Στην Ψαρού....

Το "συνταγματικό τόξο" πάει στην Ψαρού στην Μύκονο
Η Χρυσή Αυγή πλάει στους Έλληνες μοιράζει τρόφιμα
Τα λόγια είναι περιττά

Η Κόρη Δραγασάκη η Σύζυγος Γεωργιαδη

Θυμόμαστε τα χυδαιολογήματα, κατά το πανηγύρι έξω από την ΕΡΤ του αριστερόστροφου σαχλού Κραουνάκη για  την σύζυγο του Άδωνις Γεωργιάδης, Ευγενία.

Τον Θάνο Πλευρη τα προοδευτικά έντυπα τον αναφέρανε πάντα σαν "ο γιος του ναζιστή Κ.   Πλεύρη" ή ο ναζιστής Κώστας Πλεύρης "πατέρας του βουλευτή του ΛΑΟΣ Θάνου Πλεύρη"
Τότε κανείς δεν ούρλιαζε δεν χτυπιοτανε

Σήμερα οι δηλώσεις της βουλευτού της Χρυσής Αυγής  Ελένης Ζαρούλιας για την κόρη Δραγασάκη ξεσήκωσαν τους γελωτοποιούς του "συνταγματικού τόξου".

Οχι κύριοι οι ευαισθησίες σε μια πραγματική δημοκρατία δεν έχουν ιδεολογικό πρόσημο ούτε είναι προφυλακτικό να το φουσκώνεις να το τεντώνεις να το φοράς και να διακορεύεις τις ατομικές μας ελευθερίες.

Εκτραχηλισμένη Αριστερά: ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

Στην Ελλάδα κατά τα 39+1 χρόνια της μεταπολίτευσης η αριστερά ανέπτυξε  ένα γενικό αίσθημα αντίστασης προς την εξουσία. Η πολιτική ανυπακοή, μαζί με τις βίαιες διαδηλώσεις και την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας, ήταν πάντα δικαιολογημένη, ανόχι ωραιοποιημένη ενώ προωθείτο και απο τα ΜΜΕ(ξαπάτησης). Η Αστυνομία είχε πάντα άδικο: αν αντιδρούσε σκληρά ήταν κτηνώδης, αν όχι ανίκανη και χρειαζόταν ξένους εκπαιδευτές.

Σε τακτά χρονικά διαστήματα και με αφορμή ποικίλα γεγονότα η προοδευτική αριστεράντζα επιδιδόταν σε βίαιες διαδηλώσεις και προκαλούσε εκτεταμένες καταστροφές κάψιμο παλαιά Πρυτανεία, Πολυτεχνείο 1991, την δολοφονία του ειδικού φρουρού τον Δεκέμβριο του 2005, τις βομβιστικές επιθέσεις κατά Βουλγαράκη και άλλων στόχων, τις δολοφονικές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα κ.λπ. Η πολιτική, πολιτιστική και πνευματική ηγεσία της Αριστεράς δεν ήταν καθόλου πρόθυμη να καταδικάσει την αναρχικής υποκουλτούρα. Στην πραγματικότητα σε αρκετές περιπτώσεις τη δικαιολογούσε, την υποκινούσε ή και την επιδοκιμάζε - όπως και κεντροαριστερές εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας.
Έχουμε δει την εικόνα των νέων μας φοιτητών με την κάλυψη της αριστεράς να 'χτίζουν' πρυτάνεις στα γραφεία τους γιατί κάποια απόφαση δεν τους άρεσε, την εικόνα των νέων μας να καίνε τα εργαστήρια χημείας στο πολυτεχνείο, ή τις αίθουσες που έχουν καταλάβει.
Πιο κράτος δικαίου, πια νομιμότητα και πιο σεβασμό στην ελευθερία έκφρασης είδατε στην αριστεροκαρουμενη Ελλάδα της μεταπολιτεσης; Μπουρδέλο κατάντησε η χωρα, ένα ghetto εγκληματικότητας το ιστορικό κέντρο τις Αθήνας υπό την κατοχή τον λαθρομεταναστών και η αρεστεράντζα  τον χαβά σας.

Έρχονται σήμερα ανενδοίαστα και ανερυθρίαστα, θα λέγαμε  να ζητήσουν να ξεχάσουμε, την  πολιτική της βαρβαρότητας και βίας που σημάδεψε την μεταπολίτευση που δεν ήταν μία νέα αρχή αλλά η συνέχεια του εμφυλίου πολέμου με άλλα μέσα....

Η αριστερά σήμερα  γίνεται η ζωντανή ενσάρκωση των κτηνωδών ενστίκτων, των καταπιέσμένων παθών, των απραγματοποίητων πόθων. Κυριαρχείται   από
 λεπτούς και ραφιναρισμένους δημοσιογράφους και πολιικατζήδες που με λόγους αυτοπαρηγοριάς ανησύχούν που οι Έλληνες αγκαλιάζουν την Χρυσή Αυγή και σταμάτησαν  να σκύβουν το κεφάλι και με  τους ελληνόψυχους αγωνιστές της Χρυσής Αυγής έβαλαν τέλος στον μονόλογο  των αγαπημένων του Τσίπρα, Λαφαζάνη, και του συρφετού των λαθρολάγνων της αριστεράς.

Ξέφραγο αμπέλι έκανε την Ελλάδα η μεταπολίτευση. Η Ελλάδα για 39+1 χρόνια ζει την βαρβαρότητα της "επαναστατικής" μεταπολίτευσης. Η αριστερά γεμάτη βαθύτατη, υπεροπτική και κυνική περιφρόνηση προς τους Ελληνες και το μέλλον τους, με τρόπο αγύρτικο, δημαγωγικό και παραπλανητικό επέβαλε  την θέληση της με την απροκάλυπτη βία.

Για 39+1 χρόνια η Ελλάδα είχε παραδοθεί στους σκοταδιστές, στους τραμπούκους, στους λυμεώνες  της αριστεράς. Η Αριστερά μετέτρεψε την Ελλάδα σε ξέφραγο αμπέλι σε ζούγκλα βίας και ανομίας. Η Αριστερά είναι αυτή που καταβρόχθισε τον πλούτο της χώρας. Αριστερά είναι αυτή που μετέτρεψε τα Πανεπιστήμια σε χωματερές ελπίδων. Αριστερά είναι αυτή που διαστρέβλωσε και άλλαξε  με αργουελικό τρόπο τις έννοιες των λέξεων; “λαμογία” = ανακατανομή του πλούτου, “ανυπακοή” = αντίσταση, “κατάληψης”  = διαμαρτυρία, “ξυλοδαρμός των αντιπάλων”= δημοκρατική  έκφραση.

Η εκτραχηλισμένη Αριστερά πορνομανιακά κατέστρεψε κάθε έκφραση δημιουργίας, επέβαλε στην Ελλάδα μία άνευ προηγουμένου απολυταρχία. Εξευτέλισε κάθε έννοια λόγου, έργου και πράξης. στο όνομα της “δημοκρατίας που επανήλθεν στην κοιτίδα της”. Αντικατέστησε το πνεύμα με συνθηματολογία της δεκάρας. Και είναι,  ίσως, η πρώτη φορά που για 39+1 χρόνια στην ιστορία της λεγόμενης “δημοκρατίας”  η Αριστερά με τον μανδύα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού  συσσώρευσε τόσα σκουπίδια. Το αποτέλεσμα αυτής της προοδευτικής και εκσυγχρονιστική επέλασης ήταν η δημιουργία  πραγματικού αισθητικού, ηθικού και πολιτικού χάους, ο θρίαμβος της ασυνειδησίας και της ασυδοσίας, και ο βαρύτατος τραυματισμός της πολιτικής αισθητικής των υποταγμένων Ελλήνων χωρίς κανένα αντιστάθμισμα.

Επιτέλους η Χρυσή Αυγή είναι εδώ και το μέλλον ανοίγεται μπροστά μας. Έχουμε αποτινάξει τα δεσμά του παρελθόντος, τα εικονικά πιστεύω και τα φανταστικά χρέη προς τα περιτρίμματα της αριστεράς. Η Χρυσή Αυγή μας απελευθέρωσε από την αριστερή βαρβαρότητα των επιδοτούμενων λακέδων της Νέας Τάξης. Η Χρυσή Αυγή  μας λύτρωσε και το μυαλό είναι ξεκάθαρο όσο ποτέ άλλοτε. Η Χρυσή Αυγή μας απάλλαξε ξαφνικά από μία πίεση επίμονη, από ένα μαρτύριο τρομερό που δεν μπορούσαμε να το αντέξουμε άλλο. Από εδώ και εμπρός η λάμπα θα μένει αναμμένη. Τώρα, ξέρουμε ότι τα φαντάσματα έχουν εξορκιστεί και ο εφιάλτης δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ. Ο αγώνας τώρα αρχίζει. Δεν υπάρχουν πιστωτές και μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε. Χρυσή Αυγή για να ξεβρομίσει ο τόπος....

24 Ιουλίου 2013: Μία αποφράδα επέτειος....

