Πού είναι ο Αντώνης;

Ο κύριος Αντώνης Σαμαρά είναι απών. Χιλιάδες Ελληνίδες και Ελληνες έτρεξαν να τον ψηφίσουν. Άκουσαν τα λόγια του: "Η αγάπη για την πατρίδα που είναι προϋπόθεση δημοκρατίας, κοινωνικής διακαιοσύνης και ανάπτυξης κόντρα στην λογική της ισοπέδωσης των λαών, κόντρα στην λογική της μετατροπής ιστορικών λαών σε πληθυσμούς χωρίς ταυτότητα". Ήταν η φράση κλειδί που έσπρωξε τις χιλιαδες κόσμο να αψηφήσει τις ταλαιπωρίες και να τον εκλέξει πανηγυρικά. Ηλπιζαν ότι κάτι θα αλλάξει. Εκείνο που βλέπουμε σήμερα είναι μία σιωπηλή Νέα ΝΔ. Στην ασκηση της εξουσίας του Yorgo με τις έκνομες, φατριαστικές, αντιδημοκρατικές και πιεστικές μεθόδους, η Νέα ΝΔ απαντά με την σιωπή της αρσακειάδας. Η κυβέρνηση μεταχειρίζεται κατά τρόπον αθέμιτον τον Τύπον, χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ ως όργανον αποβλακώσεως των Ελλήνων και η ΝΔ σιωπά. Οι βουλευτές της βγαίνουν στα κανάλια και περιορίζονται σε ρόλους ανιματέρ ή κομφερανσιέ ανικανοι να αρθρώσουν πολιτικό λόγο, υποταγμένοι στην μοίρα της πολιτικής και ιδεολογικής φτώχειας τους. Ψελίζουν κάτι κούφια περιεχομένου περι νεοφιλευθερισμού και νομίζουν ότι έτσι κάλύπτουν το ιδεολογικό τους κενό.

Το κόμμα του κυρίου Σαμαρά αγνοεί ολοφάνερα την σχέση πολιτικής με τον πολιτισμό. Το κόμμα της ΝΔ έχει από μόνο του αποκλείσει την δυνατότητα να οδηγήσει τις ελπίδες και να δώσει ένα όραμα για το μέλλον γιατί είναι άσχετο με τον ψυχισμό της ελληνικής κοινωνίας. Παράγει πολιτική που είναι ασύμπτωτη με τα κοινωνικά προβλήματα, τις συλλογικές πραγματικές ανάγκες. Δεν προβληματίστηκε ποτέ σαν κόμμα γιατί άραγε οι πολιτικοί του αντίπαλοι που έκαναν δώρα στον εαυτό τούς, επέβαλαν στους Έλληνες την δικτατορία των πρασινοφρουρών, την ιδεολογική απολυταρχία, καταβρόχθισαν τα πακέτα στήριξης το κατατροπώνουν συνεχώς. Η ΝΔ δεν είχε ούτε θα αποκτήσει πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική άποψη, άλλη εκδοχή.

Το κόμμα της ΝΔ δεν τολμάει να διαφοροποιηθεί πολιτικά γιατί γιατί είναι βαθιά βυθισμένο στην παραπολιτική μειονεξία που του κληροδότησε ο Μολιερικός αρχοντοχωριάτης της ελληνικής πολιτικής ζωής ο αμαθής, αλλά μεγαλοφυής παλαιοκομματικός ανήρ Καραμανλής Α’, ο οποίος την έβρισκε να περιβάλλεται, με οπερετικό τρόπο, από εκλεκτούς διανοούμενους πολιτικούς σαν τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Ο ίδιος δεν έμαθε τίποτα.

Ο Καραμανλής Α’ με την επιστροφή του, καβάλα στα τουρκικά άρματα μάχης, στην Ελλάδα το 74 δημιούργησε το κόμμα της ΝΔ. Κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς κοινωνική πρόταση, το οποίο δεν ήτανε παρά ένα μεταλλαγμένο πολιτικό μόρφωμα, μία σχεδία πάνω στην οποία ξάπλωσαν οι άνθρωποι της και αφέθηκαν να τους πηγαίνουν τα κύματα των προοδευτικών ιδεών της διεθνιστικής θολο-κουλτούρας του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 20. Αφού απογύμνωσε την Ελλάδα από κάθε περιεχόμενο πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, γόνιμης ετερότητας ιστορικών εθισμών και συλλογικών αναγκών: «ανοίκομεν στην Δύση», περιορίστηκε στην διαχείριση της εξουσίας χωρίς την μεγάλη σύνθεση που θα έφερνε την Ελλάδα σε μία δημιουργική επαφή με την κληροδοτημένη πείρα της παράδοσης . Την παράδοση που δεν είναι αντίθετη με τον νεωτερισμό , αλλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να γίνονται οι νεωτερισμοί, ώστε να έχουν σημασία και διάρκεια. Όχι αυτό που είναι «πίσω μας», αλλά αυτό που είναι μόνιμο, αυτό που είναι «μέσα μας». Ο «εθνάρχης» Καραμανλής μπόλιασε το κόμμα του με ανεξίτηλη φοβία μήπως και χαρακτηριστεί «δεξιό» και παρέμεινε προσκολλημένο στην παθητική μίμηση της «προοδευτικής» χολερικής αρλουμπολογίας. Κόμμα ουραγός του «προοδευτικού» μηδενισμού και λακές της ιμπεριαλιστικής απανθρωπιάς της «Νέας Τάξης». Οι άνθρωποι του, τα στελέχη του είναι μπόγοι από σάρκες και κόκαλα ριγμένοι πάνω στην κομματική τους σχεδία. Με νερωμένο αίμα έχουν αφεθεί στο έλεος των κυμάτων της τρικυμισμένης θάλασσας των καιρών μας. Στο μυαλό τους έχουν εγκαταστήσει μπαταρίες. Δεν μπορούν να το αφήσουν να σκεφτεί γιατί κάθε φορά που σκέπτεται πονάει. Μη μπορώντας να αρθρώσουν δημιουργική λέξη μηρυκάζουν τυποποιημένες ετικέτες, αναμασούν ταξινομημένες απόψεις απλοϊκών μανιχαΐστικών σχημάτων και μισούν την Ελλάδα έχοντας στήσει μάχη μαζί της.

Ακόμη και σήμερα, μετά την θλιβερή της ήττα στις 4 Οκτωβρίου 2009, η ΝΔ μειονεκτεί και ντρέπεται να δηλώσει κριτική αντίρρηση στην «προοδευτική» απολυταρχία, στον αφελληνισμό και στην αποσύνθεση της παιδείας, στην «φενάκη» του διαλόγου, στην φρεναπάτη του «πανεπιστημιακού ασύλου». Η αριστερά ουρλιάζει, βρίζει, φτύνει, παραπλανά και το κόμμα της ΝΔ του κυρίου Σαμαρά ξαπλωμένο πάνω στην σχεδία του, ελπίζοντας να περάσει η τρικυμία, συμβιβασμένο με την παρακμή, ψελλίζει. Οι εθνοκτόνοι είναι έτοιμοι να μετατρέψουν ένα ιστορικό λαό σε πληθυσμό, να κάνουν τον Ελληνα απο υποκείμενο της ιστορίας σε άψυχο καταναλωτικό αντικείμενο και η ΝΔ σιωπά και τρέμει μήπως και χαρακτηριστεί οπισθοδρομική, αν βγάλει έστω και ένα βογκητό για να εκφράσει την αγανάκτηση των Ελλήνων που θέλουν κρίση και δύναμη. Περιορίζεται σε άχριστες ρητορικές υπεκφυγές αντί της καίριας και ουσιώδους απάντησης στον αμοραλισμό της αριστεράς. Η ΝΔ μειονεκτεί και ντρέπεται γιατί έχει η ίδια πιστέψει ότι ο «φωταδίστικος» μηδενισμός είναι μονόδρομος «εκσυγχρονισμού».