Η Δεξιά

Η παλαιά δεξιά πέθανε. Το άξιζε. Πέθανε γιατί έζησε από τα προνόμια, την κενή ρητορική ελληνικότητα, την κενή καυχησιολογία για το ιστορικό μας παρελθόν, τα ελληνικά ιδεώδη. Ξεγυμνώθηκε εξευτελίστηκε, ακυρώθηκε ανεπιστρεπτί και πέθανε. Πέθανε γιατί δεν είχε ούτε θέληση, ούτε σχέδιο. Πριν από 35 χρόνια το να λέει κανείς ότι ήταν δεξιός, ήταν κοινοτοπία. Αλλά η πινακίδα δεν εφόφιζε κανένα. Ήταν η προϊστορία.

Η δεξιά, σήμερα, φαίνεται να έχει εξαφανιστεί. Για την ακρίβεια κανένας δεν φαίνεται να θέλει να ακούει για αυτήν. Φθάνει κανείς στο να αναρωτιέται αν υπήρξε ποτέ. Το λεξιλόγιο οι ορολογίες είναι αξιοπερίεργα διακανονισμένο. Η αριστερά είναι η αριστερά. Η άκρα αριστερά είναι αριστερά. Οι νεοδημοκράτες και οι πασόκοι παίζουν το ποιος θα υπερκεράσει τον άλλον από τα αριστερά. Η Νέα Δημοκρατία έχει φθάσει στο σημείο κάθε φορά που ψελλίζει πολιτικές θέσεις να αισθάνεται την ανάγκη να απολογείται για να μη δυσαρεστήσει το αριστερό ακροατήριο της. Κυριολεκτικά γλύφει την αριστερά συνομιλεί με τα περιτρίμματα του πεθαμένου κομμουνισμού και δεν χάνει ευκαιρία να επιτίθεται με λύσσα ιεροεξεταστή εναντίον κάθε ενός που θα τολμήσει να εκβάλλει πατριωτικό λόγο. Αγωνίζεται να πείσει τούς Ελληνες ότι είναι το κόμμα του κέντρου και ότι εκπροσωπεί τον "μεσαίο χώρο". Αλλά κέντρο ή μεσαίο χώρο ποιου πράγματος; Με ποιο πολιτικό θαύμα μία αριστερά χωρίς δεξιά μπορεί να δημιουργήσει ένα πολιτικό κέντρο, ένα μεσαίο χώρο.
Η ΝΔ έγινε μαζική. αυτοκαθησυχάζεται με την σκέψη μίας "σιωπηλής πλειοψηφίας". Δεν βλέπει πως η μάζα αυτή είναι πρώτα σιωπηλή και μετά πλειοψηφία ή μάλλον δεν είναι πλειοψηφία παρά σαν σιωπή.

Η σιωπή πρέπει να τελειώσει. Η πολιτική σήμερα μας προσφέρει το καταπληκτικό θέαμα μιας δεξιάς που δεν μπορεί να αυτοδιακηρυχθεί δεξιά χωρίς να κατηγορηθεί για "φασισμό" και μιάς αριστεράς που μπορεί, οποιαδήποτε στιγμή να αυτοαποκαλείται "σοσιαλιστική, κομμουνιστική, μαρξιστική", ισχυριζόμενη ότι τα δόγματα της δεν έχουν καμία σχέση με τον Λένιν, τον Στάλιν, τον Μάο ή τον Πολ Ποτ. Αλλά αν οι οπαδοί των διαφόρων παραλλαγών της αριστεράς δεν αισθάνονται εκτεθειμένοι από το αρχιπέλαγος των Γκούλαγκ και τα Killing Fields, δεν βλέπω τον λόγο γιατί η σύγχρονη δεξιά, που απωθεί κάθε ολοκληρωτικό πειρασμό, πρέπει να αισθάνεται ένοχη, ή να δικαιολογείται. Μπροστά σ' αυτήν την αξιοθαύμαστη αναίδεια των οπαδών ενός δόγματος, στο όνομα του οποίου εσφαγησαν εκατομμύρια άνθρωποι, στην αναίδεια των υμνητών του πατερούλη Στάλιν που "σκύβει και φυσάει την φωτιά σου ν' ανάψει" ή του "ο Στάλιν ζεί" και που παρ' όλα αυτά εμφανίζονται με ένα τριαντάφυλλο στο πέτο, ώς υπερασπιστές της ελευθερίας, η δεξιά ας απαντήσει με ένα μεγάλο γέλιο και ας συνεχίσει τον δρόμο της.

Η δικτατορία της αριστεράς σκέψης και διανόησης που επέβαλε ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει παραδεκτό αν δεν είναι δεμενο μαζί της πήρε τέλος. Η δεξιά με καθαρές ιδέες έχει δικαίωμα να αρνηθεί τις "αλήθειες" της μεταπρατικής αριστεράς και να τις αντιπαρατάξει με τις πιο δυνατές δικές της αλήθειες. Εκεί που υπάρχει θέληση υπάρχει ένας δρόμος.

Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Πρέπει η δεξιά να αντιληφθεί την ανάγκη να διακηρύξει αυτό που είναι. Να αναγνωρίσει τον κυριότερο εχθρό της, τον ισοπεδωτισμό, αρνητή και μειωτή της διαφοροποιήσεως του κόσμο και το κυριότερο να παραδεχθεί ότι τίποτα δεν είναι ουδέτερο στην ύπαρξη και ότι σε κάθε θέμα πρέπει να έχει τον λόγο της.

Ο Ηράκλειτος είπε: "ο Θεός είναι η ημέρα και η νύχτα, το θέρος και ο χειμώνας, ο πόλεμος και η ειρήνη, το ψωμί και η πείνα", ο Παράκελσος δήλωσε: "'Όλα είναι μέσα σε σένα τον ίδιο και τίποτα δεν μπορεί να σου έλθει από έξω, ούτε απο πάνω". Και αυτά εγκλείουν το να αγωνισθεί κανείς ανοικτά εναντίον μίας ψευτοδημοκρατικής, τραμπούκας αριστεράς αρνήτριας των πάντων.
Αν στη Ελλάδα σήμερα, σε μία εποχή που όλος ο κόσμος αυτοδιακηρύσσεται στ' αριστερά, ή σχεδόν, το να είναι κανείς Δεξιός, είναι ακόμη ο καλύτερος τρόπος να είναι αλλού...

Όχι ρε Μανδραβέλη!...

Αφού ξεσκίστηκα βαθιά
κι αφού ξεσκίστηκα παντού
ναζιάρα και καμωματού
θα κάνω το κορίτσι πια

Κώστας Βάρναλης: Το φώς που καίει

Δεν υπάρχει καλύτερος στίχος που να περιγράφει την αριστερά σήμερα. Αφού ξεχαλινωμένη κατέστρεψε την Ελλάδα, Έκαψε, ρήμαξε, ποδοπάτησε κάθε αξιοπρέπεια και έννοια ανθρωπιάς, και έβγαλε από μέσα της όλο το συμπλεγματικό της μίσος κατά της κοινωνίας προσπαθεί τώρα να το παίξει αγνή και παρεξηγημένη. Ο Έλληνας άνθρωπος, η πλειοψηφία των Ελλήνων ανθρώπων σήμερα αισθάνεται ότι είχαν βρεθεί υπό κατοχή. Μια φωνακλάδικη, τσαμπουκαλού μικρονοϊκή αριστερά είχε επιβάλει την θέληση της με το έτσι θέλω. Οι Έλληνες κατάλαβαν, ότι η αριστερά δεν είναι πλέον το ποιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας που βλέπει αυτά που εμείς οι "αλλοτριωμένοι" δεν μπορούμε να δούμε, που σκέφτεται αυτή για μας. Η ωμή τρομοκρατία που για 35 χρόνια ασκούσαν στα Ελληνικά Πανεπιστήμια οι αριστερές συμμορίες πήρε τέλος. Οι ορδές των κουκουλοφόρων του Αλαβάνου έδωσαν στους Έλληνες πολίτες την δύναμη της θέληση. Η Αριστερά μας έδωσε την θέα του χειρότερου ώστε να μπορέσουμε να βρούμε τον δρόμο για το καλλίτερο. Ο κακόμοιρος Μανδραβέλης απο τις στήλες της Καθημερινής (20/2/09) προσπαθεί να βγάλει καθαρή την αριστερά, να την υπερασπίσει από την "καπηλεία" των κουκουλοφόρων και τρομοκρατών ουρλιάζοντας: "οχι ρε πλαστογράφοι! Δεν είστε αριστερά".

Όχι ρε Μανδραβέλη! Αυτή είναι η αριστερά. Είναι η πραγματική αριστερά. Η αριστερά που πέταξε το προσωπείο και εμφάνισε το πραγματικό της πρόσωπο, αποδεικνύοντας πόσο μισάνθρωπη, μισαλλόδοξη και μισελληνική είναι και θα είναι πάντα. Από τα πειθήνια 45άρια της "17 Νοέμβρη", το μαρξιστικό καθηγηταριό με την κούφια ρητορεία που προσπαθεί να βρεί μία αρρενωπή συντροφικότητα μέσα από την "κινηματική βία" του Βέλτσου, μέχρι τις αριστερές συμμορίες των παρακρατικών που λειμένονται τα πανεπιστήμια και τα έχουν μετατρέψει σε άντρα ανομίας μοιράζοντας "συγκεκριμένα ποσά βίας". Αυτή είναι η αριστερά, η αριστερά των βανδάλων, των κουκουλοφόρων, των καλάσνικοφ. Οι άνθρωποι της καίνε βιβλιοπωλεία, χτυπούν καθηγητές μέσα στις αίθουσες των Πανεπιστημίων και από τις εφημερίδες λοιδορούν και βρίζουν όποιον τολμήσει να εκφράσει αντίθετη άποψη. Όχι, ρε Μανδραβέλη οι δολοφόνοι και οι κουκουλοφόροι δεν σφετερίζονται τους αγώνες και τα συνθήματα της αριστεράς. Αυτή είναι η αριστερά. Από την πρώτη ημέρα της μεταπολίτευσης με την βία επέβαλε την στυγνή της δικτατορία. Οι κόκκινες ορδές των μουσάτων με τα αμπέχονα και το κουλτουριαρικο ύφος με την στρατωνισμένη σκέψη και την μονοτροπία του ιστορικού υλισμού περασμένων εποχών επέβαλλαν μια στυγνή δικτατορία φρίκης σε ολόκληρη της χώρα τρομοκρατώντας και προπηλακίζοντας όποιον θα τολμούσε να φέρει αντίρρηση στον πλινθοκεραμισμό των σκέψεων τους.

Μετά τον Δεκέμβρη 2008 τα κατεστραμμένα Πανεπιστήμια, τα σπασμένα μαγαζιά, παίρνουν την σωστή τους θέση και οι ανώμαλες γωνιές τους κατάλοιπα της αριστερής λαίλαπας εξαφανίζονται δένονται σε ένα συμπαγές σύνολο απελευθέρωσης.

Επιτέλους το μέλλον ανοίγεται μπροστά μας. Έχουμε αποτινάξει τα δεσμά του παρελθόντος, τα εικονικά πιστεύω και τα φανταστικά χρέη προς τα περιτρίμματα της αριστεράς. Η αριστερή βαρβαρότητα μας λύτρωσε και το μυαλό είναι ξεκάθαρο όσο ποτέ άλλοτε, μας απάλλαξε ξαφνικά από μία πίεση επίμονη, από ένα μαρτύριο τρομερό που δεν μπορούσαμε να το αντέξουμε άλλο. Από εδώ και εμπρός η λάμπα θα μένει αναμμένη. Τώρα, "ρε! Μανδραβέλη" ξέρουμε ότι τα φαντάσματα έχουν εξορκιστεί και ο εφιάλτης δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ. Ο αγώνας τώρα αρχίζει. Δεν υπάρχουν πιστωτές και μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε. Πάντα υπάρχει ένας δυνατότερος για να σταθεί στο πλευρό του έθνους που βασανίζεται.

Οι Γραικύλοι,

ΟΙ ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ Το ιστορικό μυθιστόρημα ΟΙ ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ (1967) είναι το τελευταίο και αρτιότερο έργο του Ρόδη Ρούφου, ενός από τους σημαντικότερους πεζογράφους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Tο μυθιστόρημα, παρ' ότι η υπόθεσή του διαδραματίζεται τόσους αιώνες πριν, μοιάζει τραγικά επίκαιρο, σαν να έχει γραφτεί για να καταγράψει την αγωνία του δικού μας κόσμου.

Τον 1ο π.Χ. αι. στην Αθήνα της παρακμής, ο σοφιστής/δημαγωγός Αθηνίων ξύνει τις παλιές πληγές και φέρνει στην επιφάνεια τις ξεχασμένες δόξες. Έτσι πείθει τους Αθηναίους να συμμαχήσουν με τον Μιθριδάτη εναντίον των Ρωμαίων. Αντί όμως για την αναμενόμενη βοήθεια, στην πόλη φτάνει ο Αριστίων για να επιβάλει, εν ονόματι πάντα της ανεξαρτησίας, μια στιγνή δικτατορία και ν' ανοίξει το δρόμο στον Ρωμαίο Σύλλα που θα κάψει την Αθήνα. Με αφορμή αυτό το όχι και τόσο γνωστό επεισόδιο της περιόδου της Ελληνικής παρακμής ο Ρόδης Ρούφος φτιάχνει ένα συναρπαστικό αφήγημα για την κρίση ενός ολόκληρου πολιτισμού.

Το προφητικό μυθιστόρημά ΟΙ ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ είναι αφάνταστα επίκαιρο και στις ημέρες μας , αφου διαπραγματεύεται μια απο τις όχι και λίγες εποχές που οι ελληνες πέφτουνε θύματα του ίδιου του κακού εαυτού

Η εξουθενωμένη ηθικά και πολιτικά Αθήνα του τότε έχει τόσες ομοιότητες με την εξουθενωμένη Ελλάδα του σήμερα που το μυθιστόρημα λειτουργεί σαν ένα καθρέπτης μέσα στον οποίο ο καθένας θα δει τους ανίκανους, τους έκλυτους, τους φτηνούς δημαγωγούς, τους φρικτούς και τους απαίσιους, αλλά κυρίως θα δει τον εαυτό του. Μη ξεχνάμε εμείς τους διαλέξαμε..

Ο συγγραφέας αναφέρει: «Ο αναγνώστης θα κρίνει αν η εποχή που δοκίμασα να αναστήσω έχει κανένα δίδαγμα για τη δική μας». Στη σαιξπηρικής εμπνεύσεως σκηνή της ιστορίας του Ρούφου πρωταγωνιστούν όλες οι ανθρώπινες δυνάμεις, από τον έρωτα, τη δίψα για μάθηση και την ανάγκη της αισθητικής καλλιέργειας ως τον αχαλίνωτο πόθο της εξουσίας, τη λατρεία του πλούτου και το τσαλαπάτημα κάθε ηθικής αξίας.

Ο Αγώνας συνεχίζεται....

Αποτίμηση της υπόθεσης Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς και ευχαριστήρια στους bloggers

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΒΙΤΑΛΗ

19/2/09
Αγαπητοί φίλοι των Ελληνικών bloggs

Είχα την τιμή χθές, ενώπιον των διεθνών και σκοπιανών ΜΜΕ, να εκφράσω την αλληλεγγύη των Ελλήνων bloggers στον έγκλειστο στο άθλιο ψυχιατρείο του Μπάρντοφτσι φίλο blogger Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς.

Αυτό σας διαβεβαιώ πως έγινε με πλήρη αντίληψη του βάρους της ευθύνης που αναλάμβανα, και να γιατι:

1. Οι Έλληνες bloggers είναι αυτοί που ανέδειξαν την υπόθεση του Βασίλη, απο τη στιγμή που πόσταρε το γνωστό: ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΩΡΑ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. ΒΟΗΘΕΙΑ.

2. Οι Έλληνες bloggers είναι αυτοί που "σήκωσαν" το θέμα ψηλά. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ακτιβιστές, απλά ακολουθήσαμε τα ίχνη που κατέγραφαν τα blogs και φυσικά την φωνή της συνείδησής μας.

3. Τα μεγαλοκάναλα και τα συγκροτήματα Τύπου, παρόλο ότι, οι bloggers ξελαρυγγίζονταν σε κάθε τόνο για τον εγκλεισμό του Βασίλη Γκλιγορίεβιτς, τήρησαν και συνεχίζουν να τηρούν σε μεγάλο βαθμό, σιγή ιχθύος.

4. Στους μόνους που μπορούσαμε να εμπιστευθούμε την τύχη των 30 απλών Ελλήνων της αποστολής, ήταν οι Έλληνες bloggers. Τόσο τα ΜΜΕ, όσο και το κεντρικό διαχειριστικό πολιτικό σύστημα, δεν μπορούσαν να έχουν την εμπιστοσύνη μας. Γιατι μέχρι τελευταία στιγμή, όλη η "επίσημη Ελλάδα", συνέπλεε με την επίσημη σκοπιανή άποψη πως ο Βασίλης Γκλιγκορίεβιτς, είναι φανταστικό πρόσωπο.

5. Όπως αποδείχθηκε στην πράξη, όλο το σύστημα, εθνικό, σκοπιανό και διεθνές, παρακολουθούσε την εξέλιξη της αποστολής μέσα απο τα ελληνικά blogs. Και πολύ γρήγορα έγινε σαφές σε όλους, πως η ενημέρωση στην περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά, θα ήταν αστραπιαία και έντιμα απο τους Έλληνες bloggers και όχι φιλτραρισμένα από τα μεγαλοκάναλα και τα συγκροτήματα Τύπου.

6. Τα 30 μέλη της αποστολής, είχαν την διαβεβαίωση πως παρακολουθούνται όλες οι κινήσεις τους απο τους Έλληνες bloggers. Αυτή η βεβαιότητα τους έδωσε και την απαραίτητη αίσθηση ασφάλειας που χρειάζονταν για να κάνουν μέσα σε ένα εντελώς εχθρικό περιβάλλον το ταξίδι ως το ψυχιατρείο.

Αγαπητοί φίλοι

Ως δημοσιογράφος, μαθητής του Δάνου Λούη και του Αστέρη Στάγγου, μιας δημοσιογραφίας που διαπνέονταν απο ήθος, το 1987 όντας εργαζόμενος στο Έθνος του Μπόμπολα, παρέδωσα την δημοσιογραφική μου ταυτότητα στον μακαρίτη Αλέξανδρο Φιλιππόπουλο, εγκαταλείποντας την δημοσιογραφία του είδους που βιώνουμε μέχρι σήμερα. Αυτήν την δημοσιoγραφία που ονειρεύτηκε η δική μας γενιά, γίνεται πραγματικότητα σήμερα μέσα απο τα ελληνικά blogs. Διαποτισμένη απο αρχές, όπως το ήθος, ο σεβασμός στη γνώμη αλλά και η άμεση έντιμη ενημέρωση.

Γι αυτά τα ευγενή χαρακτηριστικά που έχουν σήμερα οι Έλληνες bloggers, εμείς οι υπόλοιποι, πρέπει να είμαστε ευγνώμωνες. Λάθη υπάρχουν. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί κάνουν λάθη. Αλλά το δένδρο του διαδικτύου με τα κλωνάρια του τους boggers, παραμένει υγιέστατο. Σε αντίθεση με τον κορμό του συστήματος μαζικής ενημέρωσης, του οποίου ακόμη και οι ρίζες, εδώ και καιρό έχουν σαπίσει.

Για λογαριασμό των 30 απλών Ελλήνων πολιτών που πήγαμε στα Σκόπια για να βοηθήσουμε το δύστυχο αυτό παληκάρι που ακούει στο όνομα Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς, σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά.

Ο συμπολίτης σας και blogger
Σταύρος Βιτάλης

Υ.Γ. Αύριο επικοινωνούμε με τους Γιατρούς του Κόσμου. Αφού θέλουν οι Σκοπιανοί επίσημη προσέγγιση για εξέταση του Βασίλη μέσα απο τις γραφειοκρατικές διαδικασίες των υπουργείων τους, θα την έχουν λείαν συντόμως.

Πηγή: http://taxalia.blogspot.com/2009/02/bloggers_20.html

"Αφήστε ήσυχο το Καρναβάλι"...

Στο καρναβάλι της Πάτρας μαθαίνουμε ότι ο Άγιος Εφραίμ θα είναι το «τιμώμενο» πρόσωπο. Οι πατέρες του Αγίου Όρους καθώς και οργανώσεις ορθοδόξων πιστών ξεσηκώθηκαν και διαμαρτύρονται. Αμέσως, σαν κάποιος να τους τράβηξε τα σχοινιά οι μαριονέτες της παρακτορεύουσας την Νέα Τάξη αριστεράς και οι λακέδες της ξεσηκώθηκαν και από τις σελίδες των διαφόρων φυλλάδων άρχισαν να ξερνάν το δηλητήριο τους εναντίον εκείνων που διαμαρτυρήθηκαν. Στην Ελλάδα της «Δημοκρατίας» 74 μόνο το μένος της ρεβανσίστικης αριστεράς μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα και να πολεμά βάναυσα την Ορθοδοξία και τους Έλληνες. Όλοι οι άλλοι πρέπει και επιβάλλεται να κάνουν τουμπεκί και να μη μιλάνε όταν καπνίζουν οι λουλάδες της Νέας Τάξης.

Ο Καρκαγίαννης από την Καθημερινή (19/2/09) με ένα απόξεσμα με τον βαρύγδουπο τίτλο «Αφήστε ήσυχο το Καρναβάλι» μας κάνει ένα μάθημα περι της αρχαίας προέλευσης και της ανάγκης για σάτιρα, γιορτή και ξεφάντωμα. Απευθυνόμενος στους Αγίους πατέρες του Αγίου Όρους που εξαπέλυσαν λυτούς και δεμένους για να αποτρέψουν τη «βεβήλωση» και τον διασυρμό της κιβωτού της Ορθοδοξίας ο Καρκαγίαννης ειρωνεύεται: «ελάτε άγιοι πατέρες, η Ορθοδοξία δεν διασύρεται με λόγια, με πράξεις διασύρεται». Ελάτε κύριε Καραγιάννη η Δημοκρατία είναι αυτή που διασύρεται με έργα και πράξεις. Διάφορα ενεργούμενα σαν του λόγου σου έχουν πάρει την δημοκρατία και από πολίτευμα την έχουν μετατρέψει σε ιδεολόγημα με την «προοδευτική» τρομοκρατία να λυμαίνεται τα πανεπιστήμια, τον τύπο και να προσφέρει το ιδεολογικό άλλοθι στην επέλαση του χομεϊνισμού της Νέας Τάξης.

Ο κάλπικος αυτός δημοκράτης βγάζει το συμπέρασμα ότι: «το πρόσωπο του Εφραίμ είναι αυτόχρημα κωμικό βγάζει γέλιο». Μπορεί να είναι και έτσι. Θα ήθελα να διάβαζα τις αντιδράσεις του και κατά πόσο θα έβρισκε κωμικό ένα άρμα που θα παρουσίαζε την βουλή και τους τριακόσιους μασκαράδες που γαμούν τις πολιτικές ελευθερίες του ελληνικού λαού σαν μπορντέλο ή ακόμη ένα άρμα που θα παρουσίαζε τους νεοταξίτες λακέδες (ΕΛΙΑΜΕΠ, πρακτορείο του Ελσίνκι, Ρεπούση, Λιάκο κλπ...) σαν μαριονέτες που τις κουνάει ο Soros και ΣΙΑ.

Όσον αφορά την τελευταία του αποστροφή: «είναι από μόνο κωμικό όταν ένας «διάκονος» της Ορθοδοξίας μεσολαβεί και συνεργεί με τον Ύψιστο για διάπραξη θαυμάτων, πότε για να θεραπευθεί κάποιος πιστός από ανίατη ασθένεια και άλλοτε για να τεκνοποιήσει η σύζυγός του».. Ενοχλήθηκε ο άσχετος αρχειομαρξιστής της πλάκας όταν κάποιος, μέσα σε στιγμές συναισθηματικής πύκνωσης, όταν η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια και η μόνη ελπίδα είναι το θαύμα τρέχει να ανάψει ένα κερί να πει μία δέηση μήπως και την τελευταία στιγμή ο πατέρας του, η μάνα του, ο αδελφός του αποφύγουν το μοιραίο. Είναι κωμική, για τον ρέκτη ξερόλα η γιαγιούλα που πέφτει στα γόνατα ζητώντας την ύψιστη βοήθεια για το εγγόνι της που παλεύει τον καρκίνο.

Κωμικοί, γελοίοι, ανερμάτιστοι είναι ο Καρκαγιάννης και οι συνομοταξία του που περίμεναν με τις ώρες στην ουρά για να προσκυνήσουν την μούμια του Λένιν.

Γι΄ αυτά πολεμήσαμε (Στρατηγού Μακρυγιάννη)

«Κι όσα σημειώνω τα σημειώνω γιατί δεν υποφέρνω να βλέπω το άδικο να πνίγει το δίκιο. Για κείνο έμαθα γράμματα στα γεράματα και κάνω αυτό το γράψιμο το απελέκητο, ότι δεν είχα τον τρόπο όντας παιδί να σπουδάξω:

ήμουν φτωχός κι έκανα τον υπηρέτη και τιμάρευα άλογα, κι άλλες πλήθος δουλειές έκανα, να βγάλω το πατρικό μου χρέος που μας χρέωσαν οι χαραμήδες, και να ζήσω κι εγώ σε τούτη την κοινωνία, όσο έχω τ΄ αμανέτι του Θεού στο σώμα μου.
Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμει νεκρανάσταση στην Πατρίδα μου, να τη λευτερώσει
από την τυραγνία των Τούρκων, αξίωσε κι εμένα να δουλέψω κατά δύναμη, λιγότερον από τον χειρότερο πατριώτη μου Έλληνα.
Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα. Ένα πράμα μόνο με παρακίνησε κι εμένα να γράψω:
ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι.
Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομε να ζήσομεν εδώ.
Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»;
Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς».
Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ». Και στο εξής να μάθομε όλοι μαζί.
Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούμε όλοι οι Έλληνες ν΄ αγωνίζονται για την πατρίδα τους, για τη θρησκεία τους· να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε:
«Έχομε αγώνες πατρικούς, έχομε θυσίες» - αν είναι αγώνες και θυσίες.
Και να μπαίνουν σε φιλοτιμία και να εργάζονται στο καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας - ότι θα είναι καλά δικά τους.»


«Είχα δυο αγάλματα» «περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια - φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα΄ χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ΄ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν... Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε»


«Εκεί που ΄φκιανα τις θέσεις στους Μύλους, ήρθε ο Ντερνύς να με ιδεί.
Μου λέγει:
Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες·
τι πόλεμο θα κάνετε με τον Μπραΐμη αυτού;
Του λέγω:
Είναι αδύνατες οι θέσεις κι εμείς. Όμως είναι δυνατός ο Θεός που μας προστατεύει,
και θα δείξουμε την τύχη μας σ΄ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες.
Κι αν είμαστε ολίγοι στο πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ΄ έναν τρόπο·
ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε.
Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν.
Και όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν.
Η θέση όπου είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη. Και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.»


«...Θεοτόκο, μητέρα του παντός, το καύκημα της παρθενίας, το καύκημα της αρετής και της αγαθότης, προστρέχομεν, οι αμαρτωλοί, οι αδύνατοι, εις την εσπλαχίαν της αγαθότης σου, να λυπηθείς τους αθώους εκείνους οπού φέρνουν την αμαρτωλή τους προσευκή ΄λικρινώς εις τον παντουργόν και εις την βασιλείαν του να τον περικαλέσεις, Θεοτόκο μου, να σηκώσει την δίκια του οργή οπού ΄χει σε μας τους αχάριστους και να φέρει πίσου την ευκή του και την ευλογία του οπού την στερεθήκαμεν από την κακία μας και ΄διοτέλεια μας και εγίναμεν η παλιόψαθα της κοινωνίας, και εγίναμεν καθώς φαινόμαστε ως την σήμερον· το έλεός του είναι άβυσσος της θαλάσσης, και τους ανόητους εμάς και τους ΄διοτελείς να μας ενώσει και να μας φωτίσει και να μας δώσει εις το εξής πατριωτικά και αγαθά αιστήματα δια την πατρίδα μας και θρησκεία μας, και πίστη καθαρά να ΄χομεν εις τον παντουργό μας και εις την βασιλείαν του, να μας σώσει εδώ και εις την παντοτινή ζωή

ΠΑΤΡΙΔΑ

Ρωσία: Μητέρα Πατρίδα Μου



Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής: Ο Θεός να Ευλογεί την Αμερική



Γαλλία: Εμπρός παιδιά της Πατρίδας



Ελλάδα: Κανένα Σχόλιο......




«Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης.
Αννα Ψαρούδα Μπενάκη

Το έθνος-κράτος είναι δημιούργημα της νεωτερικής εποχής. Βρήκε έναν εθνοτισμό, τον έχτισε, τον περιφρούρησε και πάνω σ’ αυτόν έχτισε την εθνική κυριαρχία, η οποία σε τελική ανάλυση τι είναι; Είναι η δική μου κυριαρχία να μπει στη δική σου κυριαρχία, εγώ να υποτάξω εσένα. Κάτω απ’ αυτήν την αντίληψη βλέπουμε στον 19ο και στον 20ο αιώνα η ιδέα αυτής της εθνικής κυριαρχίας να έχει δημιουργήσει πολέμους, να έχει αιματοκυλήσει την ανθρωπότητα και να έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα.......


.....Επομένως εάν ξεκινήσει κάποιος από τη σκέψη και από τη θέση ότι «εγώ θέλω την εθνική κυριαρχία», τότε δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για ενωμένη Ευρώπη, ούτε για μία κοινωνία όπου και το ατομικό δικαίωμα και το ανθρώπινο δικαίωμα και το δικαίωμα αυτό καθ’ εαυτό, με οποιαδήποτε έννοια του δώσει κάποιος, θα μπορεί να σταθεί.
Σωτήρης Χατζηγάκης(κλικ)

Πατριωτικές Ιστοσελίδες: Ο Αγώνας τώρα αρχίζει ...

Μέσα στην Ελλάδα της παρακμής και του πολιτικού αχταρμά τα κόμματα γερασμένα και διάτρητα έχουν μετατραπεί σε αντίπαλα στρατόπεδα που με σημαία τους τα πάθη ξεπουλάνε τις ελπίδες των Ελλήνων καλλιεργώντας τον πλέον άκριτο φανατισμό, γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να προσφέρουν. Οι κοσμοπολίτες(κλικ), πιθηκίζοντας, κρύβοντας το μπάσταρδο πρόσωπό τους πίσω από ψευδεπίγραφα ιδεολογήματα, νεοφιλευθερισμός, Democracy, παγκοσμιοποίηση, πολυπολιτισμικότητα.., έχουν κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας και της ελληνικής κοινωνίας. Εφημερίδες, περιοδικά, το χαζοκούτι και τα παρακρατικά τσιράκια τους, τύπου Antifa, αντιεξουCIAστές, κουκουλοφόροι, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, έχουν επιστρατευθεί να τον φέρουν εις πέρας. Τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία έχουν αλωθεί από τις καλά οργανωμένες συμμορίες του Νεοταξίτικου παρακράτους(κλικ). Οι συμμορίες των Νεοταξίτων λακέδων καλυμμένες από την φρεναπάτη του "πανεπιστημιακού ασύλου" τρομοκρατούν τον αντίλογο και μηρυκάζουν ένα συνονθύλευμα εντέχνως δομημένων ασυναρτησιών ροκανίζοντας(κλικ) την συλλογική μας ελευθερία. Οι κοκότες πολυτελείας κατασκευάζουν νέες ιδέες και διαφημίζουν ανεξέλεγκτα το πύο της σαπίλας και της προστυχιάς σαν πρότυπα μιας δήθεν "νέας εποχής". Τα προπαγανδιστικά ιερατεία των ΜΜΣ(κοταδισμού) θέλουν τους Έλληνες και τις Ελληνίδες απλούς θεατές των εξελίξεων, αδρανοποιημένους καταναλωτές των μύθων τους, εττικεταρισμένα αντικείμενα, ένα άθροισμα ατομιστών χωρίς ταυτότητα, συνειδησιακά ισοπεδωμένων, ιστορικά στεγνών και ανθρωπολογικά κενών.

Στην Ελλάδα του σήμερα έχει συντελεσθεί μια οργουελικού τύπου αλλοίωση και διαστρέβλωση των εννοιών. Η βία ή τα συγκεκριμένα ποσά βίας(Κλικ) χαρακτηρίζονται "πολιτικό γεγονός" , η κατάληψη και καταστροφή "διαμαρτυρία", η παρανομία "ανυπακοή", το 'έγκλημα "παράβαση", η εγκληματικότης "παραβατικότητα", ο νόμος "αυθαιρεσία" η νόμιμη εξουσία "αυταρχισμός", η βαρβαρότητα του σκοτεινού Δεκέμβρη 2008 "εξέγερση". Η πατρίδα μας έχει βουλιάξει στο βούρκο ενός παρωχημένου πολιτικού λόγου που παραπέμπει στις σκοτεινότερες εποχές βαρβαρότητας, την πολιτικά μηδενιστική συμπεριφορά, την άσκηση ωμής βίας και συνολικά την καταστροφή της συλλογικής οντότητας των Ελλήνων. Ο Έλληνας άνθρωπος του 21ου αιώνα είναι ένα ηθικό ναυάγιο. Ζει ενστικτωδώς τον "θάνατο του Έθνους", στερείται κάθε αναφορά του βίου και με κοκαλωμένη ψυχή δεν υποψιάζεται τα μεγάλα ερωτήματα και δεν τα θέτει ποτέ στην ψυχή του. Για την αλλοίωση αυτή του Έλληνα ανθρώπου το έδαφος είναι έτοιμο. Η επιχείρηση "καμμένη γη" που προετοίμασαν οι εγκάθετοι των "εθνικών" και πλανητικών νταβατζήδων έχει ολοκληρωθεί. Σήμερα ο κόσμος της Ελλάδας παρουσιάζεται αδειανός και η πίστη στο Έθνος που χαλύβδωσαν οι αγώνες της Φυλής έγινε συντρίμμια.

Αν όμως η πίστη έχει τραγικά υποχωρήσει αφήνοντας ερημωμένες τις συνειδήσεις, η αγάπη προς αυτήν την πατρίδα που είναι υπόθεση και κοινωνική συμπεριφορά παραμένει ισχυρή. "Σε τούτο το λαό, ο δεσμός του αίματος, εξακολουθεί πάντοτε να είναι τρομακτικά ιερός, όπως άλλοτε. Ο οίκος και το γένος δένουν τους ανθρώπους με αλυσίδες βαρύτατες, άλλοτε χρυσές και άλλοτε μολυβένιες"(Μ. Καραγάτση, Η Μεγάλη Χίμαιρα). Δολοφονήθηκε ο νομοθέτης αλλά ο νόμος του παραμένει δρών, ισχυρός και ρυθμίζει όχι πια την συμπεριφορά των ανθρώπων αλλά την στάση απέναντι στην επέλαση της Νέας Τάξης.

Στο σημερινό κόσμο που κινείται σ΄ένα συνεχές ημίφωτο. Κόσμο που ζει στο χθες και το πουθενά, η αίσθηση μιας κοινωνίας χωρίς σκοπό, χωρίς πίστη, που σαν καράβι σέρνεται από θάλασσα σε θάλασσα χωρίς δρομολόγιο, με σπασμένες πυξίδες, εγκαταλειμμένο στα κύματα εκφράζει μία συγκλονιστική απουσία που εκβάλλει κατ ευθείαν στην σπουδαιότητα των Πατριωτικών ιστοσελίδων. Στο ιδεολογικά βασανισμένο και παρηκμασμένο πολιτικό περιβάλλον της Ελλάδας, οι Πατριωτικές ιστοσελίδες είναι το πνεύμα, η ψυχή, το σώμα. Αποκτούν μία σπουδαιότητα εφάμιλλη, αν όχι υπερβολικά μεγαλύτερη από εκείνη του κανονιού που γκρέμισε τον Μεσαίωνα, της τυπογραφίας που διέλυσε την απολυταρχία.

Οι πατριώτες στις ιστοσελίδες τους δεν κατασκευάζουν τον λόγο τους. Σε αντίθεση με τα αναξιοπρεπή μηρυκαστικά της σεσημασμένης δημοσιογραφίας και τους ενδόμυχα θαυμαστές του Κουφοντίνα και του Ξηρού τηλεαστέρες της "ενημέρωσης"(κλικ) που ξεσκονίζουν τις εξουσίες που διαχειρίζονται το σύστημα της σήψης. Σε αντίθεση με τον επιδοτούμενο χυλό των ιστορικών, πανεπιστημιακών, σοφών και φωτιστάδων που εγκλωβισμένοι μέσα στο απόλυτο μηδέν μας οπισθοδρομούν στην βαρβαρότητα, αποδυναμώνουν τον πολιτισμό μας, καταστρέφουν την Πολιτεία μας και την καταστούν ευάλωτη στις θελήσεις των πλανητικών νταβατζήδων. Οι Έλληνες πατριώτες τον λόγο τους τον γεννούν. Πετιέται, κόβεται από μέσα τους, όπως τα μάρμαρα του Παρθενώνα, οι πέτρες των Βυζαντινών Ναών από τα λατομεία. Κινητήρια δύναμης είναι το πάθος για την Ελλάδα σαν τρόπος και σκοπός ζωής. Ενα πάθος μέσα στο οποίο συγχωνεύονται όλα τα πάθη όλες οι φιλοδοξίες για ένα καλύτερο αύριο, για το μέλλον. Τα κείμενα τους δεν είναι πλασμένα με "ψυχραιμία υπολογισμένη" ή "επιμελημένα". Κυριαρχούνται από το δαιμόνιο της φυλής. Επιμένουμε σ' αυτή τη λεπτομέρεια, γιατί τα κείμενα τους και στο σύνολο τους και στις λεπτομέρειες, και με ό,τι φανερώνουν και σε ό,τι κρύβουν , είναι κείμενα, είναι καρπός αληθινής χειροπιαστής ανιδιοτελούς αγάπης γι αυτήν την ξέρα που κατοικούμε.
Η αφθονία του λόγου , η δύναμη της έκφρασης, η ανοιχτοματιά, η τόλμη είναι τα πιο φανερά δείγματα του περιεχομένου των πατριωτικών ιστοσελίδων . Δίνουν φωνή στους Έλληνες που καταρρέουν. "Όλοι οι φονιάδες της ζωής και οι πνίχτες της αλήθειας" τρέμουν! Οι ιστοσελίδες των Ελλήνων πατριωτών παίρνουν απροσμέτρητες διαστάσεις. Είναι δυνατές γεμάτες πάθος καταλυτικό για τους Έλληνες που ψάχνουν να βρουν την χαμένη τους Ζωή.

Η Ελλάδα στις πατριωτικές ιστοσελίδες είναι το αμετακίνητο κέντρο μίας ολόκληρης ύπαρξής. Αυτή η ανιδιοτελής αγάπη για την πατρίδα που διακλαδώνεται μέσα στα κείμενα τους, ανασηκώνει τους πατριώτες μπλογκερς από το επίπεδο της τυφλής και στενής υποταγής, στα ποικίλα κέντρα εξουσίας, που διακρίνει την πλειονότητα των δημοσιογράφων, δημόσιων διανοούμενων και "πολιτικών αναλυτών". Σε αντίθεση με τους διψασμένους για "ορατότητα" που ρίχνουν στο χαρτί τα σκουπίδια του μεγαλοφυούς μυαλού τους με , απόλυτα "μακντοναλντοποιημένα" άρθρα φασόν, και με τεχνάσματα που χρησιμοποιεί κάθε επιχείρηση που αγωνίζεται για την επιβίωσή της σε μία ιδιαίτερα ανταγωνιστική αγορά, οι Έλληνες πατριώτες, λόγω του ότι δεν γράφουν κατά παραγγελία δεν φοβούνται και μπορούν κατά την περίσταση να είναι τραχύς, ευαίσθητοι οι απόλυτοι. σε ένα ανελέητο πόλεμο με την άσοφη σοφία των "διαβασμένων" του κοσμοπολιτισμού(κλίκ).


Απαλλαγμένοι από εκλεκτικές συγγένειες και το κόστος ζωής που επιβάλουν στις επαγγελματίες πουτάνες της πληροφόρησης τις αγωνιώδεις αναζητήσεις διεξόδων που εξαπατούν. Οι πατριώτες μπλογκερς μας δίνουν όλη τη ζέστα και την ασπαίρουσα αρετήν του "η Ελλάς απαμύνεται την δεσποσύνην ", αλλά και μαζί την ψυχική αγωνία του ανθρώπου που είναι αναγκαστικός κληρονόμος και δια των γενεών μεταδότης και πολλαπλασιαστής του "μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστιν η πατρίς και σεμνώτερον και αγιώτερον και έν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ΄ανθρώποις τοις νούν έχουσι..."

Μέσα στο άγχος και στην μουντάδα μιας χώρας που συνεχώς βομβαρδίζεται από αμετροεπείς λόγους, πρόστυχες πράξεις και πρακτικές ελάχιστες στιγμές ανάτασης, έστω και σύντομης απομένουν. Πρόκειται για στιγμές που ο Ελληνας πατριώτης πληκτρολογεί και ο ήχος των πλήκτρων ρέει, σφηνώνει στις ιστοσελίδες, αντιτάσσεται στα ντεσιμπέλ και στη βρομιά της παρακμής, διαποτίζει συνειδήσεις. Ήχος μεστός και ουσιαστικός που αντιπαραβάλλεται επιτυχώς με τις ιαχές των ημερών μας. Χαρίζει μια νότα αισιοδοξίας και ελπίδας στην ασχήμια της χοντροκομμένης δημοσιογραφίας των εξουσιών. Προτείνει ένα νέο τρόπο παρουσίασης και την βεβαιότητα πως η πολιτική, η ιστορία, τα γεγονότα μας αφορούν ακόμη. Εκεί έξω στην Ελλάδα , στην κυριολεξία , υπάρχει ένας άλλος κόσμος, ίσως όχι αγγελικά πλασμένος αλλά πάντως όμορφος, ένας κόσμος που δίψα για έναν άλλου τύπου αγώνα.

Το γράψιμο ενός κειμένου, για μας τους Ελληνες πατριώτες , δεν είναι πράξη βιοποριστική αλλά σανίδα σωτηρίας που καταφεύγουμε για να γλιτώσουμε από την απελπισία, γιατί αγωνιάμε και πονάμε τον τόπο μας. Βέβαια ο λόγος μας δεν είναι πάντα προσεγμένος όσο θάπρεπε, συμβαίνει να τραυματίζεται, να σκοντάφτει, να αλαφιάζεται αλλά αυτό προέρχεται από την νεανικότητα της ψυχής μας, δείχνει φρεσκάδα, υπάρχει ροδαλότητα. Τι δηλαδή τα φέρετρα της τελειότητας των ιεροφάντων της Νέας Τάξης και του εθνοφοβισμού;

Το Φάντασμα των Πατριωτικών Ιστοσελίδων

Στην Ελλάδα σήμερα μια καταπληκτική αρμονία βασιλεύει οι τράπουλλες σημαδεμένες, τα ζάρια "καραγκιοζάκια", μονά-ζυγά δικά μας . Οι κήρυκες της υποταγής και της ακινησίας κλεισμένοι στην ναρκισσίστική γυάλα τους αναθεματίζουν τις ελεεινές πολιτικές συντεχνίες, την αναξιοκρατία, το καθεστώς, τους εργατοπατέρες, τους κουκουλοφόρους. Πέραν από μία αρθρογραφία του αναθέματος δεν μας λένε πώς και γιατί φθάσαμε ως εδώ που φθάσαμε, στο τελευταίο σκαλί στου "κακού τη σκάλα". Σε τελευταία ανάλυση κατά βάθος όλοι διαβάζουμμε την ίδια εφημερίδα παρακολουθούμε την ίδια τηλεόραση Επιφανειακές αντιζηλίες, ψευδείς διενέξεις φαίνονται να τις χωρίζουν. Όταν όμως πρόκειται για το συνδικάτο των συμφερόντων, που έχει μοιράσει προς ίδιον όφελος όλα τα όργανα της εξουσίας μία ξαφνική ταυτότητα απόψεων τους ενώνει. Σιωπή για τα καμμένα βιβλιοπωλεία. Σιωπή για τις καταστροφές των σχολείων. Σιωπή για το δράμα των μεροκαματιάρηδων που καταστρέφονται οι περιουσίες τους από τα τσιράκια του παρακράτους. Εκείνη την στιγμή δεν υπάρχουν μεταξύ τους περισσότερες διαφωνίες από εκείνες που υπάρχουν μεταξύ των ιεροκηρύκων διαφορετικών θρησκειών, όταν φωνάζουν εναντίον των Απίστων και των αθέων.

Έτσι δεν έχουμε κανένα τρόπο να διαλέξουμε μεταξύ των απόψεων που θα μας επέτρεπαν να τοποθετηθούμε, όπως δεν έχουμε κανένα τρόπο να επιλέξουμε μεταξύ των υποψηφίων που μπορούμε να εκλέξουμε και απλά διαλέγουμε όπως θα διαλέγαμε από τον κατάλογο με τα φαγητά στην ταβέρνα ή το εστιατόριο. Τα γεγονότα μας παρουσιάζονται παντού με την ίδια συγκάλυψη. Οι αξίες μας παρουσιάζονται σύμφωνα με μία ενιαία ιεραρχία. Και δεν μπορούμε να διαβάσουμε τα νέα του κόσμου παρά μόνο μέσα από ένα κόσκινο, που μας επαναφέρει συνέχεια στα μάτια μερικά σαφή παραπτώματα και που μας φράζει παντοτινά άλλους ορίζοντες που υποτίθεται πώς "δεν υπάρχουν".

Ακριβώς όπως σε μία δικτατορία, όπου ΜΜΣ λιγότερο "ποικίλα" από τα δικά μας, αλλά κατά βάθος ίδια με αυτά, παραμορφώνουν ή αποκρύπτουν με επιμονή από τους πολίτες μερικά μέρη του κόσμου και δεν φωτίζουν πάρα΄μόνο την όψη του κόσμου που πρέπει να δουν

Δεν πρέπει να είμαστε αυτοί που είμαστε. Δεν ξέρουν τι μπορεί να κρύβεται μέσα μας. Ίσως το αίσθημα της τιμής, ή υπερηφάνεια, ο σεβασμός του αίματος μας, ένα είδος επιδίωξης καθαρότητος και μεγαλείου, ποιός ξέρει; Όλα αυτά ελαττώματα που δεν ευνοούν τον "καλόν αγοραστή" των μαζικών, φθηνών εμπορευμάτων. Αρα μας ξεπλένουν, όπως το μετάλλευμα που βγαίνει από τα ορυχεία. Και από αυτό το αρχικό πλύσιμο, που επαναλαμβάνεται συνεχώς με κόπον και επιμονή εξαρτάται πόσο καλοί είμαστε. Αυτό είναι το βασικό μέλημα των ΜΜΣ(κοταδισμού).