Από εκείνη την αποφράδα ημέρα 24 Ιουλίου 1974 η αριστερά έγινε εξουσία. Κυβερνούσε ο μολιερικός αρχοντοχωριάτης Καραμανλής, αλλά κυρίαρχη ιδεολογία στη χώρα, δίχως αντίπαλο, δίχως αντιπρόταση, ήταν ένας αναχρονιστικός Μαρξισμός με πλήθος δογματικές αποφύσεις. Όποια κρατική δραστηριότητα ή κοινωνικός θεσμός προσφερόταν για ιδεολογική εκμετάλλευση, στελεχωνόταν με κομματικούς της μεταπρατικής Αριστεράς, αυτονόητα. Η ένταξη στην Αριστερά μεταποιήθηκε σε εφόδιο και προϋπόθεση καριέρας, προβολής, δημοσιότητας, πλουτισμού. Πραγματικές ή επινοημένες περγαμηνές "αντίστασης" στη δικτατορία, αλλά και μόνο η οργανωτική προσχώρηση στις αριστερές "προοδευτικές δυνάμεις" έγιναν το εφαλτήριο για αναρρίχηση σε θώκους πανεπιστημιακούς, σε πόστα εξουσίας στην εκπαίδευση, σε υψηλές διοικητικές ευθύνες σε κάθε σχεδόν πτυχή του δημόσιου τομέα. Η αριστερά έγινε το καταφύγιο του κάθε ατάλαντου και ανίκανου. Αρκούσε να αυτοπροσδιοριζόσουν αριστερός και αμέσως με το ραβδί της Κίρκης η αριστερά σε μεταμόρφωνε σε ποιητή, λογοτέχνη, πολιτικό, δημοσιογράφο, σκηνοθέτη, καθηγητή και ότι άλλο ήταν το παιδικό απωθημένο του κάθε κομματικού βαστάζου.

Η Αριστερά έγινε πρακτική καταλήψεων, απεργιών κοινωνικού κόστους, γκανγκστερικών εκβιασμών, απροκάλυπτης αλαζονικής άρνησης των κανόνων του κοινοβουλευτισμού. Στα πανεπιστήμια, στα σχολειά, σε κάθε έκφανση οργανωμένου πολιτιστικού βίου και πληροφόρησης η Αριστερά είχε επιβάλει την αδυσώπητη δικτατορία των μετριοτήτων που έκαναν καριέρα ως αντάλλαγμα της κομματικής τους υποταγής.Τρέμοντας από λυσσαγμένο φθόνο με ψυχή γεμάτα πλέγματα, που πήραν την μορφή μίσους πρός κάθε έννοια δικαίου με τη χολή να ανεβαίνει απο το συκώτι και να πανιάζει τα μούτρα της η αριστερά δεν προσέφερε τίποτα.Υιοθέτησε, κάθε συνδικαλιστική μαφία (τύπου ολυμπιακής, τελωνειακών κλπ, η λίστα είναι ατελείωτη) που διεκδικούσε ατομικά συμφέροντα, χωρίς να σκεφτεί πραγματικά τον εργαζόμενο κόσμο των 500€, κατάφερε το τελικό χτύπημα εξουθενώνοντας ηθικά και πολιτικά την χώρα. Είχε αποκοπεί πλέον από το δημιουργικό κομμάτι της Ελλάδας και δεν ήταν παρά μία συλλογή από νευρωτικές Σταχτοπούτες και αιώνιους έφηβους. Ένας εμετός ύπαρξης, γεμάτη με αδυναμίες που την εμπόδιζαν να ολοκληρώσει την ανάπτυξη της, τυφλωμένο, κολλημένο ανθρωπόμορφο ζώο, επικίνδυνο, χωρίς οίκτο και έλεος μήτε για τον εαυτό της μήτε για τους άλλους γύρω . Έχοντας Βαρεθεί τα φραπέ και τα ζιγκ-ζαγκ της άδειας και μονότονης ζωής στα χρυσά γκέτο και θέλησαν να ανατρέψουν μία κοινωνία που της είχε στερήσει τον οργασμό της δημιουργίας.

Η φετινή επετειος είναι και το τέλος της μεταπρατικής, παθητικής και μιμητικά μαρξιστικής αριστεράς. Είναι το κύκνειο άσμα της "αριστεράς" που παρήκμασε, γέρασε, αρτηριοσληρώθηκε και πριν καλά-καλά ωριμάσει, μολυσμένη από μία τεχνική σκέψη είναι κλινικά νεκρή. Μεθυσμένη από την παντοδυναμία της, είχε κυλιστεί με ηδονή μέσα στις "διακριτικές χαρές της μπουρζουαζίας". Ναρκωμένη από τις εύκολες και ενορχηστρωμένες "επιτυχίες" της, αυτοθαυμαζόμενη απο κοσμικά σαλόνια και από επιτηδευμένα φερέφωνα, στο τιμόνι της BMW της περιορίστηκε τελικά στο μηρύκασα και μονότονη επανάληψη ενός μονοδρομικού μαρξιστικού τυφλοσούρτη, συνεχώς δια ψευδόμενο από τα γεγονότα και την πραγματικότητα. Είχε σπασμούς μέσα σε μία φαντασίωση εξουσίας. Τυλίχθηκε στον μύθο της "πάλης των τάξεων", στα αντιδραστικά της όνειρα, στις μεταφυσικές αναφορές της, την θεμελιώδη παρελθοντολογία, ένας συρφετός μουσάτων με αμπέχονα και κουλτουριάρικο ύφος που γρατζούναγε την πλήξη του αλλά και την κοινωνική αδικία με χρήση τυφλής βίας που απλά αναπαρήγαγε την κοινωνική αδικία.

Σήμερα στην επέτειο της 24 Ιουλίου η αριστερά είναι κλινικά νεκρή. Διατηρείται στη ζωή διασωληνωμένημε τα λεφτά των διάφορων κέντρων, παράκεντρων και παρασυναγωγών και με την μηχανική υποστήριξη των ΜΜΣ(κοταδισμού) για να φέρει σε πέρας την αποστολή που της έχουν αναθέσει, τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων και την μετατροπή του Ελληνα ανθρώπου από υποκείμενο στης ιστορίας σε άψυχο καταναλωτικό αντικείμενο χωρίς παρελθόν, αβέβαιο παρόν και ακόμη χειρότερο μέλλον.

Στην φετινή επέτειο θα γιορτάσουμε την ώρα της Χρυσής Αυγής. Την αναγέννηση της Δεξιάς που υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο. Έχει πρόταση και εκπροσωπεί τους μεροκαματιάρηδες, τους ανέργους, την φτωχολογιά που οι οργανωμένες ομάδες των εγκαθέτων των βορείων προαστίων, της κλινικά νεκρής αριστεράς, που τις συντηρούν τα ΜΜΣ(κοταδισμού) κατέστρεψαν την ζωή τους και υποθήκευσαν το μέλλον παιδιών τους.

Οι Ζήκοι του "συνταγματικού τόξου"

“Ο εθνικισμός, αυτή η βασανιστική εμμονή στο εθνικό Πράγμα” (Ρένα Δούρου, η Απόλαυση του Εθνικισμού, 2007, σελ 16). Είναι μία απο τις πολλές και επίμονες προσπάθειες να ταυτισθεί ο Πατριωτισμός με τον εθνικισμό, τον σωβινισμό, τον ρατσισμό, την μισαλοδοξία. Κάθε αυτονόητη, ακόμη και η μετριοπαθέστατη, άποψη για την υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας και την αντιμετώπηση ξένης επιβουλής συκοφαντείται ως “εθνικιστική υστερία” και αντιπροτείνεται ο “διάλογος” για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ο κατευνασμός....Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι ψυχικά σύνδρομα ενοχής, έλλειψης αυτοπεποίθησης, ανασφάλειας και κυρίως έλλειψης αυτοεκτίμησης κρύβονται πίσω απο τέτοιες απόψεις. Δεν είναι δυνατόν, να σε προσλαμβάνουν σε ένα μαγαζί και εσύ να κακολογείς το εμπόρευμα που πουλάς, σαν το Ζήκο τον μπακαλόγατο.

Ολοι αυτοί οι κοσμοπολίτες πανεπιστημιακοί, δημοσιογραφούντες ιστορικοί σαν άλλοι  Ζήκοι  μπακαλόγατοι, επειδή δεν έχουν την ικανότητα σκληρής επιστημονικής εργασίας και παραγωγής πραγματικού έργου, κάνουν κάτι πολύ απλό και πιό εύκολο: αντιγράφουν και εισάγουν ατελώς κάποιες άσχετες προς τα ελληνικά δεδομένα θεωρητικές κατασκευές απο την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ή ξεσηκώνουν κάποιες πολιτικώς ορθές ιδέες της μόδας απο πολιτικά περιοδικά της Νέας Υόρκης ή του Άμστερνταμ και τις υψώνουν ώς λάβαρο πανεπιστημιακής σταδιοδρομίας και επιστημονικής ανέλιξης. (Μελέτης Μελετόπουλος, Το Ζήτημα του Πατριωτισμού, εκδόσεις Παπαζήση, 2010).

Μισούν την Ελλάδα που δεν τους επιτρέπει παρά ταπεινώσεις και θέσεις δευτερεύουσες και αισθάνονται την σχεδόν φυσική ανάγκη να κατασκευάσουν μίαν άλλη στην διάσταση και στα μέτρα του μίσους τους και των επιδιώξεών τους. Το ιδεώδες τους άλλωστε δεν είναι ποτέ στο παρόν (αντιληπτό σαν επικαιρότης αυτού που προϋπήρξε) αλλά σε ένα ουτοπιστικό μέλλον που θα «τραγουδά». Υπηρετούν τον διεθνιστικό τους φανφαρονισμό και με τυραννικό τρόπο θέλουν να επιβάλουν το ιδεολόγημα: “το έθνος συνιστά μία σχετικώς πρόσφατη και χωρίς ιστορικό προήγουμενο “κατασκευή” με την οποία τα ανθρώπινα όντα μπόρεσαν να συγκροτήσουν ταυτότητα” (Ρένα Δούρου, στο ανωτέρω, σελ 11). Ετσι εκφράζεται η ιεραποστολή των Ζήκων της αριστεράς και  της προόδου σήμερα, αυτή η πνευματική έκλυση ελαττωματικών όντων, που δεν έχουν παρά έναν «άλλο κόσμο» για να εκδικηθούν αυτόν εδώ!

Αλλά οι Ζήκοι της πολιτικής και ιδεολογικής μας πραγματικότητας δεν διέκριναν, φαίνεται  πως ο ελληνικός πατριωτισμός δεν έχει καμμία σχέση με τον δυτικό εθνικισμό. που τον διδάχθηκαν στα ξένα πανεπιστήμια και δεν έκαναν, λογω πνευματικής νωθρότητας και ευκολίας,  τον κόπο κριτικής ανάλυσης και σύγκρισης. Είναι κομμάτι δύσκολο και χρειάζεται πολύς πονόματος και ιδρώτας και κυρίως υψηλές διανοητικές ικανότητες και όχι παπαγαλία για να καταλάβουν ότι ο πατριωτισμός των Ελλήνων είναι πατριωτισμός πολιτισμού και ελευθερίας.  Ο ελληνικός πατριωτισμός δεν έχει ποτέ τραφεί με τις ανθρώπινες  σάρκες πολέμων αποικοκρατικών, ιμπεριαλιστικών ακολουθώντας το  “ White man’s  burden” (υποχρέωση του λευκού ανθρώπου), την εξόντωση αλλοφύλων στο όνομα του Manifest Destiny (πρόδηλο πεπρωμένο). Ο Ελληνικός πατριωτισμός ή εθνικισμός, αν το προτιμάν οι Ζήκοι, γνωρίζει μόνο να διεκδικεί εκείνο που απο αιώνων είναι δικό του και που αμύνεται να το διατηρήσει. Ό,τι κληρονομήσαμε δεν μας το έδωσε καμμιά διαθήκη. Δεν το κατασκεύασε καμμιά "πληβεία ηρωϊδα" αλλά άνθρωποι Έλληνες μεγάλοι στο πνεύμα, στην ψυχή, στην θυσία.

Ένας "αμόρφωτος¨ χρυσαυγίτης

Χορεύοντας στις "δημοσκοπήσεις"

"Τα τελευταία τρία χρόνια, το φαινόμενο της ανοικτά προπαγανδιστικής χρήσης των δημοσκοπήσεων, από τα Μέσα Ενημέρωσης, έλαβε πρωτοφανείς διαστάσεις. Το γεγονός αυτό αποτελεί άλλη μια λυπηρή ελληνική ιδιομορφία. Οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ σε επιχειρήσεις «ψυχολογικού πολέμου» (PSYOPS), για την κατίσχυση στη μάχη των «εντυπώσεων». Στo πλαίσιο του κομματικού «πολέμου» (του κομματικού ανταγωνισμού), δεδομένου και του αυξημένου ρόλου που έχουν καταλάβει στην Ελλάδα τα ΜΜΕ, απέναντι στα κόμματα, ο στόχος είναι διπλός: τόσο η κοινή γνώμη, όσο και το ηθικό των (αντίπαλων) κομματικών στελεχών." Γιαννης Μαυρης (Καθημερινή 19/11/2006)

Η δημοσκόπηση του Πολιτικού Βαρόμετρου Public Issue  στο SKAI (10/7/3013)  είναι ακόμη μία και όχι βέβαια η τελευταία προσπάθεια ώστε  οι Έλληνες να μη βγουν από τα κομματικά μαντριά των εγκεκριμένων κομμάτων, των συνδικάτων ελέγχου της κοινής γνώμης και να μη δηλώσουν με  ψήφο  στην Χρυσή Αυγή "φτάνει πια, ως εδώ και μη παρέκει". Οι Έλληνες, οι Ελληνίδες τα Ελληνόπουλα πρέπει  να ξαναμπούν στο Supermarket Democracy και να αγοράσουν με την ψήφο τους τα εγκεκριμένα προϊόντα-κόμματα που πλασάρουν οι έμποροι της απάτης, της λαμογιάς, του εθνομηδενισμού.

Ήταν μαζεμένοι γύρω από την Σια Κοσιώνη σαν καλά παιδιά. Το “συνταγματικό τόξο” ήταν εκεί. Ο γλοιώδης χολερικός αρλουμπολόγος της ΔΗΜΑΡ  ομοτράπεζος της Ρεπούση σύντροφος Ανδρέας Παπαδόπουλος, η κυρία Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου - απαρνηθηκε την by right of birth  αμερικάνικη υπηκοότητα ή την κρατάει just in case- της Νυχτωμένης Διαχρονικά (ΝΔ), προϊόν-κόμμα που ισοδυναμεί με πολιτικό τίποτα, ληγμένο, ο πρώην Κνίτης και νυν λάτρης του ΣΥΡΙΖΑ,  εκπροσωπος των πολυσυλλεκτικών Ανεξάρτητων Ελλήνων, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ+μπάζα/μούργα ΠΑΣΟΚ, των λαθρολάγνων της Υπατίας, του κόμματος των κουκουλοφόρων, των Δεκεμβριανών 2008 -  αυτά ξεχάστηκαν-, των “συγκεκριμένων ποσών βίας”των ληστών σύντροφος  Πάνος Σκουρλέτης, ο δυστυχής Πασόκος επίγονος των παρασινοφρουρών Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος και φυσικά ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τσιόδρας που πήγε να το παίξει δικηγόρος του διαβόλου, αλλά ο διάβολος είχε χτυπήσει παραλία

Άριστα εκπαιδευμένοι στην παρασημαντική των εννοιών και των λέξεων λεπτοί και ραφιναρισμένοι τα συζήτησαν, τα μιλήσανε,  τα συμφωνήσανε. Το πρόβλημα δεν είναι οι τυραγνισμένοι Έλληνες, οι φτωχοποιημένοι απο τα “δημοκρατικά” λαμόγια της “γενιάς του Πολυτεχνείου ΑΕ”, οι δολοφονημένοι απο τα λαθροστύφοι, τα θύματα των ληστών. Το πρόβλημα τους είναι η Χρυσή Αυγή.

Ο επιστήμονας δημοσκόπος ή ερευνητής της αγοράς που ήταν παρόν με πολύ λογισμό αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση μας ανέλυσε τα μερίδια αγοράς των προϊόντων-κομμάτων που πρέπει να πλασάρουν στο Supermarket Democracy για να τα αγοράσει η ψηφομάζα. Έδωσαν ένα  11% στην Χρυσή Αυγή. Είναι ένα ποσοστό, ένα νούμερο. Εκείνο που δεν μας είπε, δεν μας ανέλυσε είναι ότι περαν της ποσοτικής  αξίας του ποσοστού, οποιαδήποτε αξία άν έχει, υπάρχει και μία ποιοτική διάσταση. Τα μερίδια αγοράς κάθε προιόντος εξαρτώνται απο την διαφήμιση, την θέση στο ράφι του Supermarket, τις προσφορές, την προώθηση των προϊόντων.

Η Χρυσή Αυγή διεκδικεί το ποσοστό αυτό απομονωμένη απο τα ΜΜΕ(ξαπάτησης), κατασυκοφαντούμενη, προπηλακιζόμενη  και υβριζόμενη. Οι βουλευτές και οι αγωνιστές  της Χρυσής Αυγή ξυλοφορτώνονται  απο το αριστερό παρακράτος και η είδηση περνάει με χάρι στα ψιλά. Σε αντίθεση με τα λοιπά προϊόντα-κόμματα και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που μονοπωλούν τα τηλεπαράθυρα και τα ραδιόφωνα, η Χρυσή Αυγή είναι απούσα. Αυτή η απουσία κάνει το 11% πολύ πιο σημαντικό από όλα μαζί τα ποσοστά του “συνταγματικού τοξου” της μίζας, απάτης, λαμογιάς. Οι ρεπατζούδες, τα Botox των 8 και 9, οι κοινωνικοί φίλοι του χουβαρντά Χριστοφοράκου, οι έγκριτοι δημοσιογράφοι επισκέπτες της “πρεσβείας” είναι απασχολημένα στο να προβάλουν, να προωθούν, να διαφημίζουν τα προϊόντα-κόμματα και τα αποκόμματα τα εγκεκριμένα απο τους μπετατζήδες, τα ξένα κέντρα και τους διαπλεκόμενους ολετήρες.

Και όμως!  Η Χρυσή Αυγή προχωρά. Μπορεί τα ανεξάρτητα, μαχητικά, αδεύσμετα ΜΜΕ(ξαπατησης) να έχουν ρίξει ένα πέπλο συνωμοτικής σιωπής στους Έλληνες αγωνιστές, η κοινωνία όμως τους αγκαλιάζει. Η κοινωνία καταλαβαίνει.  Οι Έλληνες δεν λένε πολλά, αλλά καταλαβαίνουν ότι κάτι ύποπτο υπάρχει πίσω απο την σιωπή. Το σύστημα φοβάται. Οι νταβατζήδες τρέμουν. Μέχρι τώρα το καταστημένο της διαπλοκής έπαιζε με τράπουλες σημαδεμένες και ζάρια καραγκιοζάκια για να διαβουκολίσει τους Ελληνες και να τους μαντρώσει στην κομματική στρούγκα, στο Supermarket Democracy για να αγοράζουν με την έρμη ψήφο τους τα προϊόντα-κόμματα που θέλουν να μας επιβάλλουν τα Diktat της Νέας Τάξης. Να μας μεταρέψουν απο έθνος σε πληθυσμό..

Οι Έλληνες οι Ελληνίδες αλλά κυρίως τα ελληνόπουλα  κατάλαβαν το παιχνίδι που παίζεται και αγκαλιάζουν την Χρυσή Αυγή σαν τον γνήσιο εκφραστή του Έθνους και των πεπρωμένων του.

Η Ευθύνη της ΝΔ....

“Αντίπαλοί μας είναι εκείνοι που δεν κυβέρνησαν ποτέ, αλλά έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την πορεία της χώρας” – Αντ. Σαμαράς, 07.07.2013, Πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Αυτή την ιστορική  φράση του κυρίου Σαμαρά στην μαζωξη της ΝΔ (Νυχτωμένης Διαχρονικά) διακρίνει ένας σκοτεινός ευνουχιστικός ελιγμός. Μία γεύση ημιπληγίας. Πέρα από το καιροσκοπισμό και το ευμετάβλητο του ατόμου, προδίδει την επιμονή μιας βαθιάς σύγχυσης ένα είδος ηθικής θραύσης.

“Εκείνοι που δεν κυβέρνησαν ποτέ, αλλά έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την πορεία της χώρας”. Οχι κύριε Σαμαρά την μεγαλύτερη ευθυνη για την κατάντια της χώρας την έχει το κόμμα σου.

Κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς κοινωνική πρόταση, το οποίο δεν  ειναι παρά ένα μεταλλαγμένο πολιτικό μόρφωμα, μία σχεδία πάνω στην οποία ξάπλωνουν οι άνθρωποι της και έχουν αφεθεί να τους πηγαίνουν τα κύματα των προοδευτικών ιδεών της διεθνιστικής θολο-κουλτούρας του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 20. Η ΝΔ απογύμνωσε την Ελλάδα από κάθε περιεχόμενο πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, γόνιμης ετερότητας ιστορικών εθισμών και συλλογικών αναγκών: «ανοίκομεν στην Δύση», περιορίστηκε στην διαχείριση της εξουσίας. Μπολιασμένο το κόμμα σου  Αντώνη με ανεξίτηλη φοβία μήπως και χαρακτηριστεί «εθνικιστικό»  παρέμεινε προσκολλημένο στην παθητική μίμηση της «προοδευτικής» χολερικής αρλουμπολογίας. Κόμμα ουραγός του «προοδευτικού» μηδενισμού και λακές της ιμπεριαλιστικής απανθρωπιάς της «Νέας Τάξης». Οι άνθρωποι σου, τα στελέχη σου είναι μπόγοι από σάρκες και κόκαλα ριγμένοι πάνω στην κομματική τους σχεδία. Με νερωμένο αίμα έχουν αφεθεί στο έλεος των κυμάτων της τρικυμισμένης θάλασσας των καιρών μας. Στο μυαλό τους έχουν εγκαταστήσει μπαταρίες. Δεν μπορούν να το αφήσουν να σκεφτεί γιατί κάθε φορά που σκέπτεται πονάει. Μη μπορώντας να αρθρώσουν δημιουργική λέξη μηρυκάζουν τυποποιημένες ετικέτες, αναμασούν ταξινομημένες απόψεις απλοϊκών μανιχαΐστικών σχημάτων και μισούν την Ελλάδα έχοντας στήσει μάχη μαζί της.

Η ΝΔ σου κύριε Σαμαρά για 40 χρόνια μειονεκτούσε  και ντρεπόταν να δηλώσει κριτική αντίρρηση στην «προοδευτική» απολυταρχία, στον αφελληνισμό και στην αποσύνθεση της παιδείας, στην «φενάκη» του διαλόγου, στην φρεναπάτη του «πανεπιστημιακού ασύλου». Η αριστερά ούρλιαζε «κάψτε όλα!» και το κόμμα της ΝΔ ξαπλωμένο πάνω στην σχεδία του, ελπίζοντας να περάσει η τρικυμία, συμβιβασμένο με την παρακμή, ψέλλιζε. Οι προστάτες των κουκουλοφόρων τους "χάιδευαν τα αυτιά" και η ΝΔ έτρεμε μήπως και χαρακτηριστεί οπισθωδρομική αν έβγαζε έστω και ένα βογκητό για να εκφράσει την αγανάκτηση των Ελλήνων που θέλουν κρίση και δύναμη. Περιορίστηκε σε ρητορικές υπεκφυγές αντί της καίριας και ουσιώδους απάντησης στον αμοραλισμό της αριστεράς. Η ΝΔ μειονεκτεί και ντρέπεται γιατί έχει η ίδια πιστέψει ότι ο «φωταδίστικος» μηδενισμός είναι μονόδρομος «εκσυγχρονισμού».

 Μοναδική της έγνοια ήταν να στελεχωθει μόνο με καθαρόαιμους "προοδευτικούς", μαζεύοντας, στρατολογώντας κάθε πρώην Κνίτη ή Ρήγα Φεραίο ή ΕΚΚΕτζή  μήπως και αφήσει περιθώρια υποψίας ότι εμμένει στο αμαρτωλό παρελθόν της ιδεολογικής της καταγωγής.

Ακόμη σήμερα μειονεκτεί και ντρέπεται να στυλώσει κριτική αντίρρηση στην ξεκουρδισμένη ανερμάτιστη αριστερά, βρίσκοντας μέσα στην αντι Χρυσή Αυγή ρητορική  την μαζοχιστική ευχαρίστηση της δικαιολόγησης της πνευματικής της οκνηρίας και ανεπάρκειας. Σημερα με την φράση αυτή του κυρίου Σαμαρά ξεγυμνώθηκε εξευτελιστικά, γελοιοποιήθηκε και ακυρώθηκε ανεπίστρεπτα όλος ο κούφιος λόγος της ΝΔ.

Εδώ τα πράγματα πρέπει να γίνουν ξεκάθαρα. Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μία ανάλυση, αλλά μπροστά σε μία φτηνή προπαγάνδα χωρίς αντίλογο.

Η ΝΔ κύριε Σαμαρά έδωσε την ευκαιρία στις ισοπεδωτικές κακοδαιμονίες να εγκατασταθούν θριαμβευτικά και αναπτύχθηκαν στην κυριολεξία ανεμπόδιστα, δημιουργώντας, με επιστημονικό τρόπο και μεθοδικά μια κατάσταση συλλογικής γοητείας των "προοδευτικών" ιδεών του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 1920. Η ΝΔ  σου ντρεπόταν πια έστω και να προφέρει τις λέξεις: πατρίδα, έθνος, παράδοση, ιστορικό παρελθόν. Νοχελικά, με πνευματική οκνηρία έστρωσε το κρεββάτι της αριστεράς και σαν καλή καμαριέρα πήγε και κλείστηκε στο δωμάτιο της να θρηνήσει απονέμοντας στους άλλους την ευθύνη της δικής της μοίρας.

Το ανύπαρκτο κόμμα του κ. Σαμαρά

Το κόμμα του  κυρίου Σαμαρά, είναι πολιτικά ανύπαρκτο γιατί το κόμμα του αγνοεί ολοφάνερα την σχέση πολιτικής με την ιστορία. Η ΝΔ δεν είχε ούτε θα αποκτήσει πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική άποψη, άλλη εκδοχή.

Έχει στερήσει από τον εαυτό της την δυνατότητα να οδηγήσει την χώρα. Παίζει ρόλο διακοσμητικό του πολιτικού σκηνικού, άκρως παθητικό. Κυριαρχείται από ανθρώπους με αποξεραμένους τους γεννητικούς αδένες της δράσης γεματους ιδέες αλλά χωρίς ιδεολογία και πιστεύω. Όλα τα χρόνια της ύπαρξής της  δεν έχει κατορθώσει να ψελλίσει ούτε απόπειρα κριτικού λόγου και έγκυρης αντίστασης στην ιδεολογική τρομοκρατία της Νεοταξίτικης αριστεράς. Σήμερα, κυριαρχούμενη από βαθιά συμπλέγματα μειονεξίας περιφέρεται στην πολιτική σκηνή σαν ηττοπαθής Λευκορώσος χωρίς πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική εκδοχή, άλλη οπτική. Το κόμμα της ΝΔ είναι πολιτικά και κοινωνικά ανύπαρκτο, γιατί έχει κυριολεκτικά απορροφηθεί από την κυρίαρχη μόδα του αριστερισμού. Πανικοβάλλεται, κυριολεκτικά τρέμει και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να χαρακτηριστεί "ελληνοκεντρική", "εθνικιστική", "αντιδραστική", “δεξιά”. Τα στελέχη της τρέχουν να υιοθετήσουν τη γλώσσα, τα κριτήρια, τις αξιολογήσεις της νεοταξίτικης αριστεράς. Όλο αυτό το συνονθύλευμα που ακούει στο όνομα ΝΔ δεν έχει τίποτα δικό της να αντιτάξει στον ιδεολογικό μονόδρομο της αριστεράς. Είναι ένα κόμμα γεμάτο ιδέες αλλά χωρίς ιδεολογία. Οι ανακυλωμένοι πρώην κνιτες, οι εξωμότες κομμουνιστές που μάζεψε στις γραμμές της θα της δώσουν ιδεολογία; Ας γελάσουμε!  Πως είναι δυνατόν όλοι αυτοί να ξεχάσουν τις εκλεκτικές τους συγγένειες  και να δώσουν δύναμη όταν το κύριο μέλημα τους είναι το “χρέος να κριθεί βιώσιμο”. Οι θεωρητικοί του χάους ή του φιάσκου  που ανοιγαν χαντάκι με τα πάνω κάτω στην οδό Βαλαωρίτου πριν καθήσουν για καφέ στου Jimmy’s εχουν περασει στην φτηνη δημαγωγία που δεν παραγει ιδεολογια ουτε καν ιδέες. Με αυτούς η ΝΔ θα οδηγήσει τον λαό;

Η ΝΔ είναι κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς κοινωνική πρόταση,  δεν είναι παρά ένα μεταλλαγμένο πολιτικό μόρφωμα, μία σχεδία πάνω στην οποία ξάπλώνουν  οι άνθρωποι της και αφήνονται  να τους πηγαίνουν τα κύματα των προοδευτικών ιδεών της διεθνιστικής θολο-κουλτούρας του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 20. Εσιώπησε και σιωπά στην απογύμνωση της Ελλάδας από κάθε περιεχόμενο πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, γόνιμης ετερότητας ιστορικών εθισμών και συλλογικών αναγκών και  περιορίζεται  σε κουφια κενά περιεχομένου φληναφήματα χωρίς την μεγάλη σύνθεση που θα φέρει την Ελλάδα σε μία δημιουργική επαφή με την κληροδοτημένη πείρα της παράδοσης. Την παράδοση που δεν είναι αντίθετη με τον νεωτερισμό , αλλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να γίνονται οι νεωτερισμοί, ώστε να έχουν σημασία και διάρκεια. Όχι αυτό που είναι «πίσω μας», αλλά αυτό που είναι μόνιμο, αυτό που είναι «μέσα μας».

Αντί του δυνατού πολιτικού λόγου σε όλα από την ιστορία, την γλώσσα, την πολιτική, την εγκληματικότητα, την λαθρομενάστευση η ΝΔ έγινε μαζική. Ανίκανη να παράγει ιδεολογία και πίστη σε ιδεώδη περιορίζεται σε κούφια διλλήματα “ευρώ ή δραχμή” και διαχείριση της κυβέρνησης. Καλλιεργεί τον φόβο άντι την υπερηφάνεια του ανήκειν.   Αυτοκαθησυχάζεται με την σκέψη μίας “σιωπηλής πλειοψηφίας”. Δεν βλέπει πως η μάζα αυτή είναι πρώτα σιωπηλή και μετά πλειοψηφία ή μάλλον δεν είναι πλειοψηφία παρά σαν σιωπή. Κυριολεκτικά γλύφει την αριστερά. Δεν έχει καταλαβει ότι όλα έχουν αλλάξει. Όπως οι μαθητές των τελευταίων θρανίων η ΝΔ παρακολουθεί το πολιτικό γίγνεσθαι ανίκανη να εκφράσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο.

Η ΝΔ αγωνίζεται να πείσει με αριστερό λαϊκίστικο λόγο τούς Ελληνες ότι είναι το κόμμα του κέντρου και ότι εκπροσωπεί την κεντρο-δεξιά. Αλλά κέντρο ποιου πράγματος; Με ποιο πολιτικό θαύμα μία αριστερά χωρίς δεξιά μπορεί να δημιουργήσει ένα πολιτικό κέντρο; Περιορίζεται μόνο σε τσιτάτα τύπου “κοινωνικός φιλευθερισμός” σε αφορισμούς χωρίς νόημα. Σε μία εποχή που τα πάντα ισοπεδώνονται.

Η ΝΔ με συστολή και ευπρέπεια, με το “σας” και με το “σεις”, διεκδικεί εύσημα καθωσπρεπισμού στην λαίλαπα της ισοπεδωτικής αριστεράς σε μία προσπάθεια να μη κοπούν οι γέφυρες διαλόγου μαζί της.

Η ΝΔ θυμίζει το γνωστό γαϊδούρι του Μπουριντάν που δεμένο σε ίση απόσταση μεταξύ σανού και κριθαριού δεν μπορούσε να αποφασίσει ποιο να φάει πρώτο και πέθανε από την πείνα. Είναι ανίκανη να εκφράσει πολιτικό λόγο γιατί ακόμη είναι εγκλωβισμένη στην κληρονομιά του ούτε δεξιά ούτε αριστερά στο ιδεολόγημα του “μεσαίου χώρου” ή με άλλα λόγια του “να τα έχουμε καλά με όλους”. Προς Θεού να μη δυσαρεστήσουμε το αριστερό ακροατήριο. Περισσότερο την ενδιαφέρουν τα τσογλάνια, οι τεντιμπόηδες πρασινοφρουροί η ροζέ αριστερά παρά οι Έλληνες που ζούνε μέσα στην ένδεια και τον φόβο. Η Παιδεία αφελληνίζεται. Η Ιστορία έχει πέσει στα νύχια εμπαθών ιστοριοδηφών που με τα λεφτά του ΝΑΤΟ(Παρασκευή+13, 15/4/11), επιδιώκουν την αλλαγή της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Σκοτεινές και περίεργες ΜΚΟ, φωνακλάδικες και τσαμπουκαλούδες προσπαθούν να επιβάλουν στους Ελληνες τις σχηματοποιήσεις του Χάντιγκτον και να τους μετατρέψουν από Ιστορικό Έθνος σε ουδέτερο πολτό, έναν πολυπολιτισμικό Φρανκεστάιν. Επιδιώκεται η αλλαγή της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων όπως κυνικά έγραψε ο πρωτεργάτης της σειράς 1821 του ΣΚΑΙ κύριος Βερέμης  ότι η εκπομπή “προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία υπερβάσεως της καθηλωμένης συνειδήσεως μας” (Καθημερινή 27/2/2011).

Η απάντηση της ΝΔ σε αυτήν την επέλαση που θέλει να μετατρέψει τους Έλληνες από Έθνος σε πληθυσμό ήταν η σιωπή.

Οι διάφοροι  επιδοτούμενοι ψευτοπροδευτικοί βυσσοδομούσαν με καλογερική μανία εναντίον όποιου θα είχε κριτική άποψη για το έκτρωμα του ΣΚΑΙ και η ΝΔ διάλεξε την φυγή δια της σιωπής. Τα καλά παιδιά της προτίμησαν τον ευδαιμονισμό της φακιρικής ανυπαρξίας αντί του δυνατού λόγου. Δεν τόλμησε να βγάλει άχνα. Η ΝΔ κοιτάζει αλλού. Σφυρίζει αδιάφορα. Η ΝΔ έκανε πίσω και ο λαθρονόμος Ραγκούση παραμένει γιατί η ΔΗΜΑΡ δεν μπορούσε να απαρνηθεί τις ιδέες της που θέλουν τον εξανδραποδισμό και την εξάφάνιση των Ελλήνων.  

Η ΝΔ δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι δύσκολοι καιροί χρειάζονται μεγάλους ανθρώπους. Στις ταραχώδης και απελπισμένες εποχές, εμφανίζεται πάντα μία ομάδα ανθρώπων, μία κίνηση στην οποία τα πεπρωμένο εμπιστεύεται να αλλάξει την ροπή των πραγμάτων. Με τους ανθρώπους της να στριμώχνονται στα διαπλεκόμενα τηλεπαράθυρα, η ΝΔ ακόμη ψάχνεται. Οι άνθρωποι της δεν έχουν άλλη εκλογή από το να παίζουν με τους αριθμούς, να χρησιμοποιούν τον απλοϊκό χωρίς πλατιές ιδέες λόγο που καταλήγει στην παρακμή. Η ΝΔ πρέπει να μάθει επιτέλους ότι κάθε πολιτική προϋποθέτει μία δύναμη και κάθε δύναμη προϋποθέτει θέληση. Ένα κόμμα άξιο του ονόματός του είναι πρώτα ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κόμμα καθοδηγούμενο από οικονομικά, χρηματικά, η κοινωνικά συνθήματα δεν είναι κόμμα, αλλά ένας συνεταιρισμός εμπόρων. Και μάλιστα ευπαθής και ευάλωτος συνεταιρισμός Η ΝΔ δεν είναι παρά μία παρέα “καλών παιδιών”. Μέσα στην λαίλαπα που καταστρέφει την Ελλάδα η ΝΔ περιορίζεται σε ψιθύρους. Είναι μία παρέα καλόπαιδων ανίκανων να εκφράσουν κριτικό λόγο στην επέλαση της Νέας Τάξης. Περιορίζονται σε αφορισμούς  αφήνοντας την αριστερόστροφη ανακυκλωμένη προοδευτικάντζα να έχει λόγο για όλους και για όλα.

Αμερικανισμός: Nationalism made in USA

Αμερικανισμός είναι η ιδεολογία του αυτοκρατορικού εθνικισμού που ισοπεδώνει την πολυεθνικότητα, τις πολιτισμικές κληρονομιές, την διαφορετικότητα, αποδομεί κάθε μεγάλη συλλογική αφήγηση και κάθε φαντασιακό «ανήκειν». Προς τα έξω η Αμερική αυτοδιαφημίζεται σαν η χώρα μοντέλο του «πολυπολιτισμικού», του «πολυφυλετικού» του «πολυσυλλεκτικού» κράτους. Είναι οι λέξεις παγίδες για τους λαούς, τις μικρές χώρες που τις κυβερνάν μικρονοϊκές  ή μικρόψυχες ελίτ οι οποίες, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ» αποδoμούν τις αξίες των Ελλήνων για μία θέση γύρω από το τραπέζι της Bilderberg, προτρέπουν να γίνουμε η «Αμερική των Βαλκανίων» για ένα bravo. Προς τα μέσα η Αμερική είναι μία μονολιθική αυτοκρατορία, ένα έθνος ομοούσιο και αδιαίρετο  το οποίο  καλλιεργεί έναν πρωτόγνωρο, πρωτοφανή εθνικισμό με άξονα οδηγητικό την ιδιαιτερότητα των «αμερικανικών  ιδεωδών». Που δεν είναι τίποτε άλλο από μία τάση για συνεχή επέκταση, για συνεχή κυριαρχία κάτω απο το αγρυπνο βλέμμα του Θεού. « ..Και ευλόγησεν  αυτούς ο Θεός, λέγων αύξανεστε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γήν και κατακυριεύσατε αυτήν» (Γενεσις Α,28).

Με χωρισμό  του κράτους από την εκκλησία και όχι από τη θρησκεία (one Nation under God), ο Αμερικανισμός βασίζεται στο θέσφατο ενός έθνους ποιμνίου "του περιούσιου λαού" .  Στο δόγμα ότι ο Θεός στις πιο διαφορετικές εκφάνσεις του θεωρείται ότι προτρέπει την Αμερική, όπου θρησκεία και κράτος είναι σαν τους σιαμαίους αδελφούς που κανείς δεν μπορεί να τους χωρίσει γιατί τότε ο ένας από τους δύο θα πεθάνει,να επιτελέσει ένα παγκόσμιο καθήκον, τον α λα Αμερικάνα εκπολιτισμό του κόσμου.  Ο Θεός την καλεί να διαμορφώσει ένα βέβαιο πεπρωμένο. Είναι ο παντοδύναμος Θεός-Βούληση.  Είναι η απόλυτη βούληση που δεν δεσμεύεται από τίποτα και δεν αφήνει περιθώρια για καμιά άλλη βούληση έξω από αυτήν. Πιστεύει βαθιά ότι  έχει τον «ελέω Θεού»  προορισμό τον εξανθρωπισμό της ανθρωπότητας,  με κινητήριο δύναμη την μανιχαϊκή αντίληψη ότι οι Αμερικανοί εκπροσωπούν το υπέρτατο καλό που πολεμάει το υπέρτατο κακό που είναι οι "άλλοι". Από την μία οι δικοί μας, οι καλοί, οι γενναίοι, οι δίκαιοι, από την άλλη, οι κακοί, οι φονταμεταλιστές, οι βάρβαροι και οι τύραννοι.  

Ο Αμερικανισμός διαβάζει  το παρόν με τον κώδικα τον οποίο του προσφέρει η ανάγνωση του δικού του παρελθόντος. Είναι πίστη σε μία αλήθεια που ξεκινάει από την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας.  Αλήθεια αυταπόδεικτη που  δεν επιδέχεται ερμηνείες και αποδείξεις.  Είναι η αλήθεια που έγινε το δόγμα του αμερικανικού εθνικισμού.   Οι δυνάμεις του κακού καραδοκούν.  Όλοι μας μισούν γιατί «μισούν την ελευθερία» είναι το πρότυπο εθνικιστικό παράδειγμα. Η νίκη ενάντια στο κακό γίνεται το μέγιστο στρατηγικό καθήκον του Αμερικανισμού ως φορέα του καλού. Ο Αμερικανισμός, θρησκεία και κράτος,  γίνεται το Πιστεύω, η συνεκτική ιδεολογία της ίδιας της ταυτότητας και ύπαρξης των ΗΠΑ, όπως είχε γίνει ο μαρξισμός - λενινισμός για τη Σοβιετική Ενωση. Ο Αμερικανισμός μετά τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό, το Ισλάμ είναι η τέταρτη μεγάλη θρησκεία που μηδενίζει οτιδήποτε άλλο εκτός αυτής.

Από το  η Αμερική είναι "η τελευταία ελπίδα του κόσμου" του Λίνκολν, στον "Αμερικανικό αιώνα" του Λούς μέχρι την εθνικιστική κορόνα του Ομπάμα "οι Αμερικανοί παραμένουν το πλέον ευημερούν, πιο ισχυρό έθνος στον πλανήτη γή". Ο Αμερικανισμός είναι έτοιμος να κατακτήσει τον κόσμο. Έχει μία και μόνο αποστολή τον εξαμερικανισμό όλων ανεξαρτήτως των λαών, όχι μόνο οικονομικό, όχι μόνο πολιτικό, όχι μόνο στρατιωτικό. Σε όλες τις εκφάνσεις  της ανθρώπινης έκφρασης. Παλεύει για την προοδευτική εξαφάνιση της διαφοροποίησης του κόσμου. Επιδιώκει την ισοπέδωση των  λαών, την σμίκρυνση όλων των πολιτισμών σε ένα "παγκόσμιο πολιτισμό" ένα "αμερικανικό πολιτισμό"  κτισμένο πάνω σε ότι είναι πιο κοινό ευτελές και αμελητέο. Έχει υιοθετήσει  τις αρχές ενός βαμπιρικού χυδαίου καταναλωτισμού, χωρίς αρχές, χωρίς αξίες, πέρα απο τις πιστωτικές, χωρίς οράματα ζωής, χωρίς ευαισθησίες, χωρίς αντιστάσεις, χωρίς πολιτισμό.  Ή όλοι θα γίνουμε αντικείμενα της ιστορίας, της αμερικάνικης ιστορίας, ή όλους  θα μας ρίξουν στα Τάρταρα. Ή όλοι θα αποδεχθούμε την ιερή αποστολή του Αμερικανισμού ή είμαστε τρισκατάρατοι αμαρτωλοί, όποτε θα έλθει ο τιμωρός Γιαχβέ να μας φέρει στο δρόμο του. Μία τάση που συνοψίζεται στο επίγραμμα του Μαρκ Τουαίν:  «Ο κανόνας είναι τέλειος: Όσον αφορά απόψεις και γνώμες οι αντίπαλοι μας είναι  παράφρονες».

Με το έτσι θέλω και μονομερώς ο Αμερικανισμός λαμπρός μέσα στην ωμότητά του, ιδεαλιστής μέσα στην κατακτητικότητά του και γενναιόδωρος μέσα στην αλαζονεία του,  κατά το Καβαφικό:  «-ασυνείδητος,ήσυχος, κ’ ευτυχής’ ακμαίος μες στην ευρωστία της σαρκός και στης νεότητας τ’ ωραίο σφρίγος.»  χαράζει γραμμές στην άμμο,  σαν τον «Κουκόπετρο» ξεκινάει νέες σταυροφορίες του δικού του  «καλού» εναντίον των «άλλων», και κατά το μηδενιστικό του λεξιλόγιο   θέλει να καταργήσει  τα έθνη, να επιβάλει  την πολιτική του μονοπολισμού στις διεθνείς σχέσεις, την αδιαλλαξία και την μονομέρεια ως προς τη σκληρή ισχύ. Εχει αυτοανακηρυχθεί σε δικαστή, ένορκο , εκτελεστή που αποφασίζει ετσιθελικά  και  αυτοδικαίως να τιμωρεί, να συγχωρεί ή να αγνοεί. Πρόκειται για έναν τρόπο απολυταρχικής επιβολής που αρνείται το δικαίωμα στο παλιό να επιβιώσει, αν όχι σαν διαμαρτυρία, έστω σαν μαρτυρία.  Ιστορία πνιγμένη στο αίμα σελίδων.  "Μας έκοψαν στα δυο" για να είναι ο κόσμο ελεύθερος και όμως οι δεινόσαυροι εξακολουθούν να κόβουν τον κόσμο στα μέτρα τους. Τον ξάπλωσαν πάνω στο προκρούστειο κρεββάτι των ιδεολογημάτων τους και με ένα ιδιόμορφο συνδυασμό αλαζονείας και ναρκισσισμού  τον πελεκάν μέχρι να χωρέσει.

Ο παραμυθάς και οι αγωνιστές

“Η Ν.Δ. δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να συνεργαστεί με τους νεοναζί. Όπως βλέπετε δεν λέω Χρυσή Αυγή. Λέω νεοναζί. Και δεν το κάνουμε τυχαία, δεν το κάνω μόνο εγώ, το κόμμα το κάνει. Τους αποκαλούμε σαν αυτό που είναι. Όχι με το όνομα, το οποίο επικαλούνται" σημείωσε ο κ. Λαζαρίδης σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Mega .

Οι κύριος αυτός σαν γνήσιος εκπρόσωπος του νεοταξίτικου Αγκιτ-Προπ ακολουθεί κατά γράμμα  τον σταλινικό Γκλέτκιν:“Ο,τι παρουσιάζεται ως σωστό, πρέπει να λάμπη σαν το χρυσάφι. Ό,τι παρουσιάζεται ως λάθος πρέπει να είναι μαύρο σαν πίσα” (Αρτουρ Καίσλερ, “Το Μηδέν και το Απειρον” μετάφραση Αλ. Κοτζιά σελ. 204, 1970).  Είναι χαμένος στον λαβύρινθο των υπολογισμένων ψευδών και των διαλεκτικών προφάσεων, στο λυκόφως μεταξύ αλήθειας και χίμαιρας.

Συμπαγής και ξερόλας είναι η κτηνώδης προσωποποίηση της Μεταπολίτευσης, της “γενιάς Πολυτεχνείου” ΑΕ στην οποία  οφείλει την υπαρξή του. Παραφράζοντας τον Άκη Πάνου:”Το θολωμένο του μυαλό τον έχει προδώσει προ πολού του λέει αλλού και τρέχει αλλού τον κάνει και παραμιλει”. Είναι κουρασμένος  απο τα χρόνια του “μεγάλου φαγοπότι”, τσακισμένος απο το σκύψιμο και το γλείψιμο των κέντρων και παράκεντρων της εξουσίας. Πνευματικά αφυδατωμένος απο την αδιάκοπη νευρική υπερένταση  να κατανικά συνεχώς τον φυσικό του φόβο ότι κάποτε οι τυραγνισμένοι Έλληνες  θα σηκώσουν κεφάλη και θα αγκαλιάσουν την  Χρυσή Αυγή που δίνει φωνή στους τυραγνισμένους Έλληνες.

Στην αξιοθαύμαστη αναίδεια του κυρίου Λαζαρίδη που ξούρισε το  Ρασπούτιν μουσι, trade mark της “γενιας Πολυτεχνείου” ΑΕ, αλλά κράτησε το σταλινικό μουστάκι  και βυσσοδομεί ασύστολα  η Χρυσή Αυγή   απαντάει  με ένα μεγάλο γέλιο και συνεχίζει  την αγωνιστική της πορεία για την απελευθέρωση και αναγέννηση του Ελληνισμού...

Χρυσαυγίτες είναι η γενιά που άρχισε να σκέφτεται μετά τον κατακλυσμό, το μεταπολιτευτικό τσουνάμι της γενιάς του Πουλυτεχνείου. Είναι η γενιά που παρά τις προσπάθεις των σεσημασμένων διαγουμιστάδων του Ελληνισμού να της κόψουν τον ομφάλιο λώρο με το παρελθόν, την ιστορία, τις παραδόσεις ξεκίνησε τον αγώνα. της τιμής και της αξιοπρέπειας. Τιμή είναι να υπηρετείς την Ελλάδα χωρίς ματαιοδοξία, χωρίς να λυπάσαι τον εαυτό σου, και μέχρι την τελευταία συνέπεια.

Οι Χρυσαγίτες βγήκαν απο τα σπλάχνα του λαού. Πήγαν στα δημόσια σχολεία και όχι στα Αρσάκεια, τα Κολέγια, του Κωστέα-Γείτονα (ξέρουν αυτές), ούτε στην Εσπερία. Δουλέυουν την γή και την έχουν ποτίσει με ιδρώτα. Είναι παιδιά δικά μας. Είναι παιδιά της Ελλάδας.  Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς, οι τυρρανοκτόνοι.  Στους αρίστους, στους μοναδικούς, στους ευγενείς ανθρώπους οι φιλοδοξίες, όσο και αν είναι μεγάλες, είναι πάντοτε υψηλές, όχι βέβαια, επειδή “χτυπούν” ψηλά, αλλά επειδή αναφερονται σε στόχους που δεν έχουν επίκεντρο το άτομο που τις τρέφει. Από την μία πλευρά έχουμε την φιλοδοξία του “συνταγματικού τόξου” που σημαίνει απλά κοινωνικό ανελκυστήρα, ένα σπίτι η μία επαυλη…και απο την άλλη την φιλοδοξία της Χρυσής Αυγής, αυτή που σημαίνει ετοιμότητα θυσίας, προσφοράς και αγάπης για την αιώνια Ελλάδα.

Στην Ελλάδα σήμερα, σε μία εποχή που όλος ο κόσμος αυτοδιακηρύσσεται στ' αριστερά, ή σχεδόν, το να είναι κανείς Χρυσαυγίτης, είναι ακόμη ο καλύτερος τρόπος να είναι αλλού...Οι Χρυσαυγίτες είναι σήμερα η βαθύτερη συνείδηση μιάς πάσχουσας κοινωνίας. Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς που δεν επιτρέπουν στον  ημιμαθή Λαζαρίδη με τα πασσαλείματα γνωσεων, τις συλλογές τσιτάτων και τα πιασάρικα, κατα παρεγγελία, άρθρα του να υποθηκεύει το μέλλον της Ελλάδας. Προχωρούν ίσα μπροστά δεν στέκονται στην άκρη με ρεβεράντζες και τσιριμόνιες στην απολυταρχία των οπαδών του δόγματος του αίματος.

Η Χρυσή Αυγή,  με τις καθαρές ιδέες της, έχει δικαίωμα και υποχρέωση να αρνηθεί τις "αλήθειες" της μεταπρατικής αριστεράς, των νεοφιλελεύθερων άσχετων  και να τις αντιπαρατάξει με τις πιο δυνατές δικές της αλήθειες. Εκεί που υπάρχει θέληση υπάρχει ένας δρόμος. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Η Χρυσή Αυγή   διακηρύσσει αυτό που είναι.  Αναγνωρίζει τον κυριότερο εχθρό της Ελλάδας, τον ισοπεδωτισμό, αρνητή και μειωτή της διαφοροποιήσεως του κόσμο και το κυριότερο,   ότι τίποτα δεν είναι ουδέτερο στην ύπαρξη και ότι σε κάθε θέμα πρέπει να έχει τον λόγο της.

Η Χρυσή Αυγή ορίζει την πολιτική...

Σάλος  προκλήθηκε στο “συνταγματικό τόξο”  από τις δηλώσεις Πολύδωρα στη συνέντευξη του στον RealFm (1/6/2013) για την Χρυσή Αυγή και τα περί δήθεν συνεργασίας μαζί της. Το τι είπε ή δεν είπε δεν μας αφορά ούτε μας ενδιαφέρει. Αυτό που έχει σημασία είναι το ότι η Χρυσή Αυγή ρυθμίζει την agenda  της πολιτικής και ορίζει το πολιτικό λεξιλόγιο.

Αντηχεί  παράξενο αλλά παρακολουθώντας το λεξιλόγιο των κομμάτων όλο και πιο συχνά ακούγονται λέξεις απαγορευμένες. Λέξεις που αν τις ξεστόμιζες πριν μερικούς μήνες  ήταν αρκετό για  να χαρακτηρισθείς σαν ακροδεξιός, χρυσαυγίτης ή ακόμη και φασίστας.
Οι λέξεις Έθνος, Πατρίδα, Ελληνισμός  αρκούσαν για να πέσεις θύμα της πλέον αισχράς συκοφαντίας, του πλέον αισχρού διασυρμού. Οι εθνομηδενιστές καλοταϊσμένοι καιροφυλαχτούσαν για να βυσσοδομήσουν. “Μονδέρνοι ιστορικοί” που τρέφουν αταβιστικό μίσος κατά της Ελλάδας,  με θράσσος,  ιταμότητα και άφθονο ξερολισμό σε περίμεναν στην γωνία να σε στολίσουν σαν ξεπερασμένο απο την εποχή σου, αμετανόητο χρυσαυγίτη...
Η λέξη “λαθρομετανάστης” ήταν ικανή και αρκετή να εκδιωχθείς απο την παρεα των προοδευτικών του Φίλιον, του DaCapo, του Μπαλταζάρ και να ριχθείς στα τάρταρα σαν ένας αδιόρθωτος ρατσιστής, φασίστας και χρυσαυγίτης.

Οι Έλληνες, οι χρυσαυγίτες ήταν μόνοι τους.  Πάλευαν κόντρα στην παλίρροια του εθνομηδενισμού που θέλει  να μας μετατρέψει από ιστορικό Έθνος, με ρίζες στο βάθος της ιστορίας, σε “χώρα”, σε τεχνικό κατασκεύασμα κάποιων δήθεν ρομαντικών. Οι χρυσαυγίτες αγωνίζονταν να αφυπνίσουν τις συνειδήσεις των ταλαιπωρημένων  από τα λαθρομεταναστευτικά στίφη και αμέσως η χορωδία των πονηρών πνευμάτων ούρλιαζε  και έβριζε, όπως οι πουτάνες ξέρουν να βρίζουν, ρατσιστές. Οι χρυσαυγίτες με πάθος και αυταπάρνηση υπερασπίζονταν τα εθνικά μας δίκαια και  το καλοταϊσμένο Αγκιτ-Προπ της Νέας Τάξης, με μίσος μιγάδα σημαδεμένου απο διάφορα συμπλέγματα, περιφέρονταν από κανάλι σε κανάλι και από εφημερίδα σε εφημερίδα βυσσοδομώντας ασύστολα.

Όλα αυτά άλλαξαν. Με την Χρυσή Αυγή στην βουλή ξαφνικά όλοι οι ολετήρες ανακάλυψαν τις λέξεις: Έθνος, πατρίδα, Ιστορία, λαθρομετανάστες. Με το φόβο να φωλιάζει στην καρδιά τους. Τον τρόμο να νεκρώνει την ψυχή τους, αν ποτέ είχαν ψυχή εκτός από το πορτοφόλι, ότι οι Έλληνες, οι Ελληνίδες τα ελληνόπουλα θα βρουν την λύτρωση μέσα στο λόγο της Χρυσής Αυγής έκαναν στροφή επ΄ ουράς.

Ο Βενιζέλος που άρχισε, ο Σαμαράς που ξύπνησε, ο Καμμένος που βρέθηκε,  ακόμη και ο κύριος τίποτα Αβραμόπουλος  θυμήθηκε τον πατριωτισμό. Ο καημένος mr Alexis μας μίλησε για “εθνική κυριαρχία”, “εθνική αξιοπρέπεια”. Ο σύντροφος Κουβέλης άδειασε την βουλευτή του Ρεπούση διαφωνώντας για τα περι του χορού του Ζαλόγγου.  Η αριστερόστροφη σάχλα κρύβεται, της είπαν σκύψε προς το παρόν και μετά βλέπουμε. Τα βοθροκάναλα θυμήθηκαν τους λαθρομετανάστες. Αργά αλλά σταθερά όλοι οι ξεπουλημένοι και ξεφωνιμένοι απάτριδες υιοθετούν τις λέξεις, τα νοήματα, της Χρυσής Αυγής. Η Χρυσή Αυγή κανονίζει το πολιτικό παιχνίδι. Οι Έλληνες το κατάλαβαν. Οι Έλληνες αγκαλιάζουν  αυτούς που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται με αυταπάρνηση και θάρρος κόντρα στο ρεύμα για την ιδέα Ελλάδα. Η πολιτική Agenda έχει μόνο ένα όνομα Χρυσή Αυγή...Ο πολιτικός λόγος έχει μόνο ένα όνομα Χρυσή Αυγή...

Ο πολιτικός λόγος της Χρυσής Αυγής  απηχεί για πρώτη φορά, μετά από δεκαετίες, την ώριμη ανάγκη των Ελλήνων για κοινωνική συνοχή, πολιτιστική συσπείρωση, ρεαλιστική βάση εθνικής αξιοπρέπειας. Την εποχή μας που ολόκληρος και στο σύνολο του ο πολιτικός κόσμος, συμπολίτευση και αντιπολίτευση -επιφανειακώς διαφοροποιημένη- υπηρετεί πειθήνια τις λογικές εξουσίας της Νέας Τάξης, ο Λόγος της Χρυσής Αυγής  συσπειρώνει μία κοινωνική μερίδα που η μονοκρατορία της Αριστεράς της είχε στερήσει την έκφραση, αφού κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα δεν τολμούσε να μιλήσει για πατρίδα, εθνικοαπελυθερωτικούς αγώνες, θυσίες. Είναι μεγάλος ο αριθμός των Ελλήνων που απαιτώντας ευδιάκριτη πολιτιστική ιδιαιτερότητα στα πλαίσια των διεθνών συγκυριών της εποχής μας στράφηκε στην Χρυσή Αυγή και ρούφηξε με αγαλλίαση, με υπερηφάνεια τον μεστό λόγο των Ελλήνόψυχων που μίλησαν για Έθνος, εθνική αξιοπρέπεια. Για την Χρυσή Αυγή η Εθνική Αξιοπρέπεια είναι γνήσια, πραγματική, ιστορική,  κάλεσμα αγώνα.  Όχι η  ερζατς “εθνική αξιοπρέπεια” των κατσαρών λόγων του mr Alexis, Βενιζέλου, Σαμαρά που είναι κούφια, πουκάμισο αδειανό και σύνθημα της δεκάρας, μια ακόμη απελπισμένη προσπάθεια για να κρύψουν τον πανικό τους....το διανοητικό κενό της μεταπολίτευσης....

Ο Ανδρέας και η παραδουλεύτρα του

«Η κρίση στην Ελλάδα έχει συγκεκριμένο όνομα και επώνυμο: για την καταστροφή του τόπου ευθύνονται οι επιλογές του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή» είπε ο κ. Βορίδης από το βήμα του 9ου τακτικού συνεδρίου της ΝΔ.

Αυτά τα σοφά και γλαφυρά είπε ο κύριος Βορίδης στο πανηγύρι συνέδριο της ΝΔ (Νυχτωμένης Διαχρονικά) και φυσικά προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων αλλά και πολύ γέλιο και θυμηδία.

Αντέδρασαν οι αυλικοί του Ανδρέα και είναι λογικό. Χωρίς τον Ανδρέα δεν θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους

Οι απλοί άνθρωποι γέλασαν και με απλοϊκή σοφία αναρωτήθηκαν Τώρα θυμήθηκαν τον Ανδρέα 17 χρόνια μετά τον θάνατόν του (23 Ιουνίου 1996).

Ο Ανδρέας με τις πολιτικές του μπορεί να κατέστρεψε την χώρα και την κατέστρεψε. Δεν θα μπορούσε όμως να το κάνει χωρίς την βοήθεια της ΝΔ που περιορίστηκε στο ρόλο της παραδουλεύτρας.

Αρκούσε ένα δεν έχετε δικαίωμα για να μιλάτε  από το πρώτο διδάξαντα την κοινοβουλευτική χυδαιότητα απερίγραπτο πρώην αστυφύλακα Μένιο Κουτσόγιωργα και η ΝΔ λούφαζε.

Καθ΄όλη την διάρκεια της Ανδρεοκρατίας η ΝΔ δεχόταν αδιαμαρτύρητα τον χυδαΐσμό του ανδρεΐκού αμοραλισμού, την δημαγωγία του “ολα επιτρέπονται” αρκεί να μας ψηφίζεται.

Όταν ο Ανδρέας έφυγε η ΝΔ, σαν καλή παραδουλεύτρα,   φόρεσε τα αποφόρια του  πασοκισμού και μέχρι σήμερα κυριαρχείται από  πολιτική ανυπαρξία.  Κληρονόμησε την  ιστορική σάρκα του  μηδενισμού, της αρνησιπατρίας των «εκσυγχρονιστών» διανοουμένων, της «Aριστεράς» του Kαριερισμού και της «Προόδου».

Πετάει που και που κάτι που ακούγεται σαν πατριωτικό για να θολώνει τα νερά και να μπερδεύει τα πράγματα από τον φόβο και τον τρόμο της Χρυσής Αυγής.

Στην πραγματικότητα κυριαρχείται από το σύνδρομο της παραδουλεύτρας που αφού έστρωσε το κρεβάτι της αριστεράς την άφησε να τη διακορεύσει και τώρα κλαψουρίζει για την χαμένη της αγνότητα.

Απάντηση στον κύριο Βορίδη έδωσε ο αγράμματος αμόρφωτος γραμματέας της πάλαι ποτέ κραταιάς κλαδικής του ΠΑΣΟΚ σε κάποιο  χωριό:

"Ο Ανδρέας μας πήγε στην βρύση μας έδωσε μία κούπα και ήπιαμε νερό, αλλά κανείς δεν μας είπε ότι η κούπα ήταν αγορασμένη με δανεικά. Που ήταν τότε το κόμμα του κυρίου Βορίδη να μας το πει;"