Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Ξαναθυμήθηκαν την "Χούντα"


"Τέλεια χαύνωση, παρακμή, αηδία, κατάπτωση, εξευτελισμός, θεομπαιχτισμός, του πολιτικού μας κόσμου.."
Πολιτικό Ημερολόγιο Α, 1935-1944, Ίκαρος, 1981, σελ. 257

Κάποιος βουλευτής της ΝΔ, μας διαφεύγει το όνομα του, χαρακτήρισε το καθεστώς της “χούντας” ως επανάσταση. Αμέσως η χορωδία των πονηρών πνευμάτων της αριστερό προοδευτικάντζας ξεσήκώθηκε ουρλίαζοντας.
Μέσα στην καταιγίδα του πολέμου κατά των Ελλήνων και της ύπαρξης τους, στην μαύρη ώρα του ΔΝΤ, της ακυβερνησίας οι ολετήρες του Έθνους και τα συγκροτήματα τους ξαναθυμήθηκαν την χούντα και μας ξαναγύρισαν χρόνια πίσω. Αγαπητοί  σύντροφοι και συντρόφισσες….καιρός είναι να μάθετε  και αν δεν ξέρετε  να ρωτήσετε...

Πρίν από 40 χρόνια οι συνταγματάρχες μας τελείωσαν για να γεμίσει η Ελλάδα από "δεκανείς" και "λοχίες" των κομματικών στρατών της “γενιάς Πολυτεχνείου” ΑΕ και “αντιστασιακοί” ΕΠΕ που έπεσαν στην χώρα σαν τις ακρίδες και κατάφαγαν τα πάντα. Ένας νέος στρατός κατοχής. Μία νέα χούντα με δημοκρατικό μανδύα. Με λόγους κούφιους, με έντονη την ανοχή στο ψεύδος και παραίτηση από κάθε απαίτηση ορθότητας τα πολιτικά σαπρόφυτα για 40 χρόνια  επέβαλαν   στους Έλληνες την πλέον στυγνή "Φαυλοκρατία". Αν η χούντα των συνταγματαρχών ήταν  "η επτάχρονη δικτατορία", τα επτά "πέτρινα" χρόνια ,αυτό που την διαδέχτηκε είναι η πλέον στυγνή "Φαυλοκρατία" που έχει γνωρίσει ο τόπος. Η πολυδιαφημισμένη Δημοκρατία έγινε ένα πρόσχημα και κενή ρητορεία, οι θεσμοί τύπος νεκρός και η δημοκρατία κουκλοθέατρο, ούτε καν θέατρο του παραλόγου. Η ύπαρξη βουλής, πολιτικών κομμάτων με κεντρικές επιτροπές και εκτελεστικά γραφεία δεν είναι αποδείξεις του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. "Η Πανούκλα" του Αντρέ Καμί δίνει την αγωνία της Ελλάδας σήμερα.

Στην “Δημοκρατία 74” τους συνταγματάρχες του τότε διαδέχθηκαν οι "δεκανείς" και οι "λοχίες" του φαυλοκρατικού στρατού κατοχής που  άπλώσαν τα λιμάρικα χέρια τους και αναίσχυντα "μπαχάλεψαν" την Ελλάδα και τους πολίτες της. Όλος αυτός ο συρφετός θυμίζει έντονα τους δεκανείς και λοχίες των πρώην αποικιακών στρατών που μετά την ανεξαρτησία ανακηρύχθηκαν σε προέδρους, δικτάτορες, αυτοκράτορες των χωρών της Αφρικής με μόνο σκοπό να πλουτίσουν, κάνοντας δώρα στον εαυτό τους, αδιαφορώντας για την μοίρα των λαών τους.
Ο Μοπμπούτου του Κονγκό, Ο Μπαμπάγιντα της Νιγηρίας και τόσοι άλλοι καταλήστευαν τις χώρες τους με τον ίδιο τρόπο που οι δικοί μας καταλήστευσαν  την Ελλάδα στο όνομα της Δημοκρατίας.

Μετά 40 χρόνια η χούντα θα έπρεπε να περνάει σαν απλή υποσημείωση της ιστορίας γιατί αυτό ακριβώς ήταν. Μια υποσημείωση, ένα τίποτα. Και όμως, 47 χρόνια από την επιβολή της και 40 από την πτώση της τα διάφορα συντρόφια την θυμήθηκαν...Γιατί;

Η απάντηση είναι απλή.

Μετά την χούντα και 40 χρόνια από την πτώση της, μια μικρονοϊκή μειοψηφία, με την κάλυψη των κομμάτων της αριστεράς από το "λαϊκό" ΠΑΣΟΚ, (ΠΑνελλήνια Σοσιαλιστική. Οργάνωση. Καθαρμάτων) το απολίθωμα του ΚΚΕ, και τους αριβίστες της κοινωνικής ισότητας της ροζέ αριστεράς, - δεν μιλάμε για ΝΔ αυτή δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει σαν αυτόνομη πολιτική δύναμη, άπλα Νυχτωμένη Διαχρονικά αναμασά τις ορολογίες και το λεξιλόγιο της αριστεράς -,  παραμερίσε το σύνταγμα και τους νόμους και  μετατρέψε τα σχολεία και τα ΑΕΙ σε αρένα εξυπηρέτησης της πολιτικής των κομμάτων της και του "σοσιαλισμού" και χωματερή των ελπίδων και των προσδοκιών της ελληνικής νεολαίας που φτύνει αίμα και χύνει ιδρώτα για να "μπει" στο Πανεπιστήμιο. Όταν δε "μπει" οι προσδοκίες και οι ελπίδες της εξανεμίζονται γιατί έτσι θέλουν οι κομματικοί δεκανείς και λοχίες εγκάθετοι σύντροφοι.

Μετά την χούντα και 40 χρόνια από την πτώση της, συρρικνώνεται συνεχώς η επίγνωση του "ανήκειν", ο αυτοπροσδιορισμός μέσω των κοινών "αξιών", "παραδόσεων", "ιστορικών καταβολών". Από το 1981 το κόμμα του πατέρα του Yorgo, του "αείμνηστου" Ανδρέα, με το σύνθημα ο λαός στην εξουσία επέβαλε στην ελληνική κοινωνία πραγματική "λοβοτομή". Γεμάτο "ηχηρό πάθος" κατάργησε κάθε θεσμό και διάκριση αριστείας, κάθε έλεγχο και κάθε αξιολόγηση της ανθρώπινης ικανότητας, ευσυνειδησίας, εργατικότητας, ευφυΐας, φαντασίας, δημιουργικότητας. Εκδημοκρατικοποίησε την διαφθορά και τον νεποτισμό. Αρκούσε μία κλαδική για να φθάσεις ψηλά, να μπουκώσεις το απύλωτο στόμα σου με το βιός των Ελλήνων και η Ελλάδα να φθάσει στο κατώτερο σκαλί του "κακού τη σκάλα"

Μετά την χούντα και 40 χρόνια από την πτώση της ο πλούτος της Ελλάδας διαγουμίστηκε κανονικά. Τα χρόνια αυτά στην χώρα μπήκανε τόσα κεφάλαια όσα δεν είχαν μπει σε όλη την ιστορία της. Η Ελλάδα δεν απέκτησε ούτε σχολεία, ούτε Πανεπιστήμια, ούτε νοσοκομεία, ούτε υποδομές. Οι δεκανείς και οι λοχίες, οι διαφορές ελίτ, πολιτικαντζήδες, δημοσιογράφοι, καθηγητές-φιλόσοφοι λαμόγιες και διάφοροι επιτήδειοι μετέτρεψαν όλο αυτό τον πλούτο διαλεκτικά σε βίλες, κότερα, κτήματα, πολυκατοικίες, ένα μέγαρο στην πόλη, για να την οδηγήσουν τελικά στην χρεοκοπία και στα του ΔΝΤ.

Μετά την χούντα και την αποκατάσταση της "Δημοκρατίας" οι πολιτικά ανύπαρκτοι και κομματικά εντεταγμένοι δεκανείς και λοχίες της πολιτικής, του εργατοπατερισμού και του φοιτητοπατέρισμού δεν έχουν να δείξουν έργο. Αντλούν από την κομματική ένταξη την μεταπρατική τους πολιτική υπόσταση, εξουσιοδοτημένοι αλλότριων ιδεών και αποφάσεων. Με χαμηλούς δείκτες κατά κεφαλήν καλλιέργεια και υψηλά ποσοστά ψυχολογικής ανασφάλειας καταφεύγουν  στην χούντα. Μην έχοντας να προσφέρουν τίποτα, δείτε τα χάλια της χώρας,  ξαναθυμήθηκαν την χούντα Την χρησιμοποιούν σαν το διαφημιστικό πανό που πάνω του κολλάνε την πολιτική τους ανυπαρξία για να της δώσουν υπόσταση και να κρύψουν τις λαμογιές τους.

2 σχόλια:

  1. Φοβερό άρθρο. Μπράβο maximos!
    Είναι κρίμα που δεν γνωρίζουμε ποιος είσαι...
    Όσοι αγωνίζονται για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη δεν δικαιούνται να κρύβονται πίσω από την ανωνυμία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. υπογράφω ως Maximos
    γιατί θέλω να μείνω ανώνυμος
    υπογράφω ως Maximos γιατί ως ανώνυμος τους αναγκάζω να απαντούν με επιχειρήματα
    ενώ ως επώνυμος τα επιχειρήματα τους τα μετατρέπουν σε πίεση...
    πίεση που μεταφράζεται σε οτιδήποτε μέσο μπορεί να εφεύρει ένα άθλιο πολιτικό σύστημα
    Αυτή είναι η ανωνυμία που διεκδικούμε μέσω των blogs
    δεν είναι η ανωνυμία της συκοφάντησης και των εκβιασμών όπως θέλουν κάποιοι να μας αποδώσουν
    είναι η ανωνυμία που βάζουμε ως ασπίδα στις πιέσεις τους για σιωπή και έλεγχο της ελευθερίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή