Η 8 Μαρτίου 2007 θα μείνει στην ιστορία σαν μία σημαδιακή και αποφράδα ημέρα. Η φωτιά στο Μνημείο του Αγνώστου στρατιώτου είναι το τελευταίο σκαλί «στού κακού τη σκάλα». Βάλανε φωτιά στο μνημείο που είναι το σύμβολο αγώνων και ύπαρξης. Στην κατοχή, ακόμη και οι ναζιφασίστες κατακτητές το σεβάστηκαν, ήτανε το σημείο αναφοράς της αντίστασης. Αψηφώντας τα βόλια των κατακτητών οι Έλληνες μέσα στο σκοτάδι της κατοχής προσκυνούσαν το μνημείο που τους έδινε ελπίδα και θύμιζε ότι υπάρχουνε. Στον ανένδοτο αγώνα με την κραυγή Δημοκρατία ο λαός αγωνιζότανε για ένα καλύτερο αύριο και έτρεχε να καταθέσει το στεφάνι του στο Μνημείο ελπίζοντας.
Δεν θα ασχοληθούμε με του φυσικούς αυτουργούς αυτού του ανοσιουργήματος. Δεν είναι παρά ένας κοινωνικός ντελβές, ένα συνονθύλευμα από κατακάθια που βρήκε έναν τρόπο να δώσει νόημα στην ταλαιπωρημένη του ύπαρξη.
Πίσω από αυτό το λούμπεν υπάρχουν οι ηθικοί αυτουργοί:
Είναι οι κάθε λογής τρόφιμοι των διαφόρων συγκροτημάτων, ο φραγκολεβαντίνος Σωμερίτης, ο φελλός Πρετεντέρης οι Ιοί «της γρίπης» και όλες οι μαριονέτες που έχουν αναλάβει το έργο της νeοταξίτικης GESTAPO που διεξοδικά και καίρια σκιαγραφεί ο Γιάννης Τριάντης στο περιοδικό «Αρδην»
«Μην πεις πατρίδα, έθνος, εθνικό. Μην ψελλίσεις Αιγαίο, Κύπρο, Μακεδονικό. Μη θυμηθείς Κολοκοτρώνη και εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Μην τολμήσεις και πεις Κερύνεια, Γιαλλούσα και Υμια. Χάθηκες. Σε λοιδορούν και σε χλευάζουν επιστρατεύοντας δολοφονικά στερεότυπα και βαρετά κλισέ».
Είναι η Ρεπούση και η παρέα της που τσέπωσαν τις επιδοτήσεις του State Department και Soros για να συντάξουν «ιστορικά» παραμύθια που θέλουν να μετατρέψουν τον έλληνα άνθρωπο από υποκείμενο της ιστορίας σε καταναλωτικό αντικείμενο χωρίς μνήμη, χωρίς παρελθόν και αμφίβολο μέλλον.
Είναι η χορωδία της Ολυμπίας Λιάτσου, Αριστοτελίας, Πελώνη Χριστίνας Κουλούρη, Θάλειας Δραγώνα, Αννας Φραγκουδάκη που, σαν γνήσιες θιασώτησες του νεοταξικού Führerprinzip, επετέθησαν με λύσσα καλόγερου του Μεσαίωνα εναντίον όποιου τόλμησε να αμφισβητήσει την σοφία των αποξεσμάτων των εντέρων τους.
Είναι ο πολύς Αλαβάνος που και μόνο το άκουσμα της λέξης Ελλάς του προκαλεί αλλεργία.
Είναι ο κατάπτυστος και βδελυρός γενίτσαρος του Αμερικανισμού Μίχας.
Γνήσιος εμπορικός πράκτορας του αμερικανισμού δεν έχει σταματήσει να βυσσοδομεί κατά της Ελλάδας ούτε μια στιγμή. Σημαδεμένος μιγάδας με διάφορα συμπλέγματα που τον ξέβρασαν από το πουθενά οι οχετοί της Νέας Τάξης πρακτορεύει τα συμφέροντα της και βυσσοδομεί κατά της χώρας και του λαού της. Π.χ. Wall Street Journal. (Tiermondism: Is
Είναι η συμμορία που συνεδράστηκε στο Princeton για να πέσει με λύσσα εναντίον της ΄χώρας. Τι να κάνουμε οι ανάγκες της ζωής υπαγορεύουν τις διεργασίες της συνείδησης. Προσέξετε τον τίτλο του συνεδρίου. Νομίζω ότι τα λεει όλα. Against Greek Exceptionalism http://www.princeton.edu/~hellenic/Exceptionalism.html
Σαν να μη έφτανε η ιεροσυλία του Ο μετανάστης Yorgo, ο φτηνός μέτοικος Yorgo έστειλε τους βαστάζους του να καταθέσουν τριαντάφυλλα στο συλημένο Μνημείο για να βγει αληθινό το «ο εγκληματίας πάντα επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος» Όχι Yorgo μου μία αγκαλιά τριαντάφυλλα δεν σε απαλλάσσει από τις ζεμπεικές. Αν πράγματι ενδιαφέρεσαι, θέλουμε έμπρακτη μετάνοια λάβει θέση για την ανθελληνική δράση των διαφόρων συγκροτημάτων και λοιπών αποθετηρίων σκέψης και καταδίκασε τους ντενεκέδες σκέψεις που έχουν βαλθεί να μας κάνουν άμορφο καταναλωτικό πολτό. Δεν θα ασχοληθούμε με το μόρφωμα της ΝΔ, δεν αξίζει καν τον κόπο.
Αλλά κυρίως, ηθικοί αυτουργοί είμαστε εμείς οι ίδιοι. Μην ξεχνάμε ότι κόμματα, κυβερνήσεις είναι ο καθρέφτης που μέσα ο καθένας από εμάς βλέπει τον εαυτό του. Ας το θυμηθούμε όταν έλθει η ώρα να διαλέξουμε την επόμενη κυβερνώσα κλίκα...
Συγχαρητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιὰ ὅσους δὲν γνωρίζουν τί σημαίνει «μία δὲ κλίνη κενὴ φέρεται ἐστρωμένη τῶν ἀφανῶν».