Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Η Πάπια και...τα παπάκια....



Κιργιστάν: Ευρεία νίκη του Μπακίγεφ στα μέχρι στιγμής αποτελέσματα

Ποσοστό 89,7% δίνει το προσωρινό εκλογικό αποτέλεσμα στον πρόεδρο Μπακίγεφ.

Ποσοστό 89,4% επί του 30% των καταμετρημένων ψήφων λαμβάνει ο πρόεδρος του Κιργιστάν Κουρμανπέκ Μπακίγεφ, ανακοίνωσε η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή της χώρας.

Ο αντίπαλός του, Αλμαζμπέκ Αταμπάγεφ, που κατηγόρησε την κυβέρνηση για εκτεταμένη νοθεία στις εκλογές της Πέμπτης, σύμφωνα με τα προσωρινά αποτελέσματα λαμβάνει ποσοστό 5,9%

Καθημερινή 24/7/09



Έτσι απλά, όμορφα και ανώδυνα η Καθημερινή, πως κατάντησε η εφημερίδα του Βλάχου, μας ενημέρωσε για την νίκη του δικού μας του παιδιού στο Κιργιστάν. Ο κύριος Μπακίγιεφ παιδί μιας ακόμη παρδαλής εξέγερσης,της "εξέγερσης της τουλίπας" νίκησε. Άσχετα βέβαια αν για την νίκη του αυτή χρησιμοποιήθηκαν οι πλέον ευγενικές μέθοδοι "βίας και νοθείας" ξυλοδαρμοί μέχρι θανάτου, μαχαιρώματα, απαγωγές και άλλα πικρά. Βλέπεται, όπως λέει και η παλιά λαϊκή ρήση "τι να τους κάνω τους προφήτες όταν τα έχω καλά με τον Θεό" και ο θεός έκανε την πάπια.

Η Αμερική έκανε την πάπια. Τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Κιργιστάν είναι αμελητέα και ασήμαντα μπροστά στα στρατηγικά συμφέροντα. Η Αμερικάνικη βάση στο Μανάς αξίζει να κλείνουμε και κάνα μάτι στους ξυλοδαρμούς και στις δολοφονίες των αντιπάλων του δικού μας του παιδιού.


Το παράδειγμα της πάπιας ακολούθησαν και τα δικά μας τα παπάκια. Αυτά που πριν από μερικές εβδομάδες μοιρολογούσαν και κλαίγανε για το δράμα του Ιράν και ούρλιαζαν "ενάντια και κόντρα" στον Αχμεντινεζάντ, εξαφανίστηκαν γίνανε χαμηλά και ανύπαρκτα. Ούτε μία διαδήλωση ούτε καν δήλωση υπέρ του δαρμένου Καρταγκάεφ, του δολοφονημένου δημοσιογράφου Αλμάζ Τασίγιεφ που πέθανε μετά από τα συγκεκριμένα ποσά βίας που του επιφύλαξαν οι εγκάθετοι του καθεστώτος Μπακίγιεφ, του κτυπημένου με 29 μαχαιριές δημοσιογράφου Συργκάτ Αμπντυλαέφ που οι μπόγιδες των παράτησαν να πεθάνει από αιμορραγία, αλλά γλύτωσε από περαστικούς. (New York Times, 23/7/09 ).

.
Η σιωπή που κρατάν τα ντόπια παπάκια δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το ποιόν τους και ποιος ρίχνει το καλαμπόκι....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου