Διαβάσαμε το άρθρο του κυρίου Ελλί στην Καθημερινή (15/6/08) σχετικό με την αποπομπή Σημίτη από το ΠΑΣΟΚ και ειλικρινά δεν ξέρουμε αν πρέπει να κλάψουμε ή να γελάσουμε. Θα κλάψουμε για τον Ελλι που αναμφισβήτητα κλασαυχενίζεται νομίζοντας ότι όλοι οι αναγνώστες του είναι χαχόλοι. Αλλά ποίο πολύ από όλα θα κλάψουμε για τα καημένα τα δενδράκια που καταστράφηκαν για να του προσφέρουν το χαρτί, το χώρο που μας έριξε την σοφία του. Θα γελάσουμε εκ βάθους καρδίας με τα ωραία ευρηματικά και ανεύθυνα που γράφει, νομίζοντας ότι κάτι κάνει.
Τον κύριο Μητσοτάκη τον ανέχεται ο Καραμανλής γιατί ο Μητσοτάκης πέραν του να συνωμοτεί έχει περιορισμένες δυνατότητες και ξέρει πολύ καλά ότι αν επιθυμεί να δει την κόρη του Dora κάποτε πρωθυπουργό καλά θα κάνει να περιοριστεί σε αοριστολογίες και παρατηρήσεις άνευ ουσίας και περιεχομένου. Το παρελθόν του είναι βαρύ. Μπορεί τα ΜΜΣ(κοταδισμού) να ξέχασαν το παιχνίδι της αποστασίας του 1965, οι Έλληνες το θυμούνται χάριν του Διαδικτύου και δεν τον παίρνει Μια καινούργια τρικλοποδιά και θα έπαιρνε μαζί της όλο το Μητσοτακαϊκο.
Το πολύ γέλιο όμως πέφτει όταν ο Ελλίς μιλάει για "κάποιους από το στενό του περιβάλλον (που) υπέκυψαν στις σειρήνες της εξουσίας". Δεν μπορώ να μην γελάσω. Φαντάζομαι το λιγδιάρη φαρμακοποιό από τον Οίκο του Ναύτη με τα κοντά ποδαράκια του και την χοντρή κοιλίτσα δεμένο στο κατάρτι, σαν άλλος Οδυσσέα, και γύρω του να χορεύουν οι σειρήνες ξεβράκωτες κουνώντας τα καπούλια τους και τα κρεατωμένα μαστάρια τους κραδαίνοντας πεντοχίλιαρα. Είχε ξεχάσει ο καημένος να βουλώσει τα αυτιά του και υπέκυψε!
Το γέλιο δεν σταματάει στις "σειρήνες". Το πλέον καταπληκτικό είναι "αρκετοί υπουργοί του 'σπατάλησαν' (sic) δημόσιο χρήμα". Εδώ πραγματικά πρέπει να καταφύγουμε στα φώτα του καθηγητή της σημειολογίας Umberto Eco για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι θέλει να μας πει ο ποιητής. Τι σημαίνει η λέξη "σπατάλησαν"; Άλλα μιάς και ο Eco δεν υπάρχει εδώ κοντά για να μας φωτίσει. Πρέπει να καταφύγουμε στο αναγκαίο κακό τον Μπαμπινιώτη που συνδέει το "σπατάλη" με το ρήμα "σπώ" με την σημασία "ρουφώ, απομυζώ".
Εκεί πλέον που δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε τα γέλια μας, με κίνδυνο μάλιστα να πάθουμε ρήξη του ύπατος, είναι όταν αναφέρεται στον Σημίτη σαν τον πρωτεργάτη της εισόδου της Κύπρο στην ΕΕ. Πράγματι ο Ελλις δεν έχει τον Θεό του, τον οποιοδήποτε Θεό. Δεν θέλω να προσβάλω τον άνθρωπο. Ο Σημίτης με μανία μιγάδα σημαδεμένου από διάφορα συμπλέγματα υπεστήριξε το σχέδιο Αναν που όχι δεν θα άνοιγε την πόρτα της Κύπρου στην ΕΕ αλλά θα την παρεδιδε δέσμια στον Αττίλα για να ασελγεί πάνω στο μαρτυρικό της σώμα όπως και όποτε του γούσταρε. Η δε αποστροφή "εξάρθρωση της 17Ν" γεννάει μόνο μια απορία και μία ερώτηση. Είναι σοβαρός άνθρωπος (Ελλίς). Μάλλον πρέπει να είναι σοβαρός. Εμείς οι αναγνώστες, τουλάχιστον έτσι νομίζει, είμαστε της πλάκας.
Είμαστε πράγματι της πλάκας αλλιώς πως θα τολμούσε να μας μιλήσει για τη συσσωρευμένη σοφία και εμπειρία του Σημίτη στα εθνικά θέματα. Το φιάσκο Οτσαλάν, ή η τραγωδία στα Ίμια είναι γεγονότα που μιλάνε. Φανταστείτε να μην είχε εμπειρία...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου