Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Πάντα "έτρωγαν".....Η ΝΔ τους τάιζε.....



Ναι, δεν κυβέρνησαν ποτέ, απλά στελέχωναν τα μαγαζιά των νταβατζήδων, τους μηχανισμούς εξουσίας και τους εκμεταλλεύονταν. Απλώς κατέκλυσαν τα ΜΜΕ, τα πανεπιστήμια, ίδρυσαν κι εκμεταλλεύτηκαν πλήθος ΜΚΟ (Μπίζνες Καλά Οργανωμένες), αλληλοπροωθούμενοι τρύπωσαν σε κάθε χώρο, σχήμα που είχε σχέση με τη νομή του χρήματος και της εξουσίας. Δεν υπήρξε λερή φούντα ξένου ή ντόπιου συμφέροντος, πρεσβειών και ιθαγενών γυπών, που να μην κρέμασαν στο ψωραλέο σπαθάκι τους. Μάστορες, εξπέρ στις επιδοτήσεις, στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, στις επιδοτούμενες «επιμορφώσεις», στο ξεκοκάλισμα κρατικού και κοινοτικού χρήματος. Είτε το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε είτε η ΝΔ, το συγκεκριμένο είδος Αριστεράς, που σήμερα φωλιάζει κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως στη ΔΗΜ.ΑΡ. και στο ΠΑΣΟΚ, ήταν πάντα στα κόλπα. Το έχω ξαναγράψει, αν δεν υπήρχαν τα αριστερά δουλικά, οι μηχανισμοί λεηλασίας της χώρας και μαζικής προπαγάνδας των μπετατζήδων της ενημέρωσης δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν. Κι ούτε είναι τυχαίο ότι οι εκπρόσωποι του πιο βρόμικου συνδικαλισμού έχουν κουρνιάσει στη νοσογόνο αγκαλιά της Κουμουνδούρου.
Φαήλος Κρανηδιώτης Ποτέ δεν κυβέρνησαν, αλλά πάντα «έτρωγαν»


Αυτό το  άρθρο του κυρίου Κρανιδιώτη της ΝΔ (Νυχτωμένης Διαχρονικά) διακρίνει ένας σκοτεινός ευνουχιστικός ελιγμός. Μία γεύση ημιπληγίας. Πέρα από το καιροσκοπισμό και το ευμετάβλητο, προδίδει την επιμονή μιας βαθιάς σύγχυσης ένα είδος ηθικής θραύσης.
“Ποτέ δεν κυβέρνησναν, αλλα πάντα ‘έτρωγαν’ ”. Οχι κύριε Κρανιδιώτη την μεγαλύτερη ευθυνη για την κατάντια της χώρας την έχει το κόμμα σου.

Μετά εκείνη την τραγική επταετία η κούφια ρητορεία, η κενή καυχησιολογία για το ιστορικό μας παρελθόν, τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη κατέρρευσαν τραγικά. Η τραγωδία της Κύπρου έδωσε την ευκαιρία στις ισοπεδωτικές κακοδαιμονίες να εγκατασταθούν θριαμβευτικά και αναπτύχθηκαν στην κυριολεξία ανεμπόδιστα, δημιουργώντας, με επιστημονικό τρόπο και μεθοδικά μια κατάσταση συλλογικής γοητείας των "προοδευτικών" ιδεών του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 1920. Η άλλοτε "δεξιά" ντρεπόταν πια έστω και να προφέρει τις λέξεις: πατρίδα, έθνος, παράδοση, ιστορικό παρελθόν. Νοχελικά, με πνευματική οκνηρία έστρωσε το κρεββάτι της αριστεράς και σαν καλή καμαριέρα πήγε και κλείστηκε στο δωμάτιο της να θρηνήσει απονέμοντας στους άλλους την ευθύνη της δικής της μοίρας.

Η ΝΔ  κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς κοινωνική πρόταση δεν  είναι παρά ένα μεταλλαγμένο πολιτικό μόρφωμα, μία σχεδία πάνω στην οποία ξάπλωνουν οι άνθρωποι της και έχουν αφεθεί να τους πηγαίνουν τα κύματα των προοδευτικών ιδεών της διεθνιστικής θολο-κουλτούρας του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 20.

Η ΝΔ απογύμνωσε την Ελλάδα από κάθε περιεχόμενο πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, γόνιμης ετερότητας ιστορικών εθισμών και συλλογικών αναγκών: «ανοίκομεν στην Δύση», περιορίστηκε στην διαχείριση της εξουσίας. Μπολιασμένο το κόμμα σου  Φαήλο με ανεξίτηλη φοβία μήπως και χαρακτηριστεί «εθνικιστικό»  παρέμεινε προσκολλημένο στην παθητική μίμηση της «προοδευτικής» χολερικής αρλουμπολογίας. Κόμμα ουραγός του «προοδευτικού» μηδενισμού και λακές της ιμπεριαλιστικής απανθρωπιάς της «Νέας Τάξης». Οι άνθρωποι του, τα στελέχη του είναι μπόγοι από σάρκες και κόκαλα ριγμένοι πάνω στην κομματική τους σχεδία. Με νερωμένο αίμα έχουν αφεθεί στο έλεος των κυμάτων της τρικυμισμένης θάλασσας των καιρών μας. Στο μυαλό τους έχουν εγκαταστήσει μπαταρίες. Δεν μπορούν να το αφήσουν να σκεφτεί γιατί κάθε φορά που σκέπτεται πονάει. Μη μπορώντας να αρθρώσουν δημιουργική λέξη μηρυκάζουν τυποποιημένες ετικέτες, αναμασούν ταξινομημένες απόψεις απλοϊκών μανιχαΐστικών σχημάτων και μισούν την Ελλάδα έχοντας στήσει μάχη μαζί της.

η ΝΔ για 40 χρόνια μειονεκτούσε  και ντρεπόταν να δηλώσει κριτική αντίρρηση στην «προοδευτική» απολυταρχία, στον αφελληνισμό και στην αποσύνθεση της παιδείας, στην «φενάκη» του διαλόγου, στην φρεναπάτη του «πανεπιστημιακού ασύλου». Η αριστερά ούρλιαζε «κάψτε όλα!» και το κόμμα της ΝΔ ξαπλωμένο πάνω στην σχεδία του, ελπίζοντας να περάσει η τρικυμία, συμβιβασμένο με την παρακμή, ψέλλιζε. Οι προστάτες των κουκουλοφόρων τους "χάιδευαν τα αυτιά" και η ΝΔ έτρεμε μήπως και χαρακτηριστεί οπισθωδρομική αν έβγαζε έστω και ένα βογκητό για να εκφράσει την αγανάκτηση των Ελλήνων που θέλουν κρίση και δύναμη. Περιορίστηκε σε ρητορικές υπεκφυγές αντί της καίριας και ουσιώδους απάντησης στον αμοραλισμό της αριστεράς. Η ΝΔ μειονεκτεί και ντρέπεται γιατί έχει η ίδια πιστέψει ότι ο «φωταδίστικος» μηδενισμός είναι μονόδρομος «εκσυγχρονισμού».

Μοναδική της έγνοια ήταν να στελεχώσει τον δημόσιο βίο μόνο με καθαρόαιμους "προοδευτικούς", μήπως και αφήσει περιθώρια υποψίας ότι εμμένει στο αμαρτωλό παρελθόν της ιδεολογικής της καταγωγής.
Ακόμη σήμερα μειονεκτεί και ντρέπεται να στυλώσει κριτική αντίρρηση στην ξεκουρδισμένη ανερμάτιστη αριστερά, βρίσκοντας μέσα στα ερείπια και τα κατεστραμμένα την μαζοχιστική ευχαρίστηση της δικαιολόγησης της πνευματικής της οκνηρίας και ανεπάρκειας.

Η άλλοτε λεγόμενη "δεξιά του κατεστημένου", γερασμένη και εσωτερικά ερειπωμένη, κουφή και τυφλή - όπως όλοι οι γερασμένοι οργανισμοί - θυμόταν μόνο τα νιάτα της και ποτέ τα λάθη της και την πικρή γεύση της ωριμότητας της, παραδόθηκε άνευ όρων σε μία σιωπηλή και γεμάτη μνησικακία και εσωστρέφεια αρτηριοσκλήρωση. Στυλωμένη σαν πεισματάρικο τετράποδο βρίσκεται στην θέση του γνωστού "γαϊδουριού του Μπουριντάν" το οποίο δεμένο σε ίση ακριβώς απόσταση από ένα δεμάτι σανό και ένα δεμάτι άχυρο και μη μπορώντας να αποφασίσει τι θα έτρωγε πρώτα πέθανε από πείνα!

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

Δούρου: πατρίδα και όχι Έθνος


"Θεωρώντας ότι ο πολιτικός όρκος ανταποκρίνεται στην αυτοτέλεια της πολιτικής και δημόσιας σφαίρας και διασφαλίζει την αυτονομία της, δηλώνω στην τιμή και τη συνείδησή μου να είμαι πιστή στην πατρίδα μου, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους, να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου, σεβόμενη την αρχή ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται από τον λαό".


Η Δούρου “ορκίστηκε” περιφερειάρχισσα και θυμήθηκε το ψήφισμα των Κορυσχάδων μεχρί εκεί που βολεύει την ιδεοληψία της. Ο λαός απο οπου πηγάζουν όλες οι εξουσίες είναι κάτι το ελαστικό σαν την συνείδηση της, αν έχει συνείδηση; Λαός είναι και οι Κογκολέζοι,  οι Νιγηριανοί, οι Αλβανοί και οι διάφοροι άλλοι λαθροεισβολείς που διάλεξαν την Ελλάδα για να την κάνουν πατρίδα τους. Δυνητικοί ψηφοφόροι της, όταν η αντικατάσταση των ενοχλητικών Ελλήνων απο λαθροστίφη θα έχει στεφθεί με επιτυχία όπως το θέλουν οι αμερικανοσιωνιστές. Τι μας περιμένει; Η Θεωρία της μαύρης ψήφου(κλικ)<--->

Η Δουρου είναι “πιστη στην πατρίδα μου”  αλλά το ψήφισμα των Κορυσχάδων στο άρθρο 15 μιλάει για Εθνος και όχι πατριδα:



Η Π.Ε.Ε.Α., που αντλεί την εξουσία της απ' την εμπιστοσύνη του Εθνικού Συμβουλίου, είναι υπόλογη απέναντι του και απέναντι του έθνους, για την καλή διεξαγωγή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, για την αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας και για την προστασία των λαϊκών ελευθεριών.


Χρησιμοποίησε την λέξη “πατρίδα” γιατί δεν την συνδέει τίποτα με το έθνος, άλλωστε η λέξη αυτή λείπει, από το λεξιλόγιο της και προτιμάει το ουδέτερο πατρίδα (country). Γιατι κατα την Δούρου “το έθνος συνιστά μία σχετικώς πρόσφατη και χωρίς ιστορικό προήγουμενο “κατασκευή” με την οποία τα ανθρώπινα όντα μπόρεσαν να συγκροτήσουν ταυτότητα” (Ρένα Δούρου, Η απολαυση του εθνικισμού, σελ 11). Βλέπετε οι προοδευτικοί της αριστεράντζας δεν ανήκουν σε έθνος  όποτε το πατριδα ουδέτερο και πολυσυλλεκτικό  την καλύπτει, την βολεύει γιατί βλέπει την Ελλάδα σαν χώρο και όχι χώρα με παρελθόν και ιστορία. Μία αβανταδόρισσα της βαριάς  “προοδευτικότητας” που θέλει τους Έλληνες στο περιθώριο της ιστορίας δουλοπάροικους των αγορών που αντί να ιππεύουν το κύμα της ιστορίας να παρασέρνονται από αυτό για  να τους ξεβρασει  άδεια κουφάρια στο γύρισμα των χρόνων.