Το όνειρο έγινε παραγματικότητα...

Οι Αμερικανικές εκλογές τελείωσαν. Το όνειρο του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ έγινε πραγματικότητα. Ο γερουσιαστής Ομπάμα είναι πλέον ο 44ος πρόεδρος των ΗΠΑ.

Ένας εσμός αναλυτών, σχολιαστών και επί το αμερικανικότερον pundits συναγωνίστηκαν να μας εξηγήσουν, να μας μεταδώσουν την σοφία τους και να μας ερμηνεύσουν το γεγονός του πρώτου μαύρου Προέδρου των ΗΠΑ. Εκείνο που δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν κατάλαβαν ή δεν θέλησαν να καταλάβουν, μπορεί και να το κατάλαβαν, άλλα που να τολμήσουν να το ξεστομίσουν πολύ περισσότερο να το γράψουν, ήτανε ο πατριωτισμός όλων το υποψηφίων. Αγάπη προς την πατρίδα τους. Η Αμερικανική σημαία δεν έλειπε απο κανενός το πέτο. Όλοι οι υποψήφιοι έκλειναν τις ομιλίες τους με το: "God Βless the United States of America".

Ο προεκλογικός αγώνας ήτανε δύσκολος μία πραγματική πορεία προς τον λαό. Δεν πέρασε από ανθόσπαρτα μονοπάτια. Πέρασε μέσα από κακοτράχαλους δρόμους σπαρμένους με κακίες, χτυπήματα κάτω από την ζώνη και κακεντρεχή υπονοούμενα. Η κακοδαιμονία και η μισαλλοδοξία, τόσο χαρακτηριστικές του δικού μας "πολιτικού πολιτισμού" απουσίασαν. Απουσία που την απέδειξε ο γερουσιαστής Μακαίην όταν στην ομιλία παραδοχής της ήττας είπε απλά άλλα με βαθύ περιεχόμενο: "Ο πρώην αντίπαλος μου είναι ο πρόεδρος μου".

Υπήρξαν σκληρές ανταλλαγές και διαξιφισμοί. Ο κοινός παρονομαστής στην όλη εκλογική διαδικασία ήτανε η λατρεία για την πατρίδα τους. Λατρεία που την συνόψισε ο εκλεγμένος πρόεδρος με τον γεμάτο απλή μεγαλοπρέπεια επινίκιο λόγο του: "We are, and always will be, the United States of America" (Είμαστε και θα είμαστε πάντοτε οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής).

Οι Αμερικανοί άσπροι, μαύροι, κίτρινοι, κόκκινοι, πράσινοι, πέρασαν μέσα από τις συμπληγάδες πέτρες του ρατσισμού, πίνανε νερό από άσπρες και μαύρες βρύσες. Ήλθαν σε κοινωνικές συγκρούσεις. Αλλά και στις πιο δύσκολες στιγμές δεν απαρνήθηκαν την πατρίδα τους. Για τους Αμερικανούς "τιμιώτερον και αγιώτερον εστί η πατρίς".

Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν υπάρχει θέση για Αλαβάνους, Τσίπρες, Βερέμηδες και λοιπούς εθνοφοβικούς. Αυτού του είδους τα ενεργούμενα είναι είδος προς εξαγωγή. Από τα Hamptons μέχρι τα γκέτο μια αστερόεσσα τυλίγει τους πάντες. Το God Βless America κλίνει κάθε δραστηριότητα και κανείς δεν τολμάει να χλευάσει.
Αν δεν πιστεύεται ρωτήστε τον Κουλουμπή..τον Παπαχελά... η την Καλατζάκου...
.