Λόγος περί συγκατανευσιφάγων διανοουμένων. Ή πώς η αριστερή διανόηση έγινε "οργανικός νομέας" του κράτους.

ΓΑΤΑΡΟΣ: Λόγος περί συγκατανευσιφάγων διανοουμένων. Ή πώς η αριστερή διανόηση έγινε "οργανικός νομέας" του κράτους.

Γιώργος Κοντογιώργης

Οι μεγάλοι στοχαστές του 20ου αιώνα είχαν ταξινομήσει τους διανοουμένους ανάλογα με την εγγύτητα του επιχειρήματός τους στο σύστημα: στη μια άκρη, οι απολογητές του και στην άλλη οι θιασώτες της επανάστασης, με ενδιάμεσο κρίκο τους κριτικούς μεταρρυθμιστές.

Στην Ελλάδα, μετά τη δικτατορία, η πλέον ενεργός διανόηση συντάχθηκε με την πέραν του Πασοκ Αριστερά, διατυπώνοντας έναν άκαμπτο πολλές φορές κριτικό και μάλλον ασυμβίβαστο λόγο απέναντι στο σύστημα. Το ενδιαφέρον του λόγου αυτού, ωστόσο, είναι ότι συνδυάστηκε με τη διακίνηση ενός μαχητικού πατριωτισμού που υπαγορευόταν βασικά από την «επιστημονική ορθότητα» της δυτικότροπης ερμηνείας της ιστορίας και του κοινωνικού γίγνεσθαι της εποχής μας. Η ελληνική κοινωνία, στα μάτια της ελληνικής διανόησης, ήταν το «κατακάθι» της ευρωπαϊκής εξέλιξης. Το προοδευτικό της στίγμα εμπνεόταν από το επιχείρημα του «κομπραδορισμού» και της υπανάπτυξης, καταλήγοντας πάντα στην ενοχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας για την πελατειακή της πώρωση. Δεν έφταιγε, με άλλα λόγια, η ελληνική πολιτική τάξη για τις παλινωδίες της. Η κοινωνία ακύρωνε τις όποιες προσπάθειές της να προωθήσει μεταρρυθμίσεις, ακόμη και απλού εκσυγχρονιστικού τύπου.

Η ερμηνευτική αυτή επιλογή ήταν προφανώς πραγματολογικά αδιέξοδη και κυρίως δεν είχε καμιά σχέση ούτε με μια αριστερή οπτική, όπως νομιζόταν, ούτε πολύ περισσότερο με ένα προοδευτικό στίγμα. Ήταν επομένως θέμα χρόνου, η αναζήτηση μιας νέας «αιτιολογικής» θεμελίωσης του ερμηνευτικού της διαβήματος, την οποία της πρόσφεραν απλόχερα οι ραγδαίες εξελίξεις που σημειώθηκαν από τη δεκαετία του 1990. Ώστε, η στροφή της αριστερής διανόησης προς ένα καθαρά νεοφιλελεύθερο εκσυγχρονιστικό πρόταγμα, ικανό να αντισταθμίσει τον, κατά τη γνώμη της, «παρασιτικό» χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας, ανταποκρινόταν πλήρως στο κοινωνικό της διαμέτρημα και ιδίως στην αδυναμία της να αρθρώσει έναν πρωτότυπο, δηλαδή συνακόλουθο προς την ελληνική πραγματικότητα, επιστημονικό ή ιδεολογικό λόγο.

Η συγκυρία για να εκφρασθεί συγκεκριμένα η στροφή αυτή είχε προετοιμαστεί κατά τη μετα-κοσκωτική περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου, ξεπεράστηκε όμως πλήρως κάθε αναστολή την περίοδο Σημίτη. Το πρόταγμα του «εκσυγχρονισμού» και το βάθεμα της κρίσης του διεθνούς σοσιαλιστικού κινήματος, αποτέλεσαν το άλλοθι για τη μαζική μετεγκατάσταση της αριστερής διανόησης στο κράτος. Από ασυμβίβαστος κριτής του, μέχρι πριν λίγο, μεταβλήθηκε σε αδέκαστο απολογητή του εκσυγχρονιστικού νεοφιλελευθερισμού και, μάλιστα, σε θεραπαινίδα των πολιτικών του επιλογών.

Η τελευταία αυτή επισήμανση έχει μια πρόσθετη ιδιαιτερότητα. Η ελληνική αριστερή διανόηση δεν λειτούργησε ως απλός απολογητής του «σημιτείου» προτάγματος. Χρησιμοποίησε το κράτος ως πρυτανείο σίτισης, ως όχημα συμμετοχής στην αναδιανομή του οικονομικού του πλεονάσματος, λαιμάργησε χωρίς αιδώ, χωρίς καμία ηθική αναστολή ή ευαισθησία απέναντι στην κοινωνία που τους πίστεψε. Σημαίνοντες εκπρόσωποί της κατέλαβαν σωρηδόν αξιώματα, συσσώρευσαν αποδοχές εκατομμυρίων, δημιούργησαν αποκλεισμούς ή διέβαλαν τους μη συνοδοιπόρους, κινήθηκαν κατά τρόπο προκλητικό στο παρασκήνιο, σταυλίστηκαν στο περιβάλλον των πλέον σκοτεινών μεντιοκρατόρων, προσφέροντάς τους πολυ-ποίκιλες υπηρεσίες νομιμοποίησης κλπ. Όλα αυτά τα χρόνια, ουδείς εξ αυτών διέκρινε στοιχεία διαπλοκής της «σημιτικής» εξουσίας (με τους μεντιοκράτορες κ.α.), εύλογα αφού ήσαν ομοτράπεζοι και συγκατανευσιφάγοι. Είναι θαυμαστή η ευκολία με την οποία αποκαθήλωσαν την εικόνα που χρόνια τώρα φιλοτεχνούσαν δαπάναις της αριστεράς. Το «κροτούν νόμισμα» της ανταμοιβής τους αποδείχθηκε ισχυρότερο από τον κρότο των ερινύων που έσερναν τον πυρρίχιο χορό. Φυσικά, δεν υπάρχει λόγος να απευθύνει κανείς μομφή στην τότε ηγεσία του Πασόκ, διότι ορθώς από την πλευρά της διέγνωσε ότι η συνδρομή της αριστερής διανόησης της ήταν πολύτιμη για τη νομιμοποίηση της «νέας πολιτικής» που σχεδίαζε να ακολουθήσει, κυρίως όμως για την εικονογράφηση του προφίλ της.

Η απροσχημάτιστη αυτή συμμετοχή της αριστερής διανόησης στη νομή του κράτους, με δόλωμα τον εκσυγχρονισμό του, μπορεί να χαρακτηρισθεί σταθμός στην πνευματική πορεία της χώρας. Όχι τόσο διότι αποκαλύπτει το κενό πνευματικής αυτονομίας και την τραγική ρηχότητα της άρχουσας αριστερής διανόησης αλλά κυρίως επειδή μέλη της δεν δίστασαν να γίνουν καλοί φορείς ή συνήγοροι της διαφθοράς, όπως φανερώνει η εμπλοκή τους σε σκάνδαλα δισεκατομμυρίων ή η αλληλεγγύη τους στις «πνευματικές» ακρίδες που λεηλάτησαν το δημόσιο (η περίπτωση του Παντείου είναι εξόχως ενδεικτική). Άλλοι, πιο ολιγαρκείς, επιδόθηκαν στο άθλημα της λαφυραγώγησης του δημοσίου μέσα από μια άνευ προηγουμένου βουλημιτική θεσιθηρία.

Θα είχε ενδιαφέρον να έδινε η κυβέρνηση στη δημοσιότητα τα ονόματα όσων (καθηγητών, δημοσιογράφων κλπ) ανέλαβαν θέσεις εξουσίας –και πόσες έκαστος– ή δήθεν μελέτες και έρευνες από διάφορα υπουργεία και οργανισμούς. Θα διαπιστωνόταν αβίαστα ότι όλοι τους, σχεδόν, ανήκουν στη ιδιαίτερη κατηγορία της αριστερής διανόησης που λειτούργησαν ως άμεσοι παρακοιμώμενοι (ή φίλοι των παρακοιμωμένων) της πρωθυπουργικής κλίνης, και ως θεράποντες, εκ του σύνεγγυς, του «σημίτειου» εκσυγχρονισμού. Η διαπίστωση αυτή γίνεται προκλητικότερη αν αναλογισθεί κανείς ότι την ίδια στιγμή πνευματικοί άνθρωποι διεθνούς βεληνεκούς ήσαν άγνωστοι για τις υπηρεσίες του κράτους. Η ξετσιπωσιά αυτή του «εκσυγχρονισμού» φάνηκε στο τέλος, όταν βλέποντας πως ολοκλήρωνε τον κύκλο του, φρόντισε να περιβάλει με εγγυήσεις ανεξαρτησίας τα στελέχη της, στο όνομα της «διαφάνειας» (!), ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έσπευσε στο μέσον της προεκλογικής περιόδου να καλύψει επιτελικές θέσεις με δικά του παιδιά (π.χ. στη Βουλή από τον απερχόμενο Πρόεδρό της, τον Απ. Κακλαμάνη).

Στην Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια, η αριστερή διανόηση μετακινήθηκε, επίσης, προς το κέντρο ή και τη δεξιά. Έχει γραφτεί ότι πολλοί από τους ηγέτες του γαλλικού Μάη του ‘68 εναγκαλίστηκαν την πολιτική εξουσία, εξαργυρώνοντας τη συμμετοχή τους με φιλελεύθερες ή, έστω, κεντρομόλες τοποθετήσεις. Στην Ελλάδα, το άλμα της αριστερής διανόησης ήταν χαοτικό. Σημαίνοντα μέλη της διέσχισαν με θαυμαστή ευκολία τη διαχωριστική γραμμή της διανόησης, συναντήθηκαν με τον κατεστημένο αντίπαλο στο πεδίο της «αναδιανομής», ως συγκατανευσιφάγοι κι όχι ως απλοί απολογητές του συστήματός του. Από αρνητές ή, εν πάση περιπτώσει, κριτικοί παραστάτες του κατεστημένου, έγιναν ομοτράπεζοι συμποσιαστές. Ξεπέρασαν δηλαδή και αυτόν το ρόλο του οργανικού διανοούμενου για να μεταβληθούν σε οργανικούς νομείς του δημόσιου χώρου.

Ο εκμαυλισμός των διανοουμένων της Αριστεράς μπορεί να καταγραφεί ως το μέγιστο επίτευγμα του «σημιτικού» εκσυγχρονισμού. Όμως η διαθεσιμότητά τους είχε από καιρό ωριμάσει μέσα από την αδιέξοδη κενότητα της σκέψης τους και την υπο-κοινωνική τους κουλτούρα. Η σίτιση τους στο κρατικό πρυτανείο έγινε τελικά με τους όρους, με τους οποίους οι ίδιοι επιχείρησαν να ερμηνεύσουν την ελληνική κοινωνία. Έγινε δηλαδή ό,τι και με τη σκέψη του Μαρξ: Βοήθησε με βεβαιότητα τους θεράποντες του καπιταλισμού, προκειμένου να κατανοήσουν και, σε τελική ανάλυση, να ηγεμονεύσουν στο σύστημα. Οίκοθεν νοείται ότι δεν είναι ο Κώστας Σημίτης, ως πολιτικός ηγέτης, που τους διέφθειρε, που τους οδήγησε στην «ακολασία», ήσαν οι ίδιοι έτοιμοι από καιρό, λόγω του αδιεξόδου του ιδεολογικού και επιστημονικού τους έρματος, να στρατευθούν στο άρμα του κράτους. Άλλωστε, όπως αποκαλύπτεται εμφανώς από τη στράτευσή τους στο νέο ιδεολόγημα που υποκρύπτει ο ευφημισμός της «κοινωνίας πολιτών», η επάνοδός τους στη σταθερά της αποστροφής της ιδέας για μια ενδεχόμενη συμμετοχή του σώματος της κοινωνίας στα πολιτικά δρώμενα, με το επιχείρημα ότι είναι ανώριμη και εγωιστική στις προθέσεις της, αξιολογείται ως απολύτως φυσιολογική. Όπερ μεθερμηνεύεται, στο λόγο των συγκατανευσιφάγων της αριστερής διανόησης, ο λαός φταίει που αυτοί λαιμάργησαν! Ας μη τους άφηνε και ιδίως ας μην τους πίστευε...

Απ’ το βιβλίο: Μ. Θεοδωράκης - Γ. Κοντογιώργης, Ελληνικότητα και "διανόηση", Εκδόσεις IANOS
Πρωτοδημοσιεύθηκε στο ΑΝΤΙ,


http://lomak.blogspot.com/2009/12/blog-post_29.html

Απάτη: "Ηλεκτρονική Δημόσια Διαβούλευση"

"Ηλεκτρονική δημόσια διαβούλευση" είναι το τελευταίο επικοινωνιακό τρικ των εθνοκτόνων του μετανάστη Yorgo. Επιχειρούν, για τα μάτια του κόσμου, να εμφανίσουν ανοικτή και δημοκρατική τη συζήτηση για το μεταναστευτικό. Παρακινούν με βαρύγδουπες δηλώσεις οι εθνοκτόνοι γκαιμπελίσκοι του Yorgo τους πολίτες να εκφράσουν την γνώμη για το καυτό αυτό θέμα. Άρπαξε την ψήφου του αηδιασμένου λαού με ακατάσχετη φλυαρία και κούφια λόγια που χάιδευαν τα αυτιά του εκλογικού σώματος αλλά στερούνταν ουσίας. Ήξερε και όμως υποσχόταν. Κάθε φορά που του γινόταν ερώτηση για το έθνος έκανε την πάπια, κοίταγε αλλού και έκρυβε, με την βοήθεια των ΜΜΣ(κοταδισμού), τις σκοτεινές εθνοκτόνες προθέσεις του. Ο άνθρωπος αυτός μεγαλωμένος εκτός και έχοντας φοιτήσει σε ξένα σχολεία στερείται της έννοιας του ανοίκειν και του έθνους. Αγνοεί την Ελληνική ιστορία και στην περίπτωση που την έχει διαβάσει δεν του λέει τίποτα περισσότερα από ότι θα έλεγε σε εμάς το διάβασμα της ιστορίας της Ζιμπάμπουε. Η συντρόφισσα Δραγώνα όταν έγραφε μας έκαναν Έλληνες χωρίς να είμαστε μάλλον τον αρχηγό της θα είχε κατά νουν. Ο καλοπροαίρετος αναγνώστης θα ρωτήσει: "Αμφισβητείτε τον πατριωτισμό του πρωθυπουργού;". Η απάντηση είναι απλή και το δημοκρατικό πολίτευμα μας δίνει το δικαίωμα να την εκφράσουμε. Ναι! Την αμφισβητούμε οριζόντια, κάθετα, απόλυτα. Δεν λογαριάζεται Ελληνας αυτός που είναι έτοιμος να δώσει μερικά στρέμματα, στρέμματα ελληνικά που έχουν ποτιστεί με αίμα, ιδρώτα και δάκρυα Ελλήνων, για να κοιμάται ήσυχος. Σήμερα είναι έτοιμος, αφου προσεκτικά έκρυψε τις προθέσεις κατά την περίοδο του "πάμε μαζί", να χαρίσει την Ελληνική υπηκοότητα στα παιδιά των ορδών των λαθρομεταναστών αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στο μέλλον των παιδιών των εξαπατημένων Ελλήνων ψηφοφόρων του.

Η απάτη γίνεται ακόμη μεγαλύτερη με την δήθεν "ηλεκτρονική δημόσια διαβούλευση". Αφού έταξαν λαγούς και πετραχήλια οι προεκλογικοί λαγοί γίνανε λαγοί και την κοπάνησαν και αυτοί κράτησαν το πετραχήλι της εξουσίας για να εφαρμόσουν τα εθνοκτόνα κελεύσματα της νέας τάξης. Χρειάζεται ένα επίχρισμα στην φαρσοκωμωδία του "πάμε μαζί". Οι βαστάζοι του Yorgo σοφίστηκαν το παραμύθι της δημόσιας διαβούλευσης για να πείσουν ότι η άμεση δημοκρατία είναι εδώ και λειτουργεί. Έχουν έλθει δεύτεροι. Με μόνη διαφορά την χρήση του διαδικτύου, την ίδια δημόσια διαβούλευση είχε υποσχεθεί και η χούντα της 21η Απριλίου. Τότε, το 1968, επιχείρησε να εμφανίσει ανοικτή και δημοκρατική συζήτηση παρακινώντας με συνεχείς ανακοινώσεις τους πολίτες να εκφράσουν την γνώμη τους για κάθε άρθρο του συντάγματος χρησιμοποιώντας τα επιστολικά δελτάρια που δημοσιεύονταν καθημερινά στις εφημερίδες. Σήμερα οι ελληνοφοβικοί εθνοκτόνοι σοφίστηκαν το ίδιο παιχνίδι, αλλά μέσω διαδικτύου, για να μας πείσουν ότι η άμεση δημοκρατία "είναι εδώ" και να κρύψουν την εμπάθεια τους και το μίσος τους γι αυτήν εδώ την χώρα

Τουλάχιστον η χούντα μάζεψε τα επιστολικά δελτάρια και τόλμησε ένα έστω και νόθο δημοψήφισμα. Οι εθνοκτόνοι θα τολμήσουν; Πολύ αμφιβάλω. Οι εντολές είναι σαφείς ανοίξτε τα σύνορα της Ελλάδας για να τελειώνουμε μία και για πάντα με αυτήν την ενοχλητική ράτσα.

Λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο. Οι Έλληνες, άσχετα με το τι ψηφίσαν, θα αγωνιστούν με νύχια και με δόντια, ενάντια στα σχέδια των ντόπιων λακέδων της Νέας Τάξης, για την ύπαρξη του Εθνους, λέξη που λείπει από το λεξιλόγιο του Yorgo και της εθνοκτόνας καμαρίλας του. Οι δυστυχισμένοι μεροκαματιάρηδες των ΜΜΣ(κοταδισμού) θα προσπαθήσουν να θάψουν τις αντιδράσεις των Ελλήνων και των Ελληνίδων και να τις χρωματίσουν χρησιμοποιώντας την παλιά συνταγή. Οπως τότε για το βιβλίο αίσχος, θα μιλάνε για ακροδεξιούς, το ΛΑΟΣ και διάφορα αλλά φαιδρά. Το άκουσες Μίκη! Δεν το ήξερες αλλά μάθε το, σύμφωνα με τους εθνοκτόνους είσαι ακροδεξιός.

ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ.......Ας Γελάσουμε.....

"Δημόσια Ηλεκτρονική διαβούλευση" είναι η καινούργια φάρσα των επικοινωνιολόγων του Yorgo και της παρέας του που θέλουν να δώσουν στους Έλληνες την αυταπάτη ότι δήθεν μετέχουν στην εξουσία. Είδαμε το καλαμπούρι με τα βιογραφικά για την κάλυψη των διαφόρων θέσεων στην καινούργια κυβέρνηση. Πήραν τα βιογραφικά τα πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων και διόρισαν τα πιστά μέλη του κόμματος που τα ξέραμε. Τώρα βάλανε στο διαδίκτυο για "ηλεκτρονική διαβούλευση" το φορολογικό νομοσχέδιο, το μεταναστευτικό(κλικ) και αργότερα ποιος ξέρει τι άλλο. Οι άνθρωποι του πρόεδρου νομίζουν ότι έχουν μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Κάνουν λάθος. Η μόνη πρωτοτυπία είναι η χρησιμοποίηση του διαδικτύου. Πολύ πριν το Yorgo και τα ΠΑΣΟΚ τα κομουνιστικά κόμματα είχαν επεξεργασθεί μία ολόκληρη προπαγανδιστική ψυχολογική τεχνική. Με διάφορα τεχνάσματα ο λαός έπρεπε να νομίζει ότι κατέχει την εξουσία ή τουλάχιστον ότι μετέχει ενεργώς στην άσκηση της.

Τα κόμματα αυτά φρόντιζαν να οργανώνουν μεγάλες λαϊκές ζυμώσεις που περιέβαλαν κάθε σημαντική ενέργεια τους και έδιναν την ψεύτικη εντύπωση ότι αυτή προήλθε ή ενεκρίθη από τον λαό! Π.χ. πριν από την έναρξη της εφαρμογής ενός νέου οικονομικού προγράμματος, το κόμμα και η κυβέρνηση δημοσίευαν ένα "προσχέδιο" που το "υπόβαλλαν" τάχα στον λαό. Ακολουθούσε "παλλαϊκή συζήτηση" δηλαδή μια τεράστια προπαγανδιστική ζύμωση. Σε εργοστάσια, κολχόζ, επιχειρήσεις, πανεπιστήμια γίνονταν συνελεύσεις όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος έλεγε την γνώμη του για το οικονομικό πρόγραμμα. Οι εφημερίδες καθιέρωναν ειδικές σελίδες -δεν υπήρχε διαδίκτυο- για την συζήτηση επί του προγράμματος όπου όλοι καλούνταν να δώσουν έγγραφες προτάσεις, κριτικές και υποδείξεις και να τις ταχυδρομήσουν. Δημοσιεύονταν επιστολές, άρθρα, γνώμες και εισηγήσεις. Οι ραδιορεπόρτερ εξαπολύονταν στους δρόμους για να καταγράψουν γνώμες και προτάσεις.
Κάποτε μετά από μήνες έκλεινε η "παλλαϊκή συζήτηση". Και ανακοινωνόταν αρμοδίως ότι έγιναν τόσες χιλιάδες εισηγήσεις, ελήφθησαν τόσες χιλιάδες επιστολές και "μελετώνται"(!) τόσες χιλιάδες "προτάσεις και παρατηρήσεις του λαού"

Περνούσε ένα χρονικό διάστημα αφιερωμένο δήθεν στην μελέτη και μετά ανακοινωνόταν το οριστικό οικονομικό πρόγραμμα για τα επόμενα χρόνια. Αυτό, υποτίθεται ότι ήταν η συνισταμένη της παλλαϊκής συζήτησης, δημιουργική σύνθεση των τάσεων, απαιτήσεων και υποδείξεων της κοινής γνώμης. Στην πραγματικότητα όμως όλες οι υποδείξεις του κοινού είχαν πάει στο καλάθι των αχρήστων. Το οικονομικό πρόγραμμα είχε γίνει από τους ειδικούς οικονομολόγους, με βάση τις υποδείξεις του κόμματος, τους πολιτικούς σκοπούς του οποίου και υπηρετούσε. Η "παλλαϊκή συζήτηση" ήταν ένα τέχνασμα. Μία απάτη, με θύμα τον λαό και σκοπό την άμβλυνση της αντίθεσης του προς το καθεστώς. Και το πιο ωραίο από όλα είναι, ότι ακολουθούσε νέα ζύμωση για να κληθεί ό λαός να εκτελέσει το οικονομικό πρόγραμμα αφου υποτίθεται ότι ήταν δικό του, έργο του και συνισταμένη των γνωμών του!

Ας μιλήσουμε επιτέλους!: Η κοινωνική μηχανική της Νέας Τάξης για την κατασκευή πειθήνιων υπηκόων

Ας μιλήσουμε επιτέλους!: Η κοινωνική μηχανική της Νέας Τάξης για την κατασκευή πειθήνιων υπηκόων

Η κοινωνική μηχανική της Νέας Τάξης για την κατασκευή πειθήνιων υπηκόων

«...Η ελίτ δεν θα δίσταζε να πραγματοποιήσει τους πολιτικούς της σκοπούς, χρησιμοποιώντας τις τελευταίες σύγχρονες τεχνικές για να επηρεάσει τη συμπεριφορά του κοινού και να κρατήσει την κοινωνία υπό στενή παρακολούθηση».
Ζπμίγκνιου Μπρεζίνσκυ σύμβουλος εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει επιστητό ότι, για τη νεοταξική μεταμόρφωση του πλανήτη, χρησιμοποιείται μια ολόκληρη «επιστήμη» ψυχολογικών επιχειρήσεων από την υπερεθνική ελίτ.
Η σημερινή κοινωνική κατάσταση είναι παραπροϊόν μιας σειράς τεχνικών «κοινωνικής μηχανικής» η οποία δρα στο παρασκήνιο της πολιτικής, της κοινωνικής μέριμνας, της οικονομίας, της ενημέρωσης, του πολιτισμού, της βιομηχανίας, του θεάματος και του μάρκετινγκ, επιχειρώντας να χειραγωγήσει και να παθητικοποιήσει τους πολίτες, να μεγιστοποιήσει τα κέρδη των πολυεθνικών, να αποδομήσει τα παραδοσιακά έθνη, τις κοινωνίες και τα θρησκευτικά συστήματα, επιβάλλοντας πολέμους και «τρομοκρατία» εναντίον ολόκληρων λαών και μετακινώντας στρατιές φθηνής εργατικής δύναμης με τη λαθρομετανάστευση επιδιώκοντας τη νέα δουλοκρατία.
Όλα αυτά τα φαινόμενα που παρουσιάζονται από τα καθεστωτικά media περιτυλιγμένα με το εύηχο ιδεολόγημα της ποικιλομορφίας / πολύ-πολιτισμικότητας, είναι το αποτέλεσμα των -φανερών και κρυφών- σχεδιασμών μιας διεθνούς ελίτ, επικεφαλής του χρηματιστηριακού καπιταλιστικού μοντέλου, που θέλει τους πολίτες απόλυτα παραδομένους, ανήμπορους να υπερασπίσουν τις κοινωνικές κατακτήσεις, τα εθνικά σύμβολα και τις -με αίμα- αποκτημένες πολιτικές ελευθερίες.
Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ
Ο όρος «κοινωνική μηχανική» μπορεί να έχει καθιερωθεί σχετικά πρόσφατα, αλλά πολλές σχετικές τεχνικές χειρισμού των μαζών έχουν χρησιμοποιηθεί ανά τους αιώνες από τους κατέχοντες την εξουσία. Αν και δεν είναι βεβαιωμένο ότι υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο, ως πατέρας αυτής της ιδέας θα μπορούσε να θεωρηθεί ο Κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής και φιλόσοφος, Σουν Τζου (4ος -5ος αι. π.Χ.).
Το έργο του δεν έγινε δημοφιλές μόνο μεταξύ των θεωρητικών του πολέμου, αλλά και μεταξύ των πολιτικών ηγετών και των διευθυντικών στελεχών στον επιχειρηματικό χώρο. Διαβάζοντας ορισμένες αρχές του μεταφορικά (στην εποχή της παγκοσμιοποίησης), λένε: «Αυτό που έχει μεγίστη σημασία στον (κοινωνικό) πόλεμο είναι να επιτεθείς στην στρατηγική του εχθρού (των εθνών). Δεύτερο, κατά σειρά σπουδαιότητας, είναι να διαλύσεις τις συμμαχίες του (τα παραδοσιακά στηρίγματα)» (με βάση την ελληνική έκδοση, Παπασωτηρίου 2008).
Στην νεώτερη ιστορία, η κοινωνική μηχανική εφαρμόσθηκε κατά κόρον από τα μεγάλα ολοκληρωτικά καθεστώτα, με σκοπό να ισοπεδωθούν οι ανθρώπινες προσωπικότητες και να εξοντωθούν οι αντιφρονούντες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα με την ενορχηστρωμένη «μετανάστευση» τεράστιων μουσουλμανικών και αφροασιατικών πληθυσμών, η οποία λειτουργεί ως μοχλός διάβρωσης του εθνικού και κοινωνικού ιστού.
Στο modus vivendi του αμερικανικού τρόπου ζωής, που έγινε σιγά- σιγά πλανητικό μοντέλο, η κοινωνική μηχανική αποσκοπούσε στην απονεύρωση των πολιτών και στην μετατροπή τους σε αμοραλιστές καταναλωτές χωρίς ιστορική μνήμη φιλοσοφικές αναζητήσεις και ηθικές αντιστάσεις.
Το σύγχρονο μοντέλο του νεοταξικού «homo lupus economicus» είναι πιο ολοκληρωτικό και αντιανθρώπινο , αφού χρησιμοποιείται πλέον μια πανίσχυρη τεχνολογία επηρεασμού της συνειδήσεως, πέρα από γεωγραφικά σύνορα και πολιτικές ιδεολογίες. Το μοντέλο αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο, γιατί παρουσιάζεται σαν δημοκρατικό, ενώ στην πραγματικότητα λέει:
«Επιτρέπεται να επιλέξετε ελεύθερα, στον βαθμό που μπορούμε να προγραμματίζουμε τις κινήσεις σας και να επιβάλλουμε -με πλύση εγκεφάλου- αυτό που εμείς θέλουμε και μας συμφέρει να κάνετε»...
ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
1. Η στρατηγική της παραπλάνησης: Προκειμένου να αποκτήσουν τον έλεγχο του κοινού, αφ' ενός το διατηρούν ασυντόνιστο και με άγνοια των βασικών αρχών του συστήματος και αφ' ετέρου, συγχυσμένο αποδιοργανωμένο και διασπασμένο με ζητήματα που δεν έχουν πραγματική σημασία.
Αυτό επιτυγχάνεται ως εξής:
α) παρέχοντας χαμηλού επιπέδου δημόσια παιδεία και κρατώντας μόνο για την ελίτ την υψηλή γνώση,
β) Κατευθύνοντας τα αισθήματά τους , αυξάνοντας τη μαλθακότητά τους (πνευματική και φυσική) μέσα από συνεχή βομβαρδισμό από φθηνό σεξ, βία και τρομοκρατία μέσω των ΜΜΕ,
γ) Ξαναγράφοντας την ιστορία και τους νόμους και υποβάλλοντας τους πολίτες σε αποκλίνουσα συμπεριφορά, ώστε να μπορούν να μεταστρέψουν τη σκέψη τους από τις πραγματικές τους ανάγκες σε μη απαραίτητες προτεραιότητες.
Ο γενικός κανόνας είναι ότι υπάρχει κέρδος από τη σύγχυση: όσο περισσότερη σύγχυση τόσο μεγαλύτερο το κέρδος.
Άρα η καλλίτερη μέθοδος είναι να δημιουργούνται προβλήματα και μετά να προσφέρονται έτοιμες λύσεις γι' αυτά.
Μεθόδευση της Παραπλάνησης
ΜΜΕ: Απομακρύνουν την προσοχή του ενήλικου κοινού από τα πραγματικά κοινωνικά ζητήματα και τη στρέφουν σε ανούσια ριάλιτυ.
ΣΧΟΛΕΙΑ: Διατηρούν αστοιχείωτα τα νεαρά παιδιά σε τομείς όπως τα μαθηματικά, τα οικονομικά, το δίκαιο, τη φιλοσοφία, την ιστορία.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ: Κρατούν σε χαμηλό επίπεδο την ψυχαγωγία του κοινού και τον πολιτισμό.
ΕΡΓΑΣΙΑ: Εφαρμόζεται η τακτική να είναι συνεχώς απασχολημένο το κοινό ώστε να μην μένει χρόνος για να σκεφθεί. Κατά τον Άλντους Χάξλεϋ, ο κόσμος αυτός θα είναι «μια δικτατορία χωρίς δάκρυα» όπου οι μάζες θα «λατρεύουν τη δουλεία τους».
2. Αποσιώπηση: Με τον έλεγχο των ΜΜΕ φιλτράρονται οι ειδήσεις και οι πληροφορίες, ώστε σημαντικά αποσπάσματα των πραγματικών γεγονότων να αποκρύπτονται. Έτσι περνούν στον κόσμο την εικόνα των πραγμάτων που τους συμφέρει.
3. Γελοιοποίηση της «επικίνδυνης» πληροφορίας: Αν κάποιο σημαντικό γεγονός, (π.χ. οι επιθέσεις της 11ης 9 στη Νέα Υόρκη) δεν «χωράει» στις επίσημες εξηγήσεις που προωθούνται από τα media, τότε μπαίνουν μπροστά οι μηχανισμοί εξευτελισμού: «γραφικοί», «συνωμοσιολόγοι» κ.λπ. Παράλληλα προωθούν υπούλως στημένες εξωφρενικές θεωρίες (π.χ. εξωγήινοι), ώστε να επιτείνουν τη σύγχυση του κοινού και να ακυρώνουν τις σοβαρές μαρτυρίες (π.χ. τις καταθέσεις των μηχανικών που μιλούν για κατεδάφιση από μέσα των Διδύμων Πύργων).
4. Κατασκευή «ειδικών»: Προώθηση δικών τους επιστημόνων και εξωνημένων διανοουμένων σε θέσεις κλειδιά του δημοσίου βίου (π.χ. καθηγητές πανεπιστημίου, διευθυντές ινστιτούτων), οι οποίοι στηρίζονται από τα επίσης κατευθυνόμενα ΜΜΕ.
Στην χώρα μας, όπου διεξάγεται ένας ανελέητος ιδεολογικός πόλεμος για εξόντωση κάθε τι ελληνικού, είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της κατάληψης πολλών πανεπιστημιακών θέσεων από καθηγητές της εθνομηδενιστικής σχολής τα τελευταία 20 χρόνια, για να πρωτοστατούν σήμερα στη διάλυση της Παιδείας και στον αφελληνισμό της Ιστορίας.
5. Λειτουργία προβοκάτσιας: Όταν μια κοινωνική κατάσταση αρχίζει να γίνεται απειλητική γι' αυτούς (π.χ. αρχίζει να αφυπνίζεται πατριωτικά ή κοινωνικά ο μέσος πολίτης), τότε προωθούν κάποιον δικόν τους άνθρωπο ή κίνημα για να προλάβουν τους πραγματικούς εκπροσώπους του λαού και να σπείρουν την παραπληροφόρηση. Αν, παρ' όλα αυτά οι κοινωνικοί μηχανικοί αποτύχουν να επιβληθούν, τότε αρχίζει μια επίθεση ηττοπάθειας και δράσης άλλων αχυρανθρώπων.
6. Διάσπαση της προσοχής με την υπερπληροφόρηση: Αν κάποιο γεγονός τραβήξει την προσοχή του κοινού, οι κοινωνικοί μηχανικοί φροντίζουν ώστε τα ΜΜΕ να επιμείνουν σε άχρηστες λεπτομέρειες και στην αποπροσανατολιστική παρουσίασή του. Ταυτόχρονα σκηνοθετούν ένα άλλο γεγονός για να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού. Τα παραδείγματα στην Ελλάδα είναι πολλά...
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ
Η αρχή της νεοταξικής λογοκρισίας να εξαφανίζει τις ουσιαστικές πληροφορίες μέσα σε έναν κυκεώνα ασήμαντων πληροφοριών, επιτρέπει στη νέου τύπου λογοκρισία να εμφανίζεται πλουραλιστική και δημοκρατική. Αυτή η στρατηγική εφαρμόζεται, κατ' αρχάς, στη τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τη βασική πηγή ενημέρωσης των πολιτών.
Όλοι οι ψυχολόγοι και ειδικοί της νευροεπιστήμης γνωρίζουν ότι η απομνημόνευση πληροφοριών από τον εγκέφαλο γίνεται καλλίτερα όταν αυτές παρουσιάζονται με δομημένο τρόπο. Όμως τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων κάνουν ακριβώς το αντίθετο, ανακατεύοντας άναρχα ετερόκλητα θέματα διαφορετικής σπουδαιότητας (λίγο πολιτική, αθλητικά, ένα κοινωνικό θέμα, κάτι διασκεδαστικό, μετά ξανά πολιτική κ.λπ.). Έτσι είναι πολύ εύκολο να χειραγωγήσεις έναν πληθυσμό...
Η αληθινή ενημέρωση παρέχεται πλέον από τα εναλλακτικά, ειδικά και φανζιν έντυπα, τα οποία διαβάζονται όλο και περισσότερο από υποψιασμένους πολίτες.
Στόχοι της κατευθυνόμενης ενημέρωσης:
Ο ολοκληρωτικός έλεγχος των ατόμων.
Να εμποδίζεται τι κοινό να σκέπτεται και να θέτει ευφυή ερωτήματα για την κατάστασή του και τον τρόπο με τον οποίο είναι οργανωμένη και διευθύνεται η κοινωνία.
Να γίνει πιο εύκολα χειραγωγήσιμο το κοινό, αποδυναμώνοντας την αναλυτική και κριτική του ικανότητα.
Ο ηλεκτρονικό έλεγχος της ψυχικής διάθεσης και της συμπεριφοράς του πληθυσμού.
Δυνατότητα επηρεασμού ενός πλήθους, κάνοντάς το παθητικό ή, αντιθέτως, βίαιο ξαφνικά.
Τέτοια τεστ έχουν γίνει στην Ρουάντα, στο Μπουρούντι, στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τώρα στο Ιράκ. Πιλοτικό πρόγραμμα για κοινωνία Δυτικού τύπου αποτελεί η Ελλάδα γιατί όταν μπήκε στην ΕΟΚ ο Έλληνας εθεωρείτο ιδιαιτέρως απείθαρχος και πολιτικοποιημένος. Γι' αυτό δόθηκαν και συνεχίζουν να κυκλοφορούν πολλά δισεκατομμύρια σε ευρω-πακέτα και ναρκοδολλάρια, και χτίστηκαν πολλές νεόπλουτες περιουσίες και επαύλεις για να ελεγχθεί το μυαλό των Νεοελλήνων...
Η υπερεθνική ελίτ έχει καταφέρει να κατευθύνει την κοινή γνώμη μέσω της παγκόσμιας αγοράς των ΜΜΕ που ελέγχεται από 7-9 πολυεθνικές επιχειρήσεις: τις Disney/ABC, AOL-TimeWarner, Sony, Viacom/CBS, την News Corporation/Fox του Μέρντοχ, την General Electric/NBC, τη Universal/Seagram, την Tele-Communications και AT&T, και τις Vivendi και Bertelsman.
Σ' αυτές ανήκουν όλα τα μεγάλα αμερικανικά κινηματογραφικά στούντιο, όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα, περισσότερο από το 80% της παγκόσμιας μουσικής αγοράς, οι μεγαλύτεροι δορυφόροι που εκπέμπουν διεθνώς, ένα μεγάλο μέρος της αγοράς των εκδόσεων βιβλίων και περιοδικών ποικίλης ύλης, η μεγάλη πλειοψηφία των εμπορικών καλωδιακών καναλιών στις ΗΠΑ και διεθνώς, καθώς και η μερίδα του λέοντος της ευρωπαϊκής τηλεόρασης...
Όπως επισημαίνει ο Λανς Μπένετ, ο οποίος διδάσκει πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτων στο βιβλίο του The politics of Illusion: «Οι ειδήσεις κατευθύνονται από δυνάμεις που δύσκολα συμβιβάζονται με τις ανάγκες της δημοκρατίας...»
«Μέσα από την προσεκτική προπαρασκευή των μηνυμάτων, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι πετυχαίνουν συχνά να ελέγχουν τις πληροφορίες που σχετίζονται με όλα τα στοιχεία-κλειδιά των ειδησεογραφικών θεμάτων. Ο σκοπός φυσικά είναι ο έλεγχος των πληροφοριών που σχετίζονται με το σύνολο των συστατικών μερών των εκτυλισσομένων πραγματικών πολιτικών δραμάτων και επομένως, ο έλεγχος του περιεχομένου όλων των ειδησεογραφικών θεμάτων που έχουν γραφτεί για αυτά».(ελληνική έκδοση, Η πολιτική των ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Αθήνα 1999, σελ. 71-72, 178).
Ο Γάλλος θεωρητικός Ζαν Μπωντριγιάρ χρησιμοποιεί τον όρο «υπερπραγματικότητα» ως υπόμνηση του γεγονότος ότι αυτός ο απόμακρος, κατασκευασμένος συμβολικός κόσμος είναι που παρέχει όλο και περισσότερο την πρώτη ύλη για την σκέψη και το συναίσθημα.
ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ
Όπως το έχει θέσει εύστοχα ο παλαιός Βρετανός πρωθυπουργός Βενιαμίν Ντισραέλι: «Υπάρχουν 3 ειδών ψεύδη: τα ψέμματα, τα χοντρά ψέμματα και η στατιστική».
Κόμματα και πολιτικοί εκδοτικά συγκροτήματα, τηλεοπτικοί σταθμοί, αλλά και πλήθος εταιρειών που στηρίζουν την επιβίωσή τους στην ελεύθερη αγορά, παραγγέλλουν συχνά δημοσκοπήσεις, προσπαθώντας να επηρεάσουν τον ψηφοφόρο-καταναλωτή. Ο πολιτικός σύμβουλος Ρότζερ Άιλ κάποτε ευφυολόγησε λέγοντας: «Όταν πεθάνω θέλω να ξαναγυρίσω με πραγματική εξουσία. Θέλω να ξανάρθω ως μέλος μιας ομάδας δημοσκοπήσεων.» Μόνο στην Ευρώπη επενδύονται 8 δις. ευρώ ετησίως, για να σκιαγραφηθούν οι σκέψεις και οι προθέσεις των πολιτών.
Το 2006, σε συνέδριο με θέμα Δημοσκοπήσεις και Στατιστική, που πραγματοποίησε στην Κω το Ε.Σ.Ι. (Ελληνικό Στατιστικό Ινστιτούτο) ειδικοί επιστήμονες εξέθεσαν τις ανησυχίες τους σχετικά με τις «θολές» διαδικασίες υπό τις οποίες διενεργούνται πολλές δημοσκοπήσεις και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν.
Ο Κωνσταντίνος Μπάσιος, υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναφέρει στο άρθρο του «Η πολιτική δημοσκόπηση ως ένα ακόμα σύμπτωμα ιδιαίτερης πολιτικής παθογένειας (www.greekelections.com/gpj/articles/2004/ac04.asp?state=elections,09/02/04) τα σημεία εκείνα που συχνά παραβλέπονται ή αποσιωπούνται: α) Ποιος είναι αυτός που καθορίζει ότι ένα συγκεκριμένο κι όχι κάποιο άλλο θέμα χρήζει σφυγμομέτρησης;
β) Πώς διατυπώνονται τα ερωτήματα, σε ποια πράγματα δίδεται έμφαση και με ποια σειρά υποβάλλονται σε αυτούς που παίρνουν μέρος στη σφυγμομέτρηση;
γ) πόσα πρόσωπα απαρτίζουν το δείγμα και με ποια κριτήρια επιλέγονται αυτά τα πρόσωπα;
Ως προς τις πολιτικές δημοσκοπήσεις, το εκλογικό σώμα μαθαίνει μόνο για τις δημόσιες και όχι για τις μυστικές. Επομένως, το επίμαχο σημείο είναι: γιατί κάποιος με πληροφορεί για ένα θέμα για το οποίο εγώ δεν έχω ενδιαφερθεί; Προφανώς γιατί λέγοντάς μου ό,τι εκείνος θέλει, διαμορφώνει μια «βολική» για εκείνον πραγματικότητα.
Η «έρευνα αγοράς» αποτελεί άλλο ένα παγκόσμιο ολιγοπώλιο στα χέρια των επικυριάρχων. Τέσσερις εταιρείες ελέγχουν το μεγαλύτερο τμήμα της παγκόσμιας αγοράς, χρησιμοποιώντας πληθώρα επωνυμιών: οι WPPGroup, McCann Ericsson, TNS και Thomson Corporation. Οι 4 αυτές αγγλοσαξονικές εταιρείες υπολογίζεται ότι ελέγχουν περί το 90% της ελληνικής αγοράς, συγκεντρώνοντας όγκο και ποιότητα πληροφοριών και αναλύσεων, ανά έτος, μεγαλύτερα από οποιαδήποτε κρατική υπηρεσία, συμπεριλαμβανομένης και της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας!
ΤΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΤΟΥ BIG BROTHER
Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι αυτά που δεν ξέρουμε είναι πολύ πιο σημαντικά από τον όγκο των σκουπιδο-πληροφοριών που μεταδίδονται. Η κατοχή της μυστικής γνώσης ισοδυναμεί με περισσότερη εξουσία και το τελικό αποτέλεσμα είναι ο καλλίτερος έλεγχος των μαζών. Κατ' αναλογίαν, στον βαθμό που ό,τι σκεπτόμαστε βασίζεται σε ό,τι μαθαίνουμε, η χειραγώγηση ενός νου ή ενός έθνους από νόες, μπορεί να επιτευχθεί μέσω του ελέγχου των πληροφοριών.
Επιπλέον, η «κοινωνική μηχανική» (η ανάλυση κι ο αυτοματισμός μιας κοινωνίας) απαιτεί τη συσχέτιση μεγάλων ποσοτήτων σταθερά μεταβαλλόμενων οικονομικών πληροφοριών (δεδομένων) και για αυτό χρειάζεται ένα υψηλής ταχύτητας σύστημα ψηφιακής επεξεργασίας δεδομένων. Αυτό θα μπορούσε να προηγηθεί της κοινωνίας και να προβλέψει πότε αυτή θα είναι έτοιμη να συνθηκολογήσει.
Για να επιτευχθεί μια απολύτως προβλέψιμη Οικονομία, τα μέλη των χαμηλοτέρων τάξεων της κοινωνίας πρέπει να μπουν υπό απόλυτο έλεγχο: να «εξημερωθούν» να εκπαιδευθούν και να δεσμευθούν με βάρη και μακροχρόνια κοινωνικά καθήκοντα από νεαρή ηλικία, προτού έχουν την ευκαιρία να αναρωτηθούν για την πραγματική φύση των αγαθών και να αμφισβητήσουν το σύστημα.
Για να εξασφαλισθεί μια τέτοια υπακοή, έπρεπε να διαλυθούν οι παραδοσιακές οικογένειες των μέσων και κατωτέρων τάξεων, μέσα από την εντατικοποίηση της απασχόλησης και των δύο γονέων και την καθιέρωση κρατικών κέντρων ολοήμερης απασχόλησης και εκπαίδευσης των παραμελημένων παιδιών τους.
Το 2005, ένα μεγάλο ερευνητικό consortium, χρηματοδοτούμενο από την Ε.Ε. ξεκίνησε τη δημιουργία ενός κατάλληλου για προσομοιώσεις μοντέλου κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, με την βοήθεια αυτόνομων προγραμμάτων. Το πρόγραμμα ονομάσθηκε New Ties και έχει ολοκληρώσει την πρώτη φάση του. Με την συμμετοχή 5 μεγάλων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, ανοίγει τον δρόμο σε προσομοιώσεις μεγάλης κλίμακας ανθρώπινων πληθυσμών που αναμένεται να ακολουθήσουν τα επόμενα 20 χρόνια, οπότε και αναμένεται να εκατονταπλασιασθεί η ισχύς των υπολογιστικών συστημάτων. Τότε θα είναι δυνατή μια ακόμη πιο άμεση συλλογή δεδομένων, σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, καθώς εκατομμύρια αυτόνομα προγράμματα θα είναι σε θέση να παρακολουθούν και να καταγράφουν, να ταξινομούν πακτωλούς δεδομένων σχετικά με τις ζωές των πολιτών.
Αν ο χειρισμός των μαζών καταστεί δυνατός, τότε θα γίνει εφικτή σε μεγάλο βαθμό η πρόβλεψη της αγοραστικής συμπεριφοράς του καθένα, ακόμα και για μικρό χρονικό διάστημα. Κατ' επέκταση, μια Κρατική Οικονομία μπορεί να κατευθυνθεί με τις κατάλληλες πιέσεις, αν οι αντιδράσεις των μαζών μπορούν να προβλεφθούν εγκαίρως, και να ακυρωθεί εντελώς ο ρόλος του κράτους ως διαμεσολαβητού μεταξύ ιδιωτικών συμφερόντων.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, ένα νέο πρόγραμμα μπορεί να συνδυάσει εγκεφαλική δραστηριότητα με οπτικές εικόνες, αλλά και να προβλέψει τι βλέπουν οι άνθρωποι. Η εν λόγω μελέτη προβάλλει ως πιθανό ότι κάποια μέρα οι υπολογιστές θα μπορούν να «διαβάζουν»τον εγκέφαλο ενός ανθρώπου, αναπλάθοντας ψηφιακά αναμνήσεις, όνειρα ή φαντασιώσεις.
Οι νευροεπιστήμονες που ερευνούν τον, σχεδόν φουτουριστικό, κλάδο της επιστημονικής έρευνας, το Νευρομάρκετινγκ, γνωρίζουν ότι υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου που αποτελούν «αποθήκη»όλων όσων έχουμε μάθει, καθώς και το περιεχόμενο των φιλοδοξιών το εγώ μας. Μια έντονη δραστηριότητα στον αριστερό προμετωπιαίο φλοιό μπορεί να υπονοεί ότι το υποκείμενο έλκεται από την εικόνα ή το διαφημιστικό μήνυμα μιας φίρμας. Έτσι οι ερευνητές μπορούν να πουν ποια μέρη των διαφημιστικών μηνυμάτων αποθηκεύονται στη μακροπρόθεσμη μνήμη των εξεταζομένων και να ανακαλύψουν το πώς το μάρκετινγκ μπορεί να σημαδέψει τις προτιμήσεις του νου για προϊόντα και πολιτικούς.
Ψυχολόγοι και οικονομολόγοι χρησιμοποιούν εξελιγμένα σκάνερ του εγκεφάλου για να προσδιορίσουν τους μηχανισμούς κρίσης που αναπτύσσονται στο υποσυνείδητο και στο ασυνείδητο. Οι μεγάλες εταιρείες καλλυντικών, ενδυμάτων, κινητής τηλεφωνίας, καπνοβιομηχανίες κ.λπ. δοκιμάζουν αυτά τα εργαλεία έρευνας της εγκεφαλικής δραστηριότητας και επενδύουν στις μεθόδους αυτές, προκειμένου να εκλεπτύνουν την διαφημιστική τους στρατηγική. Τα ποσά που δαπανώνται είναι κολοσσιαία. Κατά μία εκτίμηση, κάθε μέρα κυκλοφορούν 700 νέα προϊόντα, ενώ συνολικά 2 εκατ. Μάρκες επιζητούν την προσοχή του καταναλωτή.
Για να υπάρξουν κέρδη μεταξύ όλων αυτών των παρόμοιων προϊόντων, οι επικεφαλής των πωλήσεων προσπαθούν να εντυπώσουν ένα προϊόν στο μυαλό του αγοραστή. Ως εκ τούτου, στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο, ο μέσος ενήλικας καταναλωτής δέχεται 3.000 διαφημιστικά μηνύματα κατά μέσον όρο την ήμέρα (5πλάσιο απ' ό,τι 20 χρόνια πριν).
Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ
Η απελευθέρωση του διαδικτύου, όπου με ελάχιστα μέσα μπορεί ο καθένας να αποκτήσει δυνατότητα παγκόσμιας πληροφόρησης, είναι ένα πείραμα κοινωνικής μηχανικής επομένου επιπέδου. Ήδη, ένας μυστικός πόλεμος εξελίσσεται μέσα στον κυβερνοχώρο. Όχι με λογοκρισία, αλλά με «δικαιωματικό έλεγχο» πληροφοριών και αντιλήψεων (αυτό κάνουν οι μηχανές αναζήτησης) και ακόμη πιο πλάγιες μεθόδους.
Στην Τεχεράνη είδαμε τον Ιούνιο να ξεσπάει η μεγαλύτερη λαϊκή εξέγερση από την ισλαμική επανάσταση του 1979. Μετά την επανεκλογή του Αχμαντινετζάντ, η οποία αμφισβητήθηκε εντέχνως από τα δυτικά ΜΜΕ, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Μιρ Χουσείν Μουσαβί, κάλεσε τους οπαδούς του σε μαζικές διαδηλώσεις, που κατέληξαν σε άγριες συγκρούσεις με την αστυνομία. Η κινητοποίηση εναντίον του καθεστώτος πραγματοποιήθηκε έπειτα από μεγάλη εκστρατεία μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Twitter και το Facebook.
Νωρίτερα είχε πραγματοποιηθεί ένα άλλο διαδικτυακό «αντάρτικο». Στη Μολδαβία περίπου 20.000 διαδηλωτές απαίτησαν την προσάρτηση της χώρας στη Ρουμανία και την Ε.Ε., μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 5ης Απριλίου, όπου ο φιλορωσικός κομμουνιστικός σχηματισμός του Vladimir Voronin συγκέντρωσε ακριβώς το 50% των ψήφων. Υπό το προφίλ #pman (τα ακρωνύμια της κεντρικής πλατείας της μολδαβικής πρωτεύουσας Piata Marii Adunari Nationale) και με μια μέση ροή μέχρι και 10 μηνυμάτων το λεπτό, οργανώθηκε στη Μολδαβία ένα νεανικό πλήθος, το οποίο ήταν πληροφορημένο τόσο για τον σκοπό της διαδήλωσης, αλλά και για τις ακριβείς κινήσεις της αστυνομίας.
Τον Φεβρουάριο του 2006, αποδιαβαθμίσθηκε στις ΗΠΑ η Χάρτα Επιχειρήσεων Πληροφοριών (Information Operations Roadmap), η οποία είχε συνταχθεί τον Οκτώβριο του 2003 από τον υπουργό αμύνης Ντόναλντ Ράμσφελντ και σκιαγραφούσε τη νέα στρατηγική του Πενταγώνου στο διαδίκτυο. Συγκεκριμένα περιλαμβάνει επαφές με δημοσιογράφους σε ηλεκτρονικά μέσα και ειδικούς ηλεκτρονικών συστημάτων, οι οποίοι θα εξαπολύουν επιθέσεις σε εχθρικά συστήματα, καθώς και ψυχολογικές επιχειρήσεις.
Με πάνω από 1,3 δις. Ανθρώπους διαδικτυωμένους και με μαζική συμμετοχή σε συνδέσμους κοινωνικής δικτύωσης (Facebook +200 εκατ. χρήστες,
MySpace +125 εκατ. χρήστες, Twitter +1,4 εκατ. tweets/ ημέρα), θα ήταν δύσκολο να παρακαμφθούν οι δυνατότητες μια τέτοιας δεξαμενής δεδομένων, τα οποία, σημειωτέον, δίνονται με χαρακτηριστική ευκολία από τους ίδιους τους χρήστες.
Πρέπει να αναφερθεί, τέλος , ότι μετά από μια «χρυσή περίοδο» ελευθερίας στο διαδίκτυο -που αφέθηκε εσκεμμένα μέχρι σήμερα προκειμένου να εντοπισθούν οι αντίθετες φωνές προς την νέα τάξη και να μελετηθούν οι τάσεις και προθέσεις των πολιτών- μεθοδεύεται τώρα ο ασφυκτικός έλεγχος από την ελίτ, μέσω ενός παγκόσμιου πλέγματος νόμων...
ΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
Ένα ντοκουμέντο με τίτλο «Σιωπηλά Όπλα για Αθόρυβους Πολέμους» ( Silent Weapons for Quiet Wars), επιβεβαιώνει ότι όλα αυτά είναι μέρος ενός προσχεδιασμένου πολέμου κατά της Ανθρωπότητας.
Ο «έλεγχος του κοινού» επιτυγχάνεται μέσω των «σιωπηλών όπλων» που εφαρμόζονται στα ΜΜΕ και τα σχολεία: « Το κοινό δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτά τα όπλα και συνεπώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δέχεται επίθεση και χαλιναγωγείται από ένα όπλο... Όταν το σιωπηλό όπλο εφαρμόζεται σταδιακά, το κοινό προσαρμόζεται...»
Το ντοκουμέντο αυτό, αποτυπώνει τις πρώτες φάσεις του Σχεδίου της Παγκόσμιας Χειραγώγησης, είναι το προϊόν μιας επιχείρησης με το όνομα «Operations Research», που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια το Β' Παγκοσμίου Πολέμου για επίθεση κατά των εχθρικών πληθυσμών, χρησιμοποιώντας εργαλεία κοινωνικής μηχανικής και ψυχολογικού πολέμου. Σύμφωνα μ' αυτό, η υπερεθνική ελίτ αποφάσισε το 1954 να εξαπολύσει έναν «σιωπηλό πόλεμο» (αρχικά κατά του αμερικάνικού λαού και στη συνέχεια κατά της Ανθρωπότητας), με στόχο την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας οικονομίας.
Το ντοκουμέντο αναφέρεται «στον έλεγχο της κοινωνίας μέσω της απειθαρχίας, της άγνοιας, του αποπροσανατολισμού, της αποδιοργάνωσης και της σύγχυσης» (βλ. Τρίτο Μάτι, τ. 154, καλοκαίρι 2007).
Η ουσία των στρατηγημάτων, μπορεί, επίσης, να αναζητηθεί σε μια μελέτη ενός think tank που κυκλοφόρησε το 1967, με τον τίτλο Report from Iron Mountain (Αναφορά από το Σιδηρούν Όρος). Το έγγραφο υπαινίσσεται ότι προέρχεται από το αμερικάνικό υπουργείο αμύνης, όταν υπουργός ήταν ο Ρόμπερτ Μακναμάρα, και δημιουργήθηκε από το ινστιτούτο Hudson, που τοποθετείται στην βάση του Iron Mountain στο Croton on Hudson, στη Νέα Υόρκη. Το ινστιτούτο Hudson ίδρυσε και διηύθυνε ο Herman Kahn, στέλεχος της Rand Corporation παλαιότερα. Τόσο ο Μακναμάρα όσο και ο Kahn ήταν μέλη του πανίσχυρου CFR (Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων). Ο υποτιθέμενος στόχος ήταν να διερευνήσει τρόπους για την «σταθεροποίηση της κοινωνίας».
Μια ανάγνωση της αναφοράς αποκαλύπτει ότι η λέξη «κοινωνία» χρησιμοποιείται ως συνώνυμο της «παγκόσμιας κυβέρνησης». Επιπλέον η λέξη «σταθεροποίηση» χρησιμοποιείται με την έννοια της διατήρησης και της διαιώνισης των επικυρίαρχων στην εξουσία και στους τρόπους να ελέγχουν τους πολίτες και να αποτρέπουν την εξέγερσή τους. Στην συνέχεια εξηγεί ότι πλησιάζουμε σ' ένα σημείο στην ιστορία, όπου οι παλιές συνταγές επιβολής, όπως ήταν ο πόλεμος, ίσως να μην λειτουργούν. Τι άλλο λοιπόν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η παγκόσμια ελίτ για να νομιμοποιήσει και να διαιωνίσει την εξουσία της;
Η αναφορά καταλήγει ότι ένα υποκατάστατο του πολέμου πρέπει να πληροί τρεις προϋποθέσεις:
α) να είναι οικονομικά πολυέξοδο,
β) να αντιπροσωπεύει μια αξιόπιστη απειλή μεγάλου μεγέθους, και
γ) να παρέχει μια λογική δικαιολογία που θα εξυπηρετεί την εξουσία.
Συνεπώς, πρέπει να βρεθεί ένας νέος εχθρός που θα απειλεί ολόκληρο τον κόσμο και η προοπτική να κυριευθεί από τον εχθρό αυτό η ανθρωπότητα θα πρέπει να είναι πιο τρομακτική κι απ' τον ίδιο τον πόλεμο (βλ. NEXUS τ. 26 Ιούνιος -Ιούλιος 2008).
Τα διάφορα σενάρια που έχουν επεξεργασθεί τα στρατηγήματα της κοινωνικής μηχανικής της Νέας τάξης στηρίζονται στα μοντέλα του «Σοκ». Από τη δεκαετία του '40, οι εξελίξεις στην Ψυχιατρική με τη χρήση του ηλεκτροσόκ είχαν κάνει τους γιατρούς να πιστέψουν ότι είναι σε θέση να «καθαρίσουν» εντελώς το μυαλό των πασχόντων: Επηρεάζουμε τους ανθρώπους τους οδηγούμε στην υπακοή! Αλλά οι τεχνικές αυτές δεν λειτουργούν μόνο σε μεμονωμένα άτομα. Μπορούν να λειτουργήσουν σε ολόκληρες κοινωνίες. Ένα συλλογικό τραύμα, ένας πόλεμος, μια φυσική καταστροφή, μια τρομακτική ενέργεια μας φέρνει όλους σε κατάσταση σοκ.
Στο βιβλίο της The Shock Doctrine (http://www.schizas.com/site3/el/koinonikos-klonismos.html) η Καναδή δημοσιογράφος και ακτιβίστρια, Naomi Klein, αποδεικνύει με τεκμηριωμένο τρόπο πώς οι αμερικανικές πολιτικές της «ελεύθερης αγοράς» έφθασαν αν κυριαρχούν στον κόσμο μέσω της προγραμματισμένης εκμετάλλευσης και καταστροφής ανθρώπων και χωρών.
Η θεωρία της Klein περιγράφει τις διασυνδέσεις μεταξύ της οικονομικής πολιτικής, του πολέμου υπό το δόγμα «Σοκ και Δέος» και τα χρηματοδοτούμενα από τις Μυστικές Υπηρεσίες πειράματα με ηλεκτροσόκ, αποδεικνύοντας με καθηλωτικές λεπτομέρειες το πώς, πολύ γνωστά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας ήταν εσκεμμένες εφαρμογές του «Δόγματος του Σοκ».
Τα διάφορα μοντέλα της κοινωνικής μηχανικής του «παγκόσμιου τρόμου» περιλαμβάνουν:
Το σενάριο της παγκόσμιας τρομοκρατίας, στο οποίο έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως.
Το σενάριο της παγκόσμιας επιδημίας. Η πρόβα με την γρίππη των πτηνών αρχικά, και τον ιό Η1Ν1 σήμερα, έχει τροφοδοτήσει τους Επικυρίαρχους με πλήθος συμπερασμάτων για τις αντιδράσεις πολιτών, οργανισμών, κυβερνήσεων και ΜΜΕ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Το σενάριο των φυσικών καταστροφών. Όπως περιγράφει η Naomi Klein, όταν ταξίδεψε για ρεπορτάζ στη Σρι Λάνκα μετά το καταστροφικό τσουνάμι, έγινε μάρτυρας μια εξωφρενικής κατάστασης: ξένοι επενδυτές-αρπακτικά και διεθνείς τοκογλύφοι είχαν συνασπισθεί για να εκμεταλλευθούν την ατμόσφαιρα πανικού, ώστε να «βάλουν στο χέρι» όλη την ακτογραμμή με τις πανέμορφες παραλίες, απαγορεύοντας στις χιλιάδες οικογένειες των ψαράδων που ζούσαν πατροπαράδοτα εκεί να κτίσουν ξανά τα σπίτια τους.
Την επόμενη φορά στη Νέα Ορλεάνη, ήταν πλέον ολοφάνερο ότι το σύστημα εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις «συλλογικού τραύματος» για να προωθήσει ριζικές κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές. Η κρίση που ακολούθησε το πέρασμα του τυφώνα Κατρίνα από τη Νέα Ορλεάνη θα μπορούσε ίσως να αποτελεί το σημαντικότερο πείραμα κοινωνικής μηχανικής.
Το σενάριο της περιβαλλοντικής κρίσης. Το άλλο σενάριο αποτελεσματικής παγκόσμιας απειλής ήταν η μόλυνση του περιβάλλοντος. Αυτό θεωρήθηκε ότι ήταν πιθανότερο να επιτύχει γιατί μπορούσε να συνδεθεί με ορατές καταστάσεις, όπως η αιθαλομίχλη και η μόλυνση των υδάτων. Μπορούσαν να γίνονται προβλέψεις που θα έδειχναν ότι πλησιάζει το τέλος της Γης, και θα ήταν τόσο τρομακτικό όσο κι ένας πυρηνικός πόλεμος. Η ακρίβεια αυτών των προβλέψεων δεν ήταν το ζητούμενο.
Σκοπός τους θα ήταν να τρομοκρατήσουν κι όχι να ενημερώσουν. Οι μάζες θα δεχθούν πιο πρόθυμα την πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, την αύξηση των φόρων και τη γραφειοκρατία, με τη δικαιολογία ότι «είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε, για να σώσουμε την Μητέρα Γη».
Το σενάριο της διατροφικής κρίσης. Στις 2 Απριλίου του 2008, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας (WB), Robert Zoellick, εξέφρασε την ανησυχία του για την άνοδο των τιμών των τροφίμων σε 33 χώρες, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινωνικές αναταραχές. Τα στοιχεία που βγήκαν στο φως έκαναν τους εκπροσώπους του προγράμματος World Food του ΟΗΕ να αποκαλέσουν την κρίση «σιωπηλό τσουνάμι».
Σε αυτό το πλαίσιο, ο οικονομικός αναλυτής William Blum μίλησε ξεκάθαρα για μια παγκόσμια οικονομική ελίτ που παίρνει όλες τις σημαντικές αποφάσεις με κριτήριο τον φόβο και την απληστία.(Eric Walber, Food Crisis A Conspiracy?- Silent Tsunami, 17/05/08, www.rense.com/general82/food.htm)
Το σενάριο της ενεργειακής και οικονομικής κρίσης. Όταν η τιμή του πετρελαίου είχε φθάσει 147 δολάρια το βαρέλι, κανείς δεν περίμενε ότι θα έπεφτε κάτω από τα 50 δολάρια. Μήπως η διεθνής τιμή του πετρελαίου έπρεπε να πέσει για να «μελετηθούν» χωρίς «εξωτερικές» επιρροές και ανεξάρτητα μιας γενικευμένης οικονομικής κρίσης;
Ένας από τους ανθρώπους που φαίνονται να έχουν εσωτερική πληροφόρηση (ο τηλεοπτικός αναλυτής Jim Cramer), ανέφερε στις 6 Οκτωβρίου σε τηλεοπτική συνέντευξη (www.colbertnation.com/the-colbert-report-videos/187307/october-06-2008/jim-cramer) ότι το επόμενο βήμα (στο σενάριο της μεθοδευμένης κοινωνικής αποδόμησης) θα είναι να σταματήσουν να εφοδιάζονται με χρήματα τα τερματικά των τραπεζών (τα ATM).
* Το σενάριο της εξωγήινης απειλής. Η εισβολή εξωγήινων από το Διάστημα άρχισε να εξετάζεται σοβαρά μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και φαίνεται ότι μπορεί να έχουν ήδη γίνει πειράματα μέσα σ' αυτό το πλαίσιο. Όμως, η αντίδραση του κοινού δεν ήταν εντελώς προβλέψιμη, επειδή η απειλή δεν ήταν τόσο «αξιόπιστη».
Ωστόσο, το θέμα ότι μια συγκλονιστική εισβολή εξωγήινων που θα δείξει η τηλεόραση -ακόμα κι αν πρόκειται για κατασκευασμένη με υψηλής τεχνολογίας γραφικά ή προβολές λέιζερ στον ουρανό- μπορεί για να σπρώξει όλα τα κράτη στην αγκαλιά της παγκόσμιας κυβέρνησης, η οποία, υποτίθεται, θα προστατεύσει τη γη από την εισβολή. Από την άλλη, αν οι εξωγήινοι παρουσιάζονταν ως «φιλικά διακείμενοι» θα υπήρχε ένα εναλλακτικό σενάριο που θα προέβλεπε τον σχηματισμό παγκόσμιας κυβέρνησης η οποία θα εκπροσωπούσε το ενωμένο ανθρώπινο γένος σε ένα είδος γαλαξιακής ομοσπονδίας. ( βλ. Dirty Watchtower Secrets, http://www.theforbiddenknoledge.com/hardtruth/dirtywatchtowersecrets.htm), Like Father Like Son: George W. Bush and the Fake Alien Invasion, http://www.theforbiddenknowledge.com/hardtruth/fake_invasion.htm).
Σ' αυτό το πλαίσιο, οργιάζουν ήδη οι φήμες στο διαδίκτυο ότι την περίοδο απονομής του Νόμπελ Ειρήνης στον Μπαράκ Ομπάμα, ο Αμερικανός πρόεδρος θα προβεί σε δηλώσεις, μαζί με την NASA, περί εξωγήινης παρουσίας...
ΤΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ ΨΕΥΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΙΤ
Όπως επισημαίνει, επίσης, ο επίτιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Χάουαρτν, Νικόλαος Σταύρου, «Οι αήθεις ελίτ των μάνατζερ της νέας εποχής, εντός κι εκτός κυβέρνησης, είναι σίγουρες ότι μια φοβισμένη παγκόσμια κοινωνία, μπορεί να οδηγηθεί μέσω σοκ στη συμμόρφωση, μόνο εάν η κριτική σκέψη δεν αναμιχθεί στις προσχεδιασμένες σκευωρίες. Και ελάχιστοι άνθρωποι θέτουν ερωτήματα σε μια ατμόσφαιρα κρίσης. Τελικώς, όλες οι κρίσεις -είτε πρόκειται για χρηματοπιστωτικές ληστείες υψηλής τεχνολογίας, είτε για τυφώνες, τσουνάμι ή πολέμους- μπορούν να μετατραπούν σε ευκαιρίες, συνήθως για εκείνους που τις προεκάλεσαν». (Ν. Σταύρου, «Η αποδόμηση των εθνών» Ελευθεροτυπία 18/7/09)
Η πρόσφατη ελληνική ιστορία αποτυπώνει ανάγλυφα την εμπειρία του «Δόγματος του Σοκ», όπως αυτή μπορεί να εφαρμόζεται είτε με αυταρχικές, είτε με «δημοκρατικές»εκδοχές της κοινωνικής μηχανικής. Το στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης του μεταπολεμικού καπιταλισμού των εργολάβων και της αρπαχτής, γεννήθηκε μέσα στο μετεμφυλιοπολεμικό καθεστώς και γιγαντώθηκε στην περίοδο της χούντας. Στην μεταπολίτευση συνεχίσθηκε η χωροταξική αναρχία και ολοκληρώθηκε η περιβαλλοντική καταστροφή.
Το σοκ του πολέμου και της εισβολής στην Κύπρο έγινε αφορμή για την παράδοση της Οικονομίας του νησιού στο πολυεθνικό «οικονομικό θαύμα», με αποτέλεσμα την άμβλυνση των συνειδήσεων και την ελαχιστοποίηση των αντιστάσεων.
Στην Ελλάδα το σοκ της γρήγορης ένταξης στην ΕΟΚ χωρίς σχεδιασμό, και αργότερα, της πλήρους παράδοσης στην ΟΝΕ και στο ευρώ κατέστρεψαν τους βασικούς τομείς της Οικονομίας (αποβιομηχάνιση, πτώση εξαγωγών, περιορισμός αγροτικής παραγωγής) και περιθωριοποίησαν μεγάλα στρώματα του λαού. Ακολούθησε το σοκ αθρόας εισροής μεταναστών, με αποτέλεσμα τη μεγάλη ανεργία και την εκμετάλλευση της ελληνικής εργατικής τάξης. Κι όμως, όλη η ανεπανόρθωτη βλάβη παρουσιάζεται ως «αναπτυξιακό μοντέλο» από τη νεοταξική προπαγάνδα και τους εκπροσώπους της παγκοσμιοποίησης.
Αν θέλουμε βαθιά να μην ευοδωθούν τα «σκοτεινά» σενάριά τους, πρέπει να κάνουμε «ένα άλμα πάνω από τη φθορά», όπως θα 'λεγε ο Ελύτης, να αρνηθούμε τον φόβο και να οργανώσουμε την αποτελεσματική μας άμυνα, ως πολίτες που αρνούμαστε να αποδεχθούμε την εθνοκτονία μας, επειδή το θέλουν «τα παιχνίδια πανικού» της Νέας Τάξης.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
* Naomi Klein, The Shock Doctrine, Knopf Canada, 2007 Friend Tischler , Manifesto for Democratic Revolt, 2008 Ο. Λανς Μπένετ, Ειδήσεις - Η πολιτική των ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Αθήνα 1999
Ρόμπερτ Μακναμάρα
Ο Ρόμπερτ Μακναμάρα θεωρείται ως ο εντολέας για τη δημιουργία της επιτροπής του «Σιδηρού όρους».
Υπήρξε «γεράκι» και φανατικός αντικομουνιστής, μέλος του CFR και από τους πρωτεργάτες
της ανθελληνικής στάσης των ΗΠΑ στο Κυπριακό. Σε αναφορά του το 1962, έλεγε:
«ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΚΟΠΕΥΤΗ, ΤΗΣ ΕΝΕΔΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ»!!
Άρθρο του Λεωνίδα Αποσκίτη
Hellenic Nexus ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2009

Δημοψήφισμα.

....Σχετικά με το αίτημα για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, ο Δημ. Δρούτσας απάντησε λέγοντας πως «ζητήσαμε την ψήφο του λαού με ξεκάθαρες θέσεις και λάβαμε την εντολή του να τις κάνουμε πραγματικότητα - όχι για να μεταθέσουμε στο λαό την ευθύνη των δικών μας αποφάσεων. Δημοψηφίσματα ευθυνοφοβίας, ας τα κάνουν άλλοι»....

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_15/12/2009_314390

Έτσι απάντησε ο κύριος Δρούτσας στο αίτημα για διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Ακολουθώντας το παράδειγμα του αρχηγού του, μετανάστη Yorgo, μπορούμε να του πούμε ότι ψεύδεται. Το κόμμα του ζήτησε και άρπαξε την ψήφο του λάου με μία ακατάσχετη υποσχεσηολογία αντικαθιστώντας το "Τσοβόλα δώστα όλα" με το εξ ίσου ευρηματικό και ανεύθυνο "Εχουμε λεφτά!". Η μόνη ξεκάθαρη θέση που είχε το κόμμα ήταν το πως θα εξαπατήσει τους Ελληνες που αηδιασμένοι από την ανικανότητα και την αθλιότητα της ΝΔ του έδωσαν την ψήφο τους. Πριν από τις εκλογές δεν είχε πει λέξη για την πρόθεση του να καταργήσει το Μακεδονίας-Θράκης, του Αιγαίου, να αφαιρέσει το "Εθνικής" από το υπουργείο Παιδείας και ότι θα διόριζε την ελληνοφοβική Δραγώνα. Πολύ δε περισσότερο δεν είχε πει τίποτα από τα μπαλκόνια για τα σχέδια του περί του μεταναστευτικού και για το χάρισμα της Ελληνικής υπηκοότητας στα παιδιά των λαθρομεταναστών. Αν είχε τολμήσει να ξεστομίσει έστω και ένα από τα ανωτέρω, το εκλογικό αποτέλεσμα θα ήταν πολύ διαφορετικό. Θα πήγαινε μόνος του.

Ζητάμε δημοψήφισμα για να αποφασίσουν οι ίδιοι οι Έλληνες για την μοίρα του τόπου τους. Θέλουμε εμείς οι ίδιοι να πάρουμε το πεπρωμένο του έθνους μας στα χέρια μας και όχι να αφήσουμε το μέλλον των παιδιών στα χέρια αυτών που φροντίζουν το μέλλον των δικών τους, ούτε σε ένα τυχάρπαστο κοινοβούλιο που διαλέγεται μεν από τον λαό αλλά οι εκλεκτοί έχουν ήδη επιλεγεί από σκοτεινά διευθυντήρια με τα λεφτά της Siemens και το πόσα αστεράκια θα βάλουν τα ΜΜΣ(κοταδισμού) μπροστά από το όνομα του κάθε δυνητικού εθνοπατέρα.

Το δημοψήφισμα φοβίζει. Την πάτησε ο κύριος Δρούτσας μία φορά, δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, δεν θέλει να τη πατήσει πάλι. Τότε αυτός και η παρέα του νόμισαν ότι με μερικές χιλιάδες δολάρια που είχαν μοιράσει απλόχερα θα εξανδραπόδιζαν τους Ελληνες της Κύπρου.Το ΟΧΙ του λαού της Κύπρου τους έκανε να καταλάβουν, ότι αυτός ο λαός μπορεί να ψηφίζει στις εκλογές ότι του βάζουν μπροστά στην μούρη οι οργανωμένες κλίκες, όταν φθάνει όμως η ώρα της αλήθειας ξυπνάει και ούτε όλο το χρυσάφι ή τα φακελάκια του κόσμου δεν μπορούν να τον κάνουν να ξεκόψει από τις ρίζες.

Δημοψήφισμα τώρα για να μπορέσουμε, απαλλαγμένοι από τα κομματικά δεσμά, να πάρουμε την ευθύνη και να αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι αν η υπηκοότητα μπορεί να δίνεται έτσι επειδή το γουστάρουν μερικοί ελληνοφοβικοί που περιστασιακές συγκυρίες τους παραχώρησαν την διακυβέρνηση της χώρας. Ο κύριος Δρούτσας και ο μετανάστη αρχηγός του φοβούνται ότι οι Έλληνες θα πούνε ΟΧΙ!

Θέλαν, λέει, να εκφράζονται λεύτερα, Φιμώστε τους!

Είναι αδιανόητο να υπάρχουν ανώνυμα μπλογκς – Ευθυμίου στη «Σφήνα»

-Προέρχεστε από το δημοσιογραφικό χώρο. Τελευταία, στον ίδιο χώρο προσπαθούν να κινηθούν πολλά blogs, επώνυμα ή ανώνυμα. Πιστεύετε ότι τα ανώνυμα blogs αποτελούν απειλή για τη Δημοκρατία και πρέπει να τους επιβληθεί διά νόμου η επωνυμία;

«Μία από τις πιο θεμελιώδεις κατακτήσεις της Δημοκρατίας από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης ήταν η ελευθεροτυπία. Η ελευθερία της διακίνησης των ιδεών των απόψεων ή των πληροφοριών συνοδεύεται από την κατάκτηση του πολίτη να αναφέρεται ή να καταφέρεται επώνυμα απέναντι σε κάθε εξουσία. Η επωνυμία είναι κατάκτηση της ελευθερίας και άσκηση της ευθύνης του πολίτη. Επομένως, είναι αδιανόητο να υπάρχουν ανώνυμα μπλογκς, πράγμα που συνιστά υποχώρηση και άρνηση θεμελιωδών δημοκρατικών αρχών».

Αυτά τα σοφά δήλωσε ο "καλός καγαθός" Ευθυμίου. Για ποιες θεμελιώδεις δημοκρατικέ αρχές μιλάει. Πρέπει να ζει σε άλλη χώρα ή άλλο πλανήτη. Κάποιος πρέπει να του θυμίσει ότι οι μόνοι οι οποίοι χαίρουν άκρας ελευθερίας είναι οι κουκουλοφόροι και τα τσιράκια του ΣΥΡΙΖΑ που είναι έτοιμα να ρίξουν "συγκεκριμένα ποσά βίας" όταν και όπου χρειαστεί. Η επωνυμία και η ελευθερία της έκφρασης είναι κατάκτησης της δημοκρατίας όταν η Δημοκρατία είναι πραγματικό και ισχυρό πολίτευμα που προστατεύει την ελευθερία του λόγου. Οχι το ιδεολόγημα που μας παρουσιάζεται σήμερα σαν δημοκρατία. Το σημερινό πολίτευμα είναι μια χούντα εθνομηδενιστών που έχει επιβληθεί πάνω στους Έλληνες που έχουν κλειδωθεί στα σπίτια τους και παίρνουν μια ανάσα ελευθερίας όταν ανοίγουν τον υπολογιστή τους και διαβάζουν την αλήθεια που ο ανώνυμος μπλογκερ πληκτρολογεί με ανιδιοτέλεια και πάθος.

Πάρε το χαμπάρι κύριε Ευθυμίου τα μπλόγκς είναι η φωνή της συνείδησης μας είναι η φωνή ελευθέρων ανθρώπων που βαρέθηκαν την ψεύτικη αλήθεια των ΜΜΣ(κοταδισμού). Θα είχαμε μάθει ποτέ χωρίς τα μπλογκς: ότι η συνάντηση Καραμανλή-Ερντογαν που τόσο γλαφυρά περιέγραψε Το Βήμα 21/6/2009 δεν είχε γίνει, ή ότι το βιβλίο αίσχος είχε χρηματοδοτηθεί από το State Department;

Αυτό ενοχλεί κύριε Ευθυμίου! Άσε στην πάντα τα περί "δημοκρατικών αρχών" και πες μας την αλήθεια! Μία και εσύ δεν μπορείς, θα την πούμε εμείς.

Σε ενοχλεί κύριε Ευθυμίου το ότι μέσα από το διαδίκτυο μπορούν και εκφράζουν τις απόψεις τους Έλληνες πατριώτες. Δεν σου αρέσει καθόλου που οι πατριωτικές φωνές βρήκαν επιτέλους τρόπο να ξεφύγουν από τον αποκλεισμό και να ξεπεράσουν το μονοπώλιο και το νταβατζιλίκι των ΜΜ(Σ)κοταδισμού. Τα αμερικανόδουλα προπαγανδιστικά μαντεία έχασαν την αποκλειστικότητα της ενημέρωσης. Οι πατριώτες μέσα από το διαδίκτυο χάλασαν το πάρτι του εξανδραποδισμού των Ελλήνων. Τα εκσυγχρονιστικά παπαγαλάκια, οι σύγχρονοι αχυράνθρωποι, τα άβουλα πιόνια, οι δημόσιοι διανοούμενοι που πουλιούνται στον πιο καπάτσο και πληρώνονται με ομόλογα ασυνειδησίας ανησυχούν. Όπως παλαιότερα ο Λένιν αναρωτιόταν "Τι να κάνουμε;" έτσι και σήμερα οι εγκάθετοι του νεοταξίτικου παρακράτους με τις "αριστερές" περγαμηνές με αγωνία κραυγάζουν "κάτι πρέπει να γίνει". Το διαδίκτυο πρέπει να φιμωθεί.

Όσον αφορά την μνημόνευση της Γαλλικής Επανάστασης μάλλον θα ονειρεύεται, σαν άλλος Ροβεσπιέρος, κάποια επιτροπή " Σωτηρίας απο τους Μπλογκερς" και να μας στείλει σαν νέους Δαντόν και Ντεμουλέν στην καρμανιόλα ή στα χέρια των κουκουλοφόρων σαν τον Κίττα, Ας μη ξεχνάει την μοίρα του Ροβεσπιέρου.

SKEFTOMASTEELLHNIKA.GR: Διαβάστε με ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ αυτό το άρθρο.Η «Εθνική συστράτευση» και η ...«back door»

Δευτέρα, 14 Δεκεμβρίου 2009
Διαβάστε με ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ αυτό το άρθρο.Η «Εθνική συστράτευση» και η ...«back door»

Η ...«Εθνική συστράτευση» που ζήτησε εκ νέου ο πρωθυπουργός, κ.Γ. Παπανδρέου, ρίχνοντας το γάντι στα κόμματα της αντιπολίτευσης να... βάλουν πλάτη για τη διαφθορά και την αδιαφάνεια, μου θύμισαν τα λόγια του Γάλλου συγγραφέα Tristan Bernard, που πριν ένα αιώνα έγραφε ότι:«Κανείς δεν φαίνεται περισσότερο αθώος, από έναν ένοχο που ...δεν κινδυνεύει πια».

Αναντίρρητα η διαφθορά στον τόπο μας θέτει ένα σοβαρό πλήγμα ανάπτυξης και προκαλεί παθογένειες και στρεβλώσεις στην οικονομία μας. Ταλαιπωρεί την κοινωνία μας ως αποτέλεσμα της παθολογίας της λειτουργίας τού συστήματος.
Αναμφίβολα λοιπόν η διαφθορά μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο συστημικά με την αλλαγή των κανόνων με ένα ανοικτό σύστημα.

Όμως...., την ίδια ώρα που ο κ. Γ. Παπανδρέου ζητά συστράτευση για την διαφθορά, δεν ξέρω εάν γνωρίζετε ότι μόλις προχθές αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (ο φερετζές ενός άρρωστου δικαιϊκού συστήματος, που αποδεικνύει ότι το Δίκαιο τελικά είναι μία πολυδαίδαλη έννοια-επιχείρηση ) και ο ...τελευταίος προφυλακισμένος για την υπόθεση SIEMENS.

Πρόκειται για τον κ. Πρόδρομο Μαυρίδη, άλλοτε υψηλόβαθμο στέλεχος της γερμανικής εταιρείας, ο οποίος είχε κριθεί προφυλακιστέος τον περασμένο Μάιο με τις κατηγορίες της δωροδοκίας και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα.

Θα θυμάστε ότι, όπως έγραφα τον Μάιο (εδώ) ο κ. Μαυρίδης είχε δώσει κατάθεση ενώπιον των εσωτερικών ελεγκτών της μητρικής SIEMENS κ. Burgard, Hafner και Huppert, όπου έκαιγε «κόσμο» για την περίοδο 1997-2004, καθώς παραδεχόταν, μεταξύ άλλων, ότι:«Οι πολυάριθμες ....πριμοδοτήσεις (sic !) ήταν απαραίτητες, ιδίως επειδή η διοίκηση του ΟΤΕ τα προηγούμενα χρόνια είχε αντικατασταθεί πλήρως, συνολικά τέσσερις φορές και γι’ αυτό το λόγο έπρεπε να διασφαλιστεί ότι δεν θα μεταβαλλόταν τίποτα, ως προς τη συμφέρουσα για τη SIEMENS ....ακολουθούμενη πρακτική».

Όπως θα θυμάστε είχα αποκαλύψει (εδώ) ότι στο ΔΣ του ΟΤΕ (ΦΕΚ 2815/18 Απριλίου 2002) μαζί με τον υπόδικο , αλλά και πρόσφατα αποφυλακισθέντα με ...περιοριστικούς όρους (είπαμε,…. μετεκλογικά δεν έμεινε μέσα ΚΑΝΕΙΣ !), κ. Σκαρπέλη , ήταν και ο ...σημερινός υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου !!!.
Και δεν ήταν και ο μόνος! Στα ΔΣ του λαδωμένου ΟΤΕ μετείχαν και άλλοισήμερα βρίσκονται «ανάμεσα μας» ,καταλαμβάνοντας υψηλές θέσεις διοικητών, διορισμένοι πρόσφατα από τον κ. Γ. Παπανδρέου.

Όμως το παραμύθι της ....«διαφάνειας» έχει και συνέχεια. Μόλις προχθές ο υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας(?) και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Καστανίδης, μεταξύ των υπολοίπων μέτρων για την πάταξη της ....διαφθοράς στην χώρας μας πέρασε και ένα πονηρό ... «καθαγιαστικό γραμμάτιο».
Απλά οι κεραμιδόγατοι και οι γουρλομάτηδες της δημοσιογραφίας (μέρος της ολοφάνερης διαπλοκής στην χώρα μας), «πάσαραν» το μέτρο για τις offshores ως αποχαυνωτικό δόλωμα , αποκρύπτοντας το …αγκίστρι!

Ποιο ήταν λοιπόν το «καθαγιαστικό γραμμάτιο»; Το αγκίστρι λοιπόν ήταν η εισήγηση νομοσχεδίων για ...επιεική μεταχείριση όσων συμπράττουν με τη Δικαιοσύνη, προκειμένου να αποκαλυφθούν φαινόμενα και πράξεις διαφθοράς.
Θα αφορούν όλα τα περιουσιακά εγκλήματα κατά του Δημοσίου, όπως κυρίως απάτη, απιστία, πλαστογραφία, υπεξαίρεση, δωροδοκία, δωροληψία, κ.ο.κ.

Πιστεύετε ότι μετά από αυτό, θα γυρίσει κανείς από τους ασπάλακες της SIEMENS και του ΟΤΕ στην φυλακή; Θα σας πω τα μελλούμενα λοιπόν!
Οι ασπάλακες θα ...συμπράξουν (ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΑ φυσικά) στην δικαιοσύνη και το ΠαΣοΚ θα σηκώσει τους τόνους ξεχνώντας τα περί συναίνεσης, ήπιου κλίματος λόγω «οικονομίας στην εντατική» κλπ,(ήδη δειλά- δειλά έχουν ξεκινήσει οι διεργασίες.... περί εξεταστικών).

Με αυτόν τον τρόπο θα αλλάξει την επικοινωνιακή πολιτική ατζέντα όταν κρίνει ότι το κλίμα λόγω των σκληρών οικονομικών μέτρων είναι ...βαρύ και προκαλεί μεγάλο πολιτικό κόστος.
Οι ασπάλακες θα ευεργετηθούν από το γράμμα του (νέου) νόμου και δεν θα γυρίσουν στην φυλακή, το ΠαΣοΚ (εκτός Τσουκάτου) θα έχει βγει από την διαδικασία...καθαγιασμένο, τα μπακαλοτεύτερα που παρουσιάστηκαν ως επίσημα λογιστικά βιβλία θα ...ξεχαστούν και όλα «μέλι γάλα».

Σ` ένα σκάνδαλο «κοπής και ραφής ΠαΣοΚ», που έβγαζε μάτια -αφού υπάρχει και η κατάθεση Τσουκάτου- το ΠαΣοΚ τελικά θα βρεθεί και ...«από πάνω»!!

Καταλάβατε γιατί θυμήθηκα τα λόγια του Γάλλου συγγραφέα Tristan Bernard ; Κατά τα άλλα, ο κ. Γ. Παπανδρέου ζητά να βάλουν πλάτη ΚΑΙ τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα κατά ...της διαφθοράς!
Ποτέ άλλοτε δεν θα πήγαινε «γάντι» εκείνη η περίφημη φράση του Εθνάρχη Κ. Καραμανλή, όσο στις μέρες μας: «Η Ελλάδα είναι ένα απέραντο τρελοκομείο»!..

Αναρτήθηκε από politis-gr

Ακόμα και νεκρό τον φοβούνται

Άρπαξαν το σεπτό σώμα του τελευταίου των Ελλήνων που τόλμησε να πει ΟΧΙ στα σχέδια της Νέας Τάξης και των ντόπιων - Ελλάδα και Κύπρο- λακέδων της
Το Πνεύμα του είναι μαζί μας. Μας οδηγεί και δείχνει τον δρόμο.
Ζει στην καρδιά μας στην ψυχή μας.

Αθάνατος

Κόρακας δεν βγάζει κοράκου μάτι!

ΣΥΡΙΖΑ απαίτησαν και ο Υφυπουργός υπάκουσε!
Το βιντεάκι αυτό είναι μοναδικό, υπό την έννοια ότι την είδηση που έχει, την έδειξε μόνο το Δελτίο Ειδήσεων του «Στάρ», απ' όπου και το πήραμε την Δευτέρα 7-12-09: Την Κυριακή, μεταξύ των 200 συλληφθέντων αναρχικών στην Θεσσαλονίκη ήταν και τα 3 παιδιά του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσου Κουράκη. Ο Κουράκης, μαζί με την επίσης βουλευτίνα του Σύριζα, Λίτσα Αμμανατίδου, πήραν τηλέφωνο τον εκ του Συνασπισμού προερχόμενο, υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη, Σπύρο Βούγια, για να αφήσει ελεύθερους τους συλληφθέντες. Πράγματι, ο υφυπουργός έδωσε εντολή στην Αστυνομία να αφήσει ελεύθερα τα παιδιά, κι ας είχαν συλληφθεί επ' αυτοφώρω με βόμβες μολότωφ! Θα ακούσετε σε αυτό το βίντεο τον κ.Βούγια να λέει στην αστυνομική συντάκτρια του «Στάρ» ότι απελευθέρωσε τους συλληφθέντες για να μήν έχουμε περισσότερα επεισόδια..!
Επίσης (στο 0:59 του βίντεο) θα ακούσετε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσο Κουράκη να δηλώνει στην κάμερα πως είναι υπερήφανος που και τα τρία του παιδιά συμμετέχουν στις διαδηλώσεις των αναρχοαυτόνομων, γιατί αγωνίζονται για Κοινωνική Δικαιοσύνη..!
Η διαφορά φυσικά των "αγωνιζόμενων" παιδιών του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ από τους υπόλοιπους "επαναστάτες" είναι ότι αυτοί έχουν πατέρα βουλευτή και μάλιστα του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τα άλλα, οι υπόλοιποι που δεν έχετε τα...μέσα συνεχίστε και....τί να κάνουμε...κάποιοι πρέπει να συλληφθούν κιόλας. Αλλά φυσικά όχι τα παιδιά τα δικά μας...! Επαναστάτες, αλλά με μέτρο...! Και φυσικά με Επώνυμο. Συγχαρητήρια στις δημοκρατικές και οικογενειακές διακρίσεις εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στον υφυπουργό...! Από την άλλη πλευρά...προς τιμήν του Αντιπροέδρου της βουλής και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Νιώτη δεν υπήρξε παρόμοια ενέργεια, για τα δικά του παιδιά τα οποία επίσης συνελήφθησαν.

Πηγή: http://ellinikiafipnisis.blogspot.com/2009/12/blog-post_08.html

Δεκέμβρης 2008

«12/2008, Οι νέοι, η ελευθερία και το κράτος»

akritas-history-of-makedonia.blogspot.

Από τις εκδόσεις IANOS κυκλοφορεί το νέο βιβλίο του καθηγητή Γιώργου Κοντογιώργη «12/2008, Οι νέοι, η ελευθερία και το κράτος», στο οποίο ανατέμνει την κρίση του ελληνικού πολιτικού συστήματος και τον χαρακτήρα του αδιεξόδου της νεοτερικότητας με αφορμή την πρόσφατη εξέγερση της νεολαίας και την παγκόσμια χρηματοπιστωτική αναταραχή. Συγχρόνως διαλογίζεται για την κατεύθυνση της εξέλιξης που αναμένεται να λάβει ο κόσμος στο περιβάλλον του 21ου αιώνα.
Όντως ο συγγραφέας διαπιστώνει ότι η στασιαστική έκφραση της οργής των νέων του περασμένου Δεκεμβρίου, ανεξαρτήτως της αφορμής που την προκάλεσε και της άμεσης αιτιολογίας της, ανέδειξε με μεγάλη καθαρότητα το αδιέξοδο της εποχής μας.

Αδιέξοδο που οφείλεται στην ανατροπή της ισορροπίας μεταξύ κοινωνίας, κράτους και αγοράς, υπέρ της πολιτικής κυριαρχίας της τελευταίας.
Αδιέξοδο με ειδικότερα ελληνικά χαρακτηριστικά, τα οποία τη φορά αυτή προέβαλαν στην παγκόσμια σκηνή ως προάγγελος γενικότερων εξελίξεων που δεν εγγράφονται στην περιοχή της παραδοσιακής αμφισβήτησης.
Το γεγονός αυτό εξηγεί, άλλωστε, γιατί οι πολιτικές δυνάμεις παρακάμφθηκαν με τόση ευκολία από τους νέους, στα συναισθήματα των οποίων οι διακινητές της ιδεολογίας της καταστροφής επικράτησαν κατά κράτος και καρπώθηκαν εξ ολοκλήρου την οργή τους, δίδοντάς της διαστάσεις τυπικής εξέγερσης. Με δεδομένη την αίσθηση του αδιεξόδου, που έγινε εμφανής στο πρόταγμα της ελληνικής νεολαίας, είναι όμως εξίσου κατάδηλη στο σύνολο της νεοτερικής σκέψης, ο συγγραφέας επέλεξε να επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στη διερώτηση για τη σημειολογία της κρίσης, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη μιας προβληματικής για την κατεύθυνση της εξέλιξης. Στο πλαίσιο αυτό, διεξάγει ένα γόνιμο διάλογο με θεμελιώδεις έννοιες της εποχής μας, όπως της δημοκρατίας και της αντιπροσώπευσης, της αγοράς και του οικονομικού συστήματος, της ελευθερίας και των δικαιωμάτων, της αναρχίας και της ιδεολογίας της καταστροφής, της συλλογικής ταυτότητας και της κοσμο-πολιτειότητας, προκειμένου να αναδείξει το βάθος του γνωσιολογικού αδιεξόδου και του συντηρητικού εγκιβωτισμού της νεοτερικότητας.
Πρόθεση του συγγραφέα δεν είναι να κατευθύνει τη σκέψη των νέων, αλλά να συμβάλλει στην αποδέσμευσή της από τα απολιθωμένα στερεότυπα της νεοτερικής γνωσιολογίας που την κρατούν δέσμια ποικίλλων όσων αναχρονισμών και προκαταλήψεων.

Ακολουθεί συνέντευξη του Γιώργου Κοντογιώργη στον Αλέξανδρο Στεργιόπουλο (Ελευθεροτυπία, Βιβλιοθήκη, 16.10.2009).......................

Αναλύοντας το αδιέξοδο

«Ακου, βλέπε, αλλά μη σωπαίνεις» είναι η προτροπή του Γιώργου Κοντογιώργη, μέσα από το βιβλίο του 12/2008, Οι νέοι, η ελευθερία και το κράτος (εκδόσεις Ιανός, σ. 232, 19 ευρώ ). Ο πρώην πρύτανης του Πάντειου Πανεπιστημίου, με αφορμή την εξέγερση των νέων, τον Δεκέμβριο του 2008, και την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, προσπαθεί να αναλύσει το «γιατί» και το «πώς» του αδιεξόδου της εποχής μας.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη πιστεύετε ότι ήταν ένα αυτοτελές συμβάν στην ελληνική κοινωνία ή μέρος ενός παγκόσμιου προβλήματος;

Η κρίση είναι παγκόσμια και σαφώς δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Από την πλευρά μου, την ανήγγειλα σε ανύποπτη στιγμή ως το αποτέλεσμα της επελθούσης δραματικής ανισορροπίας μεταξύ κοινωνίας, αγοράς και κράτους, υπέρ της αγοράς. Η λογική της αυτορύθμισης, έλεγα, παρακάμπτει τη λογική των κανόνων και ανοίγει την κερκόπορτα στις σχέσεις δύναμης, άρα στη διάρρηξη της συνοχής και της νομιμοποίησης του συστήματος. Τοποθετήσαμε τη λαιμαργία της παραγωγικότητας ως υπέρτατη αξία και αγνοήσαμε την κοινωνία, δηλαδή την πολιτική διάσταση της οικονομίας. Το πρόβλημα επομένως είναι δομικό. Ο δημόσιος χώρος έγινε τελικά λάφυρο των μηχανισμών. Ο «Δεκέμβρης» εκφράζει μια ελληνική ιδιαιτερότητα με ιστορικό υπόβαθρο. Η ελληνική κοινωνία λειτουργεί ως εργαστήρι για τα μέλλοντα να συμβούν στον κόσμο.

Κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν την αυθόρμητη αντίδραση;

Πολλοί θέλησαν να την «αξιοποιήσουν», ουδείς όμως να αναδείξει την ουσία της. Η ουσία της όμως είναι εδώ, εκδηλώνεται μέσα από τη σταθερά μιας ριζικής αλλαγής στην προσέγγιση της πολιτικής από την κοινωνία, την οποία κανείς δεν επιθυμεί να αγγίξει

Ποιοι ήταν συγκεκριμένα; Τα κόμματα;

Οχι μόνο. Διάφορες ομάδες που εκφράζουν τη νομενκλατούρα του περιθωρίου νόμισαν ότι τους προσφερόταν η μοναδική ευκαιρία να βαθύνουν την έκρηξη, να οδηγήσουν την κοινωνία στην εξαθλίωση και στην ανασφάλεια, ώστε να την εκτρέψουν στην επανάσταση. Η ιδεολογία της καταστροφής διδάσκει την εξαθλίωση ως όχημα για την εξέγερση. Εάν ο κόσμος δεν ζει την εξαθλίωση αρκεί να τον προετοιμάσουμε γι' αυτήν

.
Ο Δεκέμβρης 2008 ήταν το μέγιστο γι' αυτούς που προσπάθησαν να τον ιδιοποιηθούν ή υπάρχει κι άλλο;

Νομίζω ότι η ιδεολογία της καταστροφής δεν έχει αύριο. Η ελληνική κοινωνία, επειδή είχε ενσαρκώσει στο είναι της, ιστορικά, μια καθολική αντίληψη για την ελευθερία, απέκτησε αντιστασιακή λογική. Αυτό συνέβη ιδίως από τη στιγμή που η συνάντησή της με τη μόλις εξερχόμενη από τη φεουδαρχία νεωτερικότητα την έφερε αντιμέτωπη με μορφές ελευθερίας που ήταν και εξακολουθούν να είναι σαφώς υποδεέστερες από τις δικές της. Η αντιστασιακή αυτή λογική της ελληνικής κοινωνίας εκδηλώνεται και απέναντι στο κράτος της νεωτερικότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι, πριν αναλάβουν να διαχειριστούν την υπόθεση, αυτοί που την καρπώθηκαν στην πρώτη φάση και την απαξίωσαν στη δεύτερη, το σύνολο της κοινωνίας ενθάρρυνε τα παιδιά της να διαμαρτυρηθούν. Με τη διαμόρφωση στη συνέχεια μιας εικόνας της Αθήνας η οποία δεν προσιδίαζε σ' αυτό που εκφραζόταν μαζικά, οι συντεταγμένες δυνάμεις επανήλθαν, απορρόφησαν τους κραδασμούς και επανέφεραν τα πράγματα στο παρελθόν.

Συνεπώς, αυτοί ηθελημένα ή όχι έκαναν κακό;

Σαφώς. Εξέτρεψαν το περιεχόμενο της διαμαρτυρίας και την ευτέλισαν. Παγιδεύτηκαν από την επιλογή τής τότε ηγεσίας να αφήσει την Αθήνα απροστάτευτη να καεί, για να φοβηθεί ο κόσμος και να αντιστραφεί το φρόνημά του. Η διαμαρτυρία ήγειρε το πρόβλημα της ιδιοποίησης του κράτους, δηλαδή του γεγονότος ότι λειτουργεί αντικοινωνικά, υπηρετώντας τους κατόχους και τους νομείς του. Πρόταγμά της ήταν πώς θα επανέλθει το κράτος στην κοινωνία και όχι πώς θα το καταστρέψουμε.

Μήπως το σύστημα της ψηφοφορίας έχει αποτύχει;

Η ψήφος δεν είναι μονοσήμαντη ως έννοια. Αποκτά διαφορετική σημασία μέσα από το περιεχόμενό της. Υπάρχει η ψήφος που απλώς διαιτητεύει μεταξύ των μονομάχων που τους ορίζουν οι μηχανισμοί, όπως σήμερα. Αυτό το σύστημα όντως είναι ξεπερασμένο. Η αντιπροσωπευτική ψήφος αποδίδει στον πολίτη την ιδιότητα του εντολέα, ενώ η δημοκρατική ψήφος, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Το θέμα δεν είναι να διεκδικήσει κάποιος σήμερα την αντιπροσώπευση ή τη δημοκρατία, διότι στην εποχή μας δεν αποτελούν αίτημα. Είναι όμως σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε τις έννοιες, διότι μόνον έτσι θα αντιληφθούμε γιατί υπάρχει σήμερα έλλειμμα αντιπροσώπευσης και θα διερωτηθούμε πώς θα ξεπεραστεί. Αποδεχόμενοι ότι το σύστημα είναι δημοκρατικό αυτομάτως συνάγουμε ότι ολοκληρώθηκε η εξέλιξή του.

Σου δίνει όμως τη δυνατότητα να διαδηλώσεις.

Αυτό ακριβώς είναι δηλωτικό του χαρακτήρα του. Σου λέει, αν δεν σου αρέσει η πολιτική μου, κατέβα στον δρόμο να διαδηλώσεις. Σε αποδέχεται να του χτυπήσεις την πόρτα απ' έξω, να το πιέσεις, όχι όμως εταίρο στο εσωτερικό του. Το σύστημα ανήκει στο κράτος και στους κατόχους του. Η κοινωνία έχει καθεστώς ιδιώτη, δικαιούται να κυβερνάει μόνο τον ιδιωτικό της βίο.

Είπατε ότι υπήρχε ωστόσο μια ισορροπία που έχει διαταραχθεί. Ποια ήταν η βάση της ισορροπίας αυτής και τι άλλαξε;

Μέχρι τη δεκαετία του 1980 η συνάντηση της κοινωνίας με την πολιτική γινόταν σε μια εξωθεσμική βάση, μέσω της ιδεολογικής και ταξικής αναφοράς των κομμάτων. Τα πράγματα άλλαξαν, η πολιτική έχει οδηγηθεί στην ολοκληρωτική εξάρτησή της από την αγορά και τις διεθνείς σχέσεις ηγεμονίας. Ας διερωτηθούμε πώς θα ήταν τα πράγματα αν, για παράδειγμα, για τις κυβερνητικές αποφάσεις προϋπετίθετο η έκφραση γνώμης από την κοινωνία. Αρα το πρόβλημα είναι πολιτικό και τώρα πια παγκόσμιο.

Πότε θα αποκτήσει ενεργό ρόλο η κοινωνία;

Οχι μέσω της λεγόμενης «κοινωνίας πολιτών», των ομάδων συμφερόντων, όπως διατείνονται οι θεωρητικοί της νέας τάξης, που δίδαξαν την ιδέα της αυτορύθμισης της οικονομίας. Ο συνεταιρισμός αυτός, όχι μόνο δεν οδήγησε σε μια αντιπροσωπευτική σύνθεση με γνώμονα το συμφέρον της κοινωνίας, αλλά αποτέλεσε την κύρια αιτία για τη γιγάντωση των ανισοτήτων και της κρίσης που μαστίζει τις κοινωνίες.

Ο λαός είναι τόσο ανήμπορος;

Δεν είναι ανήμπορος, δεν υπάρχει ως πολιτικός συντελεστής, διότι είναι θεσμικά ανυπόστατος. Δεν αποτελεί μέρος του πολιτικού συστήματος. Λέγεται ότι οι πολιτικοί είναι η εικόνα της κοινωνίας. Λάθος. Τους πολιτικούς τούς «επιλέγουν» οι μηχανισμοί, η κοινωνία τούς νομιμοποιεί απλώς στη θέση τους.

Γράφετε στο βιβλίο σας: «Να απελευθερωθεί η κοινωνία από το κράτος». Είναι η λύση;

Ο λόγος ύπαρξης του κράτους, της οικονομίας, της πολιτικής είναι η κοινωνία. Χωρίς αυτήν δεν υπάρχουν. Στο παρελθόν η κοινωνία διατηρούνταν στην ιδιωτική σφαίρα, διότι ήταν άπειρη, αγνοούσε τα στοιχειώδη της πολιτικής. Τώρα όμως έχει αποκτήσει πολιτική εμπειρία και επιπλέον, το πρόταγμα της ελευθερίας της έχει διευρυνθεί. Η κοινωνία διεκδικεί μια θέση στην πολιτική διαδικασία, που να μην είναι αυτή του χειροκροτητή ή του αφισοκολλητή. Δεν έχει όμως ακόμη βρει την απάντηση στο ερώτημα αυτό.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό;

Με την αντιπροσωπευτική μετεξέλιξη του πολιτικού συστήματος. Για την ώρα, η κοινωνία διαπιστώνει το έλλειμμα αντιπροσώπευσης, το θέτει όμως με ηθικούς όρους. Δεν έχει διατυπώσει θετικό αίτημα. Εξού και το παρόν σύστημα μπορεί να εξακολουθήσει να σέρνεται αντιμέτωπο με τη σήψη του. Ερωτώμαι συχνά πώς θα γίνει αυτό, με επανάσταση; Η απάντηση είναι ότι το ίδιο το σύστημα δεν θα αντέξει το βάρος της κατάρρευσης και θα προστρέξει στην κοινωνία, εμπλέκοντάς τη στις λειτουργίες του. Αλλωστε, συντρέχουν ήδη οι πραγματολογικές συνθήκες για την υπέρβασή του. Το δίκαιο της ανάγκης, που εκφράζει το τέλος μιας εποχής, και η αδυναμία του σημερινού προ-αντιπροσωπευτικού συστήματος να απαντήσει στα προβλήματα των κοινωνιών της εποχής μας εξηγούν το μέγεθος της αμφισβήτησης με την οποία έρχονται αντιμέτωποι οι πολιτικοί. Από τη στιγμή που θα επιτραπεί ο διάλογος για τον χαρακτήρα του συστήματος, θα διαπιστωθεί ότι είναι πολύ εύκολο, με τη συνδρομή της τεχνολογίας της επικοινωνίας, να δημιουργήσουμε θεσμούς αντιπροσωπευτικής προσομοίωσής του. Δεν χρειάζεται να μεταβληθεί η κοινωνία σε δήμο για να συμβεί αυτό. Αρκεί να αναζητηθεί η γνώμη της. Να καθιερωθεί, για παράδειγμα, η υποχρεωτική διατύπωση της άποψης της κοινής γνώμης, με το μέσον των δημοσκοπήσεων, πριν από τη χάραξη πολιτικής, τη λήψη μέτρων ή τη νομοθεσία.

Υπάρχουν οι συνθήκες να γίνει η εξέγερση επανάσταση;

Δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Κοινωνικές ή πολιτικές εκρήξεις θα έχουμε, αλλά η δυναμική της εξέλιξης είναι που θα καθορίσει τις αλλαγές στο σύστημα. Οσο όμως οι κοινωνίες θα παίρνουν το σύστημα της πολιτικής στα χέρια τους τόσο η βία στις διακρατικές σχέσεις θα βαθαίνει, αφού θα μεγαλώνουν οι αντιστάσεις στις πλανητικές ηγεμονίες. Ο πόλεμος δεν είναι συγγενής του ενός ή του άλλου συστήματος, αλλά της κρατοκεντρικής συγκρότησης του κόσμου, δηλαδή της φάσης που διέρχεται η εποχή μας.

Τι θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης από το βιβλίο σας;

Να ξεκαθαρίσει τις έννοιες. Ζει με την αντίληψη ότι το σημερινό σύστημα είναι δημοκρατικό. Ωστόσο δεν είναι δημοκρατικό ουδέ καν αντιπροσωπευτικό. Για να γίνει κατανοητή ωστόσο η πλάνη στην οποία τον έχει οδηγήσει η νεωτερική σκέψη πρέπει να αναστοχαστεί τα φαινόμενα από μηδενική βάση: της κοινωνίας, της πολιτικής, του συστήματος, του κράτους, της εργασίας, του κεφαλαίου, σε τελική ανάλυση της ελευθερίας. Το βιβλίο απευθύνει πρόσκληση σε όλους εκείνους που διερωτώνται για τα φαινόμενα, που δεν έχουν βεβαιότητες. Οι νέοι είναι οι καλύτεροι δέκτες ενός τέτοιου διαβήματος, διότι έχουν τη μικρότερη συνάφεια με το παρελθόν και φυσικά αυτούς αφορά το μέλλον του συστήματος.

Πηγή: http://ethnomedenismos.blogspot.com/2009/12/122008.html