Διαβάζοντάς το μόνο μελαγχολία μπορείς να αισθανθείς.Το ερώτημα του Καραμανλή τότε είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Το θέατρο που παίζεται σε βάρος της χώρας μας σήμερα είναι το ίδιο με τους ίδιους σκηνοθέτες και παραγωγούς, το μόνο που αλλάζει είναι οι ηθοποιοί και οι κομπάρσοι.
Τότε εχθρός ήταν η αριστερά η ΕΔΑ, το υποκατάστατο του ΚΚΕ, σήμερα η αριστερά δεν ενοχλεί κανέναν. Έχει γίνει μία βίδα στον μηχανισμό εξανδραποδισμού των Ελλήνων.
Στο Δεύτερο Κεφάλαιο περιγράφουν γλαφυρά και ανεκδοτολογικά το “Κράτος και Παρακράτος”
Να θυμίσουμε στους συγγραφείς απλώς, έτσι για την ιστορία, ότι μετά το 1974 η ελληνική πολιτική σκηνή μπορούσε να επαίρεται ότι είχε διαγράψει το παρακράτος της Δεξιάς της εποχής του 60, ένα κατακερματισμένο κόσμο χαφιέδων και χαφιεδομένων, παπατζήδων, τεμπέληδων και ακαμάτηδων έτοιμων για κάθε λαμόγια και κάθε μορφής βίας οργανωμένο κάτω από ταμπέλες σαν την "Συντονιστική Επιτροπή Εθνικών Οργανώσεων" την οργάνωση της "Καρφίτσας", κλπ. Έναν κόσμο που το πρωί έπαιζε πρέφα στο Ideal, το γνωστό καφέ τραμπούκ και το βράδυ έβγαινε παγανιά για να ξυλοκοπήσει "κουμούνια", να κατέβει σε "αντισυγκεντρώσεις" με ευγενές πάθος χωρίς να ξέρει το γιατί και τελικά να δολοφονήσει τον Λαμπράκη. Εναν κόσμο που κινείτο στους δυσώδεις διαδρόμους των μυστικών υπηρεσιών, τον κοινωνικό ντελβέ και την βρωμιά του τότε, το λούμπεν αυτή την κοινωνική σαπίλα, τα αποβράσματα που πάνω τους στηρίχτηκε ένας ολόκληρος τρομοκρατικός μηχανισμός. Ένας μηχανισμός αναιδέστατος ασήμαντος που φυτοζοούσε με ψίχουλα και εκινείτο στα περιθώρια του νόμου με την πλάτη καλυμμένη από τους αόρατους προστάτες του Gladio και της "Κόκκινης Προβιάς" που ανάγκασαν τον τότε πρωθυπουργό, Καραμανλή Α', να ξεφωνίσει το γνωστό "ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;"
Το παρακράτος του τότε πήγε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, όμως δεν χάθηκε. Το παρακράτος του τότε, που περιέγραψε απαράμιλλα ο Ανδρέας Λεντάκης, τό έκανε μυθιστόρημα ο Σκαμπαρδώνης (πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου) και μας το περιγράφουν στο βιβλίο τους ξαναγεννήθηκε, βαφτίστηκε στην κολυμβήθρα του ΣΙ(λο)Αμ και το ζούμε σήμερα με τις καινούργιες του ταμπέλες και τους καινούργιους μηχανισμούς, Antifa, Αντιρατσιστικές Οργανώσεις και Συσπειρώσεις, ΜΚΟ, ΜΜΕ(ξαπάτησης) για να αποτελέσει το σύγχρονο Gladio, την σημερινή "Κόκκινη Προβιά".
Ένα παρακράτος που θέλει σώνει και καλά να επιβάλει στους Έλληνες τα Diktat της Νέας Τάξης. Το σημερινό παρακράτος ξαναβγαίνει ανανεωμένο και δυνατό κινώντας τα νήματα του καινούργιου μεταλλαγμένου Gladio με τις νέες του ταμπέλες. Το σύγχρονο παρακράτος τρομοκρατεί τους Έλληνες που αρνούνται να καταπιούν τις κοσμοπολίτικες και πολυπολιτισμικές αρλούμπες και επιμένουν, παρ' όλα τα ελαττώματα τους, να εμμένουν στις εθνικές και αγωνιστικές παραδόσεις τους, όπως έχουν μεταφερθεί από την μία γενιά στην άλλη στην ιστορική τους πορεία πολλών δεκάδων αιώνων. Η βρωμιά του τότε δεν διαφέρει σε τίποτα από την ανίκανη για δημιουργία έτοιμη να πουληθεί για το τίποτα να καίει, να καταστρέφει,να λεηλατεί, να βυσσοδομεί, να συκοφαντεί βρωμιά του σήμερα. Τα αποβράσματα του τότε κλωνοποιήθηκαν όπως οι προβατίνες Ντόλη στα περιτρίμματα του "αντιεξουσιαστικού" χώρου, τους μεροκαματιάρηδες πανεπιστημιακούς, τους παρακοιμώμενους δημοσιογράφους, του σήμερα που πάνω του στηρίζεται ένας ολόκληρος μηχανισμός υποταγής των Ελλήνων. Οι εγκάθετοι του σημερινού παρακράτους καίνε τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις των αγωνιστών του Έθνους (Ε. Μπούκουρα του Κορίνθιου, αγωνιστή της Χρυσής Αυγής), απόπειρα δολοφόνίας του χυσαυγίτη στο Ηράκλειο της Κρήτης, προκαλούν τρομακτικούς βανδαλισμούς σε σχολεία και Πανεπιστήμια, καίνε τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, την Ελληνική Σημαία, διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, παραπληροφορούν την κοινή γνώμη, κάνουν "αντισυγκεντρώσεις" οργανωμένα και κατευθυνόμενα με την σιγουριά της ΚΑΡΦΙΤΣΑΣ του τότε, ότι τίποτα δεν θα πάθουν. Σε όλη την Ελλάδα γίνονται σημεία και τέρατα κατά της Χρυσής Αυγής και δεν συλλαμβάνεται κανένας, δεν εντοπίζεται τίποτα.
Βλέπουμε, διαβάζουμε, ακούμε την αλητεία της παραμορφωμένης πολιτικής ιντριγκας, την κουστωδία των φαντασμάτων της πολυπολιτισμικότητας, προάγγελων άλλων κακών που έρχονται, και διαισθανόμαστε ότι η ΚΑΡΦΙΤΣΑ είναι εδώ. Βλέπουμε τις "αντισυγκεντρώσεις", τους βανδαλισμούς, τις απόπειρες δολοφονίας των εγκαθέτων αφιονισμένων τραμπούκων που κινούνται στην χώρα με ασυδοσία και ατιμωρησία, ακριβώς όπως οι τραμπούκοι του τότε παρακράτους και καταλαβαίνουμε ότι οι Γκοτζαμάνηδες είναι ανάμεσα μας.
Όπως οι τραμπούκοι του τότε είχαν την υποστήριξη σκοτεινών κύκλων χρηματοδοτούμενων από μυστικά κονδύλια και κάναν τον τσάμπα κόκκορα με τα λεφτά της CIA. Οι τραμπούκοι του σημερινού παρακράτους έχουν την υποστήριξη των ανωτάτων κομματικών ηγεσιών του πολιτικού κατεστημένου ή τουλάχιστον την ανοχή τους. Οι κάποιοι μάγκες δεν πέτυχαν πλήρη ασυλία με τον μπαμπούλα της Χρυσής Αυγής. Έχουν ασυλία γιατί κάποιος τους την παρέχει. Οι πολιτικές κακουργίες του σημερινού παρακράτους έχουν πολιτική νομιμοποίηση δια της σιωπής των πολιτικατζήδων, δημοσιογραφική προτροπή και κάλυψη: Νίκος Ξυδάκης “δεν επιτρέπεται να θολώνει τον νουν τους και να ξεχνούν τις ιδρυτικές παραδόσεις ελευθερίας και τυραννόκτονίας” (Καθημερινή 28/8/2012). Η λέξη “τυραννοκτονία” του πολύ Ξυδάκη παρέχει την ίδια πολιτική κάλυψη που είχαν οι πολιτικές κακουργίες του παρακράτους του 60. Είναι Χρυσαυγίτες...Σκοτώστε τους. Το Παρακράτος έχει νομιμοποίηση, πήρε το μήνυμα δια χειρός Ξυδάκη.
Το παρακράτος του σήμερα χρησιμοποιώντας τις ίδιες κλασσικές συνταγές, που στοίχησαν την ζωή στον Λαμπράκη και θανάτωσαν την δημοκρατία την δεκαετία του 60, προσπαθεί να επιβάλει τις πολιτικές λύσεις που θέλουν τα υπερεθνικά κέντρα εξουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου