Μετά το Debate....

…”Αλλά η πολιτική είναι όπως το πορνείο, πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας με τις περιστάσεις της στιγμής.” Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο, τόμος Α 1935-1944, σελ 81.

...“Τελεια χαύνωση, παρακμή, αηδία, κατάπτωση, εξευτελισμός, θεομπαιχτισμός του πολιτικού μας κόσμου. [...]” σελ 257

Δύο φράσεις του Γιώργου Σεφέρη που αν και γράφτηκαν σχεδόν πριν από 70 χρόνια είναι τόσο επίκαιρες σαν να γράφτηκαν χθες, Όταν βλέπουμε αυτόν τον συρφετό των  πολιτικατζήδων να χτυπιέται  στο debate και στην συνέχεια να παραληρεί στα τηλεπαράθυρα, να αρθογραφεί, να κάνει δηλώσεις  και αβουλος και μοιραίος να κοιτάζεται σαν τις γάτες καταλάβαμε ότι οι μάσκες έπεσαν.

Έχουμε μία πολιτική τάξη ανίκανη για πλατιές χειρονομίες. Ένα καραβάνι που η ατμόσφαιρα του είναι θλιβερά ενοχλητική. Από το ΚΚΕ μέχρι τους  Καμμένο Λαφαζάνη, και τα προΪόντα των ΜΜΕ(εξαπάτησης) τον Ποτάμι Θεοδωράκη τον Λεβέντη της Ενωσης Κεντρώων   με τις ιδιοσυγκρασίες τους, τις ψοφοδεείς, άνθρωποι των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, πως μπορούν να διευθύνουν την πολιτική του λαού που πολεμά να τα βγάλει πέρα, να ζήσει;  Άνθρωποι εύκολων καιρών, με το εμπόδιο της δυσαρέσκειας στην ψυχή τους, υπεροπτικοί, ωμά αδιάφοροι για τον “λαό μας”, στο όνομα του οποίου δήθεν αγωνίζονται, είναι εδώ περισσότερο για να μπερδεύουν τα πράγματα παρά για να τα διευκολύνουν.

Ο σύντροφος  Τσίπρας με τα συστηματικά του λαγούμια, τις συνιστώσες του και μεταφυσική Ναστραντίν Χότζα  ονειρεύεται τον Che, κλεισμένος μέσα στο βοναπαρτίστικο μηδενισμό της αριστεράς που παρέα με τον Τζέρι Καραμεσίνη, εγγονό του ιστορικού σταθμάρχη της CIA Τομ Καραμεσίνη, έκαψε την Ελάδα τον Δεκέμβρη 2008. Σήμερα με ατεκμηρίωτη υποσχεσιολογία και αντί ο πολιτικός του λόγος να είναι μεστός και ουσιαστικός έχει εκπέσει, με ώραία ρητορική, σε προσβλητική και της μέσης νοημοσύνης κενολογία, σε παιδαριώδεις κομπασμούς, κυριαρχούμενο από μία εξουσιαστική λογική.

Ο Καμμένος φαντασιώνεται, πουλώντας αρλουμπολογία και ψευτοπατριωτισμό, ότι είναι ο μοχλός των εξελίξεων.

Ο σύντροφος Κουτσούμπας έχει μείνει ακόμη στην δεκαετία του 20 και 30 ανίκανος να πιάσει το μήνυμα της ιστορίας και των καιρών και για να αποφύγει την ευθύνη καταφεύγει στην προσφιλή Λενινιστική σοφιστεία ότι υπαίτιος είναι πάντα κάποιοι άλλοι.

Ο Μεΐμαράκης  χωρίς ιδεολογία και πιστεύω προσεκτικος  μην κατηγορηθεί σαν δεξιά δειλός και άβουλος αντάμα προσμένει ίσως σε κάποιο θάμα.

Η Φώφη τους ΠΑΣΟΚ της λαμογιάς και της απάτης του ολετήρα αρπακολατζή Ανδρέα ξέμεινε απο λαμόγια και απατεώνες που μετακόμισαν στην φιλόξενη  στέγη  του ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας για νέες καλές ημέρες που θα ξαναδέσουν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, λουκάνικα αγορασμένα με τον ιδρώτα και αίμα του λαού.  

Ο ποταμίσιος Θεοδωρακης τα τελευταία 10-20 χρόνια ζούσε σαν χρυσόψαρο στην γυάλα μέχρι που τα ΜΜΕξαπατησης το έβγαλαν έξω για να μας πει αυτά που ήδη ξερουμε.

Τελευταίος γνωστός και μη εξεραιτέος ο Παναγίωτης Λαφαζάνης. Ρε Παναγίωτη τωρα θυμήθηκες την δραχμή Ας γελάσουμε! Που ήσουν ρε Παναγίωτη όταν τα ΚΠΣ διαγουμίζονταν;

Απεναντι τους αραδιασμένοι οι δημοσιογράφοι για να μας θυμίζουν την μακαρίτισσα Αριστέα Μπουγάτσου Δημοσιογραφία η πόρνη της εξουσίας

Άνθρωποι τελειωμένοι. Ανθρωποι που δημιουργούν γύρω τους μία ατμόσφαιρα αγοράς και φτηνής συνδιαλλαγής, όχι μία ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης. Ένας  πολιτικός κόσμος κατάβαθος περιστοιχισμένος από διάφορους παράγοντες και μύγες της πολιτικής.Είναι κιόλας για καρπάζωμα κρεμασμένος στο κενό για να τσιμπήσει ότι μπορεί.

Έχουν ξεχάσει δύο πράγματα: πώς η πολιτική έχει να κάνει με γεγονότα και πώς τα γεγονότα όταν τα νιώσεις δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσεις χωρίς την εμπιστοσύνη ανθρώπων που σ’ ακολουθούν.

Φωνάζουν οι αυλικοί του κομματισμού και οι κορώνες τους παράγουν κενά προσχήματα. Άνθρωποι ανίκανοι, κωμικοτραγικές φιγούρες πρώην πειθήνιων αφισοκολλητών επί 40+1 χρόνια "δημοκρατίας" μας χλευάζουν λογαριάζοντας μας αθύρματα σκηνογραφικών εντυπώσεων.

Άνθρωποι, που πλούτισαν τσαλαβουτώντας και τρώγοντας το βιός των Ελλήνων και υποθηκεύοντας το μέλλον της χωράς, άρπαζουν την ευκαιρία της καταστροφής από τα μαλλιά για να μας δείξουν το πόσο καλοί πολίτες είναι! Το πόσο ενδιαφέρονται για μας! Θέλουν να ξεχάσουμε ότι όλοι τους και “όταν λέμε όλοι εννούμε όλοι”  άρπαξαν τις μίζες του χουβαρντά Χριστοφοράκου. Ο Φλωράκης που βοήθησε τον γιό του Πέτρο, Σωκράτη Κόκαλη.. Είναι ένα φριχτό δράμα να βλέπεις την απελπισία του κόσμου, να βλέπεις τα νέα παιδιά να γυρεύουν βοήθεια από τούτες τις ανθρώπινες χαλκομανίες που λέγονται άρχοντες μας που έχουν μότο “διέλυε για να κυβερνάς.” και όπλο τους είναι η αποσύνθεση. Κάθε τους πράξη γεμάτη με ιδιοτέλεια και μωρία  μυρίζει πτωμαΐνη.

Η πολιτική άποψη του ζητήματος είναι ότι μετά το debate έγιναν περισσότερο κάλπηδες, περισσότερο σαράφηδες, περισσότερο μικροκολπαδόροι, περισσότερο δημαγωγοί. ΟΧΙ, δεν έγιναν, ξεσκεπάστηκαν...Χάνουνε τον καιρός τους  με δημαγωγία, αντιδράσεις, δηλώσεις και μανούβρες της εποχής του Δεληγιάννη, ενώ τα πράγματα περιπλέκονται με μίαν απολύτως σύγχρονη επιτάχυνση,  ο χρόνος τρέχει ροκανίζοντας τα ποδάρια της χώρας και το γκονγκ της ιστορίας να κτυπάει το απόλυτο μηδέν.

Είναι δράμα να σκέπτεται κανείς αυτήν την τραγωδία που ζούμε δημιουργούν πέντε δέκα παλιόπαιδα του κομματικού σωλήνα, πέντε δέκα εργατοπατέρες, πέντε δέκα ανεπάγγελτοι, πέντε δέκα προιόντα της Madison Avenue που πλάσαρισαν στον λαό τα κανάλια των μπετατζήδων της ενημέρωσης  που δεν θα ήταν άξιοι να πουλούν μήτε στραγάλια στο Ζάπειο. Αυτές οι πολιτικές χαλκομανίες  επιμένουν να θέλουν να διακυβερνήσουν  τις τύχες της Ελλάδας μόνο και μόνο επειδή θα άρπαξουν την ψήφο του λαού με την καλοπληρωμένη πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ(ξαπάτησης), υποσχόμενοι τα πάντα. Άνθρωπο ανίκανοι να πάν μπροστά - ενώ το λαχταρούν - αν δεν αποκτήσουν απόλυτη κι ανεξέλεγκτη εξουσία, γιατί μόνο να εξουσιάζουν είναι ικανοί.

Το συμπέρασμα είναι πως το χαρακτηριστικό του σήμερα είναι ότι το πολιτικό μας σύστημα, η πολιτική μας τάξη αποτελείται  απο ανθρώπους που είτε δε θέλουν, είτε δεν έχουν την δύναμη να δουν. Χρεοκοπημένους.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ...