοφυούς μυαλού τους με , απόλυτα "μακντοναλντοποιημένα" άρθρα φασόν, και με τεχνάσματα που χρησιμοποιεί κάθε επιχείρηση που αγωνίζεται για την επιβίωσή της σε μία ιδιαίτερα ανταγωνιστική αγορά. Οι χρυσαυγήτες πατριώτες, λόγω του ότι δεν αγωνίζονται κατά παραγγελία, δεν φοβούνται και μπορούν κατά την περίσταση να είναι τραχύς, ευαίσθητοι οι απόλυτοι. Σε ένα ανελέητο πόλεμο με την άσοφη σοφία των "διαβασμένων" του κοσμοπολιτισμού.

Η αφθονία του λόγου , η δύναμη της έκφρασης, η ανοιχτοματιά, η τόλμη είναι τα πιο φανερά δείγματα του αγώνα των Ελλήνων πατριωτών. Η Χρυσή Αυγή Δίνει φωνή στους Έλληνες που καταρρέουν. "Όλοι οι φονιάδες της ζωής και οι πνίχτες της αλήθειας" τρέμουν!

Ο αγώνας παίρνει απροσμέτρητες διαστάσεις. Είναι δυνατός γεμάτος πάθος καταλυτικός για τους Έλληνες που ψάχνουν να βρουν την χαμένη τους Ζωή. Ο αγώνας για μας τους Έλληνες πατριώτες, δεν είναι πράξη βιοποριστική αλλά σανίδα σωτηρίας που καταφεύγουμε για να γλιτώσουμε από την απελπισία, γιατί αγωνιάμε και πονάμε τον τόπο μας. Βέβαια ο λόγος μας δεν είναι πάντα προσεγμένος όσο θάπρεπε, συμβαίνει να τραυματίζεται, να σκοντάφτει, να αλαφιάζεται αλλά αυτό προέρχεται από την νεανικότητα της ψυχής μας, δείχνει φρεσκάδα, υπάρχει ροδαλότητα. Τι δηλαδή τα φέρετρα της τελειότητας των ιεροφάντων της Νέας Τάξης και του εθνοφοβισμού;

Μέσα στο άγχος και στην μουντάδα μιας χώρας που συνεχώς βομβαρδίζεται από αμετροεπείς λόγους, πρόστυχες πράξεις και πρακτικές, ελάχιστες στιγμές ανάτασης, έστω και σύντομης απομένουν. Πρόκειται για στιγμές που η Χρυσή Αυγή κτυπάει το σφυρί και ο ήχος του ρέει, σφηνώνει στις ψυχές, αντιτάσσεται στα ντεσιμπέλ και στη βρομιά της παρακμής, διαποτίζει συνειδήσεις. Ήχος μεστός και ουσιαστικός που αντιπαραβάλλεται επιτυχώς με τις ιαχές των ημερών μας. Χαρίζει μια νότα αισιοδοξίας και ελπίδας στην ασχήμια της χοντροκομμένης δημοσιογραφίας των εξουσιών. Προτείνει ένα νέο τρόπο παρουσίασης και την βεβαιότητα πως η πολιτική, η ιστορία, τα γεγονότα μας αφορούν ακόμη. Εκεί έξω στην Ελλάδα , στην κυριολεξία , υπάρχει ένας άλλος κόσμος, ίσως όχι αγγελικά πλασμένος αλλά πάντως όμορφος, ένας κόσμος που δίψα για έναν άλλου τύπου αγώνα.

Στις στρίγγλες πραγματευτούδες της διαβολικής τύρβης που εξυμνούν τις παντοειδείς πραγμάτιες της παρακμής και υποταγής του Εθνους θα τους πούμε απλά: Ο,τι βρίσκεται στην ψυχή του Έλληνα ανθρώπου ούτε κατασκευάζεται προχειρολογικώς ούτε γρήγορα, κατ επιταγήν εξαφανίζεται. Η Χρυσή Αυγή δίνει το μεγάλο κάλεσμα. Σήκω πάνω Ελληνα. Ακολούθησε το παράδειγμα της ηρωικής Ελλήνοπούλας του ΕΠΑΛ Ηλιουπουλης που για το “Αιμα, Τιμή, Χρυσή Αύγη” έφαγε 3 ημέρες αποβολή. Αυτή η ελληνοπούλα είναι ο λαός και όχι τα καλοθρεμένα του Αρσακείου Ψυχικού που κατέβηκαν στο Συνταγμα ενάντια στο φασισμό.


Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Ας μιλήσουμε για…human rights

Ας μιλήσουμε για…human rightsMore Sharing Services

Ας μιλήσουμε για…human rights
Ανθρώπινα δικαιώματα. Μια έννοια που στο άκουσμά της κανείς δε μένει ασυγκίνητος. Μια έννοια για την οποία Αγώνες έγιναν και άνθρωποι θυσιάστηκαν. Μια έννοια που αποτέλεσε την αιτία για τη γέννηση κινημάτων και αποτελεί το απόλυτο άλλοθι δικαιολόγησης κάθε σχεδόν ενέργειας, πολλές φορές ακόμη και αυτής που την αντιστρατεύεται. Δυσνόητο; Ας το πάρουμε αλλιώς…
Ήταν ο Τζώνυ από το Τέξας, που μια μέρα άφησε τις αγελάδες και παρουσιάστηκε για να υπηρετήσει στις Ένοπλες Δυνάμεις της Πατρίδας του. Εκεί άκουσε για πρώτη φορά τη φράση “Human Rights”. Του την επανέλαβαν πολλές φορές. “Human Rights”. Την αφομοίωσε. Άρχισε δειλά-δειλά να την προφέρει με τη γνωστή προφορά του τόπου του. “Human Rights, yeah!”, σκέφτηκε. “Είμαι στο σωστό μέρος, στο μέρος που αγαπάνε τον Άνθρωπο και μοχθούν για τα δικαιώματα και την Ελευθερία του.”. Έμαθε να πετά βόμβες,να χρησιμοποιεί τ’ όπλο του. Έγινε και πιλότος! Του ‘κανε εντύπωση που όλα αυτά δεν τα συνόδευαν Εμβατήρια που μιλούσαν για Πατρίδα, Τιμή, Ανδρεία και Πίστη. Παρά μόνο μια φράση…”Human Rights”!
Ο καιρός περνούσε κι ο Τζώνυ ήταν περήφανος. Πρόσφερε το κομμάτι του κι αυτός στο Στρατό της χώρας του και, άρα, και στα δικά της συμφέροντα. Έτσι πίστευε. Και πάνω απ’ όλα; Στα..”Ηuman Rights”! Μια μέρα έμαθε πως η Πατρίδα τον καλεί. Ανέβηκε στο αεροπλάνο του και του ‘πανε ν’ ακολουθήσει το σμήνος. Χάρηκε γιατί είχε έρθει η ώρα να πολεμήσει για αυτά τα “Human Righs” που τόσο είχε αγαπήσει κι ας τον δυσκόλευαν άλλο τόσο να τα προφέρει. Δεν κατάλαβε γιατί έφυγε μακρυά, πολύ μακρυά από τη Γη του και τους ανθρώπους του, αλλά σημασία δεν είχε. Θα πολεμούσε για το υπέρτατο Ιδανικό της εποχής του. Έστω και στην Ασία. Κι ενω αυτά σκεφτότανε, η διαταγή ήρθε : “Fire!”. Έριξε τις βόμβες του και είδε ανθρώπους ν’ ανοίγουν, σπίτια να καίγονται και μανάδες να τρέχουν με τα μωρά τους αγκαλιά. Έμεινε ψύχραιμος. Ήταν ο εχθρός κι η μοίρα του ήταν το τίμημα για τα Δικαιώματά του. Λίγα χρόνια αργότερα τον κάλεσαν και πάλι. Θ’ απελευθέρωνε Λαούς ξανά και θα προστάτευε τα “Human Rights” τους. Ανόρεχτα κάπως πήγε, αλλά έπρεπε να κάνει το Καθήκον του. Και πάλι μακρυά, προς Μέση Ανατολή πέταξε. Και πάλι η ίδια διαταγή ,”Fire!”, διέκοψε τις σκέψεις του. Άδειασε πάλι τις βόμβες του κι είδε νοσοκομεία να γκρεμίζονται, σπίτια να καταρρέουν και πανικόβλητο να τρέχει το Λαό που πήγε ν’ απελευθερώσει.
Αναρωτήθηκε, τότε, “Human Rights;”. Και παρατήρησε πως για ενός λαού μόνο τα δικαιώματα δεν πήγε να πολεμήσει ούτε και να τον απελευθερώσει. Και πως, πολλοί Λαοί που απελευθέρωσε, τύγχαναν εχθροί του.. Θυμήθηκε τότε πως κάποτε διάβασε μια πολύ παλιά εφημερίδα του παππού του, από την εποχή που εκείνος απελευθέρωσε την Ευρώπη. Έγραφε πως ένας λαός ξεκίνησε πόλεμο με τα dollars του ενάντια σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Δε θυμόταν τη χώρα, στην ιστορία πότε δεν ήταν καλός. Άλλωστε τη σημασία είχε; Άλλη μια χώρα στις πολλές που η Πατρίδα του απελευθέρωσε, προστατεύοντας τα “Human Rights” του Λαού της. Θυμόταν όμως πώς ήταν ο ίδιος λαός. Τι σύμπτωση! Κάποιος περίεργος του ‘χε πει να μην πιστέψει αν ακούσει πως κι ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας ανήκε στον ίδιο λαό! Τον πίστεψε, φαινότανε καλός αν και κάπνιζε χόρτο και είχε εμφάνιση πολύ ατημέλλητη. “Ανθρωπιστής” του συστήθηκε και “πασιφιστής”! Τον πέτυχε, μάλιστα, με πλακάτ σε κάποια διαδήλωση που ζητούσε από την Κυβέρνηση την Ελευθερία ενός μακρινού Λαού και την αποστολή Στρατού της Πατρίδας του για την προστασία των “Human Rights” του! Είχε χαρεί τότε ο Τζώνυ, είχε χαρεί γιατί κι ο τραπεζίτης του συμφωνούσε σ’ αυτό! Έβλεπε όλους αυτούς τους τόσο διαφορετικούς συμπολίτες του -τραπεζίτες, ειρηνιστες, υπουργούς, ανθρωπιστές- να ξεχνούν τις διαφορές τους και να ενώνονται στ’ όνομα της προστασίας των “Human Rights” με τρόπο τόσο αλτρουιστικά ιδεαλιστικό, που να μη διστάζουν να θυσιάσουν ζωές συμπατριωτών τους χωρίς κανένα συμφέρον για τους ίδιους, παρά μόνο για ένα Ιδανικό! Τα “Human Rights”!Κι ο Τζώνυ πολέμησε ξανά και ξανά.. Έκαψε αναθρώπους, ισοπέδωσε πόλεις και πρόσφερε Εθνικές Ελευθερίες στους εξουσιαστές της Πατρίδας του, έτσι, για να προσφέρουν στους Λαούς…”Freedom, Democracy and Human Rights”. Καμιά φορά αναρωτιότανε ο Τζώνυ.. Πώς γίνεται να πολεμά για την Πατρίδα του τόσο μακρυά απ’ αυτήν; Κι αν αυτό γίνεται για χάρη των “Human Rights”, πως τα υπερασπίζεται καίγοντας ζωντανούς αυτούς που τους αφορούν; Και γιατί όλοι οι “τόσο διαφορετικοί” αυτοί τύποι να συμφωνούν στην προστασία αυτών των “Human Rights”;
Και θέλησε να λύσει τις απορίες του. Άρχισε να διαβάζει. Έμαθε πως κάπου στα Βαλκάνια, σε μια περιοχή που τη λέγανε Κόσοβο, η Πατρίδα του σκότωσε κόσμο πολύ για τα “Human Rights”. To ίδιο έκανε πριν χρόνια και στο Βιετνάμ. Το ίδιο και στη Βαγδάτη, έτσι δε λέγανε τη Γη που απελευθέρωσε κι ο ίδιος; Έμαθε πως “Human Right” είναι το δικαίωνα στο γάμο των ομοφυλόφιλων και στην υιοθεσία, όχι όμως των ετεροφυλόφιλων να διατηρήσουν τον Πολιτισμό τους και των παιδιών να μεγαλώσουν σ’ ένα κόσμο με υγιείς εικόνες. “Human Right” είναι σε κάποια μέρη η χρήση ναρκωτικών, “Human Right” αρκετά προσοδοφόρο για κάποιους. Για τους υπερασπιστές τους.. “Human Right” είναι στην Ευρώπη η εγκατάσταση μαύρων, κίτρινων και άλλων δύστυχων ανθρώπων, που φύγανε από τις Πατρίδες τους ίσως λόγω των “Human Rights” τους, αλλά όχι και το δικαίωμα των γηγενών Ευρωπαίων, Λευκών στην όψη, να ζουν ήρεμα, ειρηνικά και με τον Πολιτισμό τους στις Πατρίδες τους. “Human Right” είναι, στο σύστημα που συνοδεύει το “Human Rights and Democracy”, το δικαίωμα του καπιταλιστή να μεταφέρει τις επιχειρήσεις του σε χώρες μακρινές, όπου 10χρονα αγοράκια, αφού ικανοποιήσουν σε αυτά τις ανώμαλες ορέξεις του, δουλεύουν ώρες ατέλειωτες για ένα κομμάτι ψωμί. Αλλού, πάλι, ακόμη και η Ιθαγένεια είναι “Human Right”. Κι ο Τζώνυ άρχισε να καταλαβαίνει…
Πως στον κόσμο τούτο, ό,τι απάνθρωπο κι αντιανθρώπινο περιβάλλεται το μανδύα του ανθρωπιστικού. Πως αυτό το, διαολεμένο, “Human Right” δεν είναι παρά μόνο το ισχυρότερο όπλο των “εκλεκτών” της εποχής του. Το όπλο με το οποίο αυτοί θανατώνουν την Ελευθερία, την Ομορφία, το Δίκαιο της Φύσης, τον Άνθρωπο… Κι άρχισε να τρέχει σαν τρελός, να κλαίει να καταριέται τον εαυτό του που δεν κατάλαβε πως δίκιο είχε το στόμα του που δε μπορούσε, ή μάλλον δεν ήθελε, να προφέρει αυτή τη φράση. Μίλησε στους ανθρώπους του και σε άλλους πολλούς. Μάταιος κόπος. Αυτός ήταν πλέον "παράξενος". Και, δυστυχώς γι' αυτόν, Αληθινός Παράξενος. Οι άλλοι; Ρομπότ ρυθμισμένα από μια μηχανή απάνθρωπη, ζωντανοί-νεκροί, ζόμπι που με ρυθμό ανατριχιαστικό επαναλάμβαναν "Human Rights". Είπε να φύγει ένα ταξίδι στη Γη των προγόνων του, στη Ευρώπη. Πήγε στη Γαλλία. Το ίδιο. Μόνο ο Jean τον κατάλαβε. Και φύγανε μαζί στη Γη των Τευτόνων. Μόνο ο Jan ήταν ζωντανός. Όλοι μαζί κατέβηκαν στην Πόλη της Παλλάδος. Όπου μονάχα ένας Γιάννης είχε μείνει όρθιος. Τον βρήκαν χαράματα κάτω από την Ακρόπολη. Και πήγανε κι αλλού κι αλλού.. Παντού το ίδιο. Λίγοι οι Ζωντανοί. Και δώσαν έναν όρκο, αυτοί οι λίγοι, οι παράξενοι, οι απ' τους πολλούς κυνηγημένοι κι απ' την Ιστορία των "εκλεκτών" καταραμένοι. Να Πολεμήσουν για το Δίκαιο. Που δεν περνά δίπλα, αλλά πάνω απ' τα "Human Rights". Και μ' ένα στόμα είπανε "Απέναντι στον κόσμο τους, οι Ιδέες μας. Απέναντι στις Ιδέες μας, τα 'Human Rights" τους. Μαζί μας; Όσοι ζωντανοί!". Γιατί οι υπόλοιποι δεν είναι μόνο δειλοί, αλλά και ηλίθιοι..
Ηλίας Σταύρου

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Παπαδημούλης: “Η μεγάλη δημοκρατική παράταξη”

Παπαδημούλης: “Η μεγάλη δημοκρατική παράταξη”

Ο επαγγελματίας αριστερός Παπαδημούλης στην βουλή σε αντιπαράθεση με τον Βορίδη με άφθονη οίηση μας είπε για την “μεγάλη δημοκρατική παράταξη” Αλλά τι είναι αυτό το πράγμα που τον τελευταίο καιρό, σαν τα γραμμόφωνα που τα κουρδίζουν, οι άνθρωποι της περιορισμένης βλακείας, των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, οι διάφορες τσούλες της πολιτικής μηρυκάζουν σαν τα κατσίκια: "Η  Δημοκρατική Παράταξη"; Οι γελοίοι σαλτιμπάγκοι διψασμένοι για εξουσία και κονόμα έχουν πάρει το όνομα της Δημοκρατίας και το έχουν μετατρέψει σε κούφιο, κενό σύνθημα. Εκείνο που έχει ανάγκη ψυχοθεραπείας είναι η μανία των συντρόφων και των συντροφισσών να αντιπροσωπεύουν μονοπωλιακά την δημοκρατία και τους Έλληνες. Οι άλλοι που δεν έχουν τις πολιτικές τους ιδέες, μοιάζουν να είναι για δαύτους από άλλο ανέκδοτο. Καθαρά ψυχολογία πανικού τελειωμένων ανθρώπων. Αλλά τέλος πάντων ας του απαλλάξουμε από τις παραπάνω κατηγορίες έστω και λόγω αμφιβολιών και ας εξετάσουμε τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα αυτός ο συρφετός που με άφθονη οίηση αυτοαποκαλείται "Δημοκρατική παράταξη".
Η Ελλάδα πήρε μια γεύση του τι εστί “δημοκρατική παράταξη” όταν το "Κίνημα" ΄κύριος εκφραστής της και με σύνθημα "ο λαός στην εξουσία" ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας. . Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έζησαν ένα έμπρακτο συλλογικό παραλήρημα. Πουλώντας το παραμύθι της δημοκρατίας πολλοί ανίκανοι για τον επιστημονικό ή επαγγελματικό στίβο, προσκολλήθηκαν σε συνδικαλιστικές οργανώσεις ή σε κομματικές νεολαίες και έφθασαν σε υπουργικές καρέκλες λανσάροντας πίστη σε κάτι που πότε δεν πίστεψαν. Άνθρωποι που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους ΄ξαφνικά εκτοξεύθηκαν στην κορυφή και άλλοι από την φτώχεια και την ανέχεια, ανέχεια που ανάγκαζε τις γυναίκες τους να κάνουν baby sitting, στο όνομα της "δημοκρατικής παράταξης" βρέθηκαν να κατοικούν σε ανάκτορα τίγκα στο μάρμαρο.
Για μία εικοσαετία τα προσόντα για την κατάληψη κάποιας θέσης μετρίοντουσαν με τους πόντους, μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό, τις αφίσες που είχε κολλήσει. Η μεγάλη “δημοκρατική παράταξη” ήξερε να αμοιβει τους ανθρώπους της. Κολακέψε ό,τι πιο εγωκεντρικό και ευτελές έχει ο Nεοέλληνας μέσα του, εκμεταλλεύτηκε την ανασφάλεια, την απαιδευσιά, την ιταμότητα, να καταξιώσει την ηδονοθηρία, την καταναλωτική βουλιμία. Aλλά σφραγίδα στον ψυχισμό ανεξάλειπτη άφησε κυρίως η γεύση της εξουσίας, η αίσθηση της εξόδου από την ανωνυμία και το περιθώριο, η ηδονή να είσαι επιτέλους «κάποιος». Αρκούσε το περιβραχιόνιο της περιφρούρησης για να αποκτήσεις πρόσωπο και να βγεις από την κοινωνική αχρωμία. Αυτοί οι κάποιοι εγκαταστάθηκαν σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου. Aυτοί έκριναν για όλα, αυτοί αποφάσιζαν. Διόριζαν, απόλυαν, έκαναν προαγωγές και μεταθέσεις, μοίραζαν επιχορηγήσεις και δάνεια. Kαταλύθηκε κάθε κρατική ιεραρχία. Για χρόνια η Ελλάδα είχε παραδοθεί στους σκοταδιστές, στους τραμπούκους, στους λυμεώνες  της “δημοκρατικής παράταξης”.
Σε κάθε πόλη, χωριό, γειτονιά αλλά και σε σωματεία, συλλόγους, «πνευματικά ιδρύματα», εφημερίδες , είχαν απλωθεί τα αναρίθμητα πλοκάμια του πνιγερού κομματισμού της δημοκρατικής παράταξης . H στράτευση ήταν (κατά κανόνα) με το αζημίωτο. Ασήμαντοι ρυπαροί και τρισάθλιοι ξαφνικά έγιναν πάμπλουτοι. Κοιμήθηκαν σκατατζίδες και ξύπνησαν πάμπλουτοι. Σε κάθε χωριό, σε κάθε συνοικία ο καθένας μας γνωρίζει έναν Χ που από την μία στιγμή στην άλλη βρέθηκε με ξενοδοχεία, πολυτελείς κατοικίες, κότερα, παιδιά να σπουδάζουν στην Εσπερία και το κυριότερο πρώτο τραπέζι πίστας στα σκυλάδικα πολυτελείας. Και ο κοσμάκης έτρωγε ότι περίσσευε και έλεγε και ευχαριστώ! Η “δημοκρατική παραταξη” πορνομανιακά κατέστρεψε κάθε έκφραση δημιουργίας, επέβαλε στην Ελλάδα μία άνευ προηγουμένου απολυταρχία. Εξευτέλισε κάθε έννοια λόγου, έργου και πράξης. στο όνομα της “δημοκρατίας που επανήλθεν στην κοιτίδα της”. Αντικατέστησε το πνεύμα με συνθηματολογία της δεκάρας. Και είναι,  ίσως, η πρώτη φορά  χρόνια στην ιστορία της Ελλάδας που η λεγόμενη “δημοκρατική παράταξη”  με τον μανδύα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού  συσσώρευσε τόσα σκουπίδια. Το αποτέλεσμα αυτής της προοδευτικής και εκσυγχρονιστική επέλασης ήταν η δημιουργία  πραγματικού αισθητικού, ηθικού και πολιτικού χάους, ο θρίαμβος της ασυνειδησίας και της ασυδοσίας, και ο βαρύτατος τραυματισμός της πολιτικής αισθητικής των υποταγμένων Ελλήνων χωρίς κανένα αντιστάθμισμα
Τώρα όμως η προοδευτική και εκσυγχρονιστή “δημοκρατική παράταξη” προκαλεί ένα ασυγκράτητο χασμουρητό, η δε κανθαριδίνη της   ενδιαφέρει μόνο τους ανώριμους και τους ανίκανους, το λούμπεν (τσογλαναρία στην μαρξιστική) του Ψυχικού, της Πολιτείας, της Εκάλης που βαρέθηκε το αποστειρωμένο περιβάλλον των ιδιωτικών σχολείων και τις βουτιές στην πισίνα και κατεβαίνει στα Εξάρχεια να ρίξει καμιά μολότοφ ή συγκεκριμένα ποσά βίας για να γεμίσει την άδεια του ζωή.
Η “δημοκρατική παράταξη”,  αφού διαγούμισε τον πλούτο της χώρας την έκαψε  τον Δεκέμβρη του 2008. Μία βόλτα στις εφημερίδες του τότε, ας είναι καλά το Διαδίκτυο, θα μας δείξει όλο το μυστικιστικό μίσος που κρύβει μέσα της “η παράταξης”, αυτό το συνονθύλευμα ελαττωματικών όντων, κατά των Ελλήνων.
Καλή η προσπάθεια Παπαδημούλη μου. αλλά θα μείνει προσπάθεια. Οι Έλληνες κατάλαβαν και τα καλλίτερα έρχονται......Αν δεν φας στο πετσί σου το χειρότερο δεν θα μπορέσεις ποτέ  να εκτιμήσεις το καλλίτερο . Η “δημοκρατική παράταξη” κατέστρεψε, έφαγε, διαγούμισε, λεηλάτησε. Έφτασε το τέλος της.

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Ένας “ήσυχος Αμερικανός” στο Crash



Ο Τράγκας φιλοξένησε στο Crash του Δεκεμβρίου 2012 τον ήσυχο Αμερικανό κύριο Μπρέιντι Κίσλινγκ, darling των ελληνικών ΜΜΕ(ξαπάτησης). Ο κύριος αυτός δεν παρέλειψε να βυσσοδομήσει κατά των ελληνοψυχων της Χρυσής Αυγής.  Να του θυμίσουμε, έτσι για την ιστορία.  Η ελληνική "νύχτα των κρυστάλλων" τον Δεκέμβρη 2008, όπως έγραφε τότε στην Καθημερινή 14/12/2008 ήταν έργο της αριστεράς που για να τιμωρήσει τον Καραμανλή και να εμποδίσει την ελληνο-ρωσική προσέγγιση ξεχαλινομένη, καλά συντονισμένη και με πλήρη κάλυψη από την ντόπια πέμπτη φάλαγγα πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων και λοιπών παρακεντέδων κατέστρεψε και λεηλάτησε το βιός και τα μικρομάγαζα των Ελλήνων σε μία πορτοκαλί εξέγερση. Κίσλινγκ NOC it Off (NOC: non official cover).  

Ξαναδιάβασα το ομώνυμο μυθιστόρημα του Γκράχαμ Γκριν. Βιετνάμ, δεκαετία του '50, τότε εμφανίζεται ένας νεαρός, ευγενικός ήσυχος Αμερικανός, ο Πάιλ. Είναι ιδεαλιστής, ηθικολόγος, φανατικός οπαδός του καλού και αδιάλλακτος εχθρός του κακού
Προϊόντος του χρόνου δεν αργεί να αποκαλυφθεί ότι ο Πάιλ, με πρόσχημα τη θέση του στην υπηρεσία αμερικανικής βοήθειας,μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση, είναι στην πραγματικότητα πράκτορας των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, Non Official Cover θα λέγαμε σήμερα,που προσπαθεί να υπονομεύσει τη γαλλική κυριαρχία στην περιοχή ώστε το Βιετνάμ να περιέλθει σταδιακά υπό αμερικανική επιρροή - την αποκαλούμενη Τρίτη Δύναμη, τρίτο πόλο ανάμεσα στις αποικιοκρατικές δυνάμεις και στους κομμουνιστές. Αυτός ο καλός, ο ήσυχος Αμερικανός δεν διστάζει να οργανώσει μια τρομοκρατική βομβιστική επίθεση στην καρδιά της Σαϊγκόν με πολλά θύματα, ανάμεσά τους και παιδιά.

Είναι αλήθεια ότι η σημερινή πολιτική συγκυρία  ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, ο συρφετός των λεκέδων, το συνονθύλευμα των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που προσπαθούν με άφθονο χρήμα να επιβάλλουν στο κόσμο την Νέα τάξη - προσδίδει στον Ήσυχο Αμερικανό έναν χαρακτήρα εξαιρετικά επίκαιρο και προφητικό, μια και έχουν έρθει ξανά στο προσκήνιο ορισμένα ιδεολογικά σχήματα που είχαν πια αρχίσει να θεωρούνται απλοϊκά: ο γεμάτος καλές προθέσεις και παιδιάστικη αφέλεια Αμερικανός που υποκινεί τυφλές βομβιστικές επιθέσεις, χρηματοδοτεί και ταΐζει κάθε πανεπιστημιακό απόβλητο, προκαλεί πορτοκαλιές εξεγέρσεις, οργανώνει συμμαχίεςμε αμφιλεγόμενους ηγέτες με σκοπό να επικρατήσει το Καλό και η δημοκρατία·

Στην Ελλάδα του σήμερα, ο ήσυχος Αμερικανός θα μπορούσε να είναι ο κύριος Μπρέιντι Κίσλινγκ αστέρι της Αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, όπου υπηρέτησε σαν πολιτικός σύμβουλος και συνεργάστηκε άριστα με την κυρία Πλέιμ Γουίλσον. Κατά την πρώτη του θητεία στην Αθήνα το 1990, ο κύριος αυτός υπήρξε ο συντάκτης της ετήσιας έκθεσης του State Department για τις μειονότητες στην Ελλάδα. Αυτός είχε εκπονήσει το συκοφαντικό κείμενο που παρουσίαζε την Ελλάδα σαν κόλαση για τις μειονότητες και έκαμνε λόγο για πρώτη φορά περί υπάρξεως σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια,το κείμενο Κίσλινγκ υποδεικνύει την αυτοκατάργηση μας για να λυτρωθούν οι μειονότητες από την καταπίεση του ανελέητου ελληνικού κράτους! Προφανώς, σε περίπτωση που δεν θα ενδώσουμε, θ' αναλάβουν την προστασία των "μειονοτήτων" οι πονόψυχοι της Ουάσιγκτον.Είναι η νέα μέθοδος πίεσης στις κυβερνήσεις των χωρών για να υποταχθούν στα σχέδια της Νέας Τάξης "η μαζί μας ή εναντίον μας, και καλύτερα μαζί μας γιατί οι μειονότητες που κατασκευάζουμε θα σας φάνε".

Με την έναρξη του πολέμου στο Ιράκ υπέβαλε την "παραίτηση του"-ήτανε ένα καμένο χαρτί πλέον ως αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής, τον ήξεραν όλοι. Παρεδωσε το “μαύρο διαβατήριο” και αυτομάτως έγινε η darling προσωπικότητα των ελληνικών ΜΜΣ(κοδαδισμού). Η ντόπια νεοταξίτικη φράκτΣΙΑ τον ανακήρυξε σε ήρωα, Παπαχελάς, Μιχας, Κουλουμπής, οι Ιοί τη γρίπης συναγωνιζόντουσαν ποιος θα του πάρει συνέντευξη και θα τον παρουσιάσει στους Έλληνες σαν τον γνήσιο Αμερικανό πατριώτη, τίτλο τον όποιο αρνούνται και χλευάζουν όταν πρόκειται για Έλληνες πατριώτες. "Αμερικανός με συνείδηση" έτσι τον παρουσίαζαν οι ντόπιοι ιθαγενείς ομοτράπεζοι του. Ας γελάσω. Αν είχε συνείδηση, πώς άντεχε τόσα χρόνια να εξανδραποδίζει λαούς; Άλλωστε έγινε γρήγορα γνωστό τι κουμάσι είναι: το 1992 πίεζε για να επέμβει η Αμερική στη Βοσνία, με το πρόσχημα ότι γινόταν γενοκτονία των μουσουλμάνων. Μέρος του σχεδίου για τη διάλυση του κράτους των  Σέρβων ήσαν όλα αυτά.

Μετά "την παραίτησή του", αποφάσισε να παραμείνει στην Ελλάδα, θα του αρέσει το ουζάκι, οι παραλίες και τα μεζεδάκια τίποτα το μεμπτόν.

Ο ήσυχος αυτός Αμερικανός , διαφώνησε με την κυβέρνηση του και καρφί δεν μας καίγεται. Παραμένει όμως στην Ελλάδα. Παριστάνει τον ειρηνιστή, τον άνθρωπο που ανησυχεί πως η πατρίδα του τινάζει στον αέρα «το ευρύτερο και πλέον αποτελεσματικό δίκτυο διεθνών σχέσεων που γνώρισε ποτέ ο κόσμος». Και μόνο ότι ονομάζει έτσι την υπάρχουσα κατάσταση όπου η Αμερική κάνει ό,τι θέλει και προσποιείται ότι ζητεί την άδεια του ΟΗΕ μας δείχνει τι κουμάσι είναι. Συνεχίζει να δραστηριοποιείται προς ολοκλήρωση της αποστολής του την υποταγή της πατρίδας μας στα κελεύσματα της Νέας Τάξης, υποδεικνύοντας μας επανεξέταση, όχι μόνο της Ιστορίας μας αλλά και της... μυθολογίας μας!

Στο βιβλίο του "Μαθήματα Διπλωματίας" ούτε λίγο ούτε πολύ αποκαλεί τον Μέγα Αλέξανδρο " Ο ομιλών την Ελληνική Μακεδόνας πολεμιστής". Με λίγα λόγια αμφισβητεί την ελληνικότητα του Αλεξάνδρου και μπορεί οι Σκοπιανοί να έχουν και δίκιο. Αλλά αν απλά μιλούσε ελληνικά δεν μας λέει ο κύριος Ήσυχος Αμερικανός τι γλώσσα μίλαγε με τον πατέρα του και την μάνα του.

Το κατάπτυστο βιβλίο ιστορίας του State Department το θεώρησε πράγματι καλό και θα προωθούσε την συναδέλφωση λαών και καλό για Business: "οι Έλληνες επιχειρηματίες ξέρουν".

Έγραψε επιστολή στην κυρία Clinton βυσσοδομώντας κατά του Ελληνοαμερικανού πατριώτη Κρίς Σπύρου. Το σφάλμα του κυρίου Σπύρου
χρησιμοποιεί τα λεφτά για τον αγώνα της Ελλάδας και δημιούργησε ένα οργανισμό με στόχο και σκοπό να ξανά λειτουργήσει ο ναός τής Αγίας Σοφίας.

Και το τελευταίο οι Έλληνες πατριώτες είναι γελοίοι (allowing the local nationalists to sound ridiculous through his excellent choice of quotations) όπως έγραψε στο Amazon.com παρουσιάζοντας το βιβλίο του δικού μας παιδιού John Stefanidis, της παρέας του Γόντικα στο Princeton που δεν χάνουν ευκαιρία να βυσσοδωμίσουν κατά της Ελλάδας