"..συγκεκριμένα ποσά βίας..."

Αυτό το όμορφο δήλωσε ο αιώνιος έφηβος του ΣΥΡΙΖΑ ο αδύναμος να ολοκληρωθεί σαν άτομο με ιδιοσυγκρασία αρρωστημένη ίσως από κάποια βαριά κληρονομικότητα παρατημένος παθητικά στην μοίρα του και στις ορέξεις της με ένα τρόπο στρυφνό και πολύπλοκο και λογική επιτηδευμένου πιθήκου Μη μπορώντας να κουβαλήσει ολόκληρη την ύπαρξή του μισεί τον εαυτό του και την κοινωνία έχοντας στήσει μάχη μαζί της. Έχει μεταλλάξει την ύπαρξη του σε ένα τεράστιο τίποτα, γι αυτόν δεν έχουν πλέον νόημα η άμιλλα της πολιτικής ο διάλογος. Δεμένος χειροπόδαρα πάνω στις έμμονες ιδέες του τρέχει βογκά, και πασχίζει. Στο λίγο μυαλό του έχει εγκαταστήσει μπαταρίες. Δεν ζει πλέον μέσα στην κοινωνία. Απλά περπατάει μέσα της με το ποτήρι του φραπέ στο χέρι ένας δειλός φανατικός της βίας. Τραγική ύπαρξη, αμετακίνητα παγιδευμένη, με το χρόνο να του ροκανίζει τα ποδάρια και την αποτυχία να αναδύεται εμπρός στο πρόσωπο του σαν λευκή παγερή σελήνη, γκονγκ τεράστιο που ηχεί στα αυτια του το μέγα, απέραντο και ανικητο μηδέν. Ζει μέσα σε ένα σκληρό όνειρο με το δεκαπέντε ή είκοσι τις εκατό του εαυτού του. Πρέπει να μεγάλωσε στην τύχη, μέσα στις ερημιές και στη σιωπή, σαν άθλιο αγρίμι που το ξαμολήσανε στο μπουρδέλο της κοινωνίας να αρπάξει και αυτό το κομμάτι του, αναλώσιμο προκατασκευασμένο ζωάκι απαραίτητο για να λιπάνει την αιώνια κρεατομηχανή του κόσμου, η απαραίτητη κοπριά, ο ανθρακίτης που πυρώνει το καυστήρα και κινεί εσαεί τις μηχανές που περιπλέκουν την κατάσταση και φτιάχνουν την πραγματικότητα και τον ρυθμό της, η πιο φτηνή καύσιμος ύλη του κόσμου. Δεν χρειάστηκαν σκοτεινά ορυχεία και γεωτρήσεις στα έγκατα της γης για να ρθει στο φως Στις επαρχίες της Ελλάδας και της Αθήνας το είδος αυτό περισσεύει.

Όποια πέτρα και να σηκώσεις θα βρεις τους διαλεκτικούς που προπαγανδίζουν την προλεταριακή απλότητα, τις σερνικές γεροντοκόρες που ποτέ δεν τους έχει προταθεί η εξουσία. Και όλοι τους θέλουν να ρίξουν το δέντρο γιατί δεν φθάνουν τους καρπούς του. Μέσα στο διανοητικό παραλογισμό του, τον πλινθοκεραμισμό των γνώσεων του, και την ανυπαρξία οποιασδήποτε συγκράτησης ή μετρήματος κυριαρχόυμενος από συμπλεγματικά ιδεολογήματα αγωνίζεται σπασμωδικά να επιβάλλει την χοντροκομμένη του άποψη. Κάποιος φαίνεται του σφύριξε ότι ο Μαρξ είπε "η βία είναι η μαμμή της ιστορίας" και κανείς δεν βρέθηκε να του θυμίσει, ότι αυτή η ρήση είναι μία διαστρέβλωση των Χατζήδων και των Κούτβηδων και των μακελλάρηδων του ΚΚΕ που θέλανε έτσι και δήθεν να δικαιολογήσουν το σφάξιμο των Ελλήνων.

Είναι ένα μικρόψυχο ανθρωπάκι ξεχαλεινωμένο στην ασυνειδησία, ένας αισχρός υποκριτής. Ακούς εκεί "ποσά βίας" Η βια δεν ζυγίζεται με την μπαλάντζα του μπακάλη. Δεν μπορώ να φανταστώ τον Αλαβάνο να μαζεύει τους κουκουλοφόρους του και να τους λέει "σύντροφοι σήμερα θα μοιράσουμε πέντε κιλά βία!"

Πέραν της ποσότητας υπάρχει και μία ποιότητα. η βία που με κυκλοθυμική μανία διακηρύσσει έχει μία ποιότητα όσον αφορά τον στόχο της. Οι επαναστάτες του τότε που ηδονίζεται να μηρυκάζει και να φαντασιώνεται μαζί τους ήταν οι μπροστάρηδες της τάξης τους. Ο Δαντόν , ο Ροβεσπιέρος, ο Μαρά ήταν μέλη αυτής της τάξης και ενεργούσαν για λογαριασμό της. Κτυπούσαν βασιλιάδες, υπουργούς, πρίγκιπες. Μπουκάρηζαν σε ανάκτορα και παλάτια. Για κείνους η βία, τα οδοφράγματα και η φωτιά ήταν το λογικό μέσο για να πετύχουν το στόχο τους. Για το παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ η βία είναι μία διέξοδος στην υστερία του. Ισχύει απόλυτα για αυτόν τον κοινωνικό ντελβέ η ρήση του Σαλβόρ Χάρντιν από το "οι Δήμαρχοι" Η Γαλαξιακή Αυτοκρατορία του Ισαάκ Ασίμωφ: "Η βία είναι το τελευταίο καταφήγιο των ανικάνων".

Μας ενοχλούν αφάνταστα οι τύποι σαν τον Αλαβάνο και την συμμορία του. Το ένστικτο μας λέει ότι υπάρχει κάτι αφύσικο και παράξενο στην επιθυμία τους να το παίζουν φτωχοί όταν όλοι αγωνίζονται να ξεφύγουν από την φτώχεια . Μήπως έχουμε άδικο; Μέχρι τώρα οι τραμπούκοι του σημερινού Gladio, με τις πλάτες γερά καλυμμένες, στο όνομα του λαού καταστρέφουν την περιουσία του , τα σχολεία του, τα μαγαζιά του, τα αυτοκίνητα του. Κανένας δεν τολμάει να πάει κατά τα χρυσά γκέτο της πλουτοκρατίας και να δώσει μια δόση βίας σε αυτούς που πράγματι ρουφούν το αίμα της Ελλάδας και διαλεκτικά μετατρέπουν τον ιδρώτα και το βιός τής χώρας σε βίλες και κότερα. Σιγά μην πάνε κατά Πολιτεία η Πανόραμα. Χαζοί είναι να κάψουν την BMW του μπαμπά ή το Cayenne της μαμάς.