Οι άνθρωποι της ελίτ στη σύγχρονης μας Democracy είτε είναι γυιοί του αγωγιάτη, του ταχυδρόμου ή του χωροφύλακα, είτε είναι πειναλέοι "'αντιστασιακοί" του Quartier Latin, ή μέτοικοι που ξέβρασε η παλίρροια των καιρών στην Ελλάδα, ή ασήμαντοι κληρονόμοι σημαντικών ονομάτων εγκαταστάθηκαν στην εξουσία, φερμένοι στις αποσκευές του Τουρκικού στρατού, το 1974! Η εγκατάσταση αυτή δεν είναι μοναδική. Κάθε ολιγαρχία έχει την καταγωγή της σε μία κατάκτηση. Αλλά η νίκη της δεν διαρκεί παρά μόνον αν ανταποκρίνεται σε μία τάση της ιστορίας. Οι ελίτ δεν διατηρούν την εξουσία τους παρά αν ενσαρκώνουν το αίμα του ίδιου του έθνους, ή την αρρώστια που βρίσκεται μέσα σ'αυτό το αίμα. Οι άνθρωποι των ελίτ δεν κοιμούνται, δεν μπορούν να κοιμηθούν, κάθε ημέρα της ιστορίας μας είναι γι αυτούς μία μάχη που πρέπει οπωσδήποτε να κερδηθεί. Πρέπει οι σημαίες τους να είναι το σύμβολο της ισχύς του έθνους ή της παρακμής του. Γιατί μία χώρα αναγνωρίζεται στο πρόσωπο της άρχουσας ελίτ. Το μεγαλείο ή θάνατός της χώρας είναι αποτυπωμένα στο πρόσωπό αυτής της ελίτ.
Η δική μας ελίτ αντιπροσωπεύει τις δύο όψεις του νομίσματος του θανάτου, που το αποτύπωμα φέρει η ιστορία μας εδώ και 35 χρόνια: του δηλητηρίου της μονοπώλησης των ιδεών, της κακοδαιμονίας των ιδεολογιών, της παντοδυναμίας του κομματικού κράτους, του κράτους παροχών και του συνδικαλιστικού πατροναρίσματος. Η επικράτησή τους αντικατοπτρίζει την δική μας παρακμή, γιατί η επιλογή τους αντιστοιχεί στις δύο βασικές αιτίες αυτής της παρακμής. Υπάρχουν, γιατί πρέπει να υπάρχουν. Είναι η ελίτ που μας αξίζει. Δεν έκλεψαν τα αξιώματα, τις θέσεις τους. Ο Τσοβόλας υαπακούοντας τον "αείμνηστο" υπό τους ήχους της Carmina Burana τα έδωσε όλα και εμείς τους προσφέραμε την εξουσία με την ψήφο μας. Υποταχθήκαμε στον κάθε μορφής εξανδραποδισμό μας από την εξουσία των σάπιων ελίτ που έχουν ένα μόνο μέλημα, ένα μόνο σκοπό: τα δώρα στον εαυτό τους και το μέλλον των παιδιών τους. Ανταλλάξαμε την ελευθερία της σκέψης, της κρίσης μας με την εθελούσια δουλεία της μηδενιστικής νοοτροπίας που απορρίπτει την δόξα, την δημιουργία, την ανέλιξη, την πίστη στην ζωή γιατί όλα αυτά σημαίνουν αδιάκοπη αγωνία και έγνοια.
Το άσμα των πονηρών πνευμάτων, η λοιμική αριστερόστροφη ρητορεία σφετερίστηκε την φανταχτερή επίφαση της "προοδευτικότητας" και την παρουσίασε ως την χρυσή ευδαιμονία της ζωής. Με αμβλυμένα στην κοινωνική πλειοψηφία τα αντανακλαστικά των κριτικών ιεραρχήσεων, έχουμε αφεθεί "δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα" να μας ξαπλώσουν οι περιθωριακοί της νεοταξίτικης αριστερής προοδευτικότητας στο ανατομικό τραπέζι και να μας γδέρνουν όπως γδέρνουν τα πτώματα στους πίνακες του Ρέμπραντ.
Το ανατομικό τραπέζι λειτουργεί, ως τώρα, χωρίς κανένα πρόβλημα, ας αποκτήσουμε το θάρρος να ομολογήσουμε αυτήν την αλήθεια, μπροστά στην οποία κρύβουμε υποκριτικά το πρόσωπό μας. Στο νεοταξίτικο τραπέζι ο συρφετός των ανθρώπινων απομειναριών της κατεδάφισης των άλλοτε γοητευτικών και πανίσχυρων ολοκληρωτικών ιδεολογιών, που μεταλλάχθηκε στην μεταπρατική Αριστερά, προσπαθεί να γδάρει την Ελλάδα. Πρακτορεύει τη Νέα Τάξη. Υπηρετεί πειθήνια τη λογική της εξουσίας και τις προστακτικές του αμερικανισμού. Μακελεύει όλα εκείνα τα γνωρίσματα που συνιστούν την ιδιαιτερότητα και τα στοιχεία της υπαρκτικής γνησιότητας του Έλληνα ανθρώπου. Το νεοταξίτικο αυτό σύμφυρμα αφαιρεί σιγά-σιγά την ελληνική μας αυτεπίγνωση, την ιστορία μας, την γλώσσα μας, την θρησκεία μας. Στο τέλος δεν θα έχουν μείνει από το πάλαι ποτέ γένος των Ελλήνων άχρηστα περιτρίμματα που θα πεταχτούν στο κρεματόριο της ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου