Η ηρωίδα μαΐμού της "γενιάς Πολυτεχνείου" ΑΕ

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ... ΗΛΕΝΙΑΣ!!

Δεξιά η φωτογραφία της Ηλένιας στο χώρο του Πολυτεχνείου και αριστερά η φωτογραφία ΟΛΟΚΛΗΡΗ

Για τα μάτια της μοντέλας έκλαψαν πολλά ματάκια, αλλά έκλαψε και ο εμπνευστής της απάτης με 8 μήνες φυλακή, πόσες ακόμη Ηλένιες δεν έχουμε ανακαλύψει;

Με τα τόσα ψέματα που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν γύρω από το "Πολυτεχνείο", κοντεύει να χάσει την αίγλη της η Ηλένια Ασημακοπούλου, το "ωραιότερο" ψέμα της περιπτώσεως.

Η "θλιβερή" ιστορία της Ηλένιας(κλικ) -για όσους δεν την ξέρουν ή δεν την θυμούνται- έχει έτσι: Την πρώτη επέτειο του "Πολυτεχνείου", το 1974. ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων "νεκρών" (σύγχρονων και παλαιότερων, μια και είχαν βάλει φωτογραφίες σκοτωμένων του 1944, του 1950 κλπ) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο -που έμεινε στην "ιστορία" σαν της Ηλένιας το κάγκελο"- υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: "Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει.

Το "δράμα" το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές δε - η "Αυγή"- έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: "Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε", λέει:

Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα "Τι απόγινες". Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο:

"Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάμβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε... Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του '74. πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν." Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: "Τι απόγινε:". Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής".

Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της "δολοφονημένης" Ηλένιας -στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι- ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας "ΜΠΡΕΚ" και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου "Βογκ" (το σκίτσο της διαφημίσεως -είναι "παστέλ"- το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ. γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο). Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο -από το όνομα του φαίνεται "γέννησε" την Ηλένια-ο οποίος καταδικάστηκε (άρον- άρον στις 18/2/75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών. Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε και όλοι οι κουλτουριαραίοι να έριξαν σ' αυτόν όλες τις κατάρες του "απάνω κόσμου", αλλά εκείνος είχε κερδίσει: Το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν , κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου -συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας- η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος, δε. τότε Καραμανλής, ζήτησε φωτογραφία του σκίτσου.

Η περίπτωση, όμως. έχει και ένα δίδαγμα. Και στο θέμα αυτό την "πλήρωσε" ένα απλό ανθρωπάκι, ενώ ολόκληρα χρόνια τώρα οι βιαστές της μνήμης του Έθνους -με τους ψιθύρους και τις "διαβεβαιώσεις" τους νια "εκατόμβες" κλπ- κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και με τα ολέθρια ψέματα τους. αναμοχλεύουν πάθη και μίση. χωρίς να πάθουν τίποτα. Οι ίδιοι, μάλιστα, κάθε φορά "παράγοντες" με υποκρισία -αφού ξέρουν ποια είναι η αλήθεια!- μετέχουν στις παραπλανητικές τελετές, θεατρινίζουν και κάνουν το κάθε τι για "να τους πιάσει ο φακός" και να φιγουράρουν "θλιμμένοι προσκυνητές" στις εφημερίδες και την τηλεόραση. Και φτάσαμε σε σημείο να πάει "εν σώματι" η Βουλή, πριν από λίγα χρόνια, εκεί και να αφιερώσει ο αλήστου μνήμης Παπασπύρου τη συνεδρίαση "σε εκείνους που θυσίασαν ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΧΩΡΟ τη ζωή τους", χωρίς να τον "τσιμπήσει" ο Εισαγγελέας για τη βάναυση προσβολή της Δικαιοσύνης που διέπραττε αφού εκείνος -καθώς και οι άλλοι που τον συνόδευαν- γνώριζε ότι το δικαστήριο είχε δεχτεί πως κανένας δεν είχε σκοτωθεί στο πολυτεχνείο.(Κλικ)

Γενιά Πολυτεχνείου ΑΕ

Η νεολαία, οι απλοί άνθρωποι  συμμετείχαν στην “εξέγερση του Πολυτεχνείου” αλλά δεν την διοργάνωσαν  Έπρεπε ο Παπαδόπουλος να πληρώσει πολύ ακριβά την άρνηση του να προσγειωθούν τα αμερικάνικα αεροπλάνα στην Ελλάδα για ανεφοδιασμό του Ισραήλ στο πόλεμο του Yom Kipur, 1973.  (Επιστολή πρέσβη Α.Ι Κοραντή, Το Βήμα 3/7/2011). Μήπως το ΚΚΕ ήξερε κάτι και έβγαλε την προκήρυξη 8 της Πανσπουδαστικής που μιλούσε για προβοκάτορες; Αλλωστε οι θέσεις των εκπροσώπων της “γενιάς του Πολυτεχνείου” στο σχέδιο Ανάν, η στάσης τους στον βομβαρδισμό της Σερβίας, στο θέμα των Σκοπίων, στην χρηματοδότηση των βιβλίων της ελληνικής ιστορίας από το ΝΑΤΟ (Παρασκευή+13 15/4/2011), αφήνουν πολλές υποψίες για εκλεκτικές  συγγένειες.  Η γενιά αυτή αφού έπαιξε το παιχνίδι της ανατροπής του Παπαδόπουλου μετά τον Ιούλιο 1974  συγκροτήθηκε σε Ανώνυμη Εταιρεία και διαγούμισε την Ελλάδα. Ανώνυμη Εταιρεία που πήρε μία Ελλάδα πλούσια και υπερήφανη και την παραδίδει στην επόμενη γενιά φτωχή και εξευτελισμένη, περίγελο του κάθε ενός.

Η “γενιά του Πολυτεχνείου” ΑΕ έφθασε στην Ελλάδα μέσα στους σάκους, τα λουκάνικα, του τουρκικού στρατού και για  40 χρόνια λυμαίνεται τα πανεπιστήμια, την εκπαίδευση, τον τύπο, παραποιεί ή και αντιστρέφει έννοιες, αλλά δεν παραλείπει να κάνει δώρα στον εαυτό της και να φροντίζει το μέλλον των παιδιών της.

Η “ γενιά του Πολυτεχνείου” ΑΕ πρωτοστάτησε στην οργουελικού τύπου αλλοίωση και διαστρέβλωση των εννοιών. Η βία ή τα συγκεκριμένα ποσά βίας χαρακτηρίστηκαν "πολιτικό γεγονός" , η κατάληψη και καταστροφή "διαμαρτυρία", η παρανομία "ανυπακοή", το  έγκλημα "παράβαση", η εγκληματικότης "παραβατικότητα", ο νόμος "αυθαιρεσία" η νόμιμη εξουσία "αυταρχισμός", η δολοφονία "εκτέλεση".

Η “γενιά του Πολυτχνείου” ΑΕ ισοπέδωσε την ελληνική κοινωνία "προς τα κάτω" στο χαμηλότερο επίπεδο λειτουργίας ποιοτικών κριτηρίων, επιβάλλοντας έναν βάναυσο αμοραλισμό

Η “γενιά του Πολυτεχνείου” ΑΕ κατάντησε τον Έλληνας άνθρωπο του 21ου αιώνα να είναι ένα ηθικό ναυάγιο, κωφάλαλο, ανίκανο να ακούσει, ανήμπορο να μιλήσει και τυφλό σε ό,τι είναι απαγορευμένο να κοιτάξει.

Η “γενιά του Πολυτεχνείου” ΑΕ επέβαλε με τσαμπουκά, χυδαιότητα  και νταϊλίκι στον Έλληνα  άνθρωπο να ζει ενστικτωδώς τον "θάνατο του Έθνους", να στερείται κάθε αναφορά του βίου και με κοκαλωμένη ψυχή να μην υποψιάζεται τα μεγάλα ερωτήματα και να μην τα θέτει ποτέ στην ψυχή του.

Καταλάβαμε τι είναι βουλή

Παρακολουθώντας την "συζήτηση" στην βουλή τις τελευταίες ημέρες καταλάβαμε...

Η πολιτική μας χρόνια τώρα μοιάζει με τσιμπούσι κατσασπλιάδων.

Ένοχες συνειδήσεις, κολυμπάν στη θάλασσα του μηδενός, χωρίς κανένα ορίζοντα μπροστά τους. Η κρίση άδειασε την πολιτική σκηνή της χώρας από την μία μέρα στην άλλη, εγκαταλείποντάς την  σε ανδρείκελα κωμικά και ανόητα κι αυτοί μολονότι ποτέ ως σήμερα δεν είχαν συμμετάσχει στις δημόσιες υποθέσεις ρουφήχτηκαν απο την πολιτική ως απο δυνάμεις κενού.

Το 2013 η βουλή εχει  μετατραπεί, κατά την παλαιά έκφραση του Γεωργίου Παπανδρέου, σε οίκο ανοχής και η δημοκρατία δεν είναι παρά μία πεπειραμένη μελαχρινή με τσακίρικα μάτια, πονηρό μουτράκι και ένα κορμάκι με μικρά ηδονικά τρεμουλιαστά λακκάκια. Πόρνη που τριγυρνάει στα έδρανα της βουλής με το βρακί της η και χωρίς βρακί. Κουναει προκλητικά το τροφαντά πισινά και τους πουδραρισμένους γλουτούς της. Ανεμίζει δύο μαστάρια καλά κρεατωμένα, σφικτά, γεροστεκούμενα με μεγάλες καστανόμαυρες ρώγες ορθωμένες. Βάζει χέρι στη σχισμή του παντελονιού τους και οι 300 κερατάδες με βλέμμα απλανές, με μισάνοιχτο στόμα ευχαριστούν εκ βάθους καρδίας την καλή κυρία που το σπίτι της είναι τόσο εξυπηρετικό.

Στην Βουλή, σε αυτό το "..το μπορντέλλο, όπου τριακόσιοι μασκαράδες γαμούν τις πολιτικές ελευθερίες του ελληνικού λαού! " Μ. Καραγάτση, Τα Στερνά του Μίχαλου, ζούμε τον εκφυλισμό του πολιτικού λόγου και ταλαιπωρούμαστε απο τον εκφαυλισμό του. Είναι αυτός ο λόγος που αφυδάτωσε τις ιδέες, τις μάρανε και τις μίκρυνε, είναι ο λόγος που ταυτίζεται με την δημαγωγία, εκμαυλίζει τους Έλληνες και τους υποβιβάζει σε μάζα, υποκαθιστώντας στην αλήθεια, την υπόσχεση. Εύκολες ρητορικές εξάρσεις, ωραίες λέξεις βαλμένες πλάι-πλαί που χαϊδεύουν τα αυτιά και παρακάμπτουν τα πραγματικά προβλήματα και την αλήθεια. Κανένα επιχείρημα για  διαφώτιση, αλλά όλα τα επιχειρήματα προς ψυχική εξέγερση, προς ευκολότερη εξαπάτηση, προς ψηφοθηρική σαγήνη - δίχτυ για “ψάρια μικρά” και για γενικότερες παγιδεύσεις.

Ακούγεται μόνο ένας κενός δημαγωγικός λογος γεμάτος από καλολογικά ευρήματα ή υβριστικά τοξεύματα που κάνει αφειδή χρήση του επιθέτου, το τελευταίο επιχείρημα των ανικάνων, επειδή οι επιθετικοί προσδιορισμοί υπονομεύουν και “περιγράφουν” την ουσία. Κυριαρχεί μια ακατασχετη φλυαρία που με την αοριστία της υποδηλώνει  το άψυχο κενό, που“μπάζει” καθώς λέει ο λαός,  και προδηλώνει τον πολιτικό μας εκφυλισμό, καρφώνοντας στο πνεύμα και την ψυχή των Ελλήνων την ιδέα της μηδαμινότητας και της ανικανότητας.

Με άλλα λόγια. Η Βουλή είναι το κέντρο της κομματοκρατίας από όπου διέρχονται όλες οι αιτίες της παρακμής και της παραλυσίας που συνθλίβουν την πατρίδα μας. Είναι η αντανάκλαση και το κέντρο ισχύος του χρήματος, είναι το σημείο εφαρμογής όπου εξασκούνται οι δυνάμεις παραμόρφωσης της Ελλάδας. Είναι το νευρικό κέντρο ενός ασθενούς έθνους και η παραλυσία του αντιπροσωπεύει την ανικανότητα στην οποία βρίσκεται η άρχουσα ελίτ να ταξινομήσει την έκφραση της εθνικής θέλησης. Αλλά ακριβώς αυτή η Βουλή, που θα έπρεπε να είναι ενσαρκωτής της θέλησης του λαού, για καλύτερη παιδεία, καλύτερη υγεία, εθνική υπερηφάνεια και δικαίωμα στην ευτυχία είναι καταδικασμένη να είναι ένα ασθματικό, εξασθενημένο και άχρηστο όργανο. Κάθε θέληση, αν υπάρχει ακόμη, καταποντίζεται μέσα σε αυτή την "βουλή" και χάνεται χωρίς ελπίδα. Κάθε πρωτοβουλία πέφτει μέσα σ' αυτό το χωνευτήρι, απ' όπου δεν βγαίνει ποτέ, ασβεστοποιήται και γίνεται σκόνη, Είναι ένας τεράστιος φράκτης μεταξύ της δύναμης που απομένει ακόμα στο έθνος και της δράσης. Ένας φράκτης που καμία ακτίνα φωτός δεν κατορθώνει ποτέ να υπερκεράσει!

Σήμερα η κομματική πειθαρχία έχει αντικαταστήσει την αυτόνομη σκέψη, την αυτόνομη παρουσία, την ανεξαρτησία γνώμης του βουλευτή. Μπορεί να ψελλίζουν κάποια διαφωνία από το βήμα της Βουλής ή από τα τηλεπαράθυρα. Σταματάνε εκεί, τα κεφάλια μέσα και στην ώρα της αλήθειας ψηφίζουν όπως πρέπει και όπως τους θέλει ο αρχηγός. Ο βουλευτικός θώκος είναι πολυτιμότερος από το μαρτύριο των Ελλήνων.

Οι κοινοβουλευτικές ομάδες δεν είναι πάρα μαντριά χειροκροτητων, πειθαρχημένων εκφραστών τη κομματικής γραμμής.

Ολόκληρη η πολιτική ζωή υποβιβάζεται σε επίπεδα αγοραία και φθηνά για τον πολιτικό μας πολιτισμό και το μέλλον του τόπου. Ετσι οι πολίτες μαθαίνουν να κυβερνιούνται φθηνά, και οι πολιτικατζήδες να προσφέρουν φθηνό πολιτικό έργο.

Στην Ελλάδα που γέννησε το θέατρο, την τραγωδία και την κωμωδία η Βουλή έχει γίνει ένα απέραντο θέατρο που παίζει μόνο φάρσα με θέμα και θύμα τους Έλληνες.