Τα μορφώματα τις “αριστεράς” κλαψουρίζουν

Εντονότατη ήταν η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ, με τον Κοινοβουλευτικό του Εκπρόσωπο Θοδωρή Δρίτσα να δηλώνει:
«Η νέα παρέμβαση της κυβέρνησης της Ρωσίας στο ζήτημα της προσωρινής κράτησης του ηγούμενου της Μονής Βατοπεδίου είναι απολύτως απαράδεκτη. Πολύ περισσότερο που ετούτη τη φορά είναι επίσημη δήλωση του υπουργείου Εξωτερικών. Οι σκοπιμότητες είναι εμφανείς και αφορούν την εσωτερική πολιτική κατάσταση στη Ρωσία, αλλά και τις επιδιώξεις της εξωτερικής πολιτικής της. Καμία όμως σκοπιμότητα δεν δικαιολογεί αυτήν την απροκάλυπτη επέμβαση σε εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας και μάλιστα με ηγεμονικό ύφος και με υποδείξεις προς τις Ελληνικές δικαστικές αρχές».
Οι δε… ανανεωτικοί της Δημοκρατικής Αριστεράς σε ανακοίνωση τους αναφέρουν:
«Είναι απαράδεκτες οι πιέσεις που ασκούνται στην Ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία ανεμπόδιστα πρέπει να ασκεί το έργο της. Η ατιμωρησία και άλλων υπαιτίων του σκανδάλου του Βατοπεδίου, που προέκυψε από το επίσης απαράδεκτο πολιτικό-νομικό πλαίσιο, δεν δικαιολογεί συμψηφισμούς και μεροληψίες».

Αυτές είναι οι αντιδράσεις των μορφωμάτων της αριστεράς που αποτελούν κομμάτι της “μεγάλης δημοκρατικής παράταξης” που για 36+1 χρόνια διαγουμίζει την ικμάδα του Ελληνικού λαού. Οι αντιδράσεις και οι δηλώσεις τους το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι θρασύτατες, αχρείες και ιδιοτελείς

Θρασύτατες γιατί αυτοί που μιλούν τώρα για τις απροκάλυπτες επεμβάσεις σε εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδος έκαναν την πάπια όταν ξαναγραφόταν η Ελληνική ιστορία. Η καταστροφή της Σμύρνης που μετονομάστηκε σε συνωστισμό χρηματοδοτήθηκε με 100.000 USD από το State Department. Αυτό δεν ήταν πολιτιστική και με ηγεμονικό ύφος επέμβαση, στην αλλοίωση και το ξαναγράψιμο της ιστορίας του Εθνους.

Αχρέιες γιατί δεν είδαμε καμία αντίδραση από το μέρος αυτών - που τώρα κόπτονται για την Εθνική κυριαρχία - για τα λεφτά που σκορπάει απλόχερα το ΝΑΤΟ, οι διάφοροι οργανισμοί, και οι ΜΚΟ για το άλλαγμα των φώτων της ελληνικής ιστορίας ώστε οι δύστροποι Έλληνες να ξεχάσουν το παρελθόν τους και να γίνουν δουλοπάροικοι της Νέας Τάξης.
Η εφημερίδα Παρακευή+13 (15/4/11) παρουσίασε μια άριστα τεκμηριωμένη μελέτη πώς το ΝΑΤΟ υποδεικνύει: “Έτσι να διδάσκεται το παρελθόν σας”. Η αριστερά και οι διάφορες συμμορίες της έκαναν το κορόιδο. Βγάλανε τον σκασμό. Που ήταν τότε ο σύντροφός Δρίτσας που σήμερα κόπτεται για τις ξενικές επεμβάσεις στα εσωτερικά της Ελλάδος.

Ιδιοτελείς γιατί θέλουν να εξακολουθούν να έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Το 2008 έκαψαν την Αθήνα. Την Αθήνα τότε δεν την έκαψε κάποια ειδική μονάδα του αμερικανικού πενταγώνου που με επικεφαλής τον Τζέρι Καραμεσίνη, εγγονό του ιστορικού σταθμάρχη Τομ Καραμεσίνη, έριχνε βόμβες μολότοφ. Την Αθήνα της έκαψαν οι ομοτράπεζοι του Δρίτσα και τώρα σαν τα καλά παιδία κόπτονται και χτυπιούνται για τις ξένες επεμβάσεις. Γνήσια φερέφωνα του αμερικανισμού.


Οι Έλληνες δεν ξεχνάνε ότι, για 36+1 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα μιλάνε για τις ξένες εμπμβάσεις λοιδορούσαν όποιον τόλμαγε να μιλήσει για Έθνος, πατρίδα, αγώνες, Μακεδονία. Για 36+1 χρόνια οι ίδιοι ανθρωποι που σήμερα μιλάνε για έθνος γαλούχησαν την ελληνική νεολαία να μισεί την πατρίδα, να καίει την σημαία, και να φτύνει την έννοια του Έθνους. Για 36+1 χρόνια όποιος μιλούσε για ελληνισμό και τις αξίες του, για θρησκεία, πατρίδα οι διάφοροι σύντροφοι και συντρόφισσες, τα Botox των ΜΜΕ(ξαπάτησης) του προοδευτισμού, και οι πανεπιστημιακοί υπαλληλίσκοι τον χλεύαζαν, τον αποκαλούσαν ακροδεξιό, χρησαυγίτη, εθνικιστή και ότι άλλο μπορούσε να κατεβάσει ο συφιλιδικός και κατευθυνόμενος εγκέφαλός τους.

Η λέξη Έθνος ήταν απαγορευμένη. Ακόμη το να την ξεστομίσεις ήταν αρκετό να σε ονομάσουν “καραγκιόζη με γκρά”. Σήμερα όλο αυτό το συνονθύλευμα των ελαττωματικών όντων που ακούει στο όνομα αριστερά βγαίνει και μιλάει για εθνική αξιοπρέπεια και τις ξένες επεμβάσεις.

Η πρασινοσκουφίτσα θύμωσε

Η πρασινοσκουφίτσα του RealFm (29/12/2011) συντρόφισσα Κάτια Μακρή εθίγει και θύμωσε απο την αντίδραση της Ρωσίας για την προφυλάκιση του ηγουμένου Εφραίμ. Με πολύ ξερολίστικο ύφος τυπικού του πασοκάνθρωπου - μισός πασόκος, μισός άνθρωπος - ειρωνεύτηκε χαμογελώντας την ανακοίνωση του Ρωσικού ΥΠΕΞ υπέρ του ηγουμένου. Δεν την θυμόμαστε να έχει σχολιάσει με την ίδια διάθεση και το ίδιο υφάκι τις εκθέσεις του αμερικάνικου State Department που προσβάλουν την Ελλάδα, στοχοποιούν Ελληνες πολιτικούς και αμφισβητούν τα “ανθρωπινα δικαιώματα” στην χώρα μας.

Οι Μοχθηροί....

Ο «Λόγος» και το «Δίκαιο» της μοχθηρής παρασιτίας των ανδρεικέλων

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Δεκεμβρίου 28, 2011

Του Θύμιου Παπανικολάου
Η ικανότητα αντίστασης του νευρικού συστήματος του ανθρώπου έχει τα όριά της…
Όταν ακούς τη λιγδιασμένη «καραμούζα» της υστερικής αχρειότητας του πασοκικού παρασιτισμού, τον Πεταλωτή, να χαρακτηρίζει, με στραταρχική αυθάδεια, «ακροδεξιές» τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού κατά της διατεταγμένης «επιχείρησης» (ορατής και δια γυμνού οφθαλμού) προφυλάκισης του μοναχού Εφραίμ, τότε πράγματι φτάνεις στα όριά σου…
Αν είναι δυνατόν ο Πεταλωτής, ο «άκαπνος» και ανύπαρκτος ιστορικά και πολιτικά από κάθε αγωνιστική κίνηση της ελληνικής κοινωνίας, ο οποίος έκανε γνωστή την αχρωμία του και τη μηδαμινότητά του σαν άθλιος λακές και «ντελάλης» μιας κυβέρνησης ανδρεικέλων, ΝΑ παραδίδει πολιτικά μαθήματα στον ελληνικό λαό και να ορίζει, με αφοριστικές ταμπέλες, τον πολιτικό χαρακτήρα των αντιδράσεών του.
Αν είναι δυνατόν ο υστερικός δούλος της δωσίλογης, πασοκικής κακουργίας που κατασπάραξε την Ελλάδα και το λαό της και που μας οδήγησε στη χρεοκοπία και τη νέα αποικιοκρατική κατοχή, να παρέχει πιστοποιητικά ιδεολογικών και πολιτικών «ταυτοτήτων»…
Μόνο ένας «πολιτικός υπόκοσμος» δικτατορικής αυθάδειας και παρασιτικής κακοήθειας θα μίλαγε όπως ο Πεταλωτής.
Μόνο τα ολοκληρωτικά καθεστώτα με τα «όργανά» τους και τους «εισαγγελείς» τους καθορίζουν τις πολιτικές έννοιες και χαρακτηρίζουν συκοφαντικά τις λαϊκές αντιδράσεις.
Η φασιστική αυθάδεια των ανδρεικέλων του πασοκικού κράτους και παρακράτους στιγματίζει κάθε λαϊκή αντίδραση και κίνηση, την ΟΡΓΗ της κοινωνίας, σαν «ακροδεξιά».
Το παρασιτικό, καθεστωτικό εξάμβλωμα του πασοκισμού, η πιο μοχθηρή «δεξιά» που γνώρισε η Ελλάδα, αυτό-αναγορεύεται σε «αριστερά» και «πρόοδο» και στιγματίζει ό,τι δε χωράει στα δικά του καλούπια, σαν «δεξιά» και «ακροδεξιά».
Ο Πεταλωτής, η γκριμάτσα αυτής της μοχθηρής «ακροδεξιάς» πολιτικής, κολλάει αυτό που είναι ο ίδιος και το καθεστώς που υπηρετεί στο λαό που αντιδρά στο δικό τους ΦΑΣΙΣΜΟ…
Αυτό έκαναν όλοι οι δικτάτορες στην ιστορία και τα άθλια και γελοία μαντρόσκυλά τους: Πάντα στιγμάτιζαν, φακέλωναν και συκοφαντούσαν τις λαϊκές αντιδράσεις…
Στις λεκτικές ετικέτες διέφεραν.
Ο παλιός φασισμός κολλούσε στο λαό την ετικέτα της «κομμουνιστικής απειλής»…
Ο σύγχρονος φασισμός, ο πλανητικός φασισμός, αναθεματίζει και καθιστά «σκιάχτρο» τον παλιό και ξεπερασμένο φασισμό, αλλάζει τις μάσκες και κολλάει άλλες λεκτικές ετικέτες: Κυρίως ετικέτες που σηματοδοτούν το τρομοκρατικό «σκιάχτρο» της «ακροδεξιάς απειλής», του «ρατσισμού» και CIA…
Αυτό το απλοϊκό μαθηματάκι ο Πεταλωτής το παπαγαλίζει με κομπάζουσα ηλιθιότητα και αυθάδεια φασιστικού λαϊκισμού.
Το κόμμα του βρίσκεται στο κέντρο της καθεστωτικής σήψης, το κόμμα του είναι χαραγμένο βαθιά από τις γεροντικές, φασιστικές ρυτιδώσεις, το κόμμα του στηρίζεται στις «ακροδεξιές» καρικατούρες των τυχοδιωκτών, της χυδαιότητας και της ελεεινότητας (Καρατζαφέρης), συγκυβερνούν ΜΑΖΙ, και ο Πεταλωτής χαρακτηρίζει «ακροδεξιές»(!!!) τις λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στην πραξικοπηματική δίωξη του Εφραίμ: Τη σκηνοθετημένη αυτή πολιτική σκευωρία…
Τέτοια αλαλάζουσα ανοησία και τόσο ωμή και νοσηρή διαστροφή της πραγματικότητας…
Τα παράσιτα της εξουσίας, ιδιαίτερα όταν έχουν φτάσει στα έσχατα φρενοβλαβή όριά τους, ΘΕΩΡΟΥΝ, κατά ένα τρόπο αδίσταχτο, ανενδοίαστο και προκλητικό, την κοινωνία και το λαό της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ τους. «Εμπόρευμα» για πάσα χρήση: «προοδευτική» ή «αντιδραστική», «αριστερή» και «αντιεξουσιαστική» ή «δεξιά» και «ακροδεξιά»…
Ένας άλλος, από τους πιο αντιπροσωπευτικούς τύπους της «Ρασπούτνιας καμαρίλας» του πασοκικού κράτους και παρακράτους, μας «διαβεβαίωσε» ότι η «Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη»!!!!
Είναι «ανεξάρτητη» επειδή προφυλάκισε ΜΟΝΟ το γέροντα Εφραίμ, ενώ κυκλοφορεί ελεύθερα όλος ο «πολιτικός υπόκοσμος», όλα τα «λαμόγια», οι μεγάλοι καταχραστές και οι αρχικλέφτες, οι έμποροι ναρκωτικών, οι ληστές του εθνικού πλούτου, οι δολοφόνοι του ελληνικού λαού και τα ανδρείκελα-προδότες εσχάτης προδοσίας, οι «νταβάδες» απατεώνες και όλος ο «καλός ο κόσμος» της κερδοσκοπικής αναισχυντίας, της ΑΠΑΤΗΣ και της παρασιτικής τους «αλητείας»…
Το να ισχυρίζεται σήμερα κάποιος ότι είναι «ανεξάρτητη» και «ελεύθερη» η «Δικαιοσύνη», αυτό είναι μακάβριος καγχασμός ΑΝΟΗΣΙΑΣ, κοροϊδίας και απάτης…
Ο ίδιος ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου έλεγε άλλα πράγματα στο παρελθόν, όταν η «ανεξάρτητη» …Δικαιοσύνη είχε στήσει στο εδώλιο τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε ήταν πολιτική και δικαστική σκευωρία, τότε η «Δικαιοσύνη» εκτελούσε διατεταγμένο έργο, ενώ σήμερα, σε ένα καθεστώς πασοκικού παρακράτους και κάτω από την κατοχική μπότα της ευρω-χούντας, η «Δικαιοσύνη» είναι «ανεξάρτητη»…
Τέτοιες αλαζονικές και θεατρινίστικες ανοησίες, που προκαλούν την αηδία του ελληνικού λαού (αυτός έχει βιώσει στο πετσί του την «ανεξαρτησία» της «Δικαιοσύνης»)μάς ξεστομίζουν τα «εγκάθετα» όργανα του κατοχικού καθεστώτος, τα ποικιλόχρωμα και άθλια «παπαγαλάκια» τους, καθώς και ο χαμαιλέοντας θεατρίνος του καθεστωτικού δωσιλογισμού και της πασοκικής ανοησίας: ο υπουργός «Δικαιοσύνης», της «δικαιοσύνης» της πασοκικής αχρειότητας και «ακροδεξιάς» (ολοκληρωτικής) μοχθηρίας…
Η ικανότητα αντίστασης του νευρικού συστήματος του ανθρώπου έχει και τα όριά της…

Πηγή: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6191

Σύντροφε Πεταλωτή...Καρφί δεν μας καίγεται...

Ο σύντροφος Πεταλωτής σχολιάζοντας τις αντιδράσεις των Ελλήνων για την άγρια μεταχείριση του γέροντα Εφραίμ χαρακτήρισε, με δηλώσεις του, τις αντιδράσεις του λαού σαν ακροδεξιές και χέστηκε η φοράδα στο αλώνι. Δεν μπορεί να καταλάβει το μικρό-μικρό πασοκοανθρωπάκι ότι οι λέξεις ακροδεξιά ή δεξιά ακόμη και φασισμός δεν τρομάζουν πλέον κανέναν, δεν φοβίζουν κανέναν. Ο φόβος να αυτοχαρακτηρίζεσαι δεξιός ή ακροδεξιός που δημιουργήθηκε και διατηρήθηκε "επιστημονικά" από ομάδες καλό-ταϊσμένες και έμπειρες στην διασπορά μύθων που ενοχοποιούν και ανικανοποιούν, με μία φτηνή προπαγάνδα χωρίς αντίλογο. Πήρε τέλος...

Η αριστερόστοφη προοδευτικάντζα και οι γραφικοί μπαλαντέρ των ΜΜΣ(κοταδισμού) που καταδυνάστευσαν την χώρα μας κολλώντας το επίθετο ακροδεξιός σε όποιον δεν γουστάρανε τα Botox των 8 και οι ρεπατζούδες των μπετατζήδων της ενημέρωσης τελείωσαν...

Στην αξιοθαύμαστη αναίδεια του σύντροφου Πεταλωτή και της συμμορίας των πασοκανθρώπων, μισοί πασόκοι μισοί άνθρωποι, Στο θράσος των πολλών του τσούρμου της Αριστεράς το στρατολογημένο σε υπόγεια καπηλειά, εκεί που συναντώνται οι πιό αδίστακτες φιλοδοξίες και τα παρακολουθήματα τους η χθαμαλότητα, η ιταμότητα, “του πλούτου αχορταγιά και τση δόξας πείνα”, που στο όνομα του σοσιαλισμού διαγούμισαν τον πλούτο της χώρας, Εμείς οι Ελληνες, πές μας Πεταλωτή όπως θέλεις καρφί δεν μας καίγεται, χωρίς φόβο υψώνουμε φωνή όχι διαμαρτυρίας αλλά άγρια γεμάτη με πάθος συμπαράστασης στον γέροντα Εφραίμ. Η δικαστική κακομεταχείριση του γέροντα, όπου έχουμε μία επίδειξη ακραίου τιμωρητισμού, η οποία δεν συνάδει σε καμία περίπτωση με τις αρχές του Κράτους Δικαίου και δείχνει έλλειψη της βασικής αρχής της δικαιοσύνης που είναι η επιείκεια, προσβάλει τους ταλαιπωρημένους πολίτες αυτής της χώρας.

Όταν είδαμε. Τον Χριστοφοράκο να φεύγει σαν κύριος. Τους Μαντέληδες, Τσουκάτους να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Τον Άκη να χαίρεται την θέα της Ακρόπολης και να μην δίνει δεκάρα. Τα ονόματα των θεραπόντων και θεραπαινίδων της “τέταρτης εξουσίας” που καθημερινά κάνει επίδειξη της αντικοινωνικής της δύναμης, με μαζική πλύση εγκεφάλου του λαού να έχουν σβηστεί με blanko από τα κιτάπια της Siemens. Δεν μας μένει πλέον καμία αμφιβολία, συμφωνούμε απόλυτα με τον άλλο πασοκάνθρωπο σύντροφο Παπαϊωάννου η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη. Μόνο που τις πήραν το ξίφος και της άφησαν την μπαλάντζα, αυτοί την κρατάνε οι μπακάληδες.

Πυρο-τρομοκρατία

Πυρο-τρομοκρατία ορίζεται ως η χρησιμοποίηση εμπρηστικών μηχανισμών για την τρομοκράτηση, τον εκφοβισμό, των πολιτών και για να υποχρεώσει τις κυβερνήσεις να προωθήσουν συγκεκριμένες πολιτικές η να αλλάξουν άλλες . Σε αντίθεση με τους εμπρηστές οι οποίοι έχουν κίνητρο καμιά φορά την εκδίκηση, αλλά κυρίως την κονόμα, οικοπεδοφάγοι, βοσκοτόπια, αύξηση της καλλιεργήσιμης γης, οι πυρο-τρομοκράτες έχουν όλα τα χαρακτηριστικά που ορίζουν την τρομοκρατία: στοχεύουν τον άμαχο πληθυσμό, έχουν πολιτικά κίνητρα, εξασκούν ψυχολογική βία, και είναι οργανωμένοι

Η Ελλάδα είναι η τελευταία στον κατάλογο χωρών που δέχτηκαν χτυπήματα πυρο-τρομοκρατίας. Το 2003 η πόλη της Γαλλικής Ριβιέρα Roquebrune-sur-Argens ήταν θύμα μιας οργανωμένης επίθεσης με κοκτέιλ μολότοφ και βόμβες βενζίνη που κόστισαν 4 νεκρούς και έκαψαν 50 σπίτια. (Ο δήμαρχος της περιοχή απεκάλεσε τις φωτιές μία νέα μορφή τρομοκρατίας) Τον Απρίλιο του 2004 το Ισραήλ βρέθηκε αντιμέτωπο με ένα κύμα πυρο-τρομοκρατίας το οποίο πήρε το όνομα Ιντιφάντα Εμπρησμών.

Μετά τις αποκαλύψεις Γιλμαζ για την εμπλοκή Τούρκων πρακτόρων στις πυρκαγιές που ρήμαξαν τα νησιά του Αιγαίου η Ελλάδα είχε υποστεί και αυτή με την σειρά της μία επίθεση πυρο-τρομοκρατίας. Οι Τούρκοι εμπρηστές, οι υπεύθυνοι για τις καταστροφές δεν ήταν μόνοι τους. Μαζί τους δούλευε και μία ντόπια πέμπτη φάλαγγα ενισχυμένη από τις πεδινές ταξιαρχίες των ΜΜΣ(κοταδισμού) που λοιδορούσε με αγοραία παραφορά όποιον τολμούσε να εκφράσει έστω και την παραμικρή υποψία περί οργανωμένης έξωθεν δολιοφθοράς. Για όλο αυτόν τον εσμό των ντόπιων προθύμων της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας - μία βολτα στην αρθογραφία της εποχής θα πείσει - για όλα φταίγανε οι χωματερές, η ΔΕΗ,η κυβερνήσεις και ότι άλλο κατέβαζε το φτωχό τους μυαλουδάκι.

Οι δωσίλογοι επί το έργον.....

Οι κατοχικές στρατιές εξαπολύουν, σήμερα, τις πιο μανιασμένες επιθέσεις εναντίον της Εκκλησίας

Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου

"Ρεσάλτο"
Σήμερα μόνο οι «εγκάθετοι» του καθεστώτος, οι αθεράπευτα αφελείς ή όσοι ζουν μέσα σε ολοκληρωτική άγνοια δεν μπορούν να διακρίνουν τη «στημένη» τρομοκρατική «επιχείρηση» και τη μακάβρια σκηνοθεσία της δίωξης του γέροντα Εφραίμ, καθώς και την πολυμορφία των προβοκατόρικων παιχνιδιών του παρακράτους της τοκογλυφικής χούντας εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Σήμερα το καθεστώς των κατοχικών ανδρεικέλων προωθεί, οργανώνει και σκηνοθετεί τα τελευταία επεισόδια του σήριαλ για την αρπαγή της Εκκλησιαστικής περιουσίας και το πέρασμά της στους διεθνείς τοκογλύφους.
Ταυτόχρονα τα παρασιτικά ανδρείκελα
των κατοχικών, αποικιοκρατικών δυνάμεων οργανώνουν και σκηνοθετούν τις τελευταίες....

και πιο άγριες επιθετικές επιδρομές εναντίον των ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ της Ορθόδοξης Εκκλησίας: πολεμικές επιδρομές για την ολοκληρωτική κατάλυση του Ορθόδοξου αυτού ιστού της εθνικής μας υπόστασης.

Στον Πόλεμο αυτό μεταξύ της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των διεθνών ληστοσυμμοριτών, στον πόλεμο μεταξύ της Εκκλησίας κα των δωσίλογων ανδρεικέλων παρασίτων δεν μπορεί να είμαστε ΟΥΔΕΤΕΡΟΙ, ανεξάρτητα αν είμαστε ευσεβείς ή όχι.

Ο Πόλεμος είναι κατεξοχήν ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ και η θέση μας πρέπει να είναι κρυστάλλινη: Είμαστε με την Ορθόδοξη Εκκλησία και ασυμφιλίωτα ενάντια στη χούντα των τραπεζιτών-τοκογλύφων και στα καθεστωτικά της ανδρείκελα: πολιτικά, δημοσιογραφικά, πνευματικά, ακαδημαϊκά…

Ο πόλεμος αυτός εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν ξεκίνησε σήμερα. Αρχίζει να οξύνεται από την εποχή του δωσίλογου σημιτισμού. Διένυσε πολλές φάσεις και σήμερα, σε μια Ελλάδα υπό κατοχή, οι στρατιές των κατοχικών δυνάμεων εξαπολύουν τις πλέον άγριες και μανιασμένες επιθέσεις…

Το Βατοπέδιο και ο μοναχός Εφραίμ επελέγησαν σαν τον πιο «αδύνατο κρίκο».

Αναδημοσιεύουμε, για τη βαθύτερη κατανόηση του ζητήματος, ένα άρθρο μας, γραμμένο το Δεκέμβριο του 2008, με τον τίτλο:
«Πλανητικό κράτος και Εκκλησία είναι ασυμβίβαστα»
βρίσκεται εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2893

Πλανητικό κράτος και Εκκλησία είναι ασυμβίβαστα.

Όταν ένα κακό παίρνει τις διαστάσεις ενός ψυχωτικού δράματος, τότε επιβάλλεται μια βαθύτερη ιστορική και πολιτική εκτίμηση των πραγμάτων και όλα τα δευτερεύοντα υποχωρούν στο υπόβαθρο.
Δεν μπορεί το Βατοπέδιο και ακόμα χειρότερα οι μοναχοί Εφραίμ και Αρσένιος να είναι το υπαριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Δεν μπορεί γενικότερα τα εκκλησιαστικά «σκάνδαλα» (υπαρκτά ή κατασκευασμένα) να καταδυναστεύουν την κοινωνική και πολιτική ζωή μιας χώρας. Ένα απόστημα (εξωτερικό σύμπτωμα) της καπιταλιστικής διαπλοκής και σήψης να προσλαμβάνει τέτοιες αφηνιασμένες, ψυχωτικές διαστάσεις και να μεταβάλλεται από σύμπτωμα σε κεντρικό πολιτικό πρόβλημα.
Αυτή η δραματοποίηση του «συγκεκριμένου συμβάντος», η δαιμονοποίηση του Βατοπεδίου και κατά σημειολογική επέκταση, ολόκληρου του Αγίου Όρους, του μοναχισμού και της Ορθοδοξίας δεν είναι «αθώα», χωρίς πολιτικό δόλο και καθεστωτικούς υπολογισμούς.
Δεν μπορεί, συνεπώς, να τυφλωνόμαστε από τον «σκανδαλισμό» της τελετουργικής και πολιτικής εμπορίας του βατοπεδιανού «σκανδάλου» ή από το «θρησκευτικό σεχταρισμό» και να μην διακρίνουμε τα βαθύτερα και ουσιώδη χαρακτηριστικά αυτής της υστερικής δαιμονοποίησης των «αμαρτωλών» μοναχών.
Δεν μπορεί να χάνουμε από το οπτικό μας πεδίο το συνθετικό σύνολο της κυρίαρχης κοινωνικής και πολιτικής δομής, να απομονώνουμε τους δύο μοναχούς, να εστιάζουμε πάνω στο «έγκλημά» τους (όπως το «αποφάσισαν» και το πρόβαλλαν οι προπαγανδιστικές μήτρες του καθεστώτος) και να «ξερνάμε» όλη τη χολή μας.
Δεν είναι το Βατοπέδιο και οι δύο μοναχοί το κοινωνικό καθεστώς, το κέντρο της Ελλάδας, οι κινητήριοι μοχλοί του καπιταλιστικού, ιμπεριαλιστικού γίγνεσθαι. Ούτε η ανατρεπτική θεωρία και πράξη μπορεί να έχει ως βάση τα εκκλησιαστικά συμπτώματα της σήψης και τις ενδοεκκλησιαστικές «διαφοροποιήσεις» και «αντιθέσεις».
Όσοι μένουν υστερικά προσηλωμένοι στο «σκάνδαλο» του Βατοπεδίου ουσιαστικά επικαλύπτουν τα αίτια και τις κινητήριες λειτουργίες που γεννούν και γιγαντώνουν τα σκάνδαλα. Τοποθετούν κυριολεκτικά την πραγματικότητα με το κεφάλι προς τα κάτω, αθωώνουν το καθεστώς των πραγματικών ενόχων και μετατρέπουν ένα σύμπτωμα σε καθοριστικό αίτιο.
Κάθε σκάνδαλο είναι το αποτέλεσμα μιας λειτουργίας. Για να διερευνήσουμε αυτή τη λειτουργία πρέπει να γνωρίζουμε τον οργανισμό. Και πρώτα απ’ όλα το σκελετό και το μυϊκό σύστημα του οργανισμού. Είναι αδύνατον να αποκτήσουμε ορθή αντίληψη των πραγμάτων δίχως να έχουμε κατανοήσει τη γενική διάρθρωση του κοινωνικού οργανισμού: Τα οστά και τους μυς της κοινωνίας (καπιταλιστικές σχέσεις) και τα όργανα του κοινωνικού οργανισμού: Κράτος, κόμματα, θεσμοί, μηχανισμοί προπαγάνδας κ.λπ
Το κεντρικό, συνεπώς, καθοριστικό ζήτημα δεν είναι το «απόστημα» της ασθένειας, αλλά ο ασθενής κοινωνικός οργανισμός. Είναι η καρκινώδης εστία και όχι οι μεταστάσεις του.
Και αυτό που έχει σαπίσει αθεράπευτα είναι το καπιταλιστικό σύστημα, τα όργανά του και όλες οι λειτουργίες του συστήματος και των οργάνων του. Όταν τα πάντα ρυθμίζονται από την αγορά της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας, όταν το κυρίαρχο «αγαθό» είναι το χρήμα, τότε είναι αυτοί οι κυρίαρχοι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΙ νόμοι που επιβάλλονται σε όλα τα κοινωνικά κύτταρα της κοινωνίας και οδηγούν τους ανθρώπους στην απληστία και στο έγκλημα.
Για να αντισταθεί κανείς σε αυτή τη λαίλαπα της αγοράς και του χρήματος δεν αρκεί μόνο να έχει συνείδηση των πραγμάτων. Ούτε αρκούν οι «θεϊκοί λόγοι» και οι προσευχές, γενικά η Πίστη στο Θεό!!!
Απαιτείται και συνειδητή δράση. Μια άλλη όχι μόνο φιλοσοφία, αλλά και πολιτική πρακτική. Μια Θεωρία και Πρακτική που να αναιρούν συνολικά το σύστημα, που να απελευθερώνουν από τις «δαγκάνες» του. Γιατί όταν αποτελείς θεσμικό ή ιδεολογικό γρανάζι του καθεστώτος υποτάσσεσαι και στους νόμους του, σαπίζεις μαζί με αυτό…
Οι διαχειριστές της Ορθοδοξίας και η γραφειοκρατική ιεραρχία της Εκκλησίας πάντα ήταν και είναι εντός του συστήματος: θεσμικό και πνευματικό γρανάζι του καπιταλιστικού κράτους. Οι διαπλοκές κράτους και εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας είναι σταθερό και πάγιο φαινόμενο. Μέσα σε αυτό το καπιταλιστικό καθεστώς της άκρατης νέο-φιλελευθεροποίησης λειτούργησε και έδρασε η εξουσία της Εκκλησίας, διαπλεκόμενη με όλες τις λοιπές εξουσίες του καθεστώτος.
Και είναι φαρισαϊσμός ή έχουμε το δάκτυλο στο μάτι και δεν θέλουμε να δούμε ότι η «εκκλησιαστική οικονομία» δεν μπορεί παρά να είναι μια καπιταλιστική οικονομία που υπόκειται στους σιδερένιους νόμους της αγοράς. «Πνευματικές» οικονομικές οάσεις ή «σοσιαλιστικές» μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξουν.
Γιατί, όμως, σήμερα, ολόκληρο το καθεστώς με όλα τα κόμματά του και τα σκοταδιστικά μέσα προπαγάνδας κτυπούν το Βατοπέδιο και σκούζουνε σαν «μωρές παρθένες»; Γιατί μια «φυσιολογική» καπιταλιστική λειτουργία δραματοποιείται και αναθεματίζεται τόσο υστερικά και γίνεται το μείζον πολιτικό ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας; Γιατί τέτοιος άγριος κακουργηματικός λιθοβολισμός εναντίον δύο μοναχών που λειτούργησαν «καπιταλιστικά», όπως λειτουργεί το σύνολο της «εκκλησιαστικής οικονομίας»; Ή μήπως τα οικονομικά εκκλησιαστικά «σκάνδαλα» (τα πασίγνωστα, αλλά επιλεκτικά αποκαλυπτόμενα) περιορίζονται στο Βατοέδι;
Το γιατί το έχουμε αναλύσει πολλές φορές.
Συνοπτικά:
α) Το Βατοπέδιο αποτελεί την αιχμή του νεοταξικού πολιτικού παιχνιδιού που παίζεται σήμερα από τους πλανητικούς και εγχώριους μηχανισμούς εξουσίας: Επικάλυψης της καθεστωτικής σήψης, αποδόμησης και αναπαλαίωσης του πολιτικού σκηνικού σύμφωνα με τους όρους των Αμερικανών.
β). Επίσης το Βατοπέδιο ανοίγει και προλειαίνει το δρόμο για μια συνολικότερη και μετωπική επίθεση κατά της Εκκλησιαστικής περιουσίας και της Ορθοδοξίας γενικότερα.
Το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος σήμερα, αποτελεί πλανητικό γρανάζι των υπερεθνικών, ως εκ τούτου η «εκκλησιαστική οικονομία» πρέπει να υποταχθεί στους νόμους και τις ορέξεις των πολυεθνικών. Η δομή, συνεπώς, της εκκλησιαστικής εξουσίας (οικονομική, πολιτική και «εθνική») είναι ασυμβίβαστη με τα πλανητικά συμφέροντα και την κρατική δομή της ελληνικής κοινωνίας που υποτάσσεται ολοένα και πιο πολύ στην πλανητική κρατική δομή. Ελληνικό πολυεθνικό κράτος και «εκκλησιαστικό κράτος» δεν μπορούν πλέον να συνυπάρξουν. Να γιατί η Ορθοδοξία ως συνεκτικός εθνικός ιστός και η Εκκλησία ως «Ορθόδοξη εξουσία» έχουν μπει στο στόχαστρο της πλανητικής αυτοκρατορίας και των πολυεθνικών.
Να γιατί ΥΣΤΕΡΙΚΑ όλοι διακρίνουν μόνο τα «σκάνδαλα» της εκκλησίας, ανακαλύπτουν καθημερινά ή κατασκευάζουν νέα και την ανάγουν σε «διάβολο» της κοινωνίας.
Να γιατί δεν πρέπει να χάνουμε το δάσος πίσω από το δέντρο, το Μέτωπο κατά της Εκκλησίας που προωθείται πίσω από τους μοναχούς Εφραίμ και Αρσένιο…

Η Ελληνική δικαιοσύνη και ο Εφραιμ...

…”Ο κοινωνικός απόηχος των δικαστικών αποφάσεων και πράξεων και βέβαια μας ενδιαφέρει όμως πρέπει να είναι προσεκτικοί όσοι εκφέρουν γνώμη γι΄αυτές αφού δεν έχουν γνώση των δεδομένων της δικογραφίας.Συνεπώς θεωρώ ατυχή την κριτική που ασκείται από φορείς ξένης χώρας και από παράγοντες του δημόσιου βίου της χώρας μας για τη συγκεκριμένη απόφαση του Συμβουλίου Εφετών αφού η κριτική αυτή με τον τρόπο και το ύφος που γίνεται αποτελεί ανεπίτρεπτη παρέμβαση στη λειτουργία της Δικαιοσύνης."

Τα ανωτέρω μεταξύ άλλων δήλωσε ο πρόεδρος της ένωσης δικαστών και εισαγγελέων κύριος Χαράλαμπος Αθανασίου, σχολιάζοντας τις αντιδράσεις για την απόφαση προφυλάκισης του ηγούμενου Εφραίμ. Με λίγα λόγια μας λέει ότι η κριτική στις αποφάσεις της δικαιοσύνης είναι ανεπίτρεπτη και αποτελεί παρέμβαση στη λειτουργία της δικαιοσύνης. Κάνει λάθος! Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητεί το δικαίωμα κριτικής και επίκρισης των δικαστικών αποφάσεων και πράξεων Στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του καθενός να εκφράζει και να διαδίδει προφορικώς, εγγράφως και δια του τύπου τους στοχασμούς του, τηρών τους νόμους του Κράτους, περιλαμβάνεται και η έκφρασης της οποιαδήποτε γνώμης για κάποια δικαστική απόφαση ή πράξη.

Ο αείμνηστος αντιεισαγγελεύς του Αρείου Πάγου Χοϊδάς είχε πει ότι: “ αι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι κτήμα του λαού και υπόκεινται στην κρίση του κάθε πολίτη και έτσι πρέπει να γίνεται γιατί η κριτική είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας”

Ετσί και εμείς κρίνουμε μία απόφαση που στέλνει στην φυλακή τον Εφραίμ, όταν τα λαμόγια που πήραν τα υποβρύχια που γέρνουν, οι παράγοντες της ποδοσφαιρικής παράγκας κυκλοφορούν ελεύθεροι, ο Χριστοφοράκος πήρε το αεροπλάνο ανενόχλητος και την κοπάνισε, τα ονόματα των πληρωμένων από την Siemens δημοσιoγράφων σβήστηκαν με blanko, οι παραδικαστικοί παραμένουν άφαντοι. Η δικαιοσύνη δεν αρκεί να παριστάνει την ανεξάρτητη και αδέκαστη, αλλά πρέπει και να είναι. Ο πατήρ Εφραίμ πληρώνει το ΟΧΙ του στο σχέδιο Ανάν. Πέταξε έξω απο το γραφείου του τον μεσολαβητή του ΟΗΕ, Υποδέχθηκε τον Πούτιν, τον έφερε σε επαφη με τον Καραμανλή και τώρα πρέπει να πληρώσει. Τον ρόλο του τιμωρού ανάλαβε η ελληνική δικαιοσύνη. Ο Τερτσέτης και ο Πολυζωίδης θα γυρνάν στους τάφους τους.

Μνήμη Ελένης Παπαδάκη

Την δολοφόνησαν οι σκυλάνθρωποι του ΚΚΕ την νύχτα 21-22 Δεκέμβρη 1944.

........Το φινάλε γράφεται τη νύχτα της 21ης προς 22 Δεκεμβρίου 1944. Ο πολιτοφύλακας της ΟΠΛΑ με το ψευδώνυμο καπετάν Ορέστης την καταδικάζει σε θάνατο με τσεκούρι και την παραδίδει στον σκληροτράχηλο Βλάση Μακαρώνα. «Τη διέταξαν να γδυθεί, ενώ εκείνη είχε αντιληφθεί ότι πλησιάζει το τέλος της και είχε τρομάξει πολύ. Έτρεμε από το κρύο και τον φόβο και κλαίγοντας τους παρακαλούσε. Έβγαλε τη γούνα της την οποία παρέλαβε ο Ορέστης και, όταν τη διέταξε να βγάλει και τα υπόλοιπά της ρούχα, αναλύθηκε σε δυνατές κραυγές απελπισίας και σε γόους. Όρμησαν τότε σαν αφιονισμένοι πάνω της και μέσα σε έναν καταιγισμό από προπηλακισμούς την έσυραν κοντά σε ανοιγμένο λάκκο και εκεί την έγδυσαν με τη βία. Ο Βλάσης Μακαρώνας ξαφνικά δείλιασε, τον πείραξαν και οι κραυγές της και τελικά καθίζοντάς την χάμω τράβηξε το περίστροφό του και της φύτεψε μια-δυο σφαίρες στον αυχένα (...)» Λίγο αργότερα, στη δίκη του, ο Μακαρώνας δήλωσε ότι ο Ορέστης τον κατηγόρησε πως έκανε σαμποτάζ που δεν τη σκότωσε με το τσεκούρι αλλά με το περίστροφο.
Και πρόσθεσε: «Δεν λυπήθηκα τίποτα άλλο παρά το γούνινο παλτό της που το πήρε ο Ορέστης».

Πέρασε πάνω από μήνας, όταν στις 26 Ιανουαρίου του 1945, κατά την εκταφή των πτωμάτων στον περίβολο των Διυλιστηρίων της Ούλεν, βρέθηκε το πτώμα της Παπαδάκη σε μια κατηφόρα φυτεμένη με πεύκα, σ’ ένα λάκκο μαζί με τρεις τέσσερις άλλους. Με μια κομπινεζόν ανασηκωμένη γύρω απ’ το θώρακα, με τις ζαρτιέρες ζωσμένες στη μέση και με το σώμα της γεμάτο κακώσεις και μια σφαίρα φυτεμένη στον αυχένα. . Μόλις διαδόθηκε το νέο, μαθητές και μαθήτριες της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου προσήλθαν και κάλυψαν το σώμα με κλαριά. . Κηδεύτηκε στις 28 Ιανουαρίου από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Καρύτση σε μια ατμόσφαιρα βαθύτατου πένθους και αγανάκτησης και με πλήθος καλλιτεχνικού και πνευματικού κόσμου.

«…Χρειάζεται να φανούμε μεγάλοι, να φανούμε τέλειοι(…)για να μπορέσουμε να ονομαστούμε χωρίς τύψεις, συνάδελφοι της Ελένης Παπαδάκη(…). Χάσαμε ένα απ’ το πιο τρανά κι απ’ τα πιο σπάνια καυχήματα της ελληνικής σκηνής-χάσαμε έναν καλό φίλο κι έναν ωραίο άνθρωπο(…). Κοιμήσου ειρηνικά, αγαπημένη φίλη…Ίσαμε επάνω δεν φτάνουν μήτε η αρρώστια μιας εποχής, μήτε μιας φυλής η παραφροσύνη. Μια λέξη ακόμα: συγχώρεσέ μας…» Αλέξης Σολομός, 28.11.1945

Μνήσθητι Κύριε: Για την ώρα που η λεπίδα του φονιά άστραψε κι όλος ο Θεός της Τραγωδίας εφάνη.
Μνήσθητι Κύριε: Για την ώρα που άξαφνα κι οι εννιά αδερφές, εσκύψαν να της βάλουνε των αιώνων το στεφάνι.
Άγγελος Σικελιανός

Η ψυχή της Ελένης Παπαδάκη μπορεί να αναπαυθεί με τη συναίσθηση ότι εξετέλεσε τον προορισμό της, έστω κι αν δεν πρόφθασε να τον συμπληρώσει. Όσοι δημιουργούν και χαρίζουν ομορφιά, δεν ματαιοπονούν(…). Η Ελένη Παπαδάκη δεν πέθανε: Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε όταν τους λησμονάνε, λέει ο ποιητής». Άλκης Θρύλλος , «Νέα Εστία», 1.10.1945

Οι Τούρκοι οι Γάλλοι και το Ολοκαύτωμα των Αρμενίων

Η Γαλλική εθνοσυνέλευση θα ψηφίσει, ψήφισε, δεν έχει σημασία, νόμο που θα τιμωρεί όποιον αρνείται το ολοκαύτωμα των Αρμενίων. Η πολιτική ηγεσία, τα κόμματα τα ΜΜΕ της Τουρκίας ξεσηκώθηκαν εξαπολύοντας απειλές και ύβρεις εναντίον της Γαλλίας. Έτσι πρέπει να κάνουν σαν λαός που σέβεται τον εαυτό του, την ιστορία του, τις αξίες του.

Η Τουρκία αντιδρά. Έχει επίγνωση του ιστορικού της βάθους. Σε αντίθεση με τους δικούς μας αμερικανόδουλους ραγιάδες που χρηματοδοτούνται από το State Department (βιβλίο Ρεπούση)για να αλλοιώσουν, να ξαναγράψουν την ιστορία μας (ΣΚΑΙ 1821) η Τουρκία αντιδρά

Η εφημερίδα Παρακευή+13 (15/4/11) παρουσίασε μια άριστα τεκμηριωμένη μελέτη πώς το ΝΑΤΟ υποδεικνύει: “Έτσι να διδάσκεται το παρελθόν σας”. Ο πολιτικός κόσμος σιωπή, η σεσημασμένη δημοσιογραφία, οι βερεμλίδες υποτακτικοί, αριστερά και οι διάφορες συμμορίες της έκαναν το κορόιδο. Βγάλανε τον σκασμό. Δεν είδαμε καμία επερώτηση από το μέρος αυτών που τώρα κόπτονται για την Εθνική κυριαρχία για τα λεφτά που σκορπάει απλόχερα το ΝΑΤΟ οι διάφοροι οργανισμοί, και οι ΜΚΟ για το άλλαγμα των φώτων της ελληνικής ιστορίας ώστε οι δύστροποι Έλληνες να ξεχάσουν το παρελθόν τους και να γίνουν δουλοπάροικοι της Νέας Τάξης.

Συγκρίνεται την αντίδραση των Τούρκων με τους δικούς μας προοδευτικούς που είναι έτοιμοι να διαγράψουν, να ξαναγράψουν, να διαστρεβλώσουν την ιστορία μας στο όνομα της νέας τάξης. Να λοιδορούν όποιον τολμήσει να μιλήσει για Έθνος, πατρίδα, αγώνες, Μακεδονία. Να γαλουχούν την ελληνική νεολαία να μισεί την πατρίδα, να καίει την σημαία, και να φτύνει την έννοια του Έθνους. Να χλευάζουν όποιον μιλήσει για ελληνισμό και τις αξίες του, για θρησκεία, πατρίδα. Οι διάφοροι σύντροφοι και συντρόφισσες, τα Botox των ΜΜΕ(ξαπάτησης) του προοδευτισμού, και οι πανεπιστημιακοί υπαλληλίσκοι να τον αποκαλούν ακροδεξιό, χρησαυγίτη, εθνικιστή και ότι άλλο μπορεί να κατεβάσει ο συφιλιδικός και κατευθυνόμενος εγκέφαλός τους.


Το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που έχουν την μακρύτερη μνήμη του παρελθόντος τους. Γιατί μνήμη είναι θέληση. Η επανεύρεση του εαυτού είναι μία συνειδητή πράξη, μία θεληματική επιλογή. Επιπλέον η «μνήμη» του απώτερου παρελθόντος έχει ισχύ προβολής έναντι ενός «ισχυρότερου μέλλοντος». Το παρελθόν εγγράφεται κάθε στιγμή σε ένα παρόν συνεχώς ανανεούμενο και μόνο επιστρέφοντας στις «πηγές», στις «ρίζες» μπορεί κανείς να αποκτήσει το ισχυρότερο παρόν και το πιό ευοίωνο μέλλον.

Ο.Υ.Κ.: Η Δίκη, η Απόφαση

Τελείωσε η δίκη των άνδρων των Ο.Υ.Κ του Λιμενκού Σώματος. Απο τους 39 κατηγορούμενους 2 μόνο καταδικάστηκαν με αναστολή. Εκ πρώτης όψεως μπορεί να φαίνεται σαν καταδίκη. Δεν είναι έτσι.

Ας υποθέσουμε ότι αυτή η δίκη γινόταν σε άλλη εποχή.
Ο Τσίπρας παρέα με τον Κουβέλη και όλη την συμμορία τους θα ήταν πρώτο τραπέζι πίστας να ζητάνε το κεφάλι των ανδρών του Λιμενικού. Ο Αλάβάνος θα είχε μαζέψει του κουκουλοφόρους του για να ρίξουν συγκεκριμένα ποσά βίας. Η συντρόφισσα Παπαρήγα με θυμόσοφη διάθεση θα αραδιαζε το πώς ο καπιταλισμό καλλιεργεί ταξικά φαινόμενα. Το χουντόπαιδο Δημητρας του πρακτορείου του Ελσίνκι θα γύρναγε από κανάλι σε κανάλι συκοφαντώντας και διασύροντας τους άνδρες που θυσιάζονται για τον Έλληνα πολίτη. Στα πρωινάδικα και μεσημερινάδικα θα στριμώχνονταν οι επαγγελματίες του μίσους κατά της Ελλάδας. Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Η δίκη πέρασε στα ψιλά. Ο Δημητράς δεν παρουσιάστηκε να καταθέσει με το σαθρό επιχείρημα ότι κινδυνεύει. Παραμύθια κάποιος του είπε να μην πάει. Ο Τσίπρας και Κουβέλης το ξέχασαν και το βούλωσαν. Βλέπετε οι επικοινωνιολόγοι τους συμβούλευσαν: στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε βάλτε και λίγο το έθνος στις παρλαπίπες που ξεφουρνίζετε Ο Τσίπρας θυμήθηκε την “εθνική ανεξαρτησία”. Ο Κουβέλης χρησιμοποιεί την λέξη έθνος, λέξη που πριν από κανά χρόνο θα του προκαλούσε αλλεργία. Δεν τους έπαιρνε να πάνε στην δίκη και να ρίξουν την χολή τους. Η καταδίκη των δύο ανδρών, των δύο Ελλήνων μπορεί να ξενίζε.ι Στην πραγματικότητα είναι μία μεγάλη νίκη. Οι επαγγελματίες του ανθελληνισμού λούφαξαν, κρύφτηκαν στις τρύπες και τα λαγούμια τους. Οι πατριώτες έδωσαν παρόν εκφράζοντας δυναμικά τους Έλληνες, Ποιός μπορούσε να κατηγορήσει τους άνδρες του ΛΣ όταν οι ίδιοι οι δικαστές δικάζονται. Οι Ανδρες αυτοί είναι αθώοι είναι ήρωες στην ζωή και στην πράξη. Τους έχει αθωώσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα των ταλαιπωρημένων Ελλήνων που καθημερινά βιώνουν στο πετσί τους την βία των ορδών που εισβάλλουν καθημερινά στην Ελλάδα.

Ο Καπιταλισμός του τσιπουράδικου

Η "αριστερά του κατεστημένου" γερασμένη και εσωτερικά ερειπωμένη, κουφή και τυφλή - όπως όλοι οι γερασμένοι οργανισμοί - θυμάται μόνο τα νιάτα της και ποτέ τα λάθη της και την πικρή γεύση της ωριμότητας της, παραδόθηκε άνευ όρων σε μία σιωπηλή και γεμάτη μνησικακία και εσωστρέφεια αρτηριοσκλήρωση.

Η "αριστερά" παρηκμασε, γέρασε, αρτηριοσληρώθηκε και πριν καλά-καλά ωριμάσει, μολυσμένη από μία τεχνική σκέψη, πέθανε. Μεθυσμένη από την παντοδυναμία της, κυλίστηκε με ηδονή μέσα στις "διακριτικές χαρές της μπουρζουαζίας" μετατρέποντας διαλεκτικά τα πακέτα στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε βίλες και κότερα. Ναρκωμένη από τις εύκολες και ενορχηστρωμένες "επιτυχίες" της, αυτοθαυμαζόμενη απο κοσμικά σαλόνια και από τα επιτηδευμένα φερέφωνα των ΜΜΕ(ξαπάτησης), στο τιμόνι της BMW της περιορίστηκε τελικά στο μηρύκασμα και μονότονη επανάληψη ενός μονοδρομικού μαρξιστικού-λενινιστικού τυφλοσούρτη, συνεχώς διαψευδόμενο από τα γεγονότα, την ιστρορία και την πραγματικότητα.

Έχει σπασμούς μέσα σε μία φαντασίωση εξουσίας. Ανίκανη να παράγει έργο, να προτείνει τυλίχθηκε στον μύθο της "πάλης των τάξεων", “της δραστηριότητας των μαζών”, στα αντιδραστικά της όνειρα, στις μεταφυσικές αναφορές της, την θεμελιώδη παρελθοντολογία. Κοιτάζοντας το κενό εξορκίζει την Δύση, αλλά συγχρόνως θέλει να επιβάλει στους Έλληνες, με τσαμπουκά, ξερολίστικο νταϊλίκι και άφθονα τσιτάτα κλισέ, μία δυτικού τύπου αίρεση αποτυχημένη και απόβλητη. Παρέδωσε την Ελλάδα στην αναίδεια των πυρομανών οπαδών του βάρβαρου δόγματος και της χυδαίας ιδεολογίας της, στο όνομα του οποίου η Ελλάδα παραδόθηκε στην λεηλασία, στην αποβιομηχανοποιήση και από παραγωγική χώρα μετατράπηκε σε ζήτουλα επιδοτήσεων. Η πατρίδα μας καταστράφηκε από τις ιδεοληψίες της αριστεράς. Διαλύθηκε ο παραγωγικός ιστός της χώρας στο όνομα του αγώνα κατά του καπιταλισμού και του κεφαλαίου για να μετατραπεί στον παράδεισο του καπιταλισμού του τσιπουράδικου και της καφετέριας. Η Nissan του Βόλου έκλεισε για να μην καρπούται ο καπιταλίστας την υπεραξία του εργάτη και την αντικατέστησαν τα τσιπουράδικα.

Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία ενός διανοητικού κενού, το οποίο, ώς την κατ' ευφημισμό θετική πλευρά του, υποβοήθησε το έργου του αποπροσανατολισμού και της κατ' εθισμό πλέον αποδοχής πολλών από τα κηρύγματά της αριστεράς - ελλείψει αντιλόγου - και της ανατροπής των παραδεδεγμών αξιών που καθιστούσαν δυνατή την Κοινή Συγκατάθεση, χωρίς την οποία καμία κοινωνική δομή δεν μπορεί να σταθεί. Αλλά, όπως σε όλα, υπάρχει και η αρνητική πλευρά γι΄αυτήν την ίδια.

Ο εθισμός στην παντοδυναμία του μονόλογου των πραιτοριανών της, η τυφλή βία, κατέστησε την αριστερά ευάλωτη από τους άγρυπνους σκεπτόμενους της πραγματικής Δεξιάς. Της πραγματικής Δεξιάς που προφέρει χωρίς φόβο και πάθος τις λέξεις: πατρίδα, έθνος, παράδοση, ιστορικό παρελθόν και είναι υπερήφανη. Όχι του παλαιούς, τους νωχελικούς, του μεσαίου χώρου που με πνευματική οκνηρία έστρωσαν απο το 1974 το κρεββάτι της αριστεράς και σαν καλές καμαριέρες πήγαν και κλείστηκαν στο δωμάτιο τους να θρηνήσουν απονέμοντας στους άλλους την ευθύνη της δικής τους μοίρας. Όχι τους “με το σας και το σείς” παρηκμασμένους αμορφάντρες και αδύναμους που ζητάνε συγγνώμη πριν καλά-καλά ανοίξουν το στόμα τους.

Οι νέοι πραιτοριανοί

Οι πραιτοριανοί της “ενημέρωσης” προσφέρουν υπηρεσίες ακουστικού, ότι του πει το κοντρόλ και όχι υπηρεσίες μικροφώνου. Δημοσιογράφοι παπαγάλοι, δημοσιογράφοι κόπανοι, δημοσιογράφοι τεντιμπόηδες, κορίτσια κομματικές γλάστρες με εξόφθαλμες τις κομματικές τους εξαρτήσεις -οι ξένες μυστικές υπηρεσίες δεν τους είναι ξένες - καλλιεργούν την πλέον άγρια μισαλλοδοξία. Επιλέγουν τα σενάρια με πολύ προσοχή και κομματική πειθαρχία για να ανατρέψουν, να φακελώσουν, να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη σε ότι είναι συμφερτικότερο στους κομματικούς τους νταβατζήδες, τους μπετατζήδες της ενημέρωσης, και τα ξένα κέντρα αποφάσεων. Σκαρώνουν τηλεοπτικές συζητήσεις με προσεκτικά επιλεγμένους “τοξικομανείς του μύθου” της πολυπολιτισμικότητας , της νέας τάξης, της επιστροφής στην δραχμή, τους κακούς δεξιούς, εθνικιστές, τους καραγκιόζηδες με γκράδες όπως τους ορίζουν τα διευθυντήρια. Συζητήσεις που εξ αρχής απομακρύνονται από το επίπεδο της αντικειμενικότητας, τα επιχειρήματα δεν λαμβάνονται υπόψη κατά την αξία τους, αλλά κατά πόσο ταιριάζουν στο σύστημα και αν δεν ταιριάζουν, πως μπορούν να γίνουν έτσι ώστε να ταιριάσουν.

Η λεγεώνα των νέων πραιτοριανών είναι ένα φοβερό εργαλείο πολιτικού πολέμου. Είναι ένας καλοεκπαιδευμένος, καλολαδωμένος, καλοκουρδισμένος μηχανισμός αλλά όπως και η λεγεώνα του τότε χρειάζεται υποστήριξη, διοικητική μέριμνα για να πετύχει τον σκοπό της. Τότε κάθε λεγεώνα την ακολουθούσε ένας εσμός από πόρνες για να την ανακουφίζουν, αρκουδιάρηδες και σαλτιμπάγκοι για να την διασκεδάζουν, γυρολόγοι για να πουλάνε πραμάτεια και αυτοί που καθάριζαν τους καμπινέδες. Έτσι και σήμερα η λεγεώνα των botox των 8, των καλογυαλισμένων δοντιών, των αξύριστων σχολιαστών με το five o’clock shadow, των συζητήσεων με τους προσεκτικά επιλεγμένους καλεσμένους έχει ανάγκη υποστήριξης.
Τις πόρνες, του αρκουδιάρηδες, τους γυρολόγους του τότε αντικατέστησαν οι βοηθητικοί του σήμερα, τα κορίτσια γλάστρες, τα αγόρια κόπανοι, οι έκφυλοι σαχλάκηδες των πρωϊνάδηκων, των μεσημεριανάδηκων, και των διάφορων “διασκεδαστικών” εκπομπών τύπου “ελληνοφρένεια”, “Αλ-τσαντίρι Νews”, “Ραδιο Αρβύλα” που συμπληρώνουν με το καλαμπούρι, την πλάκα, και φαυλοκυκλικά επίχειρήματα τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης πηγαίνοντας την προς τα εκεί που θέλουν τα αφεντικά τους και πρέπει να πάει. Σε αντίθεση με τους “μεγάλους” και σοβαροφανείς των δελτίων ειδήσεων και των “συζητήσεων” οι βοηθητικοί έχουν ένα τρόπο προσεγγίσεως της πραγματικότητας όμοιο με εκείνον του μωρού που εξετάζει κάθε αντικείμενο που θα πέσει στα χέρια του από μία και μοναδική σκοπιά, αν τρώγεται ή όχι, αν είναι “ω καλό” ή “πούφ κακό”. Αν τύχη και αναφέρεται ότι το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς δεν αναφέρατε μία πραγματικότητα, ένα ιστορικό γεγονός, αλλά είναι κάτι “πουφ κακό” που πρέπει να εξορκιστεί. Το ίδιο ισχύει και για τις λέξεις πατρίδα, έθνος, θρησκεία. Δεν είναι δύσκολο. Κάνουν τσουλήθρα στην πλαγιά της εξαπάτησης που την έχουν ήδη λειάνει οι χοντροί πισινοί μιας χορείας καθώς πρέπει δημοσιογράφων.

Οι σύγχρονοι πραιτοριανοί και οι βοηθητικοί τους δεν περνάνε τα σύνορα μας με τις φοβερές τους λεγεώνες, δεν είναι σπαθάρηδες της μοίρας, οι ιππότες των επικών ξολοθρεμών του άλλοτε, δεν φοράνε στολές ή πανοπλίες, δεν οδηγούν άρματα μάχης, τα αεροπλάνα τους δεν σκιάζουν τον ήλιο, οι βόμβες δεν πέφτουν βροχή, στα χέρια τους δεν κρατάνε παράξενα όπλα. Είναι καλοντυμένοι, κομψοί χαμογελούν με τα κάτασπρα δόντια τους απο τις οθόνες της τηλεόρασης. Τα καλομανικιουρισμένα δάχτυλά τους δεν πατάνε σκανδάλες όπλων, άλλα παίζουν στα πληκτρολόγια των υπολογιστών τους και ξερνάνε τρόμο, σπίλωση, διασυρμό, συκοφαντία. Λοιδορούν και χλευάζουν, επιστρατεύοντας δολοφονικά στερεότυπα και χιλιοειπωμένα κλισέ, τους λίγους που τολμάνε να αντισταθούν, να αμφισβητήσουν Αδιάφοροι στην λογική του λογισμού και ευαίσθητοί μόνο στην λογική της ισχύος.

Ο Εθνικιστής

Η ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ

Αναρτήθηκε από τον/την xryshaygh στο Δεκεμβρίου 15, 2011

“Scripta manent”, έλεγαν οι Αρχαίοι Λατίνοι και είχαν δίκιο. Όντως, «τα γραπτά μένουν» και ανάλογα με την στάση του καθενός στη ροή του χρόνου τον «στοιχειώνουν», θετικά ή αρνητικά. Οι προσωπικές απόψεις του γράφοντος, που θα ξετυλιχθούν παρακάτω, δεν έχουν συγκεκριμένη αναφορά σε πρόσωπα και καταστάσεις, επομένως αν κάποιος ή κάποιοι θεωρούν ότι το συγκεκριμένο κείμενο τους «φωτογραφίζει», τότε σίγουρα ισχύει στο ακέραιο «όποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται»… Γιατί μια ευκαιριακή αφορμή δεν ταυτίζεται πάντοτε με τα βαθύτερα αίτια ανάλυσης κάποιων γεγονότων.

Ο Εθνικιστής και η συνολική συμπεριφορά του αποτελούν το κεντρικό θέμα αυτού του άρθρου. Καταρχάς, ο Εθνικιστής – όπως και κάθε ενεργητικά δρων Ιδεολόγος –είναι κάτι το ξεχωριστό από τον απλό συμπατριώτη του. Αποτελεί πολιτικό υποκείμενο. Παράγει πολιτική (με την ευρεία έννοια του όρου, και όχι με την φτηνή ιδιότητα του πολιτικάντη) με τις ιδέες του, με τη δράση του, με τη στάση του, την συμπεριφορά του, τις πράξεις του, ακόμη και τις παραλείψεις του. Γενικά, με ό,τι εκπέμπει προς τα έξω. Γιατί ο Εθνικιστής δεν έχει, ή μάλλον καλύτερα, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να έχει ιδιωτική ζωή αποκομμένη από το πλαίσιο σκέψης και δράσης του. Είναι εκτεθειμένος, όχι στη δημοσιότητα της αστικής κοινωνίας, αλλά στην ηθική (και όχι ηθικολογική) υπόσταση των όσων υποτίθεται ότι ενστερνίζεται.Το ότι δηλώνει Εθνικιστής δεν του παρέχει κανενός είδους «ασυλία», αν δεν επιβεβαιώνει αυτή του τη δήλωση με πράξεις και όχι αόριστα λόγια και γενικότητες. Το ελάχιστο, λοιπόν, που απαιτείται από τον οποιονδήποτε δηλώνει ότι θεωρεί τον εαυτό του Εθνικιστή, είναι να συμπεριφέρεται και ως Εθνικιστής. Να κτίζει, σε πρώτο βαθμό μέσα του, ένα ανυπέρβλητο τείχος που θα τον κρατά ανέγγιχτο και αμόλυντο από τη σήψη και την διαφθορά της σύγχρονης παρηκμασμένης κοινωνίας. Κάνοντάς το αυτό, ή τουλάχιστον προσπαθώντας ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ να το επιτύχει, μπορεί αργότερα να αναζητήσει την Ομάδα, την Οργάνωση, τον Φορέα, το Κίνημα που θα εκπληρώνει, κοσμοθεωρητικά, τις πεποιθήσεις του για να μπορέσει να αγωνιστεί για ένα καλύτερο αύριο. Από το σημείο αυτό και μετά, οι όποιες πράξεις του έχουν άμεσο αντίκτυπο, όχι μόνο στον εαυτό του, αλλά και στους Συντρόφους του, με τους οποίους πλαισιώνουν την ίδια Συλλογικότητα, το ίδιο μετερίζι μάχης.

Αν πριν «επιτρεπόταν» να κοροϊδεύει τον εαυτό του και να φαντασιώνεται ιστορίες που πραγματοποιούνται μόνο στα κόμικς, με τη συμμετοχή του σε ένα Στιβαρό και Σοβαρό Κίνημα Αποφασισμένων Επαναστατών δεν επιτρέπεται κάτι τέτοιο, ούτε ως αμυδρή σκέψη. Γιατί πλέον δεν μιλάμε για παιχνιδάκια με μολυβένια στρατιωτάκια, ούτε για σχεδίασμα διαδικτυακών «επαναστάσεων» λίγο πριν ξαπλώσουν κάποιοι, μπας και δουν κάποιο «ενδιαφέρον» (και εξίσου αναληθοφανές) όνειρο. Πλέον, μιλάμε για ένα Ιδεολογικό και Πολιτικό Σύνολο σκέψης και δράσης που έχει χώρο και χρόνο ΜΟΝΟ για Αληθινούς, Αποφασισμένους και Αυτογνωσιακούς Έλληνες, που γνωρίζουν τι θέλουν στη Ζωή τους, και όχι πνευματικά ανώριμους, συμπλεγματικούς ξερόλες και θρασύτατους υποκριτές που μπερδεύουν την άγρια πάλη της καθημερινότητας με τις όποιες νυχτερινές ονειρώξεις. Ο Εθνικιστής, λοιπόν, οφείλει να γνωρίζει άριστα ΠΟΥ βρίσκεται και ΓΙΑΤΙ βρίσκεται. Να γνωρίζει ότι η ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΝΩΣΗ αποτελεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, και όχι η επιφανειακή-επιδερμική «γνώση» με την ανάγνωση-παπαγαλία κάποιων βιβλίων, περιοδικών, εφημερίδων. Η Αληθινή Γνώση αποτελεί το βασικότερο στάδιο για να αποκτηθεί η ΠΙΣΤΗ. Και ΠΙΣΤΗ σημαίνει εμβάθυνση στα εσώψυχα της Ιδεολογίας, σημαίνει Πειθαρχία, σημαίνει Εμπιστοσύνη, σημαίνει Συντροφικότητα.

Ο Εθνικιστής οφείλει να πιστεύει ακράδαντα στην αποστολή του και ο ενθουσιασμός του να έχει διάρκεια διαχρονική και όχι παροδική. Να δέχεται Γενναία και Υπεύθυνα τα λάθη του και όχι να τα φορτώνει με αηδιαστικό τρόπο σ’ άλλους. Να παραδέχεται τις προσωπικές του ευθύνες και να παραδειγματίζεται από τα λάθη του για να κάνει στο μέλλον όσο το δυνατόν λιγότερα, και όχι με ένα ευκαιριακό και ψεύτικο «συγγνώμη» να προσπαθεί να αποδράσει από τον ιστό της αράχνης. Γιατί από τότε που εφευρέθηκε η «συγγνώμη», χάθηκε το φιλότιμο… Ο Εθνικιστής πρέπει να είναι εθελοντής και όχι ευθυνόφοβος, να σέβεται τους Συντρόφους του και όχι να ασχολείται με «κατινιές», να προασπίζει με τις πράξεις του τον στόχο και τον σκοπό της αποστολής του Κινήματος και όχι να δημιουργεί προβλήματα, άσχετα αν το κάνει ηθελημένα ή όχι. Αυτός που μπορεί να υπόσχεται, πρέπει να ξέρει και να πείθει, και πρώτα από όλα τον ίδιο του τον εαυτό, πως είναι Αληθινός και Διαχρονικός στα όσα πρεσβεύει και όχι ψεύτικος και παροδικός. Η Νιτσεϊκή λογική για την «περήφανη επίγνωση για το εξαιρετικό προνόμιο της ευθύνης», για τον Εθνικιστή, πρέπει να αποτελεί οδηγό ζωής και όχι φευγαλέο συναίσθημα που σκορπάει, όπως ο άνεμος τα φύλλα από τα δέντρα.

Ακόμη και στον ακτιβισμό του, ο Εθνικιστής επιβάλλεται να είναι ουσιαστικός και όχι επιπόλαιος, προσεκτικός και όχι βιαστικός, να δρα βάσει οργανωμένου σχεδίου, το οποίο θα επιφέρει αποτέλεσμα και όχι με βεβιασμένες κινήσεις που δεν οδηγούν πουθενά. Ο τόπος δεν έχει ανάγκη από απογοητευμένους μισητές των πάντων, φετιχιστές, εξουσιόπληκτους, όπως δεν έχει ανάγκη από φθηνούς πολυλογάδες και ευκαιριακούς λιγόψυχους. Αντίθετα, έχει ανάγκη από Συνειδητοποιημένους, Ψυχωμένους και Ετοιμοπόλεμους Έλληνες, που συνδυάζοντας όσο το δυνατόν καλύτερα την Καρδιά και το Μυαλό, την Γενναιότητα με την Εξυπνάδα, θα εμπνευστούν από το ένδοξο παρελθόν, πολεμώντας το ατιμωτικό παρόν για να φέρουν ένα Νικηφόρο μέλλον. Όχι, δεν είναι θέμα «προσωπικό». Αποτελεί Ζήτημα Αξιών, Αρχών, Εμπιστοσύνης, Ζήτημα Νίκης. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

Το μέλλον μας είναι στα χέρια μας και μας ανήκει.

Βγήκε η τελευταία δημοσκόπηση (ALCO-METRON). Όλα ωραία δοσμένα. Σημασία δεν έχουν τα νούμερα ή τα ποσοστά. Σήμασία έχει το μήνυμα που θέλουν να περάσουν που είναι πολύ απλό. Ιθαγενείς αυτά τα δέκα κόμματα είναι τα εγκεκριμένα και απο αυτά τα δέκα πρέπει να διαλέξετε. Ψηφίστε ότι θέλετε, δημοκρατία έχουμε, αλλά να μη ξεφύγετε απο το μαντρί.

Έλληνες επιβάλλεται να τολμήσουμε να ψηφίσουμε “με νύχια και με δόντια” έξω από τα εγκεκριμένα κόμματα των προπαγανδιστικών δημοσκοπήσεων, τα συνδικάτα ελέγχου της κοινής γνώμης. Κανείς να μην υποταχθεί. Έστω και για μία φορά ας βγούμε από το μαντρί.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ένα απλό και συνάμα δύσκολο πράγμα.

Δεν θα σωθούμε αν δεν θέλουμε να σωθούμε. Δεν θα επιβιώσουμε σαν Έθνος αν δεν κάνουμε εμείς οι ίδιοι προσωπικά και συλλογικά, αυτά που δεν θέλει ή δεν μπορεί να κάνει η νομεκλατούρα των δημοσκοπήσεων που μας κυβερνάει.

Κανείς δεν θα μας υπερασπισθεί, αν εμείς δεν υπερασπίσουμε τον εαυτό μας. Χρειάζεται σάλπισμα θέλησης, αποτίναξη της υπνηλίας, της μαστούρας που μας ποτίζουν. Σημαίνει έχθρα ζωντανή, ξεχειλισμένη, βαθιά κατά οποιουδήποτε προσβάλει την υπόσταση μας.

Οι «Ευρωπαίοι» δεν θα θυσιάσουν ούτε μία σταγόνα αίμα, δάκρυα, ιδρώτα ή συμφέρον για να μας υπερασπισθούν. Ο Τούρκος, σαν καλός κουμπάρος, θα θυσιάσει τα πάντα για να μας καταβροχθίσει, ονειρευόμενος την αυτοκρατορία του. Οι Σλάβοι θα περιμένουν χαιρέκακα την συντριβή μας για να γλείψουν κάνα κοκαλάκι από τα αποφάγια του Τούρκου.

Οι πολιτικατζήδες αφου φρόντισαν για το μέλλον των παιδιών τους θα πηδήξουν στα κότερα τους και θα φύγουν νύχτα για να ξεκοκαλίσουν τα κοψίδια της αρπαχτής και της λαμόγιας τους σε άλλους τόπους. Οι διανοούμενοι ρυπαροί και τρισάθλιοι, όσοι προλάβουν να την κοπανίσουν, θα παίξουν «τον θλιμμένο και αδικημένο πρόσφυγα» και μερικοί άλλοι, που στην κωλοτσεπη ή στο ταγάρι κρατάνε και κάνα αμερικάνικο διαβατήριο θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Ποια πατρίδα; Μήπως είχανε και ποτέ.

Μόνο εμείς μπορούμε να τα ανατρέψουμε όλα αυτά.... Αν θέλουμε..Κλίνοντας τα αυτιά και τα μάτια στις προπαγανδιστικές δημοσκοπήσεις του σάπιου κατεστημένου που μας κυβερνά για 36+1.

Αλλιώς η Ελλάδα, ό,τι απομείνει θα είναι η χώρα των χαμένων ευκαιριών και των χαμένων ανθρώπων που..."Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα - προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα!"