Μετά το Debate....

…”Αλλά η πολιτική είναι όπως το πορνείο, πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας με τις περιστάσεις της στιγμής.” Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο, τόμος Α 1935-1944, σελ 81.

...“Τελεια χαύνωση, παρακμή, αηδία, κατάπτωση, εξευτελισμός, θεομπαιχτισμός του πολιτικού μας κόσμου. [...]” σελ 257

Δύο φράσεις του Γιώργου Σεφέρη που αν και γράφτηκαν σχεδόν πριν από 70 χρόνια είναι τόσο επίκαιρες σαν να γράφτηκαν χθες, Όταν βλέπουμε αυτόν τον συρφετό των  πολιτικατζήδων να χτυπιέται  στο debate και στην συνέχεια να παραληρεί στα τηλεπαράθυρα, να αρθογραφεί, να κάνει δηλώσεις  και αβουλος και μοιραίος να κοιτάζεται σαν τις γάτες καταλάβαμε ότι οι μάσκες έπεσαν.

Έχουμε μία πολιτική τάξη ανίκανη για πλατιές χειρονομίες. Ένα καραβάνι που η ατμόσφαιρα του είναι θλιβερά ενοχλητική. Από το ΚΚΕ μέχρι τους  Καμμένο Λαφαζάνη, και τα προΪόντα των ΜΜΕ(εξαπάτησης) τον Ποτάμι Θεοδωράκη τον Λεβέντη της Ενωσης Κεντρώων   με τις ιδιοσυγκρασίες τους, τις ψοφοδεείς, άνθρωποι των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, πως μπορούν να διευθύνουν την πολιτική του λαού που πολεμά να τα βγάλει πέρα, να ζήσει;  Άνθρωποι εύκολων καιρών, με το εμπόδιο της δυσαρέσκειας στην ψυχή τους, υπεροπτικοί, ωμά αδιάφοροι για τον “λαό μας”, στο όνομα του οποίου δήθεν αγωνίζονται, είναι εδώ περισσότερο για να μπερδεύουν τα πράγματα παρά για να τα διευκολύνουν.

Ο σύντροφος  Τσίπρας με τα συστηματικά του λαγούμια, τις συνιστώσες του και μεταφυσική Ναστραντίν Χότζα  ονειρεύεται τον Che, κλεισμένος μέσα στο βοναπαρτίστικο μηδενισμό της αριστεράς που παρέα με τον Τζέρι Καραμεσίνη, εγγονό του ιστορικού σταθμάρχη της CIA Τομ Καραμεσίνη, έκαψε την Ελάδα τον Δεκέμβρη 2008. Σήμερα με ατεκμηρίωτη υποσχεσιολογία και αντί ο πολιτικός του λόγος να είναι μεστός και ουσιαστικός έχει εκπέσει, με ώραία ρητορική, σε προσβλητική και της μέσης νοημοσύνης κενολογία, σε παιδαριώδεις κομπασμούς, κυριαρχούμενο από μία εξουσιαστική λογική.

Ο Καμμένος φαντασιώνεται, πουλώντας αρλουμπολογία και ψευτοπατριωτισμό, ότι είναι ο μοχλός των εξελίξεων.

Ο σύντροφος Κουτσούμπας έχει μείνει ακόμη στην δεκαετία του 20 και 30 ανίκανος να πιάσει το μήνυμα της ιστορίας και των καιρών και για να αποφύγει την ευθύνη καταφεύγει στην προσφιλή Λενινιστική σοφιστεία ότι υπαίτιος είναι πάντα κάποιοι άλλοι.

Ο Μεΐμαράκης  χωρίς ιδεολογία και πιστεύω προσεκτικος  μην κατηγορηθεί σαν δεξιά δειλός και άβουλος αντάμα προσμένει ίσως σε κάποιο θάμα.

Η Φώφη τους ΠΑΣΟΚ της λαμογιάς και της απάτης του ολετήρα αρπακολατζή Ανδρέα ξέμεινε απο λαμόγια και απατεώνες που μετακόμισαν στην φιλόξενη  στέγη  του ΣΥΡΙΖΑ ελπίζοντας για νέες καλές ημέρες που θα ξαναδέσουν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, λουκάνικα αγορασμένα με τον ιδρώτα και αίμα του λαού.  

Ο ποταμίσιος Θεοδωρακης τα τελευταία 10-20 χρόνια ζούσε σαν χρυσόψαρο στην γυάλα μέχρι που τα ΜΜΕξαπατησης το έβγαλαν έξω για να μας πει αυτά που ήδη ξερουμε.

Τελευταίος γνωστός και μη εξεραιτέος ο Παναγίωτης Λαφαζάνης. Ρε Παναγίωτη τωρα θυμήθηκες την δραχμή Ας γελάσουμε! Που ήσουν ρε Παναγίωτη όταν τα ΚΠΣ διαγουμίζονταν;

Απεναντι τους αραδιασμένοι οι δημοσιογράφοι για να μας θυμίζουν την μακαρίτισσα Αριστέα Μπουγάτσου Δημοσιογραφία η πόρνη της εξουσίας

Άνθρωποι τελειωμένοι. Ανθρωποι που δημιουργούν γύρω τους μία ατμόσφαιρα αγοράς και φτηνής συνδιαλλαγής, όχι μία ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης. Ένας  πολιτικός κόσμος κατάβαθος περιστοιχισμένος από διάφορους παράγοντες και μύγες της πολιτικής.Είναι κιόλας για καρπάζωμα κρεμασμένος στο κενό για να τσιμπήσει ότι μπορεί.

Έχουν ξεχάσει δύο πράγματα: πώς η πολιτική έχει να κάνει με γεγονότα και πώς τα γεγονότα όταν τα νιώσεις δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσεις χωρίς την εμπιστοσύνη ανθρώπων που σ’ ακολουθούν.

Φωνάζουν οι αυλικοί του κομματισμού και οι κορώνες τους παράγουν κενά προσχήματα. Άνθρωποι ανίκανοι, κωμικοτραγικές φιγούρες πρώην πειθήνιων αφισοκολλητών επί 40+1 χρόνια "δημοκρατίας" μας χλευάζουν λογαριάζοντας μας αθύρματα σκηνογραφικών εντυπώσεων.

Άνθρωποι, που πλούτισαν τσαλαβουτώντας και τρώγοντας το βιός των Ελλήνων και υποθηκεύοντας το μέλλον της χωράς, άρπαζουν την ευκαιρία της καταστροφής από τα μαλλιά για να μας δείξουν το πόσο καλοί πολίτες είναι! Το πόσο ενδιαφέρονται για μας! Θέλουν να ξεχάσουμε ότι όλοι τους και “όταν λέμε όλοι εννούμε όλοι”  άρπαξαν τις μίζες του χουβαρντά Χριστοφοράκου. Ο Φλωράκης που βοήθησε τον γιό του Πέτρο, Σωκράτη Κόκαλη.. Είναι ένα φριχτό δράμα να βλέπεις την απελπισία του κόσμου, να βλέπεις τα νέα παιδιά να γυρεύουν βοήθεια από τούτες τις ανθρώπινες χαλκομανίες που λέγονται άρχοντες μας που έχουν μότο “διέλυε για να κυβερνάς.” και όπλο τους είναι η αποσύνθεση. Κάθε τους πράξη γεμάτη με ιδιοτέλεια και μωρία  μυρίζει πτωμαΐνη.

Η πολιτική άποψη του ζητήματος είναι ότι μετά το debate έγιναν περισσότερο κάλπηδες, περισσότερο σαράφηδες, περισσότερο μικροκολπαδόροι, περισσότερο δημαγωγοί. ΟΧΙ, δεν έγιναν, ξεσκεπάστηκαν...Χάνουνε τον καιρός τους  με δημαγωγία, αντιδράσεις, δηλώσεις και μανούβρες της εποχής του Δεληγιάννη, ενώ τα πράγματα περιπλέκονται με μίαν απολύτως σύγχρονη επιτάχυνση,  ο χρόνος τρέχει ροκανίζοντας τα ποδάρια της χώρας και το γκονγκ της ιστορίας να κτυπάει το απόλυτο μηδέν.

Είναι δράμα να σκέπτεται κανείς αυτήν την τραγωδία που ζούμε δημιουργούν πέντε δέκα παλιόπαιδα του κομματικού σωλήνα, πέντε δέκα εργατοπατέρες, πέντε δέκα ανεπάγγελτοι, πέντε δέκα προιόντα της Madison Avenue που πλάσαρισαν στον λαό τα κανάλια των μπετατζήδων της ενημέρωσης  που δεν θα ήταν άξιοι να πουλούν μήτε στραγάλια στο Ζάπειο. Αυτές οι πολιτικές χαλκομανίες  επιμένουν να θέλουν να διακυβερνήσουν  τις τύχες της Ελλάδας μόνο και μόνο επειδή θα άρπαξουν την ψήφο του λαού με την καλοπληρωμένη πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ(ξαπάτησης), υποσχόμενοι τα πάντα. Άνθρωπο ανίκανοι να πάν μπροστά - ενώ το λαχταρούν - αν δεν αποκτήσουν απόλυτη κι ανεξέλεγκτη εξουσία, γιατί μόνο να εξουσιάζουν είναι ικανοί.

Το συμπέρασμα είναι πως το χαρακτηριστικό του σήμερα είναι ότι το πολιτικό μας σύστημα, η πολιτική μας τάξη αποτελείται  απο ανθρώπους που είτε δε θέλουν, είτε δεν έχουν την δύναμη να δουν. Χρεοκοπημένους.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΒΡΩΜΙΣΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ...

Η κτηνωδία του φαρισαϊκού "ανθρωπισμού" [της Άννας Κομνηνής]

Ποιος άνθρωπος δεν φρίττει, ποιος άνθρωπος δε συγκλονίζεται μέχρι τα μύχια της ψυχής του με τη φωτογραφία αυτού του νεκρού μωρού...
Θα μπορούσαμε να μείνουμε άφωνοι με όλες αυτές τις φρικτές δολοφονίες στα νερά της Μεσογείου, με όλη αυτήν την τραγωδία που διαδραματίζεται σε απόσταση ανάσας από τα σύνορα των χωρών της Ευρώπης, της ανοιχτής προοδευτικής, φιλάνθρωπης Ευρώπης!!...

Όμως εγώ δε θα μείνω άφωνη δηλώνοντας απλώς τη φρίκη μου και τον πόνο μου.... Εγώ θα τα πω όπως τα βλέπω και τα καταλαβαίνω, όπως πιστεύω ότι οργανώθηκαν και θα συνεχίσουν να οργανώνονται αυτά τα εγκλήματα, πίσω από τις τραγικές εικόνες της οθόνης και την απερίγραπτη θλίψη του απλού κόσμου...

Γιατί πρέπει να ακουστεί η ωμή αλήθεια και να αποκαλυφθεί η γύμνια κι η ασχήμια των ηθικών και φυσικών αυτουργών αυτού του απάνθρωπου ολέθρου.
Και μη βιαστείτε κάποιοι αφελώς να ενοχοποιήσετε τους εθνικιστές, τους ακροδεξιούς, τους ενάντιους στις μαζικές μεταναστεύσεις, γιατί θα έχετε κάνει το τραγικό λάθος να υποδείξετε λάθος ενόχους, αφήνοντας τους πραγματικούς δολοφόνους να συνεχίζουν το απάνθρωπο έργο τους.

Και οι πραγματικοί δολοφόνοι των λαών είναι αυτοί που σήμερα παριστάνουν τους ανθρωπιστές, που κάνουν πως ανοίγουν τα σύνορα για να περιθάλψουν τον πόνο, τη φτώχια και την προσφυγιά που αυτοί προκάλεσαν.

Είναι αυτοί οι καλοί ανθρωπιστές της προοδου σαν τον περίφημο Ολάντ, τον Ρέντζι, την πολύ χριστιανοδημοκράτισσα Μέρκελ, κι όλους τους πολύ "προοδευτικούς" ηγέτες των ανεπτυγμένων χωρών που φρόντισαν να διαλύσουν τη Συρία, τη Λιβύη, τον Λίβανο, το Ιράκ κι όλες τις πλούσιες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Β. Αφρικής, όπως φροντίζουν να διαλύσουν και τις δικές τους...
Είναι αυτοί οι δημοκράτες που έσπειραν τους πολέμους, που φανάτισαν ακόμη περισσότερο το Ισλάμ, που εξόπλισαν τους τζιχαντιστές, που δημιούργησαν κύματα απελπισμένων προσφύγων διοχετεύοντας ανάμεσά τους τυχοδιώκτες, φονταμενταλιστές, δουλέμπορους, δραπέτες, κατακτητές....

Είναι αυτοί που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την πολυπολιτισμική δημοκρατικότητα και την οικουμενική ανθρωπιά τους, κρύβοντας επιμελώς τα άγρια φασιστικά τους κίνητρα και το προσκύνημα στην απάνθρωπη ιδιοτέλεια...
Είναι αυτά τα "πολιτισμένα" όρνεα που κάνουν τα σινιάλα υποδοχής και φιλοξενίας των αναξιοπαθούντων γυναικόπαιδων, βάζοντάς τα σε σαπιόβαρκες λαθροδιακινητών μαζί με τους αγροίκους που τις βουλιάζουν.....για να τους φέρουν (αν σωθούν) στους ατέλειωτους υπαίθριους καταυλισμούς των συνοριακών περιοχών της Ευρώπης....

Είναι αυτοί οι φιλολαϊκοί ηγέτες του δυτικού κόσμου που τους έκλεψαν τις χώρες, τις ζωές, τα σπίτια, τις περιουσίες τους, την αξιοπρέπειά τους για να τους μετατρέψουν σε ζητιάνους που κοιμούνται κατάχαμα μέσα σε σωρούς από σκουπίδια και μαζί με τους επιτήδειους που άδραξαν την ευκαιρία να εισβάλλουν τυχοδιωκτικά και φονταμενταλιστικά στις ευρωπαϊκές χώρες...

Είναι αυτοί που μισανοίγουν τα σύνορα πονηρά κι αδιάφορα για τις τύχες των ανθρώπων -ημεδαπών κι αλλοδαπών ένθεν κι ένθεν των συνόρων, ενοχοποιούν όσους διαφωνούν σε αυτό, μιλάνε για ανθρώπους που λιάζονται κι ως δια μαγείας εξαφανίζονται, ανακοινώνουν σχέδια που μόνο σχέδια μένουν... μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και της Νέας Τάξης, αυτής που οραματίζεται μια ανθρωπότητα-Βαβέλ ανώνυμων κι απελπισμένων δουλοπάροικων χωρίς πατρίδα, χωρίς ταυτότητα και χωρίς συλλογική συνείδηση....Αυτοί που προορίζονται για φτηνοί υπηρέτες των ολίγων του πλούτου....

Είναι όλα αυτά τα διεθνή κι εγχώρια ανθρωποτέρατα με τα λερωμένα χέρια απ' το αίμα των αθώων παιδιών. Αυτά τα κατάμαυρα λυκόρνεα με τους λευκούς μανδύες του φαρισαϊκού ανθρωπισμού, που φιγουράρουν καθημερινά στις οθόνες μας παριστάνοντας τους "προοδευτικούς δημοκράτες" των λαών, τους μεγάλους "σωτήρες" των λαών....Των λαών που τελικά τους θυσιάζουν σαν αρνιά, με τον πνιγμό τους στην άβυσσο των άνομων συμφερόντων και της αρρωστημένης εξουσιομανίας που κυριαρχεί στην ανθρωπότητα....

Οι πραγματικοί δολοφόνοι αυτού του μικρού παιδιού και δεκάδων χιλιάδων τέτοιων παιδιών που σπαράζουν τις καρδιές, είναι αυτοί που σήμερα βγαίνουν στις τηλεοράσεις μας χύνοντας τα κροκοδείλια δάκρυά τους για την κόλαση που αυτοί έφτιαξαν και τόσο ανήθικα και ύπουλα συντηρούν!.

Αννα Κομνηνή


Σημείωσις [δική μου

Ευτυχως δεν ειναι ολες οι Ελληνιδες εκ γενετης συριζαιες...

 

ΠΗΓΗ:http://panusis.blogspot.com/2015/09/blog-post_82.html

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗ....

Η Χρυσή Αυγή είναι εδώ

Το σάπιο πολιτικό σύστημα με αιχμή του δόρατος τις «αριστερές ιδεοληψίες» αποδόμησε το έθνος,αργά σταθερά και μεθοδικά προς ωφελός του. Η αριστερόστροφη μαφιόζικη πολιτική ελιτ, με συμμάχους την διεθνιστική και μιμητική αστική τάξη, τα ΜΜΕ και την ανθελληνική αριστερά σάπισε το μυαλό του λαού ώστε να νεκρώση την κριτική του σκέψη, κατέστρεψε την παιδεία, αποβιομηχανοποίησε την χώρα, διέλυσε τα εθνικά χαρακτηριστικά ώστε να μοιώσει τις αντιστάσεις του έθνους. Ο λαός είναι κατά 100% υπευθυνος για την κατάντια του αφού τους το επέτρεψε. Το εθνικό DNA των λαών όταν το θελήσουν πεθαίνει. Ο δικός μας λαός επέτρεψε στην ανθελληνική και διεθνιστική αριστερά να του φτιάξει τον τύμβο. Μακάριο και αιώνιο ύπνο Έλληνίζοντες...

Ο Ίων Δραγούμης μέσα απο τις σελίδες του βιβλίου του “Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα” αναρωτιέται πώς θα σωθούμε σαν έθνος σαν Ρωμιοσύνη  από την “ψοφιοσύνη”. Στίς μέρες μας το περιέχόμενο και η ισχύς της ιδιότυπης λέξης του Δραγούμη μας δίνει περισσότερο από ποτέ την κατάσταση που βιώνει το Έθνος μας. Η λέξη αναφέρεται στο ηθικό κλίμα. Τι είναι ψόφιος και ψοφίμι δεν χρειάζεται κουλτουριάρικη ερμηνεία. Η ψοφιοσύνη είναι η προκύπτουσα και επικρατούσα γενική κατάσταση, όταν ψόφιοι και ψοφίμια πολλαπλασιασθούν.  Ψοφιοσύνη  και σαπίλα είναι συνώνυμα και τα δύο συνδέονται με την βρώμα και την δυσοσμία. Επίσης κάθε απραξία, κάθε πλαδαρότητα η απουσία ζωντάνιας, ηθικής παρουσίας, ισχυρού Λόγου και θέληση της δυνάμεως είναι ψοφιοσύνη. Είναι χαρακτηριστικό του δημόσιου βίου και μάλιστα το χειρότερό του.

Είναι μία συστηματική κατα την ιατρική ορολογία κατάσταση.

Ψοφιοσύνη αναφέρεται σε όλους τους τομείς ζωής, σε όλα τα παρακλαδια του κοινωνικού οργανισμού. Το Πνεύμα, η Οικονομία, η Δικαιοσύνη, οι θεσμοί όλα έχουν προσβληθεί διαλυτικά. Η πλαδαρότητα, η ακινησία και η παραίτηση οδηγούν με ακρίβεια στην αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού. ‘Οπως κάθε πέτρα που δεν κυλά χορταριάζει και όπως τα νερά που δεν τρέχουν σαπίζουν. Προτού ο Έλληνας άνθρωπος “ψοφίσει” είχε γίνει κοπάδι. Δεν είναι τυχαίο ότι,  η έννοια αυτή συνδέεται με τον θάνατο των ζώων, ότι ψοφίμι είναι ένα πεθαμένο ζώο παραπεταμένο σε κάποια γωνιά.

Αυτή την σήψη φοβόταν ο Ίων Δραγούμης για τον Ελληνισμό, αυτήν ξόρκιζε  σαν τον πρώτο εχθρό του ολιγάριθμου  Έθνους μας. Χρειάζεται αγώνας ώστε οι πλατειοί ορίζοντες και ουρανοί της πατρίδας μας να αποδείξουν την αδυναμία των κοράκων, των  πολιτικών ρακοσυλλεκτών, των σκυφτών χατζηαβάτηδων μισθοφόρων της ενημέρωσης και τον αποδεκτών της έξωθεν σοφίας

Το αντίθετο της ψοφιοσύνης είναι η αντίσταση, η πραγματική αντίσταση όχι όπως την κατάντησαν οι ολετήρες του Έθνους, οι εκμεταλλευτές της που την μετέτρεψαν σε επιταγή προς εξαργύρωση, σύνθημα σπατάλης, διαφθοράς με την παροιμιώδη φράση του αρχιολετηρα Ανδρεα: “Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια!”. Ολετήρας που διέλυσε την Ελλάδα παραδίδοντάς την στις ανεξέλεγκτες παρορμήσεις του όχλου υπό του ήχους της Carmina Burana του ναζι Orf

Η πραγματική αντίσταση είναι η δύναμη για δημιουργία, η αγάπη για το Έθνος που συνιστά τον άνθρωπο και εξευγενίζει την ψυχή. Να μη πηγαίνεις με το ρεύμα. Να απαλλαχθείς απο τα δεσμά της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας που για 40 χρόνια επέβαλλε στους Έλληνες την πιο στυγνή δικτατορία του πλέουν ευτελούς και φαύλου και παρουσίασε την σήψη, την  δυσοσμία, την σαπίλα σαν κάτι υψηλό και προοδευτικό με μηρυκάσματα, πιθηκισμούς, διχασμούς, ιδεολογικά εμέσματα, αραχνοειδή συμπλέγματα ανευθυνότητας, ψευδαισθήσεων και προδιατεταγμένες αλήθειες.

Η πολιτική σήμερα μας προσφέρει το καταπληκτικό θέαμα μιας δεξιάς που δεν μπορεί να αυτοδιακηρυχθεί δεξιά χωρίς να κατηγορηθεί για "φασισμό" και μιάς αριστεράς που μπορεί, οποιαδήποτε στιγμή να αυτοαποκαλείται"σοσιαλιστική, κομμουνιστική, μαρξιστική", ισχυριζόμενη ότι τα δόγματα της δεν έχουν καμία σχέση με τον Λένιν,τον Στάλιν, τον Μάο ή τον Πολ Ποτ, τις σφαγές του Δεκέμβρη 44, Μελιγαλα.  Αλλά αν οι οπαδοί των διαφόρων παραλλαγών της αριστεράς δεν αισθάνονται εκτεθειμένοι από τα Δεκεμβριανα του 44 και του 2008, τα πειθήνια 45αρια της 17Ν, τους δολοφονημένους της Marfin, το αρχιπέλαγος των Γκούλαγκ και τα Killing Fields, δεν βλέπω τον λόγο γιατί η σύγχρονη δεξιά, που απωθεί κάθε ολοκληρωτικό πειρασμό, πρέπει να αισθάνεται ένοχη, ή να δικαιολογείται. Μπροστά σ' αυτήν την αξιοθαύμαστη αναίδεια των οπαδών ενός δόγματος, στο όνομα του οποίου εσφαγησαν εκατομμύρια άνθρωποι, και στραγγίστηκαν ψυχές, στην αναίδεια των υμνητών του πατερούλη Στάλιν που "σκύβει και φυσάει την φωτιά σου ν' ανάψει" ή του "ο Στάλιν ζεί" και που παρ' όλα αυτά εμφανίζονται με ένα τριαντάφυλλο στο πέτο, ένα ρόπαλο στον ώμο, ώς υπερασπιστές της ελευθερίας, ο Χρυσαυγίτης απαντάει με ένα μεγάλο γέλιο και συνεχίζει την αγωνιστική του πορεία.

Στην Ελλάδα σήμερα, σε μία εποχή που όλος ο κόσμος προτιμάει  να αυτοδιακηρύσσεται στ' αριστερά, ή σχεδόν, το να είναι κανείς Χρυσαυγίτης είναι ακόμη ο καλύτερος τρόπος να είναι αγωνιστής. Χρυσή Αυγή είναι ηρωισμός, ετοιμότητα για  την θυσία.

Οι Χρυσαυγίτες είναι σήμερα η βαθύτερη συνείδηση μιάς πάσχουσας κοινωνίας, ο δημιουργικός κρίκος ανάμεσα σε παρελθόν και μέλλον, μέσα στον ίδιο τον σύγχρονο εαυτό τους αυτόν που είναι, και αυτόν που μπορεί να είναι. Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς που δεν επιτρέπουν σε ημιμαθείς με πασσαλείματα γνώσεων, αλλά γερά επιδοτούμενοι από το USAID να υποθηκεύουν το μέλλον της Ελλάδας.

Οι Χρυσαυγίτες είναι οι ήρωες που αντιστάθηκαν σιωπηλά στην δικτατορία των πρασινοφρουρων, των κλαδικών, δεν αγόρασαν τα καθρεφτάκια που τους πούλαγε η μεταπολιτευτική παράγκα, αλλά έσκυβαν στο χωράφι τους, στο περιβόλι τους, στο γραφείο και δουλεύανε για το αύριο.  Προχωρούν ίσα μπροστά δεν στέκονται στην άκρη με ρεβεράντζες και τσιριμόνιες στην απολυταρχία των οπαδών του δόγματος του αίματος. Η Χρυσή Αυγή  είναι φώς. Προχωρά…Οδηγά…

Η δικτατορία της αριστεράς σκέψης και διανόησης που επέβαλε ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει παραδεκτό αν δεν είναι δεμένο μαζί της πήρε τέλος. Η Αριστερά είναι οι πολλοί, ένα τσούρμο στρατολογημένο σε υπόγεια καπηλειά, εκεί που συναντώνται οι πιό αδίστακτες φιλοδοξίες και τα παρακολουθήματα τους η χθαμαλότητα, η ιταμότητα, “του πλούτου αχορταγιά και τση δόξας πείνα”. Υπό μίαν έννοια, η ποιότητα των ανθρώπων καθορίζει και την ποιότητα των φιλοδοξιών.

Οι Χρυσαυγίτες  είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς. Είναι οι Έλληνες οι πιστοί και συνειδητοί και ολοζώντανοι. Έλληνες δυνατοί και συνεπείς και εμπνευσμένοι.  Έλληνες άξιοι, αγωνιστές και δουλευταδες αρμονικοί στην τέχνη, φωτεινοί στο λόγο, υπέροχοι στην σύλληψη και ήρωες στην πράξη.

Ο Αχιλλέας κι ο μέγας Ηρακλής,

Επαμεινώνδας κι ο Θεμιστοκλής,

Δικοί μας είναι πρόγονοι

και ημείς απόγονοι (Ρήγας Φεραίος)

Στους αρίστους, στους μοναδικούς, στους ευγενείς ανθρώπους οι φιλοδοξίες, όσο και αν είναι μεγάλες, είναι πάντοτε υψηλές, όχι βέβαια, επειδή “χτυπούν” ψηλά, αλλά επειδή αναφέρονται σε στόχους που δεν έχουν επίκεντρο το άτομο που τις τρέφει. Από την μία πλευρά έχουμε την φιλοδοξία της αριστεράς που σημαίνει απλά κοινωνικό ανελκυστήρα…και από την άλλη την φιλοδοξία της Χρυσής Αυγής, αυτή που σημαίνει ετοιμότητα, εργασία, αξία, αγώνα, θυσία και προσφορά.

Εμπρός προς την Νίκη…….

Έθνος, εθνική κυριαρχία, εθνική αξιοπρέπεια.....

Η αριστερόστροφη προοδευτικάντζα του ΣΥΡΙΖΑ και οι ανεξάρτητοι ουραγοί της βγήκε στο κάγκελο ουρλιάζοντας για εθνική αξιοπρέπεια και διάφορες άλλες παρλαπίπες. Οι “Γραικύλοι της σήμερον” τώρα θυμήθηκαν την εθνική κυριαρχία,  το έθνος, την εθνική αξιοπρέπεια επειδή έτσι είπαν οι image makers του συντρόφου Τσίπρα και των άλλων προοδευτικών ολετήρων. Οι άνευ όρων ζηλωτές του “αντι εθνικισμού” της “πολυπολιτισμικότητας” και της “προοδευτικότητας” που αναγόρευαν τις ιδεοληψίες τους σε φετίχ ενάντια και κόντρα στις έννοιες του έθνους και της πατρίδας, ξαφνικά και απο το πουθενα σε μία απελπισμένη προσπάθεια  να χειραγωγήσουν τους Έλληνες θυμήθηκαν την λέξη Εθνος και ανερυθρίαστα  κλείνουν το μάτι στους ταλαιπωρημένους Έλληνες.

Οι Έλληνες δεν ξεχνάνε ότι:

Για 40 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα μιλάνε για εθνική αξιοπρέπεια  λοιδορούσαν όποιον τόλμαγε να μιλήσει για Έθνος, πατρίδα, αγώνες, Μακεδονία.

Για 40 χρόνια οι ίδιοι ανθρωποι που σήμερα μιλάνε για εθνική αξιοπρέπεια  γαλούχησαν την ελληνική νεολαία  να μισεί την πατρίδα, να καίει την σημαία, και να φτύνει την έννοια του Έθνους.

Για 40 χρόνια όποιος μιλούσε για ελληνισμό και τις αξίες του, για θρησκεία, πατρίδα οι διάφοροι σύντροφοι και συντρόφισσες, τα Botox των ΜΜΕ(ξαπάτησης) του προοδευτισμού, και οι πανεπιστημιακοί υπαλληλίσκοι τον χλεύαζαν, τον αποκαλούσαν ακροδεξιό, χρησαυγίτη, εθνικιστή και ότι άλλο μπορούσε να κατεβάσει ο συφιλιδικός και κατευθυνόμενος εγκέφαλός τους.

Για 40 χρόνια ανέξοδο διαπιστευτήριο αναρρίχησης στις εκπαιδευτικές βαθμίδες των πανεπιστημίων ήταν η αφιλοπατρία, το μένος κατα της Εκκλησίας, η αναμάσηση της πολυπολιτισμικής μπούρδας. Οι νατοκεμαλικές συμμορίες μαίνονταν ότι οι η ιστορία, η ποτισμένη με αίμα και δάκρυα, είναι μία συνεχής συλλογική πλάνη, μια κοινωνική συνείδηση κίβδηλη.

Όλοι αυτοί που σήμερα ωρύονται για εθνική αξιοπρέπεια είναι οι ίδιοι σκατζόχηροι που στάζοντας δηλητήριο απο την μύτη τους αγωνίζονταν να μεταβάλλουν τους Έλληνες από ιστορικό Έθνος σε μάζα καταναλωτικών ηιλιθίων. Παρουσίαζαν το έθνος σαν μία φανταστική ομάδα που με την πλήρη ομοιότητα των μελών της καταλήγει σε μία ιδεολογική κατασκευή που ναρκοθετεί τον ατομισμό και απορρίπτει τις ατομικές ιδιότητες.

Η λέξη Έθνος ήταν απαγορευμένη. Ακόμη  το να την ξεστομίσεις ήταν αρκετό να σε ονομάσουν “καραγκιόζη με γκρά” “Ελληνάρα”, “Εθνικί”.   Σήμερα όλο αυτό το συνονθύλευμα των ελαττωματικών όντων που ακούει στο όνομα αριστερά και οι διάφοροι δήθεν ανεξάρτητοι ουραγοί της  βγαίνει και μιλάει για εθνική αξιορέπεια, εθνική κυριαρχία και την απώλεια της. Το ίδιο αυτό συνονθύλευμα  αδιαφόρησε έκανε την πάπια, μάλιστα μπορεί και να το βόλευε, όταν το State Department χρηματοδοτούσε το βιβλίο της Ρεπούση. Αυτό δεν ήταν  απώλεια εθνικής κυριαρχίας; Δεν ήταν πολιτιστική επέμβαση στην αλλοίωση και το ξανα γράψιμο της Ιστορίας του Έθνους;

Η εφημερίδα Παρακευή+13 (15/4/11) παρουσίασε μια άριστα τεκμηριωμένη μελέτη πώς το ΝΑΤΟ υποδεικνύει: “Έτσι να διδάσκεται  το παρελθόν σας”. Η αριστερά και οι διάφορες συμμορίες της  έκαναν το κορόιδο.  Βγάλανε τον σκασμό. Που ήταν τότε ο σύντροφός Τσίπρας που ξαφνικά ανακάλυψε και πρόσθεσε στο  λεξιλόγιο του την λέξη Έθνος. Λέξη που πριν από λίγο καιρό του προκαλούσε αλλεργία.

Δεν είδαμε καμία επερώτηση από το μέρος αυτών που τώρα κόπτονται για την Εθνική κυριαρχία  για τα λεφτά που σκορπάει απλόχερα το ΝΑΤΟ οι διάφοροι οργανισμοί, και οι ΜΚΟ για το άλλαγμα των φώτων της ελληνικής ιστορίας ώστε οι δύστροποι Έλληνες να ξεχάσουν το παρελθόν τους και να γίνουν δουλοπάροικοι της Νέας Τάξης. Ο κύριος Καμμένος κοιτάζει αλλού....

Όλοι αυτοί μεροκαματιάρηδες δημοσιογράφοι, μεροκαματιάρηδες πανεπιστημιακοί, μεροκαματιάρηδες σχολιαστές, μεροκαματιάρηδες δημόσιοι διανοούμενοι  που υπερασπίστηκαν με πάθος το βίβλιο αίσχος της Ρεπούση- με το ίδιο πάθος είχαν υποστηρίξει το σχέδιο Ανάν - έρχονται σήμερα και βάζουν στο στόμα τους την λέξη Εθνος. Οι τραμπούκοι γραικύλοι καρπάζωναν όποιον τόλμαγε να βγεί μπροστά τους. Με τσαμπουκά, τον πιό Νεάντερταλ αντιελληνισμό του δρόμου, στο όνομα της επιστημονικής ουδετερότητας σιδέρωναν την έννοια του έθνους,  ξεγύμνωναν  τους Έλληνες από την εθνική τους ενδυμασία για να μπουν στα μπαούλα της νέας τάξης σαν ουδέτερο βρακί. Πρότειναν έναν ελληνισμό με μικρό έψιλον απαλλαγμένο από γεωγραφικά, βιολογικά, εθνικά και γλωσσικά χρακτηριστικά. Για να βγάλουν το ψωμί τους καταργούσαν τον ελληνισμό. Ελληνικό έθνος μέχρι χθές δε υπήρχε και αν υπήρχε κακώς υφίστατο, τέτοιο φρούτο ήταν ενοχλητικό, ένα μυγόχεσμα στο βορινό παραθύρι στο χωριό του παππού τους, μια κουτσουλιά που επιμένει να γράφει ελληνικά, να μιλάει ελληνικά, να σκέπτεται ελληνικά και να διεκδικεί μοίρα στον κόσμο.

“Ο εθνικισμός, αυτή η βασανιστική εμμονή στο εθνικό Πράγμα” (Ρένα Δούρου, η Απόλαυση του Εθνικισμού, 2007, σελ 16). Είναι μία απο τις πολλές και επίμονες προσπάθειες να ταυτισθεί ο Πατριωτισμός με τον εθνικισμό, τον σωβινισμό, τον ρατσισμό, την μισαλοδοξία. Κάθε αυτονόητη, ακόμη και η μετριοπαθέστατη, άποψη για την υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας και την αντιμετώπηση ξένης επιβουλής συκοφαντείται ως “εθνικιστική υστερία” και αντιπροτείνεται ο “διάλογος” για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ο κατευνασμός....αναγνωρίζοντας  τα “αιτήματα και διεκδικήσεις” των Μογγόλων της Τουρκίας.

Νάτοι τώρα! Οι θρασύτατοι μεταμοντέρνοι λαπάδες, τα χαμαντράκια και οι χαμούρες του Soros, του State Department, του  NATO που αναρριχήθηκαν, τίς οίδε με ποιές διασυνδέσεις,  για να αποδομήσουν, πλημμυρισμένοι με εκατομμύρια δολάρια προπαγάνδας, την περιπέτεια του ελληνισμού στην ιστορία και τα ιστορικά μας συμφραζόμενα, να μιλάνε για Έθνος, εθνική ανεξάρτησία, εθνική αξιοπρέπεια.

Νομίζουν όλα αυτά τα νανάκια ότι μηρυκάζοντας την λέξη έθνος θα κάνουν τους ιστορικά παρόντες, τους πολιτιστικά αυτόνομους Έλληνες να ξεχάσουν ότι για χρόνια μας λέγαν ότι η ελληνικότητα ήταν απερίφραστα ένα ιδεολόγημα που εγκλείει ένα είδος ιδεοληπτικής νεύρωσης. Έχουν την εντύπωση ότι με την διγλωσσία των μαθητευόμενων μάγων, την ταχυφλεγή ρητορική τους, θα παγιδεύσουν τους Έλληνες.  Απέναντι σε μία τέτοια ιδεοληπτική  στρατηγική των προοδευτικών τραμπούκων οι Έλληνες θα γελάσουν και θα τραβήξουν τον δρόμο της τιμής και της αξίας για μία νέα αυγή του ελληνισμού. Μέσα από την κρίση θα βγει η κάθαρση.