Τον Δεκέμβριο του 44 οι ΚΚέδες έπεσαν σαν λυσσασμένα σκυλιά πάνω στους ταλαιπωρημένους από την κατοχή Έλληνες και σφάξαν δολοφόνησαν, βασάνισαν, ακρωτηρίασαν αποκεφαλίσαν. Αναρίθμητα 16χρονα και 18χρονα αγόρια και κορίτσια βρέθηκαν με τα πρόσωπα φρικτά παραμορφωμένα, δεκάδες αθώοι γνώρισαν από πρώτο χέρι τα βασανιστήρια, τον ακρωτηριασμό και τον θάνατο.
Εκατοντάδες οικογένειες έζησαν στιγμές φρίκης στην αναγνώριση των άψυχων κορμιών τους και έκλαψαν πάνω από τους τάφους τους
Τόσα χρόνια η βαρβαρότης των μπόγιδων του ΚΚΕ, η θυσία αυτών των παιδιών μένει καλά κρυμμένη κάτω από το πέπλο των πολιτικών σκοπιμοτήτων της στιγμής, Καραμανλής ή τάνκς, ή τις ανάγκες μιας καριέρας. Η μακαρίτισσα Βουγιουκλάκη ποτέ δεν μνημόνευσε τον πως βασανίστηκε και δολοφονήθηκε ο πατέρας της. Η Ζωή Λάσκαρη ξέχασε ότι ο πατέρας της συνταγματάρχης Κουρούκλης δολοφονήθηκε άγρια από τους δήμιους του ΚΚΕ. Η ιστορία που γράφτηκε με το αίμα αθώων ανατράπηκε. Οι ΚΚεδες του σήμερα, επίγονοι των μπόγιδων του τότε έφθασαν να προβάλλουν τα εγκλήματα, τον Δεκέμβρη, την ΟΠΛΑ σαν "ηρωικά" σαν "εθνική αντίσταση" σαν "φωτεινό μετέωρο"...
Ας Θυμηθούμε μερικούς από εκείνους έκανα την ζωή τους σπονδή στο βωμό της πατρίδας
Όσο και αν ο χρόνος περνάει κανείς δεν μπορεί να σβήσει από την μνήμη των ανθρώπων, όσο και αν συνωστίζονται οι "ιστορικοί" στα τηλεπαράθυρα, τις σκηνές φρίκης και αποτροπιασμού που αντίκρισαν οι συγγενείς των θυμάτων. Δεν ήταν μόνον η δολοφονία αθώων ατόμων και παιδιών το έγκλημα. Ήταν τα βασανιστήρια πριν από την κάθε δολοφονία που μαρτυρούν την φρικαλέα σε έμπνευση κτηνωδία των ΚΚεδων.
Το ρέμα της Καλλιρρόης, εκεί που σήμερα έχει γίνει η οδός Χαμοστέρνας, είχε στοιχειώσει από τα βογγητά των ανθρώπων που με κομμένα τα πόδια, τα χέρια, τα στήθη, με βγαλμένα τα μάτια τους έριχναν εκεί μέσα χωρίς ποτέ να του αποτελειώσουν έτσι ώστε να ζουν για πολλή ώρα μέσα στο πόνο και την αγωνία πριν ξεψυχίσουν.
Ο αντισυνταγματάρχη Αριστείδης Χαμόδρακας 49 χρονών και οι γιοί του Ιωάννης 22 χρονών, τελειόφοιτος της Νομικής Κωνσταντίνος 20 χρόνων, φοιτητής της Νομικής, Οδυσσέας 18 χρονών φοιτητής του Πολυτεχνείου δολοφονήθηκαν άγρια όπως και χιλιάδες Έλληνες τον "μεγάλο" Δεκέμβρη.
Τον αντισυνταγματάρχη και τα δυο του παιδιά, Γιάννη και Κώστα τους έπιασαν οι ύαινες σε ένα σπίτι στο Κουκάκι και τους δολοφόνησαν λίγο αργότερα στο δρόμο. Τον τρίτο γιο, Οδυσσέα, τον πιάσανε στο Θησείο και αφού τον βασάνισαν στα Πετράλωνα, τον έριξαν στο ρέμα πυροβολώντας συνεχώς στον αέρα για να φοβηθούν οι κάτοικοι και να μη τολμήσουν να βγούνε έξω. Οι μόνοι που γλύτωσαν από την μανία των "δημοκρατικών" υαίνων ήταν ο μικρός γιος και η μητέρα του. Κατά τύχη έλειπαν από το σπίτι όταν οι μακελάρηδες πήγαν να τους μαζέψουν για τον μπόγια.
Ο Χαμόδρακας και τα παιδιά του έδωσαν την ζωή τους μαζί με χιλιάδες άλλους. Το επίσημο κράτος οι πολιτικοί σιωπούν. Αγνοούν συστηματικά το θάνατο και τα μαρτύρια που υπέστησαν οι χιλιάδες Έλληνες στα χέρια και τα νύχια του καπετάν Τραγιά ή Μαχαίρα ή Ορέστη. Η βέβηλος αυτή στάση είναι η ανταπόδοση του φόρου αίματος που πληρώθηκε για να μπορούν μερικοί να κάθονται στις καρέκλες τους, να φοράνε το Armani και να οδηγούν το Cayenne.
Τα εγκλήματα θα γίνουν γνωστά το ΚΚΕ. Ο θλιβερός θίασος των διαφόρων νεροκουβαλητών Βόγλη, Μαργαρίτη και Σια, δεν έχουν πλέον την ΥΠΕΑ να τους προστατεύει και να φιμώνει κάθε φωνή που θα θυμίζει το μέγεθος και την αγριότητα των εγκλημάτων της αυτοαποκαλούμενης "μεγάλης δημοκρατικής παράταξης".
'Ω λιγοστοί κι ώ διαλεχτοί κι αρίφνητοι αύριο ίσως ! Είναι μια αλήθεια κάτου εδώ που τη χτυπάει το μίσος, είν εδώ πέρα μια Ομορφιά που η καταφρόνια δένει, κι είν εδώ πέρα μια Αρετή δειλή και ντροπιασμένη. 'Ω νέοι, ώ πρωτοξύπνητοι στο φώς, χαρές τ΄Απρίλη, από τους πράσινους κορμούς γινοντ' οι άσπροι στύλοι ! Στη χώρα εσείς οι λειτουργοί κι οι λατρευτάδες είστε· δε φτάνει· εμπρός ! για τους Θεούς, ώ νέοι, πολεμείστε. Κωστής Παλαμάς
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....
Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…
Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…
Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.
«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια,
που πάν' στη λευτεριά».
Ευαγόρας Παλληκαρίδης
(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)
Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πολύ ωραίο κειμενο, δεν πρέπει να ξεχνούμε. Ειναι εξοργιστική η λήθη που προσπαθούν κάποιοι να επιφέρουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά