Δημοκρατία του 2+2=5

Παρακολουθώντας τις συζήτησεις στα τηλεπαράθυρα και διαβάζοντας τα άρθρα ή σχόλια της μεροκαματίαρας δημοσιαγραφίας σχετικά με το video Μπαλτάκου-Κασιδιάρη θυμηθήκαμε την παλία ταινια του Κώστα Γαβρά “η Ομολόγια”.

Στην ταινία του Κώστα Γαβρά η σοβαροφάνεια μιας δίκης της πλάκας καταρρέει με ένα μεγάλο ξέσπασμα γέλιου, όταν λύνεται το παντελόνι και γυμνώνεται δημόσια ενώπιον του επαγγελματικού ακροατηρίου ο υπάκουος κατά παραγγελία ένοχος. Το ίδιο ακατάσχετο γέλιο προκαλούν τα γυμνά οπίσθια που σιγά-σιγά αποκαλύπτονται στην μεταπολιτευτική παράγκα, στο μεταπολιτευτικό παράμαγαζο “δημoκρατία 74”.

Ντάλα “δημοκρατία¨ τα οπισθια του  παλιού ξεγυμνώνονται. Το παλίο ξεγυμνώνεται μέσα στις αντιφατικές καταστάσεις, όπου η απάτη αναμιγνύεται με την λαμογιά, όπου η λαμογιά χρωματίζει την απάτη και όπου το πνεύμα υποτάσσεται στον χαμαιλεοντισμό ανταγωνιστικών

απαιτήσεων. Τα παλία κόμματα αφού για 40 χρόνια οδηγησαν την Ελλάδα

στη παρακμή και στη φτώχεια ξεβρακώνονται.

Μετά την αποκάλυψη του συνταρακτικού video της συνομιλίας Μπαλτάκου-Κασιδιάρη το νεοταξίτικο αγκιτ-προπ έπιασε δουλεία κόβοντας και ράβοντας και προσπαθεί  να αποπροσανατολίσει τους Έλληνες. Να τους πείσει με Οργουελικό τρόπο ότι 2+2=5.

Απελπισμένα ανθρωπάκια στριμώχνονται στα τηλεπαράθυρα. Τα ντεκολτέ των 8, τα Botox των 8 οι αξύριστοι ή καλοξυρισμένοι των 8 με την βλακεία αποτυπομένη στο πρόσωπο, με φαυλοκυκλικά επιχειρήματα και βαθειά χωμένο μέσα στο κοτοπουλήσιο κεφάλι τους τον κανόνα  της Μαφίας ότι δεν είδα, δεν άκουσα, δεν ξέρω, δεν ήμουν και άν ήμουν κοιμόμουν,  προσπαθούν να μας πείσουν ότι  τα κόμματά τους φοράνε τα παντελόνια τους, ενω έχουν ξεγυμνωθεί όπως ο ένοχος του Γαβρά. Είναι ακόμα ζωντανά, ενώ η μυρουδιά της ψοφιοσύνης  γεμίζει τον αέρα.

Ολοι αυτοί οι  καλοί αυτοί άνθρωποι που λυσσάν κατά της  Χρυσής Αυγής με επικεφαλής τον κύριο Σαμαρά που αυτάρεσκα επεσήμανε: “Είμαι εκείνος ο οποίος πολέμησε εξαρχής τη Χρυσή Αυγή, σκληρότερα από οποιονδήποτε άλλο και δεν θα επιτρέψω ποτέ σε καμιά εγκληματική οργάνωση να γίνει ρυθμιστής της πολιτικής μας ζωής”, - ξέχασε να προσθέσει υπακούοντας στις έξωθεν εντολές (δηλώσεις Ρουπακιώτη και σχόλια Μπαλτάκου) - διέθεσαν και διαθέτουν πάντοτε όλα τα κύτταρα του μυαλού τους, που δεν ήταν ποτέ πολλά, αλλά και ούτε καλής ποιότητας για να να σχηματίζουν ωραίες, παραστατικές, αλλά πάντοτε κενές φράσεις, αδιαφορώντας για την ουσίαν των για την στιγμή που τα γράφουν ή τα λένε, και για τον σκοπόν προς το οποίον αποβλέπουν. Το δυστύχημα τους, αληθινά επικίνδυνο, είναι η ευκολία του λόγου όταν δεν συνοδεύται από μυαλό. Είναι φανερό πως στην περίσταση αυτή, των αποκαλύψεων,  η ευκολία καταλήγει μοιραία σε μία ακρατή φλυαρία “επί χάρτου” της χειρότερης μάλιστα μορφής.

Κόμματα και προσωπικότητες που για 40 χρόνια πρωταγωνίστησαν στην Ελλάδα της φαυλοκρατικής εμφυλιακής μεταπολίτευσης, της υπερχρέωσης, της λαμογιάς, της καταστροφής της παιδείας προσπαθούν να παρουσιάσουν τους ευατούς τους σαν αγνές παρθένες. Η λενινιστική συνταγή  του πάντα φταίνε οι άλλοι είναι δημοφιλής δημοφιλέστατη στους πολιτικατζήδες, όλων των εποχών,  που την περνάνε οι παραδουλεύτρες, οι ρεπατζούδες  και τα ντεκολντε των ΜΜΕ(ξαπάτησης)  των μπετατζήδων ή των “ανεξάρτητων”, “αδέσμευτων”, “μαχητικών”, “ανεξάρτητων” στην κοινή γνώμη που ανακατεύθηκε σε μία περιπέτεια τις διαστάσεις της οποίας ούτε είχε

προβλέψει, ούτε μπορεί να κατανοήσει. Με παλιές δοκιμασμένες σταλινικές

τακτικές που είναι προσφιλείς τόσο απο του ψοφοδεείς της ΝΔ, του

αναχωμάτος  Καμμένος, τους ανανεωτικούς ρεπουσικούς της αριστεράς του

Κουβέλη, τους κουκουλοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ+μπάζα ΠΑΣΟΚ, το πρακτορείο

“ΑνταρCIA”,  και τους κλασσικούς του ΚΚΕ+Κανέλλη βυσσοδομούν

κατά της Χρυσής Αυγής, του νέου, του καινούργιου, του δυνατού που

έρχεται. Όταν δεν μπορούν ή δεν θέλουν να απαντήσουν στα δια στόματος

της Χρυσής Αυγής ερωτήματα των Ελλήνων φαυλοκρατία, κομματοκρατία

λαθρομεταναστευση, εγληματικότητα, αφελληνισμός, ξένες επεμβάσεις στην πολιτική ζωή του τόπου ενοχοποιούν τα ίδια τα ερωτήματα και τα δαιμονοποιούν για να αποφύγουν την ουσία του πολιτικού προβλήματος.

Σε τελευταία ανάλυση καταβάθος όλοι  παρακολουθούμε το ίδιο θεατρικό

έργο. Επιφανειακές αντιζηλίες, ψευδείς διενέξεις φαίνονται να τους

χωρίζουν. Όταν όμως πρόκειται για το συνδικάτο των συμφερόντων, που έχει

μοιράσει προς ίδιον όφελος όλα τα όργανα της εξουσίας μία ξαφνική

ταυτότητα απόψεων τους ενώνει. Σιωπή για τους λαθροδολοφόνους. Σιωπή γιατους λαθροληστές. Σιωπή για το δράμα των μεροκαματιάρηδων που το βιος τους διαγουμίστικε απο την “Γενια Πολυτεχνείου” ΑΕ. Σιωπή για τα δολοφονημένα παιδία τον Μανώλη και τον Γιώργο. Οι λαλίστες “ελληνίδες” μάνες του συνταγματικού τόξου που μέμφονται τον πατέρα Μπαλτάκο, επειδή δεν ξερει που είναι ο γιός του, δεν εβγαλαν ουτε λέξη παρηγορίας προς τις χαροκαμένες μανές των δύο παιδιών. Αυτήν την στιγμή δεν υπάρχουν μεταξύ τους περισσότερες διαφωνίες από εκείνες που υπάρχουν μεταξύ των ιεροκηρύκων διαφορετικών θρησκειών, όταν φωνάζουν εναντίον

των Απίστων και των αθέων. Όλοι ενάντια και κόντρα στην Χρυσή Αυγή. 

Το νέο φοβίζει. Η Ιερα-εξέταση των ΜΜΕ(ξαπάτησης) έπιασε δουλειά. Το auto

da fe των “δημοκρατικών” στήθικε και είναι έτοιμο να κάψει, να απαλλοτριώσει, να διασύρει.

Το ξεβρακωμένο παλιό, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ- ΚΚΕ και ΣΙΑ, απευθύνεται στο θυμικό και τον φόβο, όχι στην κοινή λογική, Ευνουχίζει θεληματικά την ετερότητα, την ευαισθησία, την ανθρώπινη ανάγκη. Ριζοτομεί παραδόσεις, ιστορία αγώνες θυσίες. Θεωρεί τους Έλληνες ανενεργή ψηφομάζα και επικοινωνεί ανάλογα της στιγμής είτε με εκσπερματώσεις βλακείας ή σπασμούς ανοησίας ενός ασύντακτου λόγου της πενόμενης γλώσσας που καμουφλάρει την αμηχανία της  με αλλεπάλληλεςστρώσεις στερεοτύπων  και ξερολισμού που σκηνοθετεί τον ελληνικό λαό σαν ηλίθιο. Εύκολες ρητορικές εξάρσεις, ωραίες λέξεις βαλμένες πλάι-πλαί

που χαϊδεύουν τα αυτιά και προσπαθούν να κρύψουν τα γυμνά οπίσθια των

μεταπολιτευτικών διαγουμιστάδων. Κανένα επιχείρημα για  διαφώτιση, αλλά

όλα τα επιχειρήματα προς ψυχική εξέγερση, προς ευκολότερη εξαπάτηση.Tο παλιό με τα γυμνά οπίσθια δεν στηρίζεται σε ορθολογικά επιχείρηματα και ψύχραιμους συλλογισμούς. Γι αυτό φοβάται το νέο. Φοβάται την Χρυσή Αυγή.