Το σημερινό καθεστώς στην Πατρίδα μας διαστρέφει υλικά και βιομηχανικά την θέληση μας, υποχρεώνοντας την να χρησιμοποιεί διαύλους που την αλλοιώνουν και την εκφυλίζουν. Αλλά συγχρόνως, η σημερινή πολιτική σκέψη έχει σαν αποτέλεσμα την δολοφονία του έθνους και των λαϊκών μας ενστίκτων, κάνει την πολιτική μας θέληση, πριν ακόμη εκφρασθεί, κάτι που δεν είναι δικό μας, δεν μας ανήκει. Μας κλέβουν την ψήφο μας και μας αποστερούν, προς όφελος του εξωτερικού, ό,τι βαθύτερο και ισχυρότερο υπάρχει μέσα μας, την θέληση μας να ζήσουμε, την επιθυμία μας για δικαιοσύνη, με μία λέξη την ψυχή μας. Οι δύο αυτές επιχειρήσεις ταυτίζονται Οι απατεώνες των ψήφων κάνουν ό,τι και οι πορτοφολάδες είναι οι μηχανικοί της πολιτικής, είναι επικίνδυνοι, αλλά θα μπορούσαμε να σκεφθούμε ό,τι είναι επικίνδυνοι μόνο για λίγο. Το τόσο τέλειο εργοστάσιο αρπαγής της θέληση μας μπορεί να υποστεί κάποια μέρα μία μεγάλη διαρροή.
Οι ιδεολογίες είναι αυτές που επιτελούν ένα έργο απείρως σοβαρότερο. Απομυζούν από την πατρίδα μας, το έθνος μας το αίμα και την δύναμη του. Είναι όπως οι βρυκόλακες! Και εμείς αδρανούμε. Η πατρίδα μας είναι αναιμική, γιατί το πολύτιμο αίμα που επάλλεττο άλλοτε γι αυτήν τώρα τροφοδοτεί άυλα τέρατα, άπληστους θεούς από λάσπη, που λιβανίζονται σε ξένες πόλεις, από άγνωστους γραφειοκράτες.
Αυτή η αλλοτρίωση των ψυχών μας, προσέξτε, είναι ο τελικός στόχος, όχι των πολιτικατζήδων μας, που είναι ύπουλοι μύωπες και δεν βλέπουν πέραν από την επόμενη τετραετία, αλλά των "Σοφών" που ασχολούνται, "προς το συμφέρον μας" δήθεν, με το πεπρωμένο μας. Οι ψυχές μας, το αίμα μας, τα πιστεύω μας, η θρησκεία μας, η ιστορία μας, η προσκόλληση στην γη μας, στην Πατρίδα μας είναι ακριβώς αυτό που δεν τους αρέσει, είναι αυτό που δεν μας έχει κάνει ακόμη μία πειθήνια και εύπλαστη μάζα στα χέρια τους. Θα ήταν τόσο καθησυχαστικό, τόσο βολικό, αν ανήκαμε όλοι στην ίδια ευνουχισμένη και ήσυχη φυλή που από τον Βόρειο μέχρι το Νότιο Πόλο και από Ανατολή σε Δύση φορά τα ίδια εσώρουχα, τα ίδια μπλουζάκια, πίνει τα ίδια ποτά, έχοντας τις ίδιες ανάγκες, τις ίδιες σκέψεις, την ίδια διατροφή, τους ίδιους κανόνες εργασίας, καταπίνοντας τις ίδιες ταινίες, διαβάζοντας τα ίδια βιβλία, επιδεκτικοί των ίδιων αγανακτήσεων και των ίδιων καλών αισθημάτων, ικανοποιημένοι μια για πάντα από τους ίδιους μισθούς και χαιρετώντας συναδελφικά, το διευθυντή παραγωγής μέσα στην μεγάλη τουBMW, τον μεγάλο αγαπητό γενικό πρόεδρο, τον φίλτατο στρατηγό, τον ερίτιμο διευθυντή που αξίζει μερικά εκατομμύρια Ευρώ.
Εμείς οι Έλληνες ενοχλούμε όλο τον κόσμο με τις χωριάτικες ιδέες μας! Είμαστε η τροχοπέδη "στο άρμα του πολιτισμού" όπως λένε. Είναι καιρός να μας μορφώσουν, να μας αναμορφώσουν, να μας παραμορφώσουν. Είναι καιρός να μας εκριζώσουν, όπως ένα σάπιο δόντι, ό,τι απομένει από την ψυχή μας και μαζί με αυτήν ό,τι μας απομένει από αναμνήσεις, ιστορία, αισθητική και τρυφερότητα και επίσης από τα όνειρα μας που φαίνονται σαν εξωφρενικοί εφιάλτες στους Fuhrer της Νέας Τάξης!
Για χρόνια, μας εκριζώνουν, μας ξεπλένουν, μας διαμορφώνουν μέσα στα μεγάλα καζάνια της "ιδεολογίας" όπως πλένουν το κάρβουνο, τα τεύτλα, τα μεταλλεύματα. Και όμως παρά το ξέπλυμα έχει μείνει ακόμη λίγο χώμα, χώμα ιερό, χώμα ελληνικό στις σόλες των παπουτσιών μας μας. Υπομονή! Όταν γυρίσει ακόμη λίγο η ρόδα του χρόνου, τότε όλα όσα αγαπήσαμε, όλα όσα υπήρξαμε, θα φαίνονται τόσο παράξενα στα εγγόνια μας όσο και οι Ινδιάνοι που κάπνιζαν την πίπα της ειρήνης. Θα έχουν σκοτώσει σε αυτά αυτό που θα έχουν σκοτώσει σε μας, είναι αυτό που λατρέψαμε, αυτό που αγαπούσαμε, αυτό για το οποίο θυσιαζόμαστε, αυτό που ακόμη αγαπούν τα παιδιά τα "νούν έχουσι", αυτό που ήμασταν, αυτό που είναι τα παιδιά μας και πρέπει να είναι και τα εγγόνια μας. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουμε στους αφέντες μας, μη ξεχνάτε εμείς τους διαλέξαμε.
Αυτή είναι η πληγή που ενσαρκώνουν και στο όνομα της οποίας έχουν κάτσει στο σβέρκο μας. Είναι οι αρχιερείς, οι πρυτάνεις και οι ιθύνοντες της αλλοτρίωσης μας. Είναι ισχυροί γιατί δεν είμαστε πλέον τίποτα, και για να συνεχίσουν να είναι ισχυροί πρέπει η Ελλάδα να συνεχίσει να μην είναι τίποτα. Αντιπροσωπεύουν, τον διχασμό, την διαίρεση και την ανυπαρξία Το ξέρουν, αλλά ζούνε από αυτό. Για να συνεχίσει να υπάρχει η μηχανή τους, πρέπει η θέληση της Ελλάδας να διαμελισθεί και να καταδικαστεί στην αδυναμία. Γιατί αν η δύναμης της Ελλάδας δεν μετριασθεί, εξατμισθεί από κάποια αινιγματική σπατάλη, θα τινάξει στον αέρα το ωραίο σύστημα που θέλουν να στίσουν.
Λεπτολόγοι έμποροι σκλάβων, ξέρουν ότι οι φυλές που δαμάζονται είναι αυτές που αποδυναμώνονται Με διάφορα λοιπόν δηλητήρια, άγνωστα, που η ιατρική δεν γνωρίζει, με δηλητήρια καθαρώς ηθικά, αργά, σταγόνα- σταγόνα μας ρίχνουν το κώνειο. Μας ρίχνουν τα μικρόβια της επιδημίας όπως άλλοτε οι άποικοι της Αμερικής μοίραζαν μολυσμένες με ανεμοβλογιά κουβέρτες στους Ινδιάνους από τους οποίους ήθελαν να απαλλαγούν. Και κάποια μέρα, χωρίς αμφιβολία, όπως οι απόγονοι των Ινδιάνων, αυτό που θα έχει απομείνει από τους Έλληνες θα βρεθεί σε περιχαρακωμένους χώρους (reservations) σε στρατόπεδα, όπου θα χορεύουμε κουρντισμένα ανδρείκελα προς τέρψη τον τουριστών που θα χειροκτρότανε βροντερά και πίνοντας την μπίρα τους θα φωνάζουν "How nice!"
'Ω λιγοστοί κι ώ διαλεχτοί κι αρίφνητοι αύριο ίσως ! Είναι μια αλήθεια κάτου εδώ που τη χτυπάει το μίσος, είν εδώ πέρα μια Ομορφιά που η καταφρόνια δένει, κι είν εδώ πέρα μια Αρετή δειλή και ντροπιασμένη. 'Ω νέοι, ώ πρωτοξύπνητοι στο φώς, χαρές τ΄Απρίλη, από τους πράσινους κορμούς γινοντ' οι άσπροι στύλοι ! Στη χώρα εσείς οι λειτουργοί κι οι λατρευτάδες είστε· δε φτάνει· εμπρός ! για τους Θεούς, ώ νέοι, πολεμείστε. Κωστής Παλαμάς
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....
Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…
Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…
Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.
«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια,
που πάν' στη λευτεριά».
Ευαγόρας Παλληκαρίδης
(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου