Μπαλτάκος συλλεκτήρας ψήφων...

Ξαφνικά έσκασε μύτη ο κύριος Μπαλτάκος και δήλωσε:

Δεν έχω πει ποτέ ότι θα δημιουργήσω εγώ προσωπικά κάποιον δεξιό σχηματισμό. Δεν έχω τέτοια πρόθεση και τέτοια επιθυμία. Δεν είμαι πολιτικός και το τονίζω αυτό. Είπα κάτι άλλο όμως. Η Ν.Δ. στις εκλογές της 25ης Μαΐου βρέθηκε να έχει στα δεξιά της ένα 16,5%, το οποίο σημαίνει 900.000 ψηφοφόροι. Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται και οι ψηφοφόροι της Χ.Α. Δεν αναφέρομαι φυσικά στην ηγεσία.

http://www.parapolitika.gr/parapolitikablog/παραπολιτικα/νεες-δηλωσεις-μπαλτακου-για-την-δικη-του-δεξια

Η  απόφαση να  χώσουν μέσα την ηγεσία της Χρυσής Αυγής, για όποιον διαβάζει τα ψιλά γράμματα των καθεστωτικών ΜΜΕ(ξαπάτησης), είναι ήδη ειλημμένη  Δεν είναι τυχαίο ότι μετακινούν τις κρατούμενες των γυναικείων φυλάκων του Κορυδαλλού σε άλλο όροφο, όχι βέβαια για το καλό τους, απλά χρειάζονται τον χώρο για τους χρυσαυγήτες  Αν κάποιος πιστεύει τα περί “δίκαιης δίκης” είναι βαθιά νυχτωμένος. Οι κύριοι Ρουπακίωτης πρώτος και  Μπαλτακος δεύτερος έδωσαν το στίγμα για το αποτέλεσμα. Οι αμερικανοσιωνιστές που αγκαλιάζουν του δολοφόνους ευρωναζί του Κιέβου δεν μπορούν να ανεχθούν μία Χρυσή Αυγή που θα σταθεί εμπόδιο στα σχέδια εξανδραποδισμού των Ελλήνων.

Στην Ελλάδα του 2014 η δικαιοσύνη έχει πάρει διαζύγιο από το δίκαιο και χρησιμεύει πλέον σαν εργαλείο εκπαίδευσης και όχι σαν μια κανονιστική λειτουργία που ο δικαστής αποφασίζει με γνώμονα την συνείδησή του και τον νόμο Τα πορτραίτα των Τερτσέτη και Πολυζωίδης μπορεί να εξακολουθούν να κοσμούν την αίθουσα της ολομέλειας του Αρείου Πάγου. Η αίθουσα που θα γίνει η “δίκαιη δίκη” της Χρυσής Αυγής θα κοσμείται με τα πορτραίτα του μπολσεβίκου Σβερδλόφ του επαναστατικού δικαίου της Τσεκα, του σταλινικού Βιζίνσκι των δικών της Μόσχας και του Χιτλερικού Φρέισλερ των Λαϊκών δικαστηρίων του Γ’ Ράιχ.

Με ειλημμένη τη απόφαση να στείλουν φυλακή την ηγεσία της Χρυσής Αυγής η καμαρίλα της Άνοιξης στα υπόγεια του Μαξίμου ανησυχεί. Που θα πάνε αυτές οι 900.000 ή το 16.5%; Θα επιστρέψουν στην ΝΔ; Ούτε στα πλέον κολασμένα τους όνειρα δεν βλέπουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Οι άνθρωποι που ψήφισαν Χρυσή Αυγή βρίστηκαν και λοιδορήθηκαν όσο κανένας άλλος στα 40 χρόνια μεταπολιτευτικής πανδαισίας. Τους αποκάλεσαν τομάρια, ρατσιστές, αμόρφωτους, άξεστους, λαουτζίκο και δεν πρόκειται ποτέ να γυρίσουν πίσω στο μαντρί της Νυχτωμένης Διαχρονικά ΝΔ.

Με αυτά στο μυαλό τους οι καθώς πρέπει  βαστάζοι του κυρίου Σαμαρά αναρωτιούνται όπως κάποτε ο Λένιν, που δεν είναι άγνωστος στους πρώην Κνιτες του Μαξίμου: “Τι να κάνουμε:”

Η λύση βρέθηκε Μπαλτάκος Είναι ο ιδανικός “συλλεκτήρας” που θα μαζέψει τις ψήφους της Δεξιάς και μέτα θα τους οδηγήσει πίσω στο μαντρί της ΝΔ.

Δεν το κρύβει άλλωστε….ότι θέλει να λειτουγήσει σαν συλλεκτήρας ψήφων...

Η Ύαινα

Ο αριστερός μικρόψυχος "άνθρωπος" βουτηγμένος στο βούρκο της αισχρής εμπάθειας, του μίσους και της προστυχίας κατέβηκε στο επίπεδο της ύαινας..

Από τον ΑΝ 509 στον “αντιρατσιστικό νομο”

Με το τέλος του εμφυλίου πολέμου οι νικητές,  η άρχουσα τάξη που ξεπήδησε από τα ερείπια ενός άγριου πολέμου που έφαγε τις σάρκες των ελληνικών νιάτων, είτε πολεμούσαν από την μία ή την άλλη μεριά, έστισε ένα βάρβαρο νομικό πλαίσιο που ποινικοποιούσε το φρόνημα και τις ιδέες με κορύφωση την “αναμόρφωση” στην Μακρόνησο.

Ακρογωνιαίος λίθος του νομικού συστήματος ήταν ο Αναγκαστικός Νόμος 509/1947 που μεταξύ άλλων τιμωρούσε όσους επεδίωκαν:

«αμέσως ή εμμέσως την εφαρμογήν ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν την διά βιαίων μέσων ανατροπήν του πολιτεύματος, του κρατούντος κοινωνικού συστήματος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της επικρατείας»

Ο “αντιρατσιστικός νόμος”: “για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, μέσω -αλλαγών διατάξεων- του ποινικού δικαίου” δεν διαφέρει σε τίποτα, όσον αφορά το πνεύμα, από  τον 509. Εκσυγχρονίστηκε ως προ την ορολογία  εισάγοντας τον ρατσισμό και την ξενοφοβία  σε αντικατάσταση του “κρατούντος κοινωνικού συστήματος”

Κοινό χαρακτηριστικό  του Νόμου 509 που μαζί με τον αμερικανικής εμπνευσης Α.Ν. 516/1948 αποτέλεσαν τα θεμέλια που στήθηκε το αυταρχικό κράτος την μεταπολεμικής Ελλάδας, και του αμερικανοσιωνιστικής έμπνευσης (δηλώσεις Ρουπακιώτη, Μπαλτάκου) “αντιρατσιστικού Νόμου” είναι ότι τιμωρούν πρωτίστως το φρόνημα και δευτερευόντως μόνο την πράξη. Από την άλλη, σε πολλές περιπτώσεις καθιερώνουν  την αρχή της συλλογικής ευθύνης.

Ο “αντρατσιστικός νόμος”  είναι μία θεσμική οπισθοδρόμηση που μας πηγαίνει πίσω στα χρόνια του αυταρχισμού και της “εχθροπάθειας” της μετεμφυλιακής Ελλάδας κατά παντός που αγωνιζόταν για Ελευθερία του λόγου, Ελευθερία από τον φόβο, Ελευθερία από την ένδεια, Ελευθερία της λατρείας του Θεού, για Δημοκρατία.

"Συνταγματικό τόξο" των υποδούλων

…”Αλλά η πολιτική είναι όπως το πορνείο, πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας με τις περιστάσεις της στιγμής.” Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο, τόμος Α 1935-1944, σελ 81.

...“Τελεια χαύνωση, παρακμή, αηδία, κατάπτωση, εξευτελισμός, θεομπαιχτισμός του πολιτικού μας κόσμου. [...]”  ibid. σελ 257

Η λύσσα του πολιτικού συστήματος κατά της χρυσής Αυγής αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας ήταν, είναι και θα είναι ένα σύστημα εξαρτημένο, υπόδουλο στα ξένα κέντρα και υπάκουο στις εντολές τους.

“Greece has been, is and probably will continue to be a penetrated political system”

Theodore A. Couloumbis, Post World War II Greece: A Political Aproach, East European Quarterly, Vol VII, No 3. pp 285-310

Ο κύριος Λοντερ του WJC, ο Μπαρόζο, ο Μούιζνιεκ έδωσαν τις εντολές του και οι ντόπιοι Χατζηαβάτηδες υπακούουν. Εδωσαν εντολή; Θέσσεται εκτός νόμου  την Χρυσή Αυγή. Με λίγα λόγια μας είπαν ότι: πρέπει να διαλέγουμε κόμματα που αρέσουν στους διεθνείς τοκογλύφους. Οι κύριοι αυτοί με λίγα λόγια χώρισαν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα σε νόμιμα και αρεστά (αυτά που πρέπει να ψηφίζονται) και σε παράνομα (αυτά που πρέπει να εξαφανιστούν ως επικίνδυνα).

….Παράλληλα, απέδωσε σε πιέσεις από τις ΗΠΑ, το εβραϊκό λόμπι και την Κομισιόν τη σπουδή της κυβέρνησης να εξαρθρώσει την οργάνωση της Χρυσής Αυγής.

«Αμερικανοεβραϊκές και αμερικανοελληνικές οργανώσεις έρχονταν στην Ελλάδα και πίεζαν για τη Χρυσή Αυγή. Σαφώς έπαιξε ρόλο αυτό στις εξελίξεις. Σαφώς ο πρωθυπουργός έπρεπε να τους πει κάτι. Από την 1η Ιανουαρίου 2014 αναλαμβάνουμε και την προεδρία της ΕΕ και υπήρχαν πιέσεις και από την Κομισιόν για τη Χρυσή Αυγή», είπε μιλώντας στην εκπομπή «Πρώτη Γραμμή» του ΣΚΑΪ, ο κ. Ρουπακιώτης.

Επίσης συνέδεσε συνέδεσε τις διώξεις με το ταξίδι του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, σε Ουάσινγκτον και Νέα Υόρκη.

http://www.ertopen.com/eidiseis/item/6354-roypakiwths-hpa,-ebraioi-kai-ee-pisw-apo-tis-diwxeis-ths-chryshs-ayghs#.U2OKfF6YQZa

Και καλά αυτοί οι κύριοι. Είναι προκλητικοί, απαράδεκτοι και κάνουν την δουλειά του.

• Υπάρχει Ελληνική Δημοκρατία;
• Υπάρχουν θεσμικοί εκπρόσωποί της;
• Υπάρχει Έλληνας Πρωθυπουργός να τους απαντήσει υπερασπιζόμενος την υπερηφάνεια του ελληνικού λαού, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων;
• Που είναι ο schooligan Τσίπρας;
• Που είναι ο Καμμένος;  
• Που είναι οι σύντροφοι του ΚΚΕ. Κάνουν την πάπια, αυτοί και αν θα έπρεπε να θυμούνται τις εποχές της υποταγής και του ΑΝ 509.
• Που είναι ο Μανώλης Γλέζος; Που είναι ο ήρωας, ο αντιστασιακός, ο αγωνιστής, ο υπερήφανος αριστερός Γλέζος; Να πεί το μεγάλο ΟΧΙ! Που είναι ο γέρων τον 92 χρόνων να σηκώσει το λάβαρο της αντίστασης στον αμερικανοσιωνισμό;

Μανώλη Γλέζο με τον αναγραμματισμό του ο Mr Alexis σε έκανε να φαίνεσαι 29. Σου έκοψε τα φτερά και ξέχασες τον Πιουριφόι, το Γ’ Ψήφισμα, τον ΑΝ 509, τον Άι Στρατή, τις φυλακές, τις εξορίες. Δεν τολματε εσύ και η αριστεράντζα παρέα σου  να πείτε όχι στους αμερικανοσιωνιστές και θα πείτε ΟΧΙ στoυς διεθνείς τοκογλύφους της  ΕΕ. Εδώ γελάνε. Μακαριοι αυτοί που θα σαν ψηφίσουν. Τα σκοτάδια της κόλασης τους ανοίκουν….

Όλοι αυτοί, τρομάρα τους,  πιπιλάνε την καραμέλα της  “εθνική αξιορέπειας”, της "εθνικής ανεξαρτησίας" αλλά μπροστά στους κυρίους Λόντερ  Μπαρόζο, Μουίζνιεκ γίνανε χαμηλοί, υποτακτικοί, χατζηαβάτηδες: “χωμά γιοφύρι να γενώ να με πατήσεις άρχοντά μου”.

Τι  θα έπρεπε να πουν; Τι θα έπρεπε να απαντήσουν; Αυτό που εκτιμούμε ότι θα απαντούσε ο κάθε αξιοπρεπής Έλληνας ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων: ότι η Ελλάδα είναι ανεξάρτητη χώρα που οι πολίτες της είναι αυτοί που αποφασίζουν ποιους και γιατί θα εκλέξουν και πως θα κυβερνηθούν…

Ο ιστορικός των πρώτων χρόνων του ανεξάρτητου Ελληνικού κρατιδίου John Petropulos περιγράφει και αναλύει τον προσανατολισμό των ντόπιων πολιτικών κομμάτων προς τους ξένους με την ακολουθη διεισδυτική παρατήρηση

(party) leaders realized that, given the international status of Greece and its internal constitution (absolutism) they could influence the Crown (King Otto) and mold the future of Greece much more effectively by catering to the powers than by catering to the home public

John Petropulos Politics and Statecraft in the Kingdom of Greece:1833-1843, Princeton PUP, 1968 pp 509

Σε ελευθερη μετάφραση: οι κομματικές ηγεσίες αντιλήφθηκαν ότι με δεδομένη την διεθνή θέση της Ελλάδος και το σύνταγμα της (απολυταρχία) θα μπορούσαν να επηρεάσουν το Στέμμα (Οθων) και να πλάσουν αποτελεσματικά το μέλλον της Ελλάδας (και της ύπαρξης τους, σημ. μεταφραστή) απευθυνόμενοι στους ξένους αντί στον ελληνικό λαό

Η καταπληκτική ποιότητα αυτής της παρατήρησης είναι ότι περιγράφει με ακρίβεια την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα. Αν κάποιος αντικαταστήση την λεξη Οθων με Σαμαράς, Βενιζέλος, Τσιπρας, Καμμένος, Κουτσουμπας και γενικά "συνταγματικό τόξο" θα έχει μια εικόνα της σημερινής πολιτικής που έχει μια θλιβερή ομοιότητα με εκείνη την εποχή. Οι πολιτικές ελιτ, τρομάρα τους για ελιτ, πιο πολύ ενδιαφέρονται για ένα good boys των ξένων απο το τι λένε ή σκέφτονται οι Ελληνες. Έλληνες που είναι άξιοι της ψήφου τους...

Τι έκαμες στον πόλεμο, παπά?

1. Αδερφός Αλέξης

Και καλά… Ο κ. Τσιπρανδρέου πολιτικός είναι, δουλειά του να λέει ψέματα.

Αλλά οι αθωνίτες μοναχοί? Οι άνθρωποι, που: «…στον εαυτό τους έταξαν να φυλάγει Θερμοπύλες?»

Πως άνοιξαν έτσι τες χριστιανικές αγκάλες τους και υποδέχτηκαν τον αδερφό Αλέξη με χαριτωμενιές και κουνηματάκια?

Δεν ήξεραν? Δεν άκουσαν?

Δεν ήξεραν ότι ο αδερφός Αλέξης ετοιμάζεται να χτίσει και από ένα τζαμί σε κάθε συνοικία?

Δεν άκουσαν ότι τώρα δα που μιλάμε, δεκάδες χριστιανοί σταυρώνονται, ανασκολοπίζονται, βιάζονται, βασανίζονται ή διαμελίζονται στη Συρία, στο Ιράκ, στη Νιγηρία? 

Δεν έχουν πάρει είδηση, ότι ζούμε πλέον σε εμπόλεμη ζώνη?

Δεν έχουν υποψιαστεί καν τον κηρυγμένο πόλεμο του Ισλάμ εναντίον της «άπιστης» Δύσης?

Και δεν έχουνε μάθει ακόμα ότι σε έναν πόλεμο ζωής ή θανάτου, δεν χωράει ουδετερότητα?

Πως ανοίγουν έτσι τις αγίες αγκάλες τους και γλείφουν από πάνω ως κάτω, τον σέντερ φορ της πολυπολιτισμικότητας και της ισλαμολαγνείας ?

Πως το πάνε δηλαδή το πράγμα?

-Τι έκαμες στον πόλεμο, παπά

-Εγώ τέκνον μου, κοίταξα να τη βολέψω!

Κι εντάξει… Ο αδερφός Αλέξης σε συριζαίους απευθύνεται, ότι θέλει μπορεί να τους σερβίρει.

Μπορεί ας πούμε, τη μια να φοράει το τεξανέζικο στέτσον και να προωθεί τα κονέ με την αμερικανοσιωνιστική μαφία και την άλλη να φοράει τη μαντίλα της χαμάς και να το παίζει τέταρτο χαλιφάτο.

Πολυπολιτισμικοί είναι οι ψηφοφόροι του, διπλή γλώσσα τους αξίζει.

Αλλά οι εμπροσθοφύλακες [υποτίθεται] της Ορθοδοξίας?

Τι γυρεύουν αυτοί, οι κληρονόμου ενός Γρηγορίου Παλαμά και ενός Νικόδημου του Αγιορείτη, να σαλιαρίζουν με τους μεταναστολάγνους των πέντε ηπείρων?

Τη στιγμή μάλιστα που ο εν λόγω «αδερφός Αλέξης» προωθεί τα σχέδια της διεθνούς γραβατοπειρατείας για κοσσοβοποίηση της Ελλάδος και για αντικατάσταση της φυλής των Ελλήνων από αφροασιατικές μάζες?

Ντροπή, ρε ρασοφόροι της συμφοράς!

Που κατεβάσατε τα βρακιά στην καθεστωτική ελίτ, μπας και σας δώσει κάτι τις παραπάνω για να κάμετε την πάπια, όταν θα μπουν μπροστά να σηκώνονται οι μιναρέδες.

Διότι εκεί πάει το πράγμα.

Στη συναλλαγή!

Ο αδερφός Αλέξης γνοιάζεται προπάντων για την αποστολή που έχει αναλάβει εργολαβία, ώστε να φτάσει η ευλογημένη ώρα, να τον ανεβάσουν κι αυτόνα στην εξουσία.

Κι η αποστολή είναι μία.

Η αντικατάσταση των Ελλήνων.

Και στήνει τώρα τις συμμαχίες του, ώστε μόλις θα αρχίσουν οι μπουλντόζες του Μπόμπολα να σκάβουν τα θεμέλια του τεμένους, να το βουλώσουν οι παπάδες και να μην ξεσηκώσουν το πόπολο, όπως έκαμαν άλλοτε, όταν οι Έλληνες πολεμούσαν ακόμα για την ελευθερία τους.

Γι αυτό βρέθηκε στο περιβόλι της Παναγιάς και γι αυτό έβανε μπρος τα σου-ξου-μου με τους ρασοφόρους.

Δώστε μου αυτό, να σας δώσω εκείνο.

Αλισβερίσι του κερατά, στις ματωμένες πλάτες μιας πίστης.

Αλλά στο περιβόλι της Παναγιάς, διπλά νοήματα δεν χωράνε. Οι λέξεις εκεί είναι κοφτερές σαν τσεκούρι.  

Κι οι χαρούλες των αγίων πατέρων στον αδερφό Αλέξη, βρωμοκοπάνε δοσοληψία, ίσαμε τη συναγωγή του Τελ Αβίβ. 

-Τι έκαμες στον πόλεμο, παπά?

-Εγώ τέκνον μου, εκλεινα συμφωνιες…

2. Ο παπάς και το κάρβουνο

Λένε λοιπόν [οι ίδιοι οι παπάδες, μεταξύ τους] ότι ο παπάς είναι σαν το κάρβουνο:

«από μακριά σε ζεσταίνει, από κοντά σε καίει κι άμα τον πιάσεις σβηστό, λερώνεσαι παντού!»

Και ξέρουν καλά τι λένε.

Γιατί η διπλοπροσωπία και η αναισχυντία των αθωνιτών μοναχών, δυστυχώς δεν περιορίζεται μοναχά στο δύσμοιρο περιβόλι της Παναγίας.

Πιάνει το μεγαλύτερο κομμάτι [όχι το σύνολο πάντως] του σημερινού ορθόδοξου ελληνόφωνου κλήρου. Οι λιγοστές εξαιρέσεις υπάρχουν απλώς, για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα!

Το παπαδαριό, μετά το σοκ Χριστόδουλου, που τους ξεκούνησε κάπως από τη ραστώνη τους και τους έδειξε πως θα μπορούσε ξανά η Ορθοδοξία να σταθεί άξια στην πνευματική ηγεσία ενός θνήσκοντος έθνους, φρόντισε να σφραγίσει τα στεγανά και να ανεβάσει στην ιεραρχία ανθρώπους της υπόγειας συναλλαγής, πρόθυμους να δώσουν τα πάντα, για να εξασφαλίσουν παροχές και προνόμια.

Τώρα δα, που οι τζιχαντιστές του ισλαμικού φονταμενταλισμού, έχουν ήδη ξαμολυθεί λυσαλέοι εναντίον της χριστιανωσύνης, οι 8 στους 10 ελληνόφωνοι παπάδες, το παίζουν αλτρουϊστές και ανώτεροι!

Τάχα μου, δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι ίδιοι και εμείς οι Χριστιανοί είμαστε οι κήρυκες της αγάπης και άλλες τέτοιες μαλαγανιές.

Και στο μεταξύ οι άλλοι σταυρώνουνε κόσμο, πετσοκόβουν τα μουνιά των γυναικών, λιθοβολάνε τις μοιχαλίδες και απειλούν τη μισή Ευρώπη, ότι θα της φορέσουνε φερετζε!

Κι ενώ η Χριστιανωσύνη μετράει νέους μάρτυρες , το παπαδαριό γλείφει τον αδερφό Αλέξη και τον ηγούμενο Σαμαρά.

Μπας και τους δώκουνε κανα βατοπαιδιάκι, να αβγατίσουν τα καζάντια τους

-Τι έκαμες στον πόλεμο, παπά?

-Εγώ παιδί μου, έκαμα περιουσία…

Η ανέγερση του τεμένους στον Βοτανικό είναι πράξη κορυφαίας συμβολικής σημασίας, για την παρουσία και τη θέση του Ισλάμ, στο νότιο άκρο της Ευρώπης, που προορίζεται να μετατραπεί σε αποθήκη ψυχών [μας το δήλωσε επισήμως και η επίτροπος της Εμπορευματοποιημένης Ευρώπης, για θέματα μετανάστευσης…]

Κι αντί να βγούνε οι παπάδες στους άμβωνες και να διαφωτίσουν τον λαό για το τι τους περιμένει στη μελλοντική saria controlled area, που θα δημιουργηθεί πέριξ του τεμένους, βγαίνουν και ψωνίζονται με μελαμψούς επιβήτορες, στις πιάτσες της αγίας Φωτεινής και του πεδίου του Άρεως

Κι αντί να ξεσηκώσουν τους Έλληνες, που 200 χρόνια μετά την επανάσταση του 1821, θα ξανακούσουν στα χώματα τους τη στριγκιά φωνή του μουεζίνη, αυτοί κάνουν κουνήματα στον κάθε τσιπρανδρέου, που ανοίγει την κερκόπορτα!

Κι αντί να πιάσουν τον σταυρό και να τον πετάξουν στα μούτρα του κάθε καραγκιόζη που τη Δευτέρα δηλώνει άθεος, την Τρίτη ισλαμολάγνος και την Τετάρτη αρχιραβίνος, πιάνουν και του κάνουν τεμενάδες, όπως έκαμε ο Γρηγόριος ο πέμπτος στον Σουλτάνο για να γλιτώσει το κεφαλάκι του [και στο τέλος δεν το γλίτωσε]

Στην απλή και τίμια γλώσσα του πιστού, όλα αυτά ονομάζονται πουστίτσες

-Τι έκαμες στον πόλεμο, παπά?

-Κουνιόμουνα, τέκνον μου…

3. Κι η αργία της Κυριακής?

Αλλά ποιο Ισλάμ και ποιοι τζιχαντιστές και ποια Τουρκιά. Εδώ το παπαδαριό, δεν έστερξε να βοηθήσει τον κοσμάκη, για να γλιτώσει από τη μισθωτή δουλεία και τις εργάσιμες Κυριακές.

Ποιοι?

Οι θεματοφύλακες της 4^ης εντολής, που μιλάει με την σιδηρά γλώσσα της Βίβλου:

«… Εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου· τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατα Κυρίω τω Θεω σου· ου ποιήσεις εν αυτη παν έργον, συ και ο υιος σου και η θυγάτηρ σου, ο παις σου και η παιδίσκη σου, ο βούς σου και το υποζύγιόν σου και παν κτήνός σου και ο προσήλυτος ο παροικών εν σοί. Εν γαρ εξ ημέραις εποίησε Κύριος τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς και κατέπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη· δια τούτο ευλόγησε Κύριος την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν.

Έξη ημέρες να εργάζεσαι, τη δε ημέρα την εβδόμη να δοξάζεις Κύριο, τον Θεό σου!

Απλά, σταράτα, με λέξεις χαραγμένες στην πέτρα.

Κι αυτοί οι στρεψοδίκες, βγήκανε να πουνε σοφιστείες στους χριστιανούς, ότι τάχα μου, άμα έρθετε στην Εκκλησιά μέχρι τις δέκα που βαστάει η θεία λειτουργία, μπορείτε μετά να πάτε να δουλέψετε!

Και δεχτήκανε να ανοίγουνε τα καταστήματα, μετά το αντίδωρο!

Τέτοιοι λαοπλάνοι και σοφιστές…

Κι ας μιλάει η εντολή με την κοφτερή γλώσσα της Βίβλου, που δεν σηκώνει διπλές ερμηνείες, ούτε ταρζανιές, ούτε και τσιπρουλιές.

Τη δε ημέρα τη εβδόμη, να δοξάζεις τον Κύριο τον Θεό σου.-

Ολόκληρη τη μέρα. Όχι, ωράριο 8-10!

Και δεν βγήκανε ρε να προστατεύσουνε οι ρασοφόροι ούτε αυτό το ελάχιστο, που αξίζει στον άνθρωπο της Πίστης – την ενδοσκόπηση. Αυτή τη μία ημέρα που θα στρέψει τα μάτια του προς τα έσω, που θα αφιερώσει στον εαυτό του ή στον Θεό του [αδιάφορον] αυτή την ανάπαυλα στον χρόνο, που σε καθαρίζει από τα κρίματα, από τα ψέματα, από  τις επίγειες σκοτούρες της καθημερινότητας, από το βάρος της δοσοληψίας και της συναλλαγής.

Όχι!

Κόψανε και ράψανε την πνευματική αλλά και ψυχοσωματική ανάγκη του ανθρώπου, να διαθέτει μία ημέρα για τον εαυτό του και μετά τη χαρίσανε στα αφεντικά, με το ανίερο σόφισμα πως τάχα μου, αρκεί να αγιαστείς στη λειτουργία [αφήνοντας και τον οβολό σου φυσικά] κι ύστερα, με το στόμα γιομάτο «αίμα και σώμα του Κυρίου» να πας να ψήσεις τον πελάτη, στη βουή της αγοράς!
Δεν είναι ντροπή μοναχά, για την Ιερωσύνη, η αποδοχή της εργάσιμης Κυριακής.

Είναι ύβρις απέναντι στον Θεό και στον Άνθρωπο. 

4.Αδερφός Αλέξης - αδερφές πιπίνες…

Κρίμα, μωρε!
Κρίμα, γιατί ο ορθόδοξος κλήρος έδωκε κάποτε έναν Σαμουήλ, έναν Νικόδημο και έναν Παπαφλέσσα.

Και δυο φορές κρίμα, γιατί όλοι εμείς οι Έλληνες, είχαμε βαθιά χαραγμένη στα κύτταρα μας, την εικόνα του ανώνυμου παπά, που οδηγούσε τα Ελληνόπουλα στα κρυφά σχολειά και, όταν το φερνε, η ανάγκη, φορτώνονταν την Παναγιά στους ώμους του και την περιέφερε στα πολιορκημένα τείχη, ψάλλοντας «τη Υπερμάχω»

Πως εκφυλίστηκε έτσι το γένος της Ορθοδοξίας…

Πως  μαράθηκε μωρέ εκείνος ο ανθός της Ρωμιοσύνης, που έβανε μπουρλότο στις καρδιές των Ελλήνων?

Ναι βέβαια, δεν είναι όλοι οι ιερείς οσφυοκάμπτες και αδερφές πιπίνες. Υπάρχουν ακόμα ανάμεσα τους, άνθρωποι που το λέει η καρδιά τους.

Αλλά είναι λίγοι. Τραγικά λίγοι…

Η πλειοψηφία της χριστιανικής ιερωσύνης, είναι κάτι θλιβερά πλάσματα, σαν αυτά που κουνιόντουσαν στον αδερφό Αλέξη, έτοιμα να πουλήσουν και τα γένια τους ακόμα, για λίγα ευρόπουλα ή για μια πίπα στο όρθιο.

Λυπάμαι, ρε Έλληνες…

Λυπάμαι, αλλά τις μεγάλες μάχες για να ζήσει αυτό το έθνος [αν ζήσει] θα πρέπει να τις δώσουμε μοναχοί μας.

Στον πόλεμο του τεμένους, οι ίδιοι οι ιερείς του σταυρού θα είναι εναντίον μας!

Στον πόλεμο για να κρατήσουμε ζωντανή τη συλλογική μας ταυτότητα, απέναντι στον λαθρεποικισμό και τη λαθροεισβολή, οι ρασοφόροι θα είναι εναντίον μας.

Στον πόλεμο για να μην φτάσουν τα παιδιά μας, να δουν χριστιανούς να σταυρώνονται μπροστά στα ίδια  τους τα σπίτια, οι ηγέτες της χριστιανωσύνης θα πηδιούνται στην Αγίας Άννης, πίσω από τα φορτηγά.   

Κι εκείνοι οι λίγοι παπα-Έλληνες, που θα τολμήσουν να έρθουν μαζί μας, θα δεχτούν βρώμικο πόλεμο, προπάντων από τους «προκαθήμενους» της εκκλησίας μας.

-Τι έκαμες στον πόλεμο, παπά?

-Λούφαρα, παιδί μου

Αλλά η Πίστη ρε Έλληνες, δεν ανήκει στο «δημοκρατικό τόξο»

Η Πίστη δεν λογαριάζει πλειοψηφίες και συσχετισμούς.

Η Πίστη είναι υπόθεση προσωπική του καθενός μας και δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση.

Αυτοί που γλείψανε τον αδερφό Αλέξη κι αυτοί που προδώσανε το νόημα της 4^ης αντολής κι αυτοί όλοι, που σφυρίζουν αδιάφορα για την ανέγερση του τεμένους, δεν είναι άξιοι να κουβαλάνε σταυρό.

Θα τον κουβαλήσουμε λοιπόν εμείς.

Έτσι κι αλλιώς, ο πόλεμος μας δεν είναι ένας πόλεμος θρησκείας απέναντι σε άλλη θρησκεία, ούτε μια σύγκρουση δεισιδαιμονίας απέναντι σε μιαν άλλη δεισιδαιμονία.

Ο δικός μας πόλεμος είναι ο πόλεμος ενός έθνους και ενός πολιτισμού, για να μην ξωπεταχτεί στα σκουπίδια της Ιστορίας.

Και σ’ αυτόν τον πόλεμο δεν χωράνε ούτε αδερφοί Αλέξηδες, ούτε αδερφές πιπίνες…    

  

ΠΗΓΗ: http://panusis.blogspot.nl/2014/08/blog-post_9.html

Η Πολιτιστική "Κόκκινη Προβιά"

Το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η έναρξη του Ψυχρού, έμελλε να ρίξουν την Ευρώπη σε μια περιπέτεια με πολλές διαστάσεις. Όμως απ’ όσα τα τελευταία 60 χρόνια έχουν γραφεί για την ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου σχεδόν τίποτα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Κι αυτό γιατί η δυτική Ευρώπη, που εμφανιζόταν ως ανάχωμα απέναντι στον «κομμουνιστικό κίνδυνο», κυβερνήθηκε μέσα από το πιο αντιδημοκρατικό δημιούργημα των μυστικών υπηρεσιών. Έναν μυστικό στρατό από πολίτες και αξιωματικούς, ο οποίος δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει μια πιθανή σοβιετική εισβολή, αλλά κατέληξε να κάνει πραξικοπήματα, να χειραγωγεί πολιτικούς και πολίτες και να καθορίζει τις εξελίξεις, καλύπτοντας επί δεκαετίες τα ίχνη του.

http://www.koutipandoras.gr/article/119282/kokkini-provia-o-mystikos-stratos-tis-cia-stin-ellada-apokalyptoyme-toys-arhigoys-tis

Το περιοδικό HotDoc παρουσιάζει για ευνοήτους λόγους την μία πλέυρά του νομίσματος. Πάράλληλα με το στρατιωτικό πολιτικό σκέλος της “Κόκκινης Προβιάς” κινήθηκε και η πολιτιστική “Κόκκινη Προβιά”. Υπάρχουν όμως πολλά βιβλία και πληροφορίες το πώς έγινε  η ποδηγέτηση των λαών της Ευρώπης κατά την περίοδο του λεγόμενου “Ψυχρού Πολέμου” μέσα απο την Μ.Κ.Ο. Congress of Cultural Freedom.  Ότι έγινε τότε επαναλαμβάνεται σήμερα με την μόνη διαφορά ότι τότε έχθρός ήταν ο κομμουνισμός της Σοβιετικής Ένωσης, σήμερα έχθρός είναι η Ρωσία του Πούτιν.

Είναι πλεον γνωστό ότι η CIA καθ’ όλη την διάρκεια του ψυχρού πολέμου κατόρθωσε, ταΐζοντας και επιδοτώντας ανάλογα, να επιστράτευση τους αντικομμουνιστές, μαρξιστές, φιλελεύθερους διανοούμενους σε ένα αγώνα για την καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων με τελικό στόχο να τους αποσπάσει από την επιρροή του Κρεμλίνου και να τους φέρει κάτω από την κυριαρχία του αμερικανικού αιώνα.

Το τι πραγματικά έγινε ήτανε μια γιγαντιαία προσπάθεια να χειραγωγηθεί η συνείδηση μιας ολόκληρης γενιάς και να μπει στο καλούπι της Δύσης. Στόχος του μυστικού πολέμου ενάντια στο κομουνισμό, ήταν να δέσει στο άρμα του Αμερικανισμού την δυτική διανόηση.

Αποστόλη της CIA ήταν η ιδεολογική και πολιτική «ανάσχεση» του σοβιετικού ολοκληρωτικού κομμουνισμού, Αποστολή η οποία στόχευε, τα ανεξάρτητα εργατικά συνδικάτα, τα σοσιαλιστικά κόμματα, τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα, τα εθνικό απελευθερωτικά κινήματα στις αποικίες .Ήταν μία αποστολή που η CIA πήρε πολύ στα σοβαρά. Οπλισμένη με εκατομμύρια δολάρια, τόσα πολλά που δεν ήξερε που να πρώτο δώσει, προχώρησε στη επίτευξη του σκοπού.

Τεράστια, για την εποχή τους κονδύλια σχημάτισαν μία τεχνητή λίμνη, μια θάλασσα που ο καθένας ήθελε να τσαλαβουτήσει, ένα τεράστιο λιβάδι που όλοι θέλανε να το βοσκήσουν. Κύριος στόχος αυτού του πακτωλού χρημάτων ήταν η δημιουργία ενός πολιτιστικού Gladio. Αυτή η οικονομική απλοχεριά λάδωσε τα γρανάζια ενός υπερβολικού κυκλώματος διεθνών διασκέψεων, εκδόσεων, εφημερίδων, περιοδικών, εκθέσεων, μουσικών φεστιβάλ και κανένας από τους φιλελεύθερους διανοητές δεν αναρωτήθηκε ποιος πλήρωνε πραγματικά το λογαριασμό. Καμία ερώτηση δεν υποβλήθηκε για το εάν η μυστική χρηματοδότηση από τα χέρια της CIA υπονόμευσε την ίδια την φύση της ελεύθερης σκέψης. Στο ψυχρό πολεμικό κουκλοθέατρο δεν υπήρχε θέση για αμφισβητίες.

Μόλις ελήφθη η απόφαση του πολιτιστικού πολέμου τέθηκε το ερώτημα: ποιοι θα επανδρώσουν το πολιτιστικό Gladio; Ποιοί θα επωμισθούν την αποστολή να κερδίσουν τις καρδιές και το μυαλό των λαών του κόσμου υπέρ της Αμερικής και ενάντια της Σοβιετικής Ένωσης; Οι άνθρωποι της CIA κατάλαβαν ότι οι μόνοι εφοδιασμένοι με τις απαραίτητες γνώσεις και το αναγκαίο πάθος για την σταυροφορία κατά της Σοβιετικής Ένωσης δεν ήταν άλλοι από τους πρώην κομμουνιστές. Την μόνη ιδεολογική έκφραση αντίστασης στα σχέδια του Κρεμλίνου εκπροσωπούσε η μαρξιστική αλλά «προοδευτική» (αποκομμένη από την σοβιετική καθοδήγηση) άλλη Αριστερά. Για τους ανθρώπους της CIA η προώθηση της αριστεράς αυτής είχε σαν απώτερο σκοπό να αποτελέσει το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα κτιζόταν το οικοδόμημα του πολιτιστικού ψυχρού πολέμου.

Δυστυχισμένοι Κοριολανοί , μαρξιστές, τροτσκιστές και όλοι αυτοί που κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου αποτελούσαν τους μπροστάρηδες του αριστερού κινήματος, ορφανά της «ροζ επανάστασης», ταλαιπωρημένα αουτσάιντερ της πάλης των τάξεων που ξαφνικά έμειναν άνεργοι στο κρύο, αιωρούμενοι στο κενό κάθε νοήματοςτης ύπαρξης και της ζωής, ψάχνανε με απελπισία να βρουν την χαμένη αρρενωπή συντροφικότητα τους και ένα καινούργιο αφεντικό και προστάτη. Καιρός ήτανε να μεταγραφούν. Οι ανάγκες της ζωής καθορίζουν τις διεργασίες της συνείδησης. Δήλωσαν απογοητευμένοι από τον κομμουνισμό. Οι πρώην αγκιτάτορες και προπαγανδιστές των Σοβιετικών, τα πρώην παραπαίδια του Willi Munzenberg και της Γ’ Διεθνούς δήλωσαν μετάνοια, ανακυκλώθηκαν, απολυμάνθηκαν από το μικρόβιο του κομουνισμού. Με νονό την CIA βαφτίσθηκαν στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ και με γενιτσαρικό φανατισμό άρχισαν της συνεργασία με τα καινούργια αφεντικά για να υπομονεύουν την Σοβιετική μηχανή την οποία στο παρελθόν είχαν τόσο καλά λαδώσει.

The God That Failed -- by David Engerman (Foreword), Richard Crossman

Οι σχηματοποιημένοι πρώην σταλινικοί λειτούργησαν συσπειρωτικά ώστε να βρει στέγη ένας ευρύτερος ιδεολογικός κόσμος του οποίου η εμβέλεια θα ήτανε περιορισμένη ή ανύπαρκτη στην κυριαρχούμενη από τα κομουνιστικά κόμματα Ευρώπη. Η ιδεοπολιτική φυσιογνωμία αυτού του συνονθυλεύματος εκτεινότανε από την άκρα «αριστερά» μέχρι την άκρα «δεξιά». Με την βοήθεια και αρωγή της CIA απέκτησε σάρκα και οστά. Με την ονομασία Congress of Cultural Freedom έμελλε να κυριαρχήσει καθοδηγήσει και ποδηγετήσει την κάθε, μορφωτική, πολιτισμική δραστηριότητα και έκφραση της Ευρώπης

Who Paid the Piper? : CIA and the Cultural Cold War by Frances Stonor Saunders

Ποτέ δεν ασκήθηκε κριτική στην πολιτική των Δυτικών ανά τον κόσμο. Η Σοβιετική Ένωση κατηγορείτο για αποικιοκρατία την ίδια στιγμή που οι γνήσιοι αποικιοκράτες με πρωτοφανή θηριωδία πνίγανε στο αίμα τα απελευθερωτικά κινήματα της Κένυας, Κύπρου, Μαλαισίας. Οι κρεμάλες στην Κύπρο, η βαρβαρότητα τωνστρατοπέδων συγκεντρώσεως στην Κένυα δεν απασχόλησαν ποτέ τους ρέκτες της «ελευθερίας». Ενώ η Αμερική, η χώρα των αφεντικών σπαρασσότανε από τον αγώνα των μαύρων για ανθρώπινα δικαιώματα στις σελίδες των οργάνων του Congress of Cultural Freedom, ούτε μια λέξη για τα λιντσαρίσματα, τις δολοφονίες αγωνιστών η το κάψιμο εκκλησιών.

Ενώ το Congress of Cultural Freedom κατηγορούσε συνεχώς τους σοσιαλιστές για τον κρατικό έλεγχο των τεχνών στη Σοβιετική Ένωση το κεφάλαιο και το κράτος (η CIA και οι επιχειρησιακοί σύμμαχοί της ) στη Δύση συνέργησαν για να διαχειριστούν τον «ελεύθερο» πολιτισμό. Δεν γινότανε τίποτα, δε γραφότανε τίποτα, δεν κουνιότανε τίποτα στη ψυχροπολεμική Ευρώπη χωρίς να έχει πρώτα εγκριθεί από αυτούς που κρατούσανε το μετρητό. Η CIA είχε ανακηρυχθεί σε παγκόσμιο υπουργείο πολισμού.

http://www.monthlyreview.org/1199petr.htm

Η επιχείρηση αυτή βάζει πολλά ερωτηματικά Κατά πόσον η επιλεκτική επιχορήγηση διαστρέβλωσε τις διαδικασίες που παράγουν ιδέες; Οι άνθρωποι που επιλέγηκαν για να προωθηθούν στα φώτα της δημοσιότητας άξιζαν πραγματικά; Επιλέγηκαν για την πρωτοτυπία των ιδεών τους; Την δύναμη της δημιουργίας ή απλά και μόνο επειδή είχαν την ικανότητα να χορεύουν στον ρυθμό της CIA. .

Το Congress of Cultural Freedom ήταν απλά μια μετωπική οργάνωση ένα συνονθύλευμα ατόμων μαριονέτες που τα νήματα κινούσε η CIA η οποία μπορεί να οργάνωσε και χρηματοδότησε αλλά ο κοινός τόπος και η κοινή ρίζα των ανθρώπων που μπήκαν στη υπηρεσία της υπήρχε ήδη. Η CIA απλά έδωσε το κίνητρο να ομογενοποιηθείαυτό το ετερόκλητο συνονθύλευμα να απόκτηση στόχο και σκοπό ύπαρξης. Μερικά από τα «μεγαλύτερα» ονόματα στη φιλοσοφία, την πολιτική, κοινωνιολογία και την τέχνη κέρδισαν δημόσια αναγνώριση πριμοδοτούμενη από τηνCIA Οι διασκέψεις τα συνέδρια και τα επιστημονικά περιοδικά καθιέρωσαν τα πρότυπα συμπεριφοράς βασισμένα σε καθαρά πολιτικές παραμέτρους. Όχι αξία, ούτε ικανότητα αλλά υποταγή και υποτέλεια στην καθορισμένη από την Ουάσινγκτον πολιτική γραμμή ήταν οι προϋποθέσεις για μελλοντικές θέσεις σε ιδρύματα, μουσεία και πανεπιστημιακές έδρες.

Όταν η «σύγκρουση των πολιτισμών» κατά Χάντιγκτον και η παγκοσμιοποίηση αντικατέστησαν την ψυχροπολεμική ρητορική, στα πανεπιστήμια στις εφημερίδες, στα ΜΜΕ, στα αποθετήρια σκέψης, στις ομάδες αυθεντίας και σε οτιδήποτε διαμορφώνει την κοινή γνώμη οι άξιες του ψυχρού πολέμου, που επέβαλε η CIA δια μέσου του Congress of Cultural Freedom, είναι ορατές και κυρίαρχες:

Το Ιδεολογικοπολιτικό συνονθύλευμα του Congress of Cultural Freedom που ροκάνισε το προοδευτικό κίνημα της Ευρώπης, κλωνοποιήθηκε όπως η προβατίνα Ντόλη δημιουργώντας επιγόνους ομοτροπίας σε ιστορικές συνθήκες εντελώς διαφορετικές. Η σημερινή πολιτιστική “Κόκκινη Προβιά” αυτό το εκφυλισμένο σύμφυρμα παρατάχθηκεμε τον αγγλοαμερικανικό άξονα στην αιματηρή εθνο κάθαρση δεκάδων χιλιάδων Σέρβων και τη δολοφονία αθώων πολιτών από την Νατοϊκή Luftwaffe, την ανατροπή μια νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης στην Ουκρανία http://globalresearch.ca/articles/MOW502A.html ,

Έχει βαλθεί να υποστηρίζει με πάθος και φανατισμό κάθε αυθαιρεσία του αγγλοαμερικανικού άξονα, κάθε παράβαση του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, κάθε βιασμό της εννοίας Διεθνούς Δικαίου, κάθε νομιμοποίηση παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την καθολική και παντοτινή καταστολή της ανεξαρτησίας των λαών. Οι επίγονοι του Congress of Cultural Freedom έχουν μάθει να διασώζονται όχι με επίπλαστες δικαιολογίες άλλα με θωρακισμένες ψυχολογικές βεβαιότητες. Δεν ανησυχούν γιατί οι αξίες υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ηθική αλληλεγγύη προς τα θύματα καταπίεσης και μαζικού εξανδραποδισμού δεν είναι ανάγκη να επιβληθούν ή να αναχαιτίσουν την γενοκτονία των Ιρακινών, των Αφγανών, των Σύριων τον εκπατρισμό των Παλαιστινίων η την εθνοκάθαρση στην Βόρεια Κύπρο.

Οι εγχώριοι κλώνοι,. ερωμένοι του Χάντιγκτον σε όλες τις ιδεολογικοπολιτικές τους εκδοχές και συγκυρίες με τρομακτικές ανασφάλειες, επιθετικές φοβίες που γεννάει η ανορθόλογη φυγή στο μηδενισμό, τον πανικό που κρύβεται μέσα σε κάθε μαινόμενο ιδεολόγο ανοίγουν την κερκόπορτα από όπου περνάει η ξενοκρατία, η ξένη εξάρτηση και ο αυταρχισμός . Οι θέσεις τους κινούνται σε διανοητικό επίπεδο παιδαριώδους κραυγαλέου ανορθολογισμού με πολύ λογισμό, λίγη διαίσθηση, αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση. Η παρακολούθηση των διανοητικών τους ακροβατισμών γεννάει πανικό, ναυτία και εμετό.

Η συνεργασία της μαρξιστικής αριστεράς (της μη ελεγχόμενης από το Κρεμλίνο αριστεράς) με την CIA, κατά την διάρκεια του Πρώτου Ψυχρού Πολέμου είναι η πλέον τεκμηριωμένη υπόθεση. Υπάρχει άφθονη βιβλιογραφία. Χαρακτηριστικά αναφέρω:

1. Who Paid the Piper?: CIA and the Cultural Cold War (Σημαντικό βιβλίο)

http://www.amazon.co.uk/Who-Paid-Piper-Cultural-Cold/dp/1862073279

Origins of the Congress for Cultural Freedom, 1949-50 (Η άποψητης CIA)

https://www.cia.gov/csi/studies/95unclass/Warner.html

I'm glad the CIA is 'immoral'

Thomas W. Braden, The Saturday Evening Post, 20 May 1967, page 10 – 14 (Ο υπεύθυνος της CIA)

http://www.cambridgeclarion.org/press_cuttings/braden_20may1967.html

Διαβάζοντας τις ανωτέρω βιβλιογραφίες μπορούν, όσοι θέλουν, να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα. Σήμερα που οι ΗΠΑ έχουν προχωρήσει σε μια μείζονα πολιτικό-στρατιωτική επίθεση για την κυριαρχία του κόσμου. Η Washington χρησιμοποιεί το σύνθημα «τρομοκρατία ή δημοκρατία» ακριβώς όπως, κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πόλεμου , χρησιμοποιούσε «Κομμουνισμός ή Δημοκρατία». Και στις δύο περιπτώσεις στρατολόγησε και χρηματοδότησε, οργανώσεις, διανοούμενους και δημοσιογράφους προερχόμενους απο την Μη Κομμουνιστική Αριστερά (Non Communist left) για να εξουδετέρωση τους αντιπάλους της και όσους αντιστέκονται στα σχέδια της .

Σημείωση:Για όσους όσες θέλουν περισσότερα πληροφορίες ας πάνε google: CIA Non Communist Left

 
Μια πιο εκτενής προσέγγιση  http://gladiomentis.blogspot.fr/2014/08/blog-post.html

Όποιος λέει ότι εμπιστεύεται την Ελληνική Δικαιοσύνη είναι είτε ψεύτης είτε πονηρός

Αν εμείς οι Έλληνες θέλουμε να κάνουμε κάποτε κράτος, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τη Δικαιοσύνη. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει Δικαιοσύνη στην Ελλάδα. Ευτυχής στην Ελλάδα είναι όποιος δεν βρέθηκε ποτέ στο έλεός της. Σώφρων είναι ο άνθρωπος, ο οποίος τακτοποιεί εξωδικαστικά τις υποθέσεις του και δεν αφήνεται έρμαιο στην κρίση της Δικαιοσύνης. Κερδισμένος είναι όποιος δεν "εμπιστεύτηκε" την τύχη του στα "χέρια" της. Όποιος λέει ότι εμπιστεύεται την Ελληνική Δικαιοσύνη είναι είτε ψεύτης - και μέλος της συμμορίας, που εξυπηρετείται από αυτήν - είτε πονηρός, που νομίζει ότι με τον "καλό" λόγο θα την εξευμενίσει και θα της αποσπάσει εύνοια.

Από τη Δικαιοσύνη ξεκινάνε όλα τα κακά και σε αυτήν καταλήγουν ...Να τελειώσει κάποτε το "παραμύθι": ..."δεν είναι όλοι τους ίδιοι και ότι η πλειοψηφία είναι καλοί δικαστές" ...Αυτό είναι λάθος ...Αυτό μπορεί να ισχύει για την Πυροσβεστική ή την Αγροφυλακή ...Για τη Δικαιοσύνη αυτό δεν ισχύει. Ο νόμος είναι αυτός, ο οποίος φροντίζει να μην ισχύει αυτό, εφόσον οπλίζει τους δικαστικούς με τεράστιες εξουσίες, οι οποίες θα έπρεπε να εξασφαλίζουν την αυτοκάθαρσή της. Από τη στιγμή που ένας δικαστικός δέχεται να δικάζει δίπλα στον υπόδικο εγκληματία Ζαγοριανό, είναι ίδιος με αυτόν. Από τη στιγμή που δεν αντέδρασαν οι δικαστικοί με την προστασία και την εν συνεχεία "αποκατάσταση" του Ζαγοριανού, όλοι τους είναι ίδιοι με αυτόν.

Η αναξιοκρατία βασιλεύει μέσα στον χώρο της Δικαιοσύνης, γιατί αυτό βολεύει τη συμμορία που κυβερνά τον τόπο. Γι' αυτόν τον λόγο αναφερθήκαμε σε αυτήν την εγκληματική οργάνωση, η οποία μαστίζει την Ελλάδα εδώ και έναν αιώνα ...Μια οργάνωση, η οποία διαρκώς μεταλλάσσεται, προκειμένου να επιβιώνει μέσα στον χρόνο. Αυτή η εγκληματική οργάνωση "έστησε" για λογαριασμό της τον δικομματισμό της Μεταπολίτευσης ...Η ίδια οργάνωση - για λόγους ασφάλειάς της - παριστάνει σήμερα το "δημοκρατικό τόξο". Αυτή η οργάνωση ελέγχει τα δύο κόμματα εξουσίας και μονοπωλεί την εξουσία. Αυτή η οργάνωση ελέγχει και τη Δικαιοσύνη και γι' αυτόν τον λόγο έχει εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο και βεβαίως την ατιμωρησία.

Τι θέλουμε να πούμε με αυτό; ...Ότι κάνει λάθος όποιος πιστεύει ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη δεν "αποδίδει", εξαιτίας του δικομματισμού ...Θέατρο είναι ο κομματισμός των στελεχών της, για να μπερδεύουν τον κόσμο. Παριστάνουν τους "αντιπάλους" και τους "εχθρούς" άνθρωποι, οι οποίοι είναι συνένοχοι σε εγκλήματα. Παριστάνουν τα κομματόσκυλα οι δικαστές καριέρας και δεν είναι τέτοια, γιατί απλά γι' αυτούς δεν υπάρχουν ποτέ δύο κόμματα. Μοιράζονται, για λόγους "παράστασης", σε δύο κόμματα, ενώ στην πραγματικότητα είναι μέλη της ίδιας συμμορίας ...Της συμμορίας των δωσίλογων, που λυμαίνεται τον τόπο ...Της συμμορίας των Βενιζελικών, που έχει μετατρέψει την πατρίδα μας σε ιδιοκτησία της ...Της συμμορίας αυτής, η οποία μας πρόδωσε επί ΝΑΖΙ, μας έβαλε στον Εμφύλιο, για να γλιτώσει το τομάρι της και μας βύθισε στη Χούντα, για να εξυπηρετήσει τους Αμερικανούς.

Παντού οι πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι και μονίμως ατιμώρητοι ...Παπανδρέου, Μητσοτάκηδες και Καραμανλήδες και τα άλλα τα καθάρματα ...Αυτοί ελέγχουν τη Δικαιοσύνη ...Αυτοί ελέγχουν τα παιδιά των παλιών δωσίλογων, όπως ο Πικραμένος ...Αυτοί ελέγχουν τους χουντικούς, όπως ο Κόκκινος του "Ειδικού Δικαστηρίου" ...Αυτοί ελέγχουν τους "μπίζνεσμαν", όπως ο Ρωμύλος Κεδίκογλου. Όλοι οι Ανώτατοι Δικαστικοί, οι οποίοι ηγήθηκαν της Δικαιοσύνης, είναι μέλη αυτής της "εγκληματικής οργάνωσης".
Αυτό δεν χρειάζεται κάποιος να έχει στοιχεία, για να το καταλάβει ...Προκύπτει από τη "λογική" της εγκληματικής "οργάνωσης", όπως θα έλεγαν και οι ίδιοι οι δικαστές ...Κανένας δεν μπορεί να κάνει καριέρα στο Δικαστικό Σώμα χωρίς την έγκριση τού δήθεν "δικομματισμού", ο οποίος ελέγχει απόλυτα αυτό το Σώμα και ο οποίος "δικομματισμός" είναι το "κάλυμμα" της ίδιας εγκληματικής οργάνωσης.

Από τη στιγμή που η Δικαστική Εξουσία επέτρεψε στην Εκτελεστική Εξουσία να ελέγχει τη Νομοθετική, στην πραγματικότητα παρέδωσε και τη δική της εξουσία στην οικογενειοκρατία, που μαστίζει αυτόν τον τόπο. Μετρημένοι άνθρωποι στα δάχτυλα του ενός χεριού ελέγχουν τα πάντα ...Από τη στελέχωση της Βουλής μέχρι τη στελέχωση των Ανωτάτων Δικαστηρίων. Στα ίδια γραφεία και στις ίδιες καρέκλες κάθονται και περιμένουν τόσο αυτοί, οι οποίοι θέλουν να "εκλεγούν" Βουλευτές, όσο κι αυτοί, οι οποίοι θέλουν να "προαχθούν" ως Δικαστές.
Πάντα γινόταν αυτό ...Πρόεδρος του Αρείου Πάγου από το ναζιστικό 1941 μέχρι το "ελληνικό" 1945 ήταν ο ίδιος άνθρωπος ...Ο ατιμώρητος συνεργάτης των ΝΑΖΙ Κωνσταντίνος Κυριλλόπουλος, ο οποίος εγκατέλειψε τη θέση του μόνο και μόνο εξαιτίας της υπέρβασης του ορίου ηλικίας. Αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος ήταν ηγέτης της "Ελληνικής" Δικαιοσύνης και δίκαζε στο όνομα του Χίτλερ, ήταν ο ίδιος, που έπρεπε να κρίνει και να καταδικάζει αυτούς, οι οποίοι έκαναν το "δεκεμβριανό" μακελειό του 1944 ...Θα καταδίκαζε τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον οποίο έβλεπε ως "σωτήρα" του, για να μην τον σέρνουν οι "απελευθερωμένοι" στους δρόμους σαν τον σκύλο.

Αυτά τα "ωραία" γίνονταν πάντα στην Ελλάδα και γι' αυτόν τον λόγο πάντα επωφελούνταν οι ίδιοι άνθρωποι και ποτέ δεν άλλαζε τίποτε. Όταν οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι δικάζουν στο όνομα της "επανάστασης" της Χούντας είναι αυτοί, οι οποίοι δικάζουν και στη Μεταπολίτευση της δημοκρατίας, εύκολα βγαίνουν τα συμπεράσματα. Όταν στην "γιορτή" της Δημοκρατίας, που πραγματοποιεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, χαριεντίζονται οι Δικαστές της Χούντας με τους "αγωνιστές" κατά της Χούντας, δεν χρειάζεται να είναι κάποιος διάνοια, για να καταλάβει τι συμβαίνει ...Δικές τους ήταν οι Κατοχές και δικές τους οι "απελευθερώσεις" ...Δικές τους οι Χούντες και δικές τους οι δημοκρατικές "Μεταπολιτεύσεις" ...Ως εκ τούτου δικοί τους και οι δικαστές ...Δεν μπορούν να αλλάζουν τους ευσυνείδητους "υπαλλήλους" τους κάθε φορά που αλλάζουν "σενάριο".
Για να γίνει αυτό, έχουν θέσει ολόκληρη τη δικαστική εξουσία υπό την ομηρία τους. Έχουν δημιουργήσει ομόκεντρους "κύκλους" προβληματικών ανθρώπων, προκειμένου να ελέγχουν τα πάντα ...Προκειμένου να έχουν "πλειοψηφίες" σε όλα τα όργανα που ελέγχουν "προαγωγές", "ποινές" και "τιμωρίες" στελεχών της Δικαιοσύνης ...Ένας ολόκληρος "υπόκοσμος", ο οποίος ελέγχει τα πάντα και εκβιάζει τους πάντες ...Λογικό είναι αυτό. Προκειμένου οι "κάπο" της οργάνωσης να μπορούν να ελέγχουν τα πάντα, ήταν υποχρεωμένοι να έχουν "φακέλους" των πάντων. Όλα τα στελέχη της Δικαιοσύνης είναι "φακελωμένα" από τους "ηγέτες" του δικομματισμού και άρα από τους συνεταίρους της Οργάνωσης.
Για να μην έχουν οι "Πικραμένοι" πρόβλημα στις καριέρες τους, οι "κάπο" τούς πλαισιώνουν με ανθρώπους εκβιάσιμους. Σε όλα τα πόστα, που είναι κρίσιμα, βάζουν ανθρώπους εκβιάσιμους ...Ανθρώπους βυθισμένους στις εξαρτήσεις ...Καλούσηδες, οι οποίοι είναι εξαρτημένοι από την πορνεία και τους αρέσει να "μετράνε" κώλους με τις μεζούρες ...Αντωνίες Ηλία, εξαρτώμενες από τον τζόγο, που τους αρέσει να "μετράνε" βαλέδες και ντάμες ...Μπουρμπούλιες, εξαρτώμενες από τη χλιδή, που τους αρέσει να μετράνε χρήματα διαφθοράς ...Κοντά σ' αυτούς "αδερφές", "ανώμαλοι", "παιδεραστές" και ό,τι δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος ότι περιφέρεται μέσα στον ναό της Δικαιοσύνης.
Γύρω από αυτούς μια "θάλασσα" άχρηστων ανθρώπων. Αποτελεί κοινό μυστικό στον δικηγορικό κόσμο ότι η Δικαιοσύνη "ψαρεύει" τα στελέχη της στον "πάτο" των αξιών ...Οι χειρότεροι απόφοιτοι των νομικών σχολών της χώρας πηγαίνουν για δικαστική καριέρα, γιατί αυτό βολεύει τα "αφεντικά" της Δικαιοσύνης. Όποιος δεν βλέπει καμία πιθανότητα να επιβιώσει ως επαγγελματίας δικηγόρος, "καταλήγει" δικαστής. Σε ποιο άλλο σύστημα θα μπορούσε να διακριθεί ο Αθανασίου; Σε ποιο άλλο σύστημα θα μπορούσε να διακριθεί ο Ζαγοριανός; Αναζητούνται οι "τυφλοί", για να διαπρέπουν οι "μονόφθαλμοι". Αναζητούνται οι χειρότεροι, για να μην αμφισβητούν τους Πικραμένους και τους Σανιδάδες.

Γελάει ο κόσμος με αυτά τα οποία ακούγονται καθημερινά στα ελληνικά δικαστήρια. Στις έδρες ανεβαίνουν για να δικάσουν άνθρωποι, οι οποίοι είναι πραγματικά βλάκες. Ο ίδιος ο γράφων έχει γίνει αυτήκοος μάρτυρας μιας κατάστασης, που έφερε σε απόγνωση έναν μάρτυρα γύφτο με έναν δικαστή, ο οποίος δεν μπορούσε να καταλάβει καν το συμβάν, που καλούνταν να δικάσει ...Έναν δικαστή, ο οποίος δεν καταλάβαινε αυτά, τα οποία καταλάβαιναν οι πάντες μέσα στην αίθουσα ...και έξω απ' αυτήν ..."Είναι βλάκας το Δικαστή", είπε σε κάτι ομόφυλούς του, οι οποίοι τον περίμεναν στον διάδρομο. Σε ελληνικό δικαστήριο ρώτησε ο Δικαστής το "αμίμητο": ...Ποιος σκοτώθηκε στο ατύχημα, εσείς ή ο αδελφός σας;

Τέτοιοι δικαστές δικάζουν τους Έλληνες, γιατί αυτοί βολεύουν την "Εγκληματική Οργάνωση" που κυβερνά και αυτήν τη στιγμή ξεπουλά τον τόπο. Καμία εμπιστοσύνη δεν έχουμε σε αυτήν τη Δικαιοσύνη. Με αυτά, τα οποία λέμε, ξέρουμε ότι "σοκάρουμε" το "δημοκρατικό "τόξο" με την αμφισβήτησή μας, αλλά τι να κάνουμε; ...Ήδη φανταζόμαστε τον "δημοκράτη" Βενιζέλο να σοκάρεται με την "ύβρη" μας ...Να σοκάρεται αυτός ο "ηθικός" και "ανυποψίαστος" άνθρωπος, ο οποίος έχει θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία του νόμου ...Αυτός, ο οποίος έχει απόλυτη "εμπιστοσύνη" στη Δικαιοσύνη ...Απολυτότατη τώρα μάλιστα, που έρχεται στην επιφάνεια το σκάνδαλο των Ναυπηγείων.

Αν θέλουμε να σωθεί όχι μόνον η κοινωνία, αλλά και το ίδιο το ελληνικό κράτος, αυτή η Δικαιοσύνη θα πρέπει να "ξηλωθεί" εκ βάθρων. Εμείς δεν είμαστε παρανοϊκοί, ώστε να αμφισβητούμε τον Ιερό ρόλο της Δικαιοσύνης για τη λειτουργία μιας κοινωνίας και ενός κράτους. Εμείς δεν είμαστε φασίστες, ώστε να αμφισβητούμε το Σύνταγμα, το οποίο την αναγνωρίζει ως μία από τις τρεις κυρίαρχες Εξουσίες του κράτους. Εμείς αμφισβητούμε τα πρόσωπα, τα οποία στην προκειμένη περίπτωση έχουν καταλάβει όλα τα πόστα της και την έχουν μετατρέψει στο πιο αποτελεσματικό "εργαλείο" της χειρότερης συμμορίας στον τόπο. Εμείς αμφισβητούμε τους διεφθαρμένους και ανίκανους "ιερείς" ενός αναμφισβήτητου "Θεού".

Θεωρούμε μέγιστη και ύστατη ευκαιρία του ελληνικού λαού να αλλάξει τη μοίρα του και αυτό μπορεί να ξεκινήσει από εκεί που προέρχονται τα μεγαλύτερα κακά. Πρέπει αυτή η σημερινή αθλιότητα της Δικαιοσύνης να είναι και η τελευταία της. Να γίνει αρχή για ένα μεγάλο "ξήλωμα" των άθλιων και των αναξίων και να ξανασχεδιαστεί το σύστημα Δικαιοσύνης με τρόπο που να εξυπηρετεί τον ρόλο του. Άποψή μας είναι ότι πρέπει να διαχωριστούν άπαξ και δια παντώς οι Εισαγγελικές Αρχές από τις Δικαστικές Αρχές ...Να διαχωριστούν οι διωκτικές δυνάμεις από τις δυνάμεις απονομής δικαιοσύνης ...Ελέγχοντες και ελεγχόμενοι να μην βρεθούν ξανά στα ίδια "μετερίζια" και μας φορτώνουν παράνομους συνδικαλιστές, όπως είναι ο νυν Υπουργός Δικαιοσύνης.

Θεωρούμε ότι οι θέσεις των Εισαγγελέων πρέπει να είναι αιρετές, ώστε να μπορεί και ο λαός να "συμμετέχει" στην προστασία της λειτουργίας της Δικαιοσύνης ...Να μπορεί να εκφράζει με την ψήφο του τη βούλησή του για Δικαιοσύνη. Από εκεί και πέρα αυτοί οι αιρετοί Εισαγγελείς θα έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν τους ελέγχοντες με βάση τον νόμο. Από αυτές τις θέσεις κοινωνικής ευθύνης να ξεκινάνε οι προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες των αξίων της κοινωνίας και όχι από τις "τουαλέτες" του Μητσοτάκη και του Παπανδρέου.
Δεν είναι "αφελείς" οι κυρίαρχες χώρες, που διαχωρίζουν απολύτως τις εισαγγελικές αρχές από το δικαστικό σώμα. Μόνον στα βάθη της "ζούγκλας" δικαστές και εισαγγελείς συνθέτουν ένα "σώμα" και βάζουν και έναν Αθανασίου να τους προωθεί τα κοινά συνδικαλιστικά τους αιτήματα. Η Ελλάδα - θέλουν δεν θέλουν κάποιοι - θα βγει από τη "ζούγκλα" και θα τιμωρήσει όλα τα "θηρία", που κατά καιρούς την "κατασπάραξαν".

Από το άρθρο του Παναγιώτη Τραϊανού με τίτλο:
«ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ»

ΠΗΓΗ: http://forza-traianou.blogspot.com/

Ο μπάφος, οι φράουλες και το "κοινό αίσθημα"

Οι  οργανωμένες εξέδρες των... χούλιγκαν της «κατεστημένης» ενημέρωσης, η Αριστερόστροφη προοδευτικάντζα με την καμαριέρα της την χαζοχαρούμενη ΝΔ (Νυχτωμένη Διαχρονικά)  βγάζουν τα λυσσακά τους. Τα αποπλύματα της  προοδευτικής  δημοσιογραφίας, γνωστά στο ευρύ κοινό για την εκλεκτική συμπάθεια στην αριστερή τρομοκρατία,  με αναποδογυρισμένα τα ρουθούνια τους να φουσκώνουν από σαρκοβόρα βουλιμία ορμούν σαν αγέλη ρονοκέρων κατά της δικαιοσύνης που αθώωσε τους εμπλεκόμενους στο επεισόδιο στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας. Προοδευτικοί ως τις άκρες των φαγωμένων τους νυχιών μιλώντας με υπεροπτική αδιαφορία για το δράμα των Ελλήνων συναγωνίζονταν να μας δείξουν τα δημοκρατικά τους ένστικτα. Αφού έχουν βρέξει με τα δάκρυα τους τα πέτα των σακακιών σχεδόν όλων των τωρινών δημίων κλαίνε και χτυπιούνται από τα ΜΜΕ(ξάπατησης)  για την αθώωση. Ταχυδακτυλουργοί ανακάλυψαν πάλι το κοινό περί δικαίου αίσθημα

“Η ομόφωνη απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Πατρών για τα γεγονότα στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδας, δεν ανταποκρίνεται σε αυτή την παιδευτική λειτουργία της Δικαιοσύνης. Δεν βρίσκεται σε αρμονία με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, με τις θεμελιώδεις αξίες της Ελληνικής Δημοκρατίας, με τις ανθρωπιστικές αρχές” Νίκος Ξυδάκης Καθημερινή 1/8/2014

Φυσικά όταν οι αποφάσεις της δικαιοσύνης δεν ικανοποιούν τις ιδεοληψίες των ρεκτών του “συνταγματικού τόξου” με άφθονη οίηση και θράσος  ανασύρουν από το χρονοντούλαπο το ναζιστικό “περί δικαίου λαϊκό αίσθημα” σύμφωνα με το οποίο ετιμωρείτο αυτός που έκανε κάτι αξιόποινο που δεν προσαρμοζόταν στις απαιτήσεις του εθνικοσοσιαλισμού.

Όταν όμως πρόκειται για την μαγαλοκόρη που συνελήφθη στην Μυτιλήνη με τα χασίσια της το “κοινο περί δικαίου αίσθημα” πάει περίπατο και σε αυτή την περίπτωση βαπτίζεται “μοχθηρία της κλειδαρότρυπας” (Νίκος Ξυδάκης Καθημερινή 29/7/2014) και η "παιδευτική λειτουργία της δικαιοσύνης" εξανεμίζεται  για να γλυτώσουμε το μεγαλοτσουλί. που, σε αντίθεση με κανά φουκαρά ανώνυμο, κυρία μπήκε στο αστυνομικό τμήμα, χωρίς χειροπέδες, κυρία έφυγε και τον μεγαλομπαμπα που έσπευσε να τηλεφωνεί μετά μανίας. Εκείνη την στιγμή το “κοινο περί δικαίου αίσθημα” ούρλιαζε “χωστε το μέσα το τσουλί,  όπως θα είχατε χώσει τον κάθε ανώνυμο που θα κουβάλαγε μπάφο”, αλλά το γράψανε στα παλαιότερα των υποδημάτων τους….Δεν τους βόλευε...