Έχουμε δικαίωμα σε όλα, εκτός από το να έχουμε δική μας ψυχή, εκτός από το να έχουμε δική μας θέληση. Και όλη η τέχνη της "ενημέρωσης" συνίσταται στο να μας αναγκάσει να διαλέξουμε μεταξύ των εγκεκριμένων ιδεών, των εγκεκριμένων κομμάτων, των εγκεκριμένων προσώπων που είναι τόσο ωραία συσκευασμένες με διαφορετικό χαρτί περιτυλίγματος, ωραίεςς κορδελίτσες και φιογκάκια, χωρίς να υποψιαζόμαστε ότι στην πραγματικότητα δεν περιέχουν παρά το ίδιο ναρκωτικό, χωρίς κυρίως να σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα που η γεύση μας έχει μείνει αόριστα στον ουρανίσκο!

Έτσι τα κόμματα και τα ΜΜΣ αλληλοϋποστηρίζονται Η θέληση των Ελλήνων ακόμη και όταν είναι δίκαιη, ακόμα και όταν είναι ισχυρή δεν μπορεί παρά να χρησιμοποιηθεί προς ορισμένες κατευθύνσεις και πάντα προς όφελος της νομενκλατούρας που νέμεται την χώρα. Οι Έλληνες αισθάνονται τι είναι καλό και τι δίκαιο. Αλλά τι μπορεί να κάνουν; Όσο μακρυά και αν κοιτάξουν βλέπουν την ίδια σκυθρωπή πεδιάδα και τους ίδιους βάλτους. Διαβάζουν, ακούν ίδια όνομα και μετά τα ονόματα τα ίδια λόγια Θα ήθελαν να δουν να μάθουν να εκλέξουν αντί να διαλέξουν.

Αυτή η αδυναμία των Ελλήνων, ο σφετερισμός της θέλησης τους παίρνει τέλος. Οι πατριωτικές ιστοσελίδες γκρεμίζουν τα τείχη που "χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ" έκτισαν γύρω μας. Το καθεστωτικό κατεστημένο ωρύεται. Ένα φάντασμα πλανιέται στην Ελλάδα : το φάντασμα των πατριωτικών ιστοσελίδων. Όλοι και όλες. δημόσιοι και κοινοί΄επαγγελματίες και ερασιτέχνες της παραπληροφόρησης ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα. Δεν θα περάσει. Ο ταριχευμένος λόγος, η κομπάζουσα αμάθεια των κάθε λογής λακέδων του πολιτικού κατεστημένου οι έμπουσες, οι μποβαρίζουσες και οι διάφορες συνοικιακές κατίνες που για δεκαετίες μέσα από τις φυλλάδες και τα κανάλια διαβουκόλιζαν την θέληση των Ελλήνων βρήκε αντίλογο. Οι διάφοροι μαϊντανοί, οι δημόσιοι διανοούμενοι, οι ανιματέρ βουλευτές, οι τσούλες της πολιτικής και οι υπουργοί κονφερασιέ δεν είναι πλέον μόνοι τους, να παίζουν θέατρο και την επομένη στο GB να κτυπάει ό ένας τον άλλον στην πλάτη και με μαγκιά πεζοδρομίου να καμαρώνουν "Ρε μεγάλε, ωραία τι βρήκαμε χθες, Μίμη, Πιάσε ένα Single Malt".

Οι πατριωτικές ιστοσελίδες ξανά ανάβουμε τις φωτιές και τις πλάστρες που είχαν σβήσει

"Στην εκκλησιά στον κλίβανο, στο σπίτι, σταργαστήρι, - στο κάστρο στην καρδιά σταποκαΐδια, απρίλης!"

Η Ελλάδα είναι αιώνια. Σε αντίθεση με τους μοιραίους εθνοφοβικούς που κυριαρχούνται από παραμεταιχμιακές αλλοιώσεις και ζουν με εμμονές ιδέες εκτός τόπου και χρόνου. Οι πατριωτικές ιστοσελίδες πήραν στα χέρια την Ελλάδα. Οι γνωμοδιαμορφωτές, οι τεταρτοεξουσιαστές διαγουμιστάδες κάθε ιερού και όσιου, οι από τηλεοράσεως διακινητες του κάθε χυδαίου και ευτελούς, οι έμποροι του αρνητισμού και του αγοραίου αριστερισμού δεν μπορούν κατ΄εξακολούθηση να βιάζουν τον πατριωτισμό των Ελλήνων Οι πατριωτικές ιστοσελίδες σπαθάρηδες της μοίρας του Έθνους, γεμάτες χίμαιρες και μουσική, τυλιγμένες στην μεγάλη συμφωνία του αγώνα ζουν ολόψυχα το μεγάλο όνειρο μας την Ελλάδας μας, την αγάπη μας, την λευτεριά μας. Για σένα Ελλάδα! Για την πατρίδα που μας βαστά, που δίνει σκοπό και ένα νόημα στη ζωή μας. Είμαστε ευτυχισμένοι. Τρανότερα από κάθε άλλη φορά, από τα έγκατα της ψυχής μας σηκώνονται αγάλι-αγαλι τα λόγια του Γεωργιου Γεμιστού-Πλήθων που μας συναπαίρνουν: "Εσμέν γαρ Ελληνες το γένος, ώς η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί". Είναι λόγια συγκλονιστικά, , πολεμική ιαχή, ύμνος αγγελικός, είναι λόγια θριάμβου!

ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΟΥΣΑ ΤΑΞΗ ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΦΩΝΕΣ

ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΟΥΣΑ ΤΑΞΗ ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΦΩΝΕΣ

Μετα την αγωγη του νομαρχη Πειραια σε επωνυμο blogger διαβαζουμε στο Παρον για την προθεση του νεου Υπουργου Δικαιοσυνης να περασει νομο ωστε τα blogs να ειναι υποχρεωτικα επωνυμα.

Αποτερος σκοπος του να φιμωσει τις ελευθερες φωνες.

Ποσο μακρυα ειναι νυχτωμενος ο ανθρωπος!

Δεν ειναι η ανωνυμια που μας κανει να εκφραζομαστε ελευθερα,ειναι το μεσον που παρεχει αυτη την ελευθερια και η θεληση μας για ουσιαστικη αλλαγη.

Αλλωστε ειναι γνωστο στους παντες οτι οποιος γραφει στο διαδικτυο αυτοματα δηλωνει το στιγμα του(ψιλα γραμματα αυτα για τους ανθρωπους της εξουσιας).

Στην αρχη τα blogs ειχαν καταφερει να τρομοκρατησουν τα παραδοσιακα μεσα ενημερωσης.

Η αμεση και εγκυρη ενημερωση ηταν κατι που δεν μπορουσαν να προσφερουν οι εφημεριδες και οι τηλεορασεις παρα μονον καποια ραδιοφωνα.

Τα blogs ομως υπερτερουσαν διοτι εδιναν τη δυνατοτητα στον αναγνωστη να παρεμβει αμεσα διατυπωνοντας τις δικες του αποψεις χωρις καμια λογοκρισια.Κι οσο περνουσε ο καιρος τοσο πολλαπλασιαζονταν οι ελευθερες φωνες στο διαδικτυο.

Οχι πως αναμεσα μας δεν υπαρχουν κακοι,υποπτοι ακομα και προβοκατορες.

Ο κοσμος ομως διαθετει νου και γνωση ωστε να τους θετει στο περιθωριο.

Τις τιμιες κι αδεσμευτες φωνες των απλων ανθρωπων του διαδικτυου φοβουνται οι πολιτικοι μας γι'αυτο κι οσο πλησιαζουν οι εκλογες(ευρωβουλης,δημοτικες η εθνικες) θα μηχανευονται τροπους να τις εξαφανισουν.

Κι επειδη ειναι αδυνατο να καταργησουν τον παγκοσμιο ιστο καταφευγουν στις αγωγες,πιστευοντας οτι αν καταστρεψουν καποιους bloggers οικονομικα θα τρομοκρατηθουν οι υπολοιποι και θα σταματησουν να στιγματιζουν τις παρανομιες τους.

Κουνια που τους κουναγε! Το ποταμι δεν γυριζει πισω.

Τα blogs ειναι σαν την Λερναια Υδρα, ενα θα κλεινετε δεκα θα ανοιγουν.

Δεν σας διδαξε τιποτα το βατερλω σας στην κοντρα με το Press-gr;

Υπαρχει λυση κυριοι να γλιτωσετε απο μας κι ειναι πολυ απλη.Απο σημερα κιολας γινετε ΑΝΘΡΩΠΟΙ,αφουγκραστειτε τον κοσμο,τα προβληματα του και προσπαθειστε να τα λυσετε.

Αφηστε τις ρεμουλες και τις κονομες,τα κοτερα και τις βιλες.Ξερω για πολλους απο σας ειναι αδυνατο ν'αλλαξετε τροπο ζωης!Ενταξει,αδειαστε μας τη γωνια,πηγαινετε σπιτι σας,αφηστε ησυχο το δημοσιο χρημα.

Δεν σας ζητησαμε να μας σωσετε,μονοι σας προσφερθηκατε.

Παρτε το χαμπαρι τα blogs δεν ειναι μονο το ΜΜΕ του μελλοντος αλλα και η φωνη της συνειδησης σας.

Αν βρειτε λιγο χρονο κουβεντιαστε μαζι της και θα δειτε πως θα σας φυγει ο πανικος.
zeidoron

αναρτηθηκε απο αργυρη σιδερη κυριακη 8/2/09



SKEFTOMASTEELLHNIKA.GR: ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΟΥΣΑ ΤΑΞΗ ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΦΩΝΕΣ

Η Σχεδία.....της Νέας Δημοκρατίας...

Η «κυβέρνηση» του Καραμανλή Β’ δεν κυβερνά γιατί το κόμμα του αγνοεί ολοφάνερα την σχέση πολιτικής με τον πολιτισμό. Το κόμμα της ΝΔ έχει από μόνο του αποκλείσει την δυνατότητα να κυβερνήσει την χώρα γιατί είναι άσχετο με τον ψυχισμό της ελληνικής κοινωνίας ασκώντας πολιτική που είναι ασύμπτωτη με τα κοινωνικά προβλήματα, τις συλλογικές πραγματικές ανάγκες. Δεν προβληματίστηκε ποτέ σαν κόμμα γιατί άραγε οι πολιτικοί του αντίπαλοι που έκαναν δώρα στον εαυτό τούς, επέβαλαν στους Έλληνες την δικτατορία των πρασινοφρουρών, την ιδεολογική απολυταρχία, το κατατροπώνουν συνεχώς. Η ΝΔ δεν είχε ούτε θα αποκτήσει πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική άποψη, άλλη εκδοχή.

Το κόμμα της ΝΔ δεν τολμάει να διαφοροποιηθεί πολιτικά γιατί γιατί είναι βαθιά βυθισμένο στην παραπολιτική μειονεξία που του κληροδότησε ο Μολιερικός αρχοντοχωριάτης της ελληνικής πολιτικής ζωής ο αμαθής, αλλά μεγαλοφυής παλαιοκομματικός ανήρ Καραμανλής Α’, ο οποίος την έβρισκε να περιβάλλεται, με οπερετικό τρόπο, από εκλεκτούς διανοούμενους πολιτικούς σαν τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Ο ίδιος δεν έμαθε τίποτα.

Ο Καραμανλής Α’ με την επιστροφή του, καβάλα στα τουρκικά άρματα μάχης, στην Ελλάδα το 74 δημιούργησε το κόμμα της ΝΔ. Κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς κοινωνική πρόταση, το οποίο δεν ήτανε παρά ένα μεταλλαγμένο πολιτικό μόρφωμα, μία σχεδία πάνω στην οποία ξάπλωσαν οι άνθρωποι της και αφέθηκαν να τους πηγαίνουν τα κύματα των προοδευτικών ιδεών της διεθνιστικής θολο-κουλτούρας του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 20. Αφού απογύμνωσε την Ελλάδα από κάθε περιεχόμενο πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, γόνιμης ετερότητας ιστορικών εθισμών και συλλογικών αναγκών: «ανοίκομεν στην Δύση», περιορίστηκε στην διαχείριση της εξουσίας χωρίς την μεγάλη σύνθεση που θα έφερνε την Ελλάδα σε μία δημιουργική επαφή με την κληροδοτημένη πείρα της παράδοσης . Την παράδοση που δεν είναι αντίθετη με τον νεωτερισμό , αλλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να γίνονται οι νεωτερισμοί, ώστε να έχουν σημασία και διάρκεια. Όχι αυτό που είναι «πίσω μας», αλλά αυτό που είναι μόνιμο, αυτό που είναι «μέσα μας». Ο «εθνάρχης» Καραμανλής μπόλιασε το κόμμα του με ανεξίτηλη φοβία μήπως και χαρακτηριστεί «εθνικιστικό» και παρέμεινε προσκολλημένο στην παθητική μίμηση της «προοδευτικής» χολερικής αρλουμπολογίας. Κόμμα ουραγός του «προοδευτικού» μηδενισμού και λακές της ιμπεριαλιστικής απανθρωπιάς της «Νέας Τάξης». Οι άνθρωποι του, τα στελέχη του είναι μπόγοι από σάρκες και κόκαλα ριγμένοι πάνω στην κομματική τους σχεδία. Με νερωμένο αίμα έχουν αφεθεί στο έλεος των κυμάτων της τρικυμισμένης θάλασσας των καιρών μας. Στο μυαλό τους έχουν εγκαταστήσει μπαταρίες. Δεν μπορούν να το αφήσουν να σκεφτεί γιατί κάθε φορά που σκέπτεται πονάει. Μη μπορώντας να αρθρώσουν δημιουργική λέξη μηρυκάζουν τυποποιημένες ετικέτες, αναμασούν ταξινομημένες απόψεις απλοϊκών μανιχαΐστικών σχημάτων και μισούν την Ελλάδα έχοντας στήσει μάχη μαζί της.

Ακόμη και σήμερα μετά τον «Δεκέμβρη 2008» η ΝΔ μειονεκτεί και ντρέπεται να δηλώσει κριτική αντίρρηση στην «προοδευτική» απολυταρχία, στον αφελληνισμό και στην αποσύνθεση της παιδείας, στην «φενάκη» του διαλόγου, στην φρεναπάτη του «πανεπιστημιακού ασύλου». Η αριστερά ούρλιαζε «κάψτε όλα!» και το κόμμα της ΝΔ ξαπλωμένο πάνω στην σχεδία του, ελπίζοντας να περάσει η τρικυμία, συμβιβασμένο με την παρακμή, ψέλλιζε. Οι προστάτες των κουκουλοφόρων τους "χάιδευαν τα αυτιά" και η ΝΔ έτρεμε μήπως και χαρακτηριστεί οπισθωδρομική αν έβγαζε έστω και ένα βογκητό για να εκφράσει την αγανάκτηση των Ελλήνων που θέλουν κρίση και δύναμη. Περιορίστηκε σε ρητορικές υπεκφυγές αντί της καίριας και ουσιώδους απάντησης στον αμοραλισμό της αριστεράς. Η ΝΔ μειονεκτεί και ντρέπεται γιατί έχει η ίδια πιστέψει ότι ο «φωταδίστικος» μηδενισμός είναι μονόδρομος «εκσυγχρονισμού».

Το μέγα κέρδος από τον «τραγικό Δεκέμβρη 2008» είναι ότι κατέρρευσε οριστικά και τελεσίδικα η κενή καυσιολογία, οι ρητορικές σαπουνόφουσκες της μεταπρατικής αριστεράς. Ξεγυμνώθηκε εξευτελιστικά, γελοιοποιήθηκε και ακυρώθηκε ανεπίστρεπτα όλος ο κούφιος λόγος της ΝΔ.