Στους Ελεύθερους Φυλακισμένους

Καλή ανάσταση, ελεύθεροι φυλακισμένοι

Τη νύχτα της αναστάσεως, οι ελεύθεροι φυλακισμένοι: Νίκος Μιχαλολιάκος, Παναγιώτης Ηλιόπουλος, Χρήστος Παππάς, Γιάννης Λαγός, Γιώργος Γερμενής, Θέμις Σκορδέλη και Θωμάς Μπαρέκας, θα βρίσκονται σε κάποια φυλακή.

Κι απέξω από αυτή τη φυλακή, θα αλυχτάνε τα μαντρόσκυλα του καθεστώτος.

Του καθεστώτος που απαγόρευσε στους ελεύθερους φυλακισμένους να σηκώσουν την Ελληνική σημαία ανήμερα της 25^ης Μαρτίου, για να μην ενοχληθούν λέει οι αλλοδαποί εγκληματίες!

Του καθεστώτος που έχει αναλάβει εργολαβικά να μετατρέψει την Ελλάδα σε ινδοκίνα της Ευρώπης.

Του καθεστώτος της ρεμούλας, της αρπαχτής, της δηθενιάς, του ρατσισμού έναντι των Ελλήνων, του δοσιλογισμού και του πρόστυχου θεάματος. 

Κι αφού επιβάλλουν, μέσα από τα χειραγωγούμενα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, απόλυτη σιγή σε κάθε είδους αντίπαλο λόγο, τα λυκόρνια της εξουσίας, ρίχνουνε τόνους λάσπη, απάνω σ’ εκείνους που τους καταδίκασαν πριν τους δικάσουν!

Και λένε για αυτούς τους Έλληνες, πως είναι άνθρωποι της βίας, πώς ξυλοκοπούν ανυπεράσπιστους μετανάστες, πως έχουνε βάψει τα χέρια τους με αίμα.

Αλλά εμείς, εμείς που φιμωθήκαμε από το καθεστώς, ξέρουμε καλά, γιατί τα ζούμε έξω από την πόρτα μας, ότι το μόνο τους έγκλημα ήταν πως συνέδραμαν τον Έλληνα να διασώσει την αξιοπρέπεια του, την παράδοση του, τον τρόπο ζωής του και, εν τέλει, τον ίδιο του τον πολιτισμό, απέναντι σε μια ορδή λαθραίων εποικιστών, που ήρθαν και κατέλαβαν τις γειτονιές του με το έτσι θέλω.

Ποια βία και ποιες επιθέσεις;
Βία δηλαδή ονομάζουνε τον αγώνα των κατοίκων του αγίου Παντελεήμονα, για να πάρουνε πίσω από τις συμμορίες των Αφγανών πρεζέμπορων, την πλατεία τους, την παιδική τους χαρά, την εκκλησία τους;

Φασισμό αποκαλούνε την οργάνωση και την εμψύχωση των χιλιάδων ξεσπιτωμένων Ελλήνων στα Πατήσια, στον Κολωνό, στην πλατεία Βάθη, στα Σεπόλια, στο Μεταξουργείο, στου Γκύζη, προκειμένου να αντισταθούν όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά στον διμέτωπο αγώνα τους, απέναντι στις δυνάμεις καταστολής του καθεστώτος και στο στιλέτο του Μαροκινού μαχαιροβγάλτη;

Έγκλημα ονομάζουν το αυτοί οι άνθρωποι δεν κλείσανε τα μάτια τους στη δρομολογημένη γενοκτονία των Ελλήνων αλλά έλαβαν το θάρρος να βγούνε στους δρόμους και να σταθούν πλάι στον δοκιμαζόμενο Έλληνα, που δεν είχε άλλο να αντιτάξει απέναντι στην κτηνωδία του αλβανού κατσαπλιά, παρά μια κουρελιασμένη σημαία και ένα μεγάλο παρελθόν, πεταμένο στα σκουπίδια της ιστορίας, από τις  ρεπούσηδες και από τους βιαστές της ιστορίας;

Για ποια εγκλήματα λοιπόν τους κατηγορούν;
Για ποιες ένοχες πράξεις τους καταδικάζουν ως εγκληματική οργάνωση, προτού καν τους οδηγήσουνε μπροστά στους εγκάθετους δικαστές τους;
Επειδή θέλουν να αλλάξουν τη μοίρα μιας ολόκληρης γενιάς, που  καταδικάζεται να δουλεύει νύχτα-μέρα στα εργοστάσια των πολυεθνικών, για ένα κομμάτι βρώμικο ψωμί;
Επειδή δεν κλείνουνε τα μάτια στις λαμογιές, στις σπέκουλες, στις ατιμίες και στις ληστείες μιας κοινωνικοπολιτικής ελίτ, που βυζαίνει το αίμα των Ελλήνων;

Επειδή αντιστέκονται στην παντοκρατορία των καθοδηγούμενων ΜΜΕ και τολμούν να ξεσκεπάσουν τη γελοιότητα μιας συμμορίας διεφθαρμένων και ανικάνων, που θυμούνται τα θύματα τους, τους εξαθλιωμένους, τους πένητες και τους άστεγους, είκοσι μέρες πριν από τις εκλογές;

Επειδή είναι οι μόνοι που φτύνουνε τα μούτρα τον κάθε λογής παγαπόντη, της αριστεράς ή της δεξιάς χείρας του καθεστώτος, που τη μέρα το παίζει «παιδί του λαού» και τη νύχτα συντρώγει σε πανάκριβες ταβέρνες, με τους κάπο ντι τούτι κάπι της ντόπιας ολιγαρχίας;

Αυτά είναι τα εγκλήματα τους;

Γι αυτό τους τιμωρούν έτσι ανελέητα, όπως δεν τιμωρήσανε ποτέ , τους μελαμψούς βιαστές και τους βαλκάνιους αντεροβγάλτες;

‘Η μήπως τους θεωρούν εγκληματίες γιατί οργανώθηκαν σαν μια γροθιά [και καλά έκαμαν!] ώστε να εμποδίσουν να υψωθεί ένας μιναρές εκεί που σήμερα υπάρχει ένα καμπαναριό και να σωθεί ένα ελληνικό σχολειό, εκεί όπου ετοιμάζεται να εγκαθιδρυθεί ο νόμος της σαρία;

Και μήπως τους κατηγορούν για εγκληματίες, επειδή αναγκάστηκαν να φτιάξουν ομάδες αυτοάμυνας [και πως αλλιώς μπορούσε να γίνει?] ή να εκπαιδεύουν άνδρες και γυναίκες για να προστατεύουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους, απέναντι στον όποιον θα εισέβαλε μέσα στο ίδιο τους το σπίτι;
Κι ακόμα χειρότερα, μήπως τους κατηγορούν, επειδή έφεραν τα παιδιά τους στα σχολειά της οργάνωσης [και πολύ σωστά έπραξαν] ώστε να μην ξεχάσουν τι παναπεί έθνος και πατρίδα και σημαία, την ίδια ώρα που κατατρομαγμένοι δάσκαλοι στα σχολεία δεν τολμούν να διδάξουν ούτε τον εθνικό ύμνο, ενώ, από τις τηλεοράσεις βομβαρδίζονται νυχθημερόν μυαλά και ψυχές με κάθε λογής ανιστόρητα καραγκιοζιλίκια;

Αυτά λοιπόν είναι τα εγκλήματα τους;

Γιατί όλοι εμείς, που επιμένουμε ακόμα να ζούμε στις παλιές μας γειτονιές, όλοι εμείς που δεν παρατήσαμε τις πλατείες μας και τις μνήμες μας στον λαθροεισβολέα, για να λουφάξουμε στα φρουρούμενα προάστια, πίσω από θωρακισμένες πόρτες και συνεχείς περιπολίες σεκιουριτάδων, δεν είδαμε ποτέ να γίνονται και άλλα.

Ούτε είδαμε ποτέ τα παιδιά με τις μαύρες μπλούζες να ξαμολιούνται στους δρόμους, με κουκούλες και με ρόπαλα, ούτε μας απείλησαν ποτέ ότι θα μας κόψουν χέρια και πόδια, όπως ουρλιάζουνε στις ορδές των αντιφα, που έχουν επιβάλλει τον τρόμο του κουκουλοφόρου, σε συμμαχία με τους λαθρέποικους.              

Γι’ αυτό λοιπόν, ετούτοι οι ωραίοι Έλληνες, ζούνε σήμερα τα δικά τους πάθη, μέσα σε κάποιες φυλακές;

Γι’ αυτό σηκώνουνε έναν σταυρό μαρτυρίου, στο όνομα της ελευθερίας ολωνών μας;

Γι’ αυτό βλέπεις να βγαίνουμε κρυφά οι λίγοι Έλληνες και να προσευχόμαστε βουβά, για να ξαναγυρίσουν κοντά μας, εκείνοι που χώρεσαν μιαν άνοιξη σε μια φυλακισμένη σημαία;

Αλλά έτσι γίνονταν πάντοτε, σ’ αυτόν εδώ τον τόπο.

Τον πολιτισμό μας τον διατηρήσαμε στα κρυφά σχολειά, τη γλώσσα μας την κρατήσαμε στις στάχτες της Αλεξάνδρειας, τα μνημεία μας τα προστατεύσαμε στα υπόγεια των μουσείων, τα όπλα μας τα κρατήσανε κλέφτες κι αρματολοί και την ελευθερία μας τη διεκδικήσαμε μέσα από τις φυλακές μας.

Καλή Ανάσταση λοιπόν, ελεύθεροι φυλακισμένοι.

Οι Έλληνες θα κρατήσουμε για σας, μια στάλα ουρανό ωσότου να ξανάρθει η ανάσταση του γένους μας και να ξαναβγούμε στο προσκήνιο της ιστορίας, ως τέτοιοι που είμαστε: Πρεσβευτές του Ωραίου, του Μεγάλου και του Αληθινού κι όχι ζήτουλες των εθνών και παλιόψαθες των λαθροεισβολέων…  

ΠΗΓΗ :   Λευτέρης Πανούσης