Τώρα θυμήθηκαν....

Η αριστερόστροφη προοδευτικάντζα βγήκε στο κάγκελο ουρλιάζοντας για την απώλεια εθνικής κυριαρχίας και διάφορες άλλες παρλαπίπες. Τώρα θυμήθηκε την εθνική κυριαρχία, επειδή έτσι είπαν οι image makers του συντρόφου Τσίπρα και των άλλων προοδευτικών ολετήρων.

Οι Έλληνες δεν ξεχνάνε ότι, για 36+1 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα μιλανε για έθνος λοιδορούσαν όποιον τόλμαγε να μιλήσει για Έθνος, πατρίδα, αγώνες, Μακεδονία. Για 36+1 χρόνια οι ίδιοι ανθρωποι που σήμερα μιλάνε για έθνος γαλούχησαν την ελληνική νεολαία να μισεί την πατρίδα, να καίει την σημαία, και να φτύνει την έννοια του Έθνους. Για 36+1 χρόνια όποιος μιλούσε για ελληνισμό και τις αξίες του, για θρησκεία, πατρίδα οι διάφοροι σύντροφοι και συντρόφισσες, τα Botox των ΜΜΕ(ξαπάτησης) του προοδευτισμού, και οι πανεπιστημιακοί υπαλληλίσκοι τον χλεύαζαν, τον αποκαλούσαν ακροδεξιό, χρησαυγίτη, εθνικιστή και ότι άλλο μπορούσε να κατεβάσει ο συφιλιδικός και κατευθυνόμενος εγκέφαλός τους.

Η λέξη Έθνος ήταν απαγορευμένη. Ακόμη το να την ξεστομίσεις ήταν αρκετό να σε ονομάσουν “καραγκιόζη με γκρά”. Σήμερα όλο αυτό το συνονθύλευμα των ελαττωματικών όντων που ακούει στο όνομα αριστερά βγαίνει και μιλάει για εθνική κυριαρχία και την απώλεια της. Το ίδιο αυτό συνονθύλευμα αδιαφόρησε έκανε την πάπια, μάλιστα μπορεί και να το βόλευε, όταν το State Department χρηματοδοτούσε το βιβλίο της Ρεπούση. Αυτό δεν ήταν απώλεια εθνικής κυριαρχίας; Δεν ήταν πολιτιστική επέμβαση στην αλλοίωση και το ξανα γράψιμο της Ιστορίας του Έθνους;

Η εφημερίδα Παρακευή+13 (15/4/11) παρουσίασε μια άριστα τεκμηριωμένη μελέτη πώς το ΝΑΤΟ υποδεικνύει: “Έτσι να διδάσκεται το παρελθόν σας”. Η αριστερά και οι διάφορες συμμορίες της έκαναν το κορόιδο. Βγάλανε τον σκασμό. Που ήταν τότε ο σύντροφός Κουβέλης που ξαφνικά ανακάλυψε και πρόσθεσε στο λεξιλόγιο του την λέξη Έθνος. Λέξη που πριν από λίγο καιρό του προκαλούσε αλλεργία. Δεν είδαμε καμία επερώτηση από το μέρος αυτών που τώρα κόπτονται για την Εθνική κυριαρχία για τα λεφτά που σκορπάει απλόχερα το ΝΑΤΟ οι διάφοροι οργανισμοί, και οι ΜΚΟ για το άλλαγμα των φώτων της ελληνικής ιστορίας ώστε οι δύστροποι Έλληνες να ξεχάσουν το παρελθόν τους και να γίνουν δουλοπάροικοι της Νέας Τάξης.

ΟΧΙ

Η συνήθεια σκοτώνει τα ιερότερα στοιχεία της ζωής. Και η συνήθεια του εορτασμού των εθνικών επετείων, αμβλύνει μέσα μας την συγκίνηση και την υψηλοφροσύνη που χρειάζονται για να μετρηθεί ο άνθρωπος με τις κρισιμότερες στιγμές της Ιστορίας του. Να μετρηθεί και να μην βρεθεί ελλιπής.
Η επέτειος που καλείται το Έθνος να εορτάσει σύσωμο σε λίγες μέρες, είναι επέτειος εθνικής ελευθερίας των Ελλήνων, εθνική περηφάνειας και θυσίας όλων για την Πατρίδα. Είναι η υπενθύμιση πως ολάκερη η ζωή ενός λαού και ακέριο το φρόνημα του, και γνήσια η απόφαση του, μπορούν να συμπηκνωθούν σε μία και μόνη λέξη: την λέξη «ΟΧΙ» που φώναξε ο Ηγέτης Ιωάννης Μεταξάς «βαθιά άκραχτα μεσάνυχτα, τρισκότεινοι ουρανοί πάν’ απ’ την Πολιτεία την κοιμισμένη». Την άρνηση στην δουλεία, την απόκρουση κάθε υποταγής, την διακύρηξη ενός περήφανου: "Το δε την Πόλιν σοι δούναι, ουτ΄ εμόν εστίν ουτ΄ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών" και της επθυμίας να πλάθει το Έθνος την ζωή του ελεύθερα και αδέσμευτα, όπως εκείνο βούλεται και αποφασίζει.
Η 28η Οκτωβρίου 1940 όμως γεννιέται και από κάτι άλλο, βαθύτερο: την μακραίωνη παράδοση του “είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρις” των Ελλήνων, τα πλούσια Ελληνικά βιώματα «Εσμέν γαρ Έλληνες το γένος ως τε η φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί», την Ελληνορθόδοξη στάση ζωής και την πίστη ότι τα πάντα πρέπει να έχουν ως μέτρο τους τον άνθρωπο.
Ο Έλληνας άνθρωπος για την επέτειο αυτή αξίζει περισσότερο από κάθε ιδεολογία, από οποιαδήποτε πίστη και θεωρία, είναι το ιερό και πανσέβαστο γεγονός της ζωής. Και για την υπεράσπιση του, για την προάσπιση της τιμής και της αξιοπρέπειας του κάθε θυσία είναι δίκαιη και κάθε αγώνας τίμιος κι υψηλός.

Σήμερα που ο Πασοκισμός, η πασοκική αντίληψη ζωής, με ποικίλους μετασχηματισμούς αλλά με την αυτή τρομοκρατική, ολοκληρωτική και ανελεύθερη πεποίθηση: «εσείς μας ψηφίσατε εμείς αποφασίζουμε», απειλεί την ύπαρξη του Έθνους. Σε καιρούς που ο Πασοκισμός, αφού κατέβασε την Ελλάδα στο τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα, στρώνει και άλλα σκαλιά για να την κατεβάσει ακόμα πιο κάτω. Εμείς που τότε αντιταχθήκαμε στον πρωτογενή Φασισμό, έχουμε χρέος ν’ αγρυπνούμε και να αντιστεκόμαστε ενεργά, δυναμικά και θαρραλέα σε οποιαδήποτε μορφή Πασοκισμού, είτε «προοδευτική», είτε «μαρξιστική», είτε «νεοταξίτικη», είτε «παγκοσμιοποιημένη» είναι αυτή, που απειλεί, «σαν την λέπρα και σαν την ακρίδα», να μονοπωλήσει την ζωή, να φαρμακώσει και τον πολιτισμό και να κάνει τον Έλληνα Άνθρωπο μονοδιάστατο καταναλωτικό αντικείμενο χωρίς παρελθόν, μνήμη και μέλλον.

Η 28η Οκτωβρίου 1940 προσκαλεί σε μία τέτοια πνευματική, ιδεολογική πανστρατιά, σε έναν αγώνα συνεχή για ελευθερία και για αξιοπρέπεια, για την προάσπιση του δικαιώματος να πλάθουμε την ζωή μας αδέσμευτα και αυθεντικά δηλαδή ελληνικά. «Μην αφήσης τον άθεο να πάρη το στερνό θησαυρό σου».

Όλη η δόξα του κόσμου χωράει σε μία λέξη: «ΟΧΙ».

Όπως τότε τα Ελληνικά νιάτα μεθυσμένα από το αθάνατο κρασί του 21, κατά το παράγγελμα του Παλαμά και εμπνευσμένα απο την γιγαντιαία μορφή του Ιωαννη Μεταξά βροντοφώναξαν το «ΟΧΙ» στο πρωτογενή βάρβαρο και χυδαίο Φασισμό, σήμερα είναι επιτακτικό παρά ποτέ να βροντοφωνάξουμε ένα μεγάλο «ΟΧΙ» στο σύγχρονο υποκατάστατό του τον εξ' ίσου βάρβαρο και χυδαίο Πασοκισμό.

«ΟΧΙ» στον Πασοκισμό που μακελεύει όλα εκείνα τα γνωρίσματα που συνιστούν την ιδιαιτερότητα και τα στοιχεία της υπαρκτικής γνησιότητας του Έλληνα ανθρώπου.

«ΟΧΙ» στον Πασοκισμό και τους τροφήμους της Bilderberg που θέλουν να υποτάξουν τον Έλληνα και να τον παραδώσουν άδειο, από παράδοση, ιστορία, θρησκεία, πατρίδα, κέλυφος, άχρηστο περίτριμμα που θα πεταχθεί στο κρεματόριο της ιστορίας.

«ΟΧΙ» στον Πασοκισμό που υπηρετεί πειθήνια με επιμονή και σχολαστικότητα την λογική της εξουσίας και τις προστακτικές της Νέας Τάξης, και θέλει, την εξάλειψη από τα σχολεία κάθε διδακτικού στοιχείου που ενισχύει την εθνική μας ταυτότητα. Ένας λαός αμαθής δεν είναι ελεύθερος.

«ΟΧΙ» στον Πασοκισμό που θέλει να πλήξει βαθιά στις πολιτισμικές μας ρίζες, δηλαδή τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά μας αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσει κάθε δυνατότητα να αναπτυχθούμε, να διακριθούμε, ώστε να συνετιστούμε και να μην παρενοχλούμε τα μεγάλα στρατηγικά συμφέροντα της Νέας Τάξης στην νευραλγική περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.

Στην Τατιάνα Μπόλαρη

Στην ρεπόρτερ Τατιάνα Μπόλαρη που δοκίμασε στο πετσί της το χάδι των σοσιαλιστικών πραιτοριανών της αφιερώνω τους παρακάτω στίχους, παραφράζοντας τον μεγάλο κύπριο ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη

Μούλλωσε Τατιάνα Μπόλαρη
τζ’ η κρίση εν Πασόκα
Εν τζ’ εν η κρίση της ΝΔ
που την επεριπαίζαν

Περαστικά......

Θα μπορούσε ο Steve Jobs να είναι...στην Ελλάδα;

Ο Steve Jobs έφυγε. Ο οραματιστής, ο εμπνευσμένος, ο δημιουργικός, ο σκληρός δουλευτής. Μέσα απο το garage του σπιτιού του με τον Steve Wosniak άλλαξαν τον κόσμο. Θα γραφτούν πολλά για τον άνθρωπο, τον δημιουργό, τον οραματιστή. Εμείς θα κάνουμε μία υποθετική ερώτηση. Ποία θα ήταν η μοίρα του Steve, αν είχε γεννηθεί και ζούσε στην Ελλάδα; Στην Ελλάδα που το ταλέντο είναι ύποπτο, η επιχειρηματικότητα είνα κακούργημα δεν θα είχε μέλλον, δεν θα υπήρχε. Γιατί στο περιβάλλον της Ελλάδας τα πάντα μετριούνται με το ποιος είσαι, σε ποια κλαδική ανήκεις, πόσους πόντους αφίσες έχεις κολλήσει και τι διασυνδέσεις έχεις. Κόβονται οι κορυφές για να γεμίζουν τα κενά. Κάναμε την καθόλου υποθετική ερώτηση γιατί στην Ελλάδα υπάρχουν οι Steve Jobs, αλλά πνίγονται μέσα στην μουντάδα ενός συστήματος που δεν αφήνει τίποτα να πετάξει, να δημιουργήσει, αν δεν είναι κομμάτι του. Κυριαρχούν στο ελληνικό περιβάλλον η μωρία, η εμπάθεια και η ζήλια. Είναι ένα περιβάλλον που οι κολοβές αλεπούδες, που δεν έκοψαν την ουρά τους μόνες τους αλλά γεννήθηκαν χωρίς ουρά, επιβάλουν τους όρους τους με γνώμονα την εξαφάνιση των παιδών με ταλέντο για να σώσουν την ανάπηρη ύπαρξη τους.

Πικρή Ρωμιοσύνη....

Έρμη, σκλάβα, πικρή Ρωμιοσύνη,
τη βλαστήμια τ' αντίθεου την είδα
κατά σε πειρασμούς να τη χύνη
σαν την λέπρα και σαν την ακρίδα!
Ποιός βαστιέται μ' αδάκρυτα μάτια
να σε ιδή; τι αμαρτίες πληρώνεις;
Στα χρυσά ρηγικά σου παλάτια
γνέθει η αράχνη και μύρεται ο γκιόνης,
Και στα χέρια τ' Αντίχριστου κοίτα
του χαμού τη σαΐτα!
Έρμη σκλάβα πικρή Ρωμιοσύνη,
σε τρυπάει στην καρδιά και σε σβύνει.
Καρδιά, γνώμη, νούς, τούτα και τ' άλλα,
το χρυσό μυρογιάλι ραγίστη,
κι' όλα πάνε, σου μένει μία στάλα,
του Χριστού και της μάνας σου η πίστη!
Μην αφήσεις τον άθεο να πάρη
το στερνό θησαυρό σου!
Με του Υψίστου τη χάρη
στα παρμένα σου πόδια στυλώσου,
ψάξε μές στην καρδία σου την άδεια
για μιά σπίθα, το βόγκο σου πάψε,
όσα γύρω σου βρής ξεροκλάδια
άναψε τα, φωτιά βάλε κάψε!
Κάψε το έργο του άθεου που το 'χει
Σατανάς φυσημένο
προτού πέση στο πλάνο του βρόχι
κι'ο,τι μένει σου αγνό και παρθένο.
Έρμη σκλάβα, πικρή Ρωμιοσύνη,
κατά σένα η βλαστήμια τινάχτη,
την κατάρα σου νά 'χη, ώ πατρίδα!
Πρίν πληγή, πριν αρρώστια να γίνη
σαν την λέπρα και σαν την ακρίδα,
φωτιά, κάψε την, κάμε την στάχτη.

Κωστής Παλάμας
Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου
(Απόσπασμα)

Πείτε κάτι αιστερό....

Πείτε κάτι αριστερό! Φωνάζει ο κύριος Πρετεντέρης από τις σελίδες του Βήματος (2/10/11) απευθυνόμενος στην “ντεμέκ” φωνακλάδικη αριστερά. Δεν μπορεί να καταλάβει ο κύριος αυτός ό,τι η αριστερά πέθανε. Απλά την ανεχόμαστε όπως ένα παλιό ρούχο που λυπόμαστε να το πετάξουμε. Αυτή η αριστερά που της ζητάει να πει κάτι αριστερό ψόφησε.

Για 36+1 χρόνια αυτό το συνονθύλευμα ελαττωματικών όντων που ακούει στο όνομα αριστερά και αυτάρεσκα αυτοαποκαλείται "μεγάλη δημοκρατική παράταξη" δεν παρήγαγε ούτε κάν προβληματισμό για ενδεχόμενη αναχώνευση και πλουτισμό των σοσιαλιστικών ιδεών με στοιχεία ελληνικής και κοινωνικής ιδιαιτερότητας. Γεμίσαμε με αποσπασματικές μεταφορές, απομόνωση συγκεκριμένων φράσεων και γραμμών από ιστορικούς ηγέτες-θεατρίνους τοποθετώντας τα αποσπάσματα σε λαϊκό επίπεδο, χωρίς ιδεολογική επεξεργασία. Τα αποσπάσματα και τα επιγράμματα των ινστρουχτόρων και του Αγκιτ-Προπ της αριστεράς είναι ολοφάνερα θεωρητικά και συχνά αχρείαστα διδακτικά, αλλά εκείνο που μεταδίδουν είναι ασυνάρτητο δόγμα, πράγματα εξωφρενικά, παρά ένας τρόπος σκέψης για την ανθρώπινη ζωή στην κοινωνική και ιστορική της συνθήκη.

Η αριστερά με τις παραφυάδες των -ισμών της , μαρξισμό, λενινισμό, σταλινισμό, τροτσκισμό, μαοϊσμό, λαϊκισμό, για να περιοριστούμε σε λίγες απο τις σύγχρονες ολέθριες ενσαρκώσεις της και με τα παρελκόμενα τρομοκρατία, βαρβαρότητα, εκσυγχρονισμό, προοδευτισμό, νεοταξισμό και γιατί όχι δημοκρατισμό εμφιλοχώρησε παντού, διέβρωσε τα πάντα. Καμία περιοχή του ιδιωτικού ή δημοσίου βίου, της δράσης της σκέψης που να μείνει αμόλυντη. Η συνδικαλιστική απολυταρχία, ο αφελληνισμός και η αποσύνθεση της Παιδείας, η φενάκη του διαλόγου, η απάτη του "ακαδημαϊκού ασύλου" είναι η προσφορά της Αριστεράς στην χώρα. Η ελληνική νεολαία εκπαιδεύτηκε στις τελετουργίες της βίας. Η τέχνη, ο λόγος, κατεξοχήν τόποι του υψηλού και ευγενούς δεν αποτέλεσαν εξαίρεση ούτε πανάκεια κατά της βάρβαρης επέλασης των βάρβαρων αριστερών ιδεολογημάτων. Από την κούφια ρητορεία, μέχρι τα υψηλά και περισπούδαστα φληναφήματα των ημετέρων που είναι ανίκανοι να καταλάβουν τι είναι πολιτισμός και ικανοί μόνο να ακολουθούν την πολιτισμένη ηγεσία τους. Αφού έκτισε την ύπαρξη της σε μία μεγάλη αφήγηση δόξας, τρόμου, μίσους και εκδίκησης που στο βάθος της υποσχέθηκε την οριστική και ολοκληρωτική Δικαίωση-Κυριαρχία επί των άλλων Η εκτραχηλισμένη αριστερά έφθασε στο τέλος της. Η Αριστερά δεν πρέπει να πει κάτι αριστερό, απλά πρέπει να το βουλώνει....

Το Δράμα της Ν.Δ.....

Η Νέα Δημοκρατία έχει φθάσει στο σημείο κάθε φορά που ψελλίζει πολιτικές θέσεις να αισθάνεται την ανάγκη να απολογείται για να μη δυσαρεστήσει το εμποτισμένο απο τις εκχυδαϊσμένες αριστερες αρλουμπολογίες καρατικοδίαιτο ακροατήριο της. Τρομάζει με την ιδέα ότι μπορεί τα Botox των ειδήσεων των 8, οι ομοτράπεζοι του Χριστοφοράκου, η κυρία Μπακογιάννη, ή οι οριστερόστοφες προοδευτικάντζες του Φίλιον και του Μπαλταζάρ την κατηγορήσουν για δεξιά στροφή

Αντί του δυνατού πολιτικού λόγου σε όλα απο την ιστορία, την γλώσσα, την πολιτική η ΝΔ έγινε μαζική. Αυτοκαθησυχάζεται με την σκέψη μίας "σιωπηλής πλειοψηφίας". Δεν βλέπει πως η μάζα αυτή είναι πρώτα σιωπηλή και μετά πλειοψηφία ή μάλλον δεν είναι πλειοψηφία παρά σαν σιωπή. Κυριολεκτικά γλύφει την αριστερά. Δεν έχει καταλαβει ότι όλα έχουν αλλάξει. Όπως οι μαθητές των τελευταίων θρανίων η ΝΔ παραρακολουθεί το πολιτικό γιγνεσθαι ανίκανη να εκφράσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο. Χιλιάδες Έλληνες φοιτητες και μαθητές ταλαιπωρούνται απο τους τραμπούκους της εκτραχιλισμένης αριστεράς. Σχολεία βανδαλίζονται και η περιουσία των Ελλήνων καταστρέφεται. Η ΝΔ αντί να καταδικάσει απερίφραστα και δυναμικά τον τραμπουκισμό των καταλήψεων και των βανδαλισμών απλά οι δήθεν λεπτεπίλεπτοι άνθρωποι της μουρμούριζουν και στηλίτευουν το φαινόμενο. Ο σύντροφος Μπεγλίτης με αταβιστικό Αμόκ και θράσος επιτέθηκε κατά των αποστράτων και η ΝΔ ψέλισε. Η ΝΔ αγωνίζεται να πείσει με αριστερό λαϊκίστικο λόγο τούς Ελληνες ότι είναι το κόμμα του κέντρου και ότι εκπροσωπεί την κεντρο-δεξιά. Αλλά κέντρο ποιου πράγματος; Με ποιο πολιτικό θαύμα μία αριστερά χωρίς δεξιά μπορεί να δημιουργήσει ένα πολιτικό κέντρο; Περιορίζεται μόνο σε τσιτάτα τύπου “κοινωνικός φιλευθερισμός” σε αφορισμούς χωρίς νόημα. Σε μία εποχή που τα πάντα ισοπεδώνονται Η ΝΔ με συστολή και ευπρέπεια, με το “σας” και με το “σεις”, διεκδικεί εύσημα καθωσπρεπισμού στην λαίλαπα της ισοπεδωτικής αριστεράς σε μία προσπάθεια να μη κοπούν οι γέφυρες διαλόγου μαζί της.

Η ΝΔ δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι δύσκολοι καιροί χρειάζονται μεγάλους ανθρώπους. Στις ταραχώδης και απελπισμένες εποχές, εμφανίζεται πάντα μία μορφή στην οποία τα πεπρωμένο εμπιστεύεται να αλλάξει την ροπή των πραγμάτων. Με τους ανθρώπους της να στυμόχνωνται στα διαπλεκόμενα τηλεπαράθυρα, η ΝΔ ακόμη ψάχνεται. Οι άνθρωποι της δεν έχουν άλλη εκλογή απο την δημαγωγία, να ζητάνε περισσότερα, να παίζουν με τους αριθμούς, να χρησιμοποιούν τον απλοϊκό χωρίς πλατιές ιδέες λόγο που καταλήγει στην παρακμή. Η ΝΔ πρέπει να μάθει επιτέλους ότι κάθε πολιτική προϋποθέτει μία δύναμη και κάθε δύναμη προϋποθέτει θέληση. Ένα κόμμα άξιο του ονόματός του είναι πρώτα ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κόμμα καθοδηγούμενο απο οικονομικά, χρηματικά, η κοινωνικά συνθήματα δεν είναι κόμμα, αλλά ένας συνεταιρισμός εμπόρων. Και μάλιστα ευπαθής και ευάλωτος συνεταιρισμός. Εμείς οι Ελληνες πολίτες έχουμε την θέληση, το πάθος έχουμε απαλλαγεί από τα δεσμά του παρελθόντος. Περιμένουμε την ΝΔ αυτή την θέληση να την κάνει δύναμη και να μας οδηγήσει προς τα εμπρός για μία Ελλάδα νέα. Το κλείσιμο του μάτιου στους υποψήφιους της εργασιακής εφεδρείας, στους χαρατσομένους ραγιάδες, στα φορολογικά υποζύγια δεν είναι πολιτική. Ξεχνάει ότι ο λαός μπορεί να λέει πολλά, αλλά το ενστικτό του είναι αλάθητο, και το ένστικτο του λέει δεν είναι “καλά” παρά με μια πολιτική που τον βοηθά να υπερβεί τον εαυτό του και τον καθιστά κάτι. Το κόμμα του κυρίου Σαμαρά δεν έχει καταλάβει, ακόμα, ότι οι απλοί Έλληνες αυτοί που υπέφεραν την πράσινη πανούκλα έχουν κάνει την υπέρβαση και περιμένουν η υπέρβαση αυτή να γίνει δύναμη για ανατροπή και πράξη για απαλλαγή από τις δοξασίες του παρελθόντος που έφεραν την Ελλάδα στον πάτο. Αν δεν ξεπεράσει την ανάγκη των εσωτερικών της ισορροπιών μας μένει ο απόπατος και η ΝΔ έχει ευθύνη. Τα νούμερα των δημοσκοπήσεων πρέπει να της λένε κάτι.