Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Έθνος, εθνική κυριαρχία, εθνική αξιοπρέπεια.....





Η αριστερόστροφη προοδευτικάντζα του ΣΥΡΙΖΑ και οι ανεξάρτητοι ουραγοί της βγήκε στο κάγκελο ουρλιάζοντας για εθνική αξιοπρέπεια και διάφορες άλλες παρλαπίπες. Οι “Γραικύλοι της σήμερον” τώρα θυμήθηκαν την εθνική κυριαρχία,  το έθνος, την εθνική αξιοπρέπεια επειδή έτσι είπαν οι image makers του συντρόφου Τσίπρα και των άλλων προοδευτικών ολετήρων. Οι άνευ όρων ζηλωτές του “αντι εθνικισμού” της “πολυπολιτισμικότητας” και της “προοδευτικότητας” που αναγόρευαν τις ιδεοληψίες τους σε φετίχ ενάντια και κόντρα στις έννοιες του έθνους και της πατρίδας, ξαφνικά και απο το πουθενα σε μία απελπισμένη προσπάθεια  να χειραγωγήσουν τους Έλληνες θυμήθηκαν την λέξη Εθνος και ανερυθρίαστα  κλείνουν το μάτι στους ταλαιπωρημένους Έλληνες.

Οι Έλληνες δεν ξεχνάνε ότι:

Για 40 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα μιλάνε για εθνική αξιοπρέπεια  λοιδορούσαν όποιον τόλμαγε να μιλήσει για Έθνος, πατρίδα, αγώνες, Μακεδονία.

Για 40 χρόνια οι ίδιοι ανθρωποι που σήμερα μιλάνε για εθνική αξιοπρέπεια  γαλούχησαν την ελληνική νεολαία  να μισεί την πατρίδα, να καίει την σημαία, και να φτύνει την έννοια του Έθνους.

Για 40 χρόνια όποιος μιλούσε για ελληνισμό και τις αξίες του, για θρησκεία, πατρίδα οι διάφοροι σύντροφοι και συντρόφισσες, τα Botox των ΜΜΕ(ξαπάτησης) του προοδευτισμού, και οι πανεπιστημιακοί υπαλληλίσκοι τον χλεύαζαν, τον αποκαλούσαν ακροδεξιό, χρησαυγίτη, εθνικιστή και ότι άλλο μπορούσε να κατεβάσει ο συφιλιδικός και κατευθυνόμενος εγκέφαλός τους.

Για 40 χρόνια ανέξοδο διαπιστευτήριο αναρρίχησης στις εκπαιδευτικές βαθμίδες των πανεπιστημίων ήταν η αφιλοπατρία, το μένος κατα της Εκκλησίας, η αναμάσηση της πολυπολιτισμικής μπούρδας. Οι νατοκεμαλικές συμμορίες μαίνονταν ότι οι η ιστορία, η ποτισμένη με αίμα και δάκρυα, είναι μία συνεχής συλλογική πλάνη, μια κοινωνική συνείδηση κίβδηλη.

Όλοι αυτοί που σήμερα ωρύονται για εθνική αξιοπρέπεια είναι οι ίδιοι σκατζόχηροι που στάζοντας δηλητήριο απο την μύτη τους αγωνίζονταν να μεταβάλλουν τους Έλληνες από ιστορικό Έθνος σε μάζα καταναλωτικών ηιλιθίων. Παρουσίαζαν το έθνος σαν μία φανταστική ομάδα που με την πλήρη ομοιότητα των μελών της καταλήγει σε μία ιδεολογική κατασκευή που ναρκοθετεί τον ατομισμό και απορρίπτει τις ατομικές ιδιότητες.

Η λέξη Έθνος ήταν απαγορευμένη. Ακόμη  το να την ξεστομίσεις ήταν αρκετό να σε ονομάσουν “καραγκιόζη με γκρά” “Ελληνάρα”, “Εθνικί”.   Σήμερα όλο αυτό το συνονθύλευμα των ελαττωματικών όντων που ακούει στο όνομα αριστερά και οι διάφοροι δήθεν ανεξάρτητοι ουραγοί της  βγαίνει και μιλάει για εθνική αξιορέπεια, εθνική κυριαρχία και την απώλεια της. Το ίδιο αυτό συνονθύλευμα  αδιαφόρησε έκανε την πάπια, μάλιστα μπορεί και να το βόλευε, όταν το State Department χρηματοδοτούσε το βιβλίο της Ρεπούση. Αυτό δεν ήταν  απώλεια εθνικής κυριαρχίας; Δεν ήταν πολιτιστική επέμβαση στην αλλοίωση και το ξανα γράψιμο της Ιστορίας του Έθνους;

Η εφημερίδα Παρακευή+13 (15/4/11) παρουσίασε μια άριστα τεκμηριωμένη μελέτη πώς το ΝΑΤΟ υποδεικνύει: “Έτσι να διδάσκεται  το παρελθόν σας”. Η αριστερά και οι διάφορες συμμορίες της  έκαναν το κορόιδο.  Βγάλανε τον σκασμό. Που ήταν τότε ο σύντροφός Τσίπρας που ξαφνικά ανακάλυψε και πρόσθεσε στο  λεξιλόγιο του την λέξη Έθνος. Λέξη που πριν από λίγο καιρό του προκαλούσε αλλεργία.

Δεν είδαμε καμία επερώτηση από το μέρος αυτών που τώρα κόπτονται για την Εθνική κυριαρχία  για τα λεφτά που σκορπάει απλόχερα το ΝΑΤΟ οι διάφοροι οργανισμοί, και οι ΜΚΟ για το άλλαγμα των φώτων της ελληνικής ιστορίας ώστε οι δύστροποι Έλληνες να ξεχάσουν το παρελθόν τους και να γίνουν δουλοπάροικοι της Νέας Τάξης. Μαλιστα ο Τσίπρας έβαλε  στου συνδυασμούς του πολιτικού του μορφώματος και τον Τρεμοπουλο γνήσιο υπάλληλο της Νέας Τάξης που στο όνομα της πολυπολιτισμικότητας, της παγκοσμιοποιησης  δούλεψε να μαράνει το εθνικό συναίσθημα των Ελλήνων. Ο κύριος Καμμένος κοίταζε αλλού....

Όλοι αυτοί μεροκαματιάρηδες δημοσιογράφοι, μεροκαματιάρηδες πανεπιστημιακοί, μεροκαματιάρηδες σχολιαστές, μεροκαματιάρηδες δημόσιοι διανοούμενοι  που υπερασπίστηκαν με πάθος το βίβλιο αίσχος της Ρεπούση- με το ίδιο πάθος είχαν υποστηρίξει το σχέδιο Ανάν - έρχονται σήμερα και βάζουν στο στόμα τους την λέξη Εθνος. Οι τραμπούκοι γραικύλοι καρπάζωναν όποιον τόλμαγε να βγεί μπροστά τους. Με τσαμπουκά, τον πιό Νεάντερταλ αντιελληνισμό του δρόμου, στο όνομα της επιστημονικής ουδετερότητας σιδέρωναν την έννοια του έθνους,  ξεγύμνωναν  τους Έλληνες από την εθνική τους ενδυμασία για να μπουν στα μπαούλα της νέας τάξης σαν ουδέτερο βρακί. Πρότειναν έναν ελληνισμό με μικρό έψιλον απαλλαγμένο από γεωγραφικά, βιολογικά, εθνικά και γλωσσικά χρακτηριστικά. Για να βγάλουν το ψωμί τους καταργούσαν τον ελληνισμό. Ελληνικό έθνος μέχρι χθές δε υπήρχε και αν υπήρχε κακώς υφίστατο, τέτοιο φρούτο ήταν ενοχλητικό, ένα μυγόχεσμα στο βορινό παραθύρι στο χωριό του παππού τους, μια κουτσουλιά που επιμένει να γράφει ελληνικά, να μιλάει ελληνικά, να σκέπτεται ελληνικά και να διεκδικεί μοίρα στον κόσμο.

“Ο εθνικισμός, αυτή η βασανιστική εμμονή στο εθνικό Πράγμα” (Ρένα Δούρου, η Απόλαυση του Εθνικισμού, 2007, σελ 16). Είναι μία απο τις πολλές και επίμονες προσπάθειες να ταυτισθεί ο Πατριωτισμός με τον εθνικισμό, τον σωβινισμό, τον ρατσισμό, την μισαλοδοξία. Κάθε αυτονόητη, ακόμη και η μετριοπαθέστατη, άποψη για την υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας και την αντιμετώπηση ξένης επιβουλής συκοφαντείται ως “εθνικιστική υστερία” και αντιπροτείνεται ο “διάλογος” για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ο κατευνασμός....αναγνωρίζοντας  τα “αιτήματα και διεκδικήσεις” των Μογγόλων της Τουρκίας.

Νάτοι τώρα! Οι θρασύτατοι μεταμοντέρνοι λαπάδες, τα χαμαντράκια και οι χαμούρες του Soros, του State Department, του  NATO που αναρριχήθηκαν, τίς οίδε με ποιές διασυνδέσεις,  για να αποδομήσουν, πλημμυρισμένοι με εκατομμύρια δολάρια προπαγάνδας, την περιπέτεια του ελληνισμού στην ιστορία και τα ιστορικά μας συμφραζόμενα, να μιλάνε για Έθνος, εθνική ανεξάρτησία, εθνική αξιοπρέπεια.

Νομίζουν όλα αυτά τα νανάκια ότι μηρυκάζοντας την λέξη έθνος θα κάνουν τους ιστορικά παρόντες, τους πολιτιστικά αυτόνομους Έλληνες να ξεχάσουν ότι για χρόνια μας λέγαν ότι η ελληνικότητα ήταν απερίφραστα ένα ιδεολόγημα που εγκλείει ένα είδος ιδεοληπτικής νεύρωσης. Έχουν την εντύπωση ότι με την διγλωσσία των μαθητευόμενων μάγων, την ταχυφλεγή ρητορική τους, θα παγιδεύσουν τους Έλληνες.  Απέναντι σε μία τέτοια ιδεοληπτική  στρατηγική των προοδευτικών τραμπούκων οι Έλληνες θα γελάσουν και θα τραβήξουν τον δρόμο της τιμής και της αξίας για μία νέα αυγή του ελληνισμού. Μέσα από την κρίση θα βγει η κάθαρση.

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Λούμπεν "αστική τάξη"


Tον όρο «λούμπεν προλεταριάτο» τον συναντάμε στον Kάρολο Mαρξ και ύστερα από αυτόν σε πολλά άλλα έργα της κομμουνιστικής γραμματολογίας. Mε τον όρο «λούμπεν προλεταριάτο» ο Mαρξ εννοούσε το εξαθλιωμένο και περιθωριακό τμήμα της εργατικής τάξης, που είχε χάσει την ταξική του συνείδηση και τον ρόλο του στην κοινωνία. Προσπαθούσε να επιβιώσει με ευκαιριακές εργασίες μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας. Στο ταξικό πάνθεο του Kαρόλου Mαρξ το προλεταριάτο συμμετέχει άμεσα στη διαδικασία της παραγωγής, είναι ο άμεσος χρήστης των μέσων παραγωγής, η ζωή του και ο ταξικός ρόλος του συνδέεται με την εξέλιξη των μέσων παραγωγής, κάτι που συχνά ξεχνάμε σήμερα και αναζητάμε «αριστερή» πολιτική σε παρωχημένες μορφές οργάνωσης της παραγωγής. Eνώ, όμως, το προλεταριάτο είναι ο κυρίαρχος των μέσων παραγωγής, η ιδιοκτησία τους και το δικαίωμα της απόφασης ανήκει στους καπιταλιστές. Tην ανατροπή της σχέσεως αυτής ο Mαρξ τη θεωρούσε «νομοτελειακή», δηλαδή από τη λειτουργία της, από τις δυνάμεις που προκύπτουν από τη λειτουργία της. Tο «λούμπεν προλεταριάτο» προκύπτει επίσης από τη λειτουργία της σχέσης αυτής, αλλά ποτέ ο Mαρξ δεν το θεωρούσε δύναμη ανατροπής, όπως σήμερα κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν θεωρεί δύναμη ανατροπής τους «κουκουλοφόρους» που παριστάνουν τους αναρχικούς. Tο «λούμπεν προλεταριάτο» είναι το αλητοειδές προλεταριάτο.

Εκείνο το οποίο δεν μας λένε οι διάφοροι εκστασιασμένοι απο τις μαζώξεις συμπαράστασης είναι το: πώς φθάσαμε ως εδώ; Ξέχασαν να μας θυμίσουν  ότι η “σοσιαλιστική” πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠAΣOK την τελευταία εικοσαετία, η δέσμευση μεγάλων κοινωνικών πόρων σε έναν παραμορφωμένο και στρεβλό δημόσιο τομέα, τον οποίο περιστασιακά και με απίθανη σε πλάτος και βάθος διαπλοκή λυμαίνονταν οι διάφοροι επιτήδειοι, η επέκταση διαφόρων “κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών”, όλη αυτή η πολιτική δήθεν υπέρ του λαού (δωρεάν παιδεία, δωρεάν υγεία, δημόσια έργα και κυρίως στρεβλώσεις στην αγορά), ευνόησε εξαιρετικά την παρασιτική αστική τάξη, την κομπραδόρικη, την  μεταπρατική, τα λαμόγια της Εκάλης, της Πολιτείας, την λούμπεν αστική τάξη της σοσιαλεβεντουριάς, του φραπέ και της Μηλιώνη. Σήμερα, αυτή, η παρασιτική, λούμπεν αστική τάξη που δημιούργησε ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ είναι περισσότερο εκτεταμένη και άγρια, όσο ποτέ. Πιστεύουμε, ότι ζούμε στην έξαρσή του το ιστορικό δράμα της Eλλάδας, που ενώ ξεκίνησε με τους ίδιους περίπου όρους ανάπτυξης (με τον όρο εννοούμε κάτι πολύ ευρύτερο από την οικονομική μεγέθυνση) με χώρες όπως η Eλβετία, η Δανία, η Nορβηγία, έμεινε πολύ πίσω, ακριβώς επειδή δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί ως σοβαρή αστική κοινωνία. Γιατί τα τεράστια κονδύλια που εισέρρευσαν στην Ελλάδα κατασπαταλήθηκαν στην δημιουργία αυτής της παρασιτικής αστικής τάξης που το μόνο που πρόσφερε είναι  άκρατος υπερκαταναλωτισμός και ευδαιμονισμός χωρίς αντίκρυσμα.  Με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μείνει καθυστερημένη και στους δύο πόλους: και στο προλεταριάτο και στην αστική της τάξη.

Αυτή η παρασιτική λούμπεν αστική τάξη, το δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ, την κληρονόμησε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι που κατεβαίνει στους δρόμους γιατί κατάλαβε ότι το όνειρο που πρόσφερε ο Ανδρέας τελείωσε και τώρα ζεί τον εφιάλτη.

Η ΝΔ δεν είναι άμοιρη ευθυνών για 20 χρόνια παρακολουθούσε το κατρακύλισμα της ελληνικής κοινωνίας και δεν έβγαζε άχνα. Δειλή και άβουλη αντάμα παρακολουθούσε και παρακολουθεί την διαστρέβλωση των εννοιών και των λέξεων. Εκλεινε και κλείνει τα μάτια και τα αυτιά της στον συριζοπασοκικό αμοραλισμό περιμένοντας και περιμένει το θαύμα που θα την φέρει στην εξουσία, έχοντας πιστέψει ότι ο φωταδίστικος προοδευτισμός και η αριστερόστροφη προοδευτικάντζα είναι μονόδρομος. Αντί να αρπάξει από τα μαλλιά την ευκαιρία που της έδωσε η κριση και να συντρίψει μια για πάντα το μύθο του ΠΑΣΟΚ και του υποκαταάστατου ΣΥΡΙΖΑ και τον εκχυδαϊσμό που επέβαλε στην ελληνική κοινωνία προτίμησε την φυγή.

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

Ρωσία, συλλογική μνήμη εισβολών...




  Ο κυριος Αθαν. Παπανδροπουλος με το αρθρο του "Εθνικομπολσεβικισμός, η νέα απειλη για την Ευρώπη"(Εδώ) ακολουθει τα εγχειρίδια Ψυχολογικού Πολέμου της ψυχροπολεμικής εποχής που δαιμονοποιούσαν τον άλλον. Δεν αγνοεί την ιστορία και τα γεγονότα αλλά τα έχει ξεχάσει και προσαρμόσει το κείμενο του στις αναγκες της στιγμής. Ας του φρεσκαρουμε λίγο την μνήμη.



Τα γεγονότα στην Ουκρανία κινούνται γρήγορα πάρα πολύ γρήγορα. Ο κίνδυνος από την οικονομική παράλυση στην Ουκρανία και μια ευρύτερη σύγκρουση με τη Ρωσία είναι πολύ πραγματικοί. Όλοι πρέπει να παρατηρήσετε  τις ιστορικές μας προκαταλήψεις στην αντίληψη και διαστρέβλωση των  γεγονότων. Τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία για γεωπολιτικά παιχνίδια εξουσίας και στρατιωτικές συμμαχίες. Τώρα είναι η ώρα για συντονισμένες διεθνείς δράσεις με γνώμονα το συμφέρον των απλών ανθρώπων. Δεν έχουμε καμία ιδιαίτερη γνώση της Ρωσίας, εκτός από τις συμβατικές πηγές ( Google Scholar , Wikipedia , JSTOR ) .

Στο μυαλό μας στριφογυρνάει η περίφημη δήλωση του James Joyce ότι “η ιστορία είναι ένας εφιάλτης” από την οποία θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ξυπνήσουμε, και που εύστοχα περιγράφει αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία. Νεο-ναζί σε θέσεις εξουσίας στο Κίεβο, η Κριμαία  επανενώνετοι με την Ρωσία, αυτά είναι μερικά από τα γεγονότα που ο καθένας βλέπει με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τα ιστορικά οράματα που κουβαλάει στο μυαλά του. Οι  εθνικές μας μνήμες έχουν το πάθος και τη δύναμη να μας οδηγούν σε τυφλά μίση και στον πόλεμο.

Χίλαρι Κλίντον, στις 5 Μαρτίου 2014, δήλωσε ότι η ανησυχία Πούτιν για τους Ρώσους στην Ουκρανία είναι σαν την ανησυχία του Χίτλερ για τους Γερμανούς στην Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία. Είναι, επίσης, όπως το ενδιαφέρον του Ρόναλντ Ρίγκαν για τους Αμερικανούς φοιτητές ιατρικής στη Γρενάδα, με την οποία δικαιολόγησε την εισβολή του 1983 σε αυτό το μικρό νησιωτικό έθνος. Η Κλίντον είπε , “Μπορούμε να μάθουμε από αυτή την τακτική που έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν." Αυτό είναι μια καλή συμβουλή, αν λάβουμε υπόψη ότι αυτή είναι η τακτική της αμερικανικής πολιτικής

  • α) προσωποποίησης  ενός έθνους με το όνομα του ηγέτη του και

  • β) στη συνέχεια, την  παρομοίωση του  ηγέτης σαν   “Χίτλερ "

Αυτός είναι ο σίγουρος τρόπος για να ενεργοποιήσει ένα δαίμονα στην αμερικανική εθνική μνήμη και να κινητοποιήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες για να καταπολεμήσει και πάλι το κακό που προσωποποιείται από ένα νέο Χίτλερ. Ο Τζον Κέρι, δήλωσε ότι ο Άσαντ είναι ο Χίτλερ. Ο Τζον MακΚαιην, δήλωσε ότι ο Κάστρο είναι ο Χίτλερ. Ο Τζορτζ Μπους, είχε δηλώσει ότι ο Σαντάμ ήταν ο Χίτλερ. Ο Ντόναλντ Ράμσφελντ, είχε δηλώσει ο ότι Τσάβες ήταν ο Χίτλερ . Ο κατάλογος των ηγετών που οι  ΗΠΑ στοχευσαν σαν Χίτλερ περιλαμβάνει Αλλιέντα ( Χιλή ), Νοριεγκα (Παναμάς), Ορτέγκα ( Νικαράγουα ), Μιλόσεβιτς ( Σερβία ), Αραφάτ ( Παλαιστίνη ), ο Καντάφι ( Λιβύη ), ο Αχμαντινετζάντ ( Ιράν), και Κιμ ( North Κορέα) .

Ο Χίτλερ, στην πραγματικότητα, νικήθηκε από την ΕΣΣΔ και όχι από τις ΗΠΑ. Μετά τη μάχη του Στάλινγκραντ, το Φεβρουάριο του 1943, την μάχη του Κουρσκ, τον Αύγουστο του 1943 η Γερμανία είχε ουσιαστικά χάσει τον Πόλεμο. Η απόβαση στην Νορμανδία, η  D - Day, ήταν ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 1944. Τα  Ρωσικά  στρατεύματα ήταν που προκάλεσαν περισσότερο από το 90 % του συνόλου των γερμανικών  απωλειών. Παρ' όλα αυτά, οι Αμερικανοί θυμούνται ότι ήταν εκείνοι που νίκησαν τον Χίτλερ .

Αμερικανοί, επίσης, " Θυμηθείτε το Άλαμο!”. Το 1835, οι Αμερικανοί  έποικοι στο μεξικανικό έδαφος του Τέξας αισθάνθηκαν να απειλούνταται από την κυβέρνηση του Σάντα Άννα στην Πόλη του Μεξικού, η οποία είχε έλθει στην εξουσία με πραξικόπημα. Το 1836, οι αμερικανικοί έποικοι στο Τέξας ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία τους, και αργότερα διαπραγματεύονται την προσάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι, οι Αμερικανοί μπορούν, εφόσον το επιθυμούν, να εκτιμήσουν  ότι οι κάτοικοι της Κριμαίας  αισθάνονται να απειλούνται από την κυβέρνηση στο Κίεβο, η οποία ήρθε στην εξουσία με πραξικόπημα, και ότι οι κάτοικοι της  κήρυξαν  επίσης την ανεξαρτησία τους, αλλά και στη συνέχεια διαπραγματεύτηκαν την προσάρτηση από το έθνος καταγωγής τους. Ωστόσο, σε αντίθεση με το Τέξας, η Κριμαία ήταν προηγουμένως μέρος της Ρωσίας εδώ και 170 χρόνια.

Ακριβώς όπως το  Άλαμο είναι μια εικονική ιστορική τοποθεσία για τους Αμερικανούς, έτσι, επίσης, είναι το  φρούριο της Σεβαστούπολη στην Κριμαία μια εικονική ιστορική τοποθεσία για τους Ρώσους. Και τα δύο συμβολίζουν το ακλόνητο θάρρος και την θυσία για την αντιμετώπιση μιας συντριπτικής δύναμης. Η πολιορκία του Άλαμο το 1836 διήρκεσε 13 ημέρες, με 1.500 στρατιώτες του Μεξικού συντριπτικά περισσότεροι από τους  250 Αμερικανούς, οι οποίοι έπεσαν ηρωικά υπερασπίζοντας την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Η πρώτη πολιορκία της Σεβαστούπολης το 1854, διήρκεσε δύο χρόνια, από 170.000 βρετανικά, γαλλικά , τουρκικά , γερμανικά, ιταλικά , πολωνικά και της Ελβετίας συντριπτικά ανώτερα από τους 35.000 Ρώσους στρατιώτες που υπερασπίστηκαν ηρωικά την Ρωσική Κριμαία. Η δεύτερη πολιορκία της Σεβαστούπολης το 1941 διήρκεσε ένα χρόνο, με περισσότερες από 200.000 γερμανικές , ρουμανικές, ιταλικές και βουλγαρικές δυνάμεις εναντίον 106.000 Ρώσων  στρατιωτών που  ηρωικά υπερασπίστηκαν  την Ρωσική Κριμαία. Οι Αμερικανοί αισθάνονται συναισθηματική φόρτιση όταν θυμούνται  το Άλαμο, μπορούν να αρχίσουν να φαντάζονται  την  συναισθηματική φόρτηση των Ρώσων όταν θυμούνται την Σεβαστούπολη.

Αμερική γνώρισε την εισβολή ξένων δυνάμεων κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας στη δεκαετία του 1770, και πάλι σε μικρή κλίμακα κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1812. Αλλά μόνο δύο ξένες επιθέσεις έχουν σφραγίσει την αμερικανική ψυχή με  ιστορική δύναμη. Η μία είναι η 7 Δεκεμβρίου του 1941, επίθεση στο Περλ Χάρμπορ η οποία διήρκεσε λιγότερο από 2 ώρες και σκοτώθηκαν 2.400 Αμερικανοί. Η άλλη είναι η 11 Σεπτεμβρίου 2001, η επίθεση στους δίδυμους πύργους στην Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον,  η οποία διήρκεσε λιγότερο από 3 ώρες και είχε  3.000 θύματα. Η οργή των Αμερικανών που ζητά να εκδικηθεί τις επιθέσεις αυτές είναι βαθιά και διαρκής, δεν επιτρέπει όρια κόστους, δεν έχει όρια νόμου, για την μελλοντική πρόληψη τέτοιων επιθέσεων. Έτσι, οι Αμερικανοί μπορούν, εφόσον το επιθυμούν, να εκτιμήσουν τις αντιδράσεις της Ρωσίας όταν  δέχεται επίθεση από ξένους στρατούς, και ίσως μπορέσουν  να καταλάβουν γιατί η Ρωσία , επίσης, δεν θα επιτρέψει τα όρια του κόστους, τα όρια του νόμου,  να εμποδίσουν την πρόληψη τέτοιων επιθέσεων στο μέλλον.

Οι ΗΠΑ δεν έχουν  υποστεί εισβολές, διότι οριοθετούνται από μεγάλους ωκεανούς ανατολή και δύση,  και ανίσχυρα, ειρηνικά κατ΄ανάγκη έθνη βόρεια και νότια. Η Ρωσία δεν έχει προστατευτικά φυσικά εμπόδια, και έχει  επιθετικούς γείτονες από όλες τις πλευρές. Παρά το γεγονός ότι μπορεί να ξεχασθεί  ή να διαψευσθεί αυτή η ιστορία, οι Τούρκοι, Πολωνοί,  Σουηδοί, Γάλλοι, Γερμανοί , Βρετανοί και Ιάπωνες έχουν ο καθένας με την σειρά του εισβάλλει στη Ρωσία περισσότερο από μία φορά . Για παράδειγμα , στις αρχές της δεκαετίας του 1600, η Πολωνία  εισβάλλει στη Ρωσία όταν η κυβέρνησή της σπαράζονταν απο εσωτερικές έριδες. Ρώσοι από όλες τις κοινωνικές τάξεις ενώθηκαν σε λαϊκή εξέγερση και έσωσαν το έθνος  τους. Το 1613, ο Τσάρος Ρομανόφ  όρισε εθνική εορτή  που την ονόμασε “Ημέρα Απελευθέρωσης της Μόσχας από τους Πολωνούς  εισβολείς", η οποία  πλέον γιορτάζεται κάθε 4 Νοεμβρίου, ως " Ημέρα Ενότητας”. Στις αρχές της δεκαετίας του 1700, η Σουηδία εισέβαλε στη Ρωσία με 40.000 στρατιώτες , αλλά νικήθηκε από τον Μεγάλο Πέτρο  που υποχώρησε σε βάθος και εφάρμοσε την τακτική  της καμένης γης. Μόνο ο Σουηδός βασιλιάς και 543 στρατιώτες επέζησαν.

Δεν είναι κάτι το μοναδικό στις προσωπικότητες του Μεγάλου Πέτρου ή του Προέδρου Πούτιν, που οδηγεί την Ρωσία να απαιτεί μη - απειλητικούς γείτονες. Είναι η συλλογική μνήμη των εισβολών στη Ρωσική γη. Κάθε εποχή της ιστορίας έχει μια  στρατιωτική υπερδύναμη, και κάθε υπερδύναμη με τη σειρά της επιτέθηκε στην Ρωσία:

  • Η υπερδύναμη των Μογγόλων: Η Αυτοκρατορία των Μογγόλων ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία , κατακτώντας την Κινεζική αυτοκρατορία και την Περσική Αυτοκρατορία . Το 1238 οι Μογγόλοι διέσχισαν τον ποταμό Βόλγα με 35.000 έφιππους τοξότες που υποστηρίζονταν από 70.000 Τούρκους και  κινεζικό πολιορκητικό εξοπλισμό για να επιτεθεί στα τείχη των  πόλεων. Κατέκτησαν τις περισσότερες περιφέρειες της Ρωσίας, καθώς και την Κριμαία. Το 1240, οι Μογγόλοι κατέλαβαν το Κίεβο και έσφαξαν περισσότερους από 50.000 κατοίκους. Υπολογίζεται ότι 500.000 Ρως ( Ρώσους , Ουκρανούς , Λευκορώσοι ) έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της εισβολής των Μογγόλων. Για πολλούς αιώνες αργότερα, τα περιφερειακά Χανάτα  συνέχισαν τις επιθέσεις κατά της Ρωσίας. Για παράδειγμα, το 1382, η Χρυσή Ορδή  πολιόρκησε τη Μόσχα, σφάζονται 24.000 Μοσχοβίτες, και παίρνοντας χιλιάδες αιχμαλώτους.

  • Η Οθωμανική υπερδύναμη: Στο απόγειο της δύναμής της το 1600, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έλεγχε το μισό του μεσογειακού κόσμου και όλες τις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας και την Ερυθρά Θάλασσα. Οι Τάταροι της Κριμαίας εφοδίαζαν την οθωμανική με δούλους.  Η  "συγκομιδή της στέπας" μάζεψε περίπου 2 εκατομμύρια αιχμαλώτους μεταξύ 1500 και 1700. Tο πιό γνωστό φρούτο της συγκομιδής ήταν η Χουρέμ Σουλτάνα για τους λάτρης του Σουλεΐμάν. Το 1571, μια  Οθωμανική δύναμη και Τάρταροι της Κριμαίας120.000 εισβάλλει στη Ρωσία, καίει την Μόσχα, σφάζει περίπου 80.000 Ρώσους, και αρπάζει 150.000   για τα σκλαβοπάζαρα  της Κριμαίας  Οι ιστορικοί μετρούν πάνω από 50 επιθέσεις Ταρτάρων . Η τελευταίο “συγκομιδή”  Ρώσων ήταν το 1769. Στον 7ο Ρωσο - τουρκικό πόλεμο, οι Ρώσοι κατέλαβαν την Κριμαία και τελικά απαλλάχθηκαν από τις επιθέσεις των Τατάρων και τη δουλεία. Το 1783, η Ρωσία προσαρτά την Κριμαία. Πρόκειται για την ίδια στιγμή στην ιστορία που οι αμερικανικές αποικίες απελευθερώθηκαν τελικά από την καταπιεστική βρετανική φορολογία .

  • Η Ναπολεόντια υπερδύναμη: Ο Ναπολέων αξιοποιεί με πάθος τα ιδανικά της Γαλλικής Επανάστασης και την εξαναγκαστική διπλωματία του ισχυροτέρου. Με τις νέες στρατιωτικές τακτικές του μαζικού στρατού και του κινούμενου πυροβολικού ήταν ανίκητος στην κατάκτηση της ηπειρωτικής Ευρώπης σε 9 μόνο χρόνια. Το 1812, ο Ναπολέων συγκεντρώνει την μεγαλύτερη στρατειά που είχε δει μέχρι τότε η Ευρώπη, που αποτελείται από  περίπου 600.000 στρατιώτες, συμπεριλαμβανομένων 98.000 από την Πολωνία. Παρά το γεγονός ότι ο Ναπολέων κέρδισε τις μάχες στο Βίλνιους, Σμολένσκ και Μποροντίνο, η ρωσική στρατηγική της υποχώρησης σε μεγάλο βάθος, της καμένης γης, συμπεριλαμβανομένης της εκκένωσης και το κάψιμο της Μόσχας, ανάγκασε τον στρατό εισβολής πεινασμένο και με το  ηθικό του καταρρακωμένο  σε υποχώρηση. Σχετικά λίγοι επιβίωσαν τον χειμώνα κατά την υποχώρηση από τη Μόσχα. Οι Ρώσοι νεκροί εκτιμάται ότι ήταν 150.000 - 400.000 στρατιωτών και πολλών αμάχων. Οι Ρώσοι έβαλαν τέλος στις Ναπολεόντιες φαντασιώσεις  στην μαχή της Λειψίας.

  • Η Γερμανική  υπερδύναμη: Χίτλερ αξιοποιεί με πάθος τα ιδεώδη του φασισμού στην εξαναγκαστική διπλωματία και τις νέες στρατιωτικές τακτικές των blitzkrieg και επομένως ήταν ανίκητος στην κατάκτηση της ηπειρωτικής Ευρώπης σε μόλις 2 χρόνια. Το 1941, ο Χίτλερ θα συγκροτήσει το μεγαλύτερο στρατό που είχε δει ποτέ η Ευρώπη, που αποτελείται από περίπου 3,2 εκατομμύρια Γερμανούς στρατιώτες και περίπου 500.000 από την Ιταλία και τη Ρουμανία. Παρά το γεγονός ότι οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους  κατέκτησαν τεράστια τμήματα της Ρωσίας, απέτυχαν να καταλάβουν τη Μόσχα, το Λένινγκραντ, το Στάλινγκραντ ή τις πετρελαιοπηγές της Κασπίας. Οι ρωσικές απώλειες υπολογίζονται ότι 8 έως 13.000.000 στρατιώτες και 20 εκατομμύρια αμάχους. Για παράδειγμα, 200.000 στρατιώτες και 1,2 εκατομμύρια άμαχοι έχασαν τη ζωή τους στην πολιορκία του Λένινγκραντ. Αντίθετα, ο συνολικός αριθμός θανάτων των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ήταν 418.000 στρατιωτικούς και λιγότεροι από 2.000 πολίτες.

  • Οι ΗΠΑ υπερδύναμη: Η Αμερική με κινητηριο δύναμη το ιδεολόγημα του Manifest Destiny έχει καταφέρει να αξιοποιήσει με πάθος τα ιδεώδη της “δημοκρατίας” στην εξαναγκαστική διπλωματία και τις νέες τακτικές των μυστικών επιχειρήσεων πραξικοπήματα, μαζικές εξεγέρσεις, την προηγμένη τεχνολογία των όπλων και τον οικονομικό πόλεμο για να πετύχει αυτό που αποκαλείται  “απόλυτη κυριαρχία”. Λαμβάνοντας υπόψη τους δικούς της τεράστιους στρατιωτικούς πόρους συν των άλλων 27 χωρών του ΝΑΤΟ που ελέγχει, καθώς και τους πόρους των  συμμάχων της στην Ασία της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας, οι ΗΠΑ έχουν υπό τις διαταγές τους τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη που ο κόσμος έχει δει ποτέ. Όπως και με τις προηγούμενες υπερδυνάμεις, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ φαίνεται να στοχεύουν  τη Ρωσία. Ίσως η ιστορία του Ψυχρού Πολέμου μας αναγκάζει να συγχέουμε τη Ρωσία με τη Σοβιετική Ένωση και τις πολλές θηριωδίες που υπέστη από την δυτική αίρεση του κομουνισμού, τις δικτατορίες του Λένιν (εβραιομπολσεβίκος), του Στάλιν (Γεωργίανός) και Χρουστσόφ (Ουκρανός ). Ή ίσως οι ρατσιστικές αντιλήψεις  του Ναζί Ρόζεμπεργκ των Ρώσων ως “untermensch” εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στο Δυτικό μυαλό. Ή ίσως οι τεράστιοι  πόροι της Ρωσίας να είναι πολύ ελκυστικοί για να τους αφήσεις στους Ρώσους.

Ο Γκορμπατσόφ επέτρεψε την επανένωση της Γερμανίας βασιζόμενος στις υποσχέσεις του Πρόεδρο Μπους και του Καγκελάριου Κόλ ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς ανατολάς, και  στη συνέχεια, το ΝΑΤΟ έκανε ακριβώς αυτό, ακόμη και καλώντας την Ουκρανία και τη Γεωργία να προετοιμαστούν για την προσχώρηση. Η Γεωργία είναι πιο κοντά στην Ινδία από ό, τι είναι στο Βόρειο Ατλαντικό . Οι ΗΠΑ είχαν αποφασίσει  την εγκατάσταση αντιπυραυλικών συστημάτων στην Πολωνία, υποτίθεται για να αντιμετοπίσουν τα ανύπαρκτα ιρανικά ICBMs, αλλά ύποπτα ικανά να ματαιώσουν την πυρηνική αποτροπή της Ρωσίας. Πρόσφατες δημοσιοποιήσεις τηλεφωνικών παρακολουθήσεων δείχνουν ότι η Αμερικανοί  Αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ( Victoria Nuland και Geoffrey Pyatt ) συναρμολόγησαν μια   αντι - ρωσική κυβέρνηση στην Ουκρανία, όταν η εκλεγμένη συνταγματική κυβέρνηση ήταν ακόμη στην εξουσία. Στη συνέχεια, το χάος στο Κίεβο που δημιουργήθηκε από άγνωστους ελεύθερους σκοπευτές είχε ως αποτέλεσμα η εκλεγμένη κυβέρνηση της Ουκρανίας να καταρρεύσει . Σύμφωνα με το σχεδιασμό των ΗΠΑ, η επιλεγμένη αντι - ρωσική κυβέρνηση-αντικατάστασης ανέλαβε την εξουσία στο Κίεβο ανακηρύχθηκε γρήγορα νόμιμη από χώρες του ΝΑΤΟ .

Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί η Ρωσία αντιλαμβάνεται τα γεγονότα αυτά ως μια άλλη υπερδύναμη να προετοιμάζεται να της επιτεθεί. Είναι απόλυτα προβλέψιμο ότι η Ρωσία θα αντιδράσει με όποιοδήποτε τρόπο για να αμυνθεί, δεν έχει σημασία ποιο θα είναι το κόστος. Επειδή οι Αμερικανοί δεν ξέρουν τίποτα για τη ρωσική ιστορία και δεν έχουν καμία εθνική εμπειρία των ξένων εισβολών, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα όρια της δικής τους ρητορική του Ψυχρού Πολέμου. Δεν μπορούν να φανταστούν πως η ιστορία φαίνεται από τη ρωσική οπτική γωνία;  Επειδή τα  Ευρωπαΐκά έθνη-οχι η cabal των Βρυξελλών- γνωρίζουν τη φρίκη του πολέμου στο έδαφός τους, και επίσης θα  θυμούνται τη δική τους ιστορική εμπειρία των επιθέσεων κατά της Ρωσίας πρέπει να αντιδράσουν στα σκοτεινά σχέδια της βορειοατλαντικής μαφίας. Σε αυτή την κρίση, είναι τα ευρωπαϊκά έθνη που πρέπει να σηκωθούν και να ταρακουνήσουν την υπερδύναμη να ξυπνήσει πριν ένα τυχαίο περιστατικό μετατραπεί σε συμβατικό πόλεμο, μετατραπεί σε πυραυλικό πόλεμο, μετατραπεί  σε πυρηνικό πόλεμο. Η Μαρί Λεπέν έκανε το βήμα αναγνωρίζοντας τα δικαιώματα της Ρωσίας στην Κριμαία.
 

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015

ΛΟΓΟΣ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗ


http://www.xryshaygh.com/assets/images/news/xa_imia_2015_(37).jpg

Το Ελληνικό Έθνος που εγέννησε, ανάστησε και εδοκίμασε όλες τις μεγάλες ιδέες, και που τρεις χιλιάδες χρόνια τιμάει τις ιδέες αυτές, αυτό το Έθνος έγινε για 40 χρόνια μεταπολίτευσης  το σφάγιο των ιδεολογιών της αριστεράς, της  “μεγάλης δημοκρατικής παράταξης” που τώρα φόρεσε την προβιά του “συνταγματικού τόξου”. Η ιδεολογία του “συνταγματικού τόξου” είναι επινόημα , είναι διανοητικό κατασκευασμα με σκοπιμότητα και υπολογισμένη κατεύθυνση. Είναι δηλαδή ένα υπολογισμένο απο πρίν σύνολο σκέψεων και πράξεων που κατατείνει σε ένα ωρισμένο σκοπό να μεταβάλει τον Έλληνα άνθρωπο σε καταλωτικό αντικείμενο χωρίς ιστορία. Όλα τα μέσα τίθενται στην υπηρεσία του “συνταγματικού τόξου”. Όλες οι αξίες της ζωής μεταβάλλονται σε μέσα για να πετύχει τον αντικειμενικό του σκοπό, την υποταγή του Έθνους των Ελληνων στα κελεύσματα των ξένων αφεντάδων.

Η Χρυσή Αυγή είναι ιδέα μαζί και πραγματικότητα και όχι ιδεολογία. Δεν είναι κατασκεύασμα στο τεχνικό εργαστήρι των ΜΜΕ(ξαπατησης), των υπερεθνικών διευθυντηρίων και παρασηναγωγών. Γεννάει, αναθρέφει και παραδίδει ιδέες στο τυραγνισμένο Έθνος των Ελλήνων την ιδέα του ανθρώπου, την ιδέα της ελευθερίας, την ιδέα της πολιτείας, την ιδέα της δικαιοσύνης  Και δίνει συγκεριμένη αλλά και αιώνια μορφή στις ιδέες αυτές, δεν σκηνοθετεί καμμία ιδεολογία. Προτού ακόμη γεννηθούν οι ιδεολογίες, δηλαδή οι οργανωμένες επιδιώξεις και διώξεις, το Έλληνικό Έθνος εγέννησε ιδέες και κρατήθηκε το ιδιο ως ιδέα και πραγματικότητα μέσα στην ιστορία. Αυτήν την ιδέα, αυτη την παραγματικότητα εκπροσωπεί ο χρυσαυγίτης.

Μετά 40 χρόνια  δικτατόριας των παρακεντέδων του “συνταγματικού τόξου” οι ιδεολογίες του εναυάγησαν ή εγελοιοποιήθησαν επάνω στην σκλήρη πραγματικότητα της καθημερινής βαρβαρότητας που ζούμε και προ πάντων επάνω στην ιδέα που έχει αυτό το Έθνος για τον άνθρωπο. Η Χρυσή Αυγή όπως είναι ιδέα γινωμένη πραγματικότητα έτσι έχει και μεγάλη ιδέα για τον άνθρωπο και την ελευθερία. Για αυτό συντριβονται επάνω της όλα τα είδωλα των βαρβάρων, τα σχήματα των ηπειρωτικών ιδεολογιών που περικλείουν μια σταθερη αιχμή εναντίον του Ελληνισμού. . Υπάρχει πολύ φως στην Ελλάδα  και γρήγορα ξεθωριάζονται  τα είδωλα των βαρβάρων της “Δημοκρατίας  74”, οι ιδεολογίες του “συνταγματικού τόξου”.  

Οι χρησαυγίτες είναι ο λαός που επιτέλους δεν φοβάται, είναι ελευθερος. Ο βαρύς, τραχύς και τραγικός λόγος της Χρυσής Αυγής διαχωρίζεται απο τον μαλθακό -κατασκεύασμα της Madison Avenue -, απο τον πολτό εκεινο των λέξεων και των φράσεων, που με την πλαδαρότητα του έρχεται να κολακέψει την αδυναμια και την επιθυμία των ανθρώπων ή να κατηγορήσει προσωπα και πράγματα για να μειώσει την αξία τους. Ο λόγος του χρυσαυγίτη είναι το μέσον για να μας ενώσει, δεν είναι συναισθηματικός, αλλά είναι ο λόγος των πραγμάτων όπως αυτά είναι στην γυμνότητά τους. Δεν έρχεται ο λόγος του χρυσαυγίτη ούτε πρόγραμμα να σχεδιάσει, ούτε ιδεολογία να σκηνοθετήσει, όπως είναι σήμερα του συρμού, αλλά να δώσει εικόνα των γεγονότων, και απο τα πράγματα, αφού τα παραστήσει όπως είναι, να προχωρήσει σε αιτήματα της ζωής ομόλογα με τα πράγματα.

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

Νατο πάλι το ιδεολογημα του μεσαίου χώρου


“Πρωτίστως οφείλεται η συντριπτική ήττα στον καταστροφικό ανασχηματισμό του Ιουνίου. Εν συνεχεία, ενώ τότε είχαμε διαφορά μόνο 3-3,5% λόγω ευρωεκλογών, αντί να κάνουμε μια πολιτική που να μειώσει τη διαφορά ή ακόμη και να την ξεπεράσει – πάντως όχι στροφή στη λαϊκή Δεξιά και όχι μόνο μεταρρυθμίσεις, αλλά απομάκρυνση της πολιτικής του γούτσου-γούτσου με την ακροδεξιά και τους ΑΝΕΛ, διότι τελικά μπατάραμε προς την ακροδεξιά, ενώ ο χώρος μας ήταν αυτός που κάλυψε το Ποτάμι, με δικούς μας ψηφοφόρους – (κάναμε άλλα).
Βεβαίως και έχει (ευθύνες η ηγεσία της Ν.Δ.). Νομίζω πώς ναι (θα αναζητηθεί), διότι εγώ, αν ήμουν Σαμαράς, μέσα σ’ αυτό το άθλιο επικοινωνιακό κλίμα, το πρώτο που θα έκανα αμέσως μετά τη συγκρότηση της νέας νεοδημοκρατικής ομάδας, θα ήταν να έχω απολύσει όλους αυτούς που με οδήγησαν σ’ αυτή την κακορίζικη, κίτσικη και αντιαισθητική διαφημιστική καμπάνια. Αν η Ν.Δ. δεν ξαναβρεί τις αυθεντικές ρίζες της διακήρυξης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και αν δεν στραφεί σ’ αυτό που πέτυχε ο Κώστας Καραμανλής, με το μεσαίο χώρο…Εμείς, είχαμε το παράδειγμα και την επιτυχία του Κώστα Καραμανλή, με το μεσαίο χώρο, και ενώ το ξέραμε, πήγαμε γιατί κάποιοι επέμεναν ότι οι ψηφοφόροι πρέπει να ξαναέλθουν από την άκρα Δεξιά. Κασσήδες και Τζαμτζήδες πήγαν με τον ΕΝΦΙΑ και χάσαμε τη μεσαία τάξη λόγω των αγροτών; Ξέρετε πόσο πήγαν οι αγρότες στον ΣΥΡΙΖΑ; 38%! Άρα, είτε θα συνέλθουμε στη Ν.Δ. είτε θα γίνουμε ένα ωραίο, μικρό κόμμα. Όμως, να αναγνωρίσουμε κάτι: 30% προσέγγισε η Ν.Δ., που με την οικονομική πολιτική

Νάμαστε πάλι  στο  εκτρωματικό στο ανόητο όσο και εξωφρενικό και ακατανόητο στους δεξιούς ιδεολόγημα του μεσαίου χώρου.
Το ιδεολόγημα του μεσαίου χώρου ήταν πάντα ένα από τα βασικά προβλήματα της Νέας Δημοκρατίας. Προσθέτοντας δεξιές θέσεις με αριστερές αντιθέσεις προέκυψε η αδράνεια κατά τη διάρκεια της πενταετίας Καραμανλή Β. Αδράνεια που οι Έλληνες την συνόψισαν “η ΝΔ στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία”.

Ο «Μεσαίος χώρος» είναι μια «φούσκα». Δεν είναι κοινωνική κατηγορία (όπως η μεσαία τάξη). Δεν είναι πολιτική κατηγορία (όπως ο κεντρώος χώρος). Δεν είναι ιδεολογική κατηγορία (όπως η κεντροδεξιά ή η κεντροαριστερά). Είναι ένα στατικό υποσύνολο της πολιτικής γεωγραφίας: ο «ενδιάμεσος χώρος» ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα…
Η έννοια του «μεσαίου χώρου» είναι «στατική», παραπέμπει στο «λογιστικό ενδιάμεσο» (median) του εκλογικού σώματος, αποτελεί «αδρανές υλικό». Δεν μπορείς ούτε να κυβερνήσεις αποτελεσματικά ούτε να μεταρρυθμίσεις τολμηρά, όταν δεσμεύεσαι από τα φοβικά ανακλαστικά και την ακαμψία του λεγόμενου «μεσαίου χώρου». Που, τελικά, δεν είναι ούτε «μεσαίος» ούτε «χώρος». Καθίσταται, όλο και περισσότερο, αδρανές περιθώριο… Περιλαμβάνει όλους εκείνους που δεν θέλουν ρίξεις, δεν θέλουν τομές, δεν θέλουν «φασαρίες» - θέλουν «μεταρρυθμίσεις», αλλά δεν θέλουν να πειραχθεί τίποτε απ’ όλα εκείνα που τους «βολεύουν». Τελικώς «μεσαίος χώρος» κατάντησε να σημαίνει το πιο βαθιά συντηρητικό, το πιο βαλτωμένο, το πιο υποκριτικό κομμάτι τις κοινωνίας.

Οι άνθρωποι του “μεσαίου χώρου” είναι αυτοί που ζούνε πιό πολύ γιατί είναι αυτοί που διακινδυνεύουν λιγότερο Δεν μετράνε την αξία της ζωής με την έντασή της αλλά με την διάρκειά της. Δεν αναρωτιόνται τι θα μπορούσαν να δώσουν στην ζωή, αλλά τι μπορούν να πάρουν απ’ αυτήν. Ξέρουν την τιμή των πάντων και την αξία του τίποτα. Ο κόσμος τους είναι ένας κόσμος χωρίς εντάσεις, είναι ένας κόσμος εκτός ιστορίας, γιατί είναι οι εντάσεις που υπάρχουν κάτω από την εξέλιξη εκείνες που παράγουν τα γεγονότα. Είναι οι μετριότητες του Μοντερλάν, οι παλιάνθρωποι του Ζάν-Πώλ Σαρτρ, οι άχρηστοι του Θουκιδίδη, οι άνθρωποι-πυγμαίοι προσεχτικοί στο να προφυλακτούν απο κάθε συγκίνηση, από κάθε μεγάλο πόνο και κάθε μεγάλη χαρά και από τους συνδεδεμένους με τέτοια ύπαρξη κινδύνους. Είναι οι άνθρωποι του «δώστα όλα». Είναι οι άνθρωποι της μνησικακίας, του παιγνιδιού των κομμάτων, της μικροπολιτικής, των συμβιβασμών, της περιορισμένης δυνατότητας.. Είναι οι άνθρωποι του «μεσαίου χώρου», οι μεσαίοι, απολιτικοί, ηθικά και πνευματικά ανάπηροι. Εχουν μεταμορφωθεί σε σκουλήκια που όταν τους πατάνε ζαρώνουν και μετά παραπονιούνται πώς τους ποδοπατούν.
Αντε να κάνεις τολμηρές μεταρρυθμιστικές τομές όταν στηρίζεσαι σε ένα τέτοιο «μεσαίο χώρο». Αντε να τα βάλεις με «διαπλεκόμενα» και «εξωθεσμικά κέντρα», όταν κύριο σημείο αναφοράς της πολιτικής σου είναι η «ευαρέσκεια» ενός τέτοιου «μεσαίου χώρου».

Η κυρία Πιπιλή θυμίζει το παλιό αχρηστο πλέον: η ΝΔ είναι η παράταξη που ξεκινούσε απο την λαϊκή δεξιά και έφτανε στις παρυφές της σοσιαλδημοκρατίας. Δεν μπορεί να καταλάβει η κυρία ότι ιδεολογία ενός κόμματος δεν είναι καλσόν ή καλτσοδέτα να την τεντώνεις όπως σε βολεύει για να ικανοποιείς τις φοβικές ανεπάρκειες. Προσπαθεί,  να πείσει τους οπαδούς της, ότι η ιδεολογία είναι «αναχρονιστική» και η παραταξιακή ταυτότητα «άχρηστη» ή «επιζήμια», με άλλα λόγια αντιμετωπίζει τους ψηφοφόρους ως «εφήμερους πελάτες». Οι άνθρωποι που πάνε σε ένα εκλογικό κέντρο για να ψηφίσουν ΝΔ δεν είναι “πελάτες”, δεν είναι “μεσαίοι”, δεν είναι “ανενεργός κοινωνικός πολτός”. Είναι οι άνθρωποι που είπαν φτάνει. Εφτασε η ώρα να πάψουμε να είμαστε σκυφτοί.  Έφτασε η ώρα να πάψουμε να κρύβουμε τις ιδέες μας για το έθνος και την πατρίδα. Για 40 χρόνια το μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαών παρακολούθησε την επέλαση της αριστερόστροφης  προοδευτικάντζας που διέλυσε την κοινωνία, διαστρέβλωσε τις έννοιες. “Την φιλοπατρία” την αποκάλεσε “φασισμό”, την “καταστροφή”, “διαμαρτυρία”, τις “δολοφονίες”, “εκτελέσεις”. Η ΝΔ διέπραξε το σφάλμα αποκήρυξε την ιδεολογία που δίνει δύναμη για κάτι αφηρημένο Όταν γίνονται τέτοιες μεγάλες και δυναμικές αλλαγές παντού στον κόσμο, τι αξία έχουν πλέον στατικά σχήματα και «λογιστικοί μέσοι όροι», όπως ο περιβόητος «μεσαίος χώρος»;