Τι έκαμες στον πόλεμο, παπά?

1. Αδερφός Αλέξης

Και καλά… Ο κ. Τσιπρανδρέου πολιτικός είναι, δουλειά του να λέει ψέματα.

Αλλά οι αθωνίτες μοναχοί? Οι άνθρωποι, που: «…στον εαυτό τους έταξαν να φυλάγει Θερμοπύλες?»

Πως άνοιξαν έτσι τες χριστιανικές αγκάλες τους και υποδέχτηκαν τον αδερφό Αλέξη με χαριτωμενιές και κουνηματάκια?

Δεν ήξεραν? Δεν άκουσαν?

Δεν ήξεραν ότι ο αδερφός Αλέξης ετοιμάζεται να χτίσει και από ένα τζαμί σε κάθε συνοικία?

Δεν άκουσαν ότι τώρα δα που μιλάμε, δεκάδες χριστιανοί σταυρώνονται, ανασκολοπίζονται, βιάζονται, βασανίζονται ή διαμελίζονται στη Συρία, στο Ιράκ, στη Νιγηρία? 

Δεν έχουν πάρει είδηση, ότι ζούμε πλέον σε εμπόλεμη ζώνη?

Δεν έχουν υποψιαστεί καν τον κηρυγμένο πόλεμο του Ισλάμ εναντίον της «άπιστης» Δύσης?

Και δεν έχουνε μάθει ακόμα ότι σε έναν πόλεμο ζωής ή θανάτου, δεν χωράει ουδετερότητα?

Πως ανοίγουν έτσι τις αγίες αγκάλες τους και γλείφουν από πάνω ως κάτω, τον σέντερ φορ της πολυπολιτισμικότητας και της ισλαμολαγνείας ?

Πως το πάνε δηλαδή το πράγμα?

-Τι έκαμες στον πόλεμο, παπά

-Εγώ τέκνον μου, κοίταξα να τη βολέψω!

Κι εντάξει… Ο αδερφός Αλέξης σε συριζαίους απευθύνεται, ότι θέλει μπορεί να τους σερβίρει.

Μπορεί ας πούμε, τη μια να φοράει το τεξανέζικο στέτσον και να προωθεί τα κονέ με την αμερικανοσιωνιστική μαφία και την άλλη να φοράει τη μαντίλα της χαμάς και να το παίζει τέταρτο χαλιφάτο.

Πολυπολιτισμικοί είναι οι ψηφοφόροι του, διπλή γλώσσα τους αξίζει.

Αλλά οι εμπροσθοφύλακες [υποτίθεται] της Ορθοδοξίας?

Τι γυρεύουν αυτοί, οι κληρονόμου ενός Γρηγορίου Παλαμά και ενός Νικόδημου του Αγιορείτη, να σαλιαρίζουν με τους μεταναστολάγνους των πέντε ηπείρων?

Τη στιγμή μάλιστα που ο εν λόγω «αδερφός Αλέξης» προωθεί τα σχέδια της διεθνούς γραβατοπειρατείας για κοσσοβοποίηση της Ελλάδος και για αντικατάσταση της φυλής των Ελλήνων από αφροασιατικές μάζες?

Ντροπή, ρε ρασοφόροι της συμφοράς!

Που κατεβάσατε τα βρακιά στην καθεστωτική ελίτ, μπας και σας δώσει κάτι τις παραπάνω για να κάμετε την πάπια, όταν θα μπουν μπροστά να σηκώνονται οι μιναρέδες.

Διότι εκεί πάει το πράγμα.

Στη συναλλαγή!

Ο αδερφός Αλέξης γνοιάζεται προπάντων για την αποστολή που έχει αναλάβει εργολαβία, ώστε να φτάσει η ευλογημένη ώρα, να τον ανεβάσουν κι αυτόνα στην εξουσία.

Κι η αποστολή είναι μία.

Η αντικατάσταση των Ελλήνων.

Και στήνει τώρα τις συμμαχίες του, ώστε μόλις θα αρχίσουν οι μπουλντόζες του Μπόμπολα να σκάβουν τα θεμέλια του τεμένους, να το βουλώσουν οι παπάδες και να μην ξεσηκώσουν το πόπολο, όπως έκαμαν άλλοτε, όταν οι Έλληνες πολεμούσαν ακόμα για την ελευθερία τους.

Γι αυτό βρέθηκε στο περιβόλι της Παναγιάς και γι αυτό έβανε μπρος τα σου-ξου-μου με τους ρασοφόρους.

Δώστε μου αυτό, να σας δώσω εκείνο.

Αλισβερίσι του κερατά, στις ματωμένες πλάτες μιας πίστης.

Αλλά στο περιβόλι της Παναγιάς, διπλά νοήματα δεν χωράνε. Οι λέξεις εκεί είναι κοφτερές σαν τσεκούρι.  

Κι οι χαρούλες των αγίων πατέρων στον αδερφό Αλέξη, βρωμοκοπάνε δοσοληψία, ίσαμε τη συναγωγή του Τελ Αβίβ. 

-Τι έκαμες στον πόλεμο, παπά?

-Εγώ τέκνον μου, εκλεινα συμφωνιες…

2. Ο παπάς και το κάρβουνο

Λένε λοιπόν [οι ίδιοι οι παπάδες, μεταξύ τους] ότι ο παπάς είναι σαν το κάρβουνο:

«από μακριά σε ζεσταίνει, από κοντά σε καίει κι άμα τον πιάσεις σβηστό, λερώνεσαι παντού!»

Και ξέρουν καλά τι λένε.

Γιατί η διπλοπροσωπία και η αναισχυντία των αθωνιτών μοναχών, δυστυχώς δεν περιορίζεται μοναχά στο δύσμοιρο περιβόλι της Παναγίας.

Πιάνει το μεγαλύτερο κομμάτι [όχι το σύνολο πάντως] του σημερινού ορθόδοξου ελληνόφωνου κλήρου. Οι λιγοστές εξαιρέσεις υπάρχουν απλώς, για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα!

Το παπαδαριό, μετά το σοκ Χριστόδουλου, που τους ξεκούνησε κάπως από τη ραστώνη τους και τους έδειξε πως θα μπορούσε ξανά η Ορθοδοξία να σταθεί άξια στην πνευματική ηγεσία ενός θνήσκοντος έθνους, φρόντισε να σφραγίσει τα στεγανά και να ανεβάσει στην ιεραρχία ανθρώπους της υπόγειας συναλλαγής, πρόθυμους να δώσουν τα πάντα, για να εξασφαλίσουν παροχές και προνόμια.

Τώρα δα, που οι τζιχαντιστές του ισλαμικού φονταμενταλισμού, έχουν ήδη ξαμολυθεί λυσαλέοι εναντίον της χριστιανωσύνης, οι 8 στους 10 ελληνόφωνοι παπάδες, το παίζουν αλτρουϊστές και ανώτεροι!

Τάχα μου, δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι ίδιοι και εμείς οι Χριστιανοί είμαστε οι κήρυκες της αγάπης και άλλες τέτοιες μαλαγανιές.

Και στο μεταξύ οι άλλοι σταυρώνουνε κόσμο, πετσοκόβουν τα μουνιά των γυναικών, λιθοβολάνε τις μοιχαλίδες και απειλούν τη μισή Ευρώπη, ότι θα της φορέσουνε φερετζε!

Κι ενώ η Χριστιανωσύνη μετράει νέους μάρτυρες , το παπαδαριό γλείφει τον αδερφό Αλέξη και τον ηγούμενο Σαμαρά.

Μπας και τους δώκουνε κανα βατοπαιδιάκι, να αβγατίσουν τα καζάντια τους

-Τι έκαμες στον πόλεμο, παπά?

-Εγώ παιδί μου, έκαμα περιουσία…

Η ανέγερση του τεμένους στον Βοτανικό είναι πράξη κορυφαίας συμβολικής σημασίας, για την παρουσία και τη θέση του Ισλάμ, στο νότιο άκρο της Ευρώπης, που προορίζεται να μετατραπεί σε αποθήκη ψυχών [μας το δήλωσε επισήμως και η επίτροπος της Εμπορευματοποιημένης Ευρώπης, για θέματα μετανάστευσης…]

Κι αντί να βγούνε οι παπάδες στους άμβωνες και να διαφωτίσουν τον λαό για το τι τους περιμένει στη μελλοντική saria controlled area, που θα δημιουργηθεί πέριξ του τεμένους, βγαίνουν και ψωνίζονται με μελαμψούς επιβήτορες, στις πιάτσες της αγίας Φωτεινής και του πεδίου του Άρεως

Κι αντί να ξεσηκώσουν τους Έλληνες, που 200 χρόνια μετά την επανάσταση του 1821, θα ξανακούσουν στα χώματα τους τη στριγκιά φωνή του μουεζίνη, αυτοί κάνουν κουνήματα στον κάθε τσιπρανδρέου, που ανοίγει την κερκόπορτα!

Κι αντί να πιάσουν τον σταυρό και να τον πετάξουν στα μούτρα του κάθε καραγκιόζη που τη Δευτέρα δηλώνει άθεος, την Τρίτη ισλαμολάγνος και την Τετάρτη αρχιραβίνος, πιάνουν και του κάνουν τεμενάδες, όπως έκαμε ο Γρηγόριος ο πέμπτος στον Σουλτάνο για να γλιτώσει το κεφαλάκι του [και στο τέλος δεν το γλίτωσε]

Στην απλή και τίμια γλώσσα του πιστού, όλα αυτά ονομάζονται πουστίτσες

-Τι έκαμες στον πόλεμο, παπά?

-Κουνιόμουνα, τέκνον μου…

3. Κι η αργία της Κυριακής?

Αλλά ποιο Ισλάμ και ποιοι τζιχαντιστές και ποια Τουρκιά. Εδώ το παπαδαριό, δεν έστερξε να βοηθήσει τον κοσμάκη, για να γλιτώσει από τη μισθωτή δουλεία και τις εργάσιμες Κυριακές.

Ποιοι?

Οι θεματοφύλακες της 4^ης εντολής, που μιλάει με την σιδηρά γλώσσα της Βίβλου:

«… Εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου· τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατα Κυρίω τω Θεω σου· ου ποιήσεις εν αυτη παν έργον, συ και ο υιος σου και η θυγάτηρ σου, ο παις σου και η παιδίσκη σου, ο βούς σου και το υποζύγιόν σου και παν κτήνός σου και ο προσήλυτος ο παροικών εν σοί. Εν γαρ εξ ημέραις εποίησε Κύριος τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς και κατέπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη· δια τούτο ευλόγησε Κύριος την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν.

Έξη ημέρες να εργάζεσαι, τη δε ημέρα την εβδόμη να δοξάζεις Κύριο, τον Θεό σου!

Απλά, σταράτα, με λέξεις χαραγμένες στην πέτρα.

Κι αυτοί οι στρεψοδίκες, βγήκανε να πουνε σοφιστείες στους χριστιανούς, ότι τάχα μου, άμα έρθετε στην Εκκλησιά μέχρι τις δέκα που βαστάει η θεία λειτουργία, μπορείτε μετά να πάτε να δουλέψετε!

Και δεχτήκανε να ανοίγουνε τα καταστήματα, μετά το αντίδωρο!

Τέτοιοι λαοπλάνοι και σοφιστές…

Κι ας μιλάει η εντολή με την κοφτερή γλώσσα της Βίβλου, που δεν σηκώνει διπλές ερμηνείες, ούτε ταρζανιές, ούτε και τσιπρουλιές.

Τη δε ημέρα τη εβδόμη, να δοξάζεις τον Κύριο τον Θεό σου.-

Ολόκληρη τη μέρα. Όχι, ωράριο 8-10!

Και δεν βγήκανε ρε να προστατεύσουνε οι ρασοφόροι ούτε αυτό το ελάχιστο, που αξίζει στον άνθρωπο της Πίστης – την ενδοσκόπηση. Αυτή τη μία ημέρα που θα στρέψει τα μάτια του προς τα έσω, που θα αφιερώσει στον εαυτό του ή στον Θεό του [αδιάφορον] αυτή την ανάπαυλα στον χρόνο, που σε καθαρίζει από τα κρίματα, από τα ψέματα, από  τις επίγειες σκοτούρες της καθημερινότητας, από το βάρος της δοσοληψίας και της συναλλαγής.

Όχι!

Κόψανε και ράψανε την πνευματική αλλά και ψυχοσωματική ανάγκη του ανθρώπου, να διαθέτει μία ημέρα για τον εαυτό του και μετά τη χαρίσανε στα αφεντικά, με το ανίερο σόφισμα πως τάχα μου, αρκεί να αγιαστείς στη λειτουργία [αφήνοντας και τον οβολό σου φυσικά] κι ύστερα, με το στόμα γιομάτο «αίμα και σώμα του Κυρίου» να πας να ψήσεις τον πελάτη, στη βουή της αγοράς!
Δεν είναι ντροπή μοναχά, για την Ιερωσύνη, η αποδοχή της εργάσιμης Κυριακής.

Είναι ύβρις απέναντι στον Θεό και στον Άνθρωπο. 

4.Αδερφός Αλέξης - αδερφές πιπίνες…

Κρίμα, μωρε!
Κρίμα, γιατί ο ορθόδοξος κλήρος έδωκε κάποτε έναν Σαμουήλ, έναν Νικόδημο και έναν Παπαφλέσσα.

Και δυο φορές κρίμα, γιατί όλοι εμείς οι Έλληνες, είχαμε βαθιά χαραγμένη στα κύτταρα μας, την εικόνα του ανώνυμου παπά, που οδηγούσε τα Ελληνόπουλα στα κρυφά σχολειά και, όταν το φερνε, η ανάγκη, φορτώνονταν την Παναγιά στους ώμους του και την περιέφερε στα πολιορκημένα τείχη, ψάλλοντας «τη Υπερμάχω»

Πως εκφυλίστηκε έτσι το γένος της Ορθοδοξίας…

Πως  μαράθηκε μωρέ εκείνος ο ανθός της Ρωμιοσύνης, που έβανε μπουρλότο στις καρδιές των Ελλήνων?

Ναι βέβαια, δεν είναι όλοι οι ιερείς οσφυοκάμπτες και αδερφές πιπίνες. Υπάρχουν ακόμα ανάμεσα τους, άνθρωποι που το λέει η καρδιά τους.

Αλλά είναι λίγοι. Τραγικά λίγοι…

Η πλειοψηφία της χριστιανικής ιερωσύνης, είναι κάτι θλιβερά πλάσματα, σαν αυτά που κουνιόντουσαν στον αδερφό Αλέξη, έτοιμα να πουλήσουν και τα γένια τους ακόμα, για λίγα ευρόπουλα ή για μια πίπα στο όρθιο.

Λυπάμαι, ρε Έλληνες…

Λυπάμαι, αλλά τις μεγάλες μάχες για να ζήσει αυτό το έθνος [αν ζήσει] θα πρέπει να τις δώσουμε μοναχοί μας.

Στον πόλεμο του τεμένους, οι ίδιοι οι ιερείς του σταυρού θα είναι εναντίον μας!

Στον πόλεμο για να κρατήσουμε ζωντανή τη συλλογική μας ταυτότητα, απέναντι στον λαθρεποικισμό και τη λαθροεισβολή, οι ρασοφόροι θα είναι εναντίον μας.

Στον πόλεμο για να μην φτάσουν τα παιδιά μας, να δουν χριστιανούς να σταυρώνονται μπροστά στα ίδια  τους τα σπίτια, οι ηγέτες της χριστιανωσύνης θα πηδιούνται στην Αγίας Άννης, πίσω από τα φορτηγά.   

Κι εκείνοι οι λίγοι παπα-Έλληνες, που θα τολμήσουν να έρθουν μαζί μας, θα δεχτούν βρώμικο πόλεμο, προπάντων από τους «προκαθήμενους» της εκκλησίας μας.

-Τι έκαμες στον πόλεμο, παπά?

-Λούφαρα, παιδί μου

Αλλά η Πίστη ρε Έλληνες, δεν ανήκει στο «δημοκρατικό τόξο»

Η Πίστη δεν λογαριάζει πλειοψηφίες και συσχετισμούς.

Η Πίστη είναι υπόθεση προσωπική του καθενός μας και δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση.

Αυτοί που γλείψανε τον αδερφό Αλέξη κι αυτοί που προδώσανε το νόημα της 4^ης αντολής κι αυτοί όλοι, που σφυρίζουν αδιάφορα για την ανέγερση του τεμένους, δεν είναι άξιοι να κουβαλάνε σταυρό.

Θα τον κουβαλήσουμε λοιπόν εμείς.

Έτσι κι αλλιώς, ο πόλεμος μας δεν είναι ένας πόλεμος θρησκείας απέναντι σε άλλη θρησκεία, ούτε μια σύγκρουση δεισιδαιμονίας απέναντι σε μιαν άλλη δεισιδαιμονία.

Ο δικός μας πόλεμος είναι ο πόλεμος ενός έθνους και ενός πολιτισμού, για να μην ξωπεταχτεί στα σκουπίδια της Ιστορίας.

Και σ’ αυτόν τον πόλεμο δεν χωράνε ούτε αδερφοί Αλέξηδες, ούτε αδερφές πιπίνες…    

  

ΠΗΓΗ: http://panusis.blogspot.nl/2014/08/blog-post_9.html