Το σχολείο καθρεφτίζει τη μόνη ρεαλιστική πολιτική διαφορά που δικαιολογεί και κομματική αντιπαράθεση: Την αντίθεση των κοινωνιοκεντρικών προτεραιοτήτων στον ατομοκεντρισμό των συμφερόντων. Ο «πράσινος» αμοραλισμός διαφήμισε σαν «εκδημοκρατισμό» του σχολείου τον εκμαυλισμό των σκολιαρόπαιδων με ψευτοκολακείες παροχών και «δικαιωμάτων», με στόχο να παράγει το σχολείο οπαδούς, όχι πολίτες, συνδικαλισμένους εκβιαστές, αποχαυνωμένους καταναλωτές. Κατάργησε τον ασκητικό (άσκησης, γυμνασίας, μαθητείας) χαρακτήρα που έχει εξ ορισμού το σχολείο. Επέβαλε τις ταξικές διακρίσεις στον μαθητόκοσμο, δηλαδή την ξέφραγη φιλεπιδειξία με την ποικιλότητα των αμφιέσεων, των κομμώσεων, του μακιγιάζ, των κοσμημάτων.
Αμοραλισμού διχρωμία Tου Xρηστου Γιανναρα
Πολύ ωραία μας τα λέει ο Γιανναράς. Αφήνει έξω μία μικρή λεπτομέρεια, Το σχολείο του σήμερα δεν είναι παρά ο καθρέπτης της βλακείας και μικρονοημοσύνης του Ελληνικού λαού ο οποίος ανέχεται όλη αυτή την κατάσταση και υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών του υποταγμένος σε κομματισμούς και ιδεοληψίες. Πως μπορεί να είναι διαφορετικά;
Ο Ελληνικός λαός ανέχεται με την ψήφο του τον εμπαιγμό των παιδιών του, όταν τα παιδιά της νομενκλατούρας, κρυφά συνωμοτικά και κανείς δεν βγάζει άχνα, φοιτούν στα ιδιωτικά, όπου η λέξη «εκδημοκρατισμός» είναι άγνωστη. Όταν πληρώνεις μερικές χιλιάδες ευρώ το χρόνο για να αγοράσεις παιδία και το εισιτήριο για ανώτερες σπουδές στην Εσπερία ο εκδημοκρατισμός του σχολείου είναι παρλαπίπα για τους ηλίθιους ψηφοφόρους σου που θα ξελαρυγγιάζονται στις ερχόμενες εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου