ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ......

Επιστροφή τον Σεπτέμβρη.......

Καρκαγιάννειος Αχταρμάς...

O κύριος Καρκαγιάννης προσπαθώντας να απαντήσει στο ερώτημα «Αραβες ή Βυζαντινοί έφεραν την αρχαία γνώση» (Kαθημερινή 9/8/2009) ξεκινάει το σοβαροφανές, βαθυστόχαστο και άδειο από νοήματα αρθράκι του με μία άγαρμπη έως ανόητη επιθεση κατά της Εκκλησίας.

Του έχει καθίσει στο στομάχι η παρέμβαση της Εκκλησίας στο ανιστόρητο και κακόβουλο φιλμάκι του Γάβρα. Θα έπρεπε να ξέρει ο πολύς Καρκαγιάννης ότι ο Παρθενώνας δεν υπέστη καμία καταστροφή από χριστιανούς όπως αφήνει να εννοηθεί ο σκηνοθέτης. Αντίθετα το φραγκοφορεμένο Ελληνικό κρατίδιο κατέστρεψε την ιστορική συνέχεια του Παρθενώνα και της Ακρόπολις . Ακολουθώντας την φαντασίωση της τελειότητας του 5ου πχ αιώνα κατέστρεψε οτιδήποτε υπήρχε πάνω στον Ιερό Βράχο από τους μετέπειτα χρόνους αφαιρώντας την ιστορική του συνέχεια. Καταστράφηκε ο φραγκικό πύργος του de la Roche, οι τουρκικοί προμαχώνες, η βυζαντινή αψίδα. Με λίγα λόγια έξυσε 1500 χρόνια ιστορίας αφαιρώντας κάθε ιστορική συνέχεια μετατρέποντάς τον σε τουριστικό αξιοθέατο.

Σαν να μη έφτανε αυτό ενοχλήθηκε από την θέση της εκκλησίας ότι «τα σκεύη της Θείας Κοινωνίας, τα οποία ποτέ δεν πλένονται και ποτέ δεν απολυμαίνονται, είναι εντούτοις απρόσβλητα από τον ιό της γρίπης» . Τώρα το θυμήθηκε; Γιατί για αιώνες η θεία κοινωνία ήταν απρόσβλητη από ιούς. Αν όμως έχει δίκιο και η εκκλησία λάθος θα έπρεπε το θέμα να τον απασχολήσει, αυτόν και τους λοιπούς ρέκτες, εδώ και πολλά χρόνια. Για πολλά χρόνια η φυματίωση ήταν ενδημική νόσος στις φτωχογειτονιές: «του άλλου κοντόμερη η γυναίκα – στο σπίτι λειώνει από το χτικιό» (Οι Μοιραίοι, Κ. Βάρναλης) και όμως κανείς, μα κανείς, δεν διανοήθηκε να κατηγορήσει ή απλά να υπαινιχθεί ότι η Θεία Κοινωνία μεταδίδει το χτικιό. Τώρα έρχεται ο κάλπικος δημοκράτης να μας ρίξει την ανησυχία του γιατί έτσι του είπαν. Εκείνο το οποίο αφήνει απέξω είναι ότι η Θεία Κοινωνία είναι κάτι που αφορά τους πιστούς και μόνο. Ο Ιερέας αναφωνεί πριν από την Θεία Κοινωνία «Όσοι πιστοί προσέλθετε» και δεν του πέφτει λόγος. Αλλά ξέχασα η εκκλησία είναι το μόνο εμπόδιο που έχει απομείνει στα σχέδια εξανδραποδισμού των Ελλήνων και πρέπει να κτυπηθεί με κάθε τρόπο.


Εκεί που έχουμε ένα πραγματικό αχταρμά είναι η παράγραφος που ανακατεύει την δολοφονία της Υπατία με τη «διαμόρφωση ενός μεικτού σχήματος που το ονόμασαν «ελληνοχριστιανικός πολιτισμός». Κάποιος πρέπει να τον φωτίσει γιατί κλεισμένος στην μονομέρεια και άριστα εκπαιδευμένος στην παρασημαντική των λέξεων και των εννοιών θα εξακολουθεί να ξεφουρνίζει ανοησίες. Η Υπατία δολοφονήθηκε τον 5ον μχ αιώνα . Τα αίτια και οι αφορμές της δολοφονίας της είναι σκοτεινά. Ο θάνατος της Υπατία χρησιμοποιήθηκε από αντικαθολικούς σχολαστικούς στην πολεμική τους εναντίον του Βατικανού. Από ένα μεμονωμένο επεισόδιο χωρίς αμφιβολία βάρβαρο ο καλός αυτός άνθρωπος και οι διάφοροι ρέκτες προσπαθούν να καταδικάσουν τον Χριστιανισμό. Με άλλα λόγια επειδή οι «διαφωτισμένοι» της γαλλικής επανάστασης έστειλαν στην καρμανιόλα τον Λαβουαζιέ με την ιστορική φράση «η επανάσταση δεν έχει ανάγκη επιστημόνων» καταδικάζονται όλα τα ιδεώδη που πρέσβευε η Επανάσταση.

Αν η Υπατία δολοφονήθηκε τον 5ον αιώνα. Η ανατολική χριστιανική εκκλησία υιοθέτησε τον όρο ελληνοχριστιανισμός η ελληνορθοδοξία τον 14ον αιώνα μχ για να διαφοροποιηθεί από την καθολική. Σε όλους αυτούς του αιώνες είχε επέλθει μία αγαστή σύντηξη αρχαίου πνεύματος και χριστιανισμού που ξεκίνησε με τους Τρεις Ιεράρχες για να φθάσει μέχρι τις ημέρες μας σαν ελληνορθόδοξη πίστη.

Αλλά τι τα γράφουμε; Ο Καρκαγίαννης και οι όμοιοι του δεν ενδιαφέρονται για την όποια αλήθεια. Τους ενδιαφέρει μόνο η χειραγώγηση της κοινής γνώμης...

Ο ηγέτης! 4η Αυγούστου 1936

Εξάλλου ο Νικολούδης μου έλεγε ότι πριν αρχίσει η δημοσιογραφική επίθεση της Ιταλίας εναντίον μας, νόμισε χρέος του να ρωτήσει τον Μεταξά μήπως θα 'πρεπε να σκεφθεί να τα φτιάξει με τους Βουλγάρους κάνοντας μερικές παραχωρήσεις (έξοδο στο Αιγαίο). Ο Μεταξάς αγρίεψε: "Όσο είμαι εγώ πρωθυπουργός, δεν παραχωρώ ούτε μία σπιθαμή ελληνικού εδάφους. Αυτά να τα κάνετε εσείς, όταν καθίστε σ' αυτή την καρέκλα."
Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο τόμος Α' 1935-1944 σελ. 33

Ο χρόνος και το πέρασμά του είναι η δοκιμασία που ο κάθε πολιτικός θα υποχρεωθεί να πέραση ώστε να μετρηθεί το βάθος των αχναριών του στην ιστορία της Ελλάδας... Ποιος θυμάται τον Πάγκαλο, τον Σοφούλη και τόσους άλλους από δαύτους; Αναρωτήθηκε κανείς πόσα εκατομμύρια έχουν επενδυθεί (βιβλία, άρθρα, συμπόσια κλπ) ώστε να κρατιέται φρέσκια η μνήμη μερικών άλλων για να μη μπουν στην ανυπαρξία του χρονοντούλαπου της ιστορίας, στην λήθη και την απαξίωση. Ο Ιωάννης Μεταξάς περνάει την δοκιμασία αυτή με άριστα. Σήμερα 73 χρόνια από την 4η Αυγούστου 1936 και 68 χρόνια από τον θάνατό του αφθονούν οι βιογραφίες του, οι περισσότερες συκοφαντικές, υβριστικές και ανόητες γραμμένες από πανεπιστημιακούς, ξυλόσοφους λογάδες δημόσιους υπαλλήλους που αγωνίζονται για το ψωμάκι τους ή το κρουασάν ελπίζοντας για καμιά θεσούλα επισκέπτη καθηγητή στην Εσπερία, και μπουκώνουν το απύλωτο στόμα τους με το βιός της Ελλάδας και τις επιδοτήσεις του State Department και του Soros. Αφθονούν τα "περισπούδαστα" άρθρα από πουλημένους κονδυλοφόρους, πλέκτες των αερόλογων και των ανόητων ψάλτες, που τυμβωρυχώντας στα απορρίμματα των αρχείων συνθέτουν ιστορικά παραμύθια προσπαθώντας να βγάλουν κανένα τάλιρο με πολύ λογισμό αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση.

Ήτανε, είναι και θα είναι ο μοναδικός πολιτικός που δεν συμβιβάστηκε ποτέ. Δεν άλλαξε τις σκέψεις του, τα πιστεύω του. Δεν προσαρμόστηκε στις ανάγκες της στιγμής ώστε να διευκολύνει την πολιτική του καριέρα. Πόσοι και ποίοι πολιτικοί της σημερινής Ελλάδας έχουν αυτό το προνόμιο; Κανένας! Τα τελευταία 35 χρόνια οι εναγκαλισμοί του χθες εναλλάσσονται με τις ύβρεις του σήμερα και στη μέση ο λαός περιμένει μια καλύτερη μέρα, βλέποντας τα όνειρα του να ποδοπατιούνται, τις ελπίδες του να λεηλατούνται στο όνομα της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας που από πολίτευμα έχει μετατραπεί σε ιδεολόγημα. Έχει μετατραπεί στην στυγνότερη μορφή δικτατορίας όπου στον λαό της Ελλάδας επιβάλλονται οι ανεξέλεγκτες παρορμήσεις της αφιονισμένης αριστεράς. Μιάς αριστεράς που κυριαρχείται από ένστικτα. Τρώει τα ψίχουλα που περισσεύουν από το τραπέζι της κομματικής νομενκλατούρας ήσυχη ασυνείδητη και ευτυχής μη έχοντας γνωρίσει άλλη ευτυχία παρά μόνο την πλάνη της ευτυχίας που της προκαλεί το μηρύκασμα τσιτάτων περασμένων εποχών.

Ήτανε, είναι και θα είναι ο μοναδικός πολιτικός που μέσα στην Βουλή: «αυτό το μπορντέλο όπου τριακόσοι μασκαράδες γαμούν τις πολιτικές ελευθερίες του ελληνικού λαού» (Μ. Καραγάτση,Τα στερνά του Μίχαλου, σελ. 225) και ο Ψαριανός κλάνει στα έδρανα, βροντοφώναξε. ΕΓΩ! Αναλαμβάνω τις ευθύνες....και η βουλή υποτάχθηκε. Τα ανθρωπάκια γίνανε χαμηλά-χαμηλά, ισόπεδα, ταπεινά, χώμα-γιοφύρι να γενώ να με πατήσεις άρχοντά μου, δουλοπρεπείς χατζηαβάτηδες και τον ψήφισαν Πρωθυπουργό και μετά άρχισαν να στριμώχνονται στις πόρτες των ξένων πρεσβειών γλείφοντας τα πόδια των ισχυρών πρακτορεύοντας την Ελλάδα μπας και τους ξανα παραδώσουν την εξουσία.

Μετά το 1974 οι εκπορνοποιημένοι όχλοι όρμησαν με γερανούς και τσιγκέλια και γκρέμισαν κάθε άγαλμα και κάθε προτομή του. Οι ίδιοι αυτοί συρφετοί μέσα στην υστερία τους περνάνε μπρος από το άγαλμα του Τρούμαν και δεν έχουν τους γεννητικούς αδένες να το ρίξουν δημόσια , με νταηλίκι και τσαμπουκά, όπως έριξαν του Μεταξά. Του Τρούμαν που συν τοις άλλοις, έκαψε με napalm τους ομοϊδεάτες τους στο Γράμμο... Αλλά τι μπορεί κανείς να περιμένει από τους δειλούς νταήδες της απελπισίας επιγόνους των καπεταναίων; Τι μπορεί κανείς να περιμένει από του λαϊκούς ηγέτες που ιδρώνουν μπάς και δεν πάρουν το πολυπόθητο Bravo....

Σήκω επάνω, ελληνική νεολαία...

Σήκω επάνω, ελληνική νεολαία. Δεν υπάρχει δια σε άλλη πραγματικότης παρά η ελληνική πατρίς, μόνον εκεί θα επανεύρης τον εαυτό σου. Μόνο μέσα είς τας εθνικάς παραδόσεις θα επανεύρης τον προορισμόν σου. Μόνον μέσα είς τον ελληνικόν πολιτισμόν θα επανεύρης τα ιδανικά σου και τα όνειρα σου. Χωρίς αυτά δεν μπορείς να ζήσης, ελληνική νεολαία. Μόνον εκείνα τα οποία σου εδημιούργησεν η ελληνική ιστορία αποτελούν το σώμα σου και την ψυχήν σου.



Ιωάννης Μεταξάς
Αποσπασμα λόγου 10 Αυγούστου 1936
Πηγή: Ιωάννου Μεταξά: Το Προσωπικό του Ημερολογιο τομος 4ος, Εκδόσεις Γκοβόστη, σελ 653