Ο Καπιταλισμός του τσιπουράδικου

Η "αριστερά του κατεστημένου" γερασμένη και εσωτερικά ερειπωμένη, κουφή και τυφλή - όπως όλοι οι γερασμένοι οργανισμοί - θυμάται μόνο τα νιάτα της και ποτέ τα λάθη της και την πικρή γεύση της ωριμότητας της, παραδόθηκε άνευ όρων σε μία σιωπηλή και γεμάτη μνησικακία και εσωστρέφεια αρτηριοσκλήρωση.

Η "αριστερά" παρηκμασε, γέρασε, αρτηριοσληρώθηκε και πριν καλά-καλά ωριμάσει, μολυσμένη από μία τεχνική σκέψη, πέθανε. Μεθυσμένη από την παντοδυναμία της, κυλίστηκε με ηδονή μέσα στις "διακριτικές χαρές της μπουρζουαζίας" μετατρέποντας διαλεκτικά τα πακέτα στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε βίλες και κότερα. Ναρκωμένη από τις εύκολες και ενορχηστρωμένες "επιτυχίες" της, αυτοθαυμαζόμενη απο κοσμικά σαλόνια και από τα επιτηδευμένα φερέφωνα των ΜΜΕ(ξαπάτησης), στο τιμόνι της BMW της περιορίστηκε τελικά στο μηρύκασμα και μονότονη επανάληψη ενός μονοδρομικού μαρξιστικού-λενινιστικού τυφλοσούρτη, συνεχώς διαψευδόμενο από τα γεγονότα, την ιστρορία και την πραγματικότητα.

Έχει σπασμούς μέσα σε μία φαντασίωση εξουσίας. Ανίκανη να παράγει έργο, να προτείνει τυλίχθηκε στον μύθο της "πάλης των τάξεων", “της δραστηριότητας των μαζών”, στα αντιδραστικά της όνειρα, στις μεταφυσικές αναφορές της, την θεμελιώδη παρελθοντολογία. Κοιτάζοντας το κενό εξορκίζει την Δύση, αλλά συγχρόνως θέλει να επιβάλει στους Έλληνες, με τσαμπουκά, ξερολίστικο νταϊλίκι και άφθονα τσιτάτα κλισέ, μία δυτικού τύπου αίρεση αποτυχημένη και απόβλητη. Παρέδωσε την Ελλάδα στην αναίδεια των πυρομανών οπαδών του βάρβαρου δόγματος και της χυδαίας ιδεολογίας της, στο όνομα του οποίου η Ελλάδα παραδόθηκε στην λεηλασία, στην αποβιομηχανοποιήση και από παραγωγική χώρα μετατράπηκε σε ζήτουλα επιδοτήσεων. Η πατρίδα μας καταστράφηκε από τις ιδεοληψίες της αριστεράς. Διαλύθηκε ο παραγωγικός ιστός της χώρας στο όνομα του αγώνα κατά του καπιταλισμού και του κεφαλαίου για να μετατραπεί στον παράδεισο του καπιταλισμού του τσιπουράδικου και της καφετέριας. Η Nissan του Βόλου έκλεισε για να μην καρπούται ο καπιταλίστας την υπεραξία του εργάτη και την αντικατέστησαν τα τσιπουράδικα.

Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία ενός διανοητικού κενού, το οποίο, ώς την κατ' ευφημισμό θετική πλευρά του, υποβοήθησε το έργου του αποπροσανατολισμού και της κατ' εθισμό πλέον αποδοχής πολλών από τα κηρύγματά της αριστεράς - ελλείψει αντιλόγου - και της ανατροπής των παραδεδεγμών αξιών που καθιστούσαν δυνατή την Κοινή Συγκατάθεση, χωρίς την οποία καμία κοινωνική δομή δεν μπορεί να σταθεί. Αλλά, όπως σε όλα, υπάρχει και η αρνητική πλευρά γι΄αυτήν την ίδια.

Ο εθισμός στην παντοδυναμία του μονόλογου των πραιτοριανών της, η τυφλή βία, κατέστησε την αριστερά ευάλωτη από τους άγρυπνους σκεπτόμενους της πραγματικής Δεξιάς. Της πραγματικής Δεξιάς που προφέρει χωρίς φόβο και πάθος τις λέξεις: πατρίδα, έθνος, παράδοση, ιστορικό παρελθόν και είναι υπερήφανη. Όχι του παλαιούς, τους νωχελικούς, του μεσαίου χώρου που με πνευματική οκνηρία έστρωσαν απο το 1974 το κρεββάτι της αριστεράς και σαν καλές καμαριέρες πήγαν και κλείστηκαν στο δωμάτιο τους να θρηνήσουν απονέμοντας στους άλλους την ευθύνη της δικής τους μοίρας. Όχι τους “με το σας και το σείς” παρηκμασμένους αμορφάντρες και αδύναμους που ζητάνε συγγνώμη πριν καλά-καλά ανοίξουν το στόμα τους.