Αποτίμηση της υπόθεσης Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς και ευχαριστήρια στους bloggers
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΒΙΤΑΛΗ
19/2/09
Αγαπητοί φίλοι των Ελληνικών bloggs
Είχα την τιμή χθές, ενώπιον των διεθνών και σκοπιανών ΜΜΕ, να εκφράσω την αλληλεγγύη των Ελλήνων bloggers στον έγκλειστο στο άθλιο ψυχιατρείο του Μπάρντοφτσι φίλο blogger Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς.
Αυτό σας διαβεβαιώ πως έγινε με πλήρη αντίληψη του βάρους της ευθύνης που αναλάμβανα, και να γιατι:
1. Οι Έλληνες bloggers είναι αυτοί που ανέδειξαν την υπόθεση του Βασίλη, απο τη στιγμή που πόσταρε το γνωστό: ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΩΡΑ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. ΒΟΗΘΕΙΑ.
2. Οι Έλληνες bloggers είναι αυτοί που "σήκωσαν" το θέμα ψηλά. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ακτιβιστές, απλά ακολουθήσαμε τα ίχνη που κατέγραφαν τα blogs και φυσικά την φωνή της συνείδησής μας.
3. Τα μεγαλοκάναλα και τα συγκροτήματα Τύπου, παρόλο ότι, οι bloggers ξελαρυγγίζονταν σε κάθε τόνο για τον εγκλεισμό του Βασίλη Γκλιγορίεβιτς, τήρησαν και συνεχίζουν να τηρούν σε μεγάλο βαθμό, σιγή ιχθύος.
4. Στους μόνους που μπορούσαμε να εμπιστευθούμε την τύχη των 30 απλών Ελλήνων της αποστολής, ήταν οι Έλληνες bloggers. Τόσο τα ΜΜΕ, όσο και το κεντρικό διαχειριστικό πολιτικό σύστημα, δεν μπορούσαν να έχουν την εμπιστοσύνη μας. Γιατι μέχρι τελευταία στιγμή, όλη η "επίσημη Ελλάδα", συνέπλεε με την επίσημη σκοπιανή άποψη πως ο Βασίλης Γκλιγκορίεβιτς, είναι φανταστικό πρόσωπο.
5. Όπως αποδείχθηκε στην πράξη, όλο το σύστημα, εθνικό, σκοπιανό και διεθνές, παρακολουθούσε την εξέλιξη της αποστολής μέσα απο τα ελληνικά blogs. Και πολύ γρήγορα έγινε σαφές σε όλους, πως η ενημέρωση στην περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά, θα ήταν αστραπιαία και έντιμα απο τους Έλληνες bloggers και όχι φιλτραρισμένα από τα μεγαλοκάναλα και τα συγκροτήματα Τύπου.
6. Τα 30 μέλη της αποστολής, είχαν την διαβεβαίωση πως παρακολουθούνται όλες οι κινήσεις τους απο τους Έλληνες bloggers. Αυτή η βεβαιότητα τους έδωσε και την απαραίτητη αίσθηση ασφάλειας που χρειάζονταν για να κάνουν μέσα σε ένα εντελώς εχθρικό περιβάλλον το ταξίδι ως το ψυχιατρείο.
Αγαπητοί φίλοι
Ως δημοσιογράφος, μαθητής του Δάνου Λούη και του Αστέρη Στάγγου, μιας δημοσιογραφίας που διαπνέονταν απο ήθος, το 1987 όντας εργαζόμενος στο Έθνος του Μπόμπολα, παρέδωσα την δημοσιογραφική μου ταυτότητα στον μακαρίτη Αλέξανδρο Φιλιππόπουλο, εγκαταλείποντας την δημοσιογραφία του είδους που βιώνουμε μέχρι σήμερα. Αυτήν την δημοσιoγραφία που ονειρεύτηκε η δική μας γενιά, γίνεται πραγματικότητα σήμερα μέσα απο τα ελληνικά blogs. Διαποτισμένη απο αρχές, όπως το ήθος, ο σεβασμός στη γνώμη αλλά και η άμεση έντιμη ενημέρωση.
Γι αυτά τα ευγενή χαρακτηριστικά που έχουν σήμερα οι Έλληνες bloggers, εμείς οι υπόλοιποι, πρέπει να είμαστε ευγνώμωνες. Λάθη υπάρχουν. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί κάνουν λάθη. Αλλά το δένδρο του διαδικτύου με τα κλωνάρια του τους boggers, παραμένει υγιέστατο. Σε αντίθεση με τον κορμό του συστήματος μαζικής ενημέρωσης, του οποίου ακόμη και οι ρίζες, εδώ και καιρό έχουν σαπίσει.
Για λογαριασμό των 30 απλών Ελλήνων πολιτών που πήγαμε στα Σκόπια για να βοηθήσουμε το δύστυχο αυτό παληκάρι που ακούει στο όνομα Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς, σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά.
Ο συμπολίτης σας και blogger
Σταύρος Βιτάλης
Αγαπητοί φίλοι των Ελληνικών bloggs
Είχα την τιμή χθές, ενώπιον των διεθνών και σκοπιανών ΜΜΕ, να εκφράσω την αλληλεγγύη των Ελλήνων bloggers στον έγκλειστο στο άθλιο ψυχιατρείο του Μπάρντοφτσι φίλο blogger Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς.
Αυτό σας διαβεβαιώ πως έγινε με πλήρη αντίληψη του βάρους της ευθύνης που αναλάμβανα, και να γιατι:
1. Οι Έλληνες bloggers είναι αυτοί που ανέδειξαν την υπόθεση του Βασίλη, απο τη στιγμή που πόσταρε το γνωστό: ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΩΡΑ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. ΒΟΗΘΕΙΑ.
2. Οι Έλληνες bloggers είναι αυτοί που "σήκωσαν" το θέμα ψηλά. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ακτιβιστές, απλά ακολουθήσαμε τα ίχνη που κατέγραφαν τα blogs και φυσικά την φωνή της συνείδησής μας.
3. Τα μεγαλοκάναλα και τα συγκροτήματα Τύπου, παρόλο ότι, οι bloggers ξελαρυγγίζονταν σε κάθε τόνο για τον εγκλεισμό του Βασίλη Γκλιγορίεβιτς, τήρησαν και συνεχίζουν να τηρούν σε μεγάλο βαθμό, σιγή ιχθύος.
4. Στους μόνους που μπορούσαμε να εμπιστευθούμε την τύχη των 30 απλών Ελλήνων της αποστολής, ήταν οι Έλληνες bloggers. Τόσο τα ΜΜΕ, όσο και το κεντρικό διαχειριστικό πολιτικό σύστημα, δεν μπορούσαν να έχουν την εμπιστοσύνη μας. Γιατι μέχρι τελευταία στιγμή, όλη η "επίσημη Ελλάδα", συνέπλεε με την επίσημη σκοπιανή άποψη πως ο Βασίλης Γκλιγκορίεβιτς, είναι φανταστικό πρόσωπο.
5. Όπως αποδείχθηκε στην πράξη, όλο το σύστημα, εθνικό, σκοπιανό και διεθνές, παρακολουθούσε την εξέλιξη της αποστολής μέσα απο τα ελληνικά blogs. Και πολύ γρήγορα έγινε σαφές σε όλους, πως η ενημέρωση στην περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά, θα ήταν αστραπιαία και έντιμα απο τους Έλληνες bloggers και όχι φιλτραρισμένα από τα μεγαλοκάναλα και τα συγκροτήματα Τύπου.
6. Τα 30 μέλη της αποστολής, είχαν την διαβεβαίωση πως παρακολουθούνται όλες οι κινήσεις τους απο τους Έλληνες bloggers. Αυτή η βεβαιότητα τους έδωσε και την απαραίτητη αίσθηση ασφάλειας που χρειάζονταν για να κάνουν μέσα σε ένα εντελώς εχθρικό περιβάλλον το ταξίδι ως το ψυχιατρείο.
Αγαπητοί φίλοι
Ως δημοσιογράφος, μαθητής του Δάνου Λούη και του Αστέρη Στάγγου, μιας δημοσιογραφίας που διαπνέονταν απο ήθος, το 1987 όντας εργαζόμενος στο Έθνος του Μπόμπολα, παρέδωσα την δημοσιογραφική μου ταυτότητα στον μακαρίτη Αλέξανδρο Φιλιππόπουλο, εγκαταλείποντας την δημοσιογραφία του είδους που βιώνουμε μέχρι σήμερα. Αυτήν την δημοσιoγραφία που ονειρεύτηκε η δική μας γενιά, γίνεται πραγματικότητα σήμερα μέσα απο τα ελληνικά blogs. Διαποτισμένη απο αρχές, όπως το ήθος, ο σεβασμός στη γνώμη αλλά και η άμεση έντιμη ενημέρωση.
Γι αυτά τα ευγενή χαρακτηριστικά που έχουν σήμερα οι Έλληνες bloggers, εμείς οι υπόλοιποι, πρέπει να είμαστε ευγνώμωνες. Λάθη υπάρχουν. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί κάνουν λάθη. Αλλά το δένδρο του διαδικτύου με τα κλωνάρια του τους boggers, παραμένει υγιέστατο. Σε αντίθεση με τον κορμό του συστήματος μαζικής ενημέρωσης, του οποίου ακόμη και οι ρίζες, εδώ και καιρό έχουν σαπίσει.
Για λογαριασμό των 30 απλών Ελλήνων πολιτών που πήγαμε στα Σκόπια για να βοηθήσουμε το δύστυχο αυτό παληκάρι που ακούει στο όνομα Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς, σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά.
Ο συμπολίτης σας και blogger
Σταύρος Βιτάλης
Υ.Γ. Αύριο επικοινωνούμε με τους Γιατρούς του Κόσμου. Αφού θέλουν οι Σκοπιανοί επίσημη προσέγγιση για εξέταση του Βασίλη μέσα απο τις γραφειοκρατικές διαδικασίες των υπουργείων τους, θα την έχουν λείαν συντόμως.
Οριστε και η μεταφραση της επιστολης του συμπατριωτη μας που περιγραφει την εμπειρια του απο τα οσα εζησε στο ψυχιατρειο οπου κρατειται ο Βασκο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή είναι η ιστορία μου από την αποστολή στα Σκόπια. Ήμουν με την αντιπροσωπεία, αλλά πήγα στα Σκόπια μία ημέρα νωρίτερα. Έφτασα στο νοσοκομείο (εννοεί την ψυχιατρική κλινική) την Τρίτη, στις 6 το απόγευμα... Στην πόρτα, ο οδηγός του ταξί που με οδήγησε στην σωστή διεύθυνση, προσποιήθηκε τον διερμηνέα μου (με 5 ευρώ μπορείς να κάνεις πολλά).Στην είσοδο, δεν εμφανίστηκε κανένα πρόβλημα. Μόνο το ασυνήθιστο θέμα της επίσκεψής μου, όντας κάποιος ξένος (από άλλη χώρα), ήταν μία μικρή έκπληξη γι αυτούς. Βρισκόμουν στο κτίριο όπου βρισκόταν και ο Vasili.Έφτασα στην είσοδο και χτύπησα το κουδούνι. Ένας γιατρός άνοιξε την πόρτα. Δεν μιλούσε Αγγλικά.Τώρα ήταν το δύσκολο μέρος του εγχειρήματος, γιατί ποτέ πριν δεν είχα συναντήσει τον Vasili πρόσωπο με πρόσωπο και επίσης γνώριζα πως ούτε αυτός θα με αναγνώριζε. Και θα μπορούσε να σταθεί ως αιτία διακοπής της απόπειρας επαφής μαζί του. Καθώς πλησίαζε, ρωτήθηκε από έναν γιατρό εάν με γνώριζε. Του απάντησε, πως όχι, δεν με γνώριζε.Από το AMAC, το MOTW (αυτά είναι τα φόρουμ στα οποία συναντιόμασταν και συζητούσαμε), του φώναξα. Προς ανακούφισή μου, η έκφρασή του άλλαξε. Γύρισε και είπε στους γιατρούς ότι με γνωρίζει. Ζητήσαμε να μείνουμε κάπου χωρίς να μας ενοχλούν.Έμοιαζε να μην υπάρχει κάποια ειδική εντολή για επισκέπτες που επισκέπτονται τον Vasili.Θα αναφέρω μία λίστα με μερικά στοιχεία που αξίζουν να αναφερθούν και που δεν παραβιάζουν την ιδιωτικότητά του.- Συνελήφθη από την αστυνομία- Ο υπολογιστής του πάρθηκε από την αστυνομία (εδώ σηκώνει πολλά ερωτηματικά)- Ήταν δεμένος και υπό την επήρεια ναρκωτικών κατά τις πρώτες ημέρες της σύλληψής του- Αφού τον ενημέρωσαν για όλες τις εξελίξεις που είχαν υπάρξει και τις οποίες δεν γνώριζε, τον ενημέρωσα και πως μερικά από τα ΜΜΕ των Σκοπίων τον κατηγόρησαν ως σχιζοφρενή- Επίσης αναφέρθηκαν στα πολλά ονόματα που χρησιμοποιούσεΜου απάντησε πως αυτά δεν ισχύουν και πως δεν είναι αλήθεια.Ήταν ένα καλοστημένο σχέδιο συνωμοσίας εναντίον του μέσω της προπαγάνδας και πως στην ουσία έτσι δυσφημούσαν της πολιτικές του απόψεις.Όσον αφορά τους λόγους για τους οποίους βρισκόταν εκεί, αναφέρθηκε σε ένα μόνο μέρος και δεν επέμενα περισσότερο για να βρω την αιτία. Μπορεί κάποιος άνθρωπος να έχει κάποια θέματα τα οποία δεν επιθυμεί να γίνουν γνωστά σε περισσότερους.Πρέπει να γίνει σεβαστό αυτό από όλους μας και φυσικά προσωπικά δεν επιθυμώ καμία δημοσιότητα από τα ΜΜΕ σχετικά με αυτό το θέμα, λόγω των επιβλαβών επιπτώσεων που θα υπάρξουν για τον ίδιο και την οικογένειά του.Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε μέσω των συγγενών του τηλεφωνικά (οι ασθενείς δεν έχουν την δυνατότητα να χρησιμοποιούν το τηλέφωνο της κλινικής), αλλά δεν μπορέσαμε να έρθουμε σε επαφή μαζί τους.Τότε, μου έγραψε σε ένα κομμάτι χαρτί, τα στοιχεία των γονιών του για να προσπαθήσω να επικοινωνήσω μαζί τους όταν θα έβγαινα έξω από την κλινική.Μου ζήτησε να εκφράσω σε όλους τους ανθρώπους, που βοήθησαν με κάθε τρόπο, την ευγνωμοσύνη του που επέδειξαν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τον ίδιο (ήταν το πρώτο πράγμα που είπε όταν συναντηθήκαμε…)Κάποια στιγμή πρόσθεσε: Αυτό είναι σουρεαλιστικό…Αφού έφυγα από την κλινική, προσπάθησα να έρθω σε επαφή με την οικογένειά του, αλλά δυστυχώς, δεν μπόρεσα να τους βρω και να τους ενημερώσω για τις εξελίξεις.Την επομένη ημέρα, Τετάρτη, πήγα και πάλι στο νοσοκομείο, προσπαθώντας να φτάσω πριν από την Ελληνική αντιπροσωπεία.Αυτή τη φορά η εικόνα ήταν λίγο διαφορετική…Ο φύλακας στην είσοδο μου ζήτησε ταυτότητα και μετά από μία τηλεφωνική κλήση μου είπε ότι έπρεπε να πάω να συναντήσω τον διευθυντή.Ένας από τους φύλακες με οδήγησε στα διοικητικά γραφεία. Στο γραφείο του διευθυντή δύο (2) άτομα με περίμεναν.Η Παυλίνα Βάσκοβα και ένας άντρας που δεν μιλούσε Αγγλικά. Ήταν ευγενικοί και η συνομιλίας μας ήταν αποκαλυπτικότατη…Ο άντρας με τα γκρίζα μαλλιά που συστήθηκε ως διευθυντής και καθόταν απέναντί μου ενώ η κυρία Βάσκοβα καθόταν στο γραφείο.Η συζήτησή μας ξεκίνησε ρωτώντας με: «Ποιος είναι ο σκοπό της επίσκεψής σας στον Vasili;»Απάντησα πως ήμουν φίλος από το διαδίκτυο και ότι τον είχα επισκεφθεί και τον είχα δει την προηγούμενη ημέρα και ότι με περίμενε (μόνο εγώ γνωρίζω τον Vasko από το MOTW, αλλά αυτό μάλλον ήταν λίγο δύσκολο να το εξηγήσω…)Η κυρία Βάσκοβα πήρε τον λόγο και μου είπε πως υπήρξε κάποιο θέμα και ως εκ τούτου ήταν αδύνατο να δω τον Vasili εκείνη την ημέρα.Της είπα ότι θα έφευγα αργότερα το ίδιο βράδυ, αλλά επέμενε λέγοντάς μου ότι ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί επίσκεψη εκείνη την συγκεκριμένη ημέρα.Εκείνη τη στιγμή, γνωρίζοντας πως είμαι Έλληνας, συμπεριφερόντουσαν παρανοϊκά για τους δικούς τους λόγους, μου είπαν.Παρανοϊκά για ποιόν λόγο; Ρώτησα…Συνέχισαν, εξηγώντας μου πως η Ελληνική αντιπροσωπεία ήταν στα σύνορα με κάμερες κ.λ.π. και ερχόντουσαν να δούνε τον Vasili.Στη συνέχεια, μου τόνισαν με έμφαση: «Για το δικό του το καλό και λόγω της κατάστασης, πρέπει να είστε προσεκτικός και να μην πείτε σε κανέναν ότι τον είδατε χθες»… Αυτό μου το επανέλαβαν τρεις (3) φορές κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας και με άφησαν να αναρωτιέμαι, γιατί να θέλουν τόσο πολύ να αρνηθώ το γεγονός ότι ο Vasili ήταν εκεί…Μέχρι αυτό το σημείο δεν γνώριζαν ότι εγώ γνώριζα για την Ελληνική αντιπροσωπεία.Γι αυτούς, μου το ξεκαθάρισαν, εγώ είχα πλέον την ευθύνη!!!Σε μία τελευταία προσπάθεια που έκανα, τους ζήτησα να τον δω μία τελευταία φορά και να του πω ένα αντίο πριν φύγω, επειδή θα έβγαινα από τη χώρα εκείνη την ημέρα, ήταν αμετακίνητοι στην άρνησή τους.Έκανα μία χειραψία με τον άνθρωπο με τα γκρίζα μαλλιά που δεν μιλούσε Αγγλικά και έφυγα από το γραφείο. Δεν έφυγα από το Νοσοκομείο και περίμενα από έξω την Ελληνική αντιπροσωπεία.Σύντομα άρχισαν να καταφθάνουν οχήματα των ΜΜΕ και δημοσιογράφοι. Το πράγμα άρχισε να παίρνει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον…Μίλησα με ορισμένους τοπικούς δημοσιογράφους και μου είπαν πως ήρθαν για να πάρουν μία δήλωση από τον διευθυντή και πως πολύ σύντομα στον χώρο θα βρισκόταν και η Ελληνική αντιπροσωπεία.Περίμενα και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα έφτασε το μπλε λεωφορείο. Οι Έλληνες ήταν εδώ… Όλοι οι ρεπόρτερς έπαιρναν φωτογραφίες και ήταν εμφανής μία ιδιαίτερη ένταση που επικρατούσε στα ΜΜΕ.Διπλωματικά θέματα επρόκειτο να ξεδιπλωθούν…Η επίσκεψη αυτή, ίσως θα έπρεπε να ήταν λιγότερο τυπική, αλλά δεν υπήρχε λόγος να μην επιτραπεί τουλάχιστον σε ένα άτομο, χωρίς κάμερες κ.λ.π. να έρθει σε επαφή και να συζητήσει μαζί του (με τον Vasko).Άλλωστε, πολλοί άνθρωποι ανησυχούν πραγματικά γι αυτόν!Τότε ήρθε η κυρία Πάβλοβα χαμογελώντας και τηρώντας τακτική διπλωματική γραμμή υποστήριξε πως της ήταν αρχικά δύσκολο να γνωρίζει εάν ένας άνθρωπος με το συγκεκριμένο όνομα ήταν εκεί, λόγω του μεγάλου αριθμού των ασθενών του νοσοκομείου εκείνη την εποχή, προσπαθώντας να αποφύγει το κυρίως θέμα.Αφού δεν κατέληξαν πουθενά, οι δύο πλευρές αποχώρησαν…Τότε ήταν η ημέρα που γνώρισα τον κύριο Χουχούλη!!! Χωρίς αυτόν οι επόμενες κινήσεις δεν θα ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθούν!Ο Χουχούλης αποφάσισε να μην ανέβει στο λεωφορείο και να μείνει εκτός της αντιπροσωπείας. Μαζί συναντήσαμε τον ευχάριστο Αλβανό οδηγό ταξί ο οποίος φυσικά με χρήματα, άνοιξε τον δρόμο σε όλα τα υπόλοιπα βήματα που απαιτούνταν για να προχωρήσουμε.Την επόμενη ημέρα προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε και πάλι την οικογένεια του Vasili, αλλά όπως μάθαμε τα μέσα ενημέρωσης των Σκοπίων τους είχαν ήδη βρει και τώρα πλέον ήταν περισσότερο από εμφανές πως οι άνθρωποι αυτοί (γονείς του Vasili) απέφευγαν τα τηλέφωνα και την δημοσιότητα…Δυστυχώς, η οικογένεια του Vasili ζούσε μία δυσάρεστη κατάσταση η οποία βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Πήγαμε στο σπίτι της οικογένειας, αλλά δεν βρήκαμε κανέναν. Αφήσαμε ένα σημείωμα με τα στοιχεία επικοινωνίας μας.Την επόμενη ημέρα αποφασίσαμε να πάμε στο νοσοκομείο για μία τελευταία προσπάθεια να τον δούμε.Για μία ακόμη φορά μας μετέφεραν στο γραφείο των διευθυντών, όπου περίμενε η Βάσκοβα. Αυτή τη φορά είχε αποφασίσει να περάσει στην επίθεση. Μου είπε ότι της είχα πει ψέματα και ότι ο Βάσκο δεν ήθελε να δει πλέον κανέναν και ειδικά εμένα. Μου τα έλεγε κουνώντας μου επιδεικτικά το δάχτυλο του χεριού της, σε μία πολύ αυστηρή στάση. Επίσης με κατηγόρησε πως της είπα ψέματα και δεν ήμουν μόνος, αλλά ήμουν με τον Τύπο (από την Ελλάδα).Τότε εγώ την κατηγόρησα πως δεν μας επιτρέπει να τον δούμε, πως είπε ψέματα στον Τύπο (τους Έλληνες που πήγαν στο ψυχιατρείο) και πως έκρυψε το γεγονός πως ο Βάσκο ήταν εκεί και μου είχε ζητήσει να αποκρύψω κι εγώ αυτή την πληροφορία.Κι ενώ τα επιχειρήματα και οι κατηγορίες συνεχίζονταν μεταξύ μας, ο Χουχούλης ξαφνικά είπε «Εάν ο Vasili δεν θέλει να τον δει, τότε μπορεί να δει εμένα…».Η Βάσκοβα έβγαζε ατμούς… Είπε, εντάξει και ζήτησε το διαβατήριο του Πέτρου. Επίσης, ζήτησε και έγραψαν από την είσοδο το όνομα του Αλβανού ταξιτζή που ήταν μαζί μας και την μάρκα του αυτοκινήτου που οδηγούσε!Έφυγε από την αίθουσα και μας άφησε να περιμένουμε… Μία γυναίκα μας έφερε καφέ και ήταν τότε που άρχισα να ανησυχώ πως είχε καλέσει αστυνομία και μπορεί να βρισκόταν ήδη καθ’ οδόν.Μετά από 20 λεπτά η Βάσκοβα επέστρεψε περπατώντας και κρατώντας στα χέρια της ένα κομμάτι χαρτί.«Εντάξει», είπε, «εδώ έχω μία δήλωση από τον Vasili, που εν ολίγοις γράφει «Λόγω των περιστάσεων, εγώ, ο Βασίλι Γκλιγκόροβ, αρνούμαι να συναντήσω οποιονδήποτε μέχρι να βγω έξω»…Ζήτησα να δω με τα ίδια μου τα μάτια το χαρτί, για να το συγκρίνω με το χαρτί που μου είχε γράψει ο ίδιος ο Vasili για να επικοινωνήσω με την οικογένειά του. Ήθελα να συγκρίνω τον γραφικό χαρακτήρα…Η Βάσκοβα αρνήθηκε ισχυριζόμενη ότι θα μπορούσα να φωτογραφίσω το χαρτί. Αυτή η δικαιολογία ήταν γελοία, γιατί δεν είχα μαζί μου κάποια φωτογραφική μηχανή ή κάμερα.Ήταν περισσότερο από προφανές (η γνωστή ηλιθιότητα – κουτοπονηριά των Σκοπιανών) πως προσπαθούσε να απαλλαγεί από εμάς, αφού πρώτα είχε φροντίσει να μάθει ακριβώς ποιοι είμαστε.Τότε ήταν που ήρθε και το καλύτερο (γελοιότερο επιχείρημά της). Ισχυρίστηκε πως ο φρουρός της κύριας εισόδου της μετέφερε πως προσπαθήσαμε να τον δωροδοκήσουμε και πως ίσως θα έπρεπε να φωνάξουν την αστυνομία!!! Ένα κάρο μαλακίες!!! Η Κομμουνιστική νοοτροπία ενός κρατιδίου του πρώην ανατολικού μπλοκ ήταν η απόλυτη κυρίαρχος εκεί πέρα…Πριν να φύγουμε για τα σύνορα, υπήρχε μία τελευταία κίνηση που έπρεπε να κάνουμε: ο Ερυθρός Σταυρός. Αρχικά, πήγαμε σε κάποιο άλλο κτίριο, θεωρώντας ότι ήταν ο Ερυθρός Σταυρός, αλλά τελικά ήταν μία δημόσια υπηρεσία υγειονομικής περίθαλψης. Όταν ζητήσαμε το τμήμα του Ερυθρού Σταυρού, ένας άνδρας γύρω στα 50 μας ρώτησε από πού είμαστε. Όταν του είπαμε ότι είμαστε από την Ελλάδα, τότε μας πήρε σε μία άκρη και μας είπε ότι γνώριζε τον λόγο που βρισκόμασταν εκεί και πως θα έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί…Ένιωθα πως βρισκόμουν σε κάποια ταινία ή σε κάτι τέτοιο τέλος πάντων…Μετά λέγοντάς μας κάποια περίεργα και αινιγματικά πράγματα, μας σημείωσε τον δρόμο προς το κτίριο του Ερυθρού Σταυρού. Μπαίνοντας στο κτίριο του Ερυθρού Σταυρού ένιωσα πως βρίσκομαι και πάλι στον πολιτισμό. Το κτίριο ήταν καθαρό, οι άνθρωποι μιλούσαν καλά Αγγλικά, έδειχναν μορφωμένοι και έδειξαν πραγματικό ενδιαφέρον για μας εξηγήσουν για το που έπρεπε να υποβάλουμε την αίτησή μας.Ήταν το μοναδικό Ευρωπαϊκό σημείο που είδα στα Σκόπια (εκτός από την πίτσα και το εστιατόριο κρασιού)!!!Αφού κάναμε την αίτησή μας για τον Βάσκο, αποφασίσαμε να εγκαταλείψουμε τη χώρα. Δεν υπήρχε τίποτε άλλο που θα μπορούσαμε να κάνουμε, εκτός από το απολαύσουμε ένα καλό γεύμα.Μετά και από αυτά φύγαμε και κατευθυνθήκαμε προς τα σύνορα με πολύ κακές καιρικές συνθήκες (χιονόπτωση). Καθώς πλησιάζαμε στα σύνορα με την Ελλάδα, ο καιρός άλλαξε και το χιόνι σταμάτησε. Κοιτάζοντας προς την Ελληνική Μακεδονία, ο ομιχλώδης ορίζοντας είχε φύγει, είχε διαλυθεί…Αφού περάσαμε τα σύνορα, μετά από 3 ακριβώς λεπτά, χτύπησε το τηλέφωνο του Χουχούλη και μας ενημέρωσαν πως η οικογένεια του Βάσκο είχε υποβάλει αίτηση σύλληψής μου επειδή διατάραξα την ειρηνική οικογενειακή τους ζωή…Δεν θέλω να αρχίσω να περιγράφω την παρενόχληση που δέχθηκαν από τα ΜΜΕ των Σκοπίων… Έτσι κι αλλιώς, δεν έχω καμία διάθεση να επιστρέψω στην συγκεκριμένη χώρα, των αγαλαμάτων του Alexandrovski και του Filippovski και των λοιπών ηρώων κόμικ…Το μόνο που ήθελα πια ήταν να οδηγήσω μέχρι τη Θεσσαλονίκη, μέσα από τις πεδιάδες της Μακεδονίας και να φτάσω στην Αθήνα. Οδηγώντας σε έναν καλό δρόμο, αισθάνθηκα και πάλι μετά από 3 ημέρες και πάλι το αίσθημα της ελευθερίας
ευχαριστουμε τον φιλο που μας εδωσε την μεταφραση στο σχολιο του στην αναρτηση μας
http://melanaszwmos.blogspot.com/2009/02/blog-post_23.html
καθως και το blog http://kostasxan.blogspot.com/ που εκανε την μεταφραση!
http://melanaszwmos.blogspot.com/2009/02/h.html
Πληροφορίες αναφέρουν πως κινδυνεύει…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασαν αρκετές ημέρες από την επιστροφή της ανεπιτυχούς Ελληνικής αποστολής συνάντησης με τον Vasko Gligorievits από τα Σκόπια και ακόμη δεν έχει πραγματοποιηθεί το αναμενόμενο, δηλαδή η έξοδός του από το ψυχιατρικό ίδρυμα στο οποίο τον έχει φυλακίσει το φασιστικό καθεστώς του Γκρούεφσκι.
Για την ιστορία, να θυμίσω στους αναγνώστες, πως ο Vasko, συνελήφθη από την αστυνομία των Σκοπίων και αφού εξαφανίστηκε από προσώπου γης μετά από 48 ώρες (άγνωστο που βρισκόταν το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα) εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική των Σκοπίων με αιτιολογικό ψυχασθένειας! Ο Vasko, ο οποίος είναι φιλέλληνας, αρχαιολόγος-ιστορικός, ακτιβιστής και πολέμιος του φασισμού του Γκρούεφσκι, απεδείκνυε καθημερινά μέσω του διαδικτύου τον ψευδομακεδονισμό που διαφημίζει ο γενίτσαρος πρωθυπουργός της Vardarska Banovina. Η αγωνιστική του αυτή δράση είχε ως αποτέλεσμα των βίαιο εγκλεισμό του και την απόπειρα της πλήρους εξαφάνισής του (δεν πρέπει να ξεχνάμε πως κατά τις πρώτες ημέρες της απαγωγής του οι Σκοπιανοί δήλωναν πως αυτό το πρόσωπο δεν υπάρχει και αφού αποδείχθηκε με έγγραφα η ύπαρξή του, αναγκάστηκαν να ομολογήσουν πως είναι έγκλειστος σε ψυχιατρικό ίδρυμα, μία πάγια τακτική εξολόθρευσης των φωνών αντίδρασης στα κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ).
Μετά από τις τελευταίες ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ εξελίξεις στο συγκεκριμένο θέμα κι επειδή η ζωή του Vasko (σύμφωνα με αδιασταύρωτη πληροφορία) βρίσκεται σε πολύ μεγάλο κίνδυνο (καταθέτω την πληροφορία με κάθε επιφύλαξη) νομίζω ότι κάποιοι που ενδιαφέρθηκαν για την ζωή του Vasko θα πρέπει να αναθερμάνουν αυτό τους το ενδιαφέρον. Δεν αναφέρομαι στον πρωθυπουργό της χώρας, ο οποίος δείχνει μάλλον να αδιαφορεί, ούτε στην υπουργό Εξωτερικών, η οποία αδιαφορεί μονίμως για οτιδήποτε αφορά πραγματικά τη χώρα σε σχέση με τα Σκόπια, ούτε θα ασχοληθώ με τον κύριο Κουμουτσάκο, που δείχνει ενδιαφέρον μόνο για ταξιδιωτικές οδηγίες (δηλαδή «να είχαμε να λέγαμε»). Η έκκλησή μου δεν απευθύνεται ούτε στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που δείχνει το ίδιο «ενδιαφέρον» με τον πρωθυπουργό και φυσικά ούτε στον κύριο Αλαβάνο ή τον κύριο Τσίπρα (εάν ο Βάσκο είχε ανθελληνική δράση είμαι απολύτως βέβαιος πως θα είχαν οργανώσει και πορείες των γνωστών «ανθρώπων των σκιών» για την απελευθέρωσή του).
Η έκκλησή μου γίνεται προς τον κύριο Παπαθεμελή, του οποίου του κόμμα (αλλά και ο ίδιος προσωπικά) έδειξαν θερμό ενδιαφέρον για την τύχη του φιλέλληνα Vasko. Δυστυχώς, δεν μιλάμε πλέον για τύχη (αυτή την έχει «απωλέσει» από τη στιγμή που ενδιαφέρθηκε για την ιστορική αλήθεια ενάντια στον ναζιστικό καθεστώς του Γκρούεφσκι), αλλά για την ίδια τη ζωή του νεαρού επιστήμονα, η οποία (σύμφωνα με τις πληροφορίες) έχει προσχεδιαστεί να είναι πολύ σύντομη!!!
Ο Vasko μας χρειάζεται. Η υποχρέωσή μας απέναντι στην ιστορία, αλλά και απέναντι στην πορεία μας ως ανθρώπων, είναι μέγιστη και οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Η εγκατάλειψη του Vasko αυτόματα σημαίνει μελλοντική εγκατάλειψη σε όσους θα θελήσουν (ή ήδη επιθυμούν) να βοηθήσουν την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.
Κωνσταντίνος
http://kostasxan.blogspot.com/2009/03/vasko.html