ΚΥΡΚΟΣ και η "Δημοκρατική" αριστερά...

«Απευθύνω έκκληση σε όλους όσοι μετέσχαν κατά στάδια στην εποποιία της ανανέωσης του ελληνικού κινήματος. Να ενωθούν μαζί μας. Αξίζει τον κόπο», σημειώνει, εκφράζοντας την πεποίθησή του ότι η «Δημοκρατική Αριστερά» είναι «έτοιμη να προσφέρει την πείρα της, το πάθος και την ενοποιητική της πνοή υπό την ηγεσία του Φώτη Κουβέλη».

Αυτά τα περισπούδαστα δήλωσε ο παλαιοσταλινικός και μεταλλαλχθής σε νεοταξίτη αριστερό Κύρκος. Πρόκειται για δήλωση περιορισμένης πολιτικής εμβέλειας. Απλά συνειδητοποίησε το τέλος αυτής της ψευδεπίγραφης ιδεολογίας και των τεχνικών συνειδησιακών μορφωμάτων της.

«σημαίνει ανανέωση του αγώνα για ριζοσπαστικές λύσεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, όχι φωνακλάδικη στήριξη των λαϊκών αγώνων, για τάχιστη δυνατή έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη».

Δεν λέει όμως λέξη για τους λόγους που προκάλεσαν την κρίση. Προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατήσει στο απυρόβλητο της πολιτικής κριτικής τα πραγματικά αίτια της κόλασης που ζει η Ελλάδα. Είναι ένα θλιβερό απομεινάρι της κατεδάφισης της άλλοτε πανίσχυρης κομμουνιστικής ιδεολογίας. Για χρόνια άριστα εκπαιδευμένος στην διαστρέβλωση των εννοιών και των λέξεων με αυταπάρνηση είχε εκχωρήσει στους τότε ηγέτες του την κρίση, την νοημοσύνη του ακόμη και την σκέψη του. Είχε εθισθεί για πολλά χρόνια να λατρεύει και να χειροκροτεί τους ηγέτες του διεθνιστικού του οράματος και μέσα σε λίγες ώρες να τους αναθεματίζει σαν «προδότες», «ξεσκολισμένους χαφιέδες». Ο επί χρόνια εθισμός στην άσκηση της παρασημαντικής θέσεων και εννοιών δημιούργησε το ανθρωπολογικό τύπο του Κύρκου και της Αριστεράς με την ανάπηρη και ακρωτηριασμένη λογική στην υπηρεσία της Νέας Τάξης και του αμερικανισμού.

Ο μαινόμενος νεοτάξιτης, πρώην ηγέτης του CI(ριζ)A, κλεισμένος μέσα στην ψυχοπαθολογική μονομέρεια, στην θρησκοληψία του φανατισμού, έχοντας ασπασθεί τις νεοταξίτικες σχηματοποιήσεις του Χάντιγκτον, θυσίασε την νοημοσύνη του και το όραμα μιας γενιάς για να γίνει ένα ασπόνδυλο φερέφωνο της νεοταξίτικης προπαγάνδας. Υπεραμύνθηκε του σχεδίου Ανάν που θα αφάνιζε την Κύπρο. Υπακούοντας στα κελεύσματα των υπερεθνικών νταβατζήδων που βλέπουν την Εκκλησία σαν φορέα συλλογικότητας της επιτέθηκε με λύσσα μιγάδα σημαδεμένου από διάφορα συμπλέγματα και βυσσοδόμησε ασύστολα κατά του μακαριστού Χριστόδουλου που ό λόγος του είχε ενοχλήσει.

Τώρα που βλέπει το τέλος της ψευδεπίγραφης ιδεολογίας του έρχεται να βγάλει φωνή, μία εξωραϊσμένη ψευδαίσθηση ανανέωσης, ή παραίτησης από τις ευθύνες του. Σε μεγάλο βαθμό η Αριστερά σήμερα αποτελεί δύναμη οπισθοδρόμησης και περιχαράκωσης της χώρας σε αντιλήψεις ξεπερασμένες κι εν πολλοίς καταστρεπτικές. Ο κ. Κύρκος παραδέχεται τις αντικειμενικές δυσκολίες του νέου εγχειρήματος καλώντας για το λόγο αυτό το λαό να κινητοποιηθεί, ενεργοποιώντας τις δυνάμεις που:

«εκφράστηκαν πανηγυρικά στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης».

Ας Γελάσουμε! Οι όποιοι αγώνες της αριστεράς για περισσότερα δικαιώματα έχουν από χρόνια πλέον κεφαλαιοποιηθεί και ρευστοποιηθεί.

Χρόνια ολόκληρα οι τραμπούκοι του κομματικού του παρακράτους καίνε και καταστρέφουν σχολεία, πανεπιστήμια, εκκλησίες. Η τρομοκρατία της νεοταξίτικης αριστεράς, αντιεξουCIAστές, κουκουλοφόροι, το λούμπεν του φραπέ, για χρόνια λυμαίνεται τα πανεπιστήμια, τα σχολεία και το κόμμα του πρόσφερε πάντα το ιδεολογικό άλλοθι.

Η νεοταξίτικη αριστερά πρωτοστάτησε στην οργουελικού τύπου αλλοίωση και διαστρέβλωση των εννοιών. Η βία ή τα συγκεκριμένα ποσά βίας χαρακτηρίστηκαν "πολιτικό γεγονός" , η κατάληψη και καταστροφή "διαμαρτυρία", η παρανομία "ανυπακοή", το 'έγκλημα "παράβαση", η εγκληματικότης "παραβατικότητα", ο νόμος "αυθαιρεσία" η νόμιμη εξουσία "αυταρχισμός". Άξιος ο μισθός σου Κύρκο και σεις μαινόμενοι νεοταξίτες, καταντήσατε τον Έλληνας άνθρωπο του 21ου αιώνα να είναι ένα ηθικό ναυάγιο, κωφάλαλο, ανίκανο να ακούσει, ανήμπορο να μιλήσει και τυφλό σε ό,τι είναι απαγορευμένο να κοιτάξει. Να ζει ενστικτωδώς τον "θάνατο του Έθνους", να στερείται κάθε αναφορά του βίου και με κοκαλωμένη ψυχή να μην υποψιάζεται τα μεγάλα ερωτήματα και να μην τα θέτει ποτέ στην ψυχή του.

Για την αλλοίωση αυτή του Έλληνα ανθρώπου το έδαφος το καλλιέργησε το κόμμα του, πρακτορεύοντας την Νέα Τάξη και είναι έτοιμο. Η επιχείρηση "καμμένη γη" που προετοίμασαν οι εγκάθετοι των "εθνικών" και πλανητικών νταβατζήδων έχει ολοκληρωθεί. Σήμερα ο κόσμος της Ελλάδας παρουσιάζεται αδειανός και η πίστη στο Έθνος που χαλύβδωσαν οι αγώνες της Φυλής έγινε συντρίμμια.

Έρχεται τώρα σαν τον «εν πολλές αμαρτίες περιπεσώντα άνδρα» με περισπούδαστο ύφος να πει ότι η δημιουργία του νέου κόμματος:

«σημαίνει ανανέωση του αγώνα για ριζοσπαστικές λύσεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, όχι φωνακλάδικη στήριξη των λαϊκών αγώνων, για τάχιστη δυνατή έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη».

Δεν έχει ούτε την στοιχειώδη ευαισθησία ή εντιμότητα να αναμετρηθεί με τις αιτίες της πρωτοφανούς κρίσης που βιώνουμε σήμερα. Περιορίζεται στην προτεραιότητα των εντυπώσεων, στην κενολογία. Με πλασματικό προσωπείο προσπαθεί να ψιμυθιώσει την στυγνή καπηλεία από το κόμμα του των αγωνιών, των φόβων μιάς νεολαίας που την δίδαξε να ζητάει τα πάντα, να μην προσφέρει τίποτα και να κάνει καβαφικά «το αύριο σαν αύριο να μη μοιάζει».

Οι αριστεροί του τότε ο Ζαχαριάδης, ο Βλαντάς, ο Φλωράκης και τόσοι άλλοι ήτανε τραγικοί και φρικτοί. Οι νεοταξίτες αριστεροί του σήμερα της φάρας του Κύρκου είναι φρικτοί και φαιδροί. Γιατί το παρελθόν τους είναι βουβό. Όλοι αυτοί οι αρρωστημένοι ελπίζουν ενστικτωδώς στη οργάνωση «αγέλης». Ο λόγος είναι αυτονόητος. Το “ιστορικό στέλεχος” Κύρκος και η αγέλη του είναι οι εκπρόσωποι ενός λούμπεν που η χαρά της ζωής και της δημιουργίας του είναι βάρος, στόματα σφιγμένα, γεμάτα μίσος και απόγνωση. Ακαλαίσθητοι από φυσικού τους, ακόμη και κάτω από το Armani παραμένει ο ψυχισμός του Μογγόλου. Πιστεύουν ότι προσθέτοντας τις αδυναμίες θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μία δύναμη. Ελπίζουν να δημιουργήσουν μια μονάδα προσθέτοντας συνεχώς μηδενικά. Είναι τα ανθρωποειδή του όχι, του ιδεοληπτικού «εναντίον όλων». Είναι τα ανθρωποειδή της αμφισβήτησης, της μνησικακίας, του διχασμού και των παιχνιδιών της παγκοσμιοποίησης. Είναι τα ανθρωποειδή που τα υποσυνείδητα συμπλέγματα μειονεξίας τα αναγκάζουν να χαράσσουν γραμμές υπεροχής καλλιεργώντας των φιλιστινισμό των μαζών, οδηγώντας τις πλάνες των όχλων και ακολουθώντας την αλήθεια της ιστορίας. Ένας εμετός ύπαρξης δηλαδή, τυφλωμένα, κολλημένα ανθρωπόμορφα ζώα, επικίνδυνα, χωρίς οίκτο και έλεος μήτε για τον εαυτό τους μήτε για τους άλλους γύρω του. Μάρτυρες τα κατεστραμμένα σχολεία, τα Πανεπιστήμια που έχουν μετατραπει σε σπηλιές του Νταβέλη.

Μπορούμε να παρομοιάσουμε τα νεοταξίτικα ενεργούμενα, πχ. Κουβέλη και παρέα, της «ανανεωτικής αριστεράς», που τόσο καινά και χυδαία προσπαθεί ο Κύρκος να σώσει απο την απαξίωση και την χλεύη της κοινωνίας, με τα αιλουροειδή, που τραυματίζουν αντί να σκοτώσουν. Είναι οι αρνήσεις που ακολουθούν και συνοδεύουν κάθε θέση, το ανάποδο σε κάθε ορθό, το όχι που απαντά σε κάθε ναι. Διαβάστε τα αποξέσματα των εντέρων τους και προσπαθήστε να βρείτε έστω ένα ΝΑΙ, έστω και μια Θέση. Πολύ αμφιβάλω.