Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

ΝΔ: Η Σχεδία Βουλιάζει


Το κόμμα του κυρίου Σαμαρά είναι ανύπαρκτο γιατί το κόμμα του αγνοεί ολοφάνερα την σχέση πολιτικής με την ιστορία. Το κόμμα της ΝΔ (Νυχτωμένη Διαχρονικά) έχει από μόνο του αποκλείσει την δυνατότητα να οδηγήσει την χώρα γιατί είναι άσχετο με τον ψυχισμό της ελληνικής κοινωνίας ασκώντας πολιτική που είναι ασύμπτωτη με τα κοινωνικά προβλήματα, τις συλλογικές πραγματικές ανάγκες. Δεν προβληματίστηκε ποτέ σαν κόμμα γιατί άραγε οι πολιτικοί του αντίπαλοι που έκαναν δώρα στον εαυτό τούς, επέβαλαν στους Έλληνες την δικτατορία των πρασινοφρουρών, την ιδεολογική απολυταρχία, οδήγησαν την χώρα στα νύχια του ΔΝΤ, με το άλλοθι του “μαζί τα φάγαμε” θεσμοθέτησαν την φτώχεια το κατατροπώνουν συνεχώς. Η ΝΔ δεν είχε ούτε θα αποκτήσει πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική άποψη, άλλη εκδοχή.

Η ΝΔ έχει στερήσει από τον εαυτό της την δυνατότητα να οδηγήσει την χώρα. Υπάκουη στις εντολές του αμερικανοσιωνισμού και στα κελεύσματα των διεθνών τοκογλύφων  παίζει ρόλο διακοσμητικό του πολιτικού σκηνικού, άκρως παθητικό. Κυριαρχείται από ανθρώπους με αποξεραμένους τους γεννητικούς αδένες της δράσης χωρίς ιδεολογία και πιστεύω. Όσα χρόνια κυβερνά δεν έχει κατορθώσει να ψελλίσει ούτε απόπειρα κριτικού λόγου και έγκυρης αντίστασης στην θηριωδία της ιδεολογικής τρομοκρατία της αριστεράντζας. Η ΝΔ  και οι κομματάνθρωποί της σαν ακρωτηριασμένοι Κερένσκι σιωπούν επιτρέποντας την μονοπώληση της λαϊκής θέλησης και των ιδεών από  τα κατακάθια  της αριστεράς εγκαταλείποντας  ακίνητους τους Έλληνες στον μαρασμό και την νάρκη.

Σήμερα, κυριαρχούμενη από βαθιά συμπλέγματα μειονεξίας περιφέρεται στην πολιτική σκηνή σαν ηττοπαθής Λευκορώσος χωρίς πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική εκδοχή, άλλη οπτική. Το κόμμα της ΝΔ είναι πολιτικά και κοινωνικά ανύπαρκτο, γιατί έχει κυριολεκτικά απορροφηθεί από την κυρίαρχη μόδα του αριστερισμού. Πανικοβάλλεται, κυριολεκτικά τρέμει και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να χαρακτηριστεί "ελληνοκεντρική", "εθνικιστική", "αντιδραστική" “δεξιά”. Τα στελέχη της τρέχουν να υιοθετήσουν τη γλώσσα, τα κριτήρια, τις αξιολογήσεις της νεοταξίτικης αριστεράς. Όλο αυτό το συνονθύλευμα που ακούει στο όνομα ΝΔ δεν έχει τίποτα δικό της να αντιτάξει στον ιδεολογικό μονόδρομο της κατεστημένης "προοδευτικής" ασυδοσίας γιατί δεν πιστεύει σε τίποτα, το πνευματικό του κενό είναι ολοφάνερο.

Το κόμμα της ΝΔ δεν τολμάει να διαφοροποιηθεί πολιτικά γιατί είναι βαθιά βυθισμένο στην παραπολιτική μειονεξία που του κληροδότησε ο Μολιερικός αρχοντοχωριάτης της ελληνικής πολιτικής ζωής ο αμαθής, αλλά μεγαλοφυής παλαιοκομματικός ανήρ Καραμανλής Α’, ο οποίος την έβρισκε να περιβάλλεται, με οπερετικό τρόπο, από εκλεκτούς διανοούμενους πολιτικούς σαν τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Ο ίδιος δεν έμαθε τίποτα.

Ο Καραμανλής Α’ με την επιστροφή του, καβάλα στα τουρκικά άρματα μάχης, στην Ελλάδα το 74 δημιούργησε το κόμμα της ΝΔ.

Κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς κοινωνική πρόταση, το οποίο δεν είναι παρά ένα μεταλλαγμένο πολιτικό μόρφωμα, μία σχεδία πάνω στην οποία ξαπλώνουν οι άνθρωποι της και αφήνονται να τους πηγαίνουν τα κύματα των προοδευτικών ιδεών της διεθνιστικής θολο-κουλτούρας του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 20. Αφού απογύμνωσε την Ελλάδα από κάθε περιεχόμενο πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, γόνιμης ετερότητας, ιστορικών εθισμών και συλλογικών αναγκών: «ανοίκομεν στην Δύση», περιορίζεται στην διαχείριση της εξουσίας χωρίς την μεγάλη σύνθεση που θα φέρει την Ελλάδα σε μία δημιουργική επαφή με την κληροδοτημένη πείρα της παράδοσης . Την παράδοση που δεν είναι αντίθετη με τον νεωτερισμό , αλλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να γίνονται οι νεωτερισμοί, ώστε να έχουν σημασία και διάρκεια. Όχι αυτό που είναι «πίσω μας», αλλά αυτό που είναι μόνιμο, αυτό που είναι «μέσα μας».

Η Νέα Δημοκρατία έχει φθάσει στο σημείο κάθε φορά που ψελλίζει πολιτικές θέσεις να αισθάνεται την ανάγκη να απολογείται για να μη δυσαρεστήσει το εμποτισμένο απο τις εκχυδαϊσμένες αριστερες αρλουμπολογίες καρατικοδίαιτο ακροατήριο της και το απόκομμα ΠΑΣΟΚ. Τρομάζει με την ιδέα ότι μπορεί τα Botox των ειδήσεων των 8, οι ομοτράπεζοι του Χριστοφοράκου,ή οι οριστερόστοφες προοδευτικάντζες του Φίλιον και του Μπαλταζάρ την κατηγορήσουν για δεξιά στροφή.  Η περίπτωση Φαήλου Κρανιδιώτη τα λέει όλα.

Το μέγα κέρδος από την οικονομική λαίλαπα του ΔΝΤ και το τσουνάμι της Νέας Τάξης  είναι ότι καταρρέει  οριστικά και τελεσίδικα η κενή καυσιολογία, οι ρητορικές σαπουνόφουσκες της μεταπρατικής προοδευτικότητας. Ξεγυμνώνεται  εξευτελιστικά, γελοιοποιείται  και ακυρώνεται ανεπίστρεπτα όλος ο κούφιος λόγος της ΝΔ. Η σχεδία της βουλιάζει..

Δικαστές ή Μπάζα

ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΠΑΖΑ...

Από πλημμέλημα σε κακούργημα μετέτρεψε η ανακρίτρια τις κατηγορίες των συλληφθέντων για το τραγικό συμβάν στο λούνα παρκ στο Ελληνικό την περασμένη Κυριακή. Συγκεκριμένα, οι τέσσερις συλληφθέντες κατηγορούνται πλέον για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο (προηγουμένως κατηγορούνταν και (σωστά) για ανθρωποκτονία από αμέλεια)

Είναι πλέον φανερό και ξάστερο πως έχουμε δικαστές κυριολεκτικά για τα μπάζα και οι οποίοι μάλιστα υποκύπτουν στις μαλακίες των δημοσιογράφων και φυσικά και στις επιταγές της πολιτικής εξουσίας (βλ. ΧΑ).  

Κατά τις διατάξεις των άρθρων 27 παρ. 1β΄ και 28 του ΠΚ, με ενδεχόμενο δόλο πράττει όποιος γνωρίζει ότι από την πράξη του ενδέχεται να παραχθούν τα περιστατικά που κατά νόμο απαρτίζουν την έννοια κάποιας αξιόποινης πράξης και το αποδέχεται. Δηλαδή εδώ η αστεία ανακρίτρια θέλει να μας πει πως οι εργαζόμενοι και ο ιδιοκτήτης του Λούνα Παρκ, το έστησαν και το λειτουργούσαν αυτό κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι δυνατόν να σκοτώνονται παιδάκια και θα αποδέχονταν μία τέτοια τυχόν εξέλιξη γιατί τους άρεσε προφανώς να σκοτώνουν παιδάκια και να τους τρέχουν μετά στα δικαστήρια!!!! Πιο ηλίθιος κυρία ανακρίτρια πεθαίνεις εκ προθέσεως χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Με λίγα λόγια φταίνε ο ιδιοκτήτης και οι εργαζόμενοι που φύσηξε ανεμοστρόβιλος και σήκωσε 10 μέτρα ψηλά τα παιδάκια τσακίζοντάς τα μετά στο έδαφος ενώ μάλιστα εάν το Λούνα Πάρκ είχε άδεια λειτουργίας, δεν θα φυσούσε ανεμοστρόβιλος και τα παιδάκια θα σώνονταν!!!!! 

Δηλαδή εάν εσείς πουλάτε μπαλόνια ηλίου και ένας πατέρας αγοράσει 5 από αυτά για το παιδάκι του και τυχόν φυσήξει μετά ένας ανεμοστρόβιλος και παρασύρει τα μπαλόνια με το παιδάκι ρίχνοντάς το πάνω σε ένα δέντρο, θα φταίτε εσείς που πουλήσατε τα μπαλόνια στον μπαμπά του παιδιού. 

Επίσης εάν έχετε ένα καφενείο με τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο και περάσει ένας κάγκουρας πετώντας μπαντιές με ένα MX-5 και θερίσει μερικούς θαμώνες του καφενείου στα τραπεζάκια του πεζοδρομίου, πάλι θα φταίτε εσείς... Εάν μάλιστα ο κάγκουρας τσακίσει και ένα περίπτερο που βρισκόταν στην άκρη του πεζοδρομίου και σκοτωθεί ο περιπτεράς, θα φταίει ο Δήμαρχος που είχε στήσει το περίπτερο στην άκρη του πεζοδρομίου όπως είναι στημένα όλα τα περίπτερα στην χώρα, ενώ εάν ο κάγκουρας σκοτώσει και 5 άτομα που περίμεναν στην στάση του τρόλεϊ πιο πέρα, θα φταίει ο πρόεδρος του ΗΣΑΠ!!!   

 Τέλος εάν μου τη βγει από παράδρομο με κόκκινο ένας πακιστανός και τον τρακάρω, θα κατηγορηθώ για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση με ρατσιστικά κίνητρα χαχαχα... 

Με τέτοιους δικαστές, πολλά χαιρετίσματα σε μία καταδικασμένη εκ των προτέρων χώρα.... 

Η αλήθεια είναι πως από την ώρα που τα δικαστήρια γέμισαν με γυναίκες δικαστές και εισαγγελείς, η ποιότητα της δικαιοσύνης έχει καταρρακωθεί. Καμία σχέση δεν έχει η ποιότητα της απονομής δικαιοσύνης πριν από 40 χρόνια με τη σημερινή. Πρόκειται για μία τραγική διαπίστωση που οφείλεται σε πολλούς λόγους. Ως γνωστόν στη Νομική τα 2/3 είναι γυναίκες ενώ στη σχολή Δικαστών και Εισαγγελέων το ποσοστό είναι τραγικό περίπου 80% γυναίκες και αυξάνεται!! Σε 10 χρόνια από τώρα θα ψάχνεις να βρεις με το κιάλι άνδρα δικαστή στις δικαστικές αίθουσες όλων των δικαστηρίων. Οι γυναίκες πρώτα πρώτα είναι πολύ επιρρεπείς στο να επηρεάζονται από διάφορες καταστάσεις και αιτίες. Πχ η κοινή γνώμη, οι δημοσιογράφοι, πολιτικοί παράγοντες, ο φόβος κλπ. Δουλεύουν επίσης λιγότερο από τους άνδρες και σκοπεύουν να μένουν έγκυες κάθε λίγο ώστε να την αράζουν στο σπίτι φορτώνοντας τους άνδρες συναδέρφους τους αλλά και τις γυναίκες με μεγαλύτερη ύλη διεκπεραίωσης. Τέλος είναι "κακές". Δηλαδή έχουν το κόμπλεξ της εξουσίας. Ως γυναίκες θεωρούν πως θα πάρουν το αίμα τους πίσω από τους φαλλοκράτες άνδρες με το  να γίνουν δικαστές. Με το πτυχίο της Νομικής επιλέγουν το δρόμο του δικαστή γιατί ο δρόμος της δικηγορίας θέλει τρέξιμο και δεν εξασφαλίζει και επαγγελματική ασφάλεια που είναι και το απώτερο κόμπλεξ της  κλασικής νεοελληνικής κοινωνίας. Καταλαβαίνετε δηλαδή με πόσα κόμπλεξ δικάζουν οι κυρίες αυτές γιαυτό και βλέπουμε τραγελαφικά και πραγματικά άθλια καμώματα σήμερα από την Δικαιοσύνη και μία χείριστη ποιότητα στην απονομή αυτής. Φυσικά δεν είναι όλες έτσι αλλά ένας ή δύο κούκοι, δεν φέρνουν την Άνοιξη. Θα πρέπει εδώ και τώρα να τεθεί ποσόστωση στη σχολή των Δικαστών και Εισαγγελέων τουλάχιστον στο κατά το ήμισυ μεταξύ ανδρών και γυναικών ειδάλλως η Δικαιοσύνη θα καταστραφεί ολοκληρωτικά στην Ελλάδα. 
 

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Οι φίλοι του Obama

Παρέλαση νεο ναζί στο Λβοφ της Δυτικής Ουκρανίας για την επέτειο της συγκρότησης της 14ης Μεραρχίας των Waffen-SS Galician, 28 Απριλίου 1944. http://rt.com/news/155364-ukraine-nazi-division-march/

Οι προπαγανδιστικές ντουντούκες του αμερικανοσιωνισμού των ντόπιων ΜΜΕ(ξαπάτησης) θα τους παρουσιάσουν σαν πατριώτες. Άλλωστε μας έχουν ήδη εξηγήσει ότι: ο πραξικοπηματικός πρωθυπουργός της Ουκρανίας Αρσένι Γιατσενιουκ και φίλος του Obama δεν χαιρετούσε ναζιστικά, αλλά απλά χαιρετούσε τους οπαδούς του. Πασχος Μανδραβρέλης Καθημερινή 9/3/2014

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Δίψα για εξουσία

“Greece has been, is and probably will continue to be a penetrated political system”
Theodore A. Couloumbis, Post World War II Greece: A Political Aproach, East European Quarterly, Vol VII, No 3. pp 285-310

Η λύσσα του πολιτικού συστήματος κατά της Χρυσής Αυγής αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας ήταν, είναι και θα είναι ένα σύστημα εξαρτημένο, υπόδουλο στα ξένα κέντρα και υπάκουο στις εντολές τους.

Ο κύριος Λοντερ του WJC, ο Μπαρόζο, ο Μούιζνιεκ έδωσαν τις εντολές του και οι ντόπιοι Χατζηαβάτηδες υπακούουν. Εδωσαν εντολή; Θέσσεται εκτός νόμου  την Χρυσή Αυγή. Με λίγα λόγια μας είπαν ότι: πρέπει να διαλέγουμε κόμματα που αρέσουν στους διεθνείς τοκογλύφους. Οι κύριοι αυτοί με λίγα λόγια χώρισαν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα σε νόμιμα και αρεστά (αυτά που πρέπει να ψηφίζονται) και σε παράνομα (αυτά που πρέπει να εξαφανιστούν ως επικίνδυνα).

Και καλά οι κύριοι και οι κυρίες της Διεθνούς του αταβιστικού μίσους κατά της Ελλάδας. είναι προκλητικοί, απαράδεκτοι και κάνουν την δουλειά του. Υπάρχει Ελληνική Δημοκρατία; Υπάρχουν θεσμικοί εκπρόσωποί της; Υπάρχει Έλληνας Πρωθυπουργός να τους απαντήσει υπερασπιζόμενος την υπερηφάνεια του ελληνικού λαού, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων; Που είναι ο schooligan Τσίπρας; Που είναι ο Καμμένος;  Οι σύντροφοι του ΚΚΕ κάνουν την πάπια, αυτοί και αν θα έπρεπε να θυμούνται τις εποχές της υποταγής. Όλοι αυτοί, τρομάρα τους,  πιπιλάνε την καραμέλα της  “εθνική αξιορέπειας”, της "εθνικής ανεξαρτησίας" αλλά μπροστά στους κυρίους Λόντερ  Μπαρόζο, Μουίζνιεκ γίνανε χαμηλοί, υποτακτικοί, χατζηαβάτηδες: “χωμά γιοφύρι να γενώ να με πατήσεις άρχοντά μου”.

Τι  θα έπρεπε να πουν; Τι θα έπρεπε να απαντήσουν; Αυτό που εκτιμούμε ότι θα απαντούσε ο κάθε αξιοπρεπής Έλληνας ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων: ότι η Ελλάδα είναι ανεξάρτητη χώρα που οι πολίτες της είναι αυτοί που αποφασίζουν ποιους και γιατί θα εκλέξουν και πως θα κυβερνηθούν…Δεν το λένε! Δεν το κάνουν! Το γιατί είναι πικρό και εμμετικό.

Ο ιστορικός των πρώτων χρόνων του ανεξάρτητου Ελληνικού κρατιδίου αείμνηστος John Petropulos περιγράφει και αναλύει τον προσανατολισμό των ντόπιων πολιτικών κομμάτων προς τους ξένους με την ακόλουθη διεισδυτική παρατήρηση
(party) leaders realized that, given the international status of Greece and its internal constitution (absolutism) they could influence the Crown (King Otto) and mold the future of Greece much more effectively by catering to the powers than by catering to the home public
John Petropulos Politics and Statecraft in the Kingdom of Greece:1833-1843, Princeton PUP, 1968 pp 509
Σε ελευθερη μετάφραση: οι κομματικές ηγεσίες αντιλήφθηκαν ότι με δεδομένη την διεθνή θέση της Ελλάδος και το σύνταγμα της (απολυταρχία) θα μπορούσαν να επηρεάσουν το Στέμμα (Οθων) και να πλάσουν αποτελεσματικά το μέλλον της Ελλάδας (και της ύπαρξης τους, σημ. μεταφραστή) απευθυνόμενοι στους ξένους αντί στον ελληνικό λαό

Η καταπληκτική ποιότητα αυτής της παρατήρησης είναι ότι περιγράφει με ακρίβεια την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα. Αν κάποιος αντικαταστήση την λεξη Οθων με Σαμαράς, Βενιζέλος, Τσιπρας, Καμμένος, Κουτσουμπας και γενικά "συνταγματικό τόξο" θα έχει μια εικόνα της σημερινής πολιτικής που έχει μια θλιβερή ομοιότητα με εκείνη την εποχή.

Η παρατήρηση του John Petropulos φέρνει στην επικαιρότητα την ερώτηση του Καραμανλή Α’: “Ποιός επιτέλους κυβερνάει αυτόν τον τόπο;”.Είναι μία ερώτηση που βρίσκετε στα χείλη του κάθε Έλληνα και Ελληνίδα Η απάντηση είναι πολύ απλή την δίνη με γλαφηρότητα ο Γ. Σεφέρης στο Πολεμικό του ημερολόγιο

...Ήτανε με τον Βενιζέλο (Σοφοκλή) στου Παπανδρέου (Γεώργιο) - προτού ορκιστεί - που έψαχνε χωρίς να τους βρίσκει συνεργάτες ή υποστήριξη. Ένα αδιέξοδο. Ξαφνικά ο Βενιζέλος του λέει. "Γιατί δεν κάνεις υπηρεσιακή κυβέρνηση;" Ο Παπανδρέου αμέσως: "Θα με υπεστήριζες εν τοιαύτη περιπτώσει;" Κι όταν ο Βενιζέλος αποκρίθηκε "ναι", δύο χέρια - του Παπανδρέου - τινάχτηκαν αμέσως στον αέρα: το ένα άρπαξε το καπέλο και το άλλο την παλάμη του Βενιζέλου. "Σε συγχαίρω δια την πατριωτική σου στάση", φώναξε ο υποψήφιος πρωθυπουργός, "πηγαίνω στην Αγγλική Πρεσβεία". Και χάθηκε. Ο Κανελλόπουλος συμπέραινε: "Σπάνια είδα στην ζωή μου άνθρωπο που να έχει τέτοια δίψα της εξουσίας." (Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο, τομ. Α, 1035-1944, Ικαρος, 1981, σελ. 212).

Δίψα για την εξουσία είναι η κινητήριος δύναμης που καθορίζει τις πολιτικές και τις επιλογές των κομματανθρωπων και των παρακεντέδων τους στον ανήθικο πόλεμο κατά της Χρυσής Αυγής.


Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Δεν είμαστε τίποτα....

Έτσι που παρακολουθούμε τα γεγονότα, των τελευταίων ημερών μας εκπλήσσει η ανικανότητα και η μυωπία των ανθρώπων που μας κυβερνούν. Ανικανότητα και μυωπία που έχει μία διαλυτική δύναμη που δεν θα το πίστευε κανείς πώς είναι τόσο μεγάλη. Τα καμώματα αυτών των γελοίων σαλτιμπάγκων έπειτα από τόσες θυσίες των Ελλήνων  προδίδουν την προσπάθεια.  

Δεν είμαστε πια τίποτα στην χώρα μας. Είμαστε το νερό που κινεί τον μύλο. Μας ταΐζουν με λέξεις, μας ποτίζουν με προγράμματα, μας βάζουν σε δικά τους κανάλια, μας οδηγούν, μας εκμεταλλεύονται...Δεν είμαστε παρά πλέον παρά ο ατμός που κινεί τις τουρμπίνες, το ηλεκτρικό ρεύμα που ανάβει τα φώτα με το γύρισμα του διακόπτη. Δεν είμαστε ούτε καν σκεπτόμενες υπάρξεις, αφού η σκέψη μας, που είναι τελικά "επικίνδυνη" για μας, είναι εγκλωβισμένη, απασφαλισμένη, άοπλη, αριθμημένη συσκευασμένη στα πακέτα και σταλμένη για διαμόρφωση την κατάλληλη ώρα. Ετσι η σκέψη μας εξουδετερώνεται ελέγχεται  και απλά χρησιμεύει σαν πυροκροτητής. την τοποθετούν την τελευταία στιγμή στην μηχανή και τότε το ρομπότ δουλεύει, και η μάζα εκρήγνυται, η θέληση του να υπερασπισθεί την "ανθρώπινη ύπαρξη" την "Democracy", τον "δημοκρατικό κόσμο" ΄την "ελεύθερη οικονομία" ή τις "προόδους του πολιτισμού" ανάβει τα καύσιμα και μας εκτινάσσει σαν βέλη, μέσα σε δευτερόλεπτα, προς τον πόλεμο, την σφαγή, στην εθνική αυτοκτονία.

 Είμαστε όλοι μισθοφόροι. δεν είμαστε πλέον παρά λαός μισθοφόρων. Η “δημοκρατία” μας είναι μία μορφή κατάκτησης. Δεν βλέπουμε, άρματα στους δρόμου, δεν ακούμε μπότες και έτσι είμαστε ήσυχοι. Οι αφέντες μας είναι αόρατοι, άγνωστοι, Χειρίζονται σιωπηλά τους μοχλούς που ορίζουν την ζωή μας. Δεν εξορίζουν, δεν κρεμάνε,δεν τουφεκίζουν. Δεν ανήκουν σ' αυτούς τους απλοϊκούς που διερωτώνται αν θα βάλουν την υπογραφή τους στο χαρτί μιας απόφασης για την εξαφάνιση ενός δύστροπου. Βλέπουν απλά τα πράγματα σε μεγάλη κλίματα και δημιουργούν ξαφνικά εκατομμύρια νεκρούς, κυκλώνες οδύνης και ωκεανούς καταστροφής, χωρίς κανένας μας να το καταλαβαίνει. 

Πώς μπορούμε να το καταλάβουμε; Έχει σχηματιστεί ένα είδος κλειστού κυκλώματος, εκμετάλλευσης της λαϊκής θέλησης, μέσα στο οποίο βασιλεύει, όπως και στην φυσική, το κλασσικό αξίωμα: "τίποτα δεν χάνεται, τίποτα δεν δημιουργείται". Οι Έλληνες ψηφίζουν, αλλά ψηφίζουν αναγκαστικά "αρεστά" κόμματα και διαλέγουν "αρεστούς" ενδιάμεσους. Αυτά τα κόμματα και αυτοί οι ενδιάμεσοι είναι με την σειρά τους εύκολα υποχείρια αυτών που τους δίνουν τον παρά που τα έχουν ανάγκη για να συντηρήσουν την πολιτική τους ύπαρξη, να διατηρήσουν την θεσούλα τους. Οι Ελληνες ενημερώνονται, αλλά ενημερώνονται από τα "αρεστά" ΜΜΕ(ξαπάτησης).  Τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) είναι φυσικά στα χέρια αυτών που ελέγχουν το χρήμα. και κατασκευάζουν διάφορους φελλούς σαν παράγοντες της πολιτικής ζωής. Τίποτα άλλο δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει, αφού οι απαραίτητοι πόροι για την δημιουργία μιας νέας πολιτικής πινακίδας αποστερούνται συστηματικά από κάθε ανταγωνιστή. Όλα τα λεφτά πάνε στις δικές τους ΜΚΟ, πχ ΕΛΙΑΜΕΠ και στα εγκεκριμένα κόμματα που λειτουργούν σαν συνδικάτα ελέγχου της κοινής γνώμης. Αγγεία για να ρίχνουν μέσα τις ευθύνες τους. Ας δοκιμάσει κάποιος άλλος να διεκδικήσει χρηματοδότηση στο άνομα της δημοκρατίας και της ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών. Θα πάρει τα κατώτερα και χλεύη. 

Ο καθένας μας εσείς ή εγώ, ο οποιοσδήποτε μπορεί θεωρητικά να ιδρύσει ένα νέο πολιτικό σχήμα, μια πατριωτική Μη Κυβερνητική Οργάνωση και να προσπαθήσει να προωθήσει το "προϊόν" του. Θα μείνει πάντοτε ένας μικρέμπορος καθόλου επικίνδυνος, αφού δεν θα αποκτήσει ποτέ τα μέσα να διαφημίσει την "μάρκα" του και να την αντιπαραβάλει, επί ίσοις όροις, με τα ανταγωνιστικά "προϊόντα". 

Έτσι τίποτα δεν χάνεται, ή πολύ λίγο, αφού οι Έλληνες θα είναι αναγκασμένοι να ψηφίζουν " εγκεκριμένα", "αρεστά" κόμματα και να διαλέγουν τους "εγκεκριμένους" και "αρεστούς" ανθρώπους, με άλλα λόγια αναθέτει πάλι την εξουσία σ΄εκείνους που είναι αποδεκτοί και αρεστοί στον μεγάλο Καραγκιοζοπαίχτη. Ολα είναι έντάξει. Το αυτοκίνητο της εξουσίας απλά αλλάζει λάστιχα. Τίποτα δεν θα αλλάξει αφού "Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων" και αυτοί που κρατάνε το πουγκί θα τα αρνούνται πάντα σ' αυτούς που δεν δέχονται του όρους του παιχνιδιού και της υποταγής...









Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Οι σπασμοί του θανάτου


Κοιταζουμε στα μάτια των νεαρών χρυσαυγιτών και βλέπουμε μέσα τους την φλόγα,
την φλόγα που έχει αυτός που ξέρει ότι μπορεί να πετύχει, αλλά για να
πετύχει πρέπει να προσπαθήσει, να αγωνιστεί. Αυτού που θέλει ένα καλύτερο αύριο και
ξέρει ότι πρέπει να παλέψει με την αξία του για το αύριο. Αυτή ειναι  η
φλόγα του χρυσαυγίτη, όχι η μιζέρια της αριστεραντζας. Η φλόγα της Χρυσής Αυγής που την αγκάλιασαν οι τυραγνισμένοι Έλληνες έχει κάνει το σύστημα της διαφθοράς, της διαπλοκής και της λαμογιάς να τρέμει. Ξεσηκώθηκαν οι στρουθοκάμηλοι με το κεφάλι χωμένο στην άμμο,  η χορωδία των πονηρών πνευμάτων,  οι παρακεντέδες της εξουσίας και με πολύ λογισμό, άφθονη οίηση αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση για να ξορκίσουν το λαϊκό κίνημα της Χρυσής Αυγής που ανδρώθηκε μετά 40  χρόνια αριστερό προοδευτικής βαρβαρότητας. Το σύστημα της απάτης και της λαμογιάς είναι πλέον ετοιμοθάνατο γι’ αυτό και οι σπασμοί του γίνονται όλο και πιο βίαιοι. Οταν δεν έχεις κάτι καινούργιο να πεις, πρέπει να ξεθαψεις  ρετροφουτουριστικά παραμύθια για να σε προσέξει ο άλλος, να τρομοκρατήσεις.
Πολύ διασκεδαστικά είναι όσα υποστηρίζουν οι διάφοροι αβανταδόροι της παρακμής απο τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) και οι δήθεν πολιτικατζήδες  κατά την προσπάθεια να καθορίσουν πρόδρομους καταστάσεις για να ρίξουν την λάσπη τους. Με τον τρόμο στην καρδιά, τον φόβο να τους ροκανίζει τα ποδάρια και το γκόνγκ της ιστορίας να κτυπάει το τέλος τους ανακάλυψαν τον “νεοναζισμό” - εξαιρούνται οι νεοναζί του Κιέβου της Ουκρανίας. Αυτοί είναι φίλοι του αμερικανοσιωνισμού και απλά υψώνουν την δεξιά για να χαιρετήσουν τους οπαδούς τους -. Ο όρος έγινε τώρα τελευταία πολύχρηστος που τον εκσφενδονίζουν οι ζηλωτές και οι κάπηλοι της δημοκρατίας κατά παντώς αντιπάλου. Μετά την αποφράδα 24/7/1974 είχαμε τον αντιφασισμό του “εκδημοκρατισμού” που αποτέλεσε τη συνεπέστερη μάλλον έκφανση του τάχα αριστερού λαϊκισμού, που μαζί με τα  μηδενιστικά “προοδευτικά” ιδεολογήματα “αποδόμησης”, και τον “εκσυγχρονισμό” έφαγε, εφαγε εφαγε, Σήμερα  το σάπιο σύστημα της μεταπολίτευσης ανακάλυψε τον “νεοναζισμό” σε μία απελπισμένη προσπάθεια επιβίωσης.
Ο “ναζισμός” και το παράγωγό του “αντιναζισμός” είναι η γλίτσα που έχει κολλήσει στο μυαλά της σοσιαλεβεντουριάς, των παπατζήδων της εξουσίας. Αφού καταβρόχθισαν για 40 χρόνια “δημοκρατίας” τον πλούτο της Ελλάδας τώρα τρώνε τις σάρκες της και προσπαθούν να αναστήσουν πρόδρομες καταστάσεις για να αποπροσανατολισουν τους Έλληνες και να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους.
Κατά την αριστερόστροφη προοδευτικάντζα και τους λεπτεπίλεπτους της ΝΔ όλοι ανεξαιρέτως είναι “φασίστες”, “χουντικοί”, “σταγονίδια” “νεοναζί” πλήν του εαυτούλη τους που είναι “δημοκράτες”. Δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο. Εδώ και 40  χρόνια τώρα οι λέξεις “φασισμός¨και “φασιστας” και τώρα τελευταία “νεοναζί”  χρησιμοποιούνται υβριστικώς απο την αριστερόστροφη  προοδευτική σάχλα εναντίον κάθε πολίτικής κίνησης, κάθε ατόμου  που δεν αποδέχεται την αριστερο-προοδευτική αρλουμπολογία.  Με την  λέξη “φασίστας”  η αριστεραντζα των βορείων προαστείων, της πλατείας Κολωνακίου, και του Κολεγίου έκτισε την ύπαρξη της σε μία μεγάλη αφήγηση δόξας, τρόμου, μίσους και εκδίκησης που στο βάθος της υποσχέθηκε την οριστική και ολοκληρωτική Δικαίωση-Κυριαρχία επί των άλλων.

Την μέθοδο αυτήν εγκαινίασε ο Στάλιν κατά την μεγάλη σφαγή, την “μεγάλη εκκαθάριση” στην Ρωσία (1936-1938), όπου ο όρος “φασίστας” χρησιμοποιήθηκε αδιακρίτως για όλους τους πραγματικούς ή φανταστικούς εχθρούς του πατερούλη που έπρεπε να είναι ανενόχλητος για να σκύβει και να φυσάει την φωτία κάτω απο το τσουκάλι της γιαγιάς για να ανάψει, όπως τον ύμνησε ο Γιάννης Ρίτσος...
Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η λέξη “φασίστας” έδωσε το σύνθημα για την μεγάλη σφαγή. Στην Γαλλία, στην Ιταλία χιλιάδες δολφονήθηκαν. Στην Ελλαδα ένα όργιο αίματος σημάδεψε την απελευθέρωση. Κατά τα Δεκεμβριανά 1944 χιλίάδες Αθηναίοι με την κατηγορία του “φασίστα” σφάχτηκαν απο την ΟΠΛΑ, την αστυνομία του ΚΚΕ, στα Κρώρα, στην Ούλεν, στο Περιστέρι. Σε όλη την Ελλάδα η λέξη “φασίστας” χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον απο τους καπετάν Άρης, Ακέλας, Καλόγερος, Τραγιάς…...που έσφαζαν αδιακρίτως ηλικίας και φύλου οποιον τους πηγαινε κόντρα.
Κανείς στην Ελλάδα δεν διέφυγε την κατηγορίαν για “φασισμό”. Φασιστες  υπήρξαν ο Βενιζέλος, ο Ψαρρός, ο Τσαλδάρης, ο Καραμανλής Α’ αλλά και ο Β’ .“Φασίστες”, “εκφασισμένοι” ή “νεοναζί” είναι σήμερα όσοι τολμήσουν να ψελλίσουν τις λέξεις Έθνος, πατρίδα, να αμφισβητήσουν την αυθεντία της Ρεπούσης, να εκφράσουν αντίρρησεις για  το 1821 του Βερέμη, να υπερασπιστούν το Εθνος απο το diktat του αμερικανοσιωνισμού.  Αυτές είναι μερικές απο τις παρανοικές διαστάσεις του “εκφασισμού” της κοινωνίας.
Κάθε πολιτικός αντίπαλος της αριστερόστροφης προοδευτικής μαφίας είναι φασίστας, ή νεοφασίστας, ή κρυπτοφασίστας ή εκφασισμένος και βλέποντας το παιχνίδι της εξουσίας να χάνεται ανακάλυψε την λέξη “νεοναζί”. Ολοκληρη η πολιτική και θεωρητική φιλολογία της ελληνικής αριστεράς, της “γενιά Πολυτεχνείου ΑΕ” - δεν μιλάμε για ΝΔ, αυτή είναι ανύπαρκτη- κατά τα χρόνια της μεταπολιτευσης αποτελεί βαττολογική ανάπτυξη του αξιώματος αυτού, το οποίον μας έφερε στα σημερινά χάλια.

Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Μία επέτειος...21 Απριλίου 2014



Σαράντα επτά  χρόνια μετά την 21 Απριλίου 1967, μέσα σε μια Ελλάδα διεφθαρμένη και συνεχώς παρακμάζουσα, οι παλαοι γνώριμοι του Ρήγα Φεραίου ή της ΚΝΕ που αποτελουν την παρέα της Μυκόνου, τα  παιδία γύρω απο τον αρχηγό, τα παιδιά του κομματικού σωλήνα, οι ανεπάγγελτοι γόνοι, οι φίλοι ενός διεφθαρμένου, διαπλεκόμενου μέχρι το μεδούλι πολιτικού συστήματος, οι τυχάρπαστοι αρχιγίσκοι μας βομβάρδισαν με κενούς λόγους  και κούφιους αφορισμούς για τους συνταγματάρχες που υποχρέωσαν έναν λαό να ζει υπό το καθεστώς απαγορεύσεων.
Δεν κοστίζει τίποτα! Είναι εύκολο και τους κάνει να αισθάνονται όμορφα με τον εαυτό τους, όπως όταν βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα των μεσημεριανάδικων.. Ακούμε τα όρνεα και τα κοράκια του “συνταγματικού τόξου” που κατασπάραξαν την Ελλάδα, τις βδέλλες της “γεννιάς Πολυτεχνείου ΑΕ” που ήπιαν το αίμα μας με άνεση και ύφος να μιλάνε για την χούντα και την δημοκρατία  και θυμόμαστε τον Σεφέρη:Ψυχές μαγαρισμένες απο δημόσιες αμαρτίες.
Ας γελάσουμε! Ναι, η “χούντα” έβαλε πίσω από τα κάγκελα μερικούς και λοιπόν τί έγινε! Η “δημοκρατία 74” έχει βάλει όλη την Ελλάδα πίσω από κάγκελα. Δείξτε μου ένα σπίτι χωρίς κάγκελα στα πορτοπαράθυρα. Η χούντα απαγόρευσε, λένε οι διάφοροι ρέκτες, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Η “δημοκρατία 74” είναι αυτή που παρέδωσε τα πάντα στους μουσάτους με τα αμπέχωνα και το στρατονισμένο ύφος, στις άλουστες με τις αξύριστες μασχάλες τα ταγάρια και το απλανές υφος που επέβαλαν, με θυριώδικο τρόπο, στον ελληνικό λάο την στυγνή δικτατορία της μονομέρειας των συμπλεγματικών απωθημένων τους.


Για 40 χρόνια “δημοκρατίας 74” οι Έλληνες ζούνε κάτω από το πλέον βάρβαρο απολυταρχικό καθεστώς. Δεν τολμάς  να μιλήσεις για πατρίδα, θρησκεία, Έθνος και πέφτεις θύμα της πλέον βάναυσης επίθεσης, λοιδορίας και συκοφαντίας,  κάτι σαν το κατακάθι της γής: ελληνάδες, καρακιόζηδες με γκράδες. Οι βάκιλοι, οι ιοί, τα σαπρόφυτα της στρατευμένης δημοσιογραφίας των μυστικών κονδυλίων είναι έτοιμοι να σου ρίξουν το δηλητήριο τους. Ενας φόβος κυριαρχεί. Μην πέσεις στα νύχια των κάθε λογής πρακτώρων και πρακτωρίδιων της επιδοτούμενης δημοσιογραφίας.
Η “χούντα” επέβαλε λογοκρισία και όλοι το ήξεραν. Η λογοκρισία της χούντας δεν εμπόδισε τον Κέδρο να εκδώσει τα “Δεκαοκτώ κείμενα” και το περιοδικό “Συνέχεια” σαν έκφραση αντίστασης στο στρατιωτικό καθεστώς, π.χ. το τεύχος 5 του περιοδικού υποστήριζε το “οχι” στο στημένο δημοψήφισμα του Γ. Παπαδοπουλου. Η “δημοκρατιά 74” επέβαλε την πλέον στυγνή λογοκρισία, την λογοκρισία “να σκεφτώ τι θα πώ”. Όποιος τολμήσει  να μιλήσει, να πάει κόντρα στις ορδές των δυστυχισμένων αουτσάιντερ της πάλης των τάξεων, στους  ιδεοληπτικούς του  “αντιπατριωτικού κοσμοπολιτισμού”, στους μυξοπροοδευτικούς τον έφαγε το μαύρο φίδι του φραγκοφορεμένου διεθνισμού. Η Δημοκρατία έγινε το πρώτο καταφύγιο της κάθε αριστερόστροφης σάχλας, της κάθε σαχλής προοδευτικάντζας.

Η χούντα βίασε την δημοκρατία την 21 Απριλίου 1967. Δημοκρατία που την είχαν μετατρέψει σε πόρνη οι κεκράχτες της Βουλής. 



Το 1967 το δημοκρατικό πολίτευμα καταλύθηκε μέσα σε λίγες ώρες χωρίς να προβάλει καμιά αντίσταση, επειδή πριν καταλυθεί είχε υπονομευθεί πολιτικά, ιδιαίτερα μετά τα «ιουλιανά» του 1965. Ενα παράδοξο παιχνίδι μεταξύ ακραίων δυνάμεων, μια αλληλοτροφοδοσία σε ακραία συνθήματα θα έλεγα μια υπόγεια και άτυπη συμμαχία διέβρωσε το δημοκρατικό πολίτευμα, ιδεολογικά το αχρήστευσε. Επεσε όχι σαν ώριμο φρούτο, αλλά σαν σαπισμένο.” (Αντώνης Καρκαγιάννης+ Καθημερινή, 24/4/2007)  


Σήμερα και για 40  χρονια η Δημοκρατία βιάζεται καθημερινά από τις αλαλάζουσες μειοψηφίες που επιβάλουν στους Έλληνες την στυγνή δικτατορία της ψυχικής τους νύχτας.

Η “δημοκρατία 74”  πέρασε την χώρα απο όλα τα στάδια της παρακμής και την έφερε στην έξαρτηση και την κρίση. Για 40 χρόνια η “μεγάλη δημοκρατική παράταξη”  – δεν αχολούμεθα με την ΝΔ ήταν, είναι και θα παραμείνει ανύπαρκτη πολιτικά, ουραγός της άξεστης αριστεροσύνης του καναπέ – καλλιέργησε τον άξεστο ατομικισμό την βλαχογκλαμουριά του ΚΛΙΚ και του ΝΙΤΡΟ. Καταράκωσε του θεσμούς με το πάνω απο τους θεσμούς είναι ο λαος. Θεσμοθέτησε την μίζα στο μεγαλίτερο φαγοπότι του αιώνα,  βάζοντας μάλλιστα και όριο: είπαμε να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του, όχι και 500 εκατομύρια! του ολετήρα αρπακλοατζη Ανδρέα  Απαξίωσε την πολιτική μέσω του σημιτικού εκσυγχρονισμού. Λήστεψε τις οικονομίες των Ελλήνων με το σκάνδαλο του χρηματιστηριού και την φιέστα των Olympics Games και πάει λέγοντας.
Τα διάφορα ευρηματικά και χαζοχαρούμενα περί “χούντας” που θα μας ξεφουρνίσουν αφήνουν αδιάφορους τους Έλληνες.
Η “δημοκρατία 74” μας πέταξε μέσα στο ευρωπαικό σακί και πρέπει να βολευτούμε ραγιάδικα.

Η “δημοκρατία 74” άνοιξε την πύλη της Κόλασης και μας είπε: περάστε,  αφ
ήνοντας κάθε Ελπίδα έξω.

Μεταπολίτευση: Απο τη Σκύλλα στη Χάρυβδη




Τον Ιουλιο 1974 πέσαμε απο την Σκύλλα στη Χαρυβδη. Άξιζε αλήθεια να “απελευθερωθούμε”, να “δραπετεύσουμε” απο την χουντα, για να γίνουμε παιδιά που μας δέρνουν, μας σκοτώνουν, μας δολοφονούν στην δικτατορία του κοινωνικού σνομπισμού. Απο μία κάποια άποψη όλα είναι τα ίδια, η λογοκρισία, ο διαχωρισμός σε δικούς μας και τους άλλους, το εκδοτικό μποϋκοτάζ  και το μποϋκοτάζ των κριτικών, ο κονφορμισμός απο την ανάποδη, με ευϋπόληπτα δημοκρατικά καρικεύματα, και η μέθοδος της πολεμικής  είναι κι αυτή η ίδια και πιο βάρβαρη. Είναι απο καιρό γνωστή απο τις ψυχοσωτήριες συζητήσεις στα καφέ της γνωστής πλατείας, στα τηλεπαράθυρα, στην αρθογραφία του αναθέματος.

Στους νέους θιασώτες της Χάρυβδης, της δημοκρατικής δικτατορίας, τους μιλάς για συγκεκριμένα γεγονότα, κι αυτοί σου μιλάν για ταξικούς αγώνες και άλλες παρλαπίπες.  Ταξικούς αγώνες! Ας γελάσουμε! Δεν υπάρχει ταξικός αγώνας στη φύση. Για 40 χρόνια πια στην Ελλάδα διεξάγεται ένας μοναδικός θανάσιμος αγώνας, ο αγώνας ανάμεσα στην μεγάλη και στην μικρή μπουρζουαζία, στους μεγάλους και στους μικρούς αστούς. Οι δύο αυτές μπουρζουαζίες χρησιμοποιοόυν στον αγώνα πρός όφελος της υλικής και ψυχικής τους άνεσης ( γεννητούρια Τσίπρα στο “Ιασώ”, ιδωτικά σχολεία για τα παιδιά τους, Πανεπιστήμια στην Εσπερία) όλες τις άλλες τάξεις, μαζί με τις ιδέες τους.  Μετά την νίκη αφήνουν τους πρώην συμμάχους-ψηφοφόρους στο έλεος της μοίρας τους, αντε να τους δώσουν κανα κοκκαλάκι να γλείψουν, κάνετε ότι θέλετε αρκεί να μας ψηφίζετε, για να τους πουν κατόπιν: γιατι φωνάζετε; “μαζί τα φάγαμε”.

Οι μεγάλοι και μικροί αστοί για 40 χρόνια έχουν αλέσει με τι ψεύτικες οδοντοστοιχίες και προσαρμόσει στην δική τους κατανάλωση ό,τι πιό καλο κι ό,τι πιο άγιο έχει πετύχει η Ελλάδα μέσα απο τα βάσανα της, την ελευθερία, τον πολιτισμό, τη θρησκεία. Για να παραμείνει κανείς προσωπικότητα, οποιαδήποτε εποχή έπρεπε να είναι ανδρείος και να έχει συνείδηση. Οι αστοί για 40 χρόνια στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης ή δημοκρατίας 74 δυστυχώς δεν έχουν ούτε ανδρεία ούτε συνείδηση, έχουν μόνον οδοντοστοιχίες και ζωική προσαρμοστικότητα. Οι σημερινοί αστοί μικροί ή μεγάλοι είναι τάγμα, είναι μαφία, είναι διεθνείς, είναι πολυπολιτισμικοι. Αν θέλετε ο αστός δημόσιος υπάλληλος  και ο αστός διανούμενος δεν διαφέρουν σε τίποτα απο τον αστό-επαναστάτη (Κανέλλη) και τον αστό κομματικό σύντροφο (Τσιπρα). Ασφαλώς προσέξατε ότι παρ΄όλες τις πολιτικές και κομματικές διακρίσεις συνεννοούνται γρήγορα, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, κοινώς μπετατζήδες, και οι χθεσινοί απαλλοτριωτές, οι σνόμπ που το παίζουν λαϊκοί και οι εστέτ της πάλης των ταξεων με τα Armani, οι ανθρωπιστές της 17Ν με τα πειθήνια 45άρια και οι ανθρωποφάγοι των “συγκεκριμένων ποσών βίας”, ο γνωστός μας πρόεδρος με τα καμώματα ενός φιλελ
εύθερου αριστοκράτη και οι δήμιοι του ελληνισμού. Είναι άπειροι και το όνομα τους λεγεών...

Ποιός πληρώνει τα όργανα;



Ο Mitchell Orenstein, επικεφαλής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του πανεπιστημίου Northeastern της Βοστώνης, έχει μια εξήγηση γι’ αυτήν τη σύγκλιση: «Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η Σοβιετική Ενωση ενίσχυε τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης και αυτά με την σειρά τους πόνταραν στη Μόσχα και προσπαθούσαν να περάσουν στη Δύση κάποιες μορφές προπαγάνδας. Η Ρωσία σήμερα χρησιμοποιεί πολλές από τις σοβιετικές τεχνικές, αλλά τώρα βρίσκει τους ακροδεξιούς καλύτερους συνεργάτες από τους ακροαριστερούς». Πάσχος Μαναδρβέλης: Οι ακροδεξιές συμπάθειες του Πούτιν, Καθημερινή 19/4/1014

Το άρθρο είναι μία απελπισμένη προσπάθεια παραπληροφόρησης. Υπάρχουν όμως πολλά βιβλία και πληροφορίες το πώς έγινε  η ποδηγέτηση των λαών της Ευρώπης κατά την περίοδο του λεγόμενου “Ψυχρού Πολέμου” μέσα απο την Μ.Κ.Ο. Congress of Cultural Freedom.  Ότι έγινε τότε επαναλαμβάνεται σήμερα με την μόνη διαφορά ότι τότε έχθρός ήταν ο κομμουνισμός της Σοβιετικής Ένωσης, σήμερα έχθρός είναι η Ρωσία του Πούτιν.

Είναι πλεον γνωστό ότι η CIA καθ’ όλη την διάρκεια του ψυχρού πολέμου κατόρθωσε, ταΐζοντας και επιδοτώντας ανάλογα, να επιστράτευση τους αντικομμουνιστές, μαρξιστές, φιλελεύθερους διανοούμενους σε ένα αγώνα για την καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων με τελικό στόχο να τους αποσπάσει από την επιρροή του Κρεμλίνου και να τους φέρει κάτω από την κυριαρχία του αμερικανικού αιώνα.

Το τι πραγματικά έγινε ήτανε μια γιγαντιαία προσπάθεια να χειραγωγηθεί η συνείδηση μιας ολόκληρης γενιάς και να μπει στο καλούπι της Δύσης. Στόχος του μυστικού πολέμου ενάντια στο κομουνισμό, ήταν να δέσει στο άρμα του Αμερικανισμού την δυτική διανόηση. Αποστόλη
της CIA ήταν η ιδεολογική και πολιτική «ανάσχεση» του σοβιετικού ολοκληρωτικού κομμουνισμού, Αποστολή η οποία στόχευε, τα ανεξάρτητα εργατικά συνδικάτα, τα σοσιαλιστικά κόμματα, τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα, τα εθνικό απελευθερωτικά κινήματα στις αποικίες .Ήταν μία αποστολή που η CIA πήρε πολύ στα σοβαρά. Οπλισμένη με εκατομμύρια δολάρια, τόσα πολλά που δεν ήξερε που να πρώτο δώσει, προχώρησε στη επίτευξη του σκοπού.

Τεράστια, για την εποχή τους κονδύλια σχημάτισαν μία τεχνητή λίμνη, μια θάλασσα που ο καθένας ήθελε να τσαλαβουτήσει, ένα τεράστιο λιβάδι που όλοι θέλανε να το βοσκήσουν. Κύριος στόχος αυτού του πακτωλού χρημάτων ήταν η δημιουργία ενός πολιτιστικού Gladio. Αυτή η οικονομική απλοχεριά λάδωσε τα γρανάζια ενός υπερβολικού κυκλώματος διεθνών διασκέψεων, εκδόσεων, εφημερίδων, περιοδικών, εκθέσεων, μουσικών φεστιβάλ και κανένας από τους φιλελεύθερους διανοητές δεν αναρωτήθηκε ποιος πλήρωνε πραγματικά το λογαριασμό. Καμία ερώτηση δεν υποβλήθηκε για το εάν η μυστική χρηματοδότηση από τα χέρια της CIA υπονόμευσε την ίδια την φύση της ελεύθερης σκέψης. Στο ψυχρό πολεμικό κουκλοθέατρο δεν υπήρχε θέση για αμφισβητίες.

Μόλις ελήφθη η απόφαση του πολιτιστικού πολέμου τέθηκε το ερώτημα: ποιοι θα επανδρώσουν το πολιτιστικό Gladio; Ποιοί θα επωμισθούν την αποστολή να κερδίσουν τις καρδιές και το μυαλό των λαών του κόσμου υπέρ της Αμερικής και ενάντια της Σοβιετικής Ένωσης; Οι άνθρωποι της CIA κατάλαβαν ότι οι μόνοι εφοδιασμένοι με τις απαραίτητες γνώσεις και το αναγκαίο πάθος για την σταυροφορία κατά της Σοβιετικής Ένωσης δεν ήταν άλλοι από τους πρώην κομμουνιστές. Την μόνη ιδεολογική έκφραση αντίστασης στα σχέδια του Κρεμλίνου εκπροσωπούσε η μαρξιστική αλλά «προοδευτική» (αποκομμένη από την σοβιετική καθοδήγηση) άλλη Αριστερά. Για τους ανθρώπους της CIA η προώθηση της αριστεράς αυτής είχε σαν απώτερο σκοπό να αποτελέσει το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα κτιζόταν το οικοδόμημα του πολιτιστικού ψυχρού πολέμου.

Δυστυχισμένοι Κοριολανοί , μαρξιστές, τροτσκιστές και όλοι αυτοί που κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου αποτελούσαν τους μπροστάρηδες του αριστερού κινήματος, ορφανά της «ροζ επανάστασης», ταλαιπωρημένα αουτσάιντερ της πάλης των τάξεων που ξαφνικά έμειναν άνεργοι στο κρύο, αιωρούμενοι στο κενό κάθε νοήματοςτης ύπαρξης και της ζωής, ψάχνανε με απελπισία να βρουν την χαμένη αρρενωπή συντροφικότητα τους και ένα καινούργιο αφεντικό και προστάτη. Καιρός ήτανε να μεταγραφούν. Οι ανάγκες της ζωής καθορίζουν τις διεργασίες της συνείδησης. Δήλωσαν απογοητευμένοι από τον κομμουνισμό. Οι πρώην αγκιτάτορες και προπαγανδιστές των Σοβιετικών, τα πρώην παραπαίδια του Willi Munzenberg και της Γ’ Διεθνούς δήλωσαν μετάνοια, ανακυκλώθηκαν, απολυμάνθηκαν από το μικρόβιο του κομουνισμού. Με νονό την CIA βαφτίσθηκαν στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ και με γενιτσαρικό φανατισμό άρχισαν της συνεργασία με τα καινούργια αφεντικά για να υπομονεύουν την Σοβιετική μηχανή την οποία στο παρελθόν είχαν τόσο καλά λαδώσει.

The God That Failed -- by David Engerman (Foreword), Richard Crossman

Οι σχηματοποιημένοι πρώην σταλινικοί λειτούργησαν συσπειρωτικά ώστε να βρει στέγη ένας ευρύτερος ιδεολογικός κόσμος του οποίου η εμβέλεια θα ήτανε περιορισμένη ή ανύπαρκτη στην κυριαρχούμενη από τα κομουνιστικά κόμματα Ευρώπη. Η ιδεοπολιτική φυσιογνωμία αυτού του συνονθυλεύματος εκτεινότανε από την άκρα «αριστερά» μέχρι την άκρα «δεξιά». Με την βοήθεια και αρωγή της CIA απέκτησε σάρκα και οστά. Με την ονομασία Congress of Cultural Freedom έμελλε να κυριαρχήσει καθοδηγήσει και ποδηγετήσει την κάθε, μορφωτική, πολιτισμική δραστηριότητα και έκφραση της Ευρώπης

Who Paid the Piper? : CIA and the Cultural Cold War by Frances Stonor Saunders


Ποτέ δεν ασκήθηκε κριτική στην πολιτική των Δυτικών ανά τον κόσμο. Η Σοβιετική Ένωση κατηγορείτο για αποικιοκρατία την ίδια στιγμή που οι γνήσιοι αποικιοκράτες με πρωτοφανή θηριωδία πνίγανε στο αίμα τα απελευθερωτικά κινήματα της Κένυας, Κύπρου, Μαλαισίας. Οι κρεμάλες στην Κύπρο, η βαρβαρότητα τωνστρατοπέδων συγκεντρώσεως στην Κένυα δεν απασχόλησαν ποτέ τους ρέκτες της «ελευθερίας». Ενώ η Αμερική, η χώρα των αφεντικών σπαρασσότανε από τον αγώνα των μαύρων για ανθρώπινα δικαιώματα στις σελίδες των οργάνων του Congress of Cultural Freedom, ούτε μια λέξη για τα λιντσαρίσματα, τις δολοφονίες αγωνιστών η το κάψιμο εκκλησιών.
Ενώ το Congress of Cultural Freedom κατηγορούσε συνεχώς τους σοσιαλιστές για τον κρατικό έλεγχο των τεχνών στη Σοβιετική Ένωση το κεφάλαιο και το κράτος (η CIA και οι επιχειρησιακοί σύμμαχοί της ) στη Δύση συνέργησαν για να διαχειριστούν τον «ελεύθερο» πολιτισμό. Δεν γινότανε τίποτα, δε γραφότανε τίποτα, δεν κουνιότανε τίποτα στη ψυχροπολεμική Ευρώπη χωρίς να έχει πρώτα εγκριθεί από αυτούς που κρατούσανε το μετρητό. Η CIA είχε ανακηρυχθεί σε παγκόσμιο υπουργείο πολισμού. http://www.monthlyreview.org/1199petr.htm
Η επιχείρηση αυτή βάζει πολλά ερωτηματικά Κατά πόσον η επιλεκτική επιχορήγηση διαστρέβλωσε τις διαδικασίες που παράγουν ιδέες; Οι άνθρωποι που επιλέγηκαν για να προωθηθούν στα φώτα της δημοσιότητας άξιζαν πραγματικά; Επιλέγηκαν για την πρωτοτυπία των ιδεών τους; Την δύναμη της δημιουργίας ή απλά και μόνο επειδή είχαν την ικανότητα να χορεύουν στον ρυθμό της CIA. .

Το Congress of Cultural Freedom ήταν απλά μια μετωπική οργάνωση ένα συνονθύλευμα ατόμων μαριονέτες που τα νήματα κινούσε η CIA η οποία μπορεί να οργάνωσε και χρηματοδότησε αλλά ο κοινός τόπος και η κοινή ρίζα των ανθρώπων που μπήκαν στη υπηρεσία της υπήρχε ήδη. Η CIA απλά έδωσε το κίνητρο να ομογενοποιηθείαυτό το ετερόκλητο συνονθύλευμα να απόκτηση στόχο και σκοπό ύπαρξης. Μερικά από τα «μεγαλύτερα» ονόματα στη φιλοσοφία, την πολιτική, κοινωνιολογία και την τέχνη κέρδισαν δημόσια αναγνώριση πριμοδοτούμενη από τηνCIA Οι διασκέψεις τα συνέδρια και τα επιστημονικά περιοδικά καθιέρωσαν τα πρότυπα συμπεριφοράς βασισμένα σε καθαρά πολιτικές παραμέτρους. Όχι αξία, ούτε ικανότητα αλλά υποταγή και υποτέλεια στην καθορισμένη από την Ουάσινγκτον πολιτική γραμμή ήταν οι προϋποθέσεις για μελλοντικές θέσεις σε ιδρύματα, μουσεία και πανεπιστημιακές έδρες.

Όταν η «σύγκρουση των πολιτισμών» κατά Χάντιγκτον και η παγκοσμιοποίηση αντικατέστησαν την ψυχροπολεμική ρητορική, στα πανεπιστήμια στις εφημερίδες, στα ΜΜΕ, στα αποθετήρια σκέψης, στις ομάδες αυθεντίας και σε οτιδήποτε διαμορφώνει την κοινή γνώμη οι άξιες του ψυχρού πολέμου, που επέβαλε η CIA δια μέσου του Congress of Cultural Freedom, είναι ορατές και κυρίαρχες:
Το Ιδεολογικοπολιτικό συνονθύλευμα του Congress of Cultural Freedom που ροκάνισε το προοδευτικό κίνημα της Ευρώπης, κλωνοποιήθηκε όπως η προβατίνα Ντόλη δημιουργώντας επιγόνους ομοτροπίας σε ιστορικές συνθήκες εντελώς διαφορετικές. Το σημερινό πολιτιστικόGladio


αυτό το εκφυλισμένο σύμφυρμα παρατάχθηκεμε τον αγγλοαμερικανικό άξονα στην αιματηρή εθνο κάθαρση δεκάδων χιλιάδων Σέρβων και τη δολοφονία αθώων πολιτών από την Νατοϊκή Luftwaffe, την ανατροπή μια νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης στην Ουκρανία

Έχει βαλθεί να υποστηρίζει με πάθος και φανατισμό κάθε αυθαιρεσία του αγγλοαμερικανικού άξονα, κάθε παράβαση του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, κάθε βιασμό της εννοίας Διεθνούς Δικαίου, κάθε νομιμοποίηση παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την καθολική και παντοτινή καταστολή της ανεξαρτησίας των λαών. Ο κύριος Μανδραβέλης και οι επίγονοι του Congress of Cultural Freedom έχουν μάθει να διασώζονται όχι με επίπλαστες δικαιολογίες άλλα με θωρακισμένες ψυχολογικές βεβαιότητες. Δεν ανησυχούν γιατί οι αξίες υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ηθική αλληλεγγύη προς τα θύματα καταπίεσης και μαζικού εξανδραποδισμού δεν είναι ανάγκη να επιβληθούν ή να αναχαιτίσουν την γενοκτονία των Ιρακινών, των Αφγανών, των Σύριων τον εκπατρισμό των Παλαιστινίων η την εθνοκάθαρση στην Βόρεια Κύπρο.

Οι εγχώριοι κλώνοι,. ερωμένοι του Χάντιγκτον σε όλες τις ιδεολογικοπολιτικές τους εκδοχές και συγκυρίες με τρομακτικές ανασφάλειες, επιθετικές φοβίες που γεννάει η ανορθόλογη φυγή στο μηδενισμό, τον πανικό που κρύβεται μέσα σε κάθε μαινόμενο ιδεολόγο ανοίγουν την κερκόπορτα από όπου περνάει η ξενοκρατία, η ξένη εξάρτηση και ο αυταρχισμός . Οι θέσεις τους κινούνται σε διανοητικό επίπεδο παιδαριώδους κραυγαλέου ανορθολογισμού με πολύ λογισμό, λίγη διαίσθηση, αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση. Η παρακολούθηση των διανοητικών τους ακροβατισμών γεννάει πανικό, ναυτία και εμετό.

Η συνεργασία της μαρξιστικής αριστεράς (της μη ελεγχόμενης από το Κρεμλίνο αριστεράς) με την CIA, κατά την διάρκεια του Πρώτου Ψυχρού Πολέμου είναι η πλέον τεκμηριωμένη υπόθεση. Υπάρχει άφθονη βιβλιογραφία. Χαρακτηριστικά αναφέρω:

1. Who Paid the Piper?: CIA and the Cultural Cold War (Σημαντικό βιβλίο)
Origins of the Congress for Cultural Freedom, 1949-50 (Η άποψητης CIA)
I'm glad the CIA is 'immoral'
Thomas W. Braden, The Saturday Evening Post, 20 May 1967, page 10 – 14 (Ο υπεύθυνος της CIA)

Διαβάζοντας τις ανωτέρω βιβλιογραφίες μπορούν, όσοι θέλουν, να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα. Σήμερα που οι ΗΠΑ έχουν προχωρήσει σε μια μείζονα πολιτικό-στρατιωτική επίθεση για την κυριαρχία του κόσμου. Η Washington χρησιμοποιεί το σύνθημα «τρομοκρατία ή δημοκρατία» ακριβώς όπως, κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πόλεμου , χρησιμοποιούσε «Κομμουνισμός ή Δημοκρατία». Και στις δύο περιπτώσεις στρατολόγησε και χρηματοδότησε, οργανώσεις, διανοούμενους και δημοσιογράφους προερχόμενους απο την Μη Κομμουνιστική Αριστερά (Non Communist left) για να εξουδετέρωση τους αντιπάλους της και όσους αντιστέκονται στα σχέδια της .

Σημείωση:Για όσους όσες θέλουν περισσότερα πληροφορίες ας πάνε google: CIA Non Communist Left