Καθίστε λοιπόν καλοί μου Ελληνίδες και Έλληνες, και κοιτάξτε τους νέους φεουδάρχες σας. Δεν φοράνε καθόλου μπότες και σπιρούνια...Τα βαριά σκήπτρα δεν γέρνουν στις άκρες των δακτύλων τους...Δεν δείχνουν πιά ένα μεγάλο τράχηλο γεμάτο επωμίδες, ούτε φέρουν χαλύβδινους θώρακες με παράσημα και καμία βαρύτιμη γούνα δεν σκεπάζει την γηραιά τους ράχη...Πρόεδροι ή υπουργοί, όλοι χαμογελαστοί! Χαμογελούν με τα επισκευασμένα και γυαλισμένα δόντια τους. «Είναι τόσο εύκολο, τόσο ευχάριστο, τόσο καλό να είναι κανείς αρχηγός σας. Οποιοσδήποτε κατά βάθος θα μπορούσε να είναι στη θέση μου. Δείτε πόσο είμαι κοινός, απλός και μέσος άνθρωπος». Είναι πράοι και ειρηνικοί που τους αρέσουν οι σπανακόπιτες, τα ντολμαδάκια, τα γεμιστά κολοκύθια με αυγολέμονο, και που και που ρίχνουν και καμιά ζεμπεκιά. Στα γραμματόσημα θα έχουν πολύ νοσηρή όψη. Το κεφάλι τους γέρνει και λαγοκοιμούνται και ούτε καν έχουν στο βλέμμα τους την γρήγορη και άγρια λάμψη που είχαν οι δόγηδες, οι ηγέτες του άλλοτε...Το χαλαρό τους στόμα προφέρει καλά λόγια και γερμένοι πάνω από χάρτες, στριφογυρίζουν βαριεστημένα τα ακροδάκτυλα τους. Είναι «Σοφοί» καλοί μου άνθρωποι, δηλαδή κοιμισμένοι εγκέφαλοι! Ο κόσμος φθείρεται στην σκιά και γλιστρά αργά πάνω τους και πάνω μας, όπως η άμμος ενός νταμαριού που σκεπάζει μια χαμοκέλα... Αυτοί όμοιοι με ασθματικούς ρολογάδες, επαληθεύουν την κίνηση του μηχανισμού τους και φροντίζουν να πηγαίνουν για γκόλφ ή τένις κάθε πρωινό για να βοηθήσουν την κυκλοφορία του αίματός τους... Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο κόσμος να αγοράζει αυτό που κατασκευάζουν και κανείς να μην ενδιαφερθεί να κατασκευάσει τα ίδια πράγματα...Επιτηρούν πάνω στους χάρτες τις τεράστιες ηπείρους, όπως ο έμπορος, που ανοίγοντας κάθε πρωινό το μαγαζί του, κοιτάζει να δει αν κάποιος ανταγωνιστής του ξεφύτρωσε στον δρόμο... Τίποτε δεν πρέπει να κουνιέται πάνω στα μεγάλα χαρτιά που αντιπροσωπεύουν τις χώρες μας, τις μεγάλες μας πεδιάδες τα βουνά μας , τα ποτάμια μας, τα νησιά μας, τις βραχονησίδες μας, τις πόλεις μας, τα πεπρωμένα μας...Καμιά ιδέα δεν πρέπει να στεριώσει το λάβαρό της! Κανένας λαός δεν πρέπει να σηκωθεί! Αλλά παντού σ΄αυτές τις χώρες που δείχνουν με τα νύχια τους, να πολλαπλασιασθούν οι σταθμοί βενζίνης, οι κατσαρόλες, τα ψυγεία, οι κονσέρβες, τα μπουκάλια Κόκα-Κόλας, τα σκυλάδικα....Όλος ο λαός κοιμάται σαν κι αυτούς, οι λαοί όμως κοιμούμενοι ξεχνούν το αληθινό τους πρόσωπο. Αυτοί κοιμούνται, άλλα όταν κλείνουν τα μάτια βλέπουν στον ύπνο τους αμέτρητους λαούς, όλους παρόμοιους κάτω από το βλέμμα της παντοδύναμου Νέας Τάξης. Λαούς που έχουν ενστερνισθεί νέους τρόπους σκέψης, υιοθετήσει νέα ήθη και πολύπλοκες ανάγκες που τους καθιστούν καλούς πελάτες του μεγάλου καταστήματος και δέσμιους των επίπλαστων αναγκών του νεοταξικού πολιτισμού. Είχαμε ιδέες, αυτοί τις έκαναν Super Market! Κλείνουν τα μάτια και κοιτάζουν τις χώρες κάτω από τον ουρανό και δοξολογούν γιατί έγιναν η «τιμή ευκαιρίας» που περνάει από τα ταμεία τους. Είναι φιλειρηνικά ανθρωπάκια και αν τους αφήσουμε να συνεχίσουν θα μας καταντήσουν ειρηνικά σε καματερά ανθρωπόμορφα, πιο σίγουρα και από το ραβδί της Κίρκης...
'Ω λιγοστοί κι ώ διαλεχτοί κι αρίφνητοι αύριο ίσως ! Είναι μια αλήθεια κάτου εδώ που τη χτυπάει το μίσος, είν εδώ πέρα μια Ομορφιά που η καταφρόνια δένει, κι είν εδώ πέρα μια Αρετή δειλή και ντροπιασμένη. 'Ω νέοι, ώ πρωτοξύπνητοι στο φώς, χαρές τ΄Απρίλη, από τους πράσινους κορμούς γινοντ' οι άσπροι στύλοι ! Στη χώρα εσείς οι λειτουργοί κι οι λατρευτάδες είστε· δε φτάνει· εμπρός ! για τους Θεούς, ώ νέοι, πολεμείστε. Κωστής Παλαμάς
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....
Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…
Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…
Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.
«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια,
που πάν' στη λευτεριά».
Ευαγόρας Παλληκαρίδης
(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)
Τετάρτη 28 Μαΐου 2008
Ελληνίδες ...Έλληνες...!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου