Η πολιτική μας χρόνια τώρα μοιάζει με τσιμπούσι κατσασπλιάδων.
Ένοχες συνειδήσεις, κολυμπάν στη θάλασσα του μηδενός, χωρίς κανένα ορίζοντα μπροστά τους. Η κρίση άδειασε την πολιτική σκηνή της χώρας από την μία μέρα στην άλλη, εγκαταλείποντάς την σε ανδρείκελα κωμικά και ανόητα κι αυτοί μολονότι ποτέ ως σήμερα δεν είχαν συμμετάσχει στις δημόσιες υποθέσεις ρουφήχτηκαν απο την πολιτική ως απο δυνάμεις κενού.
223 “Καματερά ανθρωπόμορφα σπρωμένα απ’ τη βουκέντρα φαρμακερά και αλύπητα δυνάστη αιματοπότη” υπάκουσαν και ψήφισαν την άρση ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Υπάκουσαν σκηφτοί και χαμηλοί στον πολύ κύριο Λόντερ, επικεφαλή του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου (World Jewish Congress που τους διέταξε: πως η Ελλάδα, όπου αιώνες τώρα υπάρχει δημοκρατία, "θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα, θέτοντας εκτός νόμου κάτι, όπως η Χρυσή Αυγή". Ότι πρέπει να διαλέγουμε κόμματα που αρέσουν στους διεθνείς τοκογλύφους. Ο κύριος αυτός με λίγα λόγια χώρισε τα ελληνικά πολιτικά κόμματα σε νόμιμα και αρεστά (αυτά που πρέπει να ψηφίζονται) και σε παράνομα (αυτά που πρέπει να εξαφανιστούν ως επικίνδυνα). Τα καμάτερά της Βουλής γίνανε χαμηλά ταπεινά και ασύμαντα και ψήφισαν. Θα βγούνε μετά και με άφθονο θράσσος θα μιλάνε για “εθνική αξιοπρέπεια” Ας γελάσουμε!
Και καλά οι 223 “δειλοί μοιραίοι και άβουλοι αντάμα” επέλεξαν να γίνουν χατζηαβάτηδες. Που είναι ο Μανώλης Γλέζος; Που είναι ο ήρωας, ο αντιστασιακός, ο αγωνιστής, ο υπερήφανος αριστερός Γλέζος; Να πεί το μεγάλο ΟΧΙ! Που είναι ο γέρων τον 92 χρόνων να σηκώσει το λάβαρο της αντίστασης στον αμερικανοσιωνισμό;
Μανώλη Γλέζο με τον αναγραμματισμό του ο Mr Alexis σε έκανε να φαίνεσαι 29 και ξέχασες τον Πιουριφόι, το Γ’ Ψήφισμα, τον ΑΝ 509, τον Άι Στρατή, τις φυλακές, τις εξορίες. Δεν τολματε εσύ και η αριστεράντζα παρέα σου να πείτε όχι στους αμερικανοσιωνιστές και θα πείτε ΟΧΙ στoυς διεθνείς τοκογλύφους της ΕΕ. Εδώ γελάνε. Μακαριοι αυτοί που σαν ψήφισαν. Τα σκοτάδια της κόλασης τους ανοίκουν….
Η ταχύτητα και η σπουδή με την όποια η βουλή ψήφισε την άρση της βουλευτικής ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής γεννά το εύλογο ερώτημα: τι εκπροσωπεί η βουλή; Μήπως είχε δίκιο ο Καραγάτσης;
"..το μπορντέλλο, όπου τριακόσιοι μασκαράδες γαμούν τις πολιτικές ελευθερίες του ελληνικού λαού! " Μ. Καραγάτση, "Τα Στερνά του Μίχαλου"
Μήπως έχει δίκιο ο Τράγκας που την αποκάλεσε "Χαβάη του Κατελάνου" (Kontra 4/4/2013). Η περιβόητη "Χαβάη" της οικογένειας Κατελάνου κάτω από το θέατρο "Περοκέ", όπου έγραψε ιστορία η "Βασίλω" κατά κόσμον Βασίλης και έκαναν πρόγραμμα οι θρυλικές τραβεστί της εποχής.
Το 2014 η βουλή εχει μετατραπεί, κατά την παλαιά έκφραση του Γεωργίου Παπανδρέου, σε οίκο ανοχής και η δημοκρατία δεν είναι παρά μία πεπειραμένη μελαχρινή με τσακίρικα μάτια, πονηρό μουτράκι και ένα κορμάκι με μικρά ηδονικά τρεμουλιαστά λακκάκια. Πόρνη που τριγυρνάει στα έδρανα της βουλής με το βρακί της η και χωρίς βρακί. Κουναει προκλητικά το τροφαντά πισινά και τους πουδραρισμένους γλουτούς της. Ανεμίζει δύο μαστάρια καλά κρεατωμένα, σφικτά, γεροστεκούμενα με μεγάλες καστανόμαυρες ρώγες ορθωμένες. Βάζει χέρι στη σχισμή του παντελονιού τους και οι 300 κερατάδες με βλέμμα απλανές, με μισάνοιχτο στόμα ευχαριστούν εκ βάθους καρδίας την καλή κυρία που το σπίτι της είναι τόσο εξυπηρετικό.
Στην Βουλή ζούμε τον εκφυλισμό του πολιτικού λόγου και ταλαιπωρούμαστε απο τον εκφαυλισμό του. Είναι αυτός ο λόγος που αφυδάτωσε τις ιδέες, τις μάρανε και τις μίκρυνε, είναι ο λόγος που ταυτίζεται με την δημαγωγία, εκμαυλίζει τους Έλληνες και τους υποβιβάζει σε μάζα, υποκαθιστώντας στην αλήθεια, την υπόσχεση. Εύκολες ρητορικές εξάρσεις, ωραίες λέξεις βαλμένες πλάι-πλαί που χαϊδεύουν τα αυτιά και παρακάμπτουν τα πραγματικά προβλήματα και την αλήθεια. Κανένα επιχείρημα για διαφώτιση, αλλά όλα τα επιχειρήματα προς ψυχική εξέγερση, προς ευκολότερη εξαπάτηση, προς ψηφοθηρική σαγήνη - δίχτυ για “ψάρια μικρά” και για γενικότερες παγιδεύσεις.
Ακούγεται μόνο ένας κενός δημαγωγικός λογος γεμάτος από καλολογικά ευρήματα ή υβριστικά τοξεύματα που κάνει αφειδή χρήση του επιθέτου, το τελευταίο επιχείρημα των ανικάνων, επειδή οι επιθετικοί προσδιορισμοί υπονομεύουν και “περιγράφουν” την ουσία. Κυριαρχεί μια ακατασχετη φλυαρία που με την αοριστία της υποδηλώνει το άψυχο κενό, που“μπάζει” καθώς λέει ο λαός, και προδηλώνει τον πολιτικό μας εκφυλισμό, καρφώνοντας στο πνεύμα και την ψυχή των Ελλήνων την ιδέα της μηδαμινότητας και της ανικανότητας.
Με άλλα λόγια. Η Βουλή είναι το κέντρο της κομματοκρατίας από όπου διέρχονται όλες οι αιτίες της παρακμής και της παραλυσίας που συνθλίβουν την πατρίδα μας. Είναι η αντανάκλαση και το κέντρο ισχύος του χρήματος, είναι το σημείο εφαρμογής όπου εξασκούνται οι δυνάμεις παραμόρφωσης της Ελλάδας. Είναι το νευρικό κέντρο ενός ασθενούς έθνους και η παραλυσία του αντιπροσωπεύει την ανικανότητα στην οποία βρίσκεται η άρχουσα ελίτ να ταξινομήσει την έκφραση της εθνικής θέλησης. Αλλά ακριβώς αυτή η Βουλή, που θα έπρεπε να είναι ενσαρκωτής της θέλησης του λαού, για καλύτερη παιδεία, καλύτερη υγεία, εθνική υπερηφάνεια και δικαίωμα στην ευτυχία είναι καταδικασμένη να είναι ένα ασθματικό, εξασθενημένο και άχρηστο όργανο. Κάθε θέληση, αν υπάρχει ακόμη, καταποντίζεται μέσα σε αυτή την "βουλή" και χάνεται χωρίς ελπίδα. Κάθε πρωτοβουλία πέφτει μέσα σ' αυτό το χωνευτήρι, απ' όπου δεν βγαίνει ποτέ, ασβεστοποιήται και γίνεται σκόνη, Είναι ένας τεράστιος φράκτης μεταξύ της δύναμης που απομένει ακόμα στο έθνος και της δράσης. Ένας φράκτης που καμία ακτίνα φωτός δεν κατορθώνει ποτέ να υπερκεράσει!
Στη Βουλή της Ελλάδας υπάρχουν ουσιαστικώς δυο μεγάλες συμμορίες, δηλαδή, δυο οργανωμένα εχθρικά κομματικά στρατόπεδα, των οποίων η ψυχή είναι τα πάθη. Η μία που κατέχει την εξουσία και η άλλη που είναι μακρά της αρχής και που πάντοτε αυτοτιτλοφορείται “εκφραστές του λαού”η “δημοκρατική παράταξη”. Ο αντικειμενικός σκοπός της πολιτικής είναι φυσικά η κατάκτηση της εξουσίας. Στην χώρα μας όμως η κατάκτηση της εξουσίας επιδιώκεται, επί 40 χρόνια, όχι για την επικράτηση της μίας ή άλλης ιδεολογίας., αλλά προς εξασφάλιση θέσεων, κάτι εις χρυσόν και κυρίως προς εκδίκηση. “απόψε πεθαίνει η δεξιά” του 1981. Τα σκάγια που βρήκαν στα παράθυρά τους οι οπαδοί της ΝΔ, την επομένη του θανάτου της δεξιάς του 35% των Ελλήνων, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Οι πρασινοφρουροί, οι κλαδικές φρόντισαν για την ολοκλήρωση της εκδίκησης.
Στην Βουλή αντιπροσωπεύονται οι Έλληνες αλλά επίσης τα ατομικά συμφέροντα, τα φλογερά πάθη, αλλά δεν αντιπροσωπεύεται η Ελλάδα. Στην Βουλή η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει τους ειλικρινής και εύγλωττους αντιπροσώπους της. Είναι φυσικό το να διεξάγονται εκεί οι οξύτεροι των πολιτικών αγώνων, αλλά αυτό που αντηχεί είναι η κραυγή του πάθους και του ασυγκράτητου φανατισμού, το ισχυρότερο και φοβερότερο όπλο στα χέρια δημαγωγών που απομάκρυναν της ελληνική ευημερία κατασπαταλώντας ασύστολα τον πλούτο της χώρας.
Εύκολες ρητορικές εξάρσεις, ωραίες λέξεις βαλμένες πλάι-πλαί που χαϊδεύουν τα αυτιά. Κανένα επιχείρημα για διαφώτιση, αλλά όλα τα επιχειρήματα προς ψυχική εξέγερση, προς ευκολότερη εξαπάτηση
Σήμερα η κομματική πειθαρχία έχει αντικαταστήσει την αυτόνομη σκέψη, την αυτόνομη παρουσία, την ανεξαρτησία γνώμης του βουλευτή. Μπορεί να ψελλίζουν κάποια διαφωνία από το βήμα της Βουλής ή από τα τηλεπαράθυρα. Σταματάνε εκεί, τα κεφάλια μέσα και στην ώρα της αλήθειας ψηφίζουν όπως πρέπει και όπως τους θέλει ο αρχηγός. Ο βουλευτικός θώκος είναι πολυτιμότερος από το μαρτύριο των Ελλήνων.
Οι κοινοβουλευτικές ομάδες δεν είναι πάρα μαντριά χειροκροτητων, πειθαρχημένων εκφραστών τη κομματικής γραμμής.
Ασφαλώς δεν έχει λησμονηθεί η ασφυκτική επιτήρηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας το 1985 ( υποψήφιος Χρ. Σαρτζετάκης) , οπότε κατά το Σύνταγμα ίσχυε η μυστική ψηφοφορία, με την χρησιμοποίηση εγχρώμων ψηφοδελτίων (κυανών) αντί των λευκών και την καταύγαση της αίθουσας με ισχυρούς προβολείς για να αποκλεισθεί η δυνατότητα αρνητικής ψήφου από μέρους των κυβερνητικών βουλευτών. Και όμως ούτε ένας δεν είχε την αξιοπρέπεια να υψώσει έστω να ψελλίσει κάτι για την αποξίωση του Κοινοβουλίου και την μεταχείριση των βουλευτών σαν εγκλείστους στο Μπούλκες.
Για 40 χρόνια η ελληνική κοινωνία είχε παραδοθεί στα νύχια των χούλιγκαν των “προοδευτικών” δυνάμεων που διέλυσαν τα πάντα. “Προοδευτικές” δυνάμεις που αναδείχθηκαν σε εκτροφείο συνδικαλισμένων τυράννων της κοινωνίας, ψυχανώμαλων βανδάλων, μονοδιάστατης υστερίας συμφεροντολόγων. Πανεπιστήμια καταστρέφονται. Καθηγητές προπηλακίζονται και τους κυνηγούνε σαν αγρίμια μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας στο όνομα του Πανεπιστημιακού ασύλου και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Χτίζουν τα γραφεία των καθηγητών ( δεν θυμάμαι να γίνεται κάτι τέτοιο στην Οξφόρδη). Τέσσερεις άνθρωποι δολοφονήθηκαν στην Marfin υπό τους αλαλαγμούς των αφιονισμένων “προοδευτικών” αφήστε τους να καούν τραπεζίτες είναι. Η Αθήνα κάηκε τον Δεκέμβρη 2008 με τις ευλογίες των “προοδευτικών δυναμεων”. Επί τέσσερεις δεκαετίες οι κάπηλοι της “προοδευτικότητας” παράγουν μαζικά βανδάλους, καταληψίες, ευνουχισμένους διαδηλωτές που αναμηρυκάζουν τον κρετινισμό της κομματικής ντουντούκας. Ο πλούτος των Ελλήνων καταβροχθίστηκε ασύστολα και μετατράπηκε χωρίς ντροπή και αιδώ σε βίλες και κότερα. Οι μίζες της Siemens τροφοδότησαν ένα πολιτικό σύστημα που ανερυθρίαστα μας λέει: “πιθανολογούμε κάτι έχει συμβεί, ίσως σοβαρό”.
Όλα αυτά και άλλα χυδαία συνέβησαν, συμβαίνουν, πιθανόν να ξανασυμβούν και όμως η βουλη έτρεξε να ψηφίσει την άρση της βουλευτικής ασυλίας των αγωνιστών βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Πόσο γελοίοι είναι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου