"Πολύ Βούτυρο στο Τομάρι του Σκύλου"

Το "Πολύ Βούτυρο στο Τομάρι του Σκύλου" του Σκαμπαρδώνη η αριστερά κριτική δεμένη χειροπόδαρα πάνω στις ιδεολιψίες της, λειτουργώντας σαν έμπειρη αυτιστική, το παρουσίασε σαν μία πραγματική εικόνα μιας εποχής που σημάδεψε την ζωή του τόπου. Το βιβλίο από την στιγμή που φεύγει από τα χέρια του συγγραφέα παραδίδεται στον αναγνώστη και ο αναγνώστης θα βρει την δική του αλήθεια. Για μας το βιβλίο αυτό δεν είναι μια γραφική περιγραφή γεγονότων, χαρακτήρων και ανθρώπων του τότε. Το βιβλίο αυτό είναι ένας ζωντανός διπλός καθρέπτης Από την μία μεριά του καθρέπτη βλέπουμε το παρακράτος της εποχής του 60, ένα κατακερματισμένο κόσμο χαφιέδων και χαφιεδομένων, παπατζήδων, τεμπέληδων και ακαμάτηδων έτοιμων για κάθε λαμόγια και κάθε μορφής βίας οργανωμένο κάτω από ταμπέλες σαν την "Συντονιστική Επιτροπή Εθνικών Οργανώσεων" την οργάνωση της "Καρφίτσας" Έναν κόσμο που το πρωί έπαιζε πρέφα στο Ideal, το γνωστό καφέ τραμπούκ και το βράδυ έβγαινε παγανιά για να ξυλοκοπήσει κουμούνια με ευγενές πάθος χωρίς να ξέρει το γιατί. Ο Σκαρμπαδώνης δίνει με μαεστρία και αποκαλύπτει τους δυσώδεις διαδρόμους του παρακράτους, τον κοινωνικό ντελβέ και τα την βρωμιά του τότε, το λούμπεν αυτή την κοινωνική σαπίλα, τα αποβράσματα που πάνω τους στηρίχτηκε ένας ολόκληρος τρομοκρατικός μηχανισμός. Δεν παραλείπει να μας θυμίσει το Gladio και την "Κόκκινη Προβιά" έναν μηχανισμό αναιδέστατο ασήμαντο γεμάτο παρατσούκλια, όπως ο Βεδουίνος, ο Αφρός, ο Μόσιαλος που φυτοζοούσε με ψίχουλα και εκινείτο στα περιθώρια του νόμου με την πλάτη καλυμμένη από αόρατους προστάτες που ανάγκασαν τον τότε πρωθυπουργό, Καραμανλή Α', να ξεφωνίσει το γνωστό "ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;".

Κοιτάζοντάς το καθρέπτη του σήμερα βλέπουμε το ίδιο παρακράτος με του ίδιους απαράλλακτους χαρακτήρες την σάρα, την μάρα και την κουκουνάρα με κάπως ποιο βελτιωμένα, προς το αμερικανικότερο, παρατσούκλια ο Abebablom, ο Jimmy, ο Gimme Five να έχουν πέσει πάνω στην Ελλάδα για να την κατασπαράξουν. Ο στρατηγός Δοβρομήρος πήγε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, Δεν χάθηκε. Ξαναβγείκε ανανεωμένος και δυνατός κινώντας τα νήματα του καινούργιου μεταλλαγμένου Gladio με τις νέες του ταμπέλες όπως Antifa, Αντιρατσιστικές Οργανώσεις, Αντιεξουσιαστές. Η βρωμιά του τότε, που έφερε στην επιφάνεια ο Σκαμπαρδώνης, δεν διαφέρει σε τίποτα από την ανίκανη για δημιουργία έτοιμη να πουληθεί για το τίποτα να καίει, να καταστρέφει και λεηλατεί βρωμιά του τώρα.

Οι παλαιότεροι, στο βιβλίο θα βρουν γνώριμες καταστάσεις, πρόσωπα και πράγματα που ακούγονται γνωστά έστω και μετά από τόσα χρόνια. Όσοι το διαβάσουν να κρατάνε μολύβι στο χέρι και ας αλλάζουν τις λέξεις κομμουνιστής - πατριώτης, αντικομουνιστής - εθνοφοβικός. Κάνοντας τις μικρές αυτές αλλαγές θα καταλάβουν ότι στο βιβλίο καθρεφτίζεται το παρακράτος του σήμερα. Είναι ο λιγδιάρικος χώρος των κουκουλοφόρων, των δοσοληψιών και των διάφορων Δοβρομήρων που έχουν βαλθεί δια ροπάλου να πνίξουν την Ελλάδα.

Το "Βούτυρο στο Τομάρι του Σκύλου" δεν είναι τίποτα άλλο παρά το χρονικό της εποχής μας, του σήμερα. Είναι η εικόνα μίας χώρας ανοχύρωτης και στο έλεος του σημερινού Νεοταξίτικου παρακράτους. Είναι ένα "1984" προς το παρελθον για να μπορέσουμε να δούμε αυτό που γίνεται σήμερα. Είναι η παρουσιάση του σημερινού Νεοταξίτικου παρακράτους σε όλο το εγληματικά οργανωμένο περιβάλον του, που ρίχνει το βαθύ σκοτάδι στη ζωή μας και απειλή την ύπαρξή μας.