Το νέο ΟΧΙ

Σήκω επάνω, ελληνική νεολαία. Δεν υπάρχει δια σε άλλη πραγματικότης παρά η ελληνική πατρίς, μόνον εκεί θα επανεύρης τον εαυτό σου. Μόνο μέσα είς τας εθνικάς παραδόσεις θα επανεύρης τον προορισμόν σου. Μόνον μέσα είς τον ελληνικόν πολιτισμόν θα επανεύρης τα ιδανικά σου και τα όνειρα σου. Χωρίς αυτά δεν μπορείς να ζήσης, ελληνική νεολαία. Μόνον εκείνα τα οποία σου εδημιούργησεν η ελληνική ιστορία αποτελούν το σώμα σου και την ψυχήν σου.

Αποσπασμα λόγου 10 Αυγούστου 1936

Πηγή: Ιωάννου Μεταξά: Το Προσωπικό του Ημερολογιο τομος 4ος, Εκδόσεις Γκοβόστη, σελ 653

Ο χρόνος και το πέρασμά του είναι η δοκιμασία που ο κάθε πολιτικός θα υποχρεωθεί να πέραση ώστε να μετρηθεί το βάθος των αχναριών του στην ιστορία της Ελλάδας.. Ποιός θυμάται τον Πάγκαλο, τον Σοφούλη και τόσους άλλους από δαύτους; Αναρωτήθηκε κανείς πόσα εκατομμύρια έχουν επενδυθεί (βιβλία, άρθρα, συμπόσια κλπ) ώστε να κρατιέται φρέσκια η μνήμη μερικών άλλων (Βενιζέλου, Καραμανλή Α’, άντε και Ανδρέα)  για να μη μπουν στην ανυπαρξία του χρονοντούλαπου της ιστορίας. Πόσα ιδρύματα πρώην πολιτικατζήδων χρηματοδοτούν οι Ελληνες και οι Ελληνίδες για να διατηρείται ζωντανή η μνήμη των διαφόρων ολετήρων του Εθνους που ανακάλυψαν ότι η Κύπρος είναι μακρυά, έκαναν δώρα στον εαυτόν τους, κατέβασαν σημαίες και ευχαρίστησαν.

Ο Ιωάννης Μεταξάς περνάει την δοκιμασία του χρόνου και το πέρασμα του  με άριστα . Σήμερα 74 χρόνια από την 28η Οκτωβρίου 1940 και 73 χρόνια από τον θάνατό του αφθονούν οι βιογραφίες του, οι περισσότερες συκοφαντικές, υβριστικές και ανόητες γραμμένες από πανεπιστημιακούς, ξυλόσοφους λογάδες, δημόσιους υπαλλήλους που αγωνίζονται για το ψωμάκι τους ή το κρουασάν ελπίζοντας για καμιά θεσούλα επισκέπτη καθηγητή στην Εσπερία και τυμβωρυχόντας στα απορρίμματα των αρχείων συνθέτουν ιστορικά παραμύθια. Αφθονούν τα "περισπούδαστα" άρθρα από πουλημένους κονδυλοφόρους, πλέκτες των αερόλογων και των ανόητων ψάλτες, που προσπαθούν να βγάλουν κανένα τάλιρο με πολύ λογισμό αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση.

Ήτανε, είναι και θα είναι ο μοναδικός πολιτικός που δεν συμβιβάστηκε ποτέ. Δεν άλλαξε τις σκέψεις του, τα πιστεύω του. Δεν προσαρμόστηκε στις ανάγκες της στιγμής ώστε να διευκολύνει την πολιτική του καριέρα. “Εξάλλου ο Νικολούδης μου έλεγε ότι πριν αρχίσει η δημοσιογραφική επίθεση της Ιταλίας εναντίον μας, νόμισε χρέος του να ρωτήσει τον Μεταξά μήπως θα 'πρεπε να σκεφθεί να τα φτιάξει με τους Βουλγάρους κάνοντας μερικές παραχωρήσεις (έξοδο στο Αιγαίο). Ο Μεταξάς αγρίεψε: "Όσο είμαι εγώ πρωθυπουργός, δεν παραχωρώ ούτε μία σπιθαμή ελληνικού εδάφους. Αυτά να τα κάνετε εσείς, όταν καθίστε σ' αυτή την καρέκλα."

Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο τόμος Α' 1935-1944 σελ. 33

Πόσοι και ποίοι πολιτικοί της σημερινής Ελλάδας έχουν αυτό το προνόμιο; Κανένας! Τα τελευταία πενήντα χρόνια οι εναγκαλισμοί του χθές εναλλάσσονται με τις ύβρεις του σήμερα και στη μέση ο λαός περιμένει μια καλύτερη μέρα, βλέποντας τα όνειρα του να ποδοπατούνται, τις ελπίδες του να λεηλατούνται στο όνομα της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας που από πολίτευμα έχει μετατραπεί σε ιδεολόγημα. Έχει μετατραπεί στην στυγνότερη μορφή δικτατορίας όπου στον λαό της Ελλάδας επιβάλλονται οι ανεξέλεγχετες παρορμήσεις του αφιονισμένου όχλου. Ενός όχλου που κυριαρχείται από ένστικτα, τρώει τα ψίχουλα που περισσεύουν από το τραπέζι της κομματικής νομενκλατούρας ήσυχος ασυνείδητος και ευτυχής μη έχοντας γνωρίσει άλλη ευτυχία παρά μόνο την πλάνη της ευτυχίας των reality show. Και μία ναρκισσιστική αριστερά που αυτοαποκαλείται “δημοκρατική” που με την πτώση του υπαρκτού, της πνευματικής της πατρίδας, έσπευσε να πνίξει το πένθος μπουκώνοντας το απύλωτο στόμα της με το βιός της Ελλάδας και τις επιδοτήσεις του State Department και του Soros.

Ο Ιωάννης Μεταξάς  ήτανε, είναι και θα παραμείνει  ο μοναδικός πολιτικός που μέσα στην Βουλή, («αυτό το μπορντέλο όπου τριακόσοι μασκαράδες γαμούν τις πολιτικές ελευθερίες του ελληνικού λαού» Μ. Καραγάτση, Τα στερνά του Μίχαλου, σελ. 225), βροντοφώναξε. ΕΓΩ! Αναλαμβάνω τις ευθύνες....και η βουλή υποτάχθηκε. Τα ανθρωπάκια γίνανε χαμηλά-χαμηλά, ισόπεδα, ταπεινά, χώμα-γιοφύρι να γενώ να με πατήσεις άρχοντά μου, δουλοπρεπείς χατζηαβάτηδες και τον ψήφισαν Πρωθυπουργό και μετά άρχισαν να στριμώχνονται στις πόρτες των ξένων πρεσβειών γλείφοντας τα πόδια των ισχυρών πρακτορεύοντας την Ελλάδα μπας και τους ξαναπαραδόσουν την εξουσία.

Μετά το 1974 οι εκπορνοποιημένοι όχλοι όρμησαν με γερανούς και τσιγκέλια και γκρέμισαν κάθε άγαλμα και κάθε προτομή του. Οι ίδιοι αυτοί συρφετοί μέσα στην υστερία τους περνάνε μπρος από το άγαλμα του Τρούμαν και δεν έχουν τους γεννητικούς αδένες να το ρίξουν δημόσια , με νταϊλίκι και τσαμπουκά στο φώς της ημέρας, όπως έριξαν του Μεταξά. Του Τρούμαν που συν τοις  άλλοις, έκαψε με napalm τους ομοϊδεάτες τους στο Γράμμο... Αλλά τι μπορεί κανείς να περιμένει απο τους δειλούς νταήδες της απελπισίας επιγόνους των καπεταναίων; Τι μπορεί κανείς να περιμένει από του λαϊκούς ηγέτες που ιδρώνουν μπάς και η κόρη ή γιος δεν πάρει την πολυπόθητη υποτροφία για το Harvard ή μιά πρόσκληση στο State Department, στο Brookings...Έτσι δεν είναι σύντροφοι και συντρόφισσeς....;

Τότε ο Ιωάννης Μεταξάς μόνος μέσα στην νύχτα βροντοφώναξε ΟΧΙ  στην ιταμότητα της Ιταλίας και χάλασε τα σχέδια της Αγγλίας που δεν θα είχε αντίρρηση στην  κατοχή της Ελλάδας απο την Ιταλία...Σήμερα ένα και μόνο δίλημμαι υπάρχει  Ελλάδα ή Τέλος.  

Ο σημερινός αγώνας της Χρυσής Αυγής  έχει την ίδια σημασία, την ίδια ιστορική βαρύτητα με την 28 Οκτωβρίου 1940. Η Χρυσή  Αυφή  μιλάει στην ψυχή των Ελλήνων, που για πολλά χρόνια τώρα βλέπουν να αποδομείται η ιστορία τους από τους Λιάκους, τις Δραγωνες και τα ρεπουσοειδή, η δε κοινωνία τους από την εισβολή εκατομμυρίων εγχρώμων από την Αφροασία καθώς και εγκληματιών τουρκαλβανών. Η Χρυσή  Αυγή τόλμησε και είπε κάποια πράγματα και καλώς έπραξε. Το βλαχοαριστερό σινάφι της Εκάλης - με την απαραίτητη συνδρομή της θλιβερής μεταπολιτευτικής αλητείας - τι λόγο έχει αρθρώσει όλ' αυτά τα χρόνια; Ζούμε σε μια όμορφη χώρα, με ελεεινό καθεστώς και μια ξεπουλημένη πολιτικάντικη τάξη. Μια τάξη που έχει πουλήσει τα πάντα εν ονόματι της εξουσίας, μια τάξη που ποσώς ενδιαφέρεται γιια τα εθνικά θέματα μας, μια τάξη βουτηγμένη στα σκάνδαλα, την κλοπή, την πολιτικάντικη αλητεία και την αγραμματοσύνη (για το τελευταίο "καλά" δείγματα είναι τα ελληνικά και οι γνώσεις του Γιωργάκη και του Τσίπρα ...). Σήμερα η Χρυσή Αυγή ξαναβροντοφωνάζει ΟΧΙ στα σχέδια των διεθνών νταβατζήδων και τις ντόπιες ρεπατζούδες της πολιτκής και της ενημέρωσης που θέλουν να μας μετατρέψουν απο Έθνος σε αδιαφοροποίητο  καταναλωτικό πολτό.

Ξαναζούμε το μεγαλείο του 1940.  Με την Χρυσή Αυγή μπροστά ρίχνουμε χαστούκι στους ολετήρες, στους ξεπουλημένους, στους πράκτορες και στα πρακτορίδια. Οι  Έλληνες στην ψυχή και στην καρδιά αγκαλίαζουν τα παιδιά και τα κορίτσια της Χρυσής Αυγής  Τους γεμίζουν ικανοποίηση.  Σήμανε  η καμπάνα της αναγέννησης του Ελληνισμού…

Υμνος του ΕΑΜ 2

Για να φχαριστηθεί ακόμη περισσότερο ο συντροφός Ρούσσος.....

Ο Υμνος του ΕΑΜ

Ο Δήμαρχος Χαλανδρίου σύντροφος Ρούσσος θέλησε να τιμησει το Γερμανο-Σοβιετικό σύμφωνο Χίτλερ-Στάλιν γι αυτό διάλεξε για την παρέλαση τον ύμνο του ΕΑΜ που οπως θα ακούσετε είναι Σοβιετικό τραγούδι

Όλη η δόξα του κόσμου χωράει σε μία λέξη: «ΟΧΙ»

Η συνήθεια σκοτώνει τα ιερότερα στοιχεία της ζωής. Και η συνήθεια του εορτασμού των εθνικών επετείων, αμβλύνει μέσα μας την συγκίνηση και την υψηλοφροσύνη που χρειάζονται για να μετρηθεί ο άνθρωπος με τις κρισιμότερες στιγμές της Ιστορίας του. Να μετρηθεί και να μην βρεθεί ελλιπής.

Η επέτειος που καλείται το Έθνος να εορτάσει σύσωμο αύριο, είναι επέτειος εθνικής ελευθερίας των Ελλήνων, εθνικής περηφάνειας και θυσίας όλων για την Ελλάδα. Είναι η υπενθύμιση πως ολάκερη η ζωή ενός  λαού και ακέριο το φρόνημα του, και γνήσια η απόφαση του, μπορούν να συμπηκνωθούν σε μία και μόνη λέξη: την λέξη «ΟΧΙ» που φώναξε ο Ηγέτης Ιωάννης Μεταξάς «βαθιά άκραχτα μεσάνυχτα, τρισκότεινοι ουρανοί πάν’ απ’ την Πολιτεία την κοιμισμένη». Την άρνηση στην δουλεία, την απόκρουση κάθε υποταγής, την διακύρηξη ενός περήφανου: "Το δε την Πόλιν σοι δούναι, ουτ΄ εμόν εστίν ουτ΄ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών" και της επθυμίας να πλάθει το Έθνος την ζωή του ελεύθερα και αδέσμευτα, όπως εκείνο βούλεται και αποφασίζει.

Η 28η Οκτωβρίου 1940 όμως γεννιέται και από κάτι άλλο, βαθύτερο: την μακραίωνη παράδοση του “είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρις” των Ελλήνων, τα  πλούσια Ελληνικά βιώματα «Εσμέν γαρ Έλληνες το γένος ως τε η φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί», την Ελληνορθόδοξη στάση ζωής και την πίστη ότι τα πάντα πρέπει να έχουν ως μέτρο τους τον άνθρωπο.

Ο Έλληνας άνθρωπος για την επέτειο αυτή αξίζει περισσότερο από κάθε ιδεολογία, από οποιαδήποτε πίστη και θεωρία, είναι το ιερό και πανσέβαστο γεγονός της ζωής. Και για την υπεράσπιση του, για την προάσπιση της τιμής και της αξιοπρέπειας του κάθε θυσία είναι δίκαιη και κάθε αγώνας τίμιος κι υψηλός.

Σήμερα που η παρασιτική πολιτική νομενκλατούρα με τα στοιχεία κληρονομικότητας, η  πολιτικά ορθή και με άφθονο προοδευτικό λυρισμό αντίληψη ζωής, με τους ποικίλους μετασχηματισμούς αλλά με το  αυτό τρομοκρατικό, ολοκληρωτικό και ανελεύθερο ιησουίτικο αξίωμα: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», απειλεί την ύπαρξη του Έθνους. Σε καιρούς που τα μορφώματα του πολιτικού χειμώνα  αφού κατέβασαν την  Ελλάδα στο τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα, στρώνουν και άλλα σκαλιά για να την κατεβάσουν ακόμα πιο κάτω. Εμείς οι Ελληνόψυχοι που τότε αντιταχθήκαμε στην ιταλική  επιβουλή, έχουμε χρέος ν’ αγρυπνούμε και να αντιστεκόμαστε  ενεργά, δυναμικά και θαρραλέα στην ευτέλεια του κακού, είτε “νεοφιλελεύθερο”, είτε «προοδευτικό», είτε «μαρξιστικό», είτε «νεοταξίτικο», είτε «παγκοσμιοποιημένο» είναι αυτό, που απειλεί, «σαν την λέπρα και σαν την ακρίδα», να μονοπωλήσει την ζωή, να φαρμακώσει και τον πολιτισμό και να κάνει τον Έλληνα Άνθρωπο  μονοδιάστατο καταναλωτικό αντικείμενο χωρίς παρελθόν, μνήμη και μέλλον, ένα κουνούπι στην απεραντοσύνη του βάλτου.

Όπως τότε τα Ελληνικά νιάτα μεθυσμένα από το αθάνατο κρασί του 21, κατά το παράγγελμα του Παλαμά και εμπνευσμένα απο την γιγαντιαία μορφή του Ιωαννη Μεταξά  βροντοφώναξαν το «ΟΧΙ» στο πρωτογενή βάρβαρο και χυδαίο εισβολέα. Σήμερα είναι επιτακτικό παρά ποτέ. Να βροντοφωνάξουμε ένα μεγάλο «ΟΧΙ» στο σύγχρονο υποκατάστατό του τον εξ' ίσου βάρβαρο και χυδαίο ψωραλέο συρφετό των κοινωνιοπαθών μετριοτήτων που με προπετασμα καπνού  την δημοκρατία  συγκαλύπτουν τα εδραιωμένα συμφέροντα καταλήστευσης της Ελλάδας.

Η 28η Οκτωβρίου 2014 προσκαλεί σε μία τέτοια πνευματική, ιδεολογική πανστρατιά, σε έναν αγώνα συνεχή για ελευθερία και για αξιοπρέπεια, για την προάσπιση του δικαιώματος να πλάθουμε την ζωή μας αδέσμευτα και αυθεντικά δηλαδή ελληνικά.

«Μην αφήσης τον άθεο να πάρη το στερνό θησαυρό σου».

Όλη η δόξα του κόσμου χωράει σε μία λέξη: «ΟΧΙ».

Η λεγεώνα της “ενημέρωσης” και οι βοηθητικοί

Η είσοδος των ελληνόψυχων στην Βουλή της Χρυσής Αυγής ξεσήκωσε την λεγεώνα των πονηρών πνευμάτων της “ενημέρωσης

Οι  λεγεωνάριοι της “ενημέρωσης” προσφέρουν υπηρεσίες ακουστικού, ότι τους πει το κοντρόλ και όχι υπηρεσίες μικροφώνου. Δημοσιογράφοι παπαγάλοι, δημοσιογράφοι κόπανοι, δημοσιογράφοι τεντιμπόηδες, κορίτσια κομματικές γλάστρες  με εξόφθαλμες τις κομματικές τους εξαρτήσεις -οι ξένες μυστικές υπηρεσίες δεν τους είναι ξένες - καλλιεργούν την πλέον άγρια μισαλλοδοξία. Επιλέγουν τα σενάρια με πολύ προσοχή και κομματική πειθαρχία για να ανατρέψουν, να φακελώσουν, να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη σε ότι είναι συμφερτικότερο στους κομματικούς τους νταβατζήδες, τους μπετατζήδες της ενημέρωσης, και τα ξένα κέντρα αποφάσεων. Σκαρώνουν τηλεοπτικές συζητήσεις με προσεκτικά επιλεγμένους “τοξικομανείς του μύθου” της πολυπολιτισμικότητας , της νέας τάξης, της “δημοκρατίας 74”, της επιστροφής στην δραχμή, ενάντια και κόντρα στους κακούς δεξιούς, στους κάκιστους εθνικιστές, τους καραγκιόζηδες με γκράδες όπως τους ορίζουν τα διευθυντήρια. Συζητήσεις που εξ αρχής απομακρύνονται από το επίπεδο της αντικειμενικότητας, τα επιχειρήματα δεν λαμβάνονται υπόψη κατά την αξία τους, αλλά κατά πόσο ταιριάζουν στο σύστημα και αν δεν ταιριάζουν, πως μπορούν να γίνουν έτσι ώστε να ταιριάσουν.

Η  λεγεώνα  της “ενημέρωσης”  είναι ένα φοβερό εργαλείο πολιτικού πολέμου.  Είναι ένας καλοεκπαιδευμένος, καλολαδωμένος, καλοκουρδισμένος μηχανισμός αλλά όπως και η λεγεώνα του τότε χρειάζεται υποστήριξη, διοικητική μέριμνα για να πετύχει τον σκοπό της. Τότε κάθε λεγεώνα την ακολουθούσε ένας εσμός από πόρνες για να την ανακουφίζουν,  αρκουδιάρηδες και σαλτιμπάγκοι  για να την διασκεδάζουν, γυρολόγοι για να πουλάνε πραμάτεια και αυτοί που καθάριζαν τους καμπινέδες. Έτσι και σήμερα η λεγεώνα των botox των 8, των καλογυαλισμένων δοντιών,  των κοινωνικών εταίρων του Χριστοφοράκου, των μυστικών κονδυλίων, των αξύριστων σχολιαστών  με το five o’clock shadow, των θηρευτών εγκρίσεων απο ξένες πρεσβείες,  των συζητήσεων με τους προσεκτικά επιλεγμένους καλεσμένους  έχει ανάγκη υποστήριξης.

Τις πόρνες, τους αρκουδιάρηδες, τους γυρολόγους του τότε αντικατέστησαν οι βοηθητικοί του σήμερα, τα κορίτσια γλάστρες, τα αγόρια κόπανοι, οι έκφυλοι σαχλάκηδες των πρωϊνάδηκων, των μεσημεριανάδηκων, και των διάφορων “διασκεδαστικών” εκπομπών τύπου “ελληνοφρένεια”, “Αλ-τσαντίρι Νews”, “Ραδιο Αρβύλα” που συμπληρώνουν με το καλαμπούρι, την πλάκα, και φαυλοκυκλικά επίχειρήματα  τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης πηγαίνοντας την προς τα εκεί που θέλουν τα αφεντικά τους  και πρέπει να πάει.  Σε αντίθεση με τους “μεγάλους” και σοβαροφανείς των δελτίων ειδήσεων και των “συζητήσεων” οι βοηθητικοί έχουν ένα τρόπο προσεγγίσεως της πραγματικότητας όμοιο με εκείνον του μωρού που εξετάζει κάθε αντικείμενο που θα πέσει στα χέρια του από μία και μοναδική σκοπιά, αν τρώγεται ή όχι, αν είναι “ω καλό” ή “πούφ κακό”. Αν  τύχη και αναφέρεται ότι το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς δεν αναφέρατε μία πραγματικότητα, ένα ιστορικό γεγονός, αλλά είναι κάτι “πουφ κακό” που πρέπει να εξορκιστεί. Το ίδιο ισχύει και για τις λέξεις πατρίδα, έθνος, θρησκεία. Δεν είναι δύσκολο. Κάνουν τσουλήθρα  στην πλαγιά της εξαπάτησης που την έχουν ήδη λειάνει οι καλοταϊσμένοι χοντροί πισινοί μιας χορείας καθώς πρέπει δημοσιογράφων.

Οι σύγχρονοι λεγεωνάροι  και οι βοηθητικοί τους  δεν περνάνε τα σύνορα μας με τις φοβερές τους λεγεώνες, δεν είναι σπαθάρηδες της μοίρας, οι ιππότες των επικών ξολοθρεμών του άλλοτε, δεν φοράνε στολές ή πανοπλίες, δεν οδηγούν άρματα μάχης, τα αεροπλάνα τους δεν σκιάζουν τον ήλιο, οι βόμβες δεν πέφτουν βροχή, στα χέρια τους δεν κρατάνε παράξενα όπλα. Είναι καλοντυμένοι, κομψοί χαμογελούν με τα κάτασπρα δόντια τους απο τις οθόνες της τηλεόρασης. Τα καλομανικιουρισμένα δάχτυλά τους δεν πατάνε σκανδάλες όπλων, άλλα παίζουν στα πληκτρολόγια των υπολογιστών τους και ξερνάνε τρόμο, σπίλωση, διασυρμό, συκοφαντία. Λοιδορούν και χλευάζουν, επιστρατεύοντας δολοφονικά στερεότυπα και χιλιοειπωμένα κλισέ, τους λίγους που τολμάνε να αντισταθούν, να αμφισβητήσουν  Αδιάφοροι στην λογική του λογισμού και ευαίσθητοί μόνο στην λογική της ισχύος.

Ένα σενάριο φρίκης…

Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 20 Οκτωβρίου 2014

ΣΥΡΙΖΑ

Μία πολύ παραστατική περιγραφή του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που τον παρουσιάζει ως καζάνι πού βράζει. Στην Κουμουνδούρου, όμως, κάποια κομματικά στελέχη αποκαλούν το φαινόμενο αυτό «ευχάριστο πονοκέφαλο». Τι ακριβώς συμβαίνει; Με την βοήθεια παρατρεχάμενων δημοσκόπων – αλλά και ουκ ολίγων «παπαγάλων», που διαδίδουν ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι μία κανονική δημοκρατική παράταξη που μόνον το καλό της χώρας θέλει – στην κοινή γνώμη περνά το μήνυμα ότι με μία κυβέρνηση υπό τον κ. Αλ. Τσίπρα «τίποτε δεν θα είναι χειρότερο από τώρα». Η λογική αυτή κερδίζει σοβαρό έδαφος, προκαλεί όμως τριβές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ που μόνον καθησυχαστικές δεν είναι. Θα δούμε στην συνέχεια γιατί.

Ως γνωστόν, σήμερα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κανονικά, είναι ένα συνονθύλευμα σταλινικών, αναρχικών, τρομοκρατών και κάποιων ρομαντικών αριστερών – που όλοι μαζί δεν αντιπροσωπεύουν πάνω από το 4% του εκλογικού σώματος. Όμως, στο συνονθύλευμα αυτό ήρθε να προστεθεί ολόκληρος ο κορμός του τριτοκοσμικού και αντιευρωπαϊκού ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα στις εκλογές του Ιουνίου 2012 και τις τελευταίες ευρωεκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ να πετύχει ποσοστά πού κάποτε μόνον στα πιο τολμηρά του όνειρα μπορούσε να φανταστεί.

Έτσι, σήμερα, στο εσωτερικό του κόμματος τα «πασοκογενή» στοιχεία κερδίζουν σταθερά έδαφος και αυτό φάνηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα των τελευταίων ευρωεκλογών. Στους έξι ευρωβουλευτές που εξελέγησαν, οι τρεις είναι «πασοκογενείς», ένας ανεξάρτητος, ο κ. Μανώλης Γλέζος επικεφαλής συνιστώσας, και μόνον ο κ. Δημήτρης Παπαδημούλης εκπροσωπεί την προεδρική τάση. Αυτός ο συσχετισμός δυνάμεων ανησυχεί πολύ τον κ. Αλέξη Τσίπρα διότι βλέπει ότι, τελικά, στην παρούσα φάση, υστερεί μέσα στο κόμμα του σε δύναμη, αλλά και σε κύρος έναντι κάποιων δοκιμασμένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Συνεπώς, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επείγεται να βάλει την χώρα σε προεκλογική περίοδο γιατί μόνο η ένταση που θα επικρατεί στην περίπτωση αυτή θα του επιτρέπει να κρατά τα ηνία του κόμματός του.

Το ίδιο, όμως, πρόβλημα στο εσωτερικό του κόμματος αντιμετωπίζει και ο εκπρόσωπος της σταλινογενούς συνιστώσας κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος, επιπρόσθετα, δεν φαίνεται να διατηρεί και πολύ καλές σχέσεις με την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Το ίδιο ισχύει βεβαίως και για την περί αυτόν συνιστώσα, η οποία όλο και περισσότερο δυσφορεί με τις επικοινωνιακές επιλογές του κ. Τσίπρα, τις επισκέψεις του στο Βατικανό και τις συμμετοχές του σε εκδηλώσεις τύπου Κόμο στγν Ιταλία. Στους κόλπους των νεοσταλινικών συνιστωσών δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο κ. Τσίπρας είναι το όχημα που θα τους ανοίξει την πόρτα για την εξουσία, αλλά στην συνέχεια «η κατάσταση θα αλλάξει…». Ανομολόγητο δε σχέδιο των νεοσταλινικών είναι να δημιουργήσουν μείζονα κρίση με το θέμα της διαγραφής του χρέους. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι το χρέος.

Η εξυπηρέτησή του θα τακτοποιηθεί από την παρούσα κυβέρνηση. Το ουσιαστικό ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι, ακόμα και μετά την έξοδο από το μνημόνιο, η επιτήρηση θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη αυστηρότητα.

Έτσι, με δεδομένη την σχεδόν ανύπαρκτη παραγωγική βάση της οικονομίας, ακόμα και αν στην Ελλάδα αρχίσει να «βρέχει χρήμα», το τελευταίο θα κατευθυνθεί σε εισαγωγές και υπερκατανάλωση, χωρίς παραγωγικό αντίκρισμα. Αυτό σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να διαχειριστεί μία μακρά περίοδο λιτότητας, την οποία και δεν πρόκειται να αντέξει πολιτικά.

Πολύ φοβούμεθα ότι, με αφετηρία την διαπίστωση αυτή, αρχίζει το σενάριο φρίκης. Όσοι έχουν καλή μνήμη θα ενθυμούνται ότι στην τελευταία παρέμβασή του στην Βουλή, ο κ. Γ. Δραγασάκης όχι μόνον άρχισε να απειλεί επιχειρηματίες, εκδότες, θεούς και δαίμονες, αλλά είπε και κάτι ανατριχιαστικό. Με απίστευτο κυνισμό τόνισε ότι «η αποσταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ συμπίπτει με αποσταθεροποίηση της χώρας. Αυτό είναι το πρόβλημά σας. Είστε παγιδευμένοι … Όταν μιλάτε εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, τότε υπονομεύετε την σταθερότητα της χώρας…».

Η φρασεολογία αυτή, σε απίστευτη μαρξιστική-λενινιστική διάλεκτο, από τον θεωρούμενο ως μετριοπαθή κ. Δραγασάκη, υποδηλώνει ότι ακόμα και αυτός θεωρεί το κόμμα συνταυτισμένο με την Ελλάδα. Όπως ακριβώς ο Λένιν θεωρούσε τους μπολσεβίκους και το ΚΚ Σοβιετικής Ένώσης ως τους απόλυτους εκπροσώπους του λαού και της «μητέρας πατρίδας». Κατά συνέπεια, στην περίπτωση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς η όποια κριτική αντιπολίτευση σε αυτήν θα εκλαμβάνεται ως εχθρική πράξη έναντι των «λαϊκών συμφερόντων» και της Ελλάδας, και άρα θα τιμωρείται ως τέτοια. Αν, λοιπόν, έτσι σκέπτεται ο κ. Γ. Δραγασάκης, ας φανταστεί κανείς τί συμβαίνει παρακάτω…

Από την άλλη πλευρά, όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνει μέσα στο Κοινοβούλιο ότι δεν πρόκειται να σεβαστεί διεθνείς συμφωνίες και υποχρεώσεις της χώρας, ο δρόμος προς την φρίκη και τον όλεθρο έχει ήδη ανοίξει. Είναι δε σαφές – και αυτό είναι το χειρότερο – ότι η προοπτική της φρίκης ούτε καν ενδιαφέρει κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα χειρότερα δε, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η προοπτική της καταστροφής αφήνει αδιάφορη και μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού, θύμα του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας.

Κάποιοι θα θεωρήσουν υπερβολικά τα όσα προηγούνται. Ας περιμένουν να προκληθούν πρόωρες εκλογές τον Μάρτιο και την συνέχεια θα την βιώσουν. Θα είναι δε πολύ χειρότερη από τα όσα μέχρι σήμερα γνώρισαν και υπέστησαν μετά την εποχή του «λεφτά υπάρχουν»…



apapandropoulos@hotmail.com
ΠΗΓΗ http://freewill.gr/2014/10/20/ένα-σενάριο-φρίκης/

«Ε!!! ΕΣΥ.ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ..

«Ε!!! ΕΣΥ.ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ..
Άκουσέ με! Μείνε εκεί! Μείνε μέσα!
Κλείσε τον τάφο. Σφράγισέ τον. Εμπόδισε οποιονδήποτε να μπει.
Αν δεις το φως κινδυνεύεις.
Δεν μπορεί, πνεύμα εσύ μεγάλο, ζωντανό στην αιωνιότητα, κάποια κατάρα θα ξέρεις, κάποια υπερφυσική δύναμη θα 'χεις. Ρίξε την πρώτη. Άσκησε τη δεύτερη. Κλείσε τον τάφο. Μείνε θαμμένος.
Έξω βασιλεύει η μιζέρια. Έξω παραφυλάει η κακομοιριά. Έξω παραμονεύει ο εξευτελισμός.
Όποιος κι αν είσαι. Όποια κι αν είσαι. Τρανά τα έτη που έζησες. Μεγαλειώδη και ιστορικά.
Τώρα τα πράγματα αλλάξανε. Δεν κατοικούν εδώ ήρωες πια. Δεν κατοικούν ηρωίδες.
Κάτι προδότες μείνανε, κάτι κοπρίτες, κάτι δειλοί.
Τη χαρίσανε την ιστορία σου, την ανταλλάξανε τη δόξα σου, την πουλήσανε την κληρονομιά σου. Φτηνά. Πολύ φτηνά. Φτηνοί είναι, φτηνά πουλάνε, τσάμπα χαρίζουνε.
Όπως κι αν πέθανες, από σπαθί ή φυσικό θάνατο, δόξα και τιμή σού πρέπει. Αν βγεις στο φως θα ξαναπεθάνεις.
Αυτή τη φορά από ντροπή.»

ΠΗΓΗ: http://aristidisdikaios.blogspot.gr/2014/09/blog-post.html

Βουλή ή Χαβάη

Το θέατρο που παίζεται  γεννά το εύλογο ερώτημα: τι εκπροσωπεί  η βουλή;  

Μήπως είχε δίκιο ο Καραγάτσης;"..το μπορντέλο, όπου τριακόσιοι μασκαράδες γαμούν τις πολιτικές ελευθερίες του ελληνικού λαού! " Μ. Καραγάτση, "Τα Στερνά του Μίχαλου"Μήπως έχει δίκιο ο Τράγκας που την αποκάλεσε "Χαβάη του Κατελάνου"  (Kontra 4/4/2013). Η περιβόητη "Χαβάη" της οικογένειας Κατελάνου κάτω από το θέατρο "Περοκέ", όπου έγραψε ιστορία η "Βασίλω" κατά κόσμον Βασίλης και έκαναν πρόγραμμα  οι θρυλικές τραβεστί της εποχής.

Στη Βουλή της Ελλάδας υπάρχουν ουσιαστικώς δυο μεγάλες συμμορίες, δηλαδή, δυο οργανωμένα εχθρικά κομματικά στρατόπεδα, των οποίων η ψυχή είναι τα πάθη. Η μία που κατέχει την εξουσία και η άλλη που είναι μακρά της αρχής και που πάντοτε αυτοτιτλοφορείται “εκφραστές του λαού”η “δημοκρατική παράταξη”. Ο αντικειμενικός σκοπός της πολιτικής είναι φυσικά η κατάκτηση της εξουσίας. Στην χώρα μας όμως η κατάκτηση της εξουσίας επιδιώκεται, επί 40 χρόνια, όχι για την επικράτηση της μίας ή άλλης ιδεολογίας., αλλά προς εξασφάλιση θέσεων, κάτι εις χρυσόν και κυρίως προς εκδίκηση. “απόψε πεθαίνει η δεξιά” του 1981. Τα σκάγια που βρήκαν στα παράθυρά τους οι οπαδοί της ΝΔ, την επομένη του θανάτου της δεξιάς του 35% των Ελλήνων, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Οι πρασινοφρουροί, οι κλαδικές φρόντισαν για την ολοκλήρωση της εκδίκησης.

Στην Βουλή αντιπροσωπεύονται οι Έλληνες αλλά επίσης τα ατομικά συμφέροντα, τα φλογερά πάθη, αλλά δεν αντιπροσωπεύεται η Ελλάδα. Στην Βουλή η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει τους ειλικρινής και εύγλωττους αντιπροσώπους της. Είναι φυσικό το να διεξάγονται εκεί οι οξύτεροι των πολιτικών αγώνων, αλλά αυτό που αντηχεί είναι η κραυγή του πάθους και του ασυγκράτητου φανατισμού, το ισχυρότερο και φοβερότερο όπλο στα χέρια δημαγωγών που απομάκρυναν της ελληνική ευημερία κατασπαταλώντας ασύστολα τον πλούτο της χώρας.

Εύκολες ρητορικές εξάρσεις, ωραίες λέξεις βαλμένες πλάι-πλαί που χαϊδεύουν τα αυτιά. Κανένα επιχείρημα για  διαφώτιση, αλλά όλα τα επιχειρήματα προς ψυχική εξέγερση, προς ευκολότερη εξαπάτηση

Σήμερα η κομματική πειθαρχία έχει αντικαταστήσει την αυτόνομη σκέψη, την αυτόνομη παρουσία, την ανεξαρτησία γνώμης του βουλευτή. Μπορεί να ψελλίζουν κάποια διαφωνία από το βήμα της Βουλής ή από τα τηλεπαράθυρα. Σταματάνε εκεί, τα κεφάλια μέσα και στην ώρα της αλήθειας ψηφίζουν όπως πρέπει και όπως τους θέλει ο αρχηγός. Ο βουλευτικός θώκος είναι πολυτιμότερος από το μαρτύριο των Ελλήνων.

Οι κοινοβουλευτικές ομάδες δεν είναι πάρα μαντριά χειροκροτητων, πειθαρχημένων εκφραστών τη κομματικής γραμμής.

Ασφαλώς δεν έχει λησμονηθεί η ασφυκτική επιτήρηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας το 1985  ( υποψήφιος Χρ. Σαρτζετάκης) , οπότε κατά το Σύνταγμα ίσχυε η μυστική ψηφοφορία, με την χρησιμοποίηση εγχρώμων ψηφοδελτίων (κυανών)- εμπνευστής ο κύριος Βενιζέλος-  αντί των λευκών και την καταύγαση της αίθουσας με ισχυρούς προβολείς για να αποκλεισθεί η δυνατότητα αρνητικής ψήφου από μέρους των κυβερνητικών βουλευτών. Και όμως ούτε ένας δεν είχε την αξιοπρέπεια να υψώσει έστω να ψελλίσει κάτι για την αποξίωση του Κοινοβουλίου και την μεταχείριση των βουλευτών σαν εγκλείστους στο Μπούλκες.

Για 40 χρόνια η ελληνική κοινωνία είχε παραδοθεί στα νύχια των χούλιγκαν των  “προοδευτικών” δυνάμεων που διέλυσαν τα πάντα.  “Προοδευτικές” δυνάμεις που αναδείχθηκαν σε εκτροφείο συνδικαλισμένων τυράννων της κοινωνίας, ψυχανώμαλων βανδάλων, μονοδιάστατης υστερίας συμφεροντολόγων. Πανεπιστήμια καταστρέφονται. Καθηγητές προπηλακίζονται και τους κυνηγούνε σαν αγρίμια μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας στο όνομα του Πανεπιστημιακού ασύλου και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Χτίζουν τα γραφεία των καθηγητών ( δεν θυμάμαι να γίνεται κάτι τέτοιο στην Οξφόρδη). Τέσσερεις άνθρωποι δολοφονήθηκαν στην Marfin υπό τους αλαλαγμούς των αφιονισμένων “προοδευτικών” αφήστε τους να καούν τραπεζίτες είναι. Η Αθήνα κάηκε τον Δεκέμβρη 2008 με τις ευλογίες των “προοδευτικών δυναμεων”. Επί  τέσσερεις δεκαετίες οι κάπηλοι της “προοδευτικότητας” παράγουν μαζικά βανδάλους, καταληψίες, ευνουχισμένους διαδηλωτές που αναμηρυκάζουν τον κρετινισμό της κομματικής ντουντούκας.   Ο πλούτος των Ελλήνων καταβροχθίστηκε ασύστολα και μετατράπηκε χωρίς ντροπή και αιδώ σε βίλες και κότερα. Οι μίζες της Siemens τροφοδότησαν ένα πολιτικό σύστημα που ανερυθρίαστα μας λέει: “πιθανολογούμε κάτι έχει συμβεί, ίσως σοβαρό”.

Όλα αυτά και άλλα χυδαία συνέβησαν, συμβαίνουν, πιθανόν να ξανασυμβούν και όμως  παρουσίαα της Χρυσής Αυγής  έγινε πολιτικό θέμα και ξεσήκωσε τους ολετήρες που έχουν αράξει στα έδρανα της. Αστυνομικοί δολοφονούνται, ηλικιωμένες πέφτουν νεκρές από ληστές, δεν ξέρεις αν είναι καλύτερα να σε κλέψει ληστής ή το κράτος, πολιτικοί συναγωνίζονται ποιος θα πει το μεγαλύτερο ψέμα, κρύβονται τρομαγμένοι κι όποιος σηκώσει φωνή χαρακτηρίζεται φασίστας, ναζί. Πόσο καλύτερα θα ήταν αν βάζαμε μια τσατσά να συγυρίσει την Βουλή όπως συγύριζαν την Χαβάη..

Ένα ποιηματάκι αφιερωμένο στη Βουλή μιας και θυμήθηκε ο Τραγκας την Χαβάη…

,

Στη κανουλού…

Στο Γερμανόγκρεμα ματώνουν οι μωροί

στην Κανουλού, τώρα φωνάζουν άλλοι

ο Μπρουμελο-λατσός τη βγάζει καθαρή

αργά το τζιναβίσαμε, και μείναμε στο χάλι.

Και τώρα μαέστροι γίναν στο πιασμάν

της πούλης μας, στο πρεζαντέ επάνου

και το τσουρνό το σέρνει ρουλεμάν

ντάνες εκαταντήσαμε, Χαβάη Κατελάνου.

Μα ο μπερντές έχει φτερά, αλέ πάει στη χάλω

και λούγκρα ο λαός , κατσικές και προβατές

ταπί από τους ψαλιδόκωλους, η πόλη εάλω

αβέλει τα ντουλά και σέρνεται πανωκατές….

ΠΗΓΗ:http://magior.blogspot.com/2011/05/blog-post_05.html

Το Παραμύθι το δαχτυλίδι και το Μέλλον

Όλη η αλήθεια για το «δαχτυλίδι» στον Μάκη Βορίδη – Γιατί τον επέλεξε ο Σαμαράς

«Όποιος κάθεται και αναλύει ότι δόθηκε δακτυλίδι διαδοχής, επειδή ο Βορίδης άνοιξε την συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, απλά δεν γνωρίζει καθόλου τον Σαμαρά. Και αν κάνει το λάθος ο Βορίδης να το …υποψιαστεί, όσες φιλοδοξίες και αν έχει για το πολιτικό του παρόν και μέλλον, να το διαγράψει από το μυαλό του άμεσα, γιατί ο Σαμαράς, ούτε συγχωρεί, ούτε ανέχεται τέτοιου είδους σκεπτικό».

Αυτή την εκτίμηση έκανε παλαιός κοινοβουλευτικός , από εκείνους που είχαν συνδράμει το Σαμαρά τα πρώτα χρόνια της δόξας του.

Όπως έλεγε , λοιπόν, ο Σα­­­μαράς επέλεξε τον Βορίδη, διότι ήθελε,

–πρώτον να γίνει δυναμική έναρξη της συζήτησης, απουσιάζοντος του ιδίου.­­­­­­­­­­­­­­­­

–δεύτερον , να εξωθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ακραίες αντιδράσεις γεγονός που θα συσπείρωνε και την Κ.Ο της Ν.Δ  και την βάση που παρακολουθεί τις εξελίξεις

— τρίτον, να κλείσει το μάτι στα δεξιά του, τώρα που οι πρώτες διαρροές από την ΧΑ είναι ορατές.

Όταν ρωτήθηκε ο παλαίμαχος , γιατί δεν δίνει πολιτικό στίγμα ο Σαμαράς στα αριστερά της δεξιάς του τον λεγόμενο κατά το παρελθόν μεσαίο χώρο, απάντησε πολύ απλά:

Μα η αιμορραγία, είναι προς τα δεξιά. Ο μεσαίος χώρος θα συσπειρωθεί όσο αυξάνεται ο δείκτης αλαζονείας του ένα αναμονή να καταλάβει την εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτα σώζεις αυτό που μπορεί να σωθεί και μετά στοχεύεις στα υπόλοιπα. Το άκουσα και σας το μεταφέρω…

http://www.usay.gr/όλη-η-αλήθεια-για-το-δαχτυλίδι-στον-μά/

Τα ανωτέρω συνοψίζουν την βλακεία και την αμετροέπεια της Νυχτωμένης Διαχρονικά  ΝΔ. Το δε πιασαρικο “να κλείσει το μάτι στα δεξιά του,τώρα που οι πρώτες διαρροές από την ΧΑ είναι ορατές.” προκαλεί  ένα δυνατό  γέλιο.

Με άλλα λόγια: Οι πιο ηλίθιοι ξεστρατίζοντας στο χάος των συμπερασματικών υποθέσεων έχουν πάντα τον λόγον, αλλά  και το θράσος να επιβάλλουν το λόγο τους με το ακλόνητο πείσμα μιας περιορισμένης νοημοσύνης.

Η ΝΔ, με μειονεχτική  ψυχικότητα κι ελαττωμένο χρακτήρα,  είναι κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς κοινωνική πρόταση,  δεν είναι παρά ένα μεταλλαγμένο πολιτικό μόρφωμα, μία σχεδία πάνω στην οποία ξάπλώνουν  οι άνθρωποι της και αφήνονται  να τους πηγαίνουν τα κύματα των προοδευτικών ιδεών της διεθνιστικής θολο-κουλτούρας του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 20.  

Οι  προκαθήμενοι της ΝΔ με το κλειστό στόμα  ανησυχούν μήπως δυσαρεστηθούν  τα βοθρολήμματα της μυστικοπαθούς αριστερόστοφης προοδευτικάντζας που τώρα πλέον έχει γίνει ο γελοιωδέστερός και γλοιωδέστερος φορέας υποταγής έχοντας μετατραπεί  σε ουραγό  ή  σε σφογγοκωλάριο του αμερικανοσιωνισμού.

Η ΝΔ  έσπευσε,  όμοια με θρησκόληπτον της παλαιάς Ρωσίας ο οποίος αχρήστευσε τα ικανότητάς του στο όνομα του ευδαιμονισμού της φακιρίκής ανυπαρξίας, να καταδικάσει και να λάβει έκτακτα μέτρα κατά της Χρυσής Αυγής.  Ο κύριος Σαμαράς και οι βαστάζοι του σαν ακρωτηριασμένοι Κερένσκι σιωπούν επιτρέποντας την μονοπώληση της λαϊκής θέλησης και των ιδεών από  τα κατακάθια  της αριστεράς εγκαταλείποντας  ακίνητους τους Έλληνες στον μαρασμό και την νάρκη. Η ΝΔ με συστολή και ευπρέπεια, με το “σας” και με το “σεις”, διεκδικεί εύσημα καθωσπρεπισμού στην λαίλαπα της ισοπεδωτικής αριστεράς σε μία προσπάθεια να μη κοπούν οι γέφυρες διαλόγου μαζί της.

Η Ελλάδα έχει παύσει προ πολλού να είναι ένας θαρραλέας και ευρώστου ζωής οργανισμός και έχει καταντήσει ένας πολύμορφός και άψυχός μηχανισμός. Η Ελλάδα σήμερα δεν έχει δημοκρατία. Έχει φατρίας, πολιτικά κόμματα, ατέλειωτη σκανδαλοθηρία, γραφειοκρατία, κοινοβουλευτισμό καταξευτιλισμένο και θρασύτατους δημαγωγούς, ταπεινή προσωπολατρεία, ψυχική υποδούλωση, φτώχεια, ανεργία, κοινωνική νάρκη, ακολασία που δεν αρχίζει ποτέ από τα λαϊκά στρώματα.  Το πολίτευμα και η Βουλή έχουν μετατραπεί σε τσαντίρι για να κοιμούνται από κάτω οι διάφοροι πολιτικαντζήδες. Μια κακόχυμη πεθερά  που κατασπαράζει το Έθνος σαν ύαινα.

Κανείς Έλληνας δεν φοβάται τους νεαρούς Χρυσαυγίτες! Οι χρυσαυγίτες είνα το ζωντανό κομμάτι η ελπίδα του Έθνους που βασανίζεται. Έχουν κλείσει στην καρδιά τους την Ελλάδα και ό,τι βρίσκεται στην καρδιά του ανθρώπου χρυσαυγίτη ούτε κατασκευάζεται στα πρόχειρα ούτε εξαφανίζεται στα γρήγορα όπως θα γουστάριζαν οι διάφοροι ολετήρες, τα τσιράκια του USAID, και οι υστερικοί της πολυπολιτισμικότητα.

Υπάκουοι στον φεφτά  του αμερικανοσιωνισμού τους φόρεσαν χειροπέδες; Ας τους τις φόρεσαν! Ακολουθούν τα βήματα του Παύλου Μελά που παραιτήθηκε από  μια “καλή ζωή” για ένα πιστεύω και θυσιάστηκε. Φωτίζονται απο το παράδειγμα των ελληνόπουλων που κοιταζαν κατάματα τα ντουφέκια των αποσπάσματων του γερμανικού κτήνους και έπεφταν τραγουδώντας τον Εθνικό Υμνο. Τα ελληνόπουλα της Χρυσής Αυγής έχουν ξεκινήσει την αγωνιστική τους πορεία. Ακούνε το βροντολόγημα των ελληνικών αρμάτων όπως ξεπηδά απο τα ποιήματα του Βαλαωρίτη. Μεθάνε απο το αθάνατο κρασί του 21 κατά το παράγγελμα του Παλαμά. Ο δρόμος του μεγάλου αγώνα ανοίγεται εμπρός τους.

Οι χρυσαυγίτες με το παράδειγμα τους υψώνουν, φωτίζουν και ζωντανεύουν τους τυραγνισμένους Έλληνες, Λένε  αυτό που όλοι οι Έλληνες θέλουν να ακούσουν, αλλά φοβούνται. Έβαλαν με τον τρόπο τους την ταφόπετρα στην “γενιά Πολυτεχνείου” ΑΕ, μας απελευθέρωσαν. Αγωνίζονται για την ιδέα Ελλάδα και όχι γιατί ελπίζουν στο “διορισμό”. Τι σχέση μπορούν να έχουν με το μπουλούκι της ψηφομαζας που η ομάδα των κουτοπόνηρών του “συνταγματικού  τόξου” που το εκμεταλλεύεται το αφιονίζει για να ικανοποιηση την μωροφιλοδοξία της

Ο Αγώνας των χρυσαυγιτών είναι ο αγώνας που έχουν ανάγκη οι Έλληνες. Θα καταλάβουμε επιτέλους ότι υπάρχει κάτι παραπάνω από το βόλεμα και την ραστώνη. Υπάρχει η Ελλάδα σαν τρόπος και σκοπός ζωής.  Υπαρχει η  ελευθερία απο τον φόβο, η ελευθερία από την φτώχεια, η ελευθερία του λόγου, η ελευθερία της λατρείας του Θεού. Οι χρυσαυγίτες είναι παιδιά δικά μας. Είναι παιδιά από τα σπλάχνα του λαού και όχι αρσακειάδες και κολεγιόπαιδα που με τα μεγάλα ονόματα και τα άδεια τα κεφάλια ασελγησαν και ασελγούν αδίσταχτα πανω στην εξουθενωμένη οργανικά  και ηθικά  Ελλάδα και μας έφεραν στην απόγνωση και στην δυστυχία. Βγάζουν το ψωμί τους με ιδρώτα. Δεν είναι καλοζωισμένοι αριβίστες, κηφήνες θιασώτες της κοινωνικής ισότητας που απο το Κολωνάκι, την Κηφισιά, την Εκάλη ξαφνικά ανακάλυψαν τον λαό.....

Οσον αφορά τον κύριο Σαμαρά θα του θυμίσουμε την πλέον διάσημη παρήχηση του “τ” στην πλούσια ελληνική γλώσσα μας: “τυφλός τα τ’ωτα, τον τε νουν, τα τ’ όμματ’ει” δηλαδή είσαι τυφλός στα αυτιά, στο μυαλό και στα μάτια. Η αιώνια αυτή φράση διατυπώνεται σε μία ελληνική τραγωδία τον Οιδίποδα Τύραννο

Το ιδεολογήμα του Κέντρου

Νάμαστε πάλι στο  εκτρωματικό στο ανόητο όσο και εξωφρενικό και ακατανόητο στους δεξιούς ιδεολόγημα του κέντρου ή μεσαίου χώρου.

Το ιδεολόγημα του μεσαίου χώρου ήταν πάντα ένα από τα βασικά προβλήματα της Νέας Δημοκρατίας. Προσθέτοντας δεξιές θέσεις με αριστερές αντιθέσεις προέκυψε η αδράνεια κατά τη διάρκεια της πενταετίας Καραμανλή Β. Αδράνεια που οι Έλληνες την συνόψισαν: “η ΝΔ στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία”. Ο «Μεσαίος χώρος» είναι μια «φούσκα». Δεν είναι κοινωνική κατηγορία (όπως η μεσαία τάξη). Δεν είναι πολιτική κατηγορία (όπως ο κεντρώος χώρος). Δεν είναι ιδεολογική κατηγορία (όπως η κεντροδεξιά ή η κεντροαριστερά). Είναι ένα στατικό υποσύνολο της πολιτικής γεωγραφίας: ο «ενδιάμεσος χώρος» ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα…

Η έννοια του «μεσαίου χώρου» είναι «στατική», παραπέμπει στο «λογιστικό ενδιάμεσο» (median) του εκλογικού σώματος, αποτελεί «αδρανές υλικό». Δεν μπορείς ούτε να κυβερνήσεις αποτελεσματικά ούτε να μεταρρυθμίσεις τολμηρά, όταν δεσμεύεσαι από τα φοβικά ανακλαστικά και την ακαμψία του λεγόμενου «μεσαίου χώρου». Που, τελικά, δεν είναι ούτε «μεσαίος» ούτε «χώρος». Καθίσταται, όλο και περισσότερο, αδρανές περιθώριο…Και περιλαμβάνει όλους εκείνους που δεν θέλουν ρίξεις, δεν θέλουν τομές, δεν θέλουν «φασαρίες» - θέλουν «μεταρρυθμίσεις», αλλά δεν θέλουν να πειραχθεί τίποτε απ’ όλα εκείνα που τους «βολεύουν». Τελικώς «μεσαίος χώρος» κατάντησε να σημαίνει το πιο βαθιά συντηρητικό, το πιο βαλτωμένο, το πιο υποκριτικό κομμάτι τις κοινωνίας.

Οι άνθρωποι του “μεσαίου χώρου” είναι αυτοί που ζούνε πιό πολύ γιατί είναι αυτοί που διακινδυνεύουν λιγότερο Δεν μετράνε την αξία της ζωής με την έντασή της αλλά με την διάρκειά της. Δεν αναρωτιόνται τι θα μπορούσαν να δώσουν στην ζωή, αλλά τι μπορούν να πάρουν απ’ αυτήν. Ξέρουν την τιμή των πάντων και την αξία του τίποτα. Ο κόσμος τους είναι ένας κόσμος χωρίς εντάσεις, είναι ένας κόσμος εκτός ιστορίας, γιατί είναι οι εντάσεις που υπάρχουν κάτω από την εξέλιξη εκείνες που παράγουν τα γεγονότα. Είναι οι μετριότητες του Μοντερλάν, οι παλιάνθρωποι του Ζάν-Πώλ Σαρτρ, οι άχρηστοι του Θουκιδίδη, οι άνθρωποι-πυγμαίοι προσεχτικοί στο να προφυλακτούν απο κάθε συγκίνηση, από κάθε μεγάλο πόνο και κάθε μεγάλη χαρά και από τους συνδεδεμένους με τέτοια ύπαρξη κινδύνους. Είναι οι άνθρωποι του «δώστα όλα». Είναι οι άνθρωποι της μνησικακίας, του παιγνιδιού των κομμάτων, της μικροπολιτικής, των συμβιβασμών, της περιορισμένης δυνατότητας.. Είναι οι άνθρωποι του «μεσαίου χώρου», οι μεσαίοι, απολιτικοί, ηθικά και πνευματικά ανάπηροι. Εχουν μεταμορφωθεί σε σκουλήκια που όταν τους πατάνε ζαρώνουν και μετά παραπονιούνται πώς τους ποδοπατούν.

Αντε να κάνεις τολμηρές μεταρρυθμιστικές τομές όταν στηρίζεσαι σε ένα τέτοιο «μεσαίο χώρο». Αντε να τα βάλεις με «διαπλεκόμενα» και «εξωθεσμικά κέντρα», όταν κύριο σημείο αναφοράς της πολιτικής σου είναι η «ευαρέσκεια» ενός τέτοιου «μεσαίου χώρου».

Οι διάφοροι κύριοι και κυρίες που στριμώχνονται στα τηλεπαράθυρα επαναλαμβάνουν σαν τα γραμμόφωνα που τα κουρδίζουν ότι “η Νέα Δημοκρατία ήτανε από ιδρύσεως της ένα κόμμα το οποίο πήγαινε από τη δεξιά μέχρι την κεντροαριστερά”

Δεν μπορούν να καταλάβουν οι  καλοί άνθρωποι ότι ιδεολογία ενός κόμματος δεν είναι καλσόν ή καλτσοδέτα να την τεντώνεις όπως σε βολεύει για να ικανοποιείς τις φοβικές σου ανεπάρκειες. Προσπαθούν,  να πείσουν τους οπαδούς τουςς, ότι η ιδεολογία είναι «αναχρονιστική» και η παραταξιακή ταυτότητα «άχρηστη» ή «επιζήμια», με άλλα λόγια αντιμετωπίζουν τους ψηφοφόρους ως «εφήμερους πελάτες». Οι άνθρωποι που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή δεν είναι “πελάτες”, δεν είναι “μεσαίοι”, δεν είναι “ανενεργός κοινωνικός πολτός”. Είναι οι άνθρωποι που είπαν φτάνει. Εφτασε η ώρα να πάψουμε να είμαστε σκυφτοί.  Έφτασε η ώρα να πάψουμε να κρύβουμε τις ιδέες μας για το έθνος και την πατρίδα. Για 40 χρόνια το μεγάλο κομμάτι του ελληνικού έθνους παρακολούθησε την επέλαση της αριστερόστροφης  προοδευτικάντζας που διέλυσε την κοινωνία, διαστρέβλωσε τις έννοιες. “Την φιλοπατρία” την αποκάλεσε “φασισμό”, την “καταστροφή”, “διαμαρτυρία”, τις “δολοφονίες”, “εκτελέσεις”. Η ΝΔ διέπραξε το σφάλμα αποκήρυξε την ιδεολογία – αλλά έχει μιαν ευκαιρία να το διορθώσει. Την τελευταία…\

Η Νέα Δημοκρατία έχει φθάσει στο σημείο κάθε φορά που ψελλίζει πολιτικές θέσεις να αισθάνεται την ανάγκη να απολογείται για να μη δυσαρεστήσει το εμποτισμένο απο τις εκχυδαϊσμένες αριστερες αρλουμπολογίες καρατικοδίαιτο ακροατήριο της. Τρομάζει με την ιδέα ότι μπορεί τα Botox των  ειδήσεων των 8, οι ομοτράπεζοι κοινωνικοί φίλοι του Χριστοφοράκου, η συμορία των κουκουλοφόρων και των ληστών του ΣΥΡΙΖΑ, ή οι πτωχοαλαζονικές οριστερόστοφες προοδευτικάντζες του Φίλιον και του Μπαλταζάρ, που πήγαν την χώρα ανάποδα προς τα πίσω, την κατηγορήσουν για δεξιά στροφή.

Αντί του δυνατού πολιτικού λόγου σε όλα απο την ιστορία, την γλώσσα, την πολιτική η ΝΔ έγινε μαζική. Αυτοκαθησυχάζεται με την σκέψη μίας "σιωπηλής πλειοψηφίας". Δεν βλέπει πως η μάζα αυτή είναι πρώτα σιωπηλή και μετά πλειοψηφία ή μάλλον δεν είναι πλειοψηφία παρά σαν σιωπή. Κυριολεκτικά γλύφει την αριστερά. Δεν έχει καταλαβει ότι όλα έχουν αλλάξει.  Όπως οι μαθητές των τελευταίων θρανίων η ΝΔ παραρακολουθεί το πολιτικό γιγνεσθαι ανίκανη να εκφράσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο. Περιορίζεται στις μισές αλήθειες, στην άγονη καταγγελτική πολιτική, που θέτει τον κατήγορο εκτός του προβλήματος και τον απαλλάσει απο κάθε ευθύνη.

Η Ελληνική γραμματική σφαγιάζεται και οι δήθεν λεπτεπίλεπτοι άνθρωποι της ΝΔ κοιτάνε αλλού. Η διαβόητη συντρόφισσα Ρεπούση  με αταβιστικό Αμόκ και θράσος απεργάζεται μετά τον ιστορικό,  τον θρησκευτικό αποχρωματισμό της νεολαίας  και η ΝΔ σιωπά.  

Η ΝΔ αγωνίζεται να πείσει με αριστερό λαϊκίστικο λόγο τούς Ελληνες ότι είναι το κόμμα του κέντρου και ότι εκπροσωπεί την κεντρο-δεξιά. Αλλά κέντρο ποιου πράγματος; Με ποιο πολιτικό θαύμα μία αριστερά χωρίς δεξιά μπορεί να δημιουργήσει ένα πολιτικό κέντρο; Περιορίζεται μόνο σε τσιτάτα τύπου “κοινωνικός φιλευθερισμός” σε αφορισμούς χωρίς νόημα. Σε μία εποχή που τα πάντα ισοπεδώνονται. Η ΝΔ με συστολή και ευπρέπεια, με το “σας” και με το “σεις”, διεκδικεί εύσημα καθωσπρεπισμού στην λαίλαπα της ισοπεδωτικής,  αλαζονικής αριστεράς σε μία προσπάθεια να μη κοπούν οι γέφυρες διαλόγου μαζί της. Κερδίζει μία ψευδαίσθηση του παρόντος αλλά χάνει το μέλλον. Ένα κόμμα, (η ΝΔ) που δεν σκέπτεται το μέλλον  του, αλλά επιβιώνει  επειδή συναλλάσεται, είναι οπωσδήποτε κόμμα, αλλά δεν γλυτώνει απο αυτό το οποίο καλλείται να υποστεί. Δηλαδή να χάσει το κόμμα τον σεβασμό των ταλαιπωρημένων,  απο την 40χρονη απολυταρχία της αριστεράς, Ελλήνων.

Η ΝΔ δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι δύσκολοι καιροί χρειάζονται μεγάλους ανθρώπους. Οι ηγεσίες οδηγούν μιά κοινωνία. Δεν την περιμένουν. Στις ταραχώδεις και απελπισμένες εποχές, εμφανίζεται πάντα μία μορφή στην οποία τα πεπρωμένο εμπιστεύεται να αλλάξει την ροπή των πραγμάτων. Με τους ανθρώπους της να στυμόχνωνται στα διαπλεκόμενα τηλεπαράθυρα, η ΝΔ ακόμη ψάχνεται. Οι άνθρωποι της δεν έχουν άλλη εκλογή απο την οικονομοτεχνική προσέγγιση, να παίζουν με τους αριθμούς, να χρησιμοποιούν τον απλοϊκό χωρίς πλατιές ιδέες λόγο που καταλήγει στην παρακμή.

Η ΝΔ πρέπει να μάθει επιτέλους ότι κάθε πολιτική προϋποθέτει μία δύναμη και κάθε δύναμη  προϋποθέτει θέληση. Ένα κόμμα άξιο του ονόματός του είναι πρώτα ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κόμμα καθοδηγούμενο απο οικονομικά, χρηματικά, η κοινωνικά συνθήματα δεν είναι κόμμα, αλλά ένας συνεταιρισμός εμπόρων. Και μάλιστα ευπαθής και ευάλωτος συνεταιρισμός. Εμείς οι Ελληνες πολίτες έχουμε την θέληση, το πάθος έχουμε απαλλαγεί από τα δεσμά του παρελθόντος και αποκτήσαμε την δυνατότητα να σκεφθούμε με δικά μας εργαλεία τον εαυτό μας. Περιμέναμε απο την ΝΔ αυτή την θέληση να την κάνει δύναμη και να μας οδηγήσει προς τα εμπρός για μία Ελλάδα νέα.  Το κλείσιμο του μάτιου  στους ολετήρες της αριστεράς δεν είναι πολιτική. Ξεχνάει ότι ο λαός μπορεί να λέει πολλά, αλλά το ενστικτό του είναι αλάθητο, και το ένστικτο του λέει δεν είναι “καλά” παρά με μια πολιτική που τον βοηθά να υπερβεί τον εαυτό του και τον καθιστά κάτι. Η ΝΔ  δεν έχει καταλάβει, ακόμα, ότι οι απλοί Έλληνες αυτοί που υπέφεραν την αριστερή πανούκλα του “μπάτε σκύλοι αλέστε”  έχουν κάνει την υπέρβαση και περιμένουν η υπέρβαση αυτή να γίνει δύναμη για ανατροπή και πράξη για απαλλαγή από τις δοξασίες του παρελθόντος που έφεραν την Ελλάδα στον πάτο. Για πρώτη φορά βρίσκει διέξοδο με ένα τρόπο συνθετικό ή πνευματικότητα, η πίστη ενός λαού, εκφραζόμενη μέσα απο την αντισταση στην ισοπεδωτική αριστερά. Ας κάνουν μία βόλτα, οι άνθρωποι του Σαμαρά, σε κανα καφενείο να δουν ότι, επι τέλους ο Έλληνας βρήκε φωνή και αντίλογο στο μονόλογο της αριστεράς.  Σε αντίθεση με την ΝΔ  κόμμα με κουλτούρα απάντήσεων,  η Χρυσή Αυγή είναι το  κόμμα των ερωτημάτων. Η Χρυσή Αυγή  τολμά να περάσει απο το “Καυδιανά δίκρανα” των ερωτημάτων γι αυτό και το μέλλον της ανήκει.

40 Χρόνια ΝΔ

Ας γιορτάσουμε την επέτειο για τα 40 χρόνια της ΝΔ (Νυχτωμένης Διαχρονικά)

Το κόμμα της ΝΔ, είναι πολιτικά ανύπαρκτο γιατί αγνοεί ολοφάνερα την σχέση πολιτικής με την ιστορία.

Η ΝΔ δεν είχε ούτε θα αποκτήσει πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική άποψη, άλλη εκδοχή. Έχει στερήσει από τον εαυτό της την δυνατότητα να οδηγήσει την χώρα. Παίζει ρόλο διακοσμητικό του πολιτικού σκηνικού, άκρως παθητικό. Κυριαρχείται από ανθρώπους με αποξεραμένους τους γεννητικούς αδένες της δράσης γεματους ιδέες αλλά χωρίς ιδεολογία και πιστεύω. Όλα τα χρόνια της ύπαρξής της  δεν έχει κατορθώσει να ψελλίσει ούτε απόπειρα κριτικού λόγου και έγκυρης αντίστασης στην ιδεολογική τρομοκρατία της Νεοταξίτικης αριστεράς. Σήμερα, κυριαρχούμενη από βαθιά συμπλέγματα μειονεξίας περιφέρεται στην πολιτική σκηνή σαν ηττοπαθής Λευκορώσος χωρίς πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική εκδοχή, άλλη οπτική.  Η ΝΔ μειονεκτεί και ντρέπεται γιατί έχει η ίδια πιστέψει ότι ο «φωταδίστικος» μηδενισμός είναι μονόδρομος «εκσυγχρονισμού».

Μοναδική της έγνοια ήταν να στελεχώσει τον δημόσιο βίο μόνο με καθαρόαιμους "προοδευτικούς", μήπως και αφήσει περιθώρια υποψίας ότι εμμένει στο αμαρτωλό παρελθόν της ιδεολογικής της καταγωγής.

Το κόμμα της ΝΔ είναι πολιτικά και κοινωνικά ανύπαρκτο, γιατί έχει κυριολεκτικά απορροφηθεί από την κυρίαρχη μόδα του αριστερισμού. Πανικοβάλλεται, κυριολεκτικά τρέμει και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να χαρακτηριστεί "ελληνοκεντρική", "εθνικιστική", "αντιδραστική", “δεξιά”. Τα στελέχη της τρέχουν να υιοθετήσουν τη γλώσσα, τα κριτήρια, τις αξιολογήσεις της νεοταξίτικης αριστεράς. Όλο αυτό το συνονθύλευμα που ακούει στο όνομα ΝΔ δεν έχει τίποτα δικό της να αντιτάξει στον ιδεολογικό μονόδρομο της αριστεράς. Είναι ένα κόμμα γεμάτο ιδέες αλλά χωρίς ιδεολογία. Οι ανακυλωμένοι πρώην κνιτες, οι εξωμότες κομμουνιστές που μάζεψε στις γραμμές της θα της δώσουν ιδεολογία; Ας γελάσουμε!  Πως είναι δυνατόν όλοι αυτοί να ξεχάσουν τις εκλεκτικές τους συγγένειες  και να δώσουν δύναμη όταν το κύριο μέλημα τους είναι  να υπακουομε στα υπερθνενικά και αμερικανοσιωνιστικά διευθυντήρια. Οι θεωρητικοί του χάους ή του φιάσκου  που ανοιγαν χαντάκι με τα πάνω κάτω στην οδό Βαλαωρίτου πριν καθήσουν για καφέ στου Jimmy’s εχουν περασει στην φτηνη δημαγωγία που δεν παραγει ιδεολογια ουτε καν ιδέες. Με αυτούς η ΝΔ θα οδηγήσει τον λαό;

Η ΝΔ είναι κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς κοινωνική πρόταση,  δεν είναι παρά ένα μεταλλαγμένο πολιτικό μόρφωμα, μία σχεδία πάνω στην οποία ξάπλώνουν  οι άνθρωποι της και αφήνονται  να τους πηγαίνουν τα κύματα των προοδευτικών ιδεών της διεθνιστικής θολο-κουλτούρας του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 20. Εσιώπησε και σιωπά στην απογύμνωση της Ελλάδας από κάθε περιεχόμενο πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, γόνιμης ετερότητας ιστορικών εθισμών και συλλογικών αναγκών και  περιορίζεται  σε κουφια κενά περιεχομένου φληναφήματα χωρίς την μεγάλη σύνθεση που θα φέρει την Ελλάδα σε μία δημιουργική επαφή με την κληροδοτημένη πείρα της παράδοσης. Την παράδοση που δεν είναι αντίθετη με τον νεωτερισμό , αλλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να γίνονται οι νεωτερισμοί, ώστε να έχουν σημασία και διάρκεια. Όχι αυτό που είναι «πίσω μας», αλλά αυτό που είναι μόνιμο, αυτό που είναι «μέσα μας».

Αντί του δυνατού πολιτικού λόγου σε όλα από την ιστορία, την γλώσσα, την πολιτική, την εγκληματικότητα, την λαθρομενάστευση η ΝΔ έγινε μαζική. Ανίκανη να παράγει ιδεολογία και πίστη σε ιδεώδη περιορίζεται σε κούφια διλλήματα “ευρώ ή δραχμή” και διαχείριση της κυβέρνησης. Καλλιεργεί τον φόβο άντι την υπερηφάνεια του ανήκειν.   Αυτοκαθησυχάζεται με την σκέψη μίας “σιωπηλής πλειοψηφίας”. Δεν βλέπει πως η μάζα αυτή είναι πρώτα σιωπηλή και μετά πλειοψηφία ή μάλλον δεν είναι πλειοψηφία παρά σαν σιωπή. Κυριολεκτικά γλύφει την αριστερά. Δεν έχει καταλαβει ότι όλα έχουν αλλάξει. Όπως οι μαθητές των τελευταίων θρανίων η ΝΔ παρακολουθεί το πολιτικό γίγνεσθαι ανίκανη να εκφράσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο.

Η ΝΔ αγωνίζεται να πείσει με αριστερό λαϊκίστικο λόγο τούς Ελληνες ότι είναι το κόμμα του κέντρου και ότι εκπροσωπεί την κεντρο-δεξιά. Αλλά κέντρο ποιου πράγματος; Με ποιο πολιτικό θαύμα μία αριστερά χωρίς δεξιά μπορεί να δημιουργήσει ένα πολιτικό κέντρο; Περιορίζεται μόνο σε τσιτάτα τύπου “κοινωνικός φιλευθερισμός” σε αφορισμούς χωρίς νόημα. Σε μία εποχή που τα πάντα ισοπεδώνονται.

Η ΝΔ με συστολή και ευπρέπεια, με το “σας” και με το “σεις”, διεκδικεί εύσημα καθωσπρεπισμού στην λαίλαπα της ισοπεδωτικής αριστεράς σε μία προσπάθεια να μη κοπούν οι γέφυρες διαλόγου μαζί της.

Η ΝΔ θυμίζει το γνωστό γαϊδούρι του Μπουριντάν που δεμένο σε ίση απόσταση μεταξύ σανού και κριθαριού δεν μπορούσε να αποφασίσει ποιο να φάει πρώτο και πέθανε από την πείνα. Είναι ανίκανη να εκφράσει πολιτικό λόγο γιατί ακόμη είναι εγκλωβισμένη στην κληρονομιά του ούτε δεξιά ούτε αριστερά στο ιδεολόγημα του “μεσαίου χώρου” ή με άλλα λόγια του “να τα έχουμε καλά με όλους”. Προς Θεού να μη δυσαρεστήσουμε το αριστερό ακροατήριο. Περισσότερο την ενδιαφέρουν τα τσογλάνια, οι τεντιμπόηδες πρασινοφρουροί, οι πρασινό ντουντούκες,  η ροζέ αριστερά παρά οι Έλληνες που ζούνε μέσα στην ένδεια και τον φόβο. Η Παιδεία αφελληνίζεται. Η Ιστορία έχει πέσει στα νύχια εμπαθών ιστοριοδηφών που με τα λεφτά του ΝΑΤΟ(Παρασκευή+13, 15/4/11), επιδιώκουν την αλλαγή της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Σκοτεινές και περίεργες ΜΚΟ, φωνακλάδικες και τσαμπουκαλούδες προσπαθούν να επιβάλουν στους Ελληνες τις σχηματοποιήσεις του Χάντιγκτον και να τους μετατρέψουν από Ιστορικό Έθνος σε ουδέτερο πολτό, έναν πολυπολιτισμικό Φρανκεστάιν. Επιδιώκεται η αλλαγή της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων όπως κυνικά έγραψε ο πρωτεργάτης της σειράς 1821 του ΣΚΑΙ κύριος Βερέμης  ότι η εκπομπή “προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία υπερβάσεως της καθηλωμένης συνειδήσεως μας” (Καθημερινή 27/2/2011).

Η απάντηση της ΝΔ σε αυτήν την επέλαση που θέλει να μετατρέψει τους Έλληνες από Έθνος σε πληθυσμό ήταν η σιωπή.

Οι διάφοροι  επιδοτούμενοι ψευτοπροδευτικοί βυσσοδομούν με καλογερική μανία εναντίον όποιου θα είχε εθνικό λόγο και η ΝΔ διαλέγει την φυγή δια της σιωπής. Τα καλά παιδιά της προτιμούν τον ευδαιμονισμό της φακιρικής ανυπαρξίας αντί του δυνατού λόγου. Δεν τολμάει να βγάλει άχνα. Η ΝΔ κοιτάζει αλλού. Σφυρίζει αδιάφορα.

Η ΝΔ δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι δύσκολοι καιροί χρειάζονται μεγάλους ανθρώπους. Στις ταραχώδης και απελπισμένες εποχές, εμφανίζεται πάντα μία ομάδα ανθρώπων, μία κίνηση στην οποία τα πεπρωμένο εμπιστεύεται να αλλάξει την ροπή των πραγμάτων. Με τους ανθρώπους της να στριμώχνονται στα διαπλεκόμενα τηλεπαράθυρα, η ΝΔ ακόμη ψάχνεται. Οι άνθρωποι της δεν έχουν άλλη εκλογή από το να παίζουν με τους αριθμούς, να χρησιμοποιούν τον απλοϊκό χωρίς πλατιές ιδέες λόγο που καταλήγει στην παρακμή.

Κάθε πολιτική προϋποθέτει μία δύναμη και κάθε δύναμη προϋποθέτει θέληση. Ένα κόμμα άξιο του ονόματός του είναι πρώτα ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κόμμα καθοδηγούμενο από οικονομικά, χρηματικά, η κοινωνικά συνθήματα δεν είναι κόμμα, αλλά ένας συνεταιρισμός εμπόρων. Και μάλιστα ευπαθής και ευάλωτος συνεταιρισμός Η ΝΔ δεν είναι παρά μία παρέα “καλών παιδιών”. Μέσα στην λαίλαπα που καταστρέφει την Ελλάδα η ΝΔ περιορίζεται σε ψιθύρους. Είναι μία παρέα καλόπαιδων ανίκανων να εκφράσουν κριτικό λόγο στην επέλαση της Νέας Τάξης. Περιορίζονται σε αφορισμούς  αφήνοντας την αριστερόστροφη ανακυκλωμένη προοδευτικάντζα να έχει λόγο για όλους και για όλα.

Μετα 40 χρόνια "επαναστατικής" μεταπολίτευσης: “Μεταπολίτευσι η  συνέχεια του εμφυλίου πολέμου με ειρηνικά μέσα” (Στέλιος Ράμφος, Η λογική της Παράνοιας, 2011, σελ 20). ήλθε  ώρα της Χρυσή Αυγής, της Χρυσής Ελπίδας, της Χρυσής Αναγέννησης που υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο. Σήμερα ήλθε η ώρα της Χρυσής Αυγής. Η Χρυσή Αυγή έχει πρόταση και εκπροσωπεί τους μεροκαματιάρηδες, την φτωχολογιά, την Ελλάδα του αγώνα  που οι οργανωμένες ομάδες των εγκαθέτων των βορείων προαστείων της κλινικά νεκρής αριστεράς, που τις συντηρούν τα ΜΜΣ(κοταδισμού), κατέστρεψαν και υποθήκευσαν το μέλλον των παιδιών τους.

Η Χρυσή Αυγή υπηρετει τον Ελλήνα γιατί προέρχεται απο τον λαό, αγωνίζεται για τον λαό, είναι ο λαός.

Σιγά μη εκπροσωπούν τον λαό οι αρσακειάδες, τα κολεγιόπαιδα, οι απόφοιτες του Κωστέα-Γείτονα με τις τσιρίδες τους.

Που τον έμαθε τον λαό ο ο ομόρφωτος schooligan Τσίπρας; καταστρέφοντας τα σχολεία του λαού η στο Ιασω που γέννησε το κορίτσι του! Που τον έμαθαν τον λαό οι αριστεράντζες; Χορεύοντας την "Δραπετσώνα"! Που τον έμαθαν τον λαό οι διάφορες προοδευτικες πριμαντόνες; Ούτε τα παιδιά τους δεν στέλνουν σε δημόσιο σχολείο.

Χρησαυγήτες είναι ο λαός που επιτέλους δεν φοβάται, είναι ελευθερος..