Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Από τον Νόμο 509 στον Νόμο Καστανίδη



Με το τέλος του εμφυλίου πολέμου οι νικητές, η άρχουσα τάξη που ξεπήδησε από τα ερείπια ενός άγριου πολέμου που έφαγε τις σάρκες των ελληνικών νιάτων, είτε πολεμούσαν από την μία ή την άλλη μεριά, έστισε ένα βάρβαρο νομικό πλαίσιο που ποινικοποιούσε το φρόνημα και τις ιδέες με κορύφωση την “αναμόρφωση” στην Μακρόνησο.

Ακρογωνιαίος λίθος του νομικού συστήματος ήταν ο Αναγκαστικός Νόμος 509/1947 που μεταξύ άλλων τιμωρούσε όσους επεδίωκαν:

«αμέσως ή εμμέσως την εφαρμογήν ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν την διά βιαίων μέσων ανατροπήν του πολιτεύματος, του κρατούντος κοινωνικού συστήματος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της επικρατείας»


Ο νόμος Καστανίδη: “για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου” δεν διαφέρει σε τίποτα, όσον αφορά το πνεύμα, από τον 509. Εκσυγχρονίστηκε ως προ την ορολογία εισάγοντας τον νεολογισμό εχθροπάθεια “εχθροπάθεια κατά ομάδας ή προσώπου” σε αντικατάσταση του “κρατούντος κοινωνικού συστήματος”

Κοινό χαρακτηριστικό του Νόμου 509 που μαζί με τον αμερικανικής εμπνεύσεως Α.Ν. 516/1948 αποτέλεσαν τα θεμέλια που στήθηκε το αυταρχικό κράτος την μεταπολεμικής Ελλάδας, και του Νόμου Καστανίδη είναι ότι τιμωρούν πρωτίστως το φρόνημα και δευτερευόντως μόνο την πράξη. Από την άλλη, σε πολλές περιπτώσεις καθιερώνουν την αρχή της συλλογικής ευθύνης.

Αυτός ο νόμος είναι μία θεσμική οπισθοδρόμηση που μας πηγαίνει πίσω στα χρόνια του αυταρχισμού και της “εχθροπάθειας” της μετεμφυλιακής Ελλάδας κατά παντός που αγωνιζόταν για Ελευθερία του λόγου, Ελευθερία από τον φόβο, Ελευθερία από την ένδεια, για Δημοκρατία.

1 σχόλιο:

  1. Ο 509 μια χαρά ήτανε. Δεν κατάλαβα, εδώ οι άλλοι έκαναν ένοπλη ανταρσία για να επιβάλουν σοβιέτ κι έπρεπε να τους αφήσουν να είναι και νόμιμοι;
    Σύμφωνα με την κομμουνιστική λογική κακή είναι η άμυνα του αστικού πολιτεύματος, όχι η δική τους επίθεση σε αυτό.
    Το αν χρησιμοποιήθηκε και για άλλους μη κομμουνιστές αλλά συμπαθούντες, τι να κάνουμε ας πρόσεχαν. Όταν ξεσηκώνεις αντάρτικο και ρημάζεις και καταστρέφεις τη χώρα επειδή είσαι πιστό σκυλάκι του Στάλιν, υπάρχουν και συνέπειες. Αν είχαν κερδίσει αυτοί φυσικά θα έκαναν πολύ χειρότερα σε όλους τους αντιφρονούντες δεξιούς και μη.
    Αλλά αυτό κανείς δεν το σκέφτεται, διότι με την συνεχή κλάψα του δήθεν "θύματος" έχουν καταφέρει να ξεχνάει ο λαός ποιοι ήταν αυτοί και τι εγκλήματα έκαναν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή