Ποιό Κράτος...;

Το κράτος απουσιάζει

Οι απεργίες των τελευταίων ημερών απέδειξαν ότι η ελληνική κοινωνία είναι ανοχύρωτη στην ασυδοσία μικρών ή μεγαλύτερων συντεχνιών που θέλουν να διαμαρτυρηθούν για τα όποια αιτήματά τους. Η παράβαση του νόμου είναι στην ημερήσια διάταξη (είτε με την πρόκληση του χρηματιστηριακού μπλακ άουτ, είτε με τη βίαιη διακοπή μιας δίκης) και το κράτος έλαμψε διά της απουσίας του. Οι υπουργοί που έχουν υπό την εποπτεία τους τη ΔΕΗ και την Τράπεζα της Ελλάδος είναι παρατηρητές και οι δυνάμεις διασφάλισης της τάξης δεν πράττουν το καθήκον τους.

Σε μια χώρα όπου το κράτος εξόφθαλμα απουσιάζει, η ασυδοσία θα περισσεύει και το σκηνικό θα μοιάζει όλο και περισσότερο με το Φαρ Ουέστ: οι παραβάτες των νόμων θα είναι οι μόνοι κερδισμένοι.

Καθημερινή 8/3/2008

Το κράτος απουσιάζει κραυγάζει ο άνθρωπος της Καθημερινής. Εκείνο το οποίο δεν μας λέει, είναι ότι το Κράτος δεν είναι παρά ένα περίβλημα που απεικονίζει την μορφή και το χρώμα του περιεχομένου του. Η ποιότης του Κράτους δεν είναι άλλη από την ποιότητα των ανθρώπων που μπήκαν στην υπηρεσία του. Τα πραγματικά Κράτη έχουν την ισχύ και την ενέργεια της θέλησης εκείνων που τα δημιούργησαν. Το σύγχρονο ελληνικό Κράτος είναι απεικόνιση εκείνων που το χρησιμοποιούν: βαρύ και αδύνατο συγχρόνως, κλιδωνιζόμενο επάνω στις βάσεις του, έρμαιο των σκανδάλων, συγκεντρώνοντας όλες του τις φροντίδες σε σκοπούς κοινωνικής πρόνοιας, καθοδηγούμενο από απόψεις καθαρά εμποροκρατικές του δούναι και λαβείν. Το ελληνικό Κράτος έχει μεταβληθεί σε "θεία πρόνοια" κάνοντας την κοινωνία εύκολη και βολική σε κάθε είδους αλισβερίσια και σχέσεις. Σήμερα στην Ελλάδα θριαμβεύουν η εξασφάλιση, η αγαθοεργία, γλυκύτης, ελεημοσύνη και πάνω από όλα το βόλεμα.
Το Κράτος δεν πρέπει να είναι "θεία πρόνοια", αλλά εξουσία. Μία εξουσία, καθαρή, δίκαια, αμερόληπτη που καθορίζει τους στόχους, που αποκτά τα μέσα για την επίτευξή τους και κάνει τις τομές. Το Κράτος πρέπει να είναι βαθιά ριζωμένο μέσα στον λαό, με την ανεμπόδιστη και χωρίς στεγανά κυκλοφορία των επίλεκτων μέσα από τα κοινωνικά στρώματα. Πρέπει να κρατά τα ινία του λαού και συνάμα να τον βοηθά να διακρίνει τα αιώνια ένστικτα τα οποία μιλούν μέσα του.
Κράτος άξιο του ονόματός του είναι πρώτον ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κράτος καθοδηγούμενο κατ΄ουσίαν από οικονομικές, χρηματικές ή κοινωνικές φροντίδες δεν είναι κράτος, αλλά ένας συνεταιρισμός, ευπαθής και ευάλωτος, εμπόρων.
Από την στιγμή που οι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική (όπως άλλωστε προσπαθούν να τους κάνουν να πιστέψουν) δεν είναι παρά θέμα τεχνικής ή μεροκάματου περιορίζουν τις διεκδικήσεις τους σ' αυτόν τον τομέα μόνο. Με όλο το βάρος τους (το βάρος της μάζας) επηρεάζουν τις αποφάσεις των "ηγετών", οι οποίοι με την σειρά τους παρασύρονται στη φυγή προς το πουθενά και το τίποτα του κοινωνικού και "θειοπρονοητικού" τομέα μια τάση την πρωτοβουλία της οποίας πήραν από συγκυρία ή δημαγωγία και που θα είναι πάντοτε η αιτία του χαμού τους. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στην εξουσία δεν μπορούν να συναγωνισθούν τους άλλους που είναι στην αντιπολίτευση , οι οποίοι δεν έχουν να ζητάν πάντα περισσότερα!