Ο Μανδραβέλης Ασχημονεί...

Οι εχθροί του μέλλοντος

Tου Πασχου Μανδραβελη

«Δεν υπάρχει πλέον πολιτική Aριστερά και Δεξιά. O μεγαλύτερος πολιτικός διαχωρισμός σήμερα αφορά το αν θα επιτρέψουμε ή όχι τη διαδικασία μάθησης μέσω δοκιμής και λάθους – αν νιώθουμε άνετα με το ανοιχτό σε δυνατότητες, άγνωστο μέλλον».
Η συγγραφέας Virginia Postrel στο βιβλίο της «Το μέλλον και οι εχθροί του» («The future and it’s enemies», εκδ. Touchstone) μας δίνει μια καλή εξήγηση γιατί αποσύρθηκε το βιβλίο της ΣΤ’ Δημοτικού.
«Στη μια πλευρά του νέου πολιτικού τοπίου έχουμε αυτούς που αποκαλώ “στασιμιστές”», γράφει η Virginia Postrel. «Bλέπουν το μέλλον ως επικίνδυνη άβυσσο. Για να την αποφύγουν, θέλουν να επιστρέψουν σε ένα φαντασιακό, πιο σταθερό παρελθόν... Στην άλλη πλευρά του νέου πολιτικού τοπίου βρίσκονται εκείνοι που αποκαλώ “δυναμιστές”. Bλέπουν το μέλλον σαν μια συναρπαστική διαδικασία πειραματισμού και μάθησης. Aυτή η διαδικασία έχει διαφορετικά αποτελέσματα για διαφορετικούς ανθρώπους. Δεν υπάρχει “ένας άριστος δρόμος”. Oι δυναμιστές χαίρονται τις ανοιχτές σε δυνατότητες διαδικασίες, όπως είναι η επιστημονική έρευνα, ο ανταγωνισμός της αγοράς, η καλλιτεχνική καινοτομία ή η τεχνολογική εφεύρεση».
Θυμίζει μήπως το παραπάνω απόσπασμα την αιτιολογία που έδωσε ο νέος υπουργός Παιδείας κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης για την απόσυρση του βιβλίου; «Η νέα γενιά δεν μπορεί να γίνει πειραματόζωο» μας είπε, λες και η νέα γενιά δεν έγινε «πειραματόζωο», όταν πρωτοξεκίνησε η καθολική εκπαίδευση (ποιος ήξερε πριν από 200 χρόνια ότι αυτό θα ήταν καλό;) ή όταν πρωτομπήκε το μάθημα της πληροφορικής ή της βιολογίας στα σχολεία. Για την ακρίβεια πολλοί «στασιμιστές» στις αρχές του 20ού αιώνα θεώρησαν πολύ κακό πείραμα τη διδασκαλία της θεωρίας της εξέλιξης στα σχολεία.
Η κυβέρνηση λοιπόν αποφάσισε να γίνει εχθρός του μέλλοντος, προκρίνοντας ένα σίγουρα παρωχημένο βιβλίο, αντί να δοκιμάσει και πιθανώς να διορθώσει ένα καλύτερο νέο βιβλίο. Δηλαδή αντί της προόδου, η οποία εμπεριέχει τη διαδικασία δοκιμής και λάθους, επέλεξε τη βολική γι’ αυτήν στασιμότητα, ή ακόμη χειρότερα την επιστροφή σε ένα προ εικοσαετίας παρελθόν. «Ολα τα πράγματα που λειτουργούν (από την τεχνολογία μέχρι τους τρόπους συμπεριφοράς και μέχρι το στυλ γραφής) έχουν εκλεπτυστεί στη διάρκεια πολλών ετών», εξηγεί η Postrel. «Δεν ξέρουμε εκ των προτέρων πώς να κάνουμε οτιδήποτε να λειτουργεί άριστα και πάντα υπάρχει χώρος για βελτίωση. H πρόοδος είναι μια άπειρη σειρά πράξεων».

Σχόλιο: Ο κύριος Μανδραβέλης με την κλασική έπαρση του ξερόλα "προοδευτικού διανοουμένου" μας μεταφέρει ένα απόσπασμα βιβλίου της Virginia Ponstrel του 1998 και νομίζει ότι κάτι έκανε. Το συμπέρασμα είναι ότι πέραν από τα σχόλια στο εσωτερικού του εξωφύλλου (dust jacket), που του άρεσαν, δεν πήρε τον κόπο να το διαβάσει. Αν είχε κάνει τον κόπο να το διαβάσει προς μεγάλη του έκπληξη θα διάβαζε στις σελίδες 48-53 ότι οι δυναμιστές (dynamists) δημιουργούν το μέλλον άλλα συγχρόνως δεν αγνοούν το παρελθόν από το οποίο εξελίχθηκε. Ο δυναμιστής βλέπει παρελθόν και μέλλον άρρηκτα συνδεδεμένα. Την πρόοδο να έρχεται σταδιακά και να στηρίζεται πάνω σε αυτό που προϋπήρξε Οι δυναμιστές αγωνίζονται να δημιουργήσουν το μέλλον χωρίς να εγκαταλείπουν το παρελθόν και τα διδάγματα του. Η Ponstrel δεν προτείνει να εγκαταλειφθεί η ιστορία και οι μύθοι που αποτελούν το συνεκτικό κρίκο του κάθε λαού. Για τους δυναμιστές η ιστορία μετράει: "History matters" σελ. 49. Για του δυναμιστές το παρελθόν είναι η πηγή έμπνευσης που θα δώσει ζωή στο μέλλον, το παρελθόν τους μιλάει.
Στον αντίποδα του δυναμιστή η Ponstrel τοποθετεί τους στασιμιστές (stasists) οι οποίοι θέλουν να καταστρέψουν τα πάντα και να δημιουργήσουν μια νέα κοινωνία από το μηδέν και χωρίς ενδοιασμό δίνει ως παράδειγμα στασιμιστών τούς Khmer Rouge της Καμπότζη. Ο Πόλ Πότ και το καθεστώς του κατέστρεψαν πόλεις, μνημεία και έστειλαν οποιονδήποτε με μόρφωση στα Killing Fields. Την σφαγή και τη καταστροφή ονόμασαν "Έτος Μηδέν" αρχή και τέλος της ιστορίας (σελ 50). Για τους στασιμιστές το παρελθόν είναι βουβό.

Η Virginia Postrel ισχυρίζεται ότι «η παραδοσιακή πολιτική ανάλυση δεν εξηγεί τους οριζόντιους διαχωρισμούς εντός των κομμάτων.

Σχόλιο: Χαιρόμαστε που συμφωνεί με τον Κύριο Καρατζαφέρη: "Πού βρισκόµαστε: Υπάρχουν δύο κόσµοι. Δεν υπάρχει Ανατολή και Δύση µετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισµού, ούτε Δεξιά και Αριστερά. Ποιος είναι ο δεξιός και ποιος ο αριστερός, ο Μπλερ ή ο Αθνάρ, που και οι δύο πήγαν εθελοντές σε αυτόν τον ανεκδιήγητο Αµερικανό Πρόεδρο, τον εγκληµατία πολέµου στο Ιράκ; Υπάρχει η παγκοσµιοποίηση, η νέα τάξη πραγµάτων και αυτοί που είναι µαζί της και αυτοί που είναι αντίθετοι. Εµείς το δηλώνουµε ευθαρσώς, είµαστε αντίθετοι σε µεθοδεύσεις που έδειξε η νέα τάξη πραγµάτων και στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ αλλά βεβαίως και εδώ σε εµάς µε το σχέδιο Ανάν, που κάποιοι πολύ εύκολα το υιοθέτησαν. Και ευτυχώς που ο Τάσος Παπαδόπουλος δεν τσίµπησε και ο κυπριακός λαός και υπάρχει ακόµα η Κυπριακή Δηµοκρατία. Για φαντασθείτε να σας άκουγαν, δεν θα υπήρχε σήµερα Κύπρος".

Δεν εξηγεί γιατί αριστεροί οικολόγοι και δεξιοί συντηρητικοί αντιτίθενται στην τεχνολογική πρόοδο». Γιατί υπάρχουν και στις δύο παρατάξεις «άνθρωποι που αρνούνται την ποπ-κουλτούρα, το διεθνές εμπόριο, το Internet» και το βιβλίο Ιστορίας θα προσθέταμε εμείς. «Eπίσης δεν μας εξηγούν γιατί υπάρχει ο συγχρονισμός δεξιάς - αριστεράς στην αντίθετη κατεύθυνση: “δεξιοί” και “αριστεροί” υποστηρίζουν τις ανοιχτές αγορές, την τεχνολογική καινοτομία, τον ανταγωνισμό των νέων Mέσων». Μας θυμίζει κάτι αυτό σχετικά με την πολιτική κατάσταση που ζούμε;

Σχόλιο: Κολακεύεται να πιστεύει ότι ανήκει στους δυναμιστές. Ας γελάσω! Διαβάζοντας το βιβλίο της Ponstrel Δυναμιστές (Dynamists) είναι το Αντίβαρο, το Αρδην , Ρεσάλτο οι bloggers, οι νοικοκυρές, οι κτηνοτρόφοι, οι κηπουροί, οι αλευρομαγήροι, που σήκωσαν την φωνή άγρια, δυνατή εναντιον του βιβλίου αίσχους που θέλαν να μας επιβάλουν οι στασιμιστές οι Khmer Rouge ή οι Ταλιμπάν αν προτιμάται, του USAID, State Department και οι ντόπιοι κουίσλινγκ.