ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗ....

Η Χρυσή Αυγή είναι εδώ

Το σάπιο πολιτικό σύστημα με αιχμή του δόρατος τις «αριστερές ιδεοληψίες» αποδόμησε το έθνος,αργά σταθερά και μεθοδικά προς ωφελός του. Η αριστερόστροφη μαφιόζικη πολιτική ελιτ, με συμμάχους την διεθνιστική και μιμητική αστική τάξη, τα ΜΜΕ και την ανθελληνική αριστερά σάπισε το μυαλό του λαού ώστε να νεκρώση την κριτική του σκέψη, κατέστρεψε την παιδεία, αποβιομηχανοποίησε την χώρα, διέλυσε τα εθνικά χαρακτηριστικά ώστε να μοιώσει τις αντιστάσεις του έθνους. Ο λαός είναι κατά 100% υπευθυνος για την κατάντια του αφού τους το επέτρεψε. Το εθνικό DNA των λαών όταν το θελήσουν πεθαίνει. Ο δικός μας λαός επέτρεψε στην ανθελληνική και διεθνιστική αριστερά να του φτιάξει τον τύμβο. Μακάριο και αιώνιο ύπνο Έλληνίζοντες...

Ο Ίων Δραγούμης μέσα απο τις σελίδες του βιβλίου του “Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα” αναρωτιέται πώς θα σωθούμε σαν έθνος σαν Ρωμιοσύνη  από την “ψοφιοσύνη”. Στίς μέρες μας το περιέχόμενο και η ισχύς της ιδιότυπης λέξης του Δραγούμη μας δίνει περισσότερο από ποτέ την κατάσταση που βιώνει το Έθνος μας. Η λέξη αναφέρεται στο ηθικό κλίμα. Τι είναι ψόφιος και ψοφίμι δεν χρειάζεται κουλτουριάρικη ερμηνεία. Η ψοφιοσύνη είναι η προκύπτουσα και επικρατούσα γενική κατάσταση, όταν ψόφιοι και ψοφίμια πολλαπλασιασθούν.  Ψοφιοσύνη  και σαπίλα είναι συνώνυμα και τα δύο συνδέονται με την βρώμα και την δυσοσμία. Επίσης κάθε απραξία, κάθε πλαδαρότητα η απουσία ζωντάνιας, ηθικής παρουσίας, ισχυρού Λόγου και θέληση της δυνάμεως είναι ψοφιοσύνη. Είναι χαρακτηριστικό του δημόσιου βίου και μάλιστα το χειρότερό του.

Είναι μία συστηματική κατα την ιατρική ορολογία κατάσταση.

Ψοφιοσύνη αναφέρεται σε όλους τους τομείς ζωής, σε όλα τα παρακλαδια του κοινωνικού οργανισμού. Το Πνεύμα, η Οικονομία, η Δικαιοσύνη, οι θεσμοί όλα έχουν προσβληθεί διαλυτικά. Η πλαδαρότητα, η ακινησία και η παραίτηση οδηγούν με ακρίβεια στην αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού. ‘Οπως κάθε πέτρα που δεν κυλά χορταριάζει και όπως τα νερά που δεν τρέχουν σαπίζουν. Προτού ο Έλληνας άνθρωπος “ψοφίσει” είχε γίνει κοπάδι. Δεν είναι τυχαίο ότι,  η έννοια αυτή συνδέεται με τον θάνατο των ζώων, ότι ψοφίμι είναι ένα πεθαμένο ζώο παραπεταμένο σε κάποια γωνιά.

Αυτή την σήψη φοβόταν ο Ίων Δραγούμης για τον Ελληνισμό, αυτήν ξόρκιζε  σαν τον πρώτο εχθρό του ολιγάριθμου  Έθνους μας. Χρειάζεται αγώνας ώστε οι πλατειοί ορίζοντες και ουρανοί της πατρίδας μας να αποδείξουν την αδυναμία των κοράκων, των  πολιτικών ρακοσυλλεκτών, των σκυφτών χατζηαβάτηδων μισθοφόρων της ενημέρωσης και τον αποδεκτών της έξωθεν σοφίας

Το αντίθετο της ψοφιοσύνης είναι η αντίσταση, η πραγματική αντίσταση όχι όπως την κατάντησαν οι ολετήρες του Έθνους, οι εκμεταλλευτές της που την μετέτρεψαν σε επιταγή προς εξαργύρωση, σύνθημα σπατάλης, διαφθοράς με την παροιμιώδη φράση του αρχιολετηρα Ανδρεα: “Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια!”. Ολετήρας που διέλυσε την Ελλάδα παραδίδοντάς την στις ανεξέλεγκτες παρορμήσεις του όχλου υπό του ήχους της Carmina Burana του ναζι Orf

Η πραγματική αντίσταση είναι η δύναμη για δημιουργία, η αγάπη για το Έθνος που συνιστά τον άνθρωπο και εξευγενίζει την ψυχή. Να μη πηγαίνεις με το ρεύμα. Να απαλλαχθείς απο τα δεσμά της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας που για 40 χρόνια επέβαλλε στους Έλληνες την πιο στυγνή δικτατορία του πλέουν ευτελούς και φαύλου και παρουσίασε την σήψη, την  δυσοσμία, την σαπίλα σαν κάτι υψηλό και προοδευτικό με μηρυκάσματα, πιθηκισμούς, διχασμούς, ιδεολογικά εμέσματα, αραχνοειδή συμπλέγματα ανευθυνότητας, ψευδαισθήσεων και προδιατεταγμένες αλήθειες.

Η πολιτική σήμερα μας προσφέρει το καταπληκτικό θέαμα μιας δεξιάς που δεν μπορεί να αυτοδιακηρυχθεί δεξιά χωρίς να κατηγορηθεί για "φασισμό" και μιάς αριστεράς που μπορεί, οποιαδήποτε στιγμή να αυτοαποκαλείται"σοσιαλιστική, κομμουνιστική, μαρξιστική", ισχυριζόμενη ότι τα δόγματα της δεν έχουν καμία σχέση με τον Λένιν,τον Στάλιν, τον Μάο ή τον Πολ Ποτ, τις σφαγές του Δεκέμβρη 44, Μελιγαλα.  Αλλά αν οι οπαδοί των διαφόρων παραλλαγών της αριστεράς δεν αισθάνονται εκτεθειμένοι από τα Δεκεμβριανα του 44 και του 2008, τα πειθήνια 45αρια της 17Ν, τους δολοφονημένους της Marfin, το αρχιπέλαγος των Γκούλαγκ και τα Killing Fields, δεν βλέπω τον λόγο γιατί η σύγχρονη δεξιά, που απωθεί κάθε ολοκληρωτικό πειρασμό, πρέπει να αισθάνεται ένοχη, ή να δικαιολογείται. Μπροστά σ' αυτήν την αξιοθαύμαστη αναίδεια των οπαδών ενός δόγματος, στο όνομα του οποίου εσφαγησαν εκατομμύρια άνθρωποι, και στραγγίστηκαν ψυχές, στην αναίδεια των υμνητών του πατερούλη Στάλιν που "σκύβει και φυσάει την φωτιά σου ν' ανάψει" ή του "ο Στάλιν ζεί" και που παρ' όλα αυτά εμφανίζονται με ένα τριαντάφυλλο στο πέτο, ένα ρόπαλο στον ώμο, ώς υπερασπιστές της ελευθερίας, ο Χρυσαυγίτης απαντάει με ένα μεγάλο γέλιο και συνεχίζει την αγωνιστική του πορεία.

Στην Ελλάδα σήμερα, σε μία εποχή που όλος ο κόσμος προτιμάει  να αυτοδιακηρύσσεται στ' αριστερά, ή σχεδόν, το να είναι κανείς Χρυσαυγίτης είναι ακόμη ο καλύτερος τρόπος να είναι αγωνιστής. Χρυσή Αυγή είναι ηρωισμός, ετοιμότητα για  την θυσία.

Οι Χρυσαυγίτες είναι σήμερα η βαθύτερη συνείδηση μιάς πάσχουσας κοινωνίας, ο δημιουργικός κρίκος ανάμεσα σε παρελθόν και μέλλον, μέσα στον ίδιο τον σύγχρονο εαυτό τους αυτόν που είναι, και αυτόν που μπορεί να είναι. Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς που δεν επιτρέπουν σε ημιμαθείς με πασσαλείματα γνώσεων, αλλά γερά επιδοτούμενοι από το USAID να υποθηκεύουν το μέλλον της Ελλάδας.

Οι Χρυσαυγίτες είναι οι ήρωες που αντιστάθηκαν σιωπηλά στην δικτατορία των πρασινοφρουρων, των κλαδικών, δεν αγόρασαν τα καθρεφτάκια που τους πούλαγε η μεταπολιτευτική παράγκα, αλλά έσκυβαν στο χωράφι τους, στο περιβόλι τους, στο γραφείο και δουλεύανε για το αύριο.  Προχωρούν ίσα μπροστά δεν στέκονται στην άκρη με ρεβεράντζες και τσιριμόνιες στην απολυταρχία των οπαδών του δόγματος του αίματος. Η Χρυσή Αυγή  είναι φώς. Προχωρά…Οδηγά…

Η δικτατορία της αριστεράς σκέψης και διανόησης που επέβαλε ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει παραδεκτό αν δεν είναι δεμένο μαζί της πήρε τέλος. Η Αριστερά είναι οι πολλοί, ένα τσούρμο στρατολογημένο σε υπόγεια καπηλειά, εκεί που συναντώνται οι πιό αδίστακτες φιλοδοξίες και τα παρακολουθήματα τους η χθαμαλότητα, η ιταμότητα, “του πλούτου αχορταγιά και τση δόξας πείνα”. Υπό μίαν έννοια, η ποιότητα των ανθρώπων καθορίζει και την ποιότητα των φιλοδοξιών.

Οι Χρυσαυγίτες  είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς. Είναι οι Έλληνες οι πιστοί και συνειδητοί και ολοζώντανοι. Έλληνες δυνατοί και συνεπείς και εμπνευσμένοι.  Έλληνες άξιοι, αγωνιστές και δουλευταδες αρμονικοί στην τέχνη, φωτεινοί στο λόγο, υπέροχοι στην σύλληψη και ήρωες στην πράξη.

Ο Αχιλλέας κι ο μέγας Ηρακλής,

Επαμεινώνδας κι ο Θεμιστοκλής,

Δικοί μας είναι πρόγονοι

και ημείς απόγονοι (Ρήγας Φεραίος)

Στους αρίστους, στους μοναδικούς, στους ευγενείς ανθρώπους οι φιλοδοξίες, όσο και αν είναι μεγάλες, είναι πάντοτε υψηλές, όχι βέβαια, επειδή “χτυπούν” ψηλά, αλλά επειδή αναφέρονται σε στόχους που δεν έχουν επίκεντρο το άτομο που τις τρέφει. Από την μία πλευρά έχουμε την φιλοδοξία της αριστεράς που σημαίνει απλά κοινωνικό ανελκυστήρα…και από την άλλη την φιλοδοξία της Χρυσής Αυγής, αυτή που σημαίνει ετοιμότητα, εργασία, αξία, αγώνα, θυσία και προσφορά.

Εμπρός προς την Νίκη…….