Πολιτικό Μπουλούκι....

…”Αλλά η πολιτική είναι όπως το πορνείο, πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας με τις περιστάσεις της στιγμής.” Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο, τόμος Α 1935-1944, σελ 81.

...“Τελεια χαύνωση, παρακμή, αηδία, κατάπτωση, εξευτελισμός, θεομπαιχτισμός του πολιτικού μας κόσμου. [...]” σελ 257

Δύο φράσεις του Γιώργου Σεφέρη που αν και γράφτηκαν σχεδόν πριν από 70 χρόνια είναι τόσο επίκαιρες σαν να γράφτηκαν χθες, Όταν βλέπουμε τον Παπαδήμο και Παπανδρέου, Σαμαρά και Καρατζαφέρη άβουλους και μοιραίους, κλεισμένους σε κάμαρα, να κοιτάζονται σαν τις γάτες καταλάβαμε ότι οι μάσκες έπεσαν. Έχουμε μία πολιτική τάξη ανίκανη για πλατιές χειρονομίες. Ένα καραβάνι που η ατμόσφαιρα του είναι θλιβερά ενοχλητική. Από το ΚΚΕ μέχρι το ΛΑΟΣ και όλα τα ενδιάμεσα, Δημοκρατική Αριστερά, Δημοκρατική Συμμαχία , Κόκκινους, Ροζέ και Πράσινους με τις ιδιοσυγκρασίες τους, τις ψοφοδεείς, άνθρωποι των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, πως μπορούν να διευθύνουν την πολιτική του λαού που πολεμά να τα βγάλει πέρα. Άνθρωποι εύκολων καιρών, με το εμπόδιο της δυσαρέσκειας στην ψυχή τους, υπεροπτικοί, ωμά αδιάφοροι για τον λαό, στο όνομα του οποίου δήθεν αγωνίζονται, είναι εδώ περισσότερο για να μπερδεύουν τα πράγματα παρά για να τα διευκολύνουν

• Οι πασοκάνθρωποι (μισοί πασόκοι-μισοί άνθρωποι) αφού ανήγαγαν την ιταμότητα, το ωχαδερφισμό και το πλιάτσικο σε υψηλή πολιτική θέλουν τώρα να μας σώσουν. Με επικεφαλής τον ανεκδιήγητο Yorgo παριστάνουν και τα θύματα που θυσιάζονται.
• Η συντρόφισσα Παπαρήγα βλέπει τους Έλληνες σαν μικρά παιδιά, ηλίθια μικρά παιδιά που έχουν ανάγκη από μπροστάρη. Με τα συστηματικά της λαγούμια, πολιτική τσιτάτων, και μεταφυσική Ναστραντίν Χότζα ονειρεύεται τον Λένιν, αλλά σήμερα δεν υπάρχει Parvus.
• Ο Καρατζαφέρης φαντασιώνεται ότι είναι ο μοχλός των εξελίξεων.
• Ο εθνομηδενιστής σύντροφος Κουβέλης παρέα με Δραγώνα και Ρεπούση, μπουλόνια στο μηχανισμό της Νέας Τάξης, θέλει να αρπάξει την ευκαιρία και να καρπωθεί τα πασοκικά περιτρίμματα.
• Η ΝΔ (Νυχτωμένη Διαχρονικά), εγκλωβισμένη στο ιδεολόγημα του μεσαίου χώρου, είναι ανίκανη να αρθρώσει πολιτικό λόγο και περιορίζεται στο αναμάσημα αερολογιών χωρίς ουσία.
• Από το θεατρικό αυτό μπουλούκι δεν λείπουν οι κομπάρσοι. Από την Dear Dora μέχρι τον Δημαρα,που προσπαθούν με λόγια παρρησίας και περισυλλογής να πάρουν ένα κομμάτι της πίτας των ψήφων.

Άνθρωποι τελειωμένοι. Ανθρωποι που δημιουργούν γύρω τους μία ατμόσφαιρα αγοράς και φτηνής συνδιαλλαγής, όχι μία ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης. Ένας πολιτικός κόσμος περιστοιχισμένος από διάφορους παράγοντες και μύγες της πολιτικής. Είναι κιόλας για καρπάζωμα κρεμασμένος στο κενό για να τσιμπήσει ότι μπορεί. Ένα θεατρικό μπουλούκι.

Έχουν ξεχάσει δύο πράγματα: πώς η πολιτική έχει να κάνει με γεγονότα και πώς τα γεγονότα όταν τα νιώσεις δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσεις χωρίς την εμπιστοσύνη ανθρώπων που σ’ ακολουθούν.

Είναι ένα φριχτό δράμα να βλέπεις την απελπισία του κόσμου, να βλέπεις τα νέα παιδιά να γυρεύουν βοήθεια από τούτες τις ανθρώπινες χαλκομανίες που λέγονται άρχοντες μας που έχουν μότο “διέλυε για να κυβερνάς.” και όπλο τους είναι η αποσύνθεση. Κάθε τους πράξη γεμάτη με ιδιοτέλεια και μωρία μυρίζει πτωμαΐνη.

Η πολιτική άποψη του ζητήματος είναι ότι μετά την πιθανή αποχώρηση του Yorgo έγιναν περισσότερο κάλπηδες, περισσότερο σαράφηδες, περισσότερο μικροκολπαδόροι, ΟΧΙ, δεν έγιναν, ξεσκεπάστηκαν...Χάνουνε τον καιρός τους με αντιδράσεις, δηλώσεις και μανούβρες της εποχής του Δεληγιάννη, ενώ τα πράγματα περιπλέκονται με μίαν απολύτως σύγχρονη επιτάχυνση.

Είναι δράμα να σκέπτεται κανείς αυτήν την τραγωδία που ζούμε δημιούργησαν πέντε δέκα μεγαλόδημοσιογράφοι, πέντε δέκα παλιόπαιδα του κομματικού σωλήνα, πέντε δέκα εργατοπατέρες, πέντε δέκα ανεπάγγελτοι που δεν θα ήταν άξιοι να πουλούν μήτε στραγάλια στο Ζάπειο και που βρέθηκαν να διακυβερνούν τις τύχες της Ελλάδας μόνο και μόνο επειδή άρπαξαν την ψήφο του λαού υποσχόμενοι τα πάντα: "Λεφτά υπάρχουν"... Και τώρα πάνε να του φορτώσουν όλες τις αμαρτίες τους. “Μαζί τα φάγαμε”...

Το συμπέρασμα είναι πως το χαρακτηριστικό του σήμερα είναι ότι κυβερνιόμαστε απο ανθρώπους που είτε δε θέλουν, είτε δεν έχουν την δύναμη να δουν. Χρεοκοπημένους.

Αριστερή βία.

Η Ελλάδα επί 37 χρόνια ζει την βαρβαρότητα της "επαναστατικής" μεταπολίτευσης. Την μεταπολίτευση που είναι ένας εμφύλιος πόλεμος με άλλα μέσα. Η αριστερά γεμάτη βαθύτατη, υπεροπτική και κυνική περιφρόνηση προς τους Ελληνες και το μέλλον τους, με τρόπο αγύρτικο, δημαγωγικό και παραπλανητικό επέβαλε την θέληση της με την απροκάλυπτη βία.

Μετά το κάθε βίαιο επεισόδιο οι άνθρωποι των ΜΜΕ(ξαπάτησης) και οι διάφοροι κλόουν της πολιτικής με πολύ λογισμό και άφθονη οίηση αγωνίζονται, σαν άλλοι Τέτζελ, να μας πουλήσουν το πολιτικό συγχωροχάρτι της αριστεράς. Ούτε λίγο ούτε πολύ οι καλοί αυτοί άνθρωποι θέλουν να μας πείσουν ότι η βαρβαρότητα που βιώνουμε καθημερινά δεν είναι έκφραση της αριστεράς αλλά "φασισμός". Αγωνίζονται να μας πείσουν ότι τα “συγκεκριμένα ποσά βίας” που έχουν θεσμοθετηθεί από τις στήλες της Αυγής και νομιμοποιηθεί σαν κινηματική βία από τον Βέλτσο και βία αντί βιά απο τον επικαλούμενο τον Σολωμό μικροάνθρωπο Αλαβάνο, δεν είναι εκφράσεις της αριστεράς αλλά “φασισμός”. Ας Γελάσουμε!

Επειδή η λέξη φασισμός ενοχλεί έντονα την "δημοκρατική" μας συνείδηση τον επικαλούνται με μόνο σκοπό την δημιουργία εντυπώσεων και την ικανοποίηση υποκειμενικών ιδεολογικών ανασφαλειών. Όλα στην προτεραιότητα των εντυπώσεων, στην αμνησία των γεγονότων, στον συμβιβασμό με την αοριστολογία, ώστε να μη θίξουμε τα αριστερά θέσφατα. Μιλάνε για το πρόβλημα (ώστε να κερδίσουν τις εντυπώσεις των τυραγνισμένων πολιτών της Ελλάδας) και επιδιώκουν την άφεση αμαρτιών της φράξιας τους ξεθάβοντας νεκρές ιδεολογίες.

Οι διάφοροι σύντροφοι των ΜΜΕ(ξαπάτησης) και οι πολιτικατζήδες της απάτης και της λαμογιάς σαν γνήσιοι αβανταδόροι της αριστερής λεηλασίας και τρομοκρατίας, έντρομοι μπροστά στην πιθανότητα οι Έλληνες και οι Ελληνιδες να καταλάβουν, επί τέλους, τι είναι αριστερά, προσπαθούν να την σώσουν από την απαξίωση της ελληνικής κοινωνίας, κοινωνίας που διαπερνάται από φόβο, ανησυχία, ανασφάλεια για το μέλλον της και το μέλλον των παιδιών της.

Σέρνονται αγκυλωμένοι με ιδεολογικά στερεότυπα του παρελθόντος, δίχως να αντιλαμβάνονται ότι η λέξη "φασισμός" δεν είναι παρά η ιδεολογική γλίτσα που έχει κατακαθίσει στα αρρωστημένα μυαλά των παπατζήδων της αριστεράς που καλουπωμένοι μέσα σε ιδεολογήματα και νεκρές πολιτικές οριοθετήσεις αδυνατούν να αρθρώσουν δημιουργικό λόγο. Πρόκειται για φαινόμενο ανθρώπινης αναπηρίας που κυριολεκτικά μας φοβίζει. Καλή η προσπάθεια αλλά θα παραμείνει προσπάθεια. Προσπαθούν να παραποιήσουν ή και να αντιστρέψουν την εικόνα αισθητών δεδομένων, ψηλαφητών πραγματικοτήτων.
Αφού η αριστερά ξεχαλινωμένη κατέστρεψε την Ελλάδα, Έκαψε, ρήμαξε, ποδοπάτησε κάθε αξιοπρέπεια και έννοια ανθρωπιάς, και έβγαλε από μέσα της όλο το συμπλεγματικό της μίσος κατά της κοινωνίας προσπαθεί τώρα να το παίξει αγνή και παρεξηγημένη.

Ο Έλληνας άνθρωπος, η πλειοψηφία των Ελλήνων ανθρώπων σήμερα αισθάνεται ότι είχαν βρεθεί υπό κατοχή. Μια φωνακλάδικη, τσαμπουκαλού μικρονοϊκή αριστερά είχε επιβάλει την θέληση της με το έτσι θέλω.

Μία αριστερά κλαψιάρα. Όλες οι ιδεολογίες, όλες οι παρατάξεις επιδιώκουν και προσπαθούν να κερδίσουν την εκτίμηση των Ελλήνων με όσα πρόσφεραν και όχι με όσα έπαθαν. Όλες οι πολιτικές παρατάξεις θέλουν να έχουν τον θαυμασμό του λαού και όχι την λύπη του. Μόνον η αριστερά κλαψουρίζει και προβάλλει όσα, αλήθεια ή ψέματα, δίκαια ή άδικα, έπαθε και ζητάει αναγνώριση μέσα από την λύπη. Καμία πολιτική παράταξη ή ιδεολογία δεν ανήγαγε σε υψηλή πολιτική να την λυπούνται οι άλλοι. Χιλιάδες βάναυσες, μελοδραματικές, υποκριτικές σελίδες έχουν γραφτεί για το τι υποτίθεται τράβηξε η αριστερά. Δείξτε μας μία σελίδα για το τι πρόσφερε; Με μανιχαϊστικές μελοδραματικές σχηματοποιήσεις του τύπου αριστερά/δεξιά και μονότονα επαναλαμβανόμενε γερασμένα συνθήματα και χρόνια ολέθρια κατά συνθήκην ψεύδη κάθισε στο σβέρκο των Ελλήνων σαν μεγάλη "δημοκρατική παράταξη" και έφαγε, καταβρόχθισε, διασπάθισε τον πλούτο της Ελλάδας.

Οι Έλληνες κατάλαβαν, ότι η αριστερά δεν είναι πλέον το ποιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας που βλέπει αυτά που εμείς οι "αλλοτριωμένοι" δεν μπορούμε να δούμε, που σκέφτεται αυτή για μας. Η ωμή τρομοκρατία που για 37 χρόνια ασκούσαν στην Ελληνική κοινωνία οι αριστερές συμμορίες των κουκουλοφόρων, οι παρέες των “προοδευτικών διανοουμένων”, οι ορδές των εργατοπατέρων πήρε τέλος. Η οικονομική κρίση αποκάλυψε το μεγάλο φαγοπότι. Οι ορδές της αριστεράς έδωσαν στους Έλληνες πολίτες την δύναμη της θέληση. Η Αριστερά μας έδωσε την θέα του χειρότερου ώστε να μπορέσουμε να βρούμε τον δρόμο για το καλλίτερο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πέθανε...Ζήτω η Δημοκρατική Αριστερά

Ο ΣΎΡΙΖΑ με την βία ή "τα συγκεκριμένα ποσά βίας" επέβαλε την στυγνή του δικτατορία. Οι κόκκινες ορδές των μουσάτων με τα αμπέχονα και το κουλτουριάρικο ύφος με την στρατωνισμένη σκέψη και την μονοτροπία του ιστορικού υλισμού περασμένων εποχών επέβαλλαν μια στυγνή δικτατορία φρίκης σε ολόκληρη της χώρα τρομοκρατώντας και προπηλακίζοντας όποιον θα τολμούσε να φέρει αντίρρηση στον πλινθοκεραμισμό των σκέψεων τους. Με άναρθρες κραυγές και υψηλή υστερία αναμασούσαν με ηδονή τα μουχλιασμένα υποπροϊόντα της ιδεοληψίας τους, χωρίς να βρίσκουν κανέναν λόγο να ξανασκεφτούν κάτι, μόνιμα ασφαλείς στις γενικολογίες και αερολογίες, μόνιμα βέβαιοι ότι αυτές δείχνουν το σωστό δρόμο. Με ιησουίτικη μονομέρεια προσπάθησαν και προσπαθούν να μας διδάξουν ότι: "η "δημοκρατία" είναι η αυθαιρεσία, η "ελευθερία" είναι να ψεύδεσαι ασύστολα και ο "στοχασμός" είναι η φθηνή προπαγάνδα των μακντολναντοποιημένων γνωμοδιαμορφωτών της παγκοσμιοποίησης Αυτός είναι ο ΣΎΡΙΖΑ. Ο ΣΎΡΙΖΑ των βανδάλων, των κουκουλοφόρων, των ληστών,των καλάσνικοφ, των μολότοφ, των τροφίμων των σκοτεινών κέντρων των μυστικών υπηρεσιών.

Έκαψε, λήστεψε,ρήμαξε. Δοσίλογος σε όλα τα προβλήματα της εποχής μας, έκανε τα πάντα για να διαλύσει την ελληνική κοινωνία και τους συνεκτικούς της ιστούς. Ποδοπάτησε κάθε αξιοπρέπεια και έννοια ανθρωπιάς, και έβγαλε από μέσα του όλο το συμπλεγματικό του μίσος κατά της Ελλάδας. Ο ΣΎΡΙΖΑ και οι αριστεροί "πολυτελείας" του λούμπεν του φραπέ της Εκάλης, του Ψυχικού, του Πανοράματος αφού συμμάχησε με τους δεδηλωμένους καταστροφείς και δολοφόνους της Ελλάδας έπαψε από καιρό να έχει απήχηση στους Έλληνες. Αφού ξεχαλινωμένος κατέστρεψε την Ελλάδα είναι ληγμένο γραμμάτιο, η κοινωνία του γυρνά την πλάτη. Δεν μπορεί να παίζει πλέον τον ιδεολογικό τρομοκράτη και πολιτικό μπράβο της Νέας Τάξης. Είναι καμμένο χαρτί.

Οι αποδομητές του Ελληνισμού κατάλαβαν ότι η κοινωνία δεν είναι οι κουκουλοφόροι αντιεξουσιαστές που τα αυτιά τους χάιδευε ο μέγας δημαγωγός της αριστερής βοναπαρτίστικης καρικατούρας Αλαβάνος. Ο Rambo επαναστάτης Τσίπρας με τα λεκτικά του πυροτεχνήματα δεν τραβάει.

Το ερώτημα που απασχολεί τους αποδομητές του ελληνισμού είναι: "τι να κάνουμε". Χρειάζεται ένας νέος πολιτικός μηχανισμός , μία νέα πολιτική στρούγκα "καθαρός" από ληστές, κουκουλοφόρους και μολότοφ που θα συνεχίσει και ολοκληρώσει την υποταγή της Ελλάδας στην Νέα Τάξη. Να εξορύξει τα μάτια της, το πνεύμα της και την ψυχή της. Δεν ήταν και πολύ δύσκολη δουλειά να βρεθούν αυτοί που σαν ποντίκια θα πηδούσαν από το καράβι του Τσιπραϊκου ΣΎΡΙΖΑ που βουλιάζει. Ένας ποντικός εγκαταλείπει το καράβι για τρεις λόγους. α) κάποιος του είπε να πηδήξει, β) ελπίζει κάποτε να επιστρέψει και γ) αν το καράβι ήταν να βουλιάζει, θα το έσωζε ένα ποντικός; Βρέθηκαν οι ποντικοί που πήδηξαν και βαφτίστηκαν "ανανεωτές". Οι "ανανεωτές" και ΣΙΑ, φωνακλάδες, υποκριτές της επιδοτούμενης αριστεράς τώρα το παίξουν αγνοί και παρεξηγημένοι, ακόμη και ο Κουβέλης χρησιμοποίησε την λέξη Έθνος, λέξη που κάποτε του προκαλούσε οργή. Με την καινούργια τους ταμπέλα, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είναι έτοιμοι να συνεχίσουν το έργο που τους έχουν αναθέσει τα υπερεθνικά ιερατεία

Όλο αυτό το συνονθύλευμα έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό που δεν ξεφεύγει από τους Έλληνες. Τάχθηκαν με λύσσα υπέρ του σχεδίου Ανάν. Μία ματιά στην λίστα των υπογραφών υπέρ του σχεδίου και την λίστα μελών του νέου αριστερού μορφώματος θα είναι άκρως διαφωτιστική. Ούρλιαζαν για το χρηματοδοτημένο από το State Department βιβλίο αίσχος της Ρεπούση, μέλους της καινούργιας στρούγκας. Υπεραμύνθηκαν, υπακούοντας στα κελεύσματα των πλανητικών νταβατζήδων, το δικαίωμα των Σκοπίων να ονομάζονται όπως θέλουν. Σεγκοντάρησαν την εισβολή των λαθρομεταναστών και το εποικισμό και κατοχή της Ελλάδας από τα κοινωνικά και πολιτικά καθυστερημένα στίφη των αλλοδαπών. Είναι οι ίδιοι "αριστεροί πολυτελείας" που έχουν ακόμη την πολυτέλεια να παίζουν ακόμα γιατί στηρίζονται σε ένα δίκτυο τυφλοπόντικων της "διανόησης", της δημοσιογραφίας, πανεπιστημιακών και ΣΙΑ.

Ένας ολόκληρος μηχανισμός στήθηκε απο την Madison Avenue για να πλασάρει στους Έλληνες το νέο, το ανανεωτικό, το “προοδευτικό” και καθαρό από τις μισαλλοδοξίες του παρελθόντος που με όνομα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ θα εξακολουθήσει να παραπλανά και να εξαπατά κρύβοντας το μπασταρδο πρόσωπο της πίσω από μία δήθεν ανησυχία για το μέλλον της Ελλάδας. Ελλάδας που τα μέλη του τόσο έχουν βυσσοδομήσει εις βάρος της. Οι δημόσιες προπαγανδιστικές δημοσκοπήσεις συμμετέχουν με πολλή θράσος και απελπισία στην προσπάθεια να δώσουν πολιτική οντότητα στο νέο αριστερό μόρφωμα, να χειραγωγήσουν τους Έλληνες και να τους βάλουν στη κομματική στρούγκα του σύντροφου Κουβέλη.

"Τα τελευταία τρία χρόνια, το φαινόμενο της ανοικτά προπαγανδιστικής χρήσης των δημοσκοπήσεων, από τα Μέσα Ενημέρωσης, έλαβε πρωτοφανείς διαστάσεις. Το γεγονός αυτό αποτελεί άλλη μια λυπηρή ελληνική ιδιομορφία. Οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ σε επιχειρήσεις «ψυχολογικού πολέμου» (PSYOPS), για την κατίσχυση στη μάχη των «εντυπώσεων». Στo πλαίσιo του κομματικού «πολέμου» (του κομματικού ανταγωνισμού), δεδομένου και του αυξημένου ρόλου που έχουν καταλάβει στην Ελλάδα τα ΜΜΕ, απέναντι στα κόμματα, ο στόχος είναι διπλός: τόσο η κοινή γνώμη, όσο και το ηθικό των (αντίπαλων) κομματικών στελεχών." Γιάννης Μαύρης (Καθημερινή 19/11/2006)

ΚΥΡΚΟΣ και η "Δημοκρατική" αριστερά...

«Απευθύνω έκκληση σε όλους όσοι μετέσχαν κατά στάδια στην εποποιία της ανανέωσης του ελληνικού κινήματος. Να ενωθούν μαζί μας. Αξίζει τον κόπο», σημειώνει, εκφράζοντας την πεποίθησή του ότι η «Δημοκρατική Αριστερά» είναι «έτοιμη να προσφέρει την πείρα της, το πάθος και την ενοποιητική της πνοή υπό την ηγεσία του Φώτη Κουβέλη».

Αυτά τα περισπούδαστα δήλωσε ο παλαιοσταλινικός και μεταλλαλχθής σε νεοταξίτη αριστερό Κύρκος. Πρόκειται για δήλωση περιορισμένης πολιτικής εμβέλειας. Απλά συνειδητοποίησε το τέλος αυτής της ψευδεπίγραφης ιδεολογίας και των τεχνικών συνειδησιακών μορφωμάτων της.

«σημαίνει ανανέωση του αγώνα για ριζοσπαστικές λύσεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, όχι φωνακλάδικη στήριξη των λαϊκών αγώνων, για τάχιστη δυνατή έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη».

Δεν λέει όμως λέξη για τους λόγους που προκάλεσαν την κρίση. Προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατήσει στο απυρόβλητο της πολιτικής κριτικής τα πραγματικά αίτια της κόλασης που ζει η Ελλάδα. Είναι ένα θλιβερό απομεινάρι της κατεδάφισης της άλλοτε πανίσχυρης κομμουνιστικής ιδεολογίας. Για χρόνια άριστα εκπαιδευμένος στην διαστρέβλωση των εννοιών και των λέξεων με αυταπάρνηση είχε εκχωρήσει στους τότε ηγέτες του την κρίση, την νοημοσύνη του ακόμη και την σκέψη του. Είχε εθισθεί για πολλά χρόνια να λατρεύει και να χειροκροτεί τους ηγέτες του διεθνιστικού του οράματος και μέσα σε λίγες ώρες να τους αναθεματίζει σαν «προδότες», «ξεσκολισμένους χαφιέδες». Ο επί χρόνια εθισμός στην άσκηση της παρασημαντικής θέσεων και εννοιών δημιούργησε το ανθρωπολογικό τύπο του Κύρκου και της Αριστεράς με την ανάπηρη και ακρωτηριασμένη λογική στην υπηρεσία της Νέας Τάξης και του αμερικανισμού.

Ο μαινόμενος νεοτάξιτης, πρώην ηγέτης του CI(ριζ)A, κλεισμένος μέσα στην ψυχοπαθολογική μονομέρεια, στην θρησκοληψία του φανατισμού, έχοντας ασπασθεί τις νεοταξίτικες σχηματοποιήσεις του Χάντιγκτον, θυσίασε την νοημοσύνη του και το όραμα μιας γενιάς για να γίνει ένα ασπόνδυλο φερέφωνο της νεοταξίτικης προπαγάνδας. Υπεραμύνθηκε του σχεδίου Ανάν που θα αφάνιζε την Κύπρο. Υπακούοντας στα κελεύσματα των υπερεθνικών νταβατζήδων που βλέπουν την Εκκλησία σαν φορέα συλλογικότητας της επιτέθηκε με λύσσα μιγάδα σημαδεμένου από διάφορα συμπλέγματα και βυσσοδόμησε ασύστολα κατά του μακαριστού Χριστόδουλου που ό λόγος του είχε ενοχλήσει.

Τώρα που βλέπει το τέλος της ψευδεπίγραφης ιδεολογίας του έρχεται να βγάλει φωνή, μία εξωραϊσμένη ψευδαίσθηση ανανέωσης, ή παραίτησης από τις ευθύνες του. Σε μεγάλο βαθμό η Αριστερά σήμερα αποτελεί δύναμη οπισθοδρόμησης και περιχαράκωσης της χώρας σε αντιλήψεις ξεπερασμένες κι εν πολλοίς καταστρεπτικές. Ο κ. Κύρκος παραδέχεται τις αντικειμενικές δυσκολίες του νέου εγχειρήματος καλώντας για το λόγο αυτό το λαό να κινητοποιηθεί, ενεργοποιώντας τις δυνάμεις που:

«εκφράστηκαν πανηγυρικά στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης».

Ας Γελάσουμε! Οι όποιοι αγώνες της αριστεράς για περισσότερα δικαιώματα έχουν από χρόνια πλέον κεφαλαιοποιηθεί και ρευστοποιηθεί.

Χρόνια ολόκληρα οι τραμπούκοι του κομματικού του παρακράτους καίνε και καταστρέφουν σχολεία, πανεπιστήμια, εκκλησίες. Η τρομοκρατία της νεοταξίτικης αριστεράς, αντιεξουCIAστές, κουκουλοφόροι, το λούμπεν του φραπέ, για χρόνια λυμαίνεται τα πανεπιστήμια, τα σχολεία και το κόμμα του πρόσφερε πάντα το ιδεολογικό άλλοθι.

Η νεοταξίτικη αριστερά πρωτοστάτησε στην οργουελικού τύπου αλλοίωση και διαστρέβλωση των εννοιών. Η βία ή τα συγκεκριμένα ποσά βίας χαρακτηρίστηκαν "πολιτικό γεγονός" , η κατάληψη και καταστροφή "διαμαρτυρία", η παρανομία "ανυπακοή", το 'έγκλημα "παράβαση", η εγκληματικότης "παραβατικότητα", ο νόμος "αυθαιρεσία" η νόμιμη εξουσία "αυταρχισμός". Άξιος ο μισθός σου Κύρκο και σεις μαινόμενοι νεοταξίτες, καταντήσατε τον Έλληνας άνθρωπο του 21ου αιώνα να είναι ένα ηθικό ναυάγιο, κωφάλαλο, ανίκανο να ακούσει, ανήμπορο να μιλήσει και τυφλό σε ό,τι είναι απαγορευμένο να κοιτάξει. Να ζει ενστικτωδώς τον "θάνατο του Έθνους", να στερείται κάθε αναφορά του βίου και με κοκαλωμένη ψυχή να μην υποψιάζεται τα μεγάλα ερωτήματα και να μην τα θέτει ποτέ στην ψυχή του.

Για την αλλοίωση αυτή του Έλληνα ανθρώπου το έδαφος το καλλιέργησε το κόμμα του, πρακτορεύοντας την Νέα Τάξη και είναι έτοιμο. Η επιχείρηση "καμμένη γη" που προετοίμασαν οι εγκάθετοι των "εθνικών" και πλανητικών νταβατζήδων έχει ολοκληρωθεί. Σήμερα ο κόσμος της Ελλάδας παρουσιάζεται αδειανός και η πίστη στο Έθνος που χαλύβδωσαν οι αγώνες της Φυλής έγινε συντρίμμια.

Έρχεται τώρα σαν τον «εν πολλές αμαρτίες περιπεσώντα άνδρα» με περισπούδαστο ύφος να πει ότι η δημιουργία του νέου κόμματος:

«σημαίνει ανανέωση του αγώνα για ριζοσπαστικές λύσεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, όχι φωνακλάδικη στήριξη των λαϊκών αγώνων, για τάχιστη δυνατή έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη».

Δεν έχει ούτε την στοιχειώδη ευαισθησία ή εντιμότητα να αναμετρηθεί με τις αιτίες της πρωτοφανούς κρίσης που βιώνουμε σήμερα. Περιορίζεται στην προτεραιότητα των εντυπώσεων, στην κενολογία. Με πλασματικό προσωπείο προσπαθεί να ψιμυθιώσει την στυγνή καπηλεία από το κόμμα του των αγωνιών, των φόβων μιάς νεολαίας που την δίδαξε να ζητάει τα πάντα, να μην προσφέρει τίποτα και να κάνει καβαφικά «το αύριο σαν αύριο να μη μοιάζει».

Οι αριστεροί του τότε ο Ζαχαριάδης, ο Βλαντάς, ο Φλωράκης και τόσοι άλλοι ήτανε τραγικοί και φρικτοί. Οι νεοταξίτες αριστεροί του σήμερα της φάρας του Κύρκου είναι φρικτοί και φαιδροί. Γιατί το παρελθόν τους είναι βουβό. Όλοι αυτοί οι αρρωστημένοι ελπίζουν ενστικτωδώς στη οργάνωση «αγέλης». Ο λόγος είναι αυτονόητος. Το “ιστορικό στέλεχος” Κύρκος και η αγέλη του είναι οι εκπρόσωποι ενός λούμπεν που η χαρά της ζωής και της δημιουργίας του είναι βάρος, στόματα σφιγμένα, γεμάτα μίσος και απόγνωση. Ακαλαίσθητοι από φυσικού τους, ακόμη και κάτω από το Armani παραμένει ο ψυχισμός του Μογγόλου. Πιστεύουν ότι προσθέτοντας τις αδυναμίες θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μία δύναμη. Ελπίζουν να δημιουργήσουν μια μονάδα προσθέτοντας συνεχώς μηδενικά. Είναι τα ανθρωποειδή του όχι, του ιδεοληπτικού «εναντίον όλων». Είναι τα ανθρωποειδή της αμφισβήτησης, της μνησικακίας, του διχασμού και των παιχνιδιών της παγκοσμιοποίησης. Είναι τα ανθρωποειδή που τα υποσυνείδητα συμπλέγματα μειονεξίας τα αναγκάζουν να χαράσσουν γραμμές υπεροχής καλλιεργώντας των φιλιστινισμό των μαζών, οδηγώντας τις πλάνες των όχλων και ακολουθώντας την αλήθεια της ιστορίας. Ένας εμετός ύπαρξης δηλαδή, τυφλωμένα, κολλημένα ανθρωπόμορφα ζώα, επικίνδυνα, χωρίς οίκτο και έλεος μήτε για τον εαυτό τους μήτε για τους άλλους γύρω του. Μάρτυρες τα κατεστραμμένα σχολεία, τα Πανεπιστήμια που έχουν μετατραπει σε σπηλιές του Νταβέλη.

Μπορούμε να παρομοιάσουμε τα νεοταξίτικα ενεργούμενα, πχ. Κουβέλη και παρέα, της «ανανεωτικής αριστεράς», που τόσο καινά και χυδαία προσπαθεί ο Κύρκος να σώσει απο την απαξίωση και την χλεύη της κοινωνίας, με τα αιλουροειδή, που τραυματίζουν αντί να σκοτώσουν. Είναι οι αρνήσεις που ακολουθούν και συνοδεύουν κάθε θέση, το ανάποδο σε κάθε ορθό, το όχι που απαντά σε κάθε ναι. Διαβάστε τα αποξέσματα των εντέρων τους και προσπαθήστε να βρείτε έστω ένα ΝΑΙ, έστω και μια Θέση. Πολύ αμφιβάλω.