Μετά το Debate....

…”Αλλά η πολιτική είναι όπως το πορνείο, πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας με τις περιστάσεις της στιγμής.” Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο, τόμος Α 1935-1944, σελ 81.

...“Τελεια χαύνωση, παρακμή, αηδία, κατάπτωση, εξευτελισμός, θεομπαιχτισμός του πολιτικού μας κόσμου. [...]” σελ 257

Δύο φράσεις του Γιώργου Σεφέρη που αν και γράφτηκαν σχεδόν πριν από 70 χρόνια είναι τόσο επίκαιρες σαν να γράφτηκαν χθες, Όταν βλέπουμε αυτόν τον συρφετό των  πολιτικατζήδων να χτυπιέται  στο debate και στην συνέχεια να παραληρεί στα τηλεπαράθυρα, να αρθογραφεί, να κάνει δηλώσεις  και αβουλος και μοιραίος να κοιτάζεται σαν τις γάτες καταλάβαμε ότι οι μάσκες έπεσαν.

Έχουμε μία πολιτική τάξη ανίκανη για πλατιές χειρονομίες. Ένα καραβάνι που η ατμόσφαιρα του είναι θλιβερά ενοχλητική. Από το ΚΚΕ μέχρι τους  Καμμένο Λαφαζάνη, και τα προΪόντα των ΜΜΕ(εξαπάτησης) τον Ποτάμι Θεοδωράκη τον Λεβέντη της Ενωσης Κεντρώων   με τις ιδιοσυγκρασίες τους, τις ψοφοδεείς, άνθρωποι των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, πως μπορούν να διευθύνουν την πολιτική του λαού που πολεμά να τα βγάλει πέρα, να ζήσει;  Άνθρωποι εύκολων καιρών, με το εμπόδιο της δυσαρέσκειας στην ψυχή τους, υπεροπτικοί, ωμά αδιάφοροι για τον “λαό μας”, στο όνομα του οποίου δήθεν αγωνίζονται, είναι εδώ περισσότερο για να μπερδεύουν τα πράγματα παρά για να τα διευκολύνουν.

Ο σύντροφος  Τσίπρας με τα συστηματικά του λαγούμια, τις συνιστώσες του και μεταφυσική Ναστραντίν Χότζα  ονειρεύεται τον Che, κλεισμένος μέσα στο βοναπαρτίστικο μηδενισμό της αριστεράς που παρέα με τον Τζέρι Καραμεσίνη, εγγονό του ιστορικού σταθμάρχη της CIA Τομ Καραμεσίνη, έκαψε την Ελάδα τον Δεκέμβρη 2008. Σήμερα με ατεκμηρίωτη υποσχεσιολογία και αντί ο πολιτικός του λόγος να είναι μεστός και ουσιαστικός έχει εκπέσει, με ώραία ρητορική, σε προσβλητική και της μέσης νοημοσύνης κενολογία, σε παιδαριώδεις κομπασμούς, κυριαρχούμενο από μία εξουσιαστική λογική.

Ο Καμμένος φαντασιώνεται, πουλώντας αρλουμπολογία και ψευτοπατριωτισμό, ότι είναι ο μοχλός των εξελίξεων.

Ο σύντροφος Κουτσούμπας έχει μείνει ακόμη στην δεκαετία του 20 και 30 ανίκανος να πιάσει το μήνυμα της ιστορίας και των καιρών και για να αποφύγει την ευθύνη καταφεύγει στην προσφιλή Λενινιστική σοφιστεία ότι υπαίτιος είναι πάντα κάποιοι άλλοι.

Ο Μεΐμαράκης  χωρίς ιδεολογία και πιστεύω προσεκτικος  μην κατηγορηθεί σαν δεξιά δειλός και άβουλος αντάμα προσμένει ίσως σε κάποιο θάμα.

Η Φώφη τους ΠΑΣΟΚ της λαμογιάς και της απάτης του ολετήρα αρπακολατζή Ανδρέα ξέμεινε απο λαμόγια και απατεώνες που μετακόμισαν στην φιλόξενη  στέγη  του ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας για νέες καλές ημέρες που θα ξαναδέσουν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, λουκάνικα αγορασμένα με τον ιδρώτα και αίμα του λαού.  

Ο ποταμίσιος Θεοδωρακης τα τελευταία 10-20 χρόνια ζούσε σαν χρυσόψαρο στην γυάλα μέχρι που τα ΜΜΕξαπατησης το έβγαλαν έξω για να μας πει αυτά που ήδη ξερουμε.

Τελευταίος γνωστός και μη εξεραιτέος ο Παναγίωτης Λαφαζάνης. Ρε Παναγίωτη τωρα θυμήθηκες την δραχμή Ας γελάσουμε! Που ήσουν ρε Παναγίωτη όταν τα ΚΠΣ διαγουμίζονταν;

Απεναντι τους αραδιασμένοι οι δημοσιογράφοι για να μας θυμίζουν την μακαρίτισσα Αριστέα Μπουγάτσου Δημοσιογραφία η πόρνη της εξουσίας

Άνθρωποι τελειωμένοι. Ανθρωποι που δημιουργούν γύρω τους μία ατμόσφαιρα αγοράς και φτηνής συνδιαλλαγής, όχι μία ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης. Ένας  πολιτικός κόσμος κατάβαθος περιστοιχισμένος από διάφορους παράγοντες και μύγες της πολιτικής.Είναι κιόλας για καρπάζωμα κρεμασμένος στο κενό για να τσιμπήσει ότι μπορεί.

Έχουν ξεχάσει δύο πράγματα: πώς η πολιτική έχει να κάνει με γεγονότα και πώς τα γεγονότα όταν τα νιώσεις δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσεις χωρίς την εμπιστοσύνη ανθρώπων που σ’ ακολουθούν.

Φωνάζουν οι αυλικοί του κομματισμού και οι κορώνες τους παράγουν κενά προσχήματα. Άνθρωποι ανίκανοι, κωμικοτραγικές φιγούρες πρώην πειθήνιων αφισοκολλητών επί 40+1 χρόνια "δημοκρατίας" μας χλευάζουν λογαριάζοντας μας αθύρματα σκηνογραφικών εντυπώσεων.

Άνθρωποι, που πλούτισαν τσαλαβουτώντας και τρώγοντας το βιός των Ελλήνων και υποθηκεύοντας το μέλλον της χωράς, άρπαζουν την ευκαιρία της καταστροφής από τα μαλλιά για να μας δείξουν το πόσο καλοί πολίτες είναι! Το πόσο ενδιαφέρονται για μας! Θέλουν να ξεχάσουμε ότι όλοι τους και “όταν λέμε όλοι εννούμε όλοι”  άρπαξαν τις μίζες του χουβαρντά Χριστοφοράκου. Ο Φλωράκης που βοήθησε τον γιό του Πέτρο, Σωκράτη Κόκαλη.. Είναι ένα φριχτό δράμα να βλέπεις την απελπισία του κόσμου, να βλέπεις τα νέα παιδιά να γυρεύουν βοήθεια από τούτες τις ανθρώπινες χαλκομανίες που λέγονται άρχοντες μας που έχουν μότο “διέλυε για να κυβερνάς.” και όπλο τους είναι η αποσύνθεση. Κάθε τους πράξη γεμάτη με ιδιοτέλεια και μωρία  μυρίζει πτωμαΐνη.

Η πολιτική άποψη του ζητήματος είναι ότι μετά το debate έγιναν περισσότερο κάλπηδες, περισσότερο σαράφηδες, περισσότερο μικροκολπαδόροι, περισσότερο δημαγωγοί. ΟΧΙ, δεν έγιναν, ξεσκεπάστηκαν...Χάνουνε τον καιρός τους  με δημαγωγία, αντιδράσεις, δηλώσεις και μανούβρες της εποχής του Δεληγιάννη, ενώ τα πράγματα περιπλέκονται με μίαν απολύτως σύγχρονη επιτάχυνση,  ο χρόνος τρέχει ροκανίζοντας τα ποδάρια της χώρας και το γκονγκ της ιστορίας να κτυπάει το απόλυτο μηδέν.

Είναι δράμα να σκέπτεται κανείς αυτήν την τραγωδία που ζούμε δημιουργούν πέντε δέκα παλιόπαιδα του κομματικού σωλήνα, πέντε δέκα εργατοπατέρες, πέντε δέκα ανεπάγγελτοι, πέντε δέκα προιόντα της Madison Avenue που πλάσαρισαν στον λαό τα κανάλια των μπετατζήδων της ενημέρωσης  που δεν θα ήταν άξιοι να πουλούν μήτε στραγάλια στο Ζάπειο. Αυτές οι πολιτικές χαλκομανίες  επιμένουν να θέλουν να διακυβερνήσουν  τις τύχες της Ελλάδας μόνο και μόνο επειδή θα άρπαξουν την ψήφο του λαού με την καλοπληρωμένη πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ(ξαπάτησης), υποσχόμενοι τα πάντα. Άνθρωπο ανίκανοι να πάν μπροστά - ενώ το λαχταρούν - αν δεν αποκτήσουν απόλυτη κι ανεξέλεγκτη εξουσία, γιατί μόνο να εξουσιάζουν είναι ικανοί.

Το συμπέρασμα είναι πως το χαρακτηριστικό του σήμερα είναι ότι το πολιτικό μας σύστημα, η πολιτική μας τάξη αποτελείται  απο ανθρώπους που είτε δε θέλουν, είτε δεν έχουν την δύναμη να δουν. Χρεοκοπημένους.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ...

Η κτηνωδία του φαρισαϊκού "ανθρωπισμού" [της Άννας Κομνηνής]

Ποιος άνθρωπος δεν φρίττει, ποιος άνθρωπος δε συγκλονίζεται μέχρι τα μύχια της ψυχής του με τη φωτογραφία αυτού του νεκρού μωρού...
Θα μπορούσαμε να μείνουμε άφωνοι με όλες αυτές τις φρικτές δολοφονίες στα νερά της Μεσογείου, με όλη αυτήν την τραγωδία που διαδραματίζεται σε απόσταση ανάσας από τα σύνορα των χωρών της Ευρώπης, της ανοιχτής προοδευτικής, φιλάνθρωπης Ευρώπης!!...

Όμως εγώ δε θα μείνω άφωνη δηλώνοντας απλώς τη φρίκη μου και τον πόνο μου.... Εγώ θα τα πω όπως τα βλέπω και τα καταλαβαίνω, όπως πιστεύω ότι οργανώθηκαν και θα συνεχίσουν να οργανώνονται αυτά τα εγκλήματα, πίσω από τις τραγικές εικόνες της οθόνης και την απερίγραπτη θλίψη του απλού κόσμου...

Γιατί πρέπει να ακουστεί η ωμή αλήθεια και να αποκαλυφθεί η γύμνια κι η ασχήμια των ηθικών και φυσικών αυτουργών αυτού του απάνθρωπου ολέθρου.
Και μη βιαστείτε κάποιοι αφελώς να ενοχοποιήσετε τους εθνικιστές, τους ακροδεξιούς, τους ενάντιους στις μαζικές μεταναστεύσεις, γιατί θα έχετε κάνει το τραγικό λάθος να υποδείξετε λάθος ενόχους, αφήνοντας τους πραγματικούς δολοφόνους να συνεχίζουν το απάνθρωπο έργο τους.

Και οι πραγματικοί δολοφόνοι των λαών είναι αυτοί που σήμερα παριστάνουν τους ανθρωπιστές, που κάνουν πως ανοίγουν τα σύνορα για να περιθάλψουν τον πόνο, τη φτώχια και την προσφυγιά που αυτοί προκάλεσαν.

Είναι αυτοί οι καλοί ανθρωπιστές της προοδου σαν τον περίφημο Ολάντ, τον Ρέντζι, την πολύ χριστιανοδημοκράτισσα Μέρκελ, κι όλους τους πολύ "προοδευτικούς" ηγέτες των ανεπτυγμένων χωρών που φρόντισαν να διαλύσουν τη Συρία, τη Λιβύη, τον Λίβανο, το Ιράκ κι όλες τις πλούσιες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Β. Αφρικής, όπως φροντίζουν να διαλύσουν και τις δικές τους...
Είναι αυτοί οι δημοκράτες που έσπειραν τους πολέμους, που φανάτισαν ακόμη περισσότερο το Ισλάμ, που εξόπλισαν τους τζιχαντιστές, που δημιούργησαν κύματα απελπισμένων προσφύγων διοχετεύοντας ανάμεσά τους τυχοδιώκτες, φονταμενταλιστές, δουλέμπορους, δραπέτες, κατακτητές....

Είναι αυτοί που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την πολυπολιτισμική δημοκρατικότητα και την οικουμενική ανθρωπιά τους, κρύβοντας επιμελώς τα άγρια φασιστικά τους κίνητρα και το προσκύνημα στην απάνθρωπη ιδιοτέλεια...
Είναι αυτά τα "πολιτισμένα" όρνεα που κάνουν τα σινιάλα υποδοχής και φιλοξενίας των αναξιοπαθούντων γυναικόπαιδων, βάζοντάς τα σε σαπιόβαρκες λαθροδιακινητών μαζί με τους αγροίκους που τις βουλιάζουν.....για να τους φέρουν (αν σωθούν) στους ατέλειωτους υπαίθριους καταυλισμούς των συνοριακών περιοχών της Ευρώπης....

Είναι αυτοί οι φιλολαϊκοί ηγέτες του δυτικού κόσμου που τους έκλεψαν τις χώρες, τις ζωές, τα σπίτια, τις περιουσίες τους, την αξιοπρέπειά τους για να τους μετατρέψουν σε ζητιάνους που κοιμούνται κατάχαμα μέσα σε σωρούς από σκουπίδια και μαζί με τους επιτήδειους που άδραξαν την ευκαιρία να εισβάλλουν τυχοδιωκτικά και φονταμενταλιστικά στις ευρωπαϊκές χώρες...

Είναι αυτοί που μισανοίγουν τα σύνορα πονηρά κι αδιάφορα για τις τύχες των ανθρώπων -ημεδαπών κι αλλοδαπών ένθεν κι ένθεν των συνόρων, ενοχοποιούν όσους διαφωνούν σε αυτό, μιλάνε για ανθρώπους που λιάζονται κι ως δια μαγείας εξαφανίζονται, ανακοινώνουν σχέδια που μόνο σχέδια μένουν... μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και της Νέας Τάξης, αυτής που οραματίζεται μια ανθρωπότητα-Βαβέλ ανώνυμων κι απελπισμένων δουλοπάροικων χωρίς πατρίδα, χωρίς ταυτότητα και χωρίς συλλογική συνείδηση....Αυτοί που προορίζονται για φτηνοί υπηρέτες των ολίγων του πλούτου....

Είναι όλα αυτά τα διεθνή κι εγχώρια ανθρωποτέρατα με τα λερωμένα χέρια απ' το αίμα των αθώων παιδιών. Αυτά τα κατάμαυρα λυκόρνεα με τους λευκούς μανδύες του φαρισαϊκού ανθρωπισμού, που φιγουράρουν καθημερινά στις οθόνες μας παριστάνοντας τους "προοδευτικούς δημοκράτες" των λαών, τους μεγάλους "σωτήρες" των λαών....Των λαών που τελικά τους θυσιάζουν σαν αρνιά, με τον πνιγμό τους στην άβυσσο των άνομων συμφερόντων και της αρρωστημένης εξουσιομανίας που κυριαρχεί στην ανθρωπότητα....

Οι πραγματικοί δολοφόνοι αυτού του μικρού παιδιού και δεκάδων χιλιάδων τέτοιων παιδιών που σπαράζουν τις καρδιές, είναι αυτοί που σήμερα βγαίνουν στις τηλεοράσεις μας χύνοντας τα κροκοδείλια δάκρυά τους για την κόλαση που αυτοί έφτιαξαν και τόσο ανήθικα και ύπουλα συντηρούν!.

Αννα Κομνηνή


Σημείωσις [δική μου

Ευτυχως δεν ειναι ολες οι Ελληνιδες εκ γενετης συριζαιες...

 

ΠΗΓΗ:http://panusis.blogspot.com/2015/09/blog-post_82.html

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗ....

Η Χρυσή Αυγή είναι εδώ

Το σάπιο πολιτικό σύστημα με αιχμή του δόρατος τις «αριστερές ιδεοληψίες» αποδόμησε το έθνος,αργά σταθερά και μεθοδικά προς ωφελός του. Η αριστερόστροφη μαφιόζικη πολιτική ελιτ, με συμμάχους την διεθνιστική και μιμητική αστική τάξη, τα ΜΜΕ και την ανθελληνική αριστερά σάπισε το μυαλό του λαού ώστε να νεκρώση την κριτική του σκέψη, κατέστρεψε την παιδεία, αποβιομηχανοποίησε την χώρα, διέλυσε τα εθνικά χαρακτηριστικά ώστε να μοιώσει τις αντιστάσεις του έθνους. Ο λαός είναι κατά 100% υπευθυνος για την κατάντια του αφού τους το επέτρεψε. Το εθνικό DNA των λαών όταν το θελήσουν πεθαίνει. Ο δικός μας λαός επέτρεψε στην ανθελληνική και διεθνιστική αριστερά να του φτιάξει τον τύμβο. Μακάριο και αιώνιο ύπνο Έλληνίζοντες...

Ο Ίων Δραγούμης μέσα απο τις σελίδες του βιβλίου του “Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα” αναρωτιέται πώς θα σωθούμε σαν έθνος σαν Ρωμιοσύνη  από την “ψοφιοσύνη”. Στίς μέρες μας το περιέχόμενο και η ισχύς της ιδιότυπης λέξης του Δραγούμη μας δίνει περισσότερο από ποτέ την κατάσταση που βιώνει το Έθνος μας. Η λέξη αναφέρεται στο ηθικό κλίμα. Τι είναι ψόφιος και ψοφίμι δεν χρειάζεται κουλτουριάρικη ερμηνεία. Η ψοφιοσύνη είναι η προκύπτουσα και επικρατούσα γενική κατάσταση, όταν ψόφιοι και ψοφίμια πολλαπλασιασθούν.  Ψοφιοσύνη  και σαπίλα είναι συνώνυμα και τα δύο συνδέονται με την βρώμα και την δυσοσμία. Επίσης κάθε απραξία, κάθε πλαδαρότητα η απουσία ζωντάνιας, ηθικής παρουσίας, ισχυρού Λόγου και θέληση της δυνάμεως είναι ψοφιοσύνη. Είναι χαρακτηριστικό του δημόσιου βίου και μάλιστα το χειρότερό του.

Είναι μία συστηματική κατα την ιατρική ορολογία κατάσταση.

Ψοφιοσύνη αναφέρεται σε όλους τους τομείς ζωής, σε όλα τα παρακλαδια του κοινωνικού οργανισμού. Το Πνεύμα, η Οικονομία, η Δικαιοσύνη, οι θεσμοί όλα έχουν προσβληθεί διαλυτικά. Η πλαδαρότητα, η ακινησία και η παραίτηση οδηγούν με ακρίβεια στην αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού. ‘Οπως κάθε πέτρα που δεν κυλά χορταριάζει και όπως τα νερά που δεν τρέχουν σαπίζουν. Προτού ο Έλληνας άνθρωπος “ψοφίσει” είχε γίνει κοπάδι. Δεν είναι τυχαίο ότι,  η έννοια αυτή συνδέεται με τον θάνατο των ζώων, ότι ψοφίμι είναι ένα πεθαμένο ζώο παραπεταμένο σε κάποια γωνιά.

Αυτή την σήψη φοβόταν ο Ίων Δραγούμης για τον Ελληνισμό, αυτήν ξόρκιζε  σαν τον πρώτο εχθρό του ολιγάριθμου  Έθνους μας. Χρειάζεται αγώνας ώστε οι πλατειοί ορίζοντες και ουρανοί της πατρίδας μας να αποδείξουν την αδυναμία των κοράκων, των  πολιτικών ρακοσυλλεκτών, των σκυφτών χατζηαβάτηδων μισθοφόρων της ενημέρωσης και τον αποδεκτών της έξωθεν σοφίας

Το αντίθετο της ψοφιοσύνης είναι η αντίσταση, η πραγματική αντίσταση όχι όπως την κατάντησαν οι ολετήρες του Έθνους, οι εκμεταλλευτές της που την μετέτρεψαν σε επιταγή προς εξαργύρωση, σύνθημα σπατάλης, διαφθοράς με την παροιμιώδη φράση του αρχιολετηρα Ανδρεα: “Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια!”. Ολετήρας που διέλυσε την Ελλάδα παραδίδοντάς την στις ανεξέλεγκτες παρορμήσεις του όχλου υπό του ήχους της Carmina Burana του ναζι Orf

Η πραγματική αντίσταση είναι η δύναμη για δημιουργία, η αγάπη για το Έθνος που συνιστά τον άνθρωπο και εξευγενίζει την ψυχή. Να μη πηγαίνεις με το ρεύμα. Να απαλλαχθείς απο τα δεσμά της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας που για 40 χρόνια επέβαλλε στους Έλληνες την πιο στυγνή δικτατορία του πλέουν ευτελούς και φαύλου και παρουσίασε την σήψη, την  δυσοσμία, την σαπίλα σαν κάτι υψηλό και προοδευτικό με μηρυκάσματα, πιθηκισμούς, διχασμούς, ιδεολογικά εμέσματα, αραχνοειδή συμπλέγματα ανευθυνότητας, ψευδαισθήσεων και προδιατεταγμένες αλήθειες.

Η πολιτική σήμερα μας προσφέρει το καταπληκτικό θέαμα μιας δεξιάς που δεν μπορεί να αυτοδιακηρυχθεί δεξιά χωρίς να κατηγορηθεί για "φασισμό" και μιάς αριστεράς που μπορεί, οποιαδήποτε στιγμή να αυτοαποκαλείται"σοσιαλιστική, κομμουνιστική, μαρξιστική", ισχυριζόμενη ότι τα δόγματα της δεν έχουν καμία σχέση με τον Λένιν,τον Στάλιν, τον Μάο ή τον Πολ Ποτ, τις σφαγές του Δεκέμβρη 44, Μελιγαλα.  Αλλά αν οι οπαδοί των διαφόρων παραλλαγών της αριστεράς δεν αισθάνονται εκτεθειμένοι από τα Δεκεμβριανα του 44 και του 2008, τα πειθήνια 45αρια της 17Ν, τους δολοφονημένους της Marfin, το αρχιπέλαγος των Γκούλαγκ και τα Killing Fields, δεν βλέπω τον λόγο γιατί η σύγχρονη δεξιά, που απωθεί κάθε ολοκληρωτικό πειρασμό, πρέπει να αισθάνεται ένοχη, ή να δικαιολογείται. Μπροστά σ' αυτήν την αξιοθαύμαστη αναίδεια των οπαδών ενός δόγματος, στο όνομα του οποίου εσφαγησαν εκατομμύρια άνθρωποι, και στραγγίστηκαν ψυχές, στην αναίδεια των υμνητών του πατερούλη Στάλιν που "σκύβει και φυσάει την φωτιά σου ν' ανάψει" ή του "ο Στάλιν ζεί" και που παρ' όλα αυτά εμφανίζονται με ένα τριαντάφυλλο στο πέτο, ένα ρόπαλο στον ώμο, ώς υπερασπιστές της ελευθερίας, ο Χρυσαυγίτης απαντάει με ένα μεγάλο γέλιο και συνεχίζει την αγωνιστική του πορεία.

Στην Ελλάδα σήμερα, σε μία εποχή που όλος ο κόσμος προτιμάει  να αυτοδιακηρύσσεται στ' αριστερά, ή σχεδόν, το να είναι κανείς Χρυσαυγίτης είναι ακόμη ο καλύτερος τρόπος να είναι αγωνιστής. Χρυσή Αυγή είναι ηρωισμός, ετοιμότητα για  την θυσία.

Οι Χρυσαυγίτες είναι σήμερα η βαθύτερη συνείδηση μιάς πάσχουσας κοινωνίας, ο δημιουργικός κρίκος ανάμεσα σε παρελθόν και μέλλον, μέσα στον ίδιο τον σύγχρονο εαυτό τους αυτόν που είναι, και αυτόν που μπορεί να είναι. Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς που δεν επιτρέπουν σε ημιμαθείς με πασσαλείματα γνώσεων, αλλά γερά επιδοτούμενοι από το USAID να υποθηκεύουν το μέλλον της Ελλάδας.

Οι Χρυσαυγίτες είναι οι ήρωες που αντιστάθηκαν σιωπηλά στην δικτατορία των πρασινοφρουρων, των κλαδικών, δεν αγόρασαν τα καθρεφτάκια που τους πούλαγε η μεταπολιτευτική παράγκα, αλλά έσκυβαν στο χωράφι τους, στο περιβόλι τους, στο γραφείο και δουλεύανε για το αύριο.  Προχωρούν ίσα μπροστά δεν στέκονται στην άκρη με ρεβεράντζες και τσιριμόνιες στην απολυταρχία των οπαδών του δόγματος του αίματος. Η Χρυσή Αυγή  είναι φώς. Προχωρά…Οδηγά…

Η δικτατορία της αριστεράς σκέψης και διανόησης που επέβαλε ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει παραδεκτό αν δεν είναι δεμένο μαζί της πήρε τέλος. Η Αριστερά είναι οι πολλοί, ένα τσούρμο στρατολογημένο σε υπόγεια καπηλειά, εκεί που συναντώνται οι πιό αδίστακτες φιλοδοξίες και τα παρακολουθήματα τους η χθαμαλότητα, η ιταμότητα, “του πλούτου αχορταγιά και τση δόξας πείνα”. Υπό μίαν έννοια, η ποιότητα των ανθρώπων καθορίζει και την ποιότητα των φιλοδοξιών.

Οι Χρυσαυγίτες  είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς. Είναι οι Έλληνες οι πιστοί και συνειδητοί και ολοζώντανοι. Έλληνες δυνατοί και συνεπείς και εμπνευσμένοι.  Έλληνες άξιοι, αγωνιστές και δουλευταδες αρμονικοί στην τέχνη, φωτεινοί στο λόγο, υπέροχοι στην σύλληψη και ήρωες στην πράξη.

Ο Αχιλλέας κι ο μέγας Ηρακλής,

Επαμεινώνδας κι ο Θεμιστοκλής,

Δικοί μας είναι πρόγονοι

και ημείς απόγονοι (Ρήγας Φεραίος)

Στους αρίστους, στους μοναδικούς, στους ευγενείς ανθρώπους οι φιλοδοξίες, όσο και αν είναι μεγάλες, είναι πάντοτε υψηλές, όχι βέβαια, επειδή “χτυπούν” ψηλά, αλλά επειδή αναφέρονται σε στόχους που δεν έχουν επίκεντρο το άτομο που τις τρέφει. Από την μία πλευρά έχουμε την φιλοδοξία της αριστεράς που σημαίνει απλά κοινωνικό ανελκυστήρα…και από την άλλη την φιλοδοξία της Χρυσής Αυγής, αυτή που σημαίνει ετοιμότητα, εργασία, αξία, αγώνα, θυσία και προσφορά.

Εμπρός προς την Νίκη…….

Έθνος, εθνική κυριαρχία, εθνική αξιοπρέπεια.....

Η αριστερόστροφη προοδευτικάντζα του ΣΥΡΙΖΑ και οι ανεξάρτητοι ουραγοί της βγήκε στο κάγκελο ουρλιάζοντας για εθνική αξιοπρέπεια και διάφορες άλλες παρλαπίπες. Οι “Γραικύλοι της σήμερον” τώρα θυμήθηκαν την εθνική κυριαρχία,  το έθνος, την εθνική αξιοπρέπεια επειδή έτσι είπαν οι image makers του συντρόφου Τσίπρα και των άλλων προοδευτικών ολετήρων. Οι άνευ όρων ζηλωτές του “αντι εθνικισμού” της “πολυπολιτισμικότητας” και της “προοδευτικότητας” που αναγόρευαν τις ιδεοληψίες τους σε φετίχ ενάντια και κόντρα στις έννοιες του έθνους και της πατρίδας, ξαφνικά και απο το πουθενα σε μία απελπισμένη προσπάθεια  να χειραγωγήσουν τους Έλληνες θυμήθηκαν την λέξη Εθνος και ανερυθρίαστα  κλείνουν το μάτι στους ταλαιπωρημένους Έλληνες.

Οι Έλληνες δεν ξεχνάνε ότι:

Για 40 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα μιλάνε για εθνική αξιοπρέπεια  λοιδορούσαν όποιον τόλμαγε να μιλήσει για Έθνος, πατρίδα, αγώνες, Μακεδονία.

Για 40 χρόνια οι ίδιοι ανθρωποι που σήμερα μιλάνε για εθνική αξιοπρέπεια  γαλούχησαν την ελληνική νεολαία  να μισεί την πατρίδα, να καίει την σημαία, και να φτύνει την έννοια του Έθνους.

Για 40 χρόνια όποιος μιλούσε για ελληνισμό και τις αξίες του, για θρησκεία, πατρίδα οι διάφοροι σύντροφοι και συντρόφισσες, τα Botox των ΜΜΕ(ξαπάτησης) του προοδευτισμού, και οι πανεπιστημιακοί υπαλληλίσκοι τον χλεύαζαν, τον αποκαλούσαν ακροδεξιό, χρησαυγίτη, εθνικιστή και ότι άλλο μπορούσε να κατεβάσει ο συφιλιδικός και κατευθυνόμενος εγκέφαλός τους.

Για 40 χρόνια ανέξοδο διαπιστευτήριο αναρρίχησης στις εκπαιδευτικές βαθμίδες των πανεπιστημίων ήταν η αφιλοπατρία, το μένος κατα της Εκκλησίας, η αναμάσηση της πολυπολιτισμικής μπούρδας. Οι νατοκεμαλικές συμμορίες μαίνονταν ότι οι η ιστορία, η ποτισμένη με αίμα και δάκρυα, είναι μία συνεχής συλλογική πλάνη, μια κοινωνική συνείδηση κίβδηλη.

Όλοι αυτοί που σήμερα ωρύονται για εθνική αξιοπρέπεια είναι οι ίδιοι σκατζόχηροι που στάζοντας δηλητήριο απο την μύτη τους αγωνίζονταν να μεταβάλλουν τους Έλληνες από ιστορικό Έθνος σε μάζα καταναλωτικών ηιλιθίων. Παρουσίαζαν το έθνος σαν μία φανταστική ομάδα που με την πλήρη ομοιότητα των μελών της καταλήγει σε μία ιδεολογική κατασκευή που ναρκοθετεί τον ατομισμό και απορρίπτει τις ατομικές ιδιότητες.

Η λέξη Έθνος ήταν απαγορευμένη. Ακόμη  το να την ξεστομίσεις ήταν αρκετό να σε ονομάσουν “καραγκιόζη με γκρά” “Ελληνάρα”, “Εθνικί”.   Σήμερα όλο αυτό το συνονθύλευμα των ελαττωματικών όντων που ακούει στο όνομα αριστερά και οι διάφοροι δήθεν ανεξάρτητοι ουραγοί της  βγαίνει και μιλάει για εθνική αξιορέπεια, εθνική κυριαρχία και την απώλεια της. Το ίδιο αυτό συνονθύλευμα  αδιαφόρησε έκανε την πάπια, μάλιστα μπορεί και να το βόλευε, όταν το State Department χρηματοδοτούσε το βιβλίο της Ρεπούση. Αυτό δεν ήταν  απώλεια εθνικής κυριαρχίας; Δεν ήταν πολιτιστική επέμβαση στην αλλοίωση και το ξανα γράψιμο της Ιστορίας του Έθνους;

Η εφημερίδα Παρακευή+13 (15/4/11) παρουσίασε μια άριστα τεκμηριωμένη μελέτη πώς το ΝΑΤΟ υποδεικνύει: “Έτσι να διδάσκεται  το παρελθόν σας”. Η αριστερά και οι διάφορες συμμορίες της  έκαναν το κορόιδο.  Βγάλανε τον σκασμό. Που ήταν τότε ο σύντροφός Τσίπρας που ξαφνικά ανακάλυψε και πρόσθεσε στο  λεξιλόγιο του την λέξη Έθνος. Λέξη που πριν από λίγο καιρό του προκαλούσε αλλεργία.

Δεν είδαμε καμία επερώτηση από το μέρος αυτών που τώρα κόπτονται για την Εθνική κυριαρχία  για τα λεφτά που σκορπάει απλόχερα το ΝΑΤΟ οι διάφοροι οργανισμοί, και οι ΜΚΟ για το άλλαγμα των φώτων της ελληνικής ιστορίας ώστε οι δύστροποι Έλληνες να ξεχάσουν το παρελθόν τους και να γίνουν δουλοπάροικοι της Νέας Τάξης. Ο κύριος Καμμένος κοιτάζει αλλού....

Όλοι αυτοί μεροκαματιάρηδες δημοσιογράφοι, μεροκαματιάρηδες πανεπιστημιακοί, μεροκαματιάρηδες σχολιαστές, μεροκαματιάρηδες δημόσιοι διανοούμενοι  που υπερασπίστηκαν με πάθος το βίβλιο αίσχος της Ρεπούση- με το ίδιο πάθος είχαν υποστηρίξει το σχέδιο Ανάν - έρχονται σήμερα και βάζουν στο στόμα τους την λέξη Εθνος. Οι τραμπούκοι γραικύλοι καρπάζωναν όποιον τόλμαγε να βγεί μπροστά τους. Με τσαμπουκά, τον πιό Νεάντερταλ αντιελληνισμό του δρόμου, στο όνομα της επιστημονικής ουδετερότητας σιδέρωναν την έννοια του έθνους,  ξεγύμνωναν  τους Έλληνες από την εθνική τους ενδυμασία για να μπουν στα μπαούλα της νέας τάξης σαν ουδέτερο βρακί. Πρότειναν έναν ελληνισμό με μικρό έψιλον απαλλαγμένο από γεωγραφικά, βιολογικά, εθνικά και γλωσσικά χρακτηριστικά. Για να βγάλουν το ψωμί τους καταργούσαν τον ελληνισμό. Ελληνικό έθνος μέχρι χθές δε υπήρχε και αν υπήρχε κακώς υφίστατο, τέτοιο φρούτο ήταν ενοχλητικό, ένα μυγόχεσμα στο βορινό παραθύρι στο χωριό του παππού τους, μια κουτσουλιά που επιμένει να γράφει ελληνικά, να μιλάει ελληνικά, να σκέπτεται ελληνικά και να διεκδικεί μοίρα στον κόσμο.

“Ο εθνικισμός, αυτή η βασανιστική εμμονή στο εθνικό Πράγμα” (Ρένα Δούρου, η Απόλαυση του Εθνικισμού, 2007, σελ 16). Είναι μία απο τις πολλές και επίμονες προσπάθειες να ταυτισθεί ο Πατριωτισμός με τον εθνικισμό, τον σωβινισμό, τον ρατσισμό, την μισαλοδοξία. Κάθε αυτονόητη, ακόμη και η μετριοπαθέστατη, άποψη για την υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας και την αντιμετώπηση ξένης επιβουλής συκοφαντείται ως “εθνικιστική υστερία” και αντιπροτείνεται ο “διάλογος” για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ο κατευνασμός....αναγνωρίζοντας  τα “αιτήματα και διεκδικήσεις” των Μογγόλων της Τουρκίας.

Νάτοι τώρα! Οι θρασύτατοι μεταμοντέρνοι λαπάδες, τα χαμαντράκια και οι χαμούρες του Soros, του State Department, του  NATO που αναρριχήθηκαν, τίς οίδε με ποιές διασυνδέσεις,  για να αποδομήσουν, πλημμυρισμένοι με εκατομμύρια δολάρια προπαγάνδας, την περιπέτεια του ελληνισμού στην ιστορία και τα ιστορικά μας συμφραζόμενα, να μιλάνε για Έθνος, εθνική ανεξάρτησία, εθνική αξιοπρέπεια.

Νομίζουν όλα αυτά τα νανάκια ότι μηρυκάζοντας την λέξη έθνος θα κάνουν τους ιστορικά παρόντες, τους πολιτιστικά αυτόνομους Έλληνες να ξεχάσουν ότι για χρόνια μας λέγαν ότι η ελληνικότητα ήταν απερίφραστα ένα ιδεολόγημα που εγκλείει ένα είδος ιδεοληπτικής νεύρωσης. Έχουν την εντύπωση ότι με την διγλωσσία των μαθητευόμενων μάγων, την ταχυφλεγή ρητορική τους, θα παγιδεύσουν τους Έλληνες.  Απέναντι σε μία τέτοια ιδεοληπτική  στρατηγική των προοδευτικών τραμπούκων οι Έλληνες θα γελάσουν και θα τραβήξουν τον δρόμο της τιμής και της αξίας για μία νέα αυγή του ελληνισμού. Μέσα από την κρίση θα βγει η κάθαρση.

Παρακράτος

Να θυμίσω απλώς, έτσι για την ιστορία, ότι μετά το 1974 η ελληνική πολιτική σκηνή μπορούσε να επαίρεται ότι είχε διαγράψει το παρακράτος της Δεξιάς της εποχής του 60, ένα κατακερματισμένο κόσμο χαφιέδων και χαφιεδομένων, παπατζήδων, τεμπέληδων και ακαμάτηδων έτοιμων για κάθε λαμόγια και κάθε μορφής βίας οργανωμένο κάτω από ταμπέλες σαν την "Συντονιστική Επιτροπή Εθνικών Οργανώσεων" την οργάνωση της "Καρφίτσας", κλπ. Έναν κόσμο που το πρωί έπαιζε πρέφα στο Ideal, το γνωστό καφέ τραμπούκ και το βράδυ έβγαινε παγανιά για να ξυλοκοπήσει "κουμούνια", να κατέβει σε "αντισυγκεντρώσεις" με ευγενές πάθος χωρίς να ξέρει το γιατί και τελικά να δολοφονήσει τον Λαμπράκη. Εναν κόσμο που κινείτο στους δυσώδεις διαδρόμους των μυστικών υπηρεσιών, τον κοινωνικό ντελβέ και την βρωμιά του τότε, το λούμπεν αυτή την κοινωνική σαπίλα, τα αποβράσματα που πάνω τους στηρίχτηκε ένας ολόκληρος τρομοκρατικός μηχανισμός. Ένας μηχανισμός αναιδέστατος ασήμαντος που φυτοζοούσε με ψίχουλα και εκινείτο στα περιθώρια του νόμου με την πλάτη καλυμμένη από τους αόρατους προστάτες του Gladio και της "Κόκκινης Προβιάς" που ανάγκασαν τον τότε πρωθυπουργό, Καραμανλή Α', να ξεφωνίσει το γνωστό "ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;".

Το παρακράτος του τότε πήγε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, όμως δεν χάθηκε. Το παρακράτος του τότε, που περιέγραψε απαράμιλλα ο Ανδρέας Λεντάκης και τό έκανε μυθιστόρημα ο Σκαμπαρδώνης (πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου) ξαναγεννήθηκε, βαφτίστηκε στην κολυμβήθρα του ΣΙ(λο)Αμ και  το ζούμε σήμερα με τις καινούργιες του ταμπέλες και τους καινούργιους μηχανισμούς, Antifa, Αντιρατσιστικές Οργανώσεις και Συσπειρώσεις, ΜΚΟ, ΜΜΕ(ξαπάτησης)  για να αποτελέσει το σύγχρονο Gladio, την σημερινή "Κόκκινη Προβιά".

Ένα παρακράτος που θέλει σώνει και καλά να επιβάλει στους Έλληνες τα Diktat της Νέας Τάξης. Το σημερινό παρακράτος ξαναβγαίνει ανανεωμένο και δυνατό κινώντας τα νήματα του καινούργιου μεταλλαγμένου Gladio με τις νέες του ταμπέλες. Το σύγχρονο παρακράτος  τρομοκρατεί τους Έλληνες που αρνούνται να καταπιούν τις κοσμοπολίτικες και πολυπολιτισμικές αρλούμπες και επιμένουν, παρ' όλα τα ελαττώματα τους, να εμμένουν στις εθνικές και αγωνιστικές παραδόσεις τους, όπως έχουν μεταφερθεί από την μία γενιά στην άλλη στην ιστορική τους πορεία πολλών δεκάδων αιώνων. Η βρωμιά του τότε δεν διαφέρει σε τίποτα από την ανίκανη για δημιουργία έτοιμη να πουληθεί για το τίποτα να καίει, να καταστρέφει,να λεηλατεί, να βυσσοδομεί, να συκοφαντεί  βρωμιά του σήμερα. Τα αποβράσματα του τότε κλωνοποιήθηκαν όπως οι προβατίνες Ντόλη στα περιτρίμματα του "αντιεξουCIAστικού" χώρου, τους μεροκαματιάρηδες πανεπιστημιακούς, τους παρακοιμώμενους δημοσιογράφους, του σήμερα που πάνω του στηρίζεται ένας ολόκληρος μηχανισμός υποταγής των Ελλήνων. Οι εγκάθετοι του σημερινού παρακράτους καίνε τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις των αγωνιστών του Έθνους , απόπειρα δολοφόνίας του χυσαυγίτη στο Ηράκλειο της Κρήτης, προκαλούν τρομακτικούς βανδαλισμούς σε σχολεία και Πανεπιστήμια, καίνε τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, την Ελληνική Σημαία, διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, παραπληροφορούν την κοινή γνώμη, κάνουν "αντισυγκεντρώσεις" οργανωμένα και κατευθυνόμενα με την σιγουριά της ΚΑΡΦΙΤΣΑΣ του τότε, ότι τίποτα δεν θα πάθουν. Σε όλη την Ελλάδα γίνονται σημεία και τέρατα κατά της Χρυσής Αυγής και δεν συλλαμβάνεται κανένας, δεν εντοπίζεται τίποτα.

Το παρακράτος του σήμερα χρησιμοποιώντας τις ίδιες κλασσικές συνταγές, που στοίχησαν την ζωή στον Λαμπράκη και θανάτωσαν την δημοκρατία την δεκαετία του 60, προσπαθεί να επιβάλει τις πολιτικές λύσεις που θέλουν τα υπερεθνικά κέντρα εξουσίας.

Βλέπουμε, διαβάζουμε, ακούμε την αλητεία της παραμορφωμένης πολιτικής ιντριγκας, την κουστωδία των φαντασμάτων της πολυπολιτισμικότητας, προάγγελων άλλων κακών που έρχονται, και διαισθανόμαστε ότι η ΚΑΡΦΙΤΣΑ είναι εδώ. Βλέπουμε τις "αντισυγκεντρώσεις", τους βανδαλισμούς, τις απόπειρες δολοφονίας των εγκαθέτων αφιονισμένων τραμπούκων που κινούνται στην χώρα με ασυδοσία και ατιμωρησία, ακριβώς όπως οι τραμπούκοι του τότε παρακράτους και καταλαβαίνουμε ότι οι Γκοτζαμάνηδες είναι ανάμεσα μας.

Όπως οι τραμπούκοι του τότε είχαν την υποστήριξη σκοτεινών κύκλων χρηματοδοτούμενων από μυστικά κονδύλια και κάναν τον τσάμπα κόκκορα με τα λεφτά της CIA. Οι τραμπούκοι του σημερινού παρακράτους έχουν την υποστήριξη των ανωτάτων κομματικών ηγεσιών του πολιτικού κατεστημένου ή τουλάχιστον την ανοχή τους. Οι κάποιοι μάγκες δεν πέτυχαν πλήρη ασυλία με τον μπαμπούλα της Χρυσής Αυγής. Έχουν ασυλία γιατί κάποιος τους την παρέχει. Οι πολιτικές κακουργίες του σημερινού παρακράτους  έχουν πολιτική νομιμοποίηση δια της σιωπής των πολιτικατζήδων, δημοσιογραφική προτροπή και κάλυψη: Νίκος Ξυδάκης “δεν επιτρέπεται να θολώνει τον νουν τους και να ξεχνούν τις ιδρυτικές παραδόσεις ελευθερίας και τυραννόκτονίας” (Καθημερινή 28/8/2012). Η λέξη “τυραννοκτονία” του πολύ Ξυδάκη παρέχει  την ίδια πολιτική κάλυψη που είχαν οι πολιτικές κακουργίες του παρακράτους του 60.  Είναι Χρυσαυγίτες...Σκοτώστε τους. Το Παρακράτος έχει νομιμοποίηση,  πήρε το μήνυμα  δια χειρός Ξυδάκη.

Έθνος, εθνική κυριαρχία, εθνική αξιοπρέπεια.....

Η αριστερόστροφη προοδευτικάντζα του ΣΥΡΙΖΑ και οι ανεξάρτητοι ουραγοί της βγήκε στο κάγκελο ουρλιάζοντας για εθνική αξιοπρέπεια και διάφορες άλλες παρλαπίπες. Οι “Γραικύλοι της σήμερον” τώρα θυμήθηκαν την εθνική κυριαρχία,  το έθνος, την εθνική αξιοπρέπεια επειδή έτσι είπαν οι image makers του συντρόφου Τσίπρα και των άλλων προοδευτικών ολετήρων. Οι άνευ όρων ζηλωτές του “αντι εθνικισμού” της “πολυπολιτισμικότητας” και της “προοδευτικότητας” που αναγόρευαν τις ιδεοληψίες τους σε φετίχ ενάντια και κόντρα στις έννοιες του έθνους και της πατρίδας, ξαφνικά και απο το πουθενα σε μία απελπισμένη προσπάθεια  να χειραγωγήσουν τους Έλληνες θυμήθηκαν την λέξη Εθνος και ανερυθρίαστα  κλείνουν το μάτι στους ταλαιπωρημένους Έλληνες.

Οι Έλληνες δεν ξεχνάνε ότι:

Για 40 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα μιλάνε για εθνική αξιοπρέπεια  λοιδορούσαν όποιον τόλμαγε να μιλήσει για Έθνος, πατρίδα, αγώνες, Μακεδονία.

Για 40 χρόνια οι ίδιοι ανθρωποι που σήμερα μιλάνε για εθνική αξιοπρέπεια  γαλούχησαν την ελληνική νεολαία  να μισεί την πατρίδα, να καίει την σημαία, και να φτύνει την έννοια του Έθνους.

Για 40 χρόνια όποιος μιλούσε για ελληνισμό και τις αξίες του, για θρησκεία, πατρίδα οι διάφοροι σύντροφοι και συντρόφισσες, τα Botox των ΜΜΕ(ξαπάτησης) του προοδευτισμού, και οι πανεπιστημιακοί υπαλληλίσκοι τον χλεύαζαν, τον αποκαλούσαν ακροδεξιό, χρησαυγίτη, εθνικιστή και ότι άλλο μπορούσε να κατεβάσει ο συφιλιδικός και κατευθυνόμενος εγκέφαλός τους.

Για 40 χρόνια ανέξοδο διαπιστευτήριο αναρρίχησης στις εκπαιδευτικές βαθμίδες των πανεπιστημίων ήταν η αφιλοπατρία, το μένος κατα της Εκκλησίας, η αναμάσηση της πολυπολιτισμικής μπούρδας. Οι νατοκεμαλικές συμμορίες μαίνονταν ότι οι η ιστορία, η ποτισμένη με αίμα και δάκρυα, είναι μία συνεχής συλλογική πλάνη, μια κοινωνική συνείδηση κίβδηλη.

Όλοι αυτοί που σήμερα ωρύονται για εθνική αξιοπρέπεια είναι οι ίδιοι σκατζόχηροι που στάζοντας δηλητήριο απο την μύτη τους αγωνίζονταν να μεταβάλλουν τους Έλληνες από ιστορικό Έθνος σε μάζα καταναλωτικών ηιλιθίων. Παρουσίαζαν το έθνος σαν μία φανταστική ομάδα που με την πλήρη ομοιότητα των μελών της καταλήγει σε μία ιδεολογική κατασκευή που ναρκοθετεί τον ατομισμό και απορρίπτει τις ατομικές ιδιότητες.

Η λέξη Έθνος ήταν απαγορευμένη. Ακόμη  το να την ξεστομίσεις ήταν αρκετό να σε ονομάσουν “καραγκιόζη με γκρά” “Ελληνάρα”, “Εθνικί”.   Σήμερα όλο αυτό το συνονθύλευμα των ελαττωματικών όντων που ακούει στο όνομα αριστερά και οι διάφοροι δήθεν ανεξάρτητοι ουραγοί της  βγαίνει και μιλάει για εθνική αξιορέπεια, εθνική κυριαρχία και την απώλεια της. Το ίδιο αυτό συνονθύλευμα  αδιαφόρησε έκανε την πάπια, μάλιστα μπορεί και να το βόλευε, όταν το State Department χρηματοδοτούσε το βιβλίο της Ρεπούση. Αυτό δεν ήταν  απώλεια εθνικής κυριαρχίας; Δεν ήταν πολιτιστική επέμβαση στην αλλοίωση και το ξανα γράψιμο της Ιστορίας του Έθνους;

Η εφημερίδα Παρακευή+13 (15/4/11) παρουσίασε μια άριστα τεκμηριωμένη μελέτη πώς το ΝΑΤΟ υποδεικνύει: “Έτσι να διδάσκεται  το παρελθόν σας”. Η αριστερά και οι διάφορες συμμορίες της  έκαναν το κορόιδο.  Βγάλανε τον σκασμό. Που ήταν τότε ο σύντροφός Τσίπρας που ξαφνικά ανακάλυψε και πρόσθεσε στο  λεξιλόγιο του την λέξη Έθνος. Λέξη που πριν από λίγο καιρό του προκαλούσε αλλεργία.

Δεν είδαμε καμία επερώτηση από το μέρος αυτών που τώρα κόπτονται για την Εθνική κυριαρχία  για τα λεφτά που σκορπάει απλόχερα το ΝΑΤΟ οι διάφοροι οργανισμοί, και οι ΜΚΟ για το άλλαγμα των φώτων της ελληνικής ιστορίας ώστε οι δύστροποι Έλληνες να ξεχάσουν το παρελθόν τους και να γίνουν δουλοπάροικοι της Νέας Τάξης. Μαλιστα ο Τσίπρας έβαλε  στου συνδυασμούς του πολιτικού του μορφώματος και τον Τρεμοπουλο γνήσιο υπάλληλο της Νέας Τάξης που στο όνομα της πολυπολιτισμικότητας, της παγκοσμιοποιησης  δούλεψε να μαράνει το εθνικό συναίσθημα των Ελλήνων. Ο κύριος Καμμένος κοίταζε αλλού....

Όλοι αυτοί μεροκαματιάρηδες δημοσιογράφοι, μεροκαματιάρηδες πανεπιστημιακοί, μεροκαματιάρηδες σχολιαστές, μεροκαματιάρηδες δημόσιοι διανοούμενοι  που υπερασπίστηκαν με πάθος το βίβλιο αίσχος της Ρεπούση- με το ίδιο πάθος είχαν υποστηρίξει το σχέδιο Ανάν - έρχονται σήμερα και βάζουν στο στόμα τους την λέξη Εθνος. Οι τραμπούκοι γραικύλοι καρπάζωναν όποιον τόλμαγε να βγεί μπροστά τους. Με τσαμπουκά, τον πιό Νεάντερταλ αντιελληνισμό του δρόμου, στο όνομα της επιστημονικής ουδετερότητας σιδέρωναν την έννοια του έθνους,  ξεγύμνωναν  τους Έλληνες από την εθνική τους ενδυμασία για να μπουν στα μπαούλα της νέας τάξης σαν ουδέτερο βρακί. Πρότειναν έναν ελληνισμό με μικρό έψιλον απαλλαγμένο από γεωγραφικά, βιολογικά, εθνικά και γλωσσικά χρακτηριστικά. Για να βγάλουν το ψωμί τους καταργούσαν τον ελληνισμό. Ελληνικό έθνος μέχρι χθές δε υπήρχε και αν υπήρχε κακώς υφίστατο, τέτοιο φρούτο ήταν ενοχλητικό, ένα μυγόχεσμα στο βορινό παραθύρι στο χωριό του παππού τους, μια κουτσουλιά που επιμένει να γράφει ελληνικά, να μιλάει ελληνικά, να σκέπτεται ελληνικά και να διεκδικεί μοίρα στον κόσμο.

“Ο εθνικισμός, αυτή η βασανιστική εμμονή στο εθνικό Πράγμα” (Ρένα Δούρου, η Απόλαυση του Εθνικισμού, 2007, σελ 16). Είναι μία απο τις πολλές και επίμονες προσπάθειες να ταυτισθεί ο Πατριωτισμός με τον εθνικισμό, τον σωβινισμό, τον ρατσισμό, την μισαλοδοξία. Κάθε αυτονόητη, ακόμη και η μετριοπαθέστατη, άποψη για την υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας και την αντιμετώπηση ξένης επιβουλής συκοφαντείται ως “εθνικιστική υστερία” και αντιπροτείνεται ο “διάλογος” για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ο κατευνασμός....αναγνωρίζοντας  τα “αιτήματα και διεκδικήσεις” των Μογγόλων της Τουρκίας.

Νάτοι τώρα! Οι θρασύτατοι μεταμοντέρνοι λαπάδες, τα χαμαντράκια και οι χαμούρες του Soros, του State Department, του  NATO που αναρριχήθηκαν, τίς οίδε με ποιές διασυνδέσεις,  για να αποδομήσουν, πλημμυρισμένοι με εκατομμύρια δολάρια προπαγάνδας, την περιπέτεια του ελληνισμού στην ιστορία και τα ιστορικά μας συμφραζόμενα, να μιλάνε για Έθνος, εθνική ανεξάρτησία, εθνική αξιοπρέπεια.

Νομίζουν όλα αυτά τα νανάκια ότι μηρυκάζοντας την λέξη έθνος θα κάνουν τους ιστορικά παρόντες, τους πολιτιστικά αυτόνομους Έλληνες να ξεχάσουν ότι για χρόνια μας λέγαν ότι η ελληνικότητα ήταν απερίφραστα ένα ιδεολόγημα που εγκλείει ένα είδος ιδεοληπτικής νεύρωσης. Έχουν την εντύπωση ότι με την διγλωσσία των μαθητευόμενων μάγων, την ταχυφλεγή ρητορική τους, θα παγιδεύσουν τους Έλληνες.  Απέναντι σε μία τέτοια ιδεοληπτική  στρατηγική των προοδευτικών τραμπούκων οι Έλληνες θα γελάσουν και θα τραβήξουν τον δρόμο της τιμής και της αξίας για μία νέα αυγή του ελληνισμού. Μέσα από την κρίση θα βγει η κάθαρση.

Λούμπεν "αστική τάξη"

Tον όρο «λούμπεν προλεταριάτο» τον συναντάμε στον Kάρολο Mαρξ και ύστερα από αυτόν σε πολλά άλλα έργα της κομμουνιστικής γραμματολογίας. Mε τον όρο «λούμπεν προλεταριάτο» ο Mαρξ εννοούσε το εξαθλιωμένο και περιθωριακό τμήμα της εργατικής τάξης, που είχε χάσει την ταξική του συνείδηση και τον ρόλο του στην κοινωνία. Προσπαθούσε να επιβιώσει με ευκαιριακές εργασίες μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας. Στο ταξικό πάνθεο του Kαρόλου Mαρξ το προλεταριάτο συμμετέχει άμεσα στη διαδικασία της παραγωγής, είναι ο άμεσος χρήστης των μέσων παραγωγής, η ζωή του και ο ταξικός ρόλος του συνδέεται με την εξέλιξη των μέσων παραγωγής, κάτι που συχνά ξεχνάμε σήμερα και αναζητάμε «αριστερή» πολιτική σε παρωχημένες μορφές οργάνωσης της παραγωγής. Eνώ, όμως, το προλεταριάτο είναι ο κυρίαρχος των μέσων παραγωγής, η ιδιοκτησία τους και το δικαίωμα της απόφασης ανήκει στους καπιταλιστές. Tην ανατροπή της σχέσεως αυτής ο Mαρξ τη θεωρούσε «νομοτελειακή», δηλαδή από τη λειτουργία της, από τις δυνάμεις που προκύπτουν από τη λειτουργία της. Tο «λούμπεν προλεταριάτο» προκύπτει επίσης από τη λειτουργία της σχέσης αυτής, αλλά ποτέ ο Mαρξ δεν το θεωρούσε δύναμη ανατροπής, όπως σήμερα κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν θεωρεί δύναμη ανατροπής τους «κουκουλοφόρους» που παριστάνουν τους αναρχικούς. Tο «λούμπεν προλεταριάτο» είναι το αλητοειδές προλεταριάτο.

Εκείνο το οποίο δεν μας λένε οι διάφοροι εκστασιασμένοι απο τις μαζώξεις συμπαράστασης είναι το: πώς φθάσαμε ως εδώ; Ξέχασαν να μας θυμίσουν  ότι η “σοσιαλιστική” πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠAΣOK την τελευταία εικοσαετία, η δέσμευση μεγάλων κοινωνικών πόρων σε έναν παραμορφωμένο και στρεβλό δημόσιο τομέα, τον οποίο περιστασιακά και με απίθανη σε πλάτος και βάθος διαπλοκή λυμαίνονταν οι διάφοροι επιτήδειοι, η επέκταση διαφόρων “κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών”, όλη αυτή η πολιτική δήθεν υπέρ του λαού (δωρεάν παιδεία, δωρεάν υγεία, δημόσια έργα και κυρίως στρεβλώσεις στην αγορά), ευνόησε εξαιρετικά την παρασιτική αστική τάξη, την κομπραδόρικη, την  μεταπρατική, τα λαμόγια της Εκάλης, της Πολιτείας, την λούμπεν αστική τάξη της σοσιαλεβεντουριάς, του φραπέ και της Μηλιώνη. Σήμερα, αυτή, η παρασιτική, λούμπεν αστική τάξη που δημιούργησε ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ είναι περισσότερο εκτεταμένη και άγρια, όσο ποτέ. Πιστεύουμε, ότι ζούμε στην έξαρσή του το ιστορικό δράμα της Eλλάδας, που ενώ ξεκίνησε με τους ίδιους περίπου όρους ανάπτυξης (με τον όρο εννοούμε κάτι πολύ ευρύτερο από την οικονομική μεγέθυνση) με χώρες όπως η Eλβετία, η Δανία, η Nορβηγία, έμεινε πολύ πίσω, ακριβώς επειδή δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί ως σοβαρή αστική κοινωνία. Γιατί τα τεράστια κονδύλια που εισέρρευσαν στην Ελλάδα κατασπαταλήθηκαν στην δημιουργία αυτής της παρασιτικής αστικής τάξης που το μόνο που πρόσφερε είναι  άκρατος υπερκαταναλωτισμός και ευδαιμονισμός χωρίς αντίκρυσμα.  Με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μείνει καθυστερημένη και στους δύο πόλους: και στο προλεταριάτο και στην αστική της τάξη.

Αυτή η παρασιτική λούμπεν αστική τάξη, το δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ, την κληρονόμησε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι που κατεβαίνει στους δρόμους γιατί κατάλαβε ότι το όνειρο που πρόσφερε ο Ανδρέας τελείωσε και τώρα ζεί τον εφιάλτη.

Η ΝΔ δεν είναι άμοιρη ευθυνών για 20 χρόνια παρακολουθούσε το κατρακύλισμα της ελληνικής κοινωνίας και δεν έβγαζε άχνα. Δειλή και άβουλη αντάμα παρακολουθούσε και παρακολουθεί την διαστρέβλωση των εννοιών και των λέξεων. Εκλεινε και κλείνει τα μάτια και τα αυτιά της στον συριζοπασοκικό αμοραλισμό περιμένοντας και περιμένει το θαύμα που θα την φέρει στην εξουσία, έχοντας πιστέψει ότι ο φωταδίστικος προοδευτισμός και η αριστερόστροφη προοδευτικάντζα είναι μονόδρομος. Αντί να αρπάξει από τα μαλλιά την ευκαιρία που της έδωσε η κριση και να συντρίψει μια για πάντα το μύθο του ΠΑΣΟΚ και του υποκαταάστατου ΣΥΡΙΖΑ και τον εκχυδαϊσμό που επέβαλε στην ελληνική κοινωνία προτίμησε την φυγή.

Ρωσία, συλλογική μνήμη εισβολών...

  Ο κυριος Αθαν. Παπανδροπουλος με το αρθρο του "Εθνικομπολσεβικισμός, η νέα απειλη για την Ευρώπη"(Εδώ) ακολουθει τα εγχειρίδια Ψυχολογικού Πολέμου της ψυχροπολεμικής εποχής που δαιμονοποιούσαν τον άλλον. Δεν αγνοεί την ιστορία και τα γεγονότα αλλά τα έχει ξεχάσει και προσαρμόσει το κείμενο του στις αναγκες της στιγμής. Ας του φρεσκαρουμε λίγο την μνήμη.

Τα γεγονότα στην Ουκρανία κινούνται γρήγορα πάρα πολύ γρήγορα. Ο κίνδυνος από την οικονομική παράλυση στην Ουκρανία και μια ευρύτερη σύγκρουση με τη Ρωσία είναι πολύ πραγματικοί. Όλοι πρέπει να παρατηρήσετε  τις ιστορικές μας προκαταλήψεις στην αντίληψη και διαστρέβλωση των  γεγονότων. Τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία για γεωπολιτικά παιχνίδια εξουσίας και στρατιωτικές συμμαχίες. Τώρα είναι η ώρα για συντονισμένες διεθνείς δράσεις με γνώμονα το συμφέρον των απλών ανθρώπων. Δεν έχουμε καμία ιδιαίτερη γνώση της Ρωσίας, εκτός από τις συμβατικές πηγές ( Google Scholar , Wikipedia , JSTOR ) .

Στο μυαλό μας στριφογυρνάει η περίφημη δήλωση του James Joyce ότι “η ιστορία είναι ένας εφιάλτης” από την οποία θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ξυπνήσουμε, και που εύστοχα περιγράφει αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία. Νεο-ναζί σε θέσεις εξουσίας στο Κίεβο, η Κριμαία  επανενώνετοι με την Ρωσία, αυτά είναι μερικά από τα γεγονότα που ο καθένας βλέπει με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τα ιστορικά οράματα που κουβαλάει στο μυαλά του. Οι  εθνικές μας μνήμες έχουν το πάθος και τη δύναμη να μας οδηγούν σε τυφλά μίση και στον πόλεμο.

Χίλαρι Κλίντον, στις 5 Μαρτίου 2014, δήλωσε ότι η ανησυχία Πούτιν για τους Ρώσους στην Ουκρανία είναι σαν την ανησυχία του Χίτλερ για τους Γερμανούς στην Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία. Είναι, επίσης, όπως το ενδιαφέρον του Ρόναλντ Ρίγκαν για τους Αμερικανούς φοιτητές ιατρικής στη Γρενάδα, με την οποία δικαιολόγησε την εισβολή του 1983 σε αυτό το μικρό νησιωτικό έθνος. Η Κλίντον είπε , “Μπορούμε να μάθουμε από αυτή την τακτική που έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν." Αυτό είναι μια καλή συμβουλή, αν λάβουμε υπόψη ότι αυτή είναι η τακτική της αμερικανικής πολιτικής

• α) προσωποποίησης  ενός έθνους με το όνομα του ηγέτη του και

• β) στη συνέχεια, την  παρομοίωση του  ηγέτης σαν   “Χίτλερ "

Αυτός είναι ο σίγουρος τρόπος για να ενεργοποιήσει ένα δαίμονα στην αμερικανική εθνική μνήμη και να κινητοποιήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες για να καταπολεμήσει και πάλι το κακό που προσωποποιείται από ένα νέο Χίτλερ. Ο Τζον Κέρι, δήλωσε ότι ο Άσαντ είναι ο Χίτλερ. Ο Τζον MακΚαιην, δήλωσε ότι ο Κάστρο είναι ο Χίτλερ. Ο Τζορτζ Μπους, είχε δηλώσει ότι ο Σαντάμ ήταν ο Χίτλερ. Ο Ντόναλντ Ράμσφελντ, είχε δηλώσει ο ότι Τσάβες ήταν ο Χίτλερ . Ο κατάλογος των ηγετών που οι  ΗΠΑ στοχευσαν σαν Χίτλερ περιλαμβάνει Αλλιέντα ( Χιλή ), Νοριεγκα (Παναμάς), Ορτέγκα ( Νικαράγουα ), Μιλόσεβιτς ( Σερβία ), Αραφάτ ( Παλαιστίνη ), ο Καντάφι ( Λιβύη ), ο Αχμαντινετζάντ ( Ιράν), και Κιμ ( North Κορέα) .

Ο Χίτλερ, στην πραγματικότητα, νικήθηκε από την ΕΣΣΔ και όχι από τις ΗΠΑ. Μετά τη μάχη του Στάλινγκραντ, το Φεβρουάριο του 1943, την μάχη του Κουρσκ, τον Αύγουστο του 1943 η Γερμανία είχε ουσιαστικά χάσει τον Πόλεμο. Η απόβαση στην Νορμανδία, η  D - Day, ήταν ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 1944. Τα  Ρωσικά  στρατεύματα ήταν που προκάλεσαν περισσότερο από το 90 % του συνόλου των γερμανικών  απωλειών. Παρ' όλα αυτά, οι Αμερικανοί θυμούνται ότι ήταν εκείνοι που νίκησαν τον Χίτλερ .

Αμερικανοί, επίσης, " Θυμηθείτε το Άλαμο!”. Το 1835, οι Αμερικανοί  έποικοι στο μεξικανικό έδαφος του Τέξας αισθάνθηκαν να απειλούνταται από την κυβέρνηση του Σάντα Άννα στην Πόλη του Μεξικού, η οποία είχε έλθει στην εξουσία με πραξικόπημα. Το 1836, οι αμερικανικοί έποικοι στο Τέξας ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία τους, και αργότερα διαπραγματεύονται την προσάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι, οι Αμερικανοί μπορούν, εφόσον το επιθυμούν, να εκτιμήσουν  ότι οι κάτοικοι της Κριμαίας  αισθάνονται να απειλούνται από την κυβέρνηση στο Κίεβο, η οποία ήρθε στην εξουσία με πραξικόπημα, και ότι οι κάτοικοι της  κήρυξαν  επίσης την ανεξαρτησία τους, αλλά και στη συνέχεια διαπραγματεύτηκαν την προσάρτηση από το έθνος καταγωγής τους. Ωστόσο, σε αντίθεση με το Τέξας, η Κριμαία ήταν προηγουμένως μέρος της Ρωσίας εδώ και 170 χρόνια.

Ακριβώς όπως το  Άλαμο είναι μια εικονική ιστορική τοποθεσία για τους Αμερικανούς, έτσι, επίσης, είναι το  φρούριο της Σεβαστούπολη στην Κριμαία μια εικονική ιστορική τοποθεσία για τους Ρώσους. Και τα δύο συμβολίζουν το ακλόνητο θάρρος και την θυσία για την αντιμετώπιση μιας συντριπτικής δύναμης. Η πολιορκία του Άλαμο το 1836 διήρκεσε 13 ημέρες, με 1.500 στρατιώτες του Μεξικού συντριπτικά περισσότεροι από τους  250 Αμερικανούς, οι οποίοι έπεσαν ηρωικά υπερασπίζοντας την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Η πρώτη πολιορκία της Σεβαστούπολης το 1854, διήρκεσε δύο χρόνια, από 170.000 βρετανικά, γαλλικά , τουρκικά , γερμανικά, ιταλικά , πολωνικά και της Ελβετίας συντριπτικά ανώτερα από τους 35.000 Ρώσους στρατιώτες που υπερασπίστηκαν ηρωικά την Ρωσική Κριμαία. Η δεύτερη πολιορκία της Σεβαστούπολης το 1941 διήρκεσε ένα χρόνο, με περισσότερες από 200.000 γερμανικές , ρουμανικές, ιταλικές και βουλγαρικές δυνάμεις εναντίον 106.000 Ρώσων  στρατιωτών που  ηρωικά υπερασπίστηκαν  την Ρωσική Κριμαία. Οι Αμερικανοί αισθάνονται συναισθηματική φόρτιση όταν θυμούνται  το Άλαμο, μπορούν να αρχίσουν να φαντάζονται  την  συναισθηματική φόρτηση των Ρώσων όταν θυμούνται την Σεβαστούπολη.

Αμερική γνώρισε την εισβολή ξένων δυνάμεων κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας στη δεκαετία του 1770, και πάλι σε μικρή κλίμακα κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1812. Αλλά μόνο δύο ξένες επιθέσεις έχουν σφραγίσει την αμερικανική ψυχή με  ιστορική δύναμη. Η μία είναι η 7 Δεκεμβρίου του 1941, επίθεση στο Περλ Χάρμπορ η οποία διήρκεσε λιγότερο από 2 ώρες και σκοτώθηκαν 2.400 Αμερικανοί. Η άλλη είναι η 11 Σεπτεμβρίου 2001, η επίθεση στους δίδυμους πύργους στην Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον,  η οποία διήρκεσε λιγότερο από 3 ώρες και είχε  3.000 θύματα. Η οργή των Αμερικανών που ζητά να εκδικηθεί τις επιθέσεις αυτές είναι βαθιά και διαρκής, δεν επιτρέπει όρια κόστους, δεν έχει όρια νόμου, για την μελλοντική πρόληψη τέτοιων επιθέσεων. Έτσι, οι Αμερικανοί μπορούν, εφόσον το επιθυμούν, να εκτιμήσουν τις αντιδράσεις της Ρωσίας όταν  δέχεται επίθεση από ξένους στρατούς, και ίσως μπορέσουν  να καταλάβουν γιατί η Ρωσία , επίσης, δεν θα επιτρέψει τα όρια του κόστους, τα όρια του νόμου,  να εμποδίσουν την πρόληψη τέτοιων επιθέσεων στο μέλλον.

Οι ΗΠΑ δεν έχουν  υποστεί εισβολές, διότι οριοθετούνται από μεγάλους ωκεανούς ανατολή και δύση,  και ανίσχυρα, ειρηνικά κατ΄ανάγκη έθνη βόρεια και νότια. Η Ρωσία δεν έχει προστατευτικά φυσικά εμπόδια, και έχει  επιθετικούς γείτονες από όλες τις πλευρές. Παρά το γεγονός ότι μπορεί να ξεχασθεί  ή να διαψευσθεί αυτή η ιστορία, οι Τούρκοι, Πολωνοί,  Σουηδοί, Γάλλοι, Γερμανοί , Βρετανοί και Ιάπωνες έχουν ο καθένας με την σειρά του εισβάλλει στη Ρωσία περισσότερο από μία φορά . Για παράδειγμα , στις αρχές της δεκαετίας του 1600, η Πολωνία  εισβάλλει στη Ρωσία όταν η κυβέρνησή της σπαράζονταν απο εσωτερικές έριδες. Ρώσοι από όλες τις κοινωνικές τάξεις ενώθηκαν σε λαϊκή εξέγερση και έσωσαν το έθνος  τους. Το 1613, ο Τσάρος Ρομανόφ  όρισε εθνική εορτή  που την ονόμασε “Ημέρα Απελευθέρωσης της Μόσχας από τους Πολωνούς  εισβολείς", η οποία  πλέον γιορτάζεται κάθε 4 Νοεμβρίου, ως " Ημέρα Ενότητας”. Στις αρχές της δεκαετίας του 1700, η Σουηδία εισέβαλε στη Ρωσία με 40.000 στρατιώτες , αλλά νικήθηκε από τον Μεγάλο Πέτρο  που υποχώρησε σε βάθος και εφάρμοσε την τακτική  της καμένης γης. Μόνο ο Σουηδός βασιλιάς και 543 στρατιώτες επέζησαν.

Δεν είναι κάτι το μοναδικό στις προσωπικότητες του Μεγάλου Πέτρου ή του Προέδρου Πούτιν, που οδηγεί την Ρωσία να απαιτεί μη - απειλητικούς γείτονες. Είναι η συλλογική μνήμη των εισβολών στη Ρωσική γη. Κάθε εποχή της ιστορίας έχει μια  στρατιωτική υπερδύναμη, και κάθε υπερδύναμη με τη σειρά της επιτέθηκε στην Ρωσία:

• Η υπερδύναμη των Μογγόλων: Η Αυτοκρατορία των Μογγόλων ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία , κατακτώντας την Κινεζική αυτοκρατορία και την Περσική Αυτοκρατορία . Το 1238 οι Μογγόλοι διέσχισαν τον ποταμό Βόλγα με 35.000 έφιππους τοξότες που υποστηρίζονταν από 70.000 Τούρκους και  κινεζικό πολιορκητικό εξοπλισμό για να επιτεθεί στα τείχη των  πόλεων. Κατέκτησαν τις περισσότερες περιφέρειες της Ρωσίας, καθώς και την Κριμαία. Το 1240, οι Μογγόλοι κατέλαβαν το Κίεβο και έσφαξαν περισσότερους από 50.000 κατοίκους. Υπολογίζεται ότι 500.000 Ρως ( Ρώσους , Ουκρανούς , Λευκορώσοι ) έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της εισβολής των Μογγόλων. Για πολλούς αιώνες αργότερα, τα περιφερειακά Χανάτα  συνέχισαν τις επιθέσεις κατά της Ρωσίας. Για παράδειγμα, το 1382, η Χρυσή Ορδή  πολιόρκησε τη Μόσχα, σφάζονται 24.000 Μοσχοβίτες, και παίρνοντας χιλιάδες αιχμαλώτους.

• Η Οθωμανική υπερδύναμη: Στο απόγειο της δύναμής της το 1600, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έλεγχε το μισό του μεσογειακού κόσμου και όλες τις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας και την Ερυθρά Θάλασσα. Οι Τάταροι της Κριμαίας εφοδίαζαν την οθωμανική με δούλους.  Η  "συγκομιδή της στέπας" μάζεψε περίπου 2 εκατομμύρια αιχμαλώτους μεταξύ 1500 και 1700. Tο πιό γνωστό φρούτο της συγκομιδής ήταν η Χουρέμ Σουλτάνα για τους λάτρης του Σουλεΐμάν. Το 1571, μια  Οθωμανική δύναμη και Τάρταροι της Κριμαίας120.000 εισβάλλει στη Ρωσία, καίει την Μόσχα, σφάζει περίπου 80.000 Ρώσους, και αρπάζει 150.000   για τα σκλαβοπάζαρα  της Κριμαίας  Οι ιστορικοί μετρούν πάνω από 50 επιθέσεις Ταρτάρων . Η τελευταίο “συγκομιδή”  Ρώσων ήταν το 1769. Στον 7ο Ρωσο - τουρκικό πόλεμο, οι Ρώσοι κατέλαβαν την Κριμαία και τελικά απαλλάχθηκαν από τις επιθέσεις των Τατάρων και τη δουλεία. Το 1783, η Ρωσία προσαρτά την Κριμαία. Πρόκειται για την ίδια στιγμή στην ιστορία που οι αμερικανικές αποικίες απελευθερώθηκαν τελικά από την καταπιεστική βρετανική φορολογία .

• Η Ναπολεόντια υπερδύναμη: Ο Ναπολέων αξιοποιεί με πάθος τα ιδανικά της Γαλλικής Επανάστασης και την εξαναγκαστική διπλωματία του ισχυροτέρου. Με τις νέες στρατιωτικές τακτικές του μαζικού στρατού και του κινούμενου πυροβολικού ήταν ανίκητος στην κατάκτηση της ηπειρωτικής Ευρώπης σε 9 μόνο χρόνια. Το 1812, ο Ναπολέων συγκεντρώνει την μεγαλύτερη στρατειά που είχε δει μέχρι τότε η Ευρώπη, που αποτελείται από  περίπου 600.000 στρατιώτες, συμπεριλαμβανομένων 98.000 από την Πολωνία. Παρά το γεγονός ότι ο Ναπολέων κέρδισε τις μάχες στο Βίλνιους, Σμολένσκ και Μποροντίνο, η ρωσική στρατηγική της υποχώρησης σε μεγάλο βάθος, της καμένης γης, συμπεριλαμβανομένης της εκκένωσης και το κάψιμο της Μόσχας, ανάγκασε τον στρατό εισβολής πεινασμένο και με το  ηθικό του καταρρακωμένο  σε υποχώρηση. Σχετικά λίγοι επιβίωσαν τον χειμώνα κατά την υποχώρηση από τη Μόσχα. Οι Ρώσοι νεκροί εκτιμάται ότι ήταν 150.000 - 400.000 στρατιωτών και πολλών αμάχων. Οι Ρώσοι έβαλαν τέλος στις Ναπολεόντιες φαντασιώσεις  στην μαχή της Λειψίας.

• Η Γερμανική  υπερδύναμη: Χίτλερ αξιοποιεί με πάθος τα ιδεώδη του φασισμού στην εξαναγκαστική διπλωματία και τις νέες στρατιωτικές τακτικές των blitzkrieg και επομένως ήταν ανίκητος στην κατάκτηση της ηπειρωτικής Ευρώπης σε μόλις 2 χρόνια. Το 1941, ο Χίτλερ θα συγκροτήσει το μεγαλύτερο στρατό που είχε δει ποτέ η Ευρώπη, που αποτελείται από περίπου 3,2 εκατομμύρια Γερμανούς στρατιώτες και περίπου 500.000 από την Ιταλία και τη Ρουμανία. Παρά το γεγονός ότι οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους  κατέκτησαν τεράστια τμήματα της Ρωσίας, απέτυχαν να καταλάβουν τη Μόσχα, το Λένινγκραντ, το Στάλινγκραντ ή τις πετρελαιοπηγές της Κασπίας. Οι ρωσικές απώλειες υπολογίζονται ότι 8 έως 13.000.000 στρατιώτες και 20 εκατομμύρια αμάχους. Για παράδειγμα, 200.000 στρατιώτες και 1,2 εκατομμύρια άμαχοι έχασαν τη ζωή τους στην πολιορκία του Λένινγκραντ. Αντίθετα, ο συνολικός αριθμός θανάτων των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ήταν 418.000 στρατιωτικούς και λιγότεροι από 2.000 πολίτες.

• Οι ΗΠΑ υπερδύναμη: Η Αμερική με κινητηριο δύναμη το ιδεολόγημα του Manifest Destiny έχει καταφέρει να αξιοποιήσει με πάθος τα ιδεώδη της “δημοκρατίας” στην εξαναγκαστική διπλωματία και τις νέες τακτικές των μυστικών επιχειρήσεων πραξικοπήματα, μαζικές εξεγέρσεις, την προηγμένη τεχνολογία των όπλων και τον οικονομικό πόλεμο για να πετύχει αυτό που αποκαλείται  “απόλυτη κυριαρχία”. Λαμβάνοντας υπόψη τους δικούς της τεράστιους στρατιωτικούς πόρους συν των άλλων 27 χωρών του ΝΑΤΟ που ελέγχει, καθώς και τους πόρους των  συμμάχων της στην Ασία της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας, οι ΗΠΑ έχουν υπό τις διαταγές τους τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη που ο κόσμος έχει δει ποτέ. Όπως και με τις προηγούμενες υπερδυνάμεις, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ φαίνεται να στοχεύουν  τη Ρωσία. Ίσως η ιστορία του Ψυχρού Πολέμου μας αναγκάζει να συγχέουμε τη Ρωσία με τη Σοβιετική Ένωση και τις πολλές θηριωδίες που υπέστη από την δυτική αίρεση του κομουνισμού, τις δικτατορίες του Λένιν (εβραιομπολσεβίκος), του Στάλιν (Γεωργίανός) και Χρουστσόφ (Ουκρανός ). Ή ίσως οι ρατσιστικές αντιλήψεις  του Ναζί Ρόζεμπεργκ των Ρώσων ως “untermensch” εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στο Δυτικό μυαλό. Ή ίσως οι τεράστιοι  πόροι της Ρωσίας να είναι πολύ ελκυστικοί για να τους αφήσεις στους Ρώσους.

Ο Γκορμπατσόφ επέτρεψε την επανένωση της Γερμανίας βασιζόμενος στις υποσχέσεις του Πρόεδρο Μπους και του Καγκελάριου Κόλ ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς ανατολάς, και  στη συνέχεια, το ΝΑΤΟ έκανε ακριβώς αυτό, ακόμη και καλώντας την Ουκρανία και τη Γεωργία να προετοιμαστούν για την προσχώρηση. Η Γεωργία είναι πιο κοντά στην Ινδία από ό, τι είναι στο Βόρειο Ατλαντικό . Οι ΗΠΑ είχαν αποφασίσει  την εγκατάσταση αντιπυραυλικών συστημάτων στην Πολωνία, υποτίθεται για να αντιμετοπίσουν τα ανύπαρκτα ιρανικά ICBMs, αλλά ύποπτα ικανά να ματαιώσουν την πυρηνική αποτροπή της Ρωσίας. Πρόσφατες δημοσιοποιήσεις τηλεφωνικών παρακολουθήσεων δείχνουν ότι η Αμερικανοί  Αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ( Victoria Nuland και Geoffrey Pyatt ) συναρμολόγησαν μια   αντι - ρωσική κυβέρνηση στην Ουκρανία, όταν η εκλεγμένη συνταγματική κυβέρνηση ήταν ακόμη στην εξουσία. Στη συνέχεια, το χάος στο Κίεβο που δημιουργήθηκε από άγνωστους ελεύθερους σκοπευτές είχε ως αποτέλεσμα η εκλεγμένη κυβέρνηση της Ουκρανίας να καταρρεύσει . Σύμφωνα με το σχεδιασμό των ΗΠΑ, η επιλεγμένη αντι - ρωσική κυβέρνηση-αντικατάστασης ανέλαβε την εξουσία στο Κίεβο ανακηρύχθηκε γρήγορα νόμιμη από χώρες του ΝΑΤΟ .

Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί η Ρωσία αντιλαμβάνεται τα γεγονότα αυτά ως μια άλλη υπερδύναμη να προετοιμάζεται να της επιτεθεί. Είναι απόλυτα προβλέψιμο ότι η Ρωσία θα αντιδράσει με όποιοδήποτε τρόπο για να αμυνθεί, δεν έχει σημασία ποιο θα είναι το κόστος. Επειδή οι Αμερικανοί δεν ξέρουν τίποτα για τη ρωσική ιστορία και δεν έχουν καμία εθνική εμπειρία των ξένων εισβολών, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα όρια της δικής τους ρητορική του Ψυχρού Πολέμου. Δεν μπορούν να φανταστούν πως η ιστορία φαίνεται από τη ρωσική οπτική γωνία;  Επειδή τα  Ευρωπαΐκά έθνη-οχι η cabal των Βρυξελλών- γνωρίζουν τη φρίκη του πολέμου στο έδαφός τους, και επίσης θα  θυμούνται τη δική τους ιστορική εμπειρία των επιθέσεων κατά της Ρωσίας πρέπει να αντιδράσουν στα σκοτεινά σχέδια της βορειοατλαντικής μαφίας. Σε αυτή την κρίση, είναι τα ευρωπαϊκά έθνη που πρέπει να σηκωθούν και να ταρακουνήσουν την υπερδύναμη να ξυπνήσει πριν ένα τυχαίο περιστατικό μετατραπεί σε συμβατικό πόλεμο, μετατραπεί σε πυραυλικό πόλεμο, μετατραπεί  σε πυρηνικό πόλεμο. Η Μαρί Λεπέν έκανε το βήμα αναγνωρίζοντας τα δικαιώματα της Ρωσίας στην Κριμαία.