Ρινόκεροι και Εφιάλτες

Βλέποντας την ταινία 300, στάθηκε αδύνατο να μην παραλληλίσω το τότε με το σήμερα. Δεν είναι απλά μια αναφορά, απόδοση, μεταφορά στην οθόνη ενός ιστορικού γεγονότος που συνέβη πριν από 2500 χρόνια. Είναι μια αλληγορία του τι γίνεται σήμερα. Η ταινία δεν είναι απλά μια αναπαράσταση, ενός ιστορικού συμβάντος. Είναι ένα κατηγορώ κατά της αυθάδειας, του θράσους, της βαρβαρότητας της σημερινής Νέας Τάξης. Είναι ύμνος σ’ αυτούς που αγωνίζονται στο όνομα του καθήκοντος, της τιμής, στο όνομα της πατρίδας και για το μέλλον των επερχομένων γενεών.

Τα λόγια του Ξέρξη δεν διαφέρουν σε τίποτα από το αυθάδες και αλαζονικό του αμερικανού προέδρου «η μαζί μας ή εναντίον μας»

Οι αγγελιαφόροι του Ξέρξη δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι σημερινοί ανθύπατοι του αμερικανισμού, οι οποίοι στολισμένοι με φρουρού και λιλιά, κρατώντας τα κεφάλια όσων αρνήθηκαν υποταγή, ξητούν να πατήσουν την γή μας , να αλλοιώσουν την ύπαρξη μας. Απαιτούν να πάψουμε να αγωνιζόμαστε, να ξεχάσουμε την ιστορία μας, να απαρνηθούμε το παρελθόν μας και να γίνουμε αντικείμενα χωρίς παρελθόν και αμφίβολο μέλλον. Να γίνουμε μία άμορφη μάζα θεραπαινίδα της κατανάλωσης, της ηδονοθηρίας, της κερδομανίας και φυσικά υποταγμένη στα κελεύσματα των αφεντικών της Νέας Τάξης. Θέλουν να μετατραπούμε σε αδιαφοροποίητο πολτό χωρίς αντιστάσεις, σε παρίες με νεκρωμένες μνήμες, χωρίς εθνικές ευαισθησίες, θρησκεία, φιλοσοφία, βαλσαμωμένες υπάρξεις. Αλλιώς! Θα μας στείλουν πίσω, στην εποχή της πέτρας.

Ο φοβερός και τρομερός ρινόκερος που στέλνεται να ποδοπατήσει τον Ελληνα άνθρωπο είναι τα Abrams, τα Bradley, τα Merkava, τα ιπτάμενα einsatzgruppen της Νέας Τάξης που προσπαθούν να επιβάλουν δια των βομβαρδισμών την ισοπέδωση των λαών, όταν η καλλιέργεια της βλακείας από τα ΜΜΕ(πικονωνίας) αποτυγχάνει. Ρινόκερος είναι η μεταπρατική αριστερά της πολιτικής καριέρας, της κομματικής δημοσιότητας, της άκοπης ανέλιξης στην πανεπιστημιακή ιεραρχία που μάχεται την Ελλάδα, πρακτορεύει την Νέα Τάξη ελπίζοντας να πάρει την ιδεολογική ρεβάνς της ήττας της στο Γράμμο, στο όνομα των φατριαστικών ιδεολογημάτων της «προόδου», του «εκσυχρονισμού» και της «παγκοσμιοποίησης».

Ο ρινόκερος της παγκοσμιοποίησης προσπαθεί με λύσσα να συνθλίψει, να σπάσει, να κόψει την χρυσή αλυσίδα που δένει και ενώνει την μία γενιά με την άλλη, την αλυσίδα της κοινής καταγωγής, της κοινής γλώσσας, της κοινής θρησκείας, των κοινών τρόπων ζωής, των κοινών αγώνων, των κοινών πόνων, των κοινών αγωνιών του κοινού πιστεύω και της κοινής ιστορίας.

Τον ρινόκερο της Νέας Τάξης ο Έλληνας άνθρωπος, απτόητος, σταθερός, ακλόνητος στην πίστη και στις παραδόσεις του, δημιουργικός στη σύλληψη και ηρωικός στην πράξη «καμακώνει με το καμάκι του ήλιου» και προχωρεί.

Οι λεπροί έφοροι του τότε διεφθαρμένοι, δολοπλόκοι, διαπλεκόμενοι υποταγμένοι στην διατήρηση της ταλαιπωρημένης τους ύπαρξης, και των προνομίων τους υπάρχουν σήμερα. Ζουν ανάμεσα μας και κυβερνούν, γιατί εμείς τους διαλέξαμε. Για μία ώρα εξουσίας και μια χούφτα χρυσάφι. είναι πρόθυμοι να υποθηκεύσουν το μέλλον, την ελευθερία της πατρίδας μας υπομονεύοντας την ζωή την δική μας και την ζωή των παιδιών μας. Ασελγούν στην προσωπική μας αξιοπρέπεια, και επιδιώκουν να μας μετατρέψουν σε Κάφρους, εξασφαλίζοντας για τον εαυτό τους την απόλαυση της εξουσίας και σε άλλους την δυνατότητα να θησαυρίζουν ασύδοτα απομυζώντας τον μόχθο των πολλών.

Θήρων ο προδότης ωραίος ευσταλής ερωτικός, δολοπλόκος, οσφυοκάμπτης «ασυνείδητος και ευτυχής» με το κεμέρι του γιομάτο χρυσές λίρες μεταλλάχθηκε στη νεοταξίτικη αριστερή φράξια που μπουκωμένη με τα φακελάκια του State Department και Soros ξεπουλάει την ιστορία μας, ασελγώντας αδίσταχτα πάνω στην εξουθενωμένη οργανικά και ηθικά Ελλάδα, αλυχτώντας τον πανικόβλητο μηδενισμό της. Εκκρίνει μίσος από τους ιοβόλους αδένες της για τον πολιτισμό του τόπου μας τον αρθρωμένο στο άθλημα της κρυστάλλινης φιλοσοφίας και σκέψης, κτισμένο με κόκαλα και ζυμωμένο με αίμα. Προσπαθεί να μας κάνει κλάσματα ανθρώπων χωρίς ταυτότητα, χωρίς όραμα, τίποτα το συλλογικό έτοιμους για την κρεατομηχανή της παγκοσμιοποίησης,

Η βασίλισσα Γοργό, η Ελλάδα του σήμερα, μπήγει το ξίφος στα σωθικά του πουλημένου και προχωράει προς την δόξα και την αθανασία, αρνούμενη τον συμβιβασμό με τα απατηλά αυτονόητα.

Ο εφιάλτης παραμορφωμένο παράξενο παιχνίδι της φύσης και της μοίρας απορρίπτεται και προδίδει, για μία νύχτα χλιδής και ηδονής. Πιθανό να έχει το ελαφρυντικό της άρνησης., της απόρριψης να λάβει μέρος στην τιτάνια μάχη. Nα αισθανθεί σπαρτιάτης, έστω και πεθαίνοντας. Του αρνήθηκαν την υπέρτατη τιμή, να πεθάνει για την πατρίδα και αυτός εκδικείται προδίδοντας. Η λίγη αγάπη που μπορεί να είχε για την χώρα του έγινε μίσος βαθύ, πάθος, βρασμός ψυχής και οδύνης. Mε θολωμένο το μυαλό ήθελε εκδίκηση. Χωρίς αμφιβολία ο εφιάλτης του τότε ήτανε πρόσωπο τραγικό και φρικτό.

Οι κλωνοποιημένοι εφιάλτες του σήμερα είναι φαιδροί. Η μάχη για βιβλίο της ιστορίας μας έδειξε την γύμνια τους, απλοί υπάλληλοι αποθετηρίων σκέψης, ανθρωπάρια χωρίς οίκτο μίτε για τον εαυτό τους μίτε για τους άλλους. Ρεπούση, Δραγώνα, Λιάτσου Φραγκουδάκη στρυγγόφωνες κηρύχτρες του δαίμονα της Νέας τάξης, που το παρελθόν τους είναι βουβό. Πρόβατο του Λαμπράκη ο Λιάκος φοβισμένος μην ξεφύγει από το μαντρί και τον φαει ο λύκος της ανυπαρξίας, και μέχρι τότε τρώει κατά βούληση και βυσσοδομεί κατά παραγγελία.

«Να! Διαγουμιστάδες όλοι των όλων. Τίμιων μαγαριστές και σφάχτες.», μας κοιτάνε πίσω από τα καθωσπρεπίστηκα γυαλάκια τους, με το αγέρωχο ύφος ενός Πρετεντέρη, τα χατζηαβάτικα δουλικά ματάκια του Δήμου, τα γλυκερά του Ανδρουλάκη η τα απλανή χωρίς νόημα και πάθος του Σωμερίτη και προσπαθούν να πούνε κάτι. Τι μπορούν άλλωστε, να μας πουν «οι φονιάδες της ζωής και οι πνίχτες της αλήθειας....με τα γιομάτα ονόματα και τάδεια τα κεφάλια, πλέχτες των αερόλογων και των ανόητων ψάλτες!» Τι λόγο να αρθρώσουν τα νεοταξίτικα μαλάκια, ο Μανδραβέλης ή ο Ανδριανόπουλος, που έχουν κολλήσει στη καρίνα του καραβιού της Ελλάδας τρέφονται από τους οχετούς των επιδοτήσεων και των μυστικών κονδυλίων και εμποδίζουν το καράβι να αναπτύξει ταχύτητα.

Στις Θερμοπύλες τότε οι 300 θυσιάστηκαν και οι κάτοικοι αυτής της ξέρας που κατοικούμε ενώθηκαν κατά του κοινού εχθρού. Εμείς σήμερα στα Θερμοπύλια ενωθήκαμε «για πάλεμα για μάτωμα για την καινούργια γέννα» ενάντια στην διαστρέβλωση της ιστορίας μας από τους εγκάθετους της Νέας τάξης «ιστορικούς». Ο αγώνας και η πάλη για την εξαφάνιση του Νεοταξίτικου βιβλίου ας γίνει το ΟΧΙ του 21^ου αιώνα για αξιοπρέπεια και ειρήνη. Επιτέλους οι λακέδες της παγκοσμιοποίησης δεν μπορούν να παίζουν άλλα με την υπομονή μας. Ο αγώνας είναι κοινός. Δεν υπάρχουν δεξιοί, αριστεροί η ουδέτεροι.. Υπάρχουν μόνο Έλληνες που θέλουν και αγωνίζονται να παραμείνουν υποκείμενα της ιστορίας και να μην τους μετρεψει το ραβδί της νεοταξίτικης Κίρκης σε καταναλωτικά αντικείμενα, σε πολτώδες υλικό και άμορφη μάζα